Gezondheid
alle pijlers
Ben jij orgaandonor?
vrijdag 18 april 2014 om 12:52
Hallo allemaal!
Deze week ontvingen ongeveer 180.000 18-jarigen een brief van de minister waarin zij worden opgeroepen om hun keuze te registreren over of zij donor willen zijn.
Ik ontving deze brief ook toen ik 18 werd (in 2010) en ik heb ‘ja’ gekozen. Ten eerste omdat ik het belangrijk vind om zelf te kiezen, zodat ik mijn nabestaanden niet opzadel met een dilemma als ik er niet meer ben en ten tweede heb ik voor ‘ja’ gekozen omdat er nog steeds 150 mensen per jaar sterven, voor wie niet op tijd een donororgaan beschikbaar komt.
Wat is jullie mening over orgaandonatie? En hebben jullie je keuze al vastgelegd? En zo ja waarom hebben jullie die keuze gemaakt?
Deze week ontvingen ongeveer 180.000 18-jarigen een brief van de minister waarin zij worden opgeroepen om hun keuze te registreren over of zij donor willen zijn.
Ik ontving deze brief ook toen ik 18 werd (in 2010) en ik heb ‘ja’ gekozen. Ten eerste omdat ik het belangrijk vind om zelf te kiezen, zodat ik mijn nabestaanden niet opzadel met een dilemma als ik er niet meer ben en ten tweede heb ik voor ‘ja’ gekozen omdat er nog steeds 150 mensen per jaar sterven, voor wie niet op tijd een donororgaan beschikbaar komt.
Wat is jullie mening over orgaandonatie? En hebben jullie je keuze al vastgelegd? En zo ja waarom hebben jullie die keuze gemaakt?
vrijdag 18 april 2014 om 17:14
quote:nessemeisje schreef op 18 april 2014 @ 15:53:
[...]
Nope, het is mijn lichaam en ik bepaal of ik daar een mensenleven mee wil redden. Mijn lichaam is geen democratie, kom nou. Flauwekul dat je geen orgaandonor wilt zijn vanwege je kinderen. Zwak excuus. Zeg dan gewoon dat je bang bent. Je kunt kinderen héél veel uitleggen en ze zullen al verdriet hebben van een overlijden. Dat er dan een ander leven gered kan worden kan een enorme troost zijn.
Mee eens.
Zelfs mijn echtgenoot had hier geen stem in. Mijn lichaam, ik beslis.
Ben al 15 jaar donor, lang voor ik getrouwd was of kinderen had.
[...]
Nope, het is mijn lichaam en ik bepaal of ik daar een mensenleven mee wil redden. Mijn lichaam is geen democratie, kom nou. Flauwekul dat je geen orgaandonor wilt zijn vanwege je kinderen. Zwak excuus. Zeg dan gewoon dat je bang bent. Je kunt kinderen héél veel uitleggen en ze zullen al verdriet hebben van een overlijden. Dat er dan een ander leven gered kan worden kan een enorme troost zijn.
Mee eens.
Zelfs mijn echtgenoot had hier geen stem in. Mijn lichaam, ik beslis.
Ben al 15 jaar donor, lang voor ik getrouwd was of kinderen had.
vrijdag 18 april 2014 om 17:14
vrijdag 18 april 2014 om 17:17
quote:nessemeisje schreef op vrijdag 18 april 2014 16:42 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="Ephina in "Ben jij orgaandonor?"" class="messagelink">Ephina schreef op 18 april 2014 @ 16:32</a>:</b>
[...]
Mijn toekomstige kinderen hebben écht geen bal te zeggen over mijn donorschap.
En wat een grote onzin zeg.. Moeite met de rouwverwerking omdat mamma niet compleet in dr kist ligt . Je ligt tóch al tussen 6 planken. Zullen ze echt je longen missen?!
En de "moeite met rouwverwerking" dan ook nog belangrijker vinden dan de mensenlevens die je als donor redden kunt. Bizar.
Dan schort er wat mij betreft wat aan de opvoeding. Iets met onzelfzuchtigheid enzo..</div></blockquote>Eens. Daarnaast: bij mij gaat de fik erin. Lekker boeiend of dat met of zonder hart of nieren gebeurt. "quote: Ephina schreef op 18 april 2014 @ 16:32 :
[...]
