Gezondheid
alle pijlers
Altijd moe
vrijdag 19 juni 2009 om 16:46
Al zolang als ik me kan herinneren ben ik altijd moe, moe, moe. Ik ben nu 25 en ben het zo zat. Zelfs na een nacht goed slapen sta ik moe op of ben ik binnen de kortste keren weer moe. Als ik overdag even ga liggen ben ik zo weg voor een paar uur. Hazeslaapjes werken wel erg goed, voor een paar uur. Het lijkt alsof mijn batterij snel oplaad maar nog sneller weer leeg is. Verder lijkt het regelmatig alsof er watten in mijn hoofd zit. Uit bloedonderzoek komt niks. Wel bleek ik ooit de ziekte van Pfeiffer gehad te hebben. Nooit iets van gemerkt, waarschijnlijk op de grote hoop van vermoeidheid gegooid.
Nu zijn jullie geen artsen en hebben jullie geen glazen bollen maar vroeg me af of er hier lotgenoten zijn. Hoe hebben jullie dit opgelost of hebben jullie tips om er beter mee om te gaan.
Nu zijn jullie geen artsen en hebben jullie geen glazen bollen maar vroeg me af of er hier lotgenoten zijn. Hoe hebben jullie dit opgelost of hebben jullie tips om er beter mee om te gaan.
zaterdag 20 juni 2009 om 14:42
Poehpoeh wat zou het door veel dingen veroorzaakt kunnen worden. Ben nu druk aan het googlen naar aanleiding van wat jullie allemaal als opties noemen. Ik weet wel dat ik in de winter altijd een ijzertekort heb. Daar ben ik aangewend en herken ik erg goed. Voelt dan ook anders als de vermoeidheid die ik heb. Uit zich meer in zwarte vlekken voor m'n ogen.
- Ik ga een nieuw kussen aanschaffen, dit was ik sowieso al van plan. Maar een nieuw matras vind ik zo moeilijk. Ik heb een redelijk nieuw matras wat erg lekker ligt. En hoe weet ik nu zeker dat een ander matras beter voor me is?
- Ik slaap inderdaad erg onrustig. Mijn vriend wordt regelmatig wakker omdat ik recht op in bed zit te lachen of omdat ik een heel verhaal vertel. Ook gaan slapen met een onuitgesproken ruzie is geen optie want dan ruzie ik in mijn slaap gewoon onverstaanbaar verder! Word ook weleens halverwege de trap richting wc wakker. Maar wat is daar aan te doen: onrustig slapen en veel praten?
- Ik zag ook de vraag hoeveel uur ik slaap. Gemiddeld 7-8 uur. Dus niet overmatig omdat ik al merkte dat ik daar alleen maar duffer van word. Zou het wel lekker vinden hoor.
Terwijl ik dit allemaal aan het schrijven ben bedenk ik me dat ik gewoon nog een keer terug ga naar de huisarts. Omdat uit het uitgebreide bloedonderzoek niks bleek ben ik maar weer naar huis gegaan. Maar als ik het hier zo lees is er wel uitgebreider en ook ander onderzoek. Probleem is dat ik me zo'n aansteller voel als ik als jonge meid met mijn vermoeidheidsklachtjes aankom...
- Ik ga een nieuw kussen aanschaffen, dit was ik sowieso al van plan. Maar een nieuw matras vind ik zo moeilijk. Ik heb een redelijk nieuw matras wat erg lekker ligt. En hoe weet ik nu zeker dat een ander matras beter voor me is?
- Ik slaap inderdaad erg onrustig. Mijn vriend wordt regelmatig wakker omdat ik recht op in bed zit te lachen of omdat ik een heel verhaal vertel. Ook gaan slapen met een onuitgesproken ruzie is geen optie want dan ruzie ik in mijn slaap gewoon onverstaanbaar verder! Word ook weleens halverwege de trap richting wc wakker. Maar wat is daar aan te doen: onrustig slapen en veel praten?
- Ik zag ook de vraag hoeveel uur ik slaap. Gemiddeld 7-8 uur. Dus niet overmatig omdat ik al merkte dat ik daar alleen maar duffer van word. Zou het wel lekker vinden hoor.
Terwijl ik dit allemaal aan het schrijven ben bedenk ik me dat ik gewoon nog een keer terug ga naar de huisarts. Omdat uit het uitgebreide bloedonderzoek niks bleek ben ik maar weer naar huis gegaan. Maar als ik het hier zo lees is er wel uitgebreider en ook ander onderzoek. Probleem is dat ik me zo'n aansteller voel als ik als jonge meid met mijn vermoeidheidsklachtjes aankom...
zaterdag 20 juni 2009 om 15:44
-ME/CVS is wel wat meer dan "alleen maar moe" !! Het is uitputting na een kleine inspanning, het is spierpijn na een kleine inspanning, en een scala aan klachten varierend van duizeligheid, verkrampte darmen, concentratie- en geheugen problemen, hormonale stoornissen, keelontsteking etc. !
