Gezondheid
alle pijlers
Auto ongeluk
zaterdag 21 juni 2014 om 18:17
Hallo allen,
ik wil graag even mijn verhaal kwijt, ook omdat ik met zoveel vragen en emoties kamp en graag de nodige tips ter harte wil nemen.
Nog geen week geleden werd ik slachtoffer van een auto ongeluk. Ik stond voorgesorteerd op een voorrangsweg om naar links te gaan en richtte mijn aandacht op de tegenliggers die rechtdoor of rechtsaf sloegen. Totdat ik ineens vanuit het niets in mijn flank geraakt wordt, niet eens zo zachtjes en ik voel mijn hoofd een zwieper maken van links naar rechts. Behalve de enorme schrik, greep ik direct naar mijn hoofd. Diegene die mij geraakt had, was de voorrangskruising genaderd en doordat deze mij niet had zien staan door laagstaand zonnetje geraakt (volgens zijn zeggen achteraf) Ik zat bekneld in de auto en de brandweer heeft de bestuurdersportier open geknipt. Ondertussen werd mijn nek gestabiliseerd en werd ik per ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis. Daar zijn foto's gemaakt, gelukkig niets gebroken of gescheurd, dus ik kon weer naar huis.
De volgende dag had ik wel hoofdpijn, maar heb samen met de tegenpartij de formulieren in kunnen vullen. De tegenpartij bekende volledige schuld, ook was er een politie rapport opgemaakt. Hij zei nog dat hij baalde dat hij een bekeuring had gekregen, want hij kon er toch ook niets aan doen dat hij niets zag door de zon.
Later bleek dat een klasgenootje van mijn zoon het ongeluk had zien gebeuren en had gezien dat hij het kruispunt naderde zonder te remmen (hij beweerde dat hij stilstond bij het kruispunt en vervolgens "zachtjes" optrok) Volgens dat klasgenootje zat hij te telefoneren achter het stuur en is hij bij dat kruispunt ook doorgereden. Kennelijk heeft de politie ook wel gesignaleerd dat de schade toch wel erg groot was voor iemand die zachtjes optrok.
Behalve dat ik me hier behoorlijk boos over voel, kwam de klap van het ongeluk de dag daarna ik volle hevigheid over mee heen. De hele dag knallende koppijn gehad, veel pijn in mijn nek en schouders, misselijk en overgegeven. Uiteindelijk heb ik daar (migraine) pillen voor gehad van de huisarts en dat hielp wel een beetje. Inmiddels ben ik een aantal dagen verder, heb overal spierpijn, hoofdpijn blijft en ook ben ik met vlagen behoorlijk misselijk. Daarnaast heb ik links flink last van oorsuizen, alsof ik voortdurend een wasmachine hoor centrifugeren. Ik word er knettergek van en kan er niet van slapen.
Te pas en te onpas loop ik te janken, herbeleef het ongeluk steeds opnieuw. .Onze auto staat bij de garage en gaat aankomende maandag door een schade expert bekeken worden. Het gaat erom hangen of deze total loss verklaard gaat worden of niet, want de schade is best groot.
Al met al heeft het ongeluk een flinke impact op me gehad. Ik ben gisteren bij de fysio geweest en zij constateerde een whiplash en omdat ik onlangs (afgelopen maart) genezen ben verklaard van een nekhernia, wilde zij ab-so-luut niet dat ik aan het werk zou gaan. Bewegen was volgens haar prima, maar belasten dus niet. Ik werk in de zorg en doe intensief werk als afdelingsassistente.
Inmiddels heb ik op advies van mijn fysio mijn werkgever op de hoogte gesteld van de volledige toedracht en aangegeven dat ze alle (on)kosten rondom mijn ziekteverzuim kunnen declareren bij de tegenpartij. Ik ben best onzeker, mijn tijdelijke contract loopt per 1 maart af en ik ben bang dat deze nooit verlengd zal gaan worden, ook al hebben ze kortgeleden nog te kennen gegeven dat ze héél tevreden over me zijn als werknemer. Ik ben zo boos, zo kwaad over het onrecht wat mij is aangedaan.
De tegenpartij is er met geringe blikschade vanaf gekomen en die meneer doet weer vrolijk zijn ding, terwijl ik nu elke dag met pijn leef en mijn toekomst onzeker is. Natuurlijk weet ik dat het te vroeg is om al conclusies te trekken en leef ik momenteel van dag tot dag.
Huishouden gaat moeizaam vanwege de pijn (en misselijkheid) doe nu elke keer iets omdat ik ook niet als een duf vogeltje op de bank wil zitten, maar het valt me mega zwaar.
Ik mag niet fietsen, niet sporten (wat ik allebei gráág doe) en zelfs niet motorrijden nu ik (tijdelijk) geen auto heb.
Nu vertelde mijn broer dat ik aanspraak kan maken op smartengeld. Ik begrijp dat ik gebruik kan maken van dat recht, maar is het daar nog niet te vroeg voor?
Verder vraag ik me af of er meer mensen zijn die dit mee gemaakt hebben?
Ik ben helemaal geen bozig type en ben héél vergevingsgezind in het dagelijkse leven, maar ik ben nu zo vreselijk boos op diegene die dit ongeluk veroorzaakt heeft, ook omdat hij ook nog heeft staan liegen. Hij kwam tijdens het invullen van de formulieren wel met een klein bosje bloemen, maar mijn man had dat bosje het liefst in zijn r... geramd.
Ach, hoe zien jullie dit en hoe denken jullie hierover? Zijn er nog zaken waar ik achteraan zou moeten gaan of mogelijkheden die ik zou kunnen proberen op lichamelijk vlak zoals de pijn, misselijkheid en het oorsuizen?
Alvast bedankt voor het lezen!
ik wil graag even mijn verhaal kwijt, ook omdat ik met zoveel vragen en emoties kamp en graag de nodige tips ter harte wil nemen.
Nog geen week geleden werd ik slachtoffer van een auto ongeluk. Ik stond voorgesorteerd op een voorrangsweg om naar links te gaan en richtte mijn aandacht op de tegenliggers die rechtdoor of rechtsaf sloegen. Totdat ik ineens vanuit het niets in mijn flank geraakt wordt, niet eens zo zachtjes en ik voel mijn hoofd een zwieper maken van links naar rechts. Behalve de enorme schrik, greep ik direct naar mijn hoofd. Diegene die mij geraakt had, was de voorrangskruising genaderd en doordat deze mij niet had zien staan door laagstaand zonnetje geraakt (volgens zijn zeggen achteraf) Ik zat bekneld in de auto en de brandweer heeft de bestuurdersportier open geknipt. Ondertussen werd mijn nek gestabiliseerd en werd ik per ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis. Daar zijn foto's gemaakt, gelukkig niets gebroken of gescheurd, dus ik kon weer naar huis.
