Geld & Recht
alle pijlers
Waar heb je als alleenstaande moeder recht op?
donderdag 20 januari 2011 om 20:48
Een vriendin van mij zit in een financiele toestand die niet zo rooskleurig is. Zelf zegt ze dat ze nergens meer recht op heeft en 'iedereen haar laat verkommeren' maar ik vraag me af of ze dat bij het rechte eind heeft. Ik wil haar graag helpen, maar weet niet zo goed hoe.
De situatie:
Vrouw, sinds enkele jaren gescheiden en al sinds bijna 10 jaar niet meer werkzaam. Toendertijd met een kantoorbaan gestopt vanwege een verhuizing en de kinderen en inmiddels dus een behoorlijke afstand tot de arbeidsmarkt.
Ze heeft drie kinderen: één zoon van net 18 die naar MBO gaat, andere zoon van 16 die nog op de MAVO (?) zit en een dochtertje van 10.
Vriendin ontvangt van haar ex-man partneralimentatie op het niveau van een bijstandsuitkering voor een alleenstaande vrouw en kinderalimentatie voor de twee jongsten. Haar oudste ontvangt rechtstreeks van zijn vader het deel van de aanvullende beurs volgens de normen van DUO. Ter informatie: het bedrag dat de oudste krijgt, ligt lager dan de kinderalimentatie en hij geeft een deel hiervan (niet alles) af aan zijn moeder.
Met het totaal (partneralimentatie en kinderalimentatie voor drie kinderen), in combinatie met allerlei toeslagen (huurtoeslag en zorgtoeslag) redde ze het op zich wel. Maar nu valt dus een groot deel van de alimentatie van de oudste weg en over niet al te lange tijd ook die van de middelste.
Ze zit nu enorm in de stress vanwege de geldzorgen. Helaas krijgt niemand aan haar verstand gepeuterd dat ze beter op zoek kan gaan naar werk. Ze vindt dat haar ex-man anders veel te makkelijk wegkomt omdat hij dan geen partneralimentatie meer hoeft te betalen. Volgens mij is dat niet zo, maar ik hoop dat er deskundigen (Branwen?) zijn die hier goed advies over kunnen geven. Je raakt die partneralimentatie toch niet zomaar kwijt? Eerlijk gezegd vraag ik me ook wel af of ze zo makkelijk werk vindt (ze heeft geen beroepsopleiding gedaan) in deze tijd, maar als je echt wilt... En wat gebeurt er als ze straks (na 10 jaar, geloof ik?) geen partneralimentatie meer krijgt?
Kort en goed: wat zijn de mogelijkheden, als we ervan uitgaan dat ze geen werk vindt? Kan ze een bijstanduitkering aanvragen of kan ze extra geld van haar ex-man krijgen? En zo ja, hoe krijgt ze dat dan voor elkaar? Wat zijn haar mogelijkheden?
De situatie:
Vrouw, sinds enkele jaren gescheiden en al sinds bijna 10 jaar niet meer werkzaam. Toendertijd met een kantoorbaan gestopt vanwege een verhuizing en de kinderen en inmiddels dus een behoorlijke afstand tot de arbeidsmarkt.
Ze heeft drie kinderen: één zoon van net 18 die naar MBO gaat, andere zoon van 16 die nog op de MAVO (?) zit en een dochtertje van 10.
Vriendin ontvangt van haar ex-man partneralimentatie op het niveau van een bijstandsuitkering voor een alleenstaande vrouw en kinderalimentatie voor de twee jongsten. Haar oudste ontvangt rechtstreeks van zijn vader het deel van de aanvullende beurs volgens de normen van DUO. Ter informatie: het bedrag dat de oudste krijgt, ligt lager dan de kinderalimentatie en hij geeft een deel hiervan (niet alles) af aan zijn moeder.
Met het totaal (partneralimentatie en kinderalimentatie voor drie kinderen), in combinatie met allerlei toeslagen (huurtoeslag en zorgtoeslag) redde ze het op zich wel. Maar nu valt dus een groot deel van de alimentatie van de oudste weg en over niet al te lange tijd ook die van de middelste.