En wat een grote onzin zeg.. Moeite met de rouwverwerking omdat mamma niet compleet in dr kist ligt . Je ligt tóch al tussen 6 planken. Zullen ze echt je longen missen?!
En de "moeite met rouwverwerking" dan ook nog belangrijker vinden dan de mensenlevens die je als donor redden kunt. Bizar.
Dan schort er wat mij betreft wat aan de opvoeding. Iets met onzelfzuchtigheid enzo.. Eens. Daarnaast: bij mij gaat de fik erin. Lekker boeiend of dat met of zonder hart of nieren gebeurt."
Dat tongetje bij "moeite met rouwverwerking omdat mama niet "compleet" in d'r kist ligt vind ik echt biet kunnen. Zijn jullie je moeder op jonge leeftijd verloren of überhaupt verloren?
Tuurlijk kijk ik nu ik ouder ben heel anders naar deze kwestie en zal ik nu geen moeite hebben met het weggeven van organen
Maar toen ik 14 was, mijn moeder overleed en je ineens rauw op je dak krijgt of je haar organen wilt doneren is dat toch wel slikken
Niet dat het de rouwverwerking moeilijker heeft genaakt dat niet maar je denkt inderdaad dat je moeder "niet compleet" naar het hiernamaals gaat. Het heeft voor mij
[...]
Mijn toekomstige kinderen hebben écht geen bal te zeggen over mijn donorschap.
En wat een grote onzin zeg.. Moeite met de rouwverwerking omdat mamma niet compleet in dr kist ligt . Je ligt tóch al tussen 6 planken. Zullen ze echt je longen missen?!
En de "moeite met rouwverwerking" dan ook nog belangrijker vinden dan de mensenlevens die je als donor redden kunt. Bizar.
Dan schort er wat mij betreft wat aan de opvoeding. Iets met onzelfzuchtigheid enzo..</div></blockquote>Eens. Daarnaast: bij mij gaat de fik erin. Lekker boeiend of dat met of zonder hart of nieren gebeurt. "quote: Ephina schreef op 18 april 2014 @ 16:32 :
[...]
En wat een grote onzin zeg.. Moeite met de rouwverwerking omdat mamma niet compleet in dr kist ligt . Je ligt tóch al tussen 6 planken. Zullen ze echt je longen missen?!
En de "moeite met rouwverwerking" dan ook nog belangrijker vinden dan de mensenlevens die je als donor redden kunt. Bizar.
Dan schort er wat mij betreft wat aan de opvoeding. Iets met onzelfzuchtigheid enzo.. Eens. Daarnaast: bij mij gaat de fik erin. Lekker boeiend of dat met of zonder hart of nieren gebeurt."
Dat tongetje bij "moeite met rouwverwerking omdat mama niet "compleet" in d'r kist ligt vind ik echt biet kunnen. Zijn jullie je moeder op jonge leeftijd verloren of überhaupt verloren?
Tuurlijk kijk ik nu ik ouder ben heel anders naar deze kwestie en zal ik nu geen moeite hebben met het weggeven van organen
Maar toen ik 14 was, mijn moeder overleed en je ineens rauw op je dak krijgt of je haar organen wilt doneren is dat toch wel slikken
Niet dat het de rouwverwerking moeilijker heeft genaakt dat niet maar je denkt inderdaad dat je moeder "niet compleet" naar het hiernamaals gaat. Het heeft voor mij
vrijdag 18 april 2014 om 17:20
Ik ben al heel lang donor, had als puber, voor de registratie, al zo'n papiertje in mijn portemonnee. Het is werkelijk nog nooit in me opgekomen om mijn sindsdien geboren kinderen, nu pubers, om "toestemming" te vragen.
Donor zijn is hier wel eens onderwerp van gesprek, omdat een naaste zo ziek werd dat transplantatie in zicht kwam. Helaas overleed hij plots door complicaties (en werd ons toen verteld dat hij ziek was en dús niet kon doneren, zoals ik eerder opmerkte). Kinderen weten van dit verhaal en zien, mede door hoe wij hier over praten, donor zijn als normaal. En natuurlijk staan ze snikkend aan mijn kist, als ik, god verhoede, ga hemelen, maar ik mag hopen dat de exacte inhoud van die kist niet in verband staat met de hoeveelheid verdriet.