De volgende dag had ik wel hoofdpijn, maar heb samen met de tegenpartij de formulieren in kunnen vullen. De tegenpartij bekende volledige schuld, ook was er een politie rapport opgemaakt. Hij zei nog dat hij baalde dat hij een bekeuring had gekregen, want hij kon er toch ook niets aan doen dat hij niets zag door de zon.
Later bleek dat een klasgenootje van mijn zoon het ongeluk had zien gebeuren en had gezien dat hij het kruispunt naderde zonder te remmen (hij beweerde dat hij stilstond bij het kruispunt en vervolgens "zachtjes" optrok) Volgens dat klasgenootje zat hij te telefoneren achter het stuur en is hij bij dat kruispunt ook doorgereden. Kennelijk heeft de politie ook wel gesignaleerd dat de schade toch wel erg groot was voor iemand die zachtjes optrok.
Behalve dat ik me hier behoorlijk boos over voel, kwam de klap van het ongeluk de dag daarna ik volle hevigheid over mee heen. De hele dag knallende koppijn gehad, veel pijn in mijn nek en schouders, misselijk en overgegeven. Uiteindelijk heb ik daar (migraine) pillen voor gehad van de huisarts en dat hielp wel een beetje. Inmiddels ben ik een aantal dagen verder, heb overal spierpijn, hoofdpijn blijft en ook ben ik met vlagen behoorlijk misselijk. Daarnaast heb ik links flink last van oorsuizen, alsof ik voortdurend een wasmachine hoor centrifugeren. Ik word er knettergek van en kan er niet van slapen.
Te pas en te onpas loop ik te janken, herbeleef het ongeluk steeds opnieuw. .Onze auto staat bij de garage en gaat aankomende maandag door een schade expert bekeken worden. Het gaat erom hangen of deze total loss verklaard gaat worden of niet, want de schade is best groot.
Al met al heeft het ongeluk een flinke impact op me gehad. Ik ben gisteren bij de fysio geweest en zij constateerde een whiplash en omdat ik onlangs (afgelopen maart) genezen ben verklaard van een nekhernia, wilde zij ab-so-luut niet dat ik aan het werk zou gaan. Bewegen was volgens haar prima, maar belasten dus niet. Ik werk in de zorg en doe intensief werk als afdelingsassistente.
Inmiddels heb ik op advies van mijn fysio mijn werkgever op de hoogte gesteld van de volledige toedracht en aangegeven dat ze alle (on)kosten rondom mijn ziekteverzuim kunnen declareren bij de tegenpartij. Ik ben best onzeker, mijn tijdelijke contract loopt per 1 maart af en ik ben bang dat deze nooit verlengd zal gaan worden, ook al hebben ze kortgeleden nog te kennen gegeven dat ze héél tevreden over me zijn als werknemer. Ik ben zo boos, zo kwaad over het onrecht wat mij is aangedaan.
De tegenpartij is er met geringe blikschade vanaf gekomen en die meneer doet weer vrolijk zijn ding, terwijl ik nu elke dag met pijn leef en mijn toekomst onzeker is. Natuurlijk weet ik dat het te vroeg is om al conclusies te trekken en leef ik momenteel van dag tot dag.
Huishouden gaat moeizaam vanwege de pijn (en misselijkheid) doe nu elke keer iets omdat ik ook niet als een duf vogeltje op de bank wil zitten, maar het valt me mega zwaar.
Ik mag niet fietsen, niet sporten (wat ik allebei gráág doe) en zelfs niet motorrijden nu ik (tijdelijk) geen auto heb.
Nu vertelde mijn broer dat ik aanspraak kan maken op smartengeld. Ik begrijp dat ik gebruik kan maken van dat recht, maar is het daar nog niet te vroeg voor?
Verder vraag ik me af of er meer mensen zijn die dit mee gemaakt hebben?
Ik ben helemaal geen bozig type en ben héél vergevingsgezind in het dagelijkse leven, maar ik ben nu zo vreselijk boos op diegene die dit ongeluk veroorzaakt heeft, ook omdat hij ook nog heeft staan liegen. Hij kwam tijdens het invullen van de formulieren wel met een klein bosje bloemen, maar mijn man had dat bosje het liefst in zijn r... geramd.
Ach, hoe zien jullie dit en hoe denken jullie hierover? Zijn er nog zaken waar ik achteraan zou moeten gaan of mogelijkheden die ik zou kunnen proberen op lichamelijk vlak zoals de pijn, misselijkheid en het oorsuizen?
Alvast bedankt voor het lezen!
Laat mijn bijdrage een goede zijn........
zaterdag 21 juni 2014 om 20:47
zaterdag 21 juni 2014 om 20:53
quote:mennn___ schreef op 21 juni 2014 @ 18:55:
no way dat ik die kosten allemaal zelf ging betalen. Dus ik een letselschade advocaat in de arm genomen.
Heeft al met al meer als een jaar geduurd, en het was niet veel. maar ik kon mijn onkosten en de extra kosten als n nieuw studiejaar er mee betalen.
mocht je meer info willen, hoe en wat het in zn werk is gegaan, dan moet je me maar even een pb sturen.
denk dat ik nogal boze berichten ga krijgen dat ik n mevrouwtje schadeclaim ben but i don't care.
Ik geef je groot gelijk Menn.
Ik ben helemaal niet van het claimen, zeg, Amerikaans claimen. Maar proberen je onkosten, die door een ongeluk in jouw schoenen zijn terecht gekomen terug te krijgen vind ik heel redelijk.
no way dat ik die kosten allemaal zelf ging betalen. Dus ik een letselschade advocaat in de arm genomen.
Heeft al met al meer als een jaar geduurd, en het was niet veel. maar ik kon mijn onkosten en de extra kosten als n nieuw studiejaar er mee betalen.
mocht je meer info willen, hoe en wat het in zn werk is gegaan, dan moet je me maar even een pb sturen.
denk dat ik nogal boze berichten ga krijgen dat ik n mevrouwtje schadeclaim ben but i don't care.