Ze zit nu enorm in de stress vanwege de geldzorgen. Helaas krijgt niemand aan haar verstand gepeuterd dat ze beter op zoek kan gaan naar werk. Ze vindt dat haar ex-man anders veel te makkelijk wegkomt omdat hij dan geen partneralimentatie meer hoeft te betalen. Volgens mij is dat niet zo, maar ik hoop dat er deskundigen (Branwen?) zijn die hier goed advies over kunnen geven. Je raakt die partneralimentatie toch niet zomaar kwijt? Eerlijk gezegd vraag ik me ook wel af of ze zo makkelijk werk vindt (ze heeft geen beroepsopleiding gedaan) in deze tijd, maar als je echt wilt... En wat gebeurt er als ze straks (na 10 jaar, geloof ik?) geen partneralimentatie meer krijgt?
Kort en goed: wat zijn de mogelijkheden, als we ervan uitgaan dat ze geen werk vindt? Kan ze een bijstanduitkering aanvragen of kan ze extra geld van haar ex-man krijgen? En zo ja, hoe krijgt ze dat dan voor elkaar? Wat zijn haar mogelijkheden?
vrijdag 21 januari 2011 om 12:20
Jarek, het klinkt alsof deze vrouw nooit geleerd heeft voor zichzelf te zorgen. Haar ouders waren en zijn heel beschermend en vangen alle klappen voor haar op.
Niettemin vind ik dat ze hier zelf een verantwoordelijkheid in heeft. Als je eenmaal volwassen bent, kun je zelf keuzes maken. Kun je op jezelf gaan wonen, financieel zelfstandig worden, een opleiding volgen. Ook als je dat niet is bijgebracht. Zij koos zelf voor financiële afhankelijkheid. Nu plukt zij hier de zure vruchten van - en geeft ze helaas door aan haar kinderen. En zelfs nu kiest ze ervoor op deze manier te blijven leven. Daar heb ik geen medelijden mee. Wel met de kinderen...
Niettemin vind ik dat ze hier zelf een verantwoordelijkheid in heeft. Als je eenmaal volwassen bent, kun je zelf keuzes maken. Kun je op jezelf gaan wonen, financieel zelfstandig worden, een opleiding volgen. Ook als je dat niet is bijgebracht. Zij koos zelf voor financiële afhankelijkheid. Nu plukt zij hier de zure vruchten van - en geeft ze helaas door aan haar kinderen. En zelfs nu kiest ze ervoor op deze manier te blijven leven. Daar heb ik geen medelijden mee. Wel met de kinderen...
Ga in therapie!
vrijdag 21 januari 2011 om 12:23
quote:meds schreef op 21 januari 2011 @ 12:18:
ze heeft ook veel te veel tijd voor zurigheid. Ik snap niet dat mensen denken dat ze gewoon thuis kunnen zitten, iedereen moet werkenHaha, da's wel een goeie. Wij zeiden vroeger altijd thuis 'als je tijd hebt om te klagen, heb je te wenig werk' en húp dan konden we weer een huishoudelijk dingetje doen. Ik denk ook dat ze om die reden erg op zou knappen van werk. Maar ze blijft vasthouden aan die wraakgedachte. Overigens wordt ze hierin sterk gevoed door haar ouders. Ik vraag me af of ze net zo zou reageren als die mensen niet zo'n invloed (voor extraatjes is ze afhankelijk van hen) zouden hebben in haar leven. Die stimuleren haar eigenlijk alleen maar in die slachtofferrol.
ze heeft ook veel te veel tijd voor zurigheid. Ik snap niet dat mensen denken dat ze gewoon thuis kunnen zitten, iedereen moet werkenHaha, da's wel een goeie. Wij zeiden vroeger altijd thuis 'als je tijd hebt om te klagen, heb je te wenig werk' en húp dan konden we weer een huishoudelijk dingetje doen. Ik denk ook dat ze om die reden erg op zou knappen van werk. Maar ze blijft vasthouden aan die wraakgedachte. Overigens wordt ze hierin sterk gevoed door haar ouders. Ik vraag me af of ze net zo zou reageren als die mensen niet zo'n invloed (voor extraatjes is ze afhankelijk van hen) zouden hebben in haar leven. Die stimuleren haar eigenlijk alleen maar in die slachtofferrol.
vrijdag 21 januari 2011 om 12:27
quote:plops schreef op 21 januari 2011 @ 12:23:
Jarek, hoe groot zijn de financiele problemen eigenlijk? Heeft ze echt te weinig geld om rond te komen (basis dingen) of kan ze gewoon niet met geld omgaan en geeft ze het uit aan niet noodzakelijke toestanden?
