Geld & Recht
alle pijlers
trouwen - de zakelijke kant
woensdag 23 maart 2011 om 11:09
MM, jij verwoordt het goed.
Overigens denkt mijn vriend er ook zo over.
Je zou dan ook kunnen zeggen: dan regelen we verder maar niks,want we gaan toch nergens aanspraak op maken (want dat is wel zo; je moet wel aanspraak maken op).
Maar dan heb ik de wet toch niet aan mijn kant en dat voelt wat onzeker. Bovendien is het nu zo dat ik toch niet alles helemaal overzie en ook dat voelt niet prettig. We gaan dus zeker een expert raadplegen om e.e.a. voor te leggen. Dat vindt vriendlief zelf ook wel prettig.
Overigens denkt mijn vriend er ook zo over.
Je zou dan ook kunnen zeggen: dan regelen we verder maar niks,want we gaan toch nergens aanspraak op maken (want dat is wel zo; je moet wel aanspraak maken op).
Maar dan heb ik de wet toch niet aan mijn kant en dat voelt wat onzeker. Bovendien is het nu zo dat ik toch niet alles helemaal overzie en ook dat voelt niet prettig. We gaan dus zeker een expert raadplegen om e.e.a. voor te leggen. Dat vindt vriendlief zelf ook wel prettig.
woensdag 23 maart 2011 om 11:14
quote:Supersoulfighter schreef op 23 maart 2011 @ 11:17:
[...]
Meen je dat echt? Ik snap natuurlijk dat je ter goeder trouw met elkaar het huwelijk instapt, maar in vind jouw instelling, hoewel romantisch, ook vreselijk naief.quote:mastermind schreef op 23 maart 2011 @ 10:58:
[...]
Nee, ik vindt trouwen onder dergelijke voorwaarden hypocriet. Als je wat te verliezen hebt, trouw dan iet. Niet naief dus, maar gewoon eerlijk. Noem het geen trouwen als het in niet meer lijkt op wat een huwelijk ooit was.
Waarom niet?
Trouwen doe je imho vanwege een stukje "meerwaarde" aan de relatie, om voor de hele wereld uit te spreken dat je van elkaar houdt en met elkaar door het leven wilt, het is geen inkomensverzekering ofzo.
Mocht ik ooit trouwen, dan wil ik het net zo goed regelen dat ik, mocht het onverhoopt uitdraaien op een scheiding, er financieel niet op voor- of achteruit ga. Ik wil het geld van mijn vriend niet, hij hoeft het mijne niet te hebben. En zolang we samen zijn is alles van ons tweeën.Inkomensverzekering? Dat is nou typisch de invalshoek die twee geliefden niet zouden moeten hebben als het om trouwen gaat, de invalshoek die er voor zorgt dat we voor het trouwen alvast naar de scheiding kijken. Ik heb er niks tegen hoor, als jij je zaakjes zowilt regelen dan heb ik daar begrip voor. Stel dan bijvoorbeeld een samenlevingsovereenkomst op waarin je alles tot in de puntjes regelt, maar noem het geen trouwen, dat voelt zo hypocriet. Want wat is de meerwaarde van het huwelijk anders? De bruidsjurk? De taart? Waarom zou ik je een mooi huwelijkskado geven als je de ontbinding al hebt geregeld?
[...]
Meen je dat echt? Ik snap natuurlijk dat je ter goeder trouw met elkaar het huwelijk instapt, maar in vind jouw instelling, hoewel romantisch, ook vreselijk naief.quote:mastermind schreef op 23 maart 2011 @ 10:58:
[...]
Nee, ik vindt trouwen onder dergelijke voorwaarden hypocriet. Als je wat te verliezen hebt, trouw dan iet. Niet naief dus, maar gewoon eerlijk. Noem het geen trouwen als het in niet meer lijkt op wat een huwelijk ooit was.
Waarom niet?
Trouwen doe je imho vanwege een stukje "meerwaarde" aan de relatie, om voor de hele wereld uit te spreken dat je van elkaar houdt en met elkaar door het leven wilt, het is geen inkomensverzekering ofzo.
Mocht ik ooit trouwen, dan wil ik het net zo goed regelen dat ik, mocht het onverhoopt uitdraaien op een scheiding, er financieel niet op voor- of achteruit ga. Ik wil het geld van mijn vriend niet, hij hoeft het mijne niet te hebben. En zolang we samen zijn is alles van ons tweeën.Inkomensverzekering? Dat is nou typisch de invalshoek die twee geliefden niet zouden moeten hebben als het om trouwen gaat, de invalshoek die er voor zorgt dat we voor het trouwen alvast naar de scheiding kijken. Ik heb er niks tegen hoor, als jij je zaakjes zowilt regelen dan heb ik daar begrip voor. Stel dan bijvoorbeeld een samenlevingsovereenkomst op waarin je alles tot in de puntjes regelt, maar noem het geen trouwen, dat voelt zo hypocriet. Want wat is de meerwaarde van het huwelijk anders? De bruidsjurk? De taart? Waarom zou ik je een mooi huwelijkskado geven als je de ontbinding al hebt geregeld?
woensdag 23 maart 2011 om 11:15
quote:mastermind schreef op 23 maart 2011 @ 10:58:
[...]