Ik geef je groot gelijk Menn.
Ik ben helemaal niet van het claimen, zeg, Amerikaans claimen. Maar proberen je onkosten, die door een ongeluk in jouw schoenen zijn terecht gekomen terug te krijgen vind ik heel redelijk.
zaterdag 21 juni 2014 om 20:56
Het lijkt wel of hier heerst: het is een ongeluk, dus moet jij de pech maar dragen. Die man deed het niet expres (nou, als je zit te bellen.. maar dat daargelaten). En omdat het niet expres was mag TO niet klagen dat ze last heeft van oorsuizen, duizelig, misselijk. Nee, ze had alleen mogen klagen als ze dood was gegaan, want Issis kent iemand die is overleden bij een ongeluk. Dus alleen dan is het erg genoeg. Ik vind het onwijs naar voor je Issis, dat die persoon die jij kent is overleden, een jong iemand ook nog, verschrikkelijk. Maar dat wil niet zeggen dat er niemand ooit nog ergens last van mag hebben. Dat TO geen last heeft van alles waar ze wel last van heeft. Dat ze niet bang mag zijn voor haar toekomst, omdat zij uberhaupt nog een toekomst heeft. Kunnen jullie geen medelijden met iemand hebben ofzo? Het gewoon rot vinden voor TO dat ze zich zo broerd voelt?
zaterdag 21 juni 2014 om 20:58
Dat je nog klachten hebt is niet zo gek, dat je je rot geschrokken bent en daar nog mee zit ook niet. En tja, die man reageerde misschien niet zoals je gewild had, maar die is zich waarschijnlijk ook rot geschrokken, en dan reageren mensen wel eens raar.
Waar je evt recht op zou hebben: vergoeding van gemaakte (medische) kosten. Dat is geen smartegeld, maar gewoon een vergoeding van de gemaakte kosten. Smartegeld is in NL echt heel weinig, en heel afhankelijk van hoe veel nadeel je er blijvend van ondervindt. Gelukkig is de kans nog steeds groot dat dat niks is, en dan heb je echt bijna nergens recht op.
Er was laatst een mooi voorbeeld op tv van een jongen die door extreem ernstige medische fouten bijna dood was. Het was zo ernstig, dat ze hem zijn moeder al hadden laten bellen om afscheid te nemen, omdat er een grote kans was dat ze niet op tijd in het ziekenhuis zou zijn. Gelukkig redde hij het wel, en gaat het nu weer goed met hem, maar echt een heel heftig verhaal. Het ziekenhuis bood naast geleden schade 5000 euro smartegeld. Hij vond dat veel te weinig, en wilde (ondanks waarschuwingen van zijn advocaat) een rechtszaak. Daarin werd gekeken naar hoewel last hij er blijvend van had (geen fysieke beperkingen). En toen kwam het op minder dan 3000 euro uit. Echt, ga je daar niet op blind staren. Het kost jaren, je schiet er nauwelijks iets mee op. En: het gaat de dader niet persoonlijk raken. Ook dit gaat via de verzekering, dus daar win je ook niks.
En inderdaad: als ik zou zien dat iemand een ernstige aanrijding veroorzaakte terwijl hij aan het bellen was, zou ik dat echt wel ter plekke aan de politie melden, niet een week later als het toevallig ter sprake komt. Ook niet toen ik 18 was.
Maar dat gezegd hebbende: jij mag heel erg geschrokken zijn, en ook boos zijn hoor. Dat is helemaal niet raar. Zolang je er maar voor zorgt dat dat jou niet in weg gaat zitten omdat je je richt op dingen waar je niks aan hebt. Sterkte met je herstel!
Waar je evt recht op zou hebben: vergoeding van gemaakte (medische) kosten. Dat is geen smartegeld, maar gewoon een vergoeding van de gemaakte kosten. Smartegeld is in NL echt heel weinig, en heel afhankelijk van hoe veel nadeel je er blijvend van ondervindt. Gelukkig is de kans nog steeds groot dat dat niks is, en dan heb je echt bijna nergens recht op.
Er was laatst een mooi voorbeeld op tv van een jongen die door extreem ernstige medische fouten bijna dood was. Het was zo ernstig, dat ze hem zijn moeder al hadden laten bellen om afscheid te nemen, omdat er een grote kans was dat ze niet op tijd in het ziekenhuis zou zijn. Gelukkig redde hij het wel, en gaat het nu weer goed met hem, maar echt een heel heftig verhaal. Het ziekenhuis bood naast geleden schade 5000 euro smartegeld. Hij vond dat veel te weinig, en wilde (ondanks waarschuwingen van zijn advocaat) een rechtszaak. Daarin werd gekeken naar hoewel last hij er blijvend van had (geen fysieke beperkingen). En toen kwam het op minder dan 3000 euro uit. Echt, ga je daar niet op blind staren. Het kost jaren, je schiet er nauwelijks iets mee op. En: het gaat de dader niet persoonlijk raken. Ook dit gaat via de verzekering, dus daar win je ook niks.
En inderdaad: als ik zou zien dat iemand een ernstige aanrijding veroorzaakte terwijl hij aan het bellen was, zou ik dat echt wel ter plekke aan de politie melden, niet een week later als het toevallig ter sprake komt. Ook niet toen ik 18 was.
Maar dat gezegd hebbende: jij mag heel erg geschrokken zijn, en ook boos zijn hoor. Dat is helemaal niet raar. Zolang je er maar voor zorgt dat dat jou niet in weg gaat zitten omdat je je richt op dingen waar je niks aan hebt. Sterkte met je herstel!
zaterdag 21 juni 2014 om 21:01
quote:toffifee schreef op 21 juni 2014 @ 19:37:
[...]
Blegh. Nare reactie. Ze is nu bozig ja, mag ze? Heel haar leven op de kop door een mafketel die zit te telefoneren of gewoon niet op zit te letten. Het is een week geleden. Vers dus. Als ze volgend jaar nog zo rond zou lopen dan zou ik ook zeggen dat ze niet zo bozig moet doen. Niet iedereen is Zen als ze gewond raken door de onoplettendheid van een halve gare.Precies. Die boosheid gaat wel over, als die over een poos nog niet over is, dan is er iets mis. Nu is het imo normaal.
[...]