Donor zijn is hier wel eens onderwerp van gesprek, omdat een naaste zo ziek werd dat transplantatie in zicht kwam. Helaas overleed hij plots door complicaties (en werd ons toen verteld dat hij ziek was en dús niet kon doneren, zoals ik eerder opmerkte). Kinderen weten van dit verhaal en zien, mede door hoe wij hier over praten, donor zijn als normaal. En natuurlijk staan ze snikkend aan mijn kist, als ik, god verhoede, ga hemelen, maar ik mag hopen dat de exacte inhoud van die kist niet in verband staat met de hoeveelheid verdriet.
vrijdag 18 april 2014 om 17:22
vrijdag 18 april 2014 om 17:36
quote:AsoTut schreef op 18 april 2014 @ 17:07:
qua ogen gaat het om het hoornvlies, maakt sterkte van je ogen niks uit, dat heeft met je lens te maken
Autch, dat ga ik in het weekend eens nakijken. Het kan nog altijd veranderd worden neem ik aan.Klopt, het gaat inderdaad alleen om het hoornvlies. Je kan het inderdaad altijd op elk gewenst moment nog aanpassen!
qua ogen gaat het om het hoornvlies, maakt sterkte van je ogen niks uit, dat heeft met je lens te maken
Autch, dat ga ik in het weekend eens nakijken. Het kan nog altijd veranderd worden neem ik aan.Klopt, het gaat inderdaad alleen om het hoornvlies. Je kan het inderdaad altijd op elk gewenst moment nog aanpassen!
vrijdag 18 april 2014 om 17:37
quote:tialtngo schreef op 18 april 2014 @ 13:39:
[...]
Ik zou alleen willen doneren aan mensen die zelf ook als donor geregistreerd staan (+ diegenen waar het door medische redenen niet door kan).
Ik heb het meegemaakt dat een streng gelovig persoon haar hele leven lang tegen orgaandonatie was. Maar toen het eenmaal zover was, wilde ze maar wat graag een donorhart ontvangen. Het zou mij heel erg tegenstaan dat zo iemand mijn orgaan zou ontvangen.
Daarnaast vind ik het ook een stukje survival of the fittest. Soms moeten we maar accepteren dat iemand niet sterk genoeg is om te leven, in plaats van allerlei kunstgrepen uit te voeren.
Dit vind ik de enige goede reden die ik ooit heb gehoord om niet je organen te doneren. En net zo goed vind ik dat je mensen met zwaar overgewicht dan geen antihypertensiva en insuline of metformine zou moeten geven, rokers aan de chemo zou moeten zetten, het leven van een 87-jarige voort moeten zetten aan een machine, enz.enz.
Maar nog meer vind ik dat het niet aan mij is om te kiezen wie er leeft en wie sterft.
Dus ga ik later al die medicijnen wel voorschrijven, ook al wordt de gezondheidszorg zo duur door onze ongezonde leefstijl dat er ook minder geld beschikbaar is voor kindjes, die misschien wel overlijden omdat de medicijnen tegen kanker te duur zijn om op zulke grote schaal te geven. Want ja, als 1 krijgt, moeten ze het allemaal krijgen. En dus ga ik later wel die 87-jarige waarvan de familie er nog niet klaar voor is aan een apparaat hangen, zodat ze afscheid kunnen nemen.
En dus doneer ik mijn organen. Ik ben god niet. Ik mag niet beslissen wie leeft en wie sterft. Dat de wetenschap dingen uitvindt waardoor het leven steeds meer maakbaar wordt is iets waar ik me opzich tegen wil verzetten. Er is zo ontzettend veel rot in de gezondheidszorg, laatst hoorde ik dat ze kunstbaarmoeders wilden maken en dat er al geopperd werd dat dit dé oplossing zou zijn voor homoseksuelen als je geslachtscellen zo zou kunnen modificeren dat er een kind van 2 mannen zou kunnen komen. De mens heeft 0 respect voor de natuur. Echt 0 respect. Het wordt tijd dat we daar verandering in brengen. Wat er al is draai je niet meer terug en het is geen tijd voor een soort wraak. Het is tijd voor een kruistocht tegen nog meer dingen die het leven maken tot wat het niet is: iets dat je uit kunt stippelen.