Mocht ik ooit trouwen, dan wil ik het net zo goed regelen dat ik, mocht het onverhoopt uitdraaien op een scheiding, er financieel niet op voor- of achteruit ga. Ik wil het geld van mijn vriend niet, hij hoeft het mijne niet te hebben. En zolang we samen zijn is alles van ons tweeën.Precies, en daarvoor moet je dus dingen op papier zetten. Bovendien lees ik hier dat het vaak gaat over dat de één meer salaris krijgt dan de ander, maar bedenk je ook dat je, wanneer in je in gemeenschap van goederen bent getrouwd, ook elkaars schulden ná de scheiding overneemt. Ik vind het lief, maar naief om in gemeenschap van goederen te trouwen en zal altijd mensen adviseren het op huwelijkse voorwaarden te doen.
[...]
Mocht ik ooit trouwen, dan wil ik het net zo goed regelen dat ik, mocht het onverhoopt uitdraaien op een scheiding, er financieel niet op voor- of achteruit ga. Ik wil het geld van mijn vriend niet, hij hoeft het mijne niet te hebben. En zolang we samen zijn is alles van ons tweeën.Precies, en daarvoor moet je dus dingen op papier zetten. Bovendien lees ik hier dat het vaak gaat over dat de één meer salaris krijgt dan de ander, maar bedenk je ook dat je, wanneer in je in gemeenschap van goederen bent getrouwd, ook elkaars schulden ná de scheiding overneemt. Ik vind het lief, maar naief om in gemeenschap van goederen te trouwen en zal altijd mensen adviseren het op huwelijkse voorwaarden te doen.
woensdag 23 maart 2011 om 11:15
Toen wij trouwden stonden we er ook totaal verschillend voor qua omstandigheden. Mijn man met enorme studieschulden uit het verleden (gat in hand, helaas geen financiële opvoeding meegekregen van zijn ouders) en nul spaargeld. Ik het tegenovergestelde. Ook krijg ik aanzienlijk meer salaris en zal dat naar alle waarschijnlijkheid altijd zo blijven. Mijn pensioenopbouw is prima in orde, die van hem vertoont enorme gaten.
Toch zijn we in gemeenschap van goederen getrouwd. Mijn man doet de bulk van het huishouden en minstens de helft van de verzorging van de kinderen. Ook doet hij 100% van het onderhoud aan het huis (we wonen in een oud huis) en houdt hij (dat kan hij inmiddels wel heel goed) onze gehele administratie bij. Wij waren al negen jaar bij elkaar voordat we trouwden en kenden elkaar van haver tot gort. Het is bij mij niet in mijn hoofd opgekomen om onder huwelijkse voorwaarden te trouwen.
Maar dat neemt niet weg dat het in jullie geval een goed idee kan zijn. Laat je goed voorlichten, het gevoel moet wel goed zijn als je een huwelijk sluit.
Toch zijn we in gemeenschap van goederen getrouwd. Mijn man doet de bulk van het huishouden en minstens de helft van de verzorging van de kinderen. Ook doet hij 100% van het onderhoud aan het huis (we wonen in een oud huis) en houdt hij (dat kan hij inmiddels wel heel goed) onze gehele administratie bij. Wij waren al negen jaar bij elkaar voordat we trouwden en kenden elkaar van haver tot gort. Het is bij mij niet in mijn hoofd opgekomen om onder huwelijkse voorwaarden te trouwen.
Maar dat neemt niet weg dat het in jullie geval een goed idee kan zijn. Laat je goed voorlichten, het gevoel moet wel goed zijn als je een huwelijk sluit.
woensdag 23 maart 2011 om 11:17
quote:JohnnyCake schreef op 23 maart 2011 @ 11:14:
Stel dan bijvoorbeeld een samenlevingsovereenkomst op waarin je alles tot in de puntjes regelt, maar noem het geen trouwen, dat voelt zo hypocriet. Want wat is de meerwaarde van het huwelijk anders? De bruidsjurk? De taart? Waarom zou ik je een mooi huwelijkskado geven als je de ontbinding al hebt geregeld?Meen je dat echt? Ik snap natuurlijk dat je ter goeder trouw met elkaar het huwelijk instapt, maar in vind jouw instelling, hoewel romantisch, ook vreselijk naief.
Stel dan bijvoorbeeld een samenlevingsovereenkomst op waarin je alles tot in de puntjes regelt, maar noem het geen trouwen, dat voelt zo hypocriet. Want wat is de meerwaarde van het huwelijk anders? De bruidsjurk? De taart? Waarom zou ik je een mooi huwelijkskado geven als je de ontbinding al hebt geregeld?Meen je dat echt? Ik snap natuurlijk dat je ter goeder trouw met elkaar het huwelijk instapt, maar in vind jouw instelling, hoewel romantisch, ook vreselijk naief.
woensdag 23 maart 2011 om 11:19
Johnnycake: ik ga er helemaal niet van uit dat we gaan scheiden.
Ik wil alles met mijn liefde delen.
Maar als de liefde over is, dan niet. Dan wil ik door. Het liefst niet met een zwaard van Damocles boven mijn hoofd (een gehalveerd pensioen, een gehalveerd salaris).
En nogmaals we gaan daar niet vanuit. Maar de statistieken bewijzen: huwelijken zijn soms niet voor altijd.
Ik wil alles met mijn liefde delen.
Maar als de liefde over is, dan niet. Dan wil ik door. Het liefst niet met een zwaard van Damocles boven mijn hoofd (een gehalveerd pensioen, een gehalveerd salaris).
