Gezondheid
alle pijlers
Ben jij orgaandonor?
vrijdag 18 april 2014 om 12:52
Hallo allemaal!
Deze week ontvingen ongeveer 180.000 18-jarigen een brief van de minister waarin zij worden opgeroepen om hun keuze te registreren over of zij donor willen zijn.
Ik ontving deze brief ook toen ik 18 werd (in 2010) en ik heb ‘ja’ gekozen. Ten eerste omdat ik het belangrijk vind om zelf te kiezen, zodat ik mijn nabestaanden niet opzadel met een dilemma als ik er niet meer ben en ten tweede heb ik voor ‘ja’ gekozen omdat er nog steeds 150 mensen per jaar sterven, voor wie niet op tijd een donororgaan beschikbaar komt.
Wat is jullie mening over orgaandonatie? En hebben jullie je keuze al vastgelegd? En zo ja waarom hebben jullie die keuze gemaakt?
Deze week ontvingen ongeveer 180.000 18-jarigen een brief van de minister waarin zij worden opgeroepen om hun keuze te registreren over of zij donor willen zijn.
Ik ontving deze brief ook toen ik 18 werd (in 2010) en ik heb ‘ja’ gekozen. Ten eerste omdat ik het belangrijk vind om zelf te kiezen, zodat ik mijn nabestaanden niet opzadel met een dilemma als ik er niet meer ben en ten tweede heb ik voor ‘ja’ gekozen omdat er nog steeds 150 mensen per jaar sterven, voor wie niet op tijd een donororgaan beschikbaar komt.
Wat is jullie mening over orgaandonatie? En hebben jullie je keuze al vastgelegd? En zo ja waarom hebben jullie die keuze gemaakt?
vrijdag 18 april 2014 om 20:26
quote:elninjoo schreef op 18 april 2014 @ 20:24:
Ik vind 't egoistisch om donor te worden als je mensen hebt die van je houden (ouders, kinderen) en die met het trauma op te zadelen dat je lichaam leeggeroofd wordt ipv met respect behandeld.Ik denk niet dat ik mensen met een trauma opzadel door mijn organen te doneren, wel door dood te gaan. Maar ik ga mijn best doen hier nog even te blijven
Ik vind 't egoistisch om donor te worden als je mensen hebt die van je houden (ouders, kinderen) en die met het trauma op te zadelen dat je lichaam leeggeroofd wordt ipv met respect behandeld.Ik denk niet dat ik mensen met een trauma opzadel door mijn organen te doneren, wel door dood te gaan. Maar ik ga mijn best doen hier nog even te blijven
vrijdag 18 april 2014 om 20:36
Ik ben wel donor, en dat ben ik voor wie dan ook. Want als je niet-donoren uitsluit, dan zijn er misschien wel meer groepen die je wilt uitsluiten. Een crimineel die levenslang heeft, heeft die recht op een donorhart? Of iemand die willens en wetens door blijft roken terwijl hij longkanker heeft, en nieuwe longen moet hebben?
Ik denk dat het uitsluiten van groepen zo'n ondoenlijke zaak is, dat je daar niet aan moet beginnen.
Ik vind ook helemaal niet dat iedereen een reden moet hebben om geen donor te zijn. Gevoelsmatig kan ook een prima reden zijn. Wel vind ik dat iedereen verplicht vast zou moeten laten leggen wat hij/zij wil.
Ik denk dat het uitsluiten van groepen zo'n ondoenlijke zaak is, dat je daar niet aan moet beginnen.
Ik vind ook helemaal niet dat iedereen een reden moet hebben om geen donor te zijn. Gevoelsmatig kan ook een prima reden zijn. Wel vind ik dat iedereen verplicht vast zou moeten laten leggen wat hij/zij wil.
vrijdag 18 april 2014 om 20:37
quote:betjebig schreef op 18 april 2014 @ 18:54:
Ik merk overigens dat ik door de weinig respectvolle houding naar mensen die geen donor willen zijn, steeds meer neig naar het ook niet meer te willen heroverwegen.Nou, ik moet zeggen... die nare houding van sommige donoren hier tegenover de mensen die het niet zijn, valt me inderdaad zwaar tegen. Ik ben ook donor, maar voel me absoluut niet verheven boven degenen die het niet zijn en zou werkelijk niet weten waarom ik de keuze van niet-donoren niet zou respecteren (of ergere bewoordingen die ik hier lees)!
Ik merk overigens dat ik door de weinig respectvolle houding naar mensen die geen donor willen zijn, steeds meer neig naar het ook niet meer te willen heroverwegen.Nou, ik moet zeggen... die nare houding van sommige donoren hier tegenover de mensen die het niet zijn, valt me inderdaad zwaar tegen. Ik ben ook donor, maar voel me absoluut niet verheven boven degenen die het niet zijn en zou werkelijk niet weten waarom ik de keuze van niet-donoren niet zou respecteren (of ergere bewoordingen die ik hier lees)!
vrijdag 18 april 2014 om 20:42
Ik weet eerlijk gezegd ook niet of ik 'n donororgaan zou willen aannemen. Vaak hoor je toch dat het afgestoten wordt of dat mensen toch blijven sukkelen met hun gezondheid en alsnog overlijden door complicaties. Dan liever die lijdensweg besparen.