Dus ja, ik ben donor. Van al mijn organen. Want ik zie niet in waarom ik mijn onvrede over de wetenschapslust van een paar en de onzorgvuldigheid met de natuur van velen zou moeten botvieren op die ene persoon die toevallig ziek wordt.
[...]
Ik zou alleen willen doneren aan mensen die zelf ook als donor geregistreerd staan (+ diegenen waar het door medische redenen niet door kan).
Ik heb het meegemaakt dat een streng gelovig persoon haar hele leven lang tegen orgaandonatie was. Maar toen het eenmaal zover was, wilde ze maar wat graag een donorhart ontvangen. Het zou mij heel erg tegenstaan dat zo iemand mijn orgaan zou ontvangen.
Daarnaast vind ik het ook een stukje survival of the fittest. Soms moeten we maar accepteren dat iemand niet sterk genoeg is om te leven, in plaats van allerlei kunstgrepen uit te voeren.
Dit vind ik de enige goede reden die ik ooit heb gehoord om niet je organen te doneren. En net zo goed vind ik dat je mensen met zwaar overgewicht dan geen antihypertensiva en insuline of metformine zou moeten geven, rokers aan de chemo zou moeten zetten, het leven van een 87-jarige voort moeten zetten aan een machine, enz.enz.
Maar nog meer vind ik dat het niet aan mij is om te kiezen wie er leeft en wie sterft.
Dus ga ik later al die medicijnen wel voorschrijven, ook al wordt de gezondheidszorg zo duur door onze ongezonde leefstijl dat er ook minder geld beschikbaar is voor kindjes, die misschien wel overlijden omdat de medicijnen tegen kanker te duur zijn om op zulke grote schaal te geven. Want ja, als 1 krijgt, moeten ze het allemaal krijgen. En dus ga ik later wel die 87-jarige waarvan de familie er nog niet klaar voor is aan een apparaat hangen, zodat ze afscheid kunnen nemen.
En dus doneer ik mijn organen. Ik ben god niet. Ik mag niet beslissen wie leeft en wie sterft. Dat de wetenschap dingen uitvindt waardoor het leven steeds meer maakbaar wordt is iets waar ik me opzich tegen wil verzetten. Er is zo ontzettend veel rot in de gezondheidszorg, laatst hoorde ik dat ze kunstbaarmoeders wilden maken en dat er al geopperd werd dat dit dé oplossing zou zijn voor homoseksuelen als je geslachtscellen zo zou kunnen modificeren dat er een kind van 2 mannen zou kunnen komen. De mens heeft 0 respect voor de natuur. Echt 0 respect. Het wordt tijd dat we daar verandering in brengen. Wat er al is draai je niet meer terug en het is geen tijd voor een soort wraak. Het is tijd voor een kruistocht tegen nog meer dingen die het leven maken tot wat het niet is: iets dat je uit kunt stippelen.
Dus ja, ik ben donor. Van al mijn organen. Want ik zie niet in waarom ik mijn onvrede over de wetenschapslust van een paar en de onzorgvuldigheid met de natuur van velen zou moeten botvieren op die ene persoon die toevallig ziek wordt.
vrijdag 18 april 2014 om 17:41
quote:nessemeisje schreef op 18 april 2014 @ 15:53:
[...]
Nope, het is mijn lichaam en ik bepaal of ik daar een mensenleven mee wil redden. Mijn lichaam is geen democratie, kom nou. Flauwekul dat je geen orgaandonor wilt zijn vanwege je kinderen. Zwak excuus. Zeg dan gewoon dat je bang bent. Je kunt kinderen héél veel uitleggen en ze zullen al verdriet hebben van een overlijden. Dat er dan een ander leven gered kan worden kan een enorme troost zijn.Ik denk ook dat het heel ergens anders aan ligt, persoonlijk. Ik denk dat het eraan ligt dat orgaandonatie eigenlijk alleen plaatsvindt bij plotseling overlijden. Een enorme schok voor alle dierbaren van de overledene. En wat gebeurt er in een rouwreactie? Je ziet overal de overledene lopen, je krijgt nachtmerries. Jaren geleden verloor ik een sibling en nog steeds droom ik over hem/haar. Leuke dromen en verschrikkelijke nachtmerries. Dat hoort erbij. Dat heeft niet met die donatie te maken, maar met het verlies.