En nogmaals we gaan daar niet vanuit. Maar de statistieken bewijzen: huwelijken zijn soms niet voor altijd.
woensdag 23 maart 2011 om 11:25
quote:mastermind schreef op 23 maart 2011 @ 10:58:
[...]
Waarom niet?
Trouwen doe je imho vanwege een stukje "meerwaarde" aan de relatie, om voor de hele wereld uit te spreken dat je van elkaar houdt en met elkaar door het leven wilt, het is geen inkomensverzekering ofzo.
Mocht ik ooit trouwen, dan wil ik het net zo goed regelen dat ik, mocht het onverhoopt uitdraaien op een scheiding, er financieel niet op voor- of achteruit ga. Ik wil het geld van mijn vriend niet, hij hoeft het mijne niet te hebben. En zolang we samen zijn is alles van ons tweeën.
Dat kun je wel zo vínden, maar dat ís gewoon niet zo. Trouwen is een wettelijke overeenkomst, die niet alleen tussen jou en je partner plaatsvindt, maar ook tussen jullie en de staat. Je belooft ook niet in ziekte en ellende bij elkaar te blijven, maar je te houden aan de huwelijkse plichten die de Staat je oplegt. En één van die plichten is dat je voor elkaar moet blijven zorgen na een scheiding. Daar kun je met geen enkele HV onderuit.
Als je écht alleen maar de ceremonie wil, moet je een mooie ceremonie organiseren, met of zonder kerk/voorganger/imam, en het verder regelen bij een notaris zoals jij wilt.
[...]
Waarom niet?
Trouwen doe je imho vanwege een stukje "meerwaarde" aan de relatie, om voor de hele wereld uit te spreken dat je van elkaar houdt en met elkaar door het leven wilt, het is geen inkomensverzekering ofzo.
Mocht ik ooit trouwen, dan wil ik het net zo goed regelen dat ik, mocht het onverhoopt uitdraaien op een scheiding, er financieel niet op voor- of achteruit ga. Ik wil het geld van mijn vriend niet, hij hoeft het mijne niet te hebben. En zolang we samen zijn is alles van ons tweeën.
Dat kun je wel zo vínden, maar dat ís gewoon niet zo. Trouwen is een wettelijke overeenkomst, die niet alleen tussen jou en je partner plaatsvindt, maar ook tussen jullie en de staat. Je belooft ook niet in ziekte en ellende bij elkaar te blijven, maar je te houden aan de huwelijkse plichten die de Staat je oplegt. En één van die plichten is dat je voor elkaar moet blijven zorgen na een scheiding. Daar kun je met geen enkele HV onderuit.
Als je écht alleen maar de ceremonie wil, moet je een mooie ceremonie organiseren, met of zonder kerk/voorganger/imam, en het verder regelen bij een notaris zoals jij wilt.
woensdag 23 maart 2011 om 11:37
Zelfs als het huwelijk wel voor altijd is, is het verstandig om in jullie geval op HV te trouwen. waarom? Omdat hij een kleine zelfstandige is. Hoofdelijk verantwoordelijk voor de schulden van zijn 'bedrijfje' (ZZp dus). In gemeenschap van goederen wordt jij ook hoofdelijk verantwoordelijk voor alle schulden (niet de helft, maar alle schulden) van het bedrijf. Kun je niet zeggen, hij het bedrijf, het huis op jouw naam, zodat je samen altijd een dak boven je hoofd hebt.
Alleen al om die reden zou ik zeggen HV, altijd. Wij doen het zelf dus ook op HV.
JC: zoals ik het bekijk kun je beter een aantal zaken afdekken in de periode dat je dolgelukkig met elkaar bent en alles voor elkaar over hebt. Dan heb je meer kans om tot een eerlijke verdeling bij ontbinding te komen als dat je in het stadium van vechtscheiding elkaar het licht in de ogen niet meer gunt.
De handeling trouwen is niet meer en niet minder dan een contract afsluiten. Inderdaad is het ook het uitspreken ten overstaan van dierbaren dat wij voor altijd bij elkaar willen zijn en voor altijd voor elkaar willen zorgen. Maar het daadwerkelijke contract wat je aangaat, bestaat uit rechten en plichten, hel simpel. Het woord liefde wordt in de akte wellicht niet eens genoemd.
TO, zoals ik het lees, wil jij vooral afspraken om jezelf in te dekken. Besef wel, dat het vaststellen van HV niets af doet aan de verplichting om ook voor elkaar te zorgen. Zogenaamde 'koude uitsluiting' bestaat, de notaris kan je er alles over vertellen. Maar het wordt niet aangeraden.
Verder is nog de vraag wat er gebeurt als jullie kinderen zouen krijgen. Ga jij dan minder werken of neemt hij de zorg op zich omdat hij toch al meer tijd over heeft? In het laatste geval missen jullie mogelijk meer gezinsinkomen. Uit hoofde van dat, zou jij als kostwinner wel mogen meebetalen aan het pensioen ed dat hij zou missen ivm zorg voor gezamenlijk kinderen. In het eerste geval mis jij een stukje opbouw en hij heeft al pensioengaten... dan moeten jullie echt een goede afweging maken voor ieder zijn oude dag. En zo zijn er nog wel een paar zaken. Ik vind het persoonlijk heel vreemd om te willen trouwen, wanneer je OP leest alsof je financiële onafhankelijkheid veel zwaarder weegt dan het aspect gezamenlijk duurzaam een huishouding en gezin runnen, gezamenlijk oud worden en voor elkaar het goed willen verzorgen. Waarom wil je precies trouwen?