De WHO (world health organisation)heeft het ziektebeeld al erkend in 1992, en Nederland kwam daar nog eens rijkelijk laat achteraan in 2005. Het ziektebeeld wordt sinds eind jaren 60 beschreven in de medische literatuur. Er wordt sinds die jaren dan ook onderzoek gedaan naar de mogelijke oorzaken en behandelmogelijkheden, maar pas sinds eind jaren 90 lijkt er wereldwijd aandacht te komen voor deze moeilijk grijpbare ziekte. Dankzij de nieuwste technieken op het gebied van hersenonderzoek (bv. SPECTscans) komt er de laatste jaren eindelijk wat licht aan het eind van de tunnel. Er zijn verschillende afwijkingen in de hersenen te vinden bij mensen die ME/CVS hebben, en de aan hormonen gerelateerde systemen in het lichaam blijken ontregeld te zijn.
Het zal nog behoorlijk lang gaan duren schat ik voor helemaal duidelijk is waarom en waardoor precies sommige mensen een 'systeemziekte' als ME/CVS krijgen , en hoe je die ziekte vervolgens moet aanpakken. Maar als je naar de geschiedenis kijkt dan geldt dit voor de meeste ziektes.
Ach, en vroeger dacht men dat MS hetzelfde was als hysterie, en dat je Parkinson kreeg door veel masturberen. De tijd zal het leren.
Een lang verhaal, maar ik heb zelf helaas al zo'n 12 jaar te maken met het ME/CVS klachtenbeeld. En dan blijft het frustrerend om steeds weer de onwetendheid van mensen op dit gebied tegen te komen, dus dan leg ik het nog maar weer eens uit!
De WHO (world health organisation)heeft het ziektebeeld al erkend in 1992, en Nederland kwam daar nog eens rijkelijk laat achteraan in 2005. Het ziektebeeld wordt sinds eind jaren 60 beschreven in de medische literatuur. Er wordt sinds die jaren dan ook onderzoek gedaan naar de mogelijke oorzaken en behandelmogelijkheden, maar pas sinds eind jaren 90 lijkt er wereldwijd aandacht te komen voor deze moeilijk grijpbare ziekte. Dankzij de nieuwste technieken op het gebied van hersenonderzoek (bv. SPECTscans) komt er de laatste jaren eindelijk wat licht aan het eind van de tunnel. Er zijn verschillende afwijkingen in de hersenen te vinden bij mensen die ME/CVS hebben, en de aan hormonen gerelateerde systemen in het lichaam blijken ontregeld te zijn.
Het zal nog behoorlijk lang gaan duren schat ik voor helemaal duidelijk is waarom en waardoor precies sommige mensen een 'systeemziekte' als ME/CVS krijgen , en hoe je die ziekte vervolgens moet aanpakken. Maar als je naar de geschiedenis kijkt dan geldt dit voor de meeste ziektes.
Ach, en vroeger dacht men dat MS hetzelfde was als hysterie, en dat je Parkinson kreeg door veel masturberen. De tijd zal het leren.
Een lang verhaal, maar ik heb zelf helaas al zo'n 12 jaar te maken met het ME/CVS klachtenbeeld. En dan blijft het frustrerend om steeds weer de onwetendheid van mensen op dit gebied tegen te komen, dus dan leg ik het nog maar weer eens uit!
zaterdag 20 juni 2009 om 15:56
Hoi,
Ik heb zelf anderhalf jaar lang Pfeiffer gehad, ben nu langzaam aan het herstellen.
Heb dus ook echt anderhalf jaar gelegen en veel geslapen, was ook gestopt met mijn studie omdat het allemaal niet meer ging.
Maar op een gegeven moment kreeg ik het idee dat ik van rusten ook niet beter werd. Nu ben ik in behandeling bij een medisch psycholoog (bij het ziekenhuis) en hij helpt mij om doelen te stellen voor de korte en lange termijn.
Vergeleken met 2 maanden geleden gaat het nu ook echt beter.
Het komt er op neer dat ik niet handel naar hoe ik me voel, maar doelen stel en deze behaal, ook al voel ik me niet goed.
Dit helpt me wel om uit de neerwaartse spiraal te komen, en het geeft ook afleiding. Je denkt dat niet de hele tijd: Ik ben moe ik ben moe.
Het is een heel verhaal en ik weet niet of je er iets aan hebt, maar misschien is een medisch psycholoog ook iets voor jou?
Ik heb zelf anderhalf jaar lang Pfeiffer gehad, ben nu langzaam aan het herstellen.
Heb dus ook echt anderhalf jaar gelegen en veel geslapen, was ook gestopt met mijn studie omdat het allemaal niet meer ging.
Maar op een gegeven moment kreeg ik het idee dat ik van rusten ook niet beter werd. Nu ben ik in behandeling bij een medisch psycholoog (bij het ziekenhuis) en hij helpt mij om doelen te stellen voor de korte en lange termijn.
Vergeleken met 2 maanden geleden gaat het nu ook echt beter.
Het komt er op neer dat ik niet handel naar hoe ik me voel, maar doelen stel en deze behaal, ook al voel ik me niet goed.