Blegh. Nare reactie. Ze is nu bozig ja, mag ze? Heel haar leven op de kop door een mafketel die zit te telefoneren of gewoon niet op zit te letten. Het is een week geleden. Vers dus. Als ze volgend jaar nog zo rond zou lopen dan zou ik ook zeggen dat ze niet zo bozig moet doen. Niet iedereen is Zen als ze gewond raken door de onoplettendheid van een halve gare.Precies. Die boosheid gaat wel over, als die over een poos nog niet over is, dan is er iets mis. Nu is het imo normaal.
zaterdag 21 juni 2014 om 21:01
zaterdag 21 juni 2014 om 21:02
@aaaaanne, ik denk dat men probeert te relativeren voor TO, omdat zij zelf erg boos overkomt in haar OP. Daarnaast, TO schrijft dat het nog geen week geleden is (bij spierpijn e.d. heb je toch wat meer tijd nodig, lijkt me) maar ook dat ze al nadenkt over welke stappen ze moet ondernemen mbt smartegeld of schadevergoeding.
zaterdag 21 juni 2014 om 21:05
@TO: laat ik beginnen met een voorzichtige
Ik ben, helaas, ervaringsdeskundige op het gebied van whiplash en had voor mijn ongeluk al zo'n 15 jaar werkervaring en diploma's in de verzekeringsbranche.
Mijn tips en adviezen:
Whiplash: doet zeer he? Fijn dat je fysio je medische geschiedenis kent, dat helpt een hoop. De pest met whiplash, zo vertelde mijn revalidatie-arts die er al jaren onderzoek naar doet, is dat het nog altijd niet duidelijk is wat het precies is, wat er beschadigd is of een opdonder heeft gehad. Men weet de oorzaak (heen en weer zwiepen van het hoofd) en de klachten die het op kan leveren. Maar niet of het probleem nou in de hersenen zit, het ruggenmerg, botten, spieren, pezen, dàt is allemaal niet duidelijk.
Sommige mensen hebben er na een paar weken geen last meer van en anderen blijven jarenlang tobben. Bij mij heeft het zo'n vijf jaar geduurd maar dat kwam ook doordat ik epilepsie heb en zo'n aanval wilde nog wel eens het eerdere herstel teniet doen.
Ga voor nu af op wat je fysio zegt, rust en met mate bewegen doen vaak heel veel goed. Wees ook niet bang om bij de huisarts om pijnstillers te vragen als je denkt dat die je helpen, ontspanning is heel belangrijk en verkrampen door pijn is het tegenovergestelde daarvan.
Mocht het bij jou nu ècht tegen zitten qua herstel, laat je dan na zo'n driekwart jaar doorverwijzen naar een revalidatiekliniek. Er zijn poliklinische programma's die de whiplash an sich niet zullen genezen maar die je wel helpen de juiste leefgewoontes aan te leren zodat je zelf niet ongewild je eigen herstel belemmert. Maar nu eerst ontspannen, ontspannen, ontspannen. En bewegen. Op YouTube kun je veel filmpjes vinden waarin Qi Gong of Chi Gong wordt uitgelegd, dat is een niet-belastende manier van bewegen die erg kalm en rustig is. Vraag eens aan je fysio of dat wat voor je is.
Smartegeld:
Stelt in Nederland nauwelijks wat voor, zeker geen Amerikaanse praktijken. De reden daarvoor is dat in Nederland letselschade uitgebreid in wetgeving en regelgeving is omschreven, naast de vele verzekeringen die veel Nederlanders hebben. Je daadwerkelijke kosten en (mogelijk toekomstig) inkomensverlies is daar vrij behoorlijk onder gedekt. Maar dat is wel ingewikkelde materie, het is verstandig om daar een professional voor in te schakelen. Géén no cure-no pay! Zo iemand wordt vaak dubbel betaald: door jou en door de verzekeraar van de tegenpartij. Onder NL wet- en regelgeving geldt namelijk dat de verzekeraar van de aansprakelijke partij ook de kosten van jouw letselschadespecialist moet vergoeden. En de aansprakelijkheid lijkt me in dit geval, afgaande op wat jij geschreven hebt, heel duidelijk.
Een fatsoenlijke letselschadespecialist zal je dit ook allemaal vertellen. Je kunt zelf iemand in de arm nemen, dat hoeft niet via je eigen verzekeraar of die van de tegenpartij te lopen. Zo'n specialist zal je helpen om in kaart te brengen wat je situatie is, wat de verwachtingen zijn voor de toekomst en wat de wettelijke verplichtingen (!) van de tegenpartij zijn om op basis daarvan een claim neer te leggen bij de tegenpartij. Afhandeling kan lang duren, dat hangt af van hoe snel of langzaam je herstel verloopt en hoe star de verzekeraar van de tegenpartij is. Maar contact zoeken met zo'n specialist kan nu al, als je snel herstelt kan het dossier gewoon lekker snel weer dicht.
Wat ik je wel met klem wil afraden is om akkoord te gaan met een vergoeding van de tegenpartij tegen finale kwijting zo lang je nog niet hersteld bent en er geen specialist naar je dossier heeft gekeken.
De tegenpartij:
Hoe die man reageerde is niet leuk, dàt voorop. Maar probeer het naast je neer te leggen. Voor jezelf, niet voor hem. Sowieso weten de meeste mensen die een ongeluk veroorzaken niet goed hoe te reageren en worden ze heen en weer geslingerd tussen medeleven met het slachtoffer en angst voor de consequenties voor henzelf. Voor mijn eigen ongeluk had ik jarenlang dagelijks mensen aan de telefoon die schade en/of ongelukken veroorzaakt hadden en de meesten wisten zich geen raad. Niet met de situatie maar ook niet met zichzelf. Zijn reactie is waarschijnlijk geen reflectie geweest van hoe erg hij het werkelijk voor jou vindt.
Probeer het los te laten. Voor jezelf. De meeste spanning en zorgen gaan bij de meeste mensen in hun nekspieren zitten, en die van jou hebben al even genoeg te verduren gehad Mocht dat loslaten (van zijn reactie maar ook het ongeluk zelf) niet willen lukken, aarzel dan niet om daar hulp bij in te roepen. Dat de één na een auto-ongeluk weer snel over alles heen is wil niet zeggen dat iemand die daar meer moeite mee heeft zich aanstelt of geen hulp zou mogen vragen. Ieder mens is anders, en ieder ongeluk is anders.
Veel sterkte en ik hoop dat jij bij die (behoorlijk grote!) groep mensen hoort die na een paar weken nergens meer last van heeft.