[...]
Nope, het is mijn lichaam en ik bepaal of ik daar een mensenleven mee wil redden. Mijn lichaam is geen democratie, kom nou. Flauwekul dat je geen orgaandonor wilt zijn vanwege je kinderen. Zwak excuus. Zeg dan gewoon dat je bang bent. Je kunt kinderen héél veel uitleggen en ze zullen al verdriet hebben van een overlijden. Dat er dan een ander leven gered kan worden kan een enorme troost zijn.Ik denk ook dat het heel ergens anders aan ligt, persoonlijk. Ik denk dat het eraan ligt dat orgaandonatie eigenlijk alleen plaatsvindt bij plotseling overlijden. Een enorme schok voor alle dierbaren van de overledene. En wat gebeurt er in een rouwreactie? Je ziet overal de overledene lopen, je krijgt nachtmerries. Jaren geleden verloor ik een sibling en nog steeds droom ik over hem/haar. Leuke dromen en verschrikkelijke nachtmerries. Dat hoort erbij. Dat heeft niet met die donatie te maken, maar met het verlies.
vrijdag 18 april 2014 om 18:04
Ik ken een man die op zijn 7e door zijn (alleenstaande) moeder verlaten is, omdat ze niet meer voor hem wilde zorgen. Deze man, die toen nog een jongetje was, kwam vervolgens in diverse pleeggezinnen terecht. In sommige van die gezinnen werd hij mishandeld. Op zijn 11e kwam hij in een gezin waar de pleegvader en -moeder beiden een alcoholprobleem hadden. Ze maakten zich niet druk om het welzijn van hun pleegkind en lieten hem gewoon meedrinken. Op zijn 13e dronk hij dagelijks. Over de jaren heen dronk hij steeds meer alcohol. Op zijn 29e belandde hij in het ziekenhuis omdat hij geel zag. Zijn lever bleek stuk te zijn en hij had een lang gesprek met het ziekenhuispersoneel over zijn alcoholgebruik. Omdat hij vanaf zijn 11e niet beter wist dan dat volwassenen veel alcohol drinken en hij op die manier ook aan zijn vrienden gekomen was, die overmatig dronken, had hij nooit overwogen te stoppen. De behandelend arts vertelde hem, dat als hij nu niet zou stoppen, hij binnen een jaar dood zou zijn. Met behulp van een verslavingsarts is hij gestopt. Dat kostte moeite en hij had psychologische hulp nodig om zijn verleden 'een plek' te geven. Maar uiteindelijk lukte het hem van de alcohol af te blijven en hij omschrijft die periode als 'een nieuw leven'. Zonder alcohol was het leven niet per sé makkelijker, maar wel zoveel mooier. Hij beleefde alles veel intenser, voelde zich lichamelijk zoveel beter, en durfde weer naar de toekomst te kijken. Nadat hij een jaar nuchter was, bleek zijn lever het steeds slechter te doen. Hij moest op de transplantatielijst, wilde hij zijn gedroomde toekomst behouden. Met zijn nieuw hervonden levenslust greep hij deze mogelijkheid met beide handen aan. Hij omschreef het zelf als 'ik krijg een tweede kans en daar ben ik mijn toekomstige donor ongelofelijk dankbaar voor'.
Drie maanden nadat hij op de wachtlijst was gezet, is deze man overleden. De toekomstige donor die zijn perfecte match is wilde geen orgaandonor zijn; hij vond dat mensen die het er zelf naar gemaakt hadden geen recht hadden op organen en had daarom 'nee' ingevuld op het donorcodicil.
En zo zijn er vele voorbeelden. Mensen die alcoholische leverziekte hebben, moeten verplicht een half jaar alcoholvrij zijn en counseling volgen. Rokers met longkanker krijgen echt geen nieuwe longen, want kanker is een contraindicatie voor transplantatie.