Dit helpt me wel om uit de neerwaartse spiraal te komen, en het geeft ook afleiding. Je denkt dat niet de hele tijd: Ik ben moe ik ben moe.
Het is een heel verhaal en ik weet niet of je er iets aan hebt, maar misschien is een medisch psycholoog ook iets voor jou?
maandag 22 juni 2009 om 17:59
quote:milaatje schreef op 20 juni 2009 @ 14:36:
[...]
Dat noemen we nou het placebo effect. Helaas moet ik je teleurstellen dat deze arts een beunhaas betreft die door de meeste medici niet serieus wordt genomen.
Hoe kom je daar nou weer bij? Ben nota bene door een internist van een groot academisch ziekenhuis naar hem verwezen.
Alle medicamenteuze interventies die hij verricht zijn onzinnig en soms zelfs gevaarlijk. Deze man schrijft dure drankjes, hormonen en antiotica uit waarvan sommige jaren geslikt moeten worden.
Klopt ook niet. Hij heeft uitgebreid bloedonderzoek laten doen, waar een aantal heel verrassende zaken uitkwam. De combinatie van een dieet, medicatie en voedingssuplementen heeft mij vervolgens heel goed geholpen.
Hoe achterlijk moet je zijn om daar in te trappen en dat het enige doel van deze vent is cashen?
Hij heeft geen winstoogmerk. De voedingssupplementen kun je verkrijgen tegen kostprijs en het bloedonderzoek en de medicijnen werden vergoed via mijn zorgverzekering. Niks cashen dus.
Tuurlijk is hij aardig en neemt hij de tijd voor zijn slachtoffers, hij wil ze immers een poot uitdraaien. Hoe vaak ik niet (jonge) mensen heb gezien op de IC die moeilijk te behandelen zijn met antibioticia, omdat huisartsen bij ieder keelpijntje het voorschrijven. Wat hij doet kan precies hetzelfde teweegbrengen.
Waar heb je het toch over? Is geen antibiotica aan te pas gekomen; huisarts en internist konden zich prima vinden in de diagnose en aanpak, niets raars aan.
Er zijn zat artsen die hun titel moet worden afgenomen en hij is er één van. Helaas moeten er eerste slachtoffers in actie komen dan wel vallen.Nou, dan ben ik graag 'slachtoffer': van ontzettend moe en ziek, naar gezond en actief...
[...]
Dat noemen we nou het placebo effect. Helaas moet ik je teleurstellen dat deze arts een beunhaas betreft die door de meeste medici niet serieus wordt genomen.
Hoe kom je daar nou weer bij? Ben nota bene door een internist van een groot academisch ziekenhuis naar hem verwezen.
Alle medicamenteuze interventies die hij verricht zijn onzinnig en soms zelfs gevaarlijk. Deze man schrijft dure drankjes, hormonen en antiotica uit waarvan sommige jaren geslikt moeten worden.
Klopt ook niet. Hij heeft uitgebreid bloedonderzoek laten doen, waar een aantal heel verrassende zaken uitkwam. De combinatie van een dieet, medicatie en voedingssuplementen heeft mij vervolgens heel goed geholpen.
Hoe achterlijk moet je zijn om daar in te trappen en dat het enige doel van deze vent is cashen?
Hij heeft geen winstoogmerk. De voedingssupplementen kun je verkrijgen tegen kostprijs en het bloedonderzoek en de medicijnen werden vergoed via mijn zorgverzekering. Niks cashen dus.
Tuurlijk is hij aardig en neemt hij de tijd voor zijn slachtoffers, hij wil ze immers een poot uitdraaien. Hoe vaak ik niet (jonge) mensen heb gezien op de IC die moeilijk te behandelen zijn met antibioticia, omdat huisartsen bij ieder keelpijntje het voorschrijven. Wat hij doet kan precies hetzelfde teweegbrengen.
Waar heb je het toch over? Is geen antibiotica aan te pas gekomen; huisarts en internist konden zich prima vinden in de diagnose en aanpak, niets raars aan.
Er zijn zat artsen die hun titel moet worden afgenomen en hij is er één van. Helaas moeten er eerste slachtoffers in actie komen dan wel vallen.Nou, dan ben ik graag 'slachtoffer': van ontzettend moe en ziek, naar gezond en actief...
maandag 22 juni 2009 om 18:58
Lilaemme, ik sluit me helemaal bij jou reactie richting Milaatje aan. Vroeg me ook al af waar zij haar 'kennis' over Paul van Meerendonk vandaan haalde, want er kwam mij niets bekend voor aan haar omschrijving van zijn behandelwijze en insteek.
Ik ben 12 jaar geleden al naar hem doorverwezen door m'n huisarts en was aangenaam verrast over zijn uitgebreide kennis en aanpak. Ook mijn behandelingen werden gewoon vergoed door de ziektekostenverzekering, en de kosten lagen zeker niet hoger dan bij een 'reguliere' arts. Orthomoleculaire middelen zijn over het algemeen wel prijzig, maar daar heeft de arts geen profijt van, want ik kocht ze voor kostprijs.