Ik ben, helaas, ervaringsdeskundige op het gebied van whiplash en had voor mijn ongeluk al zo'n 15 jaar werkervaring en diploma's in de verzekeringsbranche.
Mijn tips en adviezen:
Whiplash: doet zeer he? Fijn dat je fysio je medische geschiedenis kent, dat helpt een hoop. De pest met whiplash, zo vertelde mijn revalidatie-arts die er al jaren onderzoek naar doet, is dat het nog altijd niet duidelijk is wat het precies is, wat er beschadigd is of een opdonder heeft gehad. Men weet de oorzaak (heen en weer zwiepen van het hoofd) en de klachten die het op kan leveren. Maar niet of het probleem nou in de hersenen zit, het ruggenmerg, botten, spieren, pezen, dàt is allemaal niet duidelijk.
Sommige mensen hebben er na een paar weken geen last meer van en anderen blijven jarenlang tobben. Bij mij heeft het zo'n vijf jaar geduurd maar dat kwam ook doordat ik epilepsie heb en zo'n aanval wilde nog wel eens het eerdere herstel teniet doen.
Ga voor nu af op wat je fysio zegt, rust en met mate bewegen doen vaak heel veel goed. Wees ook niet bang om bij de huisarts om pijnstillers te vragen als je denkt dat die je helpen, ontspanning is heel belangrijk en verkrampen door pijn is het tegenovergestelde daarvan.
Mocht het bij jou nu ècht tegen zitten qua herstel, laat je dan na zo'n driekwart jaar doorverwijzen naar een revalidatiekliniek. Er zijn poliklinische programma's die de whiplash an sich niet zullen genezen maar die je wel helpen de juiste leefgewoontes aan te leren zodat je zelf niet ongewild je eigen herstel belemmert. Maar nu eerst ontspannen, ontspannen, ontspannen. En bewegen. Op YouTube kun je veel filmpjes vinden waarin Qi Gong of Chi Gong wordt uitgelegd, dat is een niet-belastende manier van bewegen die erg kalm en rustig is. Vraag eens aan je fysio of dat wat voor je is.
Smartegeld:
Stelt in Nederland nauwelijks wat voor, zeker geen Amerikaanse praktijken. De reden daarvoor is dat in Nederland letselschade uitgebreid in wetgeving en regelgeving is omschreven, naast de vele verzekeringen die veel Nederlanders hebben. Je daadwerkelijke kosten en (mogelijk toekomstig) inkomensverlies is daar vrij behoorlijk onder gedekt. Maar dat is wel ingewikkelde materie, het is verstandig om daar een professional voor in te schakelen. Géén no cure-no pay! Zo iemand wordt vaak dubbel betaald: door jou en door de verzekeraar van de tegenpartij. Onder NL wet- en regelgeving geldt namelijk dat de verzekeraar van de aansprakelijke partij ook de kosten van jouw letselschadespecialist moet vergoeden. En de aansprakelijkheid lijkt me in dit geval, afgaande op wat jij geschreven hebt, heel duidelijk.
Een fatsoenlijke letselschadespecialist zal je dit ook allemaal vertellen. Je kunt zelf iemand in de arm nemen, dat hoeft niet via je eigen verzekeraar of die van de tegenpartij te lopen. Zo'n specialist zal je helpen om in kaart te brengen wat je situatie is, wat de verwachtingen zijn voor de toekomst en wat de wettelijke verplichtingen (!) van de tegenpartij zijn om op basis daarvan een claim neer te leggen bij de tegenpartij. Afhandeling kan lang duren, dat hangt af van hoe snel of langzaam je herstel verloopt en hoe star de verzekeraar van de tegenpartij is. Maar contact zoeken met zo'n specialist kan nu al, als je snel herstelt kan het dossier gewoon lekker snel weer dicht.
Wat ik je wel met klem wil afraden is om akkoord te gaan met een vergoeding van de tegenpartij tegen finale kwijting zo lang je nog niet hersteld bent en er geen specialist naar je dossier heeft gekeken.
De tegenpartij:
Hoe die man reageerde is niet leuk, dàt voorop. Maar probeer het naast je neer te leggen. Voor jezelf, niet voor hem. Sowieso weten de meeste mensen die een ongeluk veroorzaken niet goed hoe te reageren en worden ze heen en weer geslingerd tussen medeleven met het slachtoffer en angst voor de consequenties voor henzelf. Voor mijn eigen ongeluk had ik jarenlang dagelijks mensen aan de telefoon die schade en/of ongelukken veroorzaakt hadden en de meesten wisten zich geen raad. Niet met de situatie maar ook niet met zichzelf. Zijn reactie is waarschijnlijk geen reflectie geweest van hoe erg hij het werkelijk voor jou vindt.
Probeer het los te laten. Voor jezelf. De meeste spanning en zorgen gaan bij de meeste mensen in hun nekspieren zitten, en die van jou hebben al even genoeg te verduren gehad Mocht dat loslaten (van zijn reactie maar ook het ongeluk zelf) niet willen lukken, aarzel dan niet om daar hulp bij in te roepen. Dat de één na een auto-ongeluk weer snel over alles heen is wil niet zeggen dat iemand die daar meer moeite mee heeft zich aanstelt of geen hulp zou mogen vragen. Ieder mens is anders, en ieder ongeluk is anders.
Veel sterkte en ik hoop dat jij bij die (behoorlijk grote!) groep mensen hoort die na een paar weken nergens meer last van heeft.
zaterdag 21 juni 2014 om 21:05
zaterdag 21 juni 2014 om 21:13
@NummerZoveel en Kuuk: ik vind dat er nogal een verschil zit tussen relativeren en meedenken. Wat Kuuk zegt: het is pas een week geleden en spieren hebben tijd nodig etc, dat is helpen relativeren. Je laat TO zien: ja, je voelt je nu ***, maar het is pas kort geleden dus het wordt waarschijnlijk binnenkort beter door de rust.
Door te zeggen: je hebt niets ernstigs, help je TO in mijn ogen helemaal niet. Op dit moment kan TO bijna niets, dus om dan te doen alsof dat de normale situatie is en dat ze zeurt, dat vind ik lomp. Of om te doen alsof TO niet geschokken/boos whatever kan zijn omdat iemand anders is overleden bij een ongeluk. Nummerzoveel, verschrikkelijk dat jij je broer bent kwijtgeraakt.