Dus mijn advies: ALS je trouwt, doe dat op HV. Maar kijk eerst eens of trouwen en de gezamenlijke toekomst die daar bij hoort, wel past in jouw plaatje van absolute onafhankelijkheid. Het gebruik van de woorden 'oneerlijk' en 'sneu' in je OP zijn mij opgevallen.
Alleen al om die reden zou ik zeggen HV, altijd. Wij doen het zelf dus ook op HV.
JC: zoals ik het bekijk kun je beter een aantal zaken afdekken in de periode dat je dolgelukkig met elkaar bent en alles voor elkaar over hebt. Dan heb je meer kans om tot een eerlijke verdeling bij ontbinding te komen als dat je in het stadium van vechtscheiding elkaar het licht in de ogen niet meer gunt.
De handeling trouwen is niet meer en niet minder dan een contract afsluiten. Inderdaad is het ook het uitspreken ten overstaan van dierbaren dat wij voor altijd bij elkaar willen zijn en voor altijd voor elkaar willen zorgen. Maar het daadwerkelijke contract wat je aangaat, bestaat uit rechten en plichten, hel simpel. Het woord liefde wordt in de akte wellicht niet eens genoemd.
TO, zoals ik het lees, wil jij vooral afspraken om jezelf in te dekken. Besef wel, dat het vaststellen van HV niets af doet aan de verplichting om ook voor elkaar te zorgen. Zogenaamde 'koude uitsluiting' bestaat, de notaris kan je er alles over vertellen. Maar het wordt niet aangeraden.
Verder is nog de vraag wat er gebeurt als jullie kinderen zouen krijgen. Ga jij dan minder werken of neemt hij de zorg op zich omdat hij toch al meer tijd over heeft? In het laatste geval missen jullie mogelijk meer gezinsinkomen. Uit hoofde van dat, zou jij als kostwinner wel mogen meebetalen aan het pensioen ed dat hij zou missen ivm zorg voor gezamenlijk kinderen. In het eerste geval mis jij een stukje opbouw en hij heeft al pensioengaten... dan moeten jullie echt een goede afweging maken voor ieder zijn oude dag. En zo zijn er nog wel een paar zaken. Ik vind het persoonlijk heel vreemd om te willen trouwen, wanneer je OP leest alsof je financiële onafhankelijkheid veel zwaarder weegt dan het aspect gezamenlijk duurzaam een huishouding en gezin runnen, gezamenlijk oud worden en voor elkaar het goed willen verzorgen. Waarom wil je precies trouwen?
Dus mijn advies: ALS je trouwt, doe dat op HV. Maar kijk eerst eens of trouwen en de gezamenlijke toekomst die daar bij hoort, wel past in jouw plaatje van absolute onafhankelijkheid. Het gebruik van de woorden 'oneerlijk' en 'sneu' in je OP zijn mij opgevallen.
woensdag 23 maart 2011 om 11:41
ohja, nog vergeten: bij ontbinding in een sitautie van grote ongelijkheid in inkomsten, moet 1 van beiden toch echt partneralimentatie betalen. Alimentatie voor het kind moest sowieso ook altijd.
En jouw pensioen is jouw oudedagsvoorziening en die wil je koste wat kost alleen aan jou laten toevallen. het kan hoor, kun je bij de notaris zo regelen. Maar besef wel dat in het slechtste geval de vader van jouw kind op zijn oude dag met legen handen staat. Zeker als de 12 (?) jaar partneralimentatie al voorbij zijn. En jij hem dan het licht in de ogen niet meer gunt. Nu doe je dat nog wel, wat voor oude dag wens je hem eigenlijk toe? Of is het een 'ieder voor zich'-situatie?
En jouw pensioen is jouw oudedagsvoorziening en die wil je koste wat kost alleen aan jou laten toevallen. het kan hoor, kun je bij de notaris zo regelen. Maar besef wel dat in het slechtste geval de vader van jouw kind op zijn oude dag met legen handen staat. Zeker als de 12 (?) jaar partneralimentatie al voorbij zijn. En jij hem dan het licht in de ogen niet meer gunt. Nu doe je dat nog wel, wat voor oude dag wens je hem eigenlijk toe? Of is het een 'ieder voor zich'-situatie?
woensdag 23 maart 2011 om 11:43
woensdag 23 maart 2011 om 11:58
quote:aventura_ schreef op 23 maart 2011 @ 10:45:
De reden waarom mijn vriend denkt geen verzekering nodig te hebben is, mocht hij arbeidsongeschikt raken, zijn wajong-uitkering wordt opgeschroefd. Als jouw vriend 2000-3000 euro per maand kan verdienen heeft hij geen uitkering nodig. Dat lijkt me duidelijk. Van een inkomen van 2000-3000 euro kan hij een pensioenverzekering en een arbeidsongeschiktheidsverzekering betalen en sparen. Hoe denkt hij dat andere mensen (zijn vriendin bijvoorbeeld) dat doen?