Hoewel ik niet beter geworden ben tijdens en na zijn behandeling, heeft het me wel goed gedaan dat ik op gestructureerde wijze een aantal mogelijke veroorzakers van m'n klachten heb onderzocht en aangepakt. Daar heb ik nu, 12 jaar later nog profijt van.
Moraal van het verhaal: niet iedere arts die net iets experimenteler werkt dan in de, van nature wat behoudend ingestelde, reguliere medische sector gebruikelijk is, is een 'kwakzalver' en/of bedrieger.
O ja, en wat het placebo-effect betreft: dat komt bij alle behandelingen voor, regulier en complementair. De werking van antidepressiva schijnt voor een groot gedeelte terug te voeren te zijn op placebo-effect. En een injectie geven kan ook een goed placebo-effect opleveren, ook al zit er geen werkzame stof in de spuit.
Ik ben 12 jaar geleden al naar hem doorverwezen door m'n huisarts en was aangenaam verrast over zijn uitgebreide kennis en aanpak. Ook mijn behandelingen werden gewoon vergoed door de ziektekostenverzekering, en de kosten lagen zeker niet hoger dan bij een 'reguliere' arts. Orthomoleculaire middelen zijn over het algemeen wel prijzig, maar daar heeft de arts geen profijt van, want ik kocht ze voor kostprijs.
Hoewel ik niet beter geworden ben tijdens en na zijn behandeling, heeft het me wel goed gedaan dat ik op gestructureerde wijze een aantal mogelijke veroorzakers van m'n klachten heb onderzocht en aangepakt. Daar heb ik nu, 12 jaar later nog profijt van.
Moraal van het verhaal: niet iedere arts die net iets experimenteler werkt dan in de, van nature wat behoudend ingestelde, reguliere medische sector gebruikelijk is, is een 'kwakzalver' en/of bedrieger.
O ja, en wat het placebo-effect betreft: dat komt bij alle behandelingen voor, regulier en complementair. De werking van antidepressiva schijnt voor een groot gedeelte terug te voeren te zijn op placebo-effect. En een injectie geven kan ook een goed placebo-effect opleveren, ook al zit er geen werkzame stof in de spuit.
dinsdag 23 juni 2009 om 17:21
Hi. Je hebt je ongetwijfeld op van alles hebben getest, maar toch voor zekerheid. Laat je schildklier functie testen en niet alleen op TSH en T4, maar ook separaat op T3. In Nederland is protocol alleen de eerste 2 en niet de T3. Hoop dat je erachter komt wat het is en je wat meer energie weet te krijgen. Sterkte!
dinsdag 23 juni 2009 om 23:40
Ik lees mee, mijn vriend heeft ook last van extreme vermoeidheid al ruim een half jaar...na een zware operatie vorige zomer. Of dat ermee te maken heeft weet ik niet maar hij zou juist veel energiewinst moeten hebben door die operatie die goed geslaagd is, helaas voelt hij zich nu dus slechter dan voor die operatie! Er is dus iets wat heel veel energie kost in zijn lichaam maar wat? Artsen verklaren hem voor gezond en huisarts denkt dat het dan wel psychisch is..dat is het niet weet ik zeker. Hij is nu doorverwezen naar een goede internist die erom bekend staat dingen goed uit te zoeken, hij moet eind juli. Ben benieuwd of dat wat gaat opleveren want het schiet niet op zo, hij zit maar thuis omdat werken/ studeren niet gaat..heel sneu.
woensdag 24 juni 2009 om 12:12
quote:neele schreef op 20 juni 2009 @ 12:59:
ME is volgens mij nog steeds niet echt bewezen in de reguliere geneeskunde.
Dus? Dan bestaat het niet? Ga dat maar eens vertellen aan een zaal vol ME-patienten.
Ik zeg alleen maar dat het de moeite waard van het checken is, als je van die moeheid af wil dan. Een vriendin van me kwam er ook op die manier achter en die 'behandelt' het nu door op haar voeding te letten (geen suiker en gist - omdat, idd, die schimmel (ook wel gistcel genoemd), zich daar aan voedt). En ze voelt zich al jaren stukken beter.
Maar hee, als je het allemaal afdoet als onzin, moet je het gewoon lekker niet doen he! Maar wie weet heeft de TO er iets aan.
ME is volgens mij nog steeds niet echt bewezen in de reguliere geneeskunde.
Dus? Dan bestaat het niet? Ga dat maar eens vertellen aan een zaal vol ME-patienten.
Ik zeg alleen maar dat het de moeite waard van het checken is, als je van die moeheid af wil dan. Een vriendin van me kwam er ook op die manier achter en die 'behandelt' het nu door op haar voeding te letten (geen suiker en gist - omdat, idd, die schimmel (ook wel gistcel genoemd), zich daar aan voedt). En ze voelt zich al jaren stukken beter.