Als dit jouw argument is om geen organen te willen doneren, heb je geen idee hoe ongeïnformeerd je bent. Het verhaal van de man hierboven, is een veelvoorkomend verhaal. Mensen worden niet voor hun plezier verslaafd. Juist de verslaafde mensen hebben een zwaar leven achter de rug en kunnen met een nieuw orgaan aan een tweede, veel betere periode in hun leven beginnen (zeker gezien de eis dat je afgekickt moet zijn). Ik heb vanaf mijn jeugd een fantastisch leven gehad. Ik gun deze mensen dit ook en daarom mogen zij (juist zij) van mij gerust één van mijn organen hebben.
Drie maanden nadat hij op de wachtlijst was gezet, is deze man overleden. De toekomstige donor die zijn perfecte match is wilde geen orgaandonor zijn; hij vond dat mensen die het er zelf naar gemaakt hadden geen recht hadden op organen en had daarom 'nee' ingevuld op het donorcodicil.
En zo zijn er vele voorbeelden. Mensen die alcoholische leverziekte hebben, moeten verplicht een half jaar alcoholvrij zijn en counseling volgen. Rokers met longkanker krijgen echt geen nieuwe longen, want kanker is een contraindicatie voor transplantatie.
Als dit jouw argument is om geen organen te willen doneren, heb je geen idee hoe ongeïnformeerd je bent. Het verhaal van de man hierboven, is een veelvoorkomend verhaal. Mensen worden niet voor hun plezier verslaafd. Juist de verslaafde mensen hebben een zwaar leven achter de rug en kunnen met een nieuw orgaan aan een tweede, veel betere periode in hun leven beginnen (zeker gezien de eis dat je afgekickt moet zijn). Ik heb vanaf mijn jeugd een fantastisch leven gehad. Ik gun deze mensen dit ook en daarom mogen zij (juist zij) van mij gerust één van mijn organen hebben.
Occam's razor
vrijdag 18 april 2014 om 18:10
Survival of the fittest? Als een of andere gek met z'n dronken kop je bijna doodrijdt, is daar niks 'survival of the fittest' aan. Da's gewoon dikke vette pech en dan mag je blij zijn dat iemand donor is en jou in leven kan houden.
Ik ben zelf ook donor. Natuurlijk! Ik heb er toch niks meer aan als ik dood ben.
Ik ben zelf ook donor. Natuurlijk! Ik heb er toch niks meer aan als ik dood ben.
vrijdag 18 april 2014 om 18:39
Ben al donor vanaf mijn 14e (nu 43) en ik vind ' ook heel vanzelfsprekend.
Ben 't ermee eens dat iedereen 't voor zichzelf mag weten maar kan er geen respect voor hebben als je 't niet bent.
Ook niet overlegt met vriend of kinderen, inderdaad mijn beslissing. Vriend is ook donor, kinderen zijn nog te jong om zoiets te beslissen.
Ben 't ermee eens dat iedereen 't voor zichzelf mag weten maar kan er geen respect voor hebben als je 't niet bent.
Ook niet overlegt met vriend of kinderen, inderdaad mijn beslissing. Vriend is ook donor, kinderen zijn nog te jong om zoiets te beslissen.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
vrijdag 18 april 2014 om 18:40
quote:stokst@@rtje schreef op 18 april 2014 @ 18:10:
Survival of the fittest? Als een of andere gek met z'n dronken kop je bijna doodrijdt, is daar niks 'survival of the fittest' aan. Da's gewoon dikke vette pech en dan mag je blij zijn dat iemand donor is en jou in leven kan houden.
Ik ben zelf ook donor. Natuurlijk! Ik heb er toch niks meer aan als ik dood ben.
Het gaat op het survival of the fittest punt wat mij betreft in ieder geval om het idee dat je niet alles moet willen redden, niet levens eindeloos moet rekken en alles wat de natuur niet zo heeft bedacht maar te willen veranderen. Dat is niet zozeer een wetenschappelijke mening daartegen, als wel een gevoel van: 'ergens moet je stoppen, ergens hebben dingen ook hun functie.'
Alleen het probleem is dat je niet moet stoppen bij een individu.
Meestal krijg je geen orgaandonatie na een auto-ongeluk, maar na ziekte. Degene die doneert is meestal omgekomen na een auto-ongeluk of iets in die trant.