Verder vind ik het, wat Toffiefee zegt, heel normaal om boos te zijn, een week na een ongeluk, als je net hebt gehoord dat de veroorzaker waarschijnlijk zat te bellen en dus tegen je heeft gelogen. Alsof je al je kwaadheid maar in moet slikken. Het lijkt me heel goed als TO een tijdje van haa af kan mopperen, zeggen hoe oneerlijk ze het vind dat die man belt en zij met de gebakken peren zit etc. Als je even je kwaadheid kan luchten kan je dat zo opluchten! Tuurlijk moet je niet eindeloos daarmee rond blijven lopen.
Door te zeggen: je hebt niets ernstigs, help je TO in mijn ogen helemaal niet. Op dit moment kan TO bijna niets, dus om dan te doen alsof dat de normale situatie is en dat ze zeurt, dat vind ik lomp. Of om te doen alsof TO niet geschokken/boos whatever kan zijn omdat iemand anders is overleden bij een ongeluk. Nummerzoveel, verschrikkelijk dat jij je broer bent kwijtgeraakt.
Verder vind ik het, wat Toffiefee zegt, heel normaal om boos te zijn, een week na een ongeluk, als je net hebt gehoord dat de veroorzaker waarschijnlijk zat te bellen en dus tegen je heeft gelogen. Alsof je al je kwaadheid maar in moet slikken. Het lijkt me heel goed als TO een tijdje van haa af kan mopperen, zeggen hoe oneerlijk ze het vind dat die man belt en zij met de gebakken peren zit etc. Als je even je kwaadheid kan luchten kan je dat zo opluchten! Tuurlijk moet je niet eindeloos daarmee rond blijven lopen.
zaterdag 21 juni 2014 om 21:16
quote:sabbaticalmeds schreef op 21 juni 2014 @ 21:05:
[...]
Nee dat is niet ernstig, het is vervelend, maar het gaat vanzelf over. Als het ernstig was had TO wel in het ziekenhuis gelegen in plaats van een topic op viva te openenOhja, ik was even vergeten dat jij een glazen bol hebt. En dus al weet dat het bij TO al snel weer vanzelf over gaat. Gelukkig is dat inderdaad zo bij de meeste mensen die een whiplash oplopen. Maar er zijn er bij wie het heel lang duurt en dat is heel vervelend voor hen. En die liggen heus niet al die tijd in het ziekenhuis.
[...]
Nee dat is niet ernstig, het is vervelend, maar het gaat vanzelf over. Als het ernstig was had TO wel in het ziekenhuis gelegen in plaats van een topic op viva te openenOhja, ik was even vergeten dat jij een glazen bol hebt. En dus al weet dat het bij TO al snel weer vanzelf over gaat. Gelukkig is dat inderdaad zo bij de meeste mensen die een whiplash oplopen. Maar er zijn er bij wie het heel lang duurt en dat is heel vervelend voor hen. En die liggen heus niet al die tijd in het ziekenhuis.
zaterdag 21 juni 2014 om 21:18
quote:zorgdragertje schreef op 21 juni 2014 @ 18:17:
Nu vertelde mijn broer dat ik aanspraak kan maken op smartengeld. Ik begrijp dat ik gebruik kan maken van dat recht, maar is het daar nog niet te vroeg voor?
Verder vraag ik me af of er meer mensen zijn die dit mee gemaakt hebben?
!
Ja ik. Ook door de schuld van een ander. Ik heb naast de schade smartengeld gekregen. Ik heb hierover geheimhouding getekend dus ik gooi het bedrag niet op het forum. Ik had voor die tijd iedere dag bijgehouden wat mijn beperking was in het dagelijks functioneren en waar ik last van had ( ook de herbelevingen) ziekmelding en opgenomen vrije dagen hiervoor. Pas nadat ik volledig hersteld was het dossier laten sluiten, let op al duurt het een aantal maanden of een jaar je klachten niet eerder sluiten want daarna kan je nergens meer aanspraak op maken. De werkgever dient inderdaad apart te claimen.
Ik hoorde destijds van een ander dat de verzekering een paar weken na het ongeluk al met een schikkingsvoorstel kwam en hun onder druk hebben gezet om te tekenen. Tja, je zal maar arbeidsongeschikt worden en dan kost het ze helemaal veel en dat willen ze niet.
Er is je onrecht aangedaan en met voor jezelf opkomen is niks mis.
Nu vertelde mijn broer dat ik aanspraak kan maken op smartengeld. Ik begrijp dat ik gebruik kan maken van dat recht, maar is het daar nog niet te vroeg voor?
Verder vraag ik me af of er meer mensen zijn die dit mee gemaakt hebben?
!
Ja ik. Ook door de schuld van een ander. Ik heb naast de schade smartengeld gekregen. Ik heb hierover geheimhouding getekend dus ik gooi het bedrag niet op het forum. Ik had voor die tijd iedere dag bijgehouden wat mijn beperking was in het dagelijks functioneren en waar ik last van had ( ook de herbelevingen) ziekmelding en opgenomen vrije dagen hiervoor. Pas nadat ik volledig hersteld was het dossier laten sluiten, let op al duurt het een aantal maanden of een jaar je klachten niet eerder sluiten want daarna kan je nergens meer aanspraak op maken. De werkgever dient inderdaad apart te claimen.
Ik hoorde destijds van een ander dat de verzekering een paar weken na het ongeluk al met een schikkingsvoorstel kwam en hun onder druk hebben gezet om te tekenen. Tja, je zal maar arbeidsongeschikt worden en dan kost het ze helemaal veel en dat willen ze niet.
Er is je onrecht aangedaan en met voor jezelf opkomen is niks mis.
Do not dwell in the past, do not dream of the future, concentrate the mind on the present moment.
zaterdag 21 juni 2014 om 21:19
quote:aaaanne schreef op 21 juni 2014 @ 21:16:
[...]
Ohja, ik was even vergeten dat jij een glazen bol hebt. En dus al weet dat het bij TO al snel weer vanzelf over gaat. Gelukkig is dat inderdaad zo bij de meeste mensen die een whiplash oplopen. Maar er zijn er bij wie het heel lang duurt en dat is heel vervelend voor hen. En die liggen heus niet al die tijd in het ziekenhuis.ALs je had kunnen lezen is TO voor een check in het z-huis geweest en ik neem aan dat die beter kunnen beoordelen dan aaaaaannnne of het allemaal ernstig is. Lees ook even wat anderen schrijven, dat je na een week nog steeds beurs bent en klachten hebt is heel normaal. Het is trouwens ook vreemd dat een fysiotherapeut de diagnose whiplash stelt. Een fysio mag helemaal geen diagnoses stellen. TO zal daarvoor echt naar een neuroloog of orthopeed moeten.