Maar hee, als je het allemaal afdoet als onzin, moet je het gewoon lekker niet doen he! Maar wie weet heeft de TO er iets aan.
woensdag 24 juni 2009 om 12:18
quote:curlygurly schreef op 23 juni 2009 @ 23:40:
Ik lees mee, mijn vriend heeft ook last van extreme vermoeidheid al ruim een half jaar...na een zware operatie vorige zomer. Of dat ermee te maken heeft weet ik niet maar hij zou juist veel energiewinst moeten hebben door die operatie die goed geslaagd is, helaas voelt hij zich nu dus slechter dan voor die operatie! Er is dus iets wat heel veel energie kost in zijn lichaam maar wat? Artsen verklaren hem voor gezond en huisarts denkt dat het dan wel psychisch is..dat is het niet weet ik zeker. Hij is nu doorverwezen naar een goede internist die erom bekend staat dingen goed uit te zoeken, hij moet eind juli. Ben benieuwd of dat wat gaat opleveren want het schiet niet op zo, hij zit maar thuis omdat werken/ studeren niet gaat..heel sneu.Kan dat niet van de narcose komen?? Die kan ook nog lang doorwerken (eigenlijk vooral bij ouderen, maar wie weet).
Ik lees mee, mijn vriend heeft ook last van extreme vermoeidheid al ruim een half jaar...na een zware operatie vorige zomer. Of dat ermee te maken heeft weet ik niet maar hij zou juist veel energiewinst moeten hebben door die operatie die goed geslaagd is, helaas voelt hij zich nu dus slechter dan voor die operatie! Er is dus iets wat heel veel energie kost in zijn lichaam maar wat? Artsen verklaren hem voor gezond en huisarts denkt dat het dan wel psychisch is..dat is het niet weet ik zeker. Hij is nu doorverwezen naar een goede internist die erom bekend staat dingen goed uit te zoeken, hij moet eind juli. Ben benieuwd of dat wat gaat opleveren want het schiet niet op zo, hij zit maar thuis omdat werken/ studeren niet gaat..heel sneu.Kan dat niet van de narcose komen?? Die kan ook nog lang doorwerken (eigenlijk vooral bij ouderen, maar wie weet).
woensdag 24 juni 2009 om 21:19
Emaille, ja wie weet dat heb ik ook wel gedacht maar dat kan toch niet zooo erg zijn? Het kan ook nooit opwegen tegen de winst van zijn operatie lijkt me. Maar zijn chirurg had wel gezegd dat hij het een jaar moet afwachten, in augustus is het een jaar terug. Maar een jonge jongen, hij was in goede conditie zou zich toch allang een stuk beter moeten voelen of althans een stijgende lijn moeten bemerken. Hij kan laatste tijd ook stuk slechter tegen alcohol...laatst had hij na een bruiloft twee dagen een kater! Is ook wel opmerkelijk...hoop echt dat er bij de internist wat uit gaat komen. Tis ook zo lastig omdat moeheid zoveel oorzaken kan hebben .
donderdag 25 juni 2009 om 12:14
Dank je! Die internist zal wel zien dat hij een operatie heeft gehad maar we kunnen het nog wel even navragen van die narcose. Wat ook vreemd is dat het op zich de eerste tijd na zijn operatie echt wel goed ging, maar sinds januari/ februari is het weer minder geworden. Hij heeft toen ook een week echt flinke griep gehad, 's nachts enorm zweten en gigantische spierpijn, hij had zich nog nooit zo ziek gevoeld zei hij. Ik heb het idee dat een paar weken voor die griep hij slechter begon te worden en dat nu nog aanhoudt...vandaar dat ik denk aan een of ander virus. Pfeiffer is het niet, dat is uitgesloten volgens de huisarts (2x gecheckt en wel antistoffen maar niet meer actief, had hij dus wel ooit gehad). Maar goed misschien heb ik het mis natuurlijk!
vrijdag 26 juni 2009 om 09:05
Geen idee. Ik heb het idee dat het in ziekenhuizen standaard langer duurt. Gaat in buisje, in rekje met buisjes, naar andere afdeling voor onderzoek, in wachtrij van rekjes met buisjes en na een week komt het een keer onder de microscoop. Schimmels zijn dan iig al lang dood.
Op de eerste hulp kan ik me voorstellen dat het sneller gaat Maar ik weet het echt niet zeker.
Op de eerste hulp kan ik me voorstellen dat het sneller gaat Maar ik weet het echt niet zeker.
vrijdag 26 juni 2009 om 09:26
quote:emaille schreef op 26 juni 2009 @ 09:05:
Geen idee. Ik heb het idee dat het in ziekenhuizen standaard langer duurt. Gaat in buisje, in rekje met buisjes, naar andere afdeling voor onderzoek, in wachtrij van rekjes met buisjes en na een week komt het een keer onder de microscoop.Dat klopt niet, hoor. Meestal kan ik de volgende dag of de dag daarop bellen voor de uitslag, en die moet dan al door de arts gezien zijn.