Survival of the fittest? Als een of andere gek met z'n dronken kop je bijna doodrijdt, is daar niks 'survival of the fittest' aan. Da's gewoon dikke vette pech en dan mag je blij zijn dat iemand donor is en jou in leven kan houden.
Ik ben zelf ook donor. Natuurlijk! Ik heb er toch niks meer aan als ik dood ben.
Het gaat op het survival of the fittest punt wat mij betreft in ieder geval om het idee dat je niet alles moet willen redden, niet levens eindeloos moet rekken en alles wat de natuur niet zo heeft bedacht maar te willen veranderen. Dat is niet zozeer een wetenschappelijke mening daartegen, als wel een gevoel van: 'ergens moet je stoppen, ergens hebben dingen ook hun functie.'
Alleen het probleem is dat je niet moet stoppen bij een individu.
Meestal krijg je geen orgaandonatie na een auto-ongeluk, maar na ziekte. Degene die doneert is meestal omgekomen na een auto-ongeluk of iets in die trant.
vrijdag 18 april 2014 om 18:41
vrijdag 18 april 2014 om 18:42
vrijdag 18 april 2014 om 18:45
Het was overigens een ding wat mijn vriend en ik vrij snel bespraken, of we wel donor waren. Ik had er ook wel moeite mee gehad als hij geen donor was geweest denk ik, dan had ik hem toch proberen te overtuigen van het nut en de noodzaak van het donorschap.
Onze kinderen mogen later ook zelf beslissen, maar krijgen echt geen inspraak in wat ik met mijn lichaam doe. Vooral omdat ik denk dat een rouwreactie iets normaals is, dat hoort erbij. Bovendien kom je daar na verloop van tijd wel weer overheen. Nogal egoïstisch om zelf niet (eventueel) een paar extra tranen te willen laten als kind, als je daarmee een ander de gruwel van een ouder verliezen bespaart. Vind ik dan.
Onze kinderen mogen later ook zelf beslissen, maar krijgen echt geen inspraak in wat ik met mijn lichaam doe. Vooral omdat ik denk dat een rouwreactie iets normaals is, dat hoort erbij. Bovendien kom je daar na verloop van tijd wel weer overheen. Nogal egoïstisch om zelf niet (eventueel) een paar extra tranen te willen laten als kind, als je daarmee een ander de gruwel van een ouder verliezen bespaart. Vind ik dan.
vrijdag 18 april 2014 om 18:47
quote:Nemesis. schreef op 18 april 2014 @ 18:42:
Survival of the fittest houdt ook in dat we ons niet mogen inenten, geen malariatabletten etc zouden mogen slikken en geen er geen chemo gegeven kan worden.
Dit is niet een term die je te pas en te onpas kunt gebruiken naar gelang je het blieft.
Daarom zeg ik: het is (in theorie dus) een goed argument, maar het is niet toepasbaar. Want het gaat om individuen, niet om een populatie. Of althans, het is wel toepasbaar, maar alleen op een gruwelijke manier. Maar de frustratie is begrijpelijk. Alleen dat is niet de schuld van die persoon die een orgaan nodig heeft. Dat is wat ik probeerde te zeggen.
Daarom ben ik toch donor, en daarom vind ik dat iedereen, hoe self-inflicted je ziekte ook is, recht heeft op de allerbeste behandeling die er bestaat.
Survival of the fittest houdt ook in dat we ons niet mogen inenten, geen malariatabletten etc zouden mogen slikken en geen er geen chemo gegeven kan worden.
Dit is niet een term die je te pas en te onpas kunt gebruiken naar gelang je het blieft.
Daarom zeg ik: het is (in theorie dus) een goed argument, maar het is niet toepasbaar. Want het gaat om individuen, niet om een populatie. Of althans, het is wel toepasbaar, maar alleen op een gruwelijke manier. Maar de frustratie is begrijpelijk. Alleen dat is niet de schuld van die persoon die een orgaan nodig heeft. Dat is wat ik probeerde te zeggen.
Daarom ben ik toch donor, en daarom vind ik dat iedereen, hoe self-inflicted je ziekte ook is, recht heeft op de allerbeste behandeling die er bestaat.