[...]
Ohja, ik was even vergeten dat jij een glazen bol hebt. En dus al weet dat het bij TO al snel weer vanzelf over gaat. Gelukkig is dat inderdaad zo bij de meeste mensen die een whiplash oplopen. Maar er zijn er bij wie het heel lang duurt en dat is heel vervelend voor hen. En die liggen heus niet al die tijd in het ziekenhuis.ALs je had kunnen lezen is TO voor een check in het z-huis geweest en ik neem aan dat die beter kunnen beoordelen dan aaaaaannnne of het allemaal ernstig is. Lees ook even wat anderen schrijven, dat je na een week nog steeds beurs bent en klachten hebt is heel normaal. Het is trouwens ook vreemd dat een fysiotherapeut de diagnose whiplash stelt. Een fysio mag helemaal geen diagnoses stellen. TO zal daarvoor echt naar een neuroloog of orthopeed moeten.
zaterdag 21 juni 2014 om 21:24
quote:sabbaticalmeds schreef op 21 juni 2014 @ 21:19:
[...]
ALs je had kunnen lezen is TO voor een check in het z-huis geweest en ik neem aan dat die beter kunnen beoordelen dan aaaaaannnne of het allemaal ernstig is. Lees ook even wat anderen schrijven, dat je na een week nog steeds beurs bent en klachten hebt is heel normaal. Het is trouwens ook vreemd dat een fysiotherapeut de diagnose whiplash stelt. Een fysio mag helemaal geen diagnoses stellen. TO zal daarvoor echt naar een neuroloog of orthopeed moeten.Jaja, helemaal eens, het is normaal dat je na een week nog beurs bent. Een ziekenhuis laat je trouwens gewoon naar huis gaan met een whiplash hoor, er is dan namelijk niets echt als stuk te zien op een scan. Er is niks gebroken, geen spier doormidden en dat soort dingen.
[...]
ALs je had kunnen lezen is TO voor een check in het z-huis geweest en ik neem aan dat die beter kunnen beoordelen dan aaaaaannnne of het allemaal ernstig is. Lees ook even wat anderen schrijven, dat je na een week nog steeds beurs bent en klachten hebt is heel normaal. Het is trouwens ook vreemd dat een fysiotherapeut de diagnose whiplash stelt. Een fysio mag helemaal geen diagnoses stellen. TO zal daarvoor echt naar een neuroloog of orthopeed moeten.Jaja, helemaal eens, het is normaal dat je na een week nog beurs bent. Een ziekenhuis laat je trouwens gewoon naar huis gaan met een whiplash hoor, er is dan namelijk niets echt als stuk te zien op een scan. Er is niks gebroken, geen spier doormidden en dat soort dingen.
zaterdag 21 juni 2014 om 21:27
@aaaaanne, het is een openbaar forum, dus iedereen mag reageren. En dat weet je als je een topic opent.
Natuurlijk heeft TO álle recht om kwaad te zijn en om daar een topic aan te wijden. Misschien helpt het haar om van haarkwaadheid af te komen.
Het 'gevaar' is echter wel dat er mensen gaan reageren die iets mee hebben gemaakt dat vele malen ingrijpender is. Neemt niet weg dat het voor TO nog steeds erg vervelend is wat ze heeft meegemaakt.
Toen ik de OP las, dacht ik ook 'jeetje... kom op.. neem de tijd.. kan gebeuren..' Kijk, vandaag ben jij degene die is aangereden. Morgen kan het je gebeuren dat jij te laat stilstaat en een andere auto ramt (ik heb het nu even niet over dat bellen, dat is niet bewezen!)
Sommige dingen in het leven gebeuren nu eenmaal...
Natuurlijk heeft TO álle recht om kwaad te zijn en om daar een topic aan te wijden. Misschien helpt het haar om van haarkwaadheid af te komen.
Het 'gevaar' is echter wel dat er mensen gaan reageren die iets mee hebben gemaakt dat vele malen ingrijpender is. Neemt niet weg dat het voor TO nog steeds erg vervelend is wat ze heeft meegemaakt.
Toen ik de OP las, dacht ik ook 'jeetje... kom op.. neem de tijd.. kan gebeuren..' Kijk, vandaag ben jij degene die is aangereden. Morgen kan het je gebeuren dat jij te laat stilstaat en een andere auto ramt (ik heb het nu even niet over dat bellen, dat is niet bewezen!)
Sommige dingen in het leven gebeuren nu eenmaal...
zaterdag 21 juni 2014 om 21:29
zaterdag 21 juni 2014 om 21:34
Vorig jaar ben ik van links aangereden.
In eerste instantie dacht ik dat het mijn fout was, ik kwam namelijk uit een uitrit, door de laagstaande zon heb ik het busje wat een halve minuut later bij mij binnen stond nooit gezien.
Ik hoorde een klap, voelde mijn auto opzij gegooid worden en kon alleen maar denken "ik ben geraakt, waarvandaan er was niks".
Er was ook eerst de klap, en toen de piepende remmen, en op het wegdek bleken die remsporen van mij te zijn. Het leek erop dat hij nooit geremd had.
Maar ik was allang blij dat ik zelf de auto uit kon klimmen via de passagierszijde. De man was ook heel aardig, verklaarde tegen de politie dat hij had gezien dat ik zijn kant op keek en toen tot zijn verbazing toch optrok dus dat ik hem wel niet gezien zou hebben.
Nadat alle papieren waren ingevuld, de auto's afgesleept en alles overgedragen aan de verzekering zei mijn buurvrouw dat die ander niet geremd had, dat is dezelfde dag nog doorgegeven aan de politie, maar die zag geen reden voor een procesverbaal, ik was fout, hij reed op de voorrangsweg.
Ondertussen zat ik met vijf gekneusde ribben thuis.
En toen belde de verzekering, omdat de schade aan mijn auto niet overeenkwam met de situatie schets, volgens de schade expert was de andere auto namelijk met tenminste 70km per uur bij mij binnen gereden terwijl je daar maar 50 mag, en hij had dus niet geremd.
