asperger/autisme

Ik heb geleerd dat er wel een erfelijke belasting is,is me verteld door de psych van mijn zoon,die ook autistisch is.

Er bestaat wel een groot vermoeden dat autisme/asperger via de genen wordt doorgegeven. Al jaren wordt hiernaar wereldwijd onderzoek gedaan. Nog steeds is er geen specifiek gen gevonden dat deze handicap veroorzaakt. Waarschijnlijk is het een combinatie van afwijkende plekken op diverse genen (er zijn er al diverse gevonden). Onderzoek wordt verricht bij familie's waarbij meerdere kinderen autisme hebben, de laatste jaren worden er ook vervolgstudie's bij ouders/"gezonde" broers en zussen gedaan. Of er specifieke familieonderzoeken gedaan worden weet ik niet. Er zijn de laatste jaren diverse publicaties geweest over de stand van het onderzoek. Je zou het Universitair Medisch Centrum Utrecht kunnen vragen of zij informatie hebben voor je, deze coordineert het onderzoek in Nederland. De kans dat deze handicap doorgegeven wordt aan de volgende generatie is reeel. Ik heb 2 autistische kinderen en doe aan bovengenoemd onderzoek mee omdat ik hoop dat er een specifieke afwijking in de genen wordt gevonden, zodat ik mijn "gezonde" kind de kans kan geven na te gaan of zij erfelijk belast is. Er is nog veel te ondekken op dit gebied, al worden er langzaam vorderingen gemaakt. Je kunt ook contact opnemen met de Nederlandse Vereniging voor Autisme (NVA). Zij hebben veel informatie over autisme en alle aanverwante stoornissen. Suc6.

quote:muis344 schreef op 16 november 2007 @ 07:47:

beste notbree... bedankt voor je reactie..



Het is namelijk zo een vriend van mij heeft bepaald gedrag... Zijn vader heeft autisme...Dat zijn vader autisme heeft is pas aan het licht gekomen toen hij met de vut ging (bepaald vast patroon vervalt) en sinds dien leeft hij in zijn eigen leventje... en zit de hele dag voor de tv..Ik vroeg mij af of het reeel zou kunnen zijn dat die vriend van mij tevens iets van autisme heeft en of dat op een later moment opvallender kan worden?

Jij hebt twee autistische kinderen... pfff Dat is behoorlijk zwaar.. Red je het een beetje? Heeft jouw man autisme toevallig of is er autisme in jullie familie?



gr muis



Hallo Muis,

Je mag nooit voetstoots aannemen dat iemand, omdat er in de naaste familie autisme voorkomt, ook autist zal zijn. Het is wel zo dat het vaker voorkomt, maar ik heb 3 kinderen en 1 is niet autistisch. Dus, je kunt het alleen laten uitzoeken door een gespecialiseerde test. Voorbeeld: Mijn "gezonde" kind heeft een spraak/taalontwikkelingsstoornis. Dit komt ook veel voor bij autistische kinderen. Alleen..... zij heeft geen andere kenmerken van autisme. Ze is getest, dat wel, en heeft dus alleen dit kenmerk en is dus niet autistisch. Je vriend zou best 1 of 2 kenmerken kunnen hebben van autisme, maar dit betekent nog niet dat hij het ook daadwerkelijk is. Daarvoor moet je toch 5 tot 6 kenmerken hebben. Bovendien is iedere autist weer anders in zijn doen en laten (net als "gezonde" mensen) en er is gewoon alleen iets met zekerheid te zeggen door gedegen onderzoek.

En hier gaat het prima, mijn kinderen zijn 17 en 18 en hebben zich redelijk goed ontwikkeld. Ze blijven anders, maar er valt prima mee te leven. Er is in de verdere familie geen gediagnostiseerde autist gevonden, alhoewel er bij bepaalde mensen wel grote vermoedens zijn. Je kunt echter niet van iemand verlangen dat hij/zij zich laat testen, dus weten doen we het niet zeker.

N4B

Mijn vader heeft volgens mij de stoornis van Asperger. Daar kwam ik vorige week achter toen ik bij de psycholoog zat, om nog voor een korte tijd een betere band met mijn vader te kunnen krijgen nu hij eerdaags dood gaat omdat hij overal kanker heeft, was het laatse wat ik nog kon proberen bij een psycholoog vond ik. Alles heb ik geprobeerd naar hem toe..en heb veel warmte en liefde gemist als kind en volwassene (mijn moeder leeft allang niet meer) en snapte hem nooit, en ging zelfs wel eens in strijd met hem, maar was ook erg bang voor mijn vader. Eigenlijk zit ik vol met woede naar hem toe, en dat zou ik wel kwijt moeten/willen raken. Wel jammer dat ik hem geen testje zou kunnen laten doen, dat zou hij nooit accepteren. Maar voor mij zou het dan makkelijker te accepteren zijn. Dus ik zal het nooit écht weten..