De reden waarom mijn vriend denkt geen verzekering nodig te hebben is, mocht hij arbeidsongeschikt raken, zijn wajong-uitkering wordt opgeschroefd. Als jouw vriend 2000-3000 euro per maand kan verdienen heeft hij geen uitkering nodig. Dat lijkt me duidelijk. Van een inkomen van 2000-3000 euro kan hij een pensioenverzekering en een arbeidsongeschiktheidsverzekering betalen en sparen. Hoe denkt hij dat andere mensen (zijn vriendin bijvoorbeeld) dat doen?
woensdag 23 maart 2011 om 12:12
Ondernemers moeten altijd zelf hun verzekeringen regelen. dat is les 1. Daarnaast kun je dat maar beter doen zolang je wel arbeidsgeschikt bent en inkomen hebt, in plaats van het op een sociale regeling te laten aankomen. Ik neem aan dat het ook jouw vriend is opgevallen dat er nogal gesnoeid wordt in allerhande regelingen. Er is geen garantie dat hij over 40 jaar nog steeds voldoende uit de sociale pot kan halen, mocht hij arbeidsongeschikt raken. En het is dan leuk voor hem dat hij een partner heeft die wel inkomen heeft, want die kan dan mooi voor hem betalen.
Even advocaat van de duivel spelen.
Wij hebben overigens ook in onze HV afgesproken dat het pensioen wel verevend wordt. Juist omdat wij wel graag kinderen willen en daarvoor wat werk/inkomen in willen leveren.
Even advocaat van de duivel spelen.
Wij hebben overigens ook in onze HV afgesproken dat het pensioen wel verevend wordt. Juist omdat wij wel graag kinderen willen en daarvoor wat werk/inkomen in willen leveren.
woensdag 23 maart 2011 om 12:18
Ik heb er nog eens over nagedacht en vooral ook over jouw woorden, Vlammetje.
Wat me eigenlijk dwars zit is dat vriend net zoveel binnenkrijgt als ik, zo niet meer, maar dat hij niet net zoals ik geld opzij legt om een levensverzekering, een pensioenpremie of (aanvullende) aov te betalen. Ik doe dat wel, zodat ik straks voor mezelf EN automatisch ook voor hem alles goed heb geregeld. Eea.heeft als consequentie dat ik nu daardoor ook minder te besteden heb dan hij, namelijk zeker 300 per maand. Dit geld geeft hij uit aan...ja wat eigenlijk? In ieder geval niet aan enige toekomstvoorziening voor zichzelf, mij en de baby. Dat voelt dus scheef. Misschien moeten we dat eerst rechttrekken voor we gaan trouwen. Want dan zijn die hv wellicht niet niet meer zo nodig en wordt het minder mijn en dijn.
Wat me eigenlijk dwars zit is dat vriend net zoveel binnenkrijgt als ik, zo niet meer, maar dat hij niet net zoals ik geld opzij legt om een levensverzekering, een pensioenpremie of (aanvullende) aov te betalen. Ik doe dat wel, zodat ik straks voor mezelf EN automatisch ook voor hem alles goed heb geregeld. Eea.heeft als consequentie dat ik nu daardoor ook minder te besteden heb dan hij, namelijk zeker 300 per maand. Dit geld geeft hij uit aan...ja wat eigenlijk? In ieder geval niet aan enige toekomstvoorziening voor zichzelf, mij en de baby. Dat voelt dus scheef. Misschien moeten we dat eerst rechttrekken voor we gaan trouwen. Want dan zijn die hv wellicht niet niet meer zo nodig en wordt het minder mijn en dijn.
woensdag 23 maart 2011 om 12:25
Aventura, ik zou je aanraden altijd HV vast te leggen. Zijn ze niet nodig omdat je een goed huwelijk hebt, fijn. Loopt je huwelijk niet goed, en ga je scheiden, ga je er tenminste financieel niet al te veel op achteruit. Een op de 3 huwelijken loopt spaak. En dan de rest van je leven hem alimentatie betalen, en de helft van JOUW geld meegeven aan je ex? Ik zou dat iig niet doen.
woensdag 23 maart 2011 om 12:30
ALTIJD HV vastleggen! Echt waar. Je gaat een contract aan voor het leven, je hebt allebei een heel verschillende financiële basis en ook andere inzichten. Altijd HV!
Overigens lijkt het me niet meer dan redelijk dat hij als de sodemieter zorgt voor de nodige inkomensverzekeringen. niet alleen voor jou, maar vooral ook voor hem.
Overigens, als je daar eerst verandering in aan wilt brengen alvorens je trouwt, bedenk dan wel dat hij het ongeboren kindje moet erkennen en dat je ouderlijk gezag voor hem moet gaan vastleggen (buiten het huwelijk is hij niet automatisch de juridische vader).
Heb je eigenlijk wel eens een gesprek gevoerd met hem over jullie financiële toekomst?
Overigens lijkt het me niet meer dan redelijk dat hij als de sodemieter zorgt voor de nodige inkomensverzekeringen. niet alleen voor jou, maar vooral ook voor hem.
Overigens, als je daar eerst verandering in aan wilt brengen alvorens je trouwt, bedenk dan wel dat hij het ongeboren kindje moet erkennen en dat je ouderlijk gezag voor hem moet gaan vastleggen (buiten het huwelijk is hij niet automatisch de juridische vader).