Ze heeft een duur huurhuis (particulier) omdat ze snel weg wilde destijds en heeft na de scheiding een aanzienlijk geldbedrag meegekregen. Dat is nu op. Ze heeft een enorme passie voor shoppen en die passie kan ze niet zoveel mee zonder geld. Ze doet al wel boodschappen bij de Aldi enzo, maar gaat nog steeds een paar keer per week 'de stad' in. Dus nee, échte nood kent ze niet. Ze weet gewoon niet hoe ze moet matigen en dat haar ouders haar steeds dingen toeschuiven helpt niet mee.
Ik pas ervoor haar boodschappen te betalen of de drankjes elke keer omdat zij haar geld liever uitgeeft aan kleding e.d. Overigens heb ik niet het idee dat ze haar kinderen tekort doet qua eten en drinken hoor!
Jarek, hoe groot zijn de financiele problemen eigenlijk? Heeft ze echt te weinig geld om rond te komen (basis dingen) of kan ze gewoon niet met geld omgaan en geeft ze het uit aan niet noodzakelijke toestanden?
Ze heeft een duur huurhuis (particulier) omdat ze snel weg wilde destijds en heeft na de scheiding een aanzienlijk geldbedrag meegekregen. Dat is nu op. Ze heeft een enorme passie voor shoppen en die passie kan ze niet zoveel mee zonder geld. Ze doet al wel boodschappen bij de Aldi enzo, maar gaat nog steeds een paar keer per week 'de stad' in. Dus nee, échte nood kent ze niet. Ze weet gewoon niet hoe ze moet matigen en dat haar ouders haar steeds dingen toeschuiven helpt niet mee.
Ik pas ervoor haar boodschappen te betalen of de drankjes elke keer omdat zij haar geld liever uitgeeft aan kleding e.d. Overigens heb ik niet het idee dat ze haar kinderen tekort doet qua eten en drinken hoor!
vrijdag 21 januari 2011 om 12:27
quote:Jarek03 schreef op 21 januari 2011 @ 12:23:
[...]
Haha, da's wel een goeie. Wij zeiden vroeger altijd thuis 'als je tijd hebt om te klagen, heb je te wenig werk' en húp dan konden we weer een huishoudelijk dingetje doen. Ik denk ook dat ze om die reden erg op zou knappen van werk. Maar ze blijft vasthouden aan die wraakgedachte. Overigens wordt ze hierin sterk gevoed door haar ouders. Ik vraag me af of ze net zo zou reageren als die mensen niet zo'n invloed (voor extraatjes is ze afhankelijk van hen) zouden hebben in haar leven. Die stimuleren haar eigenlijk alleen maar in die slachtofferrol.Zo te horen hebben de ouders er belang bij om haar afhankelijk te houden, aangezien ze dit van jongsaf aan hebben gestimuleerd. Maar dat is hun keuze, niet de hare. Zij hóeft daar niet in mee te gaan. Ze hóeft die extraatjes niet van hen aan te nemen. Ze kan ook gewoon gaan werken en haar eigen extraatjes betalen. En voor de kinderen. Ze heeft een keuze.
[...]
Haha, da's wel een goeie. Wij zeiden vroeger altijd thuis 'als je tijd hebt om te klagen, heb je te wenig werk' en húp dan konden we weer een huishoudelijk dingetje doen. Ik denk ook dat ze om die reden erg op zou knappen van werk. Maar ze blijft vasthouden aan die wraakgedachte. Overigens wordt ze hierin sterk gevoed door haar ouders. Ik vraag me af of ze net zo zou reageren als die mensen niet zo'n invloed (voor extraatjes is ze afhankelijk van hen) zouden hebben in haar leven. Die stimuleren haar eigenlijk alleen maar in die slachtofferrol.Zo te horen hebben de ouders er belang bij om haar afhankelijk te houden, aangezien ze dit van jongsaf aan hebben gestimuleerd. Maar dat is hun keuze, niet de hare. Zij hóeft daar niet in mee te gaan. Ze hóeft die extraatjes niet van hen aan te nemen. Ze kan ook gewoon gaan werken en haar eigen extraatjes betalen. En voor de kinderen. Ze heeft een keuze.
Ga in therapie!
vrijdag 21 januari 2011 om 12:28
quote:Jarek03 schreef op 21 januari 2011 @ 12:11:
[...]
Ja natuurlijk, maar ik word er vooral een beetje triest van. In haar jeugd is ze altijd naar haar ogen gekeken door haar ouders (kreeg alles wat haar hartje begeerde), daarna door haar man en nu wordt ze geacht het zelf te redden, maar ze weet niet hoe. Echt heel sneu. Vraag me oprecht af of ze als ze écht op de bodem van ellende zou liggen wél in beweging komt of er gewoon op vertrouwt dat iemand haar er wel uit komt vissen.