Geen idee. Ik heb het idee dat het in ziekenhuizen standaard langer duurt. Gaat in buisje, in rekje met buisjes, naar andere afdeling voor onderzoek, in wachtrij van rekjes met buisjes en na een week komt het een keer onder de microscoop.Dat klopt niet, hoor. Meestal kan ik de volgende dag of de dag daarop bellen voor de uitslag, en die moet dan al door de arts gezien zijn.
vrijdag 26 juni 2009 om 09:35
quote:missjosy schreef op 19 juni 2009 @ 18:32:
Hoi,ik ben SPH student en ben me nu suf aan het leren voor het tentame psychopathologie (psychologische aandoeningen). In het boek worden slaapstoonissen genoemd. Het zou kunnen zijn (let wel ik ben geen arts) dat je klachten veroorzaakd worden door dysomnie. "dysonmieen hebben betrekking op de hoeveelheid, kwantiteit of timing van slaap." een voorbeeld uit de groep dysomnieen is hypersomnie. Dit is "uitzonderlijke slaaperigheid"
Misschien kun je hier wat meer over gaan lezen bijvoorbeeld om te zien of dit is waar je klachten vandaan komen?
Succes want alleen maar moe zijn lijkt me ook niets
groetenKijk alsjeblieft uit met wat je zegt. Je kunt niet zomaar iets roepen uit een boekje wat je aan het leren bent. Er zijn 1000 dingen die er aan de hand kunnen zijn, en je noemt er daar nu zomaar één van. Je bent niet bevoegd om hier een uitspraak over te doen, niet doen dus...
Hoi,ik ben SPH student en ben me nu suf aan het leren voor het tentame psychopathologie (psychologische aandoeningen). In het boek worden slaapstoonissen genoemd. Het zou kunnen zijn (let wel ik ben geen arts) dat je klachten veroorzaakd worden door dysomnie. "dysonmieen hebben betrekking op de hoeveelheid, kwantiteit of timing van slaap." een voorbeeld uit de groep dysomnieen is hypersomnie. Dit is "uitzonderlijke slaaperigheid"
Misschien kun je hier wat meer over gaan lezen bijvoorbeeld om te zien of dit is waar je klachten vandaan komen?
Succes want alleen maar moe zijn lijkt me ook niets
groetenKijk alsjeblieft uit met wat je zegt. Je kunt niet zomaar iets roepen uit een boekje wat je aan het leren bent. Er zijn 1000 dingen die er aan de hand kunnen zijn, en je noemt er daar nu zomaar één van. Je bent niet bevoegd om hier een uitspraak over te doen, niet doen dus...
dinsdag 30 juni 2009 om 11:52
Mijn vriend heeft vorige week bloed laten prikken ivm zijn afspraak bij de internist, gister uitslag gehad en nu blijken wel zijn leverenzymen wat verhoogd te zijn (vorige keer= zes weken terug was alles goed) dus dat kan ook wel een reden zijn dat hij niet goed tegen alcohol kan op het moment en wel een extra aanwijzing voor een virusinfectie..
Pfeiffer had hij wel antistoffen voor maar die waren niet actief, weet iemand of er nog andere virusinfecties zijn waar hij last van zou kunnen hebben? Het zusje van Pfeiffer was het ook niet..maar goed vraag me af hoe betrouwbaar die onderzoeken zijn. Je leest wel vaker dat mensen langer last hebben van een infectie die niet meer in het bloed is aan te tonen..
Pfeiffer had hij wel antistoffen voor maar die waren niet actief, weet iemand of er nog andere virusinfecties zijn waar hij last van zou kunnen hebben? Het zusje van Pfeiffer was het ook niet..maar goed vraag me af hoe betrouwbaar die onderzoeken zijn. Je leest wel vaker dat mensen langer last hebben van een infectie die niet meer in het bloed is aan te tonen..
dinsdag 30 juni 2009 om 13:10
zondag 5 juli 2009 om 18:40
Hoi,
ik herken veel in je verhaal, ik was ong vanaf mn 14e alleen maar ontzettend moe. Begin van de middag was mn energie al weg en kon ik zo weer slapen (ik gaf hier niet aan toe), ik werd er niet gezelliger op. Jarenlang heb ik bloedonderzoek laten doen, soms op t randje met ijzer, maar niets verontrustends te vinden. Dat is ook frustrerend, want mensen nemen je gewoon totaal niet serieus als je jong bent en zooo moe.
Wat ik ff wil melden is dat ik er zelf achter kwam dat ik ADHD heb (dat is inmiddels bevestigd), neig meer naar ADD meestal. Aangezien het vooroordeel van de springende jongetjes nog steeds bestaat denken zelfs huisartsen hier niet (meteen) aan.
Het is de meeste mensen niet bekend dat er meerdere typen ADHD bestaan, zowel zeer hyper als nogal introvert. Laatste type heeft vaak 'last' van dromerigheid, piekeren, depressieve neigingen, eigen wereldje, enorme vermoeidheid.
Toen ik eenmaal door had dat vermoeidheid dus wel bij ADHD kon horen was t voor mij duidelijk, het matchte met andere dingen. Door de enorme onrust in mn hoofd (hyper van binnen) word ik dus erg moe. Met medicijnen is dat veel minder en kan ik eindelijk dingen doen zoals anderen dat altijd deden.