Heb je eigenlijk wel eens een gesprek gevoerd met hem over jullie financiële toekomst?
woensdag 23 maart 2011 om 12:33
quote:aventura_ schreef op 23 maart 2011 @ 12:18:
Wat me eigenlijk dwars zit is dat vriend net zoveel binnenkrijgt als ik, zo niet meer, maar dat hij niet net zoals ik geld opzij legt om een levensverzekering, een pensioenpremie of (aanvullende) aov te betalen. Ik doe dat wel, zodat ik straks voor mezelf EN automatisch ook voor hem alles goed heb geregeld. Eea.heeft als consequentie dat ik nu daardoor ook minder te besteden heb dan hij, namelijk zeker 300 per maand. Dit geld geeft hij uit aan...ja wat eigenlijk? In ieder geval niet aan enige toekomstvoorziening voor zichzelf, mij en de baby. Dat voelt dus scheef. Misschien moeten we dat eerst rechttrekken voor we gaan trouwen. Want dan zijn die hv wellicht niet niet meer zo nodig en wordt het minder mijn en dijn.Het is goed dat je je nu al realiseert wat je dwars zit en wat jij belangrijk vindt qua financien en levenshouding. Nu kun je nog regelen wat je wilt en overwegen of trouwen voor jou wel geschikt is of niet.
Wat me eigenlijk dwars zit is dat vriend net zoveel binnenkrijgt als ik, zo niet meer, maar dat hij niet net zoals ik geld opzij legt om een levensverzekering, een pensioenpremie of (aanvullende) aov te betalen. Ik doe dat wel, zodat ik straks voor mezelf EN automatisch ook voor hem alles goed heb geregeld. Eea.heeft als consequentie dat ik nu daardoor ook minder te besteden heb dan hij, namelijk zeker 300 per maand. Dit geld geeft hij uit aan...ja wat eigenlijk? In ieder geval niet aan enige toekomstvoorziening voor zichzelf, mij en de baby. Dat voelt dus scheef. Misschien moeten we dat eerst rechttrekken voor we gaan trouwen. Want dan zijn die hv wellicht niet niet meer zo nodig en wordt het minder mijn en dijn.Het is goed dat je je nu al realiseert wat je dwars zit en wat jij belangrijk vindt qua financien en levenshouding. Nu kun je nog regelen wat je wilt en overwegen of trouwen voor jou wel geschikt is of niet.
woensdag 23 maart 2011 om 12:35
Ik ben het trouwens ook eens met degenen die zeggen dat je op moet passen omdat je vriend een eigen bedrijf heeft.
Als je getrouwd bent in gemeenschap van goederen draai jij in het slechtste geval op voor 100 % van zijn schulden (als hij bijvoorbeeld geen inkomen meer heeft en jij wel). Ook na een scheiding kun je daar nog flink last van hebben.
Als je getrouwd bent in gemeenschap van goederen draai jij in het slechtste geval op voor 100 % van zijn schulden (als hij bijvoorbeeld geen inkomen meer heeft en jij wel). Ook na een scheiding kun je daar nog flink last van hebben.
woensdag 23 maart 2011 om 12:44
@Vlammetje: ik snijd het onderwerp 'regelingen voor later' af en toe aan. Ik merk dat het bij hem allemaal erg gevoelig ligt. Vooral omdat alle verzekeringen et cetera hem confronteren met zijn ziekte in het verleden. Op die momenten vindt hij me hard en zakelijk, en steekt-ie echt de kop in het zand. Paar weken geleden hadden we er nog ruzie over. Ik confronteerde hem met het volgende; als hij komt te overlijden, wat moeten ik en het kind dan? Een begrafenis kost handenvol geld. Er valt een heel inkomen weg. De hypotheek is voor mij net te hoog om over te nemen. Zijn reactie: 'dan verkoop je toch gewoon dit huis'. Toen reageerde ik met: oh, en dan, moet ik in een huurflat gaan zitten met ons kind? En was als er een restschuld is? Dat is dus alles wat je wilt voor mij en je kind?' Nou ja, en dan schiet hij weer in de verdediging en geeft aan dat hij wel iets gaat regelen. De gemoederen zijn dan zo hoog opgelopen dat we het onderwerp maar laten vallen.
Verder kunnen we het over allerhande geldzaken prima hebben. Allen over 'leven'-gerelateerde dingen dus niet. Hij heeft dat ook totaal niet meegekregen en het is hem ook 'makkelijk' gemaakt. Altijd geld te besteden gehad, nooit gesappeld. Zijn ouders zitten trouwens flink goed in de slappe was, dat speelt ook wel mee. Al vind ik het waanzin om op een erfenis te rekenen, daar kun je al helemaal niet van op aan.
Heb net even met hem geluncht en nogmaals mijn zorgen/bedenkingen bij hem neergelegd en voorgesteld om eens met de notaris/financieel expert te gaan praten. En daar is hij nu mee akkoord. Ik wil dan n.a.v. dat gesprek dan wel eindelijk dingen op papier hebben staan. Ik zal dat ook meenemen als 'doel' van het gesprek.
Verder kunnen we het over allerhande geldzaken prima hebben. Allen over 'leven'-gerelateerde dingen dus niet. Hij heeft dat ook totaal niet meegekregen en het is hem ook 'makkelijk' gemaakt. Altijd geld te besteden gehad, nooit gesappeld. Zijn ouders zitten trouwens flink goed in de slappe was, dat speelt ook wel mee. Al vind ik het waanzin om op een erfenis te rekenen, daar kun je al helemaal niet van op aan.