Ik bedoelde eigenlijk, Rainbow.
En ja, dit stukje snap ik wel. Het punt waar het echter op stuk loopt, is heel simpel. Ze wil niet en dan gaat ze het ook niet leren zichzelf te redden. Als ze wel zou willen, valt het vast niet mee, dat ben ik met je eens. Mijn ouders hebben mij nooit zelfstandigheid geleerd, als in hoe moet je bepaalde dingen regelen, hoe kook je e.d. Ik ging op mijn 17e uit huis en moest alles vanaf de bodem leren. Dat viel soms best een beetje tegen maar dat was nieuwigheid. De wil was er wel.
Ik denk dat het in haar geval nog best eens een hele tijd zou kunnen duren voor ze tot de conclusie komt dat niemand voor haar klaarstaat, als het eenmaal zover zou komen. Alleen staan er nu nog wel mensen voor haar klaar, al is het dan in financiële zin en niet zozeer hulp bij zelfredzaamheid en een andere instelling creëren.
[...]
Ja natuurlijk, maar ik word er vooral een beetje triest van. In haar jeugd is ze altijd naar haar ogen gekeken door haar ouders (kreeg alles wat haar hartje begeerde), daarna door haar man en nu wordt ze geacht het zelf te redden, maar ze weet niet hoe. Echt heel sneu. Vraag me oprecht af of ze als ze écht op de bodem van ellende zou liggen wél in beweging komt of er gewoon op vertrouwt dat iemand haar er wel uit komt vissen.
Ik bedoelde eigenlijk, Rainbow.
En ja, dit stukje snap ik wel. Het punt waar het echter op stuk loopt, is heel simpel. Ze wil niet en dan gaat ze het ook niet leren zichzelf te redden. Als ze wel zou willen, valt het vast niet mee, dat ben ik met je eens. Mijn ouders hebben mij nooit zelfstandigheid geleerd, als in hoe moet je bepaalde dingen regelen, hoe kook je e.d. Ik ging op mijn 17e uit huis en moest alles vanaf de bodem leren. Dat viel soms best een beetje tegen maar dat was nieuwigheid. De wil was er wel.
Ik denk dat het in haar geval nog best eens een hele tijd zou kunnen duren voor ze tot de conclusie komt dat niemand voor haar klaarstaat, als het eenmaal zover zou komen. Alleen staan er nu nog wel mensen voor haar klaar, al is het dan in financiële zin en niet zozeer hulp bij zelfredzaamheid en een andere instelling creëren.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 21 januari 2011 om 12:28
vrijdag 21 januari 2011 om 12:29
dit is wel heel triest voor haar kinderen. doet me denken aan de vrouw van een goeie vriend. shoppen, nooit tevreden, nooit geweest en zal het nooit worden ook.
mijn vriend hoopt dat ze een rijkere man tegen het lijf loopt. overdag heeft ie een functie van nto 100.000 per jaar. s avonds werkt ie bij omdat mevrouw van huis uit gewend is te kopen wat ze wil.
mijn vriend hoopt dat ze een rijkere man tegen het lijf loopt. overdag heeft ie een functie van nto 100.000 per jaar. s avonds werkt ie bij omdat mevrouw van huis uit gewend is te kopen wat ze wil.
wij slapen nooit.
vrijdag 21 januari 2011 om 12:31
Tja, ze heeft ook nooit geleerd om maat te houden. Als je ouders je altijd alles geven wat je wilt, waarom zou je jezelf dan grenzen opleggen? "Verkommeren" is voor haar dus niet onbeperkt kunnen shoppen
Hoezo "pas jij ervoor haar boodschappen te betalen"? Is dat im Frage dan?