Ik heb zelf veel herkend in de site www.levente.nl
Wie weet herkent iemand zich in mijn verhaal en de link en kan het je verder helpen...
Sowieso wens ik iedereen veel succes bij t omgaan met vermoeidheid... ik weet hoe het voelt als je niet vooruit te branden bent.
ik herken veel in je verhaal, ik was ong vanaf mn 14e alleen maar ontzettend moe. Begin van de middag was mn energie al weg en kon ik zo weer slapen (ik gaf hier niet aan toe), ik werd er niet gezelliger op. Jarenlang heb ik bloedonderzoek laten doen, soms op t randje met ijzer, maar niets verontrustends te vinden. Dat is ook frustrerend, want mensen nemen je gewoon totaal niet serieus als je jong bent en zooo moe.
Wat ik ff wil melden is dat ik er zelf achter kwam dat ik ADHD heb (dat is inmiddels bevestigd), neig meer naar ADD meestal. Aangezien het vooroordeel van de springende jongetjes nog steeds bestaat denken zelfs huisartsen hier niet (meteen) aan.
Het is de meeste mensen niet bekend dat er meerdere typen ADHD bestaan, zowel zeer hyper als nogal introvert. Laatste type heeft vaak 'last' van dromerigheid, piekeren, depressieve neigingen, eigen wereldje, enorme vermoeidheid.
Toen ik eenmaal door had dat vermoeidheid dus wel bij ADHD kon horen was t voor mij duidelijk, het matchte met andere dingen. Door de enorme onrust in mn hoofd (hyper van binnen) word ik dus erg moe. Met medicijnen is dat veel minder en kan ik eindelijk dingen doen zoals anderen dat altijd deden.
Ik heb zelf veel herkend in de site www.levente.nl
Wie weet herkent iemand zich in mijn verhaal en de link en kan het je verder helpen...
Sowieso wens ik iedereen veel succes bij t omgaan met vermoeidheid... ik weet hoe het voelt als je niet vooruit te branden bent.
If you don\'t believe in yourself, no one else will
vrijdag 17 juli 2009 om 15:34
Ik wilde zelf een topic openen maar eerst even de zoekfunctie gebruikt, en inderdaad; hier was al een topic over.
Ik ben zelf ook altijd vreselijk moe. Op dit moment vallen mn ogen ook bijna dicht en moet ik steeds te gapen. Ik heb dit eigelijk sinds een jaar of 2/3. De ene periode iets heftiger dan de andere, maar altijd is het er wel.
Ik heb al bloed laten prikken maar daar kwam niets uit. De dokter weet het ook niet.
Ik kan 's avonds heel moeilijk in slaap komen, ookal ben ik dood op. Meestal lig ik tot 2/3 op zn minst wakker (Meestal ga ik tussen 11/12 naar bed). Dan slaap ik een paar uurtjes maar word rond 6 uur weer wakker. Dan duurt het weer een half uur voordat ik terug in slaap val. Om 8 uur gaat de wekker. Logisch dat je moe bent.
Nu heb ik vakantie en kan dus wat meer uitslapen. Maar ook dit helpt niet, ik word smiddags altijd weer moe! Hoelang ik ook geslapen heb.
De afgelopen week ben ik zeker 3x smiddags in slaap gevallen op de bank. Dit doe ik normaal nooit.
Het helpt ook niet, want als ik dan wakker word ben ik helemaal lam. En kom ik snachts ook niet meer in slaap.
Ik vind het echt heel vervelend, vooral op mijn werk. Soms krijg ik gewoon een vreselijke inzinking. Mensen op het werk zien mij als lui en dan worden er opmerkingen gemaakt van: "pfff die heeft echt geen plezier in dr werk"
Maar dat is het niet! Ik ben gewoon doodop.
Als ik zeg dat ik moe ben, zeggen ze alleen: "Dan moet je eerder gaan slapen".
Ja, makkelijk praten, ik kán niet eerder slapen. Ik voel me echt machteloos.
Of dan vragen ze wat ik na het werk ga doen. Nou, niks, douchen, even tv kijken en dan slapen.
Dan lachen ze me uit. "Slapen pfff, toen ik zo oud als jou was ging ik na het werk nog stappen, wat ben jij saai"
Het word steeds erger met de opmerkingen en ik vind het echt niet fijn! Als ik 's ochtends op het werk aankom dan beginnen ze al: "En ben je weer moe?"
Ze vinden het echt heel grappig allemaal, maar ik zit er echt mee! Hoe kan ik ze dat nu duidelijk maken.
Ik ben zelf ook altijd vreselijk moe. Op dit moment vallen mn ogen ook bijna dicht en moet ik steeds te gapen. Ik heb dit eigelijk sinds een jaar of 2/3. De ene periode iets heftiger dan de andere, maar altijd is het er wel.
Ik heb al bloed laten prikken maar daar kwam niets uit. De dokter weet het ook niet.