Het zou fijn zijn als er mensen zijn die ook een vader of moeder hadden met deze stoornis, en of ze ook in hun leven hier nog hinder van ondervinden in hun relaties of anders.

Waarom zou het je helpen, het veranderd helemaal niets. Misschien is het zinniger dat jij eens met die psych gaat praten over je gevoelens? Niet naar bedoeld hoor maar je vader verander je niet. Sterkte

Dank je voor je reactie mevrouwdekees, daar word ook aan gewerkt gelukkig, dus dat komt wel goed. Maar toch zou ik het ergens wel graag willen weten dat hij dat heeft, maar je hebt gelijk met dat je zegt dat het toch niks verandert..

Het kan natuurlijk wel dingen verklaren waardoor jij niet meer zo boos hoeft te zijn. Want hij kan er dan niks aan doen.

Maar goed, stel dat hij het niet zou hebben, kan hij er dan wel iets aan doen hoe hij is?

Dat zijn van die levensvragen, daar is moeilijk uit te komen. Ik denk wel dat 'raar gedrag' van een ouder of andere naaste beter te accepteren is, als daar een verklaring voor is.

Sterkte!

xx lisa.

Precies.. ik kan er niks mee. Ik ben bezig om de boosheid kwijt te raken, wat wel moeilijk is omdat het zijn sporen heeft nagelaten in mijn verdere leven. Dankjewel voor je reactie Lisa

Muis, er is een vermoeden dat mijn nichtje Asperger heeft, in een lichte vorm. Ze vertoont af en toe nogal onaangepast gedrag en is heel erg op zichzelf. Contacten met leeftijdgenoten heeft ze bijna niet, ze stoot mensen van zich af door 'egoistisch' gedrag. Ze is dyslectisch en rekenkundig heel erg goed. Mijn zus heeft zich verdiept in de kenmerken van Asperger en herkent een heleboel punten bij haar dochter. De huisarts heeft voorgesteld om een gesprek te hebben met een psychiater, maar tot nu toe weigert ze dat, dus een officiele diagnose is nog niet gesteld.

Ik weet wel dat ze het niet gemakkelijk heeft. Heel veel mensen begrijpen haar niet en dat botst vaak.

Qua familiegeschiedenis zou het kunnen zijn dat het erfelijk belast is. De oma van haar vaders kant vertoont dezelfde kenmerken.

.

@kleine prinses:



volgens mij heeft mijn vader het ook. Hij zegt het zelf ook wel eens. Soms ben ik kwaad door aandacht die ik van hem heb gemit (na de scheiding van mijn ouders woonde ik bij hem) en soms heb ik juist medelijden. En ik vind het lastig met hem om te gaan vanwege het gemis aan wederkerigheid. Hoe doe jij dat? En wat zegt jouw psych rover?

.

Sorry dat ik reageer op een topic van een jaar oud, maar het moet even!



Prinses: mijn vader is ook (waarschijnlijk) autist, en ik herken veel in je verhaal. Ik voel ook nog steeds veel woede, terwijl ik inmiddels heb geleerd dat ik het verleden en hem niet kan veranderen...

Vlgs mij is PDD NOS voor 90% erfelijk. Iemand die het heeft, heeft dus 90% kans om het door te geven. Het kan ook 'out of the blue' ontstaan, door een 'foutje' in de baarmoeder maar de details weet ik niet, ben geen arts.

Mijn ex had PDD NOS en daardoor forse psychosociale problemen. Ik weet niet of het in z'n fam. voorkwam. We zijn maar 4 mnd samen geweest. Ik moet er niet aan denken dat ik met hem kinderen had gekregen. Hij had die verantwoordelijkheid niet aangekund.

90% erfelijk houdt niet direct in dat je zoveel kans hebt om het door te geven. Vaak wordt hiermee bedoeld dat bij 90% van de mensen die het hebben gekregen, je het ergens in de familie terug kunt vinden. Maar dat is iets anders dan de kans om het door te geven als je het zelf hebt.



Er zijn bijvoorbeeld aandoeningen waarbij je bij 75% van de gevallen iemand in de familie kan vinden die hetzelfde heeft ('75% erfelijk')', maar de kans dat iemand het doorgeeft aan zijn kinderen maar 2% is. Ik weet niet precies hoe de percentages bij autisme liggen. Wat bij autisme ook speelt is dat het niet zozeer is van hebben of niet hebben, maar dat het een spectrum is, dus dat je het een ook beetje kunt hebben, en dat je bij 'normale' mensen ook wel eens kleine beetjes 'autistisch gedrag' kunt zien. Het is niet een bacterie die je wel of niet hebt, maar een manier van werken van de hersenen.