Heb net even met hem geluncht en nogmaals mijn zorgen/bedenkingen bij hem neergelegd en voorgesteld om eens met de notaris/financieel expert te gaan praten. En daar is hij nu mee akkoord. Ik wil dan n.a.v. dat gesprek dan wel eindelijk dingen op papier hebben staan. Ik zal dat ook meenemen als 'doel' van het gesprek.
woensdag 23 maart 2011 om 12:48
Door je laatste post denk ik inderdaad dat het goed is als jullie, los van mogelijke HV, eerst eens samen goed gaan praten over hoe jullie je financiën het liefst regelen, wat jullie eerlijk vinden, hoe je voor elkaar wilt zorgen, enzovoort.
Door de insteek van dit topic worden de HV nu trouwens alleen maar neergezet als 'voorziening voor wanneer je gaat scheiden' maar daar ben ik het niet mee eens hoor. HV doe je ook omdat je graag goed voor elkaar wilt zorgen. Bijvoorbeeld in het geval van mogelijke schulden bij een eigen bedrijf (wat bij jullie een reeële mogelijkheid is) maar ook voor een mogelijke toekomstige overlijdensrisicoverzekering is het handiger om onder HV te trouwen.
Door de insteek van dit topic worden de HV nu trouwens alleen maar neergezet als 'voorziening voor wanneer je gaat scheiden' maar daar ben ik het niet mee eens hoor. HV doe je ook omdat je graag goed voor elkaar wilt zorgen. Bijvoorbeeld in het geval van mogelijke schulden bij een eigen bedrijf (wat bij jullie een reeële mogelijkheid is) maar ook voor een mogelijke toekomstige overlijdensrisicoverzekering is het handiger om onder HV te trouwen.
woensdag 23 maart 2011 om 12:54
Zie dat mijn laatste post al mosterd was
Hebben jullie nu eigenlijk wel testamenten?
Het lijkt me wel goed als je het inderdaad gooit op 'hoe wil hij jou en jullie kind achterlaten als het ergste gebeurd'. Overigens heel goed om niet alleen met een notaris, maar idd ook met financieel adviseur te gaan praten. Bij ons had de adviseur echt zinnige aanvullingen op de notaris.
Hebben jullie nu eigenlijk wel testamenten?
Het lijkt me wel goed als je het inderdaad gooit op 'hoe wil hij jou en jullie kind achterlaten als het ergste gebeurd'. Overigens heel goed om niet alleen met een notaris, maar idd ook met financieel adviseur te gaan praten. Bij ons had de adviseur echt zinnige aanvullingen op de notaris.
woensdag 23 maart 2011 om 12:56
Eens met Kastanjez. De HV zijn er om zaken zowel tijdens als na het huwelijk goed voor elkaar te regelen.
TO, ik denk dat het goed is om een oriënterend gesprek bij een notaris te voeren (is volgens mij ook gratis, het daadwerkelijk opstellen van de akte kost wel weer flink centen). Misschien is het voor hem ook 'makkelijker' om van een derde te horen dat er echt het een en ander geregeld dient te worden met betrekking tot jullie toekomst en die van het kent.
Voor wat betreft erfenissen, besef wel dat ook degene die je iets nalaat, kan bepalen dat de erfenis buiten de gemeenschap valt. het is dus niet per se zo dat als jij erft, hij daar ooit recht op zou hebben of andersom. daarnaast kunnen ouders of andere erflaters wel 99 worden, en als ze nu net 45 zijn, kun je lang wachten op j erfenis. Bovendien staat het die mensen ook nog vrij om hun geld gewoon lekker op te maken Erfenissen zijn dus in mijn optiek geen goede graadmeter voor je toekomstige welvaart. Eerst maar eens zien dat je iets krijgt.
Voor nu moeten jullie het doen met de inkomens die je hebt en de tegoeden die jullie voor jezelf opzij zetten. Daar zou ik dus mee beginnen als insteek van het gesprek. Om later deze levensstandaard te kunnen hanteren, en dit huis te kunnen bewonen, en ons kind (of kinderen) te laten studeren, hebben we in het jaar 20xx zoveel geld nodig. dat betekent dat we vanaf nu EUR xx moeten inleggen.... zoiets.
Verder heb je de onderneming nog. hij is weliswaar ZZP-er, maar er is altijd risico. Laat vastleggen dat de onderneming inclusief alle vorderingen maar ook alle winsten behoren aan hem. Het inkomen dat hij onttrekt aan de onderneming ten behoeve van jullie huishouding, dat zou je kunnen meenemen in een eventueel verrekenbeding.
TO, ik denk dat het goed is om een oriënterend gesprek bij een notaris te voeren (is volgens mij ook gratis, het daadwerkelijk opstellen van de akte kost wel weer flink centen). Misschien is het voor hem ook 'makkelijker' om van een derde te horen dat er echt het een en ander geregeld dient te worden met betrekking tot jullie toekomst en die van het kent.
Voor wat betreft erfenissen, besef wel dat ook degene die je iets nalaat, kan bepalen dat de erfenis buiten de gemeenschap valt. het is dus niet per se zo dat als jij erft, hij daar ooit recht op zou hebben of andersom. daarnaast kunnen ouders of andere erflaters wel 99 worden, en als ze nu net 45 zijn, kun je lang wachten op j erfenis. Bovendien staat het die mensen ook nog vrij om hun geld gewoon lekker op te maken Erfenissen zijn dus in mijn optiek geen goede graadmeter voor je toekomstige welvaart. Eerst maar eens zien dat je iets krijgt.