Zou het eigenlijk ook 'n heel naar idee vinden als mijn organen bij 'n crimineel terecht zouden komen trouwens...
Zou het eigenlijk ook 'n heel naar idee vinden als mijn organen bij 'n crimineel terecht zouden komen trouwens...
vrijdag 18 april 2014 om 20:44
quote:sophietjekalewietje schreef op 18 april 2014 @ 18:45:
Het was overigens een ding wat mijn vriend en ik vrij snel bespraken, of we wel donor waren. Ik had er ook wel moeite mee gehad als hij geen donor was geweest denk ik, dan had ik hem toch proberen te overtuigen van het nut en de noodzaak van het donorschap.
Onze kinderen mogen later ook zelf beslissen, maar krijgen echt geen inspraak in wat ik met mijn lichaam doe. Vooral omdat ik denk dat een rouwreactie iets normaals is, dat hoort erbij. Bovendien kom je daar na verloop van tijd wel weer overheen. Nogal egoïstisch om zelf niet (eventueel) een paar extra tranen te willen laten als kind, als je daarmee een ander de gruwel van een ouder verliezen bespaart. Vind ik dan.
Ik denk dat de huisartsen in mijn omgeving (ben zelf geen huisarts maar werk ermee samen) echt wel het verschil weten tussen een gezonde rouwverwerking en een rouwproces dat de klinische grenzen overschrijdt en waar dus wat extra's aan de hand is. Zij signaleren dit probleem niet voor niets. Dit gaat niet over "een paar extra tranen". Vandaar dat ik zeg dat de manier waarop nabestaanden het ervaren zowel positief als negatief kan zijn, maar dus wel degelijk divers is en het heel reëel is om je nabestaanden serieus te nemen in deze beslissing.
Zelf ben ik wel donor, na goed overleg met mijn partner. (Waarin we elkaar niet probeerden te overtuigen maar juist respecteerden.) Maar ik vind het dus riskant en oneerlijk als te lieve mensen heel naïef in het donorschap stappen wanneer zij geen complete voorlichting hebben gehad en geen goed overleg met hun waarschijnlijke nabestaanden.
Het was overigens een ding wat mijn vriend en ik vrij snel bespraken, of we wel donor waren. Ik had er ook wel moeite mee gehad als hij geen donor was geweest denk ik, dan had ik hem toch proberen te overtuigen van het nut en de noodzaak van het donorschap.
Onze kinderen mogen later ook zelf beslissen, maar krijgen echt geen inspraak in wat ik met mijn lichaam doe. Vooral omdat ik denk dat een rouwreactie iets normaals is, dat hoort erbij. Bovendien kom je daar na verloop van tijd wel weer overheen. Nogal egoïstisch om zelf niet (eventueel) een paar extra tranen te willen laten als kind, als je daarmee een ander de gruwel van een ouder verliezen bespaart. Vind ik dan.
Ik denk dat de huisartsen in mijn omgeving (ben zelf geen huisarts maar werk ermee samen) echt wel het verschil weten tussen een gezonde rouwverwerking en een rouwproces dat de klinische grenzen overschrijdt en waar dus wat extra's aan de hand is. Zij signaleren dit probleem niet voor niets. Dit gaat niet over "een paar extra tranen". Vandaar dat ik zeg dat de manier waarop nabestaanden het ervaren zowel positief als negatief kan zijn, maar dus wel degelijk divers is en het heel reëel is om je nabestaanden serieus te nemen in deze beslissing.
Zelf ben ik wel donor, na goed overleg met mijn partner. (Waarin we elkaar niet probeerden te overtuigen maar juist respecteerden.) Maar ik vind het dus riskant en oneerlijk als te lieve mensen heel naïef in het donorschap stappen wanneer zij geen complete voorlichting hebben gehad en geen goed overleg met hun waarschijnlijke nabestaanden.
vrijdag 18 april 2014 om 21:04
Nee, ik ben geen donor en ik vind het moeilijk om te formuleren waarom. Elke keer als dit onderwerp omhoog komt (media, op t werk, nu op dit forum) probeer ik voor mezelf te formuleren waarom niet, of waarom ik het zou veranderen naar 'ja', maar verder dan een diep gevoel dat heel hard 'neeee' roept kom ik niet.
Misschien is het angst. Misschien is het ergens de overtuiging dat je toch ergens dood aan moet gaan, dat het gewoon je tijd is, wat je wel kunt rekken door dus een donor orgaan te ontvangen, maar dus niet natuurlijk is. Je moet allerlei kunstgrepen uithalen om te zorgen dat het niet afgestoten wordt.
Maar aan de andere kant, de hele wereld is al niet 'natuurlijk' meer. Baby's uit reageerbuisjes, klonen, ga zo maar door.
En voor ouders met kinderen uit reageerbuisjes ben ik hartstikke blij, dus mijn gedachtegang over natuurlijke gang van zaken slaat als een lul op een drumstel.
Ik weet het niet, ik kom er niet uit.
Misschien