Hoezo "pas jij ervoor haar boodschappen te betalen"? Is dat im Frage dan?
anoniem_13400 wijzigde dit bericht op 21-01-2011 12:31
Reden: quote weg
Reden: quote weg
% gewijzigd
Ga in therapie!
vrijdag 21 januari 2011 om 12:32
quote:valentinamaria schreef op 21 januari 2011 @ 12:29:
dit is wel heel triest voor haar kinderen. doet me denken aan de vrouw van een goeie vriend. shoppen, nooit tevreden, nooit geweest en zal het nooit worden ook.
mijn vriend hoopt dat ze een rijkere man tegen het lijf loopt. overdag heeft ie een functie van nto 100.000 per jaar. s avonds werkt ie bij omdat mevrouw van huis uit gewend is te kopen wat ze wil.Kinderen zijn ook spuugverwend hoor, ze krijgen alles. Van de duurste x-box en telefoons, die weten ook niet hoe het werkt om met minder toe te komen. Ik snap werkelijk niet (jouw voorbeeld) hoe kerels het zover laten komen trouwens - da's toch bizar??
dit is wel heel triest voor haar kinderen. doet me denken aan de vrouw van een goeie vriend. shoppen, nooit tevreden, nooit geweest en zal het nooit worden ook.
mijn vriend hoopt dat ze een rijkere man tegen het lijf loopt. overdag heeft ie een functie van nto 100.000 per jaar. s avonds werkt ie bij omdat mevrouw van huis uit gewend is te kopen wat ze wil.Kinderen zijn ook spuugverwend hoor, ze krijgen alles. Van de duurste x-box en telefoons, die weten ook niet hoe het werkt om met minder toe te komen. Ik snap werkelijk niet (jouw voorbeeld) hoe kerels het zover laten komen trouwens - da's toch bizar??
vrijdag 21 januari 2011 om 12:33
quote:dubiootje schreef op 21 januari 2011 @ 12:31:
Hoezo "pas jij ervoor haar boodschappen te betalen"? Is dat im Frage dan?Nee, maar dat zie ik wel langzaam gebeuren. 'portemonnee vergeten', dat soort smoesjes. En 'jij hebt het toch maar goed voor elkaar met die baan van je'. Ja, maar daar moet ik wel heel veel moeite voor doen hoor!
Hoezo "pas jij ervoor haar boodschappen te betalen"? Is dat im Frage dan?Nee, maar dat zie ik wel langzaam gebeuren. 'portemonnee vergeten', dat soort smoesjes. En 'jij hebt het toch maar goed voor elkaar met die baan van je'. Ja, maar daar moet ik wel heel veel moeite voor doen hoor!
vrijdag 21 januari 2011 om 12:39
quote:Jarek03 schreef op 21 januari 2011 @ 12:33:
[...]
Nee, maar dat zie ik wel langzaam gebeuren. 'portemonnee vergeten', dat soort smoesjes. En 'jij hebt het toch maar goed voor elkaar met die baan van je'. Ja, maar daar moet ik wel heel veel moeite voor doen hoor!
Ja, 's morgens opstaan en zo... Tsk.
Dit doet me wel erg denken aan mijn ex hoor. Die zag het ook wel zitten dat ik elke dag ging werken, de kinderen verzorgde en dat hij dan op mijn kosten lekker op de bank kon liggen. Ook na de scheiding graag! Hij is er nu (paar jaar later) ook nog boos om dat ik dat vertik. Ik heb het goed, waarom mag hij daar niet van meeprofiteren? Het idee om zelf te gaan werken kwam pas toen het écht niet anders kon. Toen niemand hem meer opving en onderhield.
[...]
Nee, maar dat zie ik wel langzaam gebeuren. 'portemonnee vergeten', dat soort smoesjes. En 'jij hebt het toch maar goed voor elkaar met die baan van je'. Ja, maar daar moet ik wel heel veel moeite voor doen hoor!
Ja, 's morgens opstaan en zo... Tsk.
Dit doet me wel erg denken aan mijn ex hoor. Die zag het ook wel zitten dat ik elke dag ging werken, de kinderen verzorgde en dat hij dan op mijn kosten lekker op de bank kon liggen. Ook na de scheiding graag! Hij is er nu (paar jaar later) ook nog boos om dat ik dat vertik. Ik heb het goed, waarom mag hij daar niet van meeprofiteren? Het idee om zelf te gaan werken kwam pas toen het écht niet anders kon. Toen niemand hem meer opving en onderhield.
Ga in therapie!
vrijdag 21 januari 2011 om 12:39
vrijdag 21 januari 2011 om 12:39
quote:Jarek03 schreef op 21 januari 2011 @ 12:15:
[...]