Voor nu moeten jullie het doen met de inkomens die je hebt en de tegoeden die jullie voor jezelf opzij zetten. Daar zou ik dus mee beginnen als insteek van het gesprek. Om later deze levensstandaard te kunnen hanteren, en dit huis te kunnen bewonen, en ons kind (of kinderen) te laten studeren, hebben we in het jaar 20xx zoveel geld nodig. dat betekent dat we vanaf nu EUR xx moeten inleggen.... zoiets.
Verder heb je de onderneming nog. hij is weliswaar ZZP-er, maar er is altijd risico. Laat vastleggen dat de onderneming inclusief alle vorderingen maar ook alle winsten behoren aan hem. Het inkomen dat hij onttrekt aan de onderneming ten behoeve van jullie huishouding, dat zou je kunnen meenemen in een eventueel verrekenbeding.
woensdag 23 maart 2011 om 13:02
Ik ben allang blij dat hij nu een concrete stap wil maken naar 'dingen voor later regelen'. Het is echt een lastige voor mijn vriend om met een derde de volledige financiele situatie te bespreken. Tegenover mij voelde hij zich in het begin van onze relatie ook bezwaard toen het woord 'wajong' op tafel kwam. Het is ook best stigmatiserend. Ik veroordeel niet, maar ik kan me heel goed voorstellen dat anderen dat wel (onbewust) doen. Dat weet mijn vriend ook. Hij heeft confrontaties altijd vermeden door dingen dus gewoon niet te regelen of aan te vragen. Doordat onze hypotheek bv ver onder de executiewaarde is verstrekt, was een orv niet verplicht. Opgelucht dat-ie was.
Hij weet wel dat hij iets moet doen. Laatst kwam-ie zelf met een krantenartikel aanzetten waarin stond dat regelingen als wajong sterk versoberd zoniet afgeschaft gaan worden. Tijd om financieel volwassen te worden.
Hij weet wel dat hij iets moet doen. Laatst kwam-ie zelf met een krantenartikel aanzetten waarin stond dat regelingen als wajong sterk versoberd zoniet afgeschaft gaan worden. Tijd om financieel volwassen te worden.
woensdag 23 maart 2011 om 14:20
quote:aventura_ schreef op 23 maart 2011 @ 12:44:
Op die momenten vindt hij me hard en zakelijk, en steekt-ie echt de kop in het zand. Paar weken geleden hadden we er nog ruzie over. Ik confronteerde hem met het volgende; als hij komt te overlijden, wat moeten ik en het kind dan? Een begrafenis kost handenvol geld. Er valt een heel inkomen weg. De hypotheek is voor mij net te hoog om over te nemen. Zijn reactie: 'dan verkoop je toch gewoon dit huis'. Toen reageerde ik met: oh, en dan, moet ik in een huurflat gaan zitten met ons kind? En was als er een restschuld is? Dat is dus alles wat je wilt voor mij en je kind?' Nou ja, en dan schiet hij weer in de verdediging en geeft aan dat hij wel iets gaat regelen. Samenwonen (of trouwen) en samen een kind krijgen betekent toch ook zorgen voor elkaar en het gezin? Ik vind je niet hard en zakelijk, maar verstandig. Ik vraag me wel af waarom jullie willen trouwen trouwens? Vanwege een leuk feestje, een mooie jurk, omdat 'het zo hoort', of omdat je een levenslange verbintenis met elkaar wilt aangaan waar ook zorgen voor elkaar in voor- en tegenspoed hoort? Jij hebt niet veel zin in de tegenspoed die bij zijn ziekte hoort en hij heeft helemaal niet zo'n zin in zorgen voor elkaar op de lange termijn (die zomaar morgen kan aanbreken als hij of jij onder een auto komt of een bloedvergiftiging oploopt). Waarom dan trouwen?
Op die momenten vindt hij me hard en zakelijk, en steekt-ie echt de kop in het zand. Paar weken geleden hadden we er nog ruzie over. Ik confronteerde hem met het volgende; als hij komt te overlijden, wat moeten ik en het kind dan? Een begrafenis kost handenvol geld. Er valt een heel inkomen weg. De hypotheek is voor mij net te hoog om over te nemen. Zijn reactie: 'dan verkoop je toch gewoon dit huis'. Toen reageerde ik met: oh, en dan, moet ik in een huurflat gaan zitten met ons kind? En was als er een restschuld is? Dat is dus alles wat je wilt voor mij en je kind?' Nou ja, en dan schiet hij weer in de verdediging en geeft aan dat hij wel iets gaat regelen. Samenwonen (of trouwen) en samen een kind krijgen betekent toch ook zorgen voor elkaar en het gezin? Ik vind je niet hard en zakelijk, maar verstandig. Ik vraag me wel af waarom jullie willen trouwen trouwens? Vanwege een leuk feestje, een mooie jurk, omdat 'het zo hoort', of omdat je een levenslange verbintenis met elkaar wilt aangaan waar ook zorgen voor elkaar in voor- en tegenspoed hoort? Jij hebt niet veel zin in de tegenspoed die bij zijn ziekte hoort en hij heeft helemaal niet zo'n zin in zorgen voor elkaar op de lange termijn (die zomaar morgen kan aanbreken als hij of jij onder een auto komt of een bloedvergiftiging oploopt). Waarom dan trouwen?