Ik kan 's avonds heel moeilijk in slaap komen, ookal ben ik dood op. Meestal lig ik tot 2/3 op zn minst wakker (Meestal ga ik tussen 11/12 naar bed). Dan slaap ik een paar uurtjes maar word rond 6 uur weer wakker. Dan duurt het weer een half uur voordat ik terug in slaap val. Om 8 uur gaat de wekker. Logisch dat je moe bent.
Nu heb ik vakantie en kan dus wat meer uitslapen. Maar ook dit helpt niet, ik word smiddags altijd weer moe! Hoelang ik ook geslapen heb.
De afgelopen week ben ik zeker 3x smiddags in slaap gevallen op de bank. Dit doe ik normaal nooit.
Het helpt ook niet, want als ik dan wakker word ben ik helemaal lam. En kom ik snachts ook niet meer in slaap.
Ik vind het echt heel vervelend, vooral op mijn werk. Soms krijg ik gewoon een vreselijke inzinking. Mensen op het werk zien mij als lui en dan worden er opmerkingen gemaakt van: "pfff die heeft echt geen plezier in dr werk"
Maar dat is het niet! Ik ben gewoon doodop.
Als ik zeg dat ik moe ben, zeggen ze alleen: "Dan moet je eerder gaan slapen".
Ja, makkelijk praten, ik kán niet eerder slapen. Ik voel me echt machteloos.
Of dan vragen ze wat ik na het werk ga doen. Nou, niks, douchen, even tv kijken en dan slapen.
Dan lachen ze me uit. "Slapen pfff, toen ik zo oud als jou was ging ik na het werk nog stappen, wat ben jij saai"
Het word steeds erger met de opmerkingen en ik vind het echt niet fijn! Als ik 's ochtends op het werk aankom dan beginnen ze al: "En ben je weer moe?"
Ze vinden het echt heel grappig allemaal, maar ik zit er echt mee! Hoe kan ik ze dat nu duidelijk maken.
dinsdag 28 juli 2009 om 15:52
Ik herken jouw verhaal. Ik heb sinds mijn pubertijd last gehad van vermoeidheid (ik ben 29 jaar). Zodra ik thuiskwam van school (tegenwoordig van werk), ging ik thuis een dutje doen tot het diner. Regelmatig eet ik 's avonds pas tegen een uur of 9 of 10, omdat ik zo vermoeid ben en eerst moet slapen. Ook in het weekend kan ik gerust 12/13 uur non-stop slapen. Overigens heb ik een aantal keren mijn bloed laten testen en uiteindelijk zijn er geen afwijkingen gevonden. Mijn huisarts zei dat de oorzaak mogelijk door mijn levensstijl komt. Wellicht dat ik te perfectionistisch ben op het werk en daar veel energie in stop. Sport is natuurlijk ook altijd een aanrader. Bijna 2 weken geleden zijn mijn ontstoken neus-en keelamandelen eruit gehaald. Dit schijnt ook een oorzaak kunnen zijn van vermoeidheid. Dit is overigens niet de reden van mijn amandeloperatie hoor. Ik hoop voor mij dat dit een positieve effect zal hebben op de vermoeidheid. Uiteraard kan ik dat pas over een paar weken beoordelen wanneer ik volledig hersteld ben. Sterkte!
zaterdag 1 augustus 2009 om 22:06
quote:neele schreef op 20 juni 2009 @ 12:59:
[...]
Bij mij was het ijzertekort en niet zo weinig ook!
Na het beklimmen van een trap was ik kapot, ik wilde de hele dag slapen en lag iedere avond om een uur of tien op één oor.(heel vroeg voor mij).
Na een zware kuur voelde ik me bijna als herboren.
Wel drie keer per week drie kwartier naar de sportschool gegaan want ook mijn conditie was zwaar beneden peil en daar wordt je ook heel moe van...Wanneer ben je toen naar de huisarts gegaan? Want ben ook vaak na inspanning (boodschappen doen, traplopen moe, en ook vaak lusteloos) maar ben er eigenlijk nog niet mee naar de huisarts geweest... Waarschijnlijk zegt die dan toch: meer sporten en gezonder eten en dat moet ik ook gaan doen... Dat weet ik zelf ook wel
[...]
Bij mij was het ijzertekort en niet zo weinig ook!
Na het beklimmen van een trap was ik kapot, ik wilde de hele dag slapen en lag iedere avond om een uur of tien op één oor.(heel vroeg voor mij).
Na een zware kuur voelde ik me bijna als herboren.
Wel drie keer per week drie kwartier naar de sportschool gegaan want ook mijn conditie was zwaar beneden peil en daar wordt je ook heel moe van...Wanneer ben je toen naar de huisarts gegaan? Want ben ook vaak na inspanning (boodschappen doen, traplopen moe, en ook vaak lusteloos) maar ben er eigenlijk nog niet mee naar de huisarts geweest... Waarschijnlijk zegt die dan toch: meer sporten en gezonder eten en dat moet ik ook gaan doen... Dat weet ik zelf ook wel
zondag 2 augustus 2009 om 20:57