Nee hoor, ze heeft jaren een kantoorbaan gehad, totdat het hele gezin voor het werk van haar inmiddels ex-man moest verhuizen. Toen heeft ze d'r baan opgezegd en heeft geen aanleiding meer gevonden om weer aan de slag te gaan. Toen was het vanwege inkomen van de man niet nodig, nu wil ze niet omdat ze hem voor haar gevoel (sterk gevoed door ouders) 'beloont' voor zijn slechte gedrag. Het ergste wat ze mankeert is dat ze heel makkelijk beinvloedbaar is in bevestiging van negatieve denkbeelden. Helaas andersom niet
Geestelijk en lichamelijk gewoon gezond. Dan hebben we dat in elk geval helder dat dit geen belemmering is.
Het zou beter voor haar zijn als ze in zag dat ze uiteindelijk alleen haarzelf er mee heeft als ze niet verandert. Op een dag zullen de kinderen haar misschien ook gaan vermijden. Loyaal ja, dat zijn kinderen. Toch.. geen enkel kind vindt het leuk de hele tijd een negatieve moeder te treffen. Bij wie ga je immers liever op bezoek. Een moeder die ook wat leuks te melden heeft of eentje die alleen maar af kan geven op je vader.
Beseft ze eigenlijk wel dat als de partneralimentatie straks ophoudt ze terugvalt op de bijstand en ze het dan veel zwaarder krijgt? En dan is ze ook weer ouder en is het nog moeilijker een carrière op te bouwen. De bijstand zal haar achter de broek zitten en als ze niet meewerkt, krijgt ze korting op korting. Eerst heeft ze misschien nog een paar jaar alleenstaande ouder uitkering maar dat houdt ook een keer op en dan krijgt ze een uitkering voor een alleenstaande. Dan zal ze pas echt gaan voelen hoe het ook kan.
[...]
Nee hoor, ze heeft jaren een kantoorbaan gehad, totdat het hele gezin voor het werk van haar inmiddels ex-man moest verhuizen. Toen heeft ze d'r baan opgezegd en heeft geen aanleiding meer gevonden om weer aan de slag te gaan. Toen was het vanwege inkomen van de man niet nodig, nu wil ze niet omdat ze hem voor haar gevoel (sterk gevoed door ouders) 'beloont' voor zijn slechte gedrag. Het ergste wat ze mankeert is dat ze heel makkelijk beinvloedbaar is in bevestiging van negatieve denkbeelden. Helaas andersom niet
Geestelijk en lichamelijk gewoon gezond. Dan hebben we dat in elk geval helder dat dit geen belemmering is.
Het zou beter voor haar zijn als ze in zag dat ze uiteindelijk alleen haarzelf er mee heeft als ze niet verandert. Op een dag zullen de kinderen haar misschien ook gaan vermijden. Loyaal ja, dat zijn kinderen. Toch.. geen enkel kind vindt het leuk de hele tijd een negatieve moeder te treffen. Bij wie ga je immers liever op bezoek. Een moeder die ook wat leuks te melden heeft of eentje die alleen maar af kan geven op je vader.
Beseft ze eigenlijk wel dat als de partneralimentatie straks ophoudt ze terugvalt op de bijstand en ze het dan veel zwaarder krijgt? En dan is ze ook weer ouder en is het nog moeilijker een carrière op te bouwen. De bijstand zal haar achter de broek zitten en als ze niet meewerkt, krijgt ze korting op korting. Eerst heeft ze misschien nog een paar jaar alleenstaande ouder uitkering maar dat houdt ook een keer op en dan krijgt ze een uitkering voor een alleenstaande. Dan zal ze pas echt gaan voelen hoe het ook kan.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 21 januari 2011 om 12:40
quote:dubiootje schreef op 21 januari 2011 @ 12:34:
Van wie krijgen ze die spullen dan, Jarek?
Wat een droevige bedoening Haar ouders. Aan zichzelf geven die mensen geen cent uit, maar aan hun oogappeltjes des te meer. Het is een gevoelig onderwerp bij haar, heb haar wel eens gezegd dat dat niet gezond is. Maar ja, zo kan ze wel de dingen blijven doen die ze leuk vindt. Dat haar ouders daarvoor ook iets terug verwachten - totale afhankelijkheid - neemt ze dan maar op de koop toe.
Van wie krijgen ze die spullen dan, Jarek?
Wat een droevige bedoening Haar ouders. Aan zichzelf geven die mensen geen cent uit, maar aan hun oogappeltjes des te meer. Het is een gevoelig onderwerp bij haar, heb haar wel eens gezegd dat dat niet gezond is. Maar ja, zo kan ze wel de dingen blijven doen die ze leuk vindt. Dat haar ouders daarvoor ook iets terug verwachten - totale afhankelijkheid - neemt ze dan maar op de koop toe.