Mijn schade is toen wel direct uitbetaald, voor de rest is er een onderzoek in gang gezet. Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw, meneer zat op zijn telefoon te kijken, reed ruim 75 km per uur (haast, vroeg, er reed om die tijd niet zoveel verkeer dus het kon wel dacht hij) maar omdat ik als eerste zei "ik heb gekeken, maar niks gezien, hoe kan dat nou?" Verzon hij het verhaaltje dat hij mij had zien kijken en loog over zijn snelheid.
Ik heb geen smartengeld gehad, maar zijn verzekering mocht voor mijn schade dokken, hij kreeg niks vergoed en mijn no-claim is niet veranderd.
Smartengeld hoefde ik niet, ik was er nog, de verzekering betaald netjes, na negen weken was de pijn in mijn ribben weg en ik was er ook gewoon klaar mee, geen zin in nog meer gezeur.
Als jij er zo mee zit TO zou ik slachtoffer hulp in schakelen, en verder je verzekering op de hoogte stellen eventueel met de verklaring van de klasgenoot van je zoon, als kan dat lastig zijn omdat je daar pas na een week mee aankomt en het iemand is die jou via via kent.
Ze kunnen eventueel wel kijken naar of de schade overeenkomt met het verhaal zoals bij mij.
Smartengeld, dat moet je natuurlijk zelf weten, maar je weet nu nog niet of er uberhaupt blijvende gevolgen zijn en bovendien kan dat proces heel lang slepen...... (Bij een vriend van mij pas na acht jaar gesteggel iets gekregen, achteraf had hij spijt, acht jaar er stress over en elke keer weer irritatie/woede en wat hij ervoor kreeg was dat niet waard)
Na zo'n klap moet je echt wel rekenen op een redelijk lang herstel, zes tot acht weken is helemaal niet raar.
Sterkte!
In eerste instantie dacht ik dat het mijn fout was, ik kwam namelijk uit een uitrit, door de laagstaande zon heb ik het busje wat een halve minuut later bij mij binnen stond nooit gezien.
Ik hoorde een klap, voelde mijn auto opzij gegooid worden en kon alleen maar denken "ik ben geraakt, waarvandaan er was niks".
Er was ook eerst de klap, en toen de piepende remmen, en op het wegdek bleken die remsporen van mij te zijn. Het leek erop dat hij nooit geremd had.
Maar ik was allang blij dat ik zelf de auto uit kon klimmen via de passagierszijde. De man was ook heel aardig, verklaarde tegen de politie dat hij had gezien dat ik zijn kant op keek en toen tot zijn verbazing toch optrok dus dat ik hem wel niet gezien zou hebben.
Nadat alle papieren waren ingevuld, de auto's afgesleept en alles overgedragen aan de verzekering zei mijn buurvrouw dat die ander niet geremd had, dat is dezelfde dag nog doorgegeven aan de politie, maar die zag geen reden voor een procesverbaal, ik was fout, hij reed op de voorrangsweg.
Ondertussen zat ik met vijf gekneusde ribben thuis.
En toen belde de verzekering, omdat de schade aan mijn auto niet overeenkwam met de situatie schets, volgens de schade expert was de andere auto namelijk met tenminste 70km per uur bij mij binnen gereden terwijl je daar maar 50 mag, en hij had dus niet geremd.
Mijn schade is toen wel direct uitbetaald, voor de rest is er een onderzoek in gang gezet. Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw, meneer zat op zijn telefoon te kijken, reed ruim 75 km per uur (haast, vroeg, er reed om die tijd niet zoveel verkeer dus het kon wel dacht hij) maar omdat ik als eerste zei "ik heb gekeken, maar niks gezien, hoe kan dat nou?" Verzon hij het verhaaltje dat hij mij had zien kijken en loog over zijn snelheid.
Ik heb geen smartengeld gehad, maar zijn verzekering mocht voor mijn schade dokken, hij kreeg niks vergoed en mijn no-claim is niet veranderd.
Smartengeld hoefde ik niet, ik was er nog, de verzekering betaald netjes, na negen weken was de pijn in mijn ribben weg en ik was er ook gewoon klaar mee, geen zin in nog meer gezeur.
Als jij er zo mee zit TO zou ik slachtoffer hulp in schakelen, en verder je verzekering op de hoogte stellen eventueel met de verklaring van de klasgenoot van je zoon, als kan dat lastig zijn omdat je daar pas na een week mee aankomt en het iemand is die jou via via kent.
Ze kunnen eventueel wel kijken naar of de schade overeenkomt met het verhaal zoals bij mij.
Smartengeld, dat moet je natuurlijk zelf weten, maar je weet nu nog niet of er uberhaupt blijvende gevolgen zijn en bovendien kan dat proces heel lang slepen...... (Bij een vriend van mij pas na acht jaar gesteggel iets gekregen, achteraf had hij spijt, acht jaar er stress over en elke keer weer irritatie/woede en wat hij ervoor kreeg was dat niet waard)
Na zo'n klap moet je echt wel rekenen op een redelijk lang herstel, zes tot acht weken is helemaal niet raar.
Sterkte!
zaterdag 21 juni 2014 om 21:59
Ik heb ook ooit smartengeld gekregen, gewoon via de verzekering van de tegenpartij. Was dan ook een complete bitch die mij had aangereden. Mevrouw was van plan ervandoor te gaan nadat ze mij van de fiets had geschept. Vervolgens belde ze mij op om te zeggen dat ze me dom vond? (hoe het met me ging vroeg ze niet naar) Om vervolgens het schade formulier en adresgegevens niet te willen geven aan mij. Heb wederom de politie moeten bellen om aan haar adresgegevens te komen zodat ik het met de verzekering kon afhandelen. Smoesje voor de politie: ze was bang dat ik aan de deur zou komen bij haar (hmm stel je voor een blonde meid van 1,57m aan je deur, dan schrik je wel 
Uiteindelijk haar aansprakelijk gesteld voor de schade, verhaal gedaan aan tegenpartij over de geweldige medewerking van de verzekerde (not) en toen bood de verzekering zelf smartengeld aan (had ik niet om gevraagd trouwens).
Uiteindelijk haar aansprakelijk gesteld voor de schade, verhaal gedaan aan tegenpartij over de geweldige medewerking van de verzekerde (not) en toen bood de verzekering zelf smartengeld aan (had ik niet om gevraagd trouwens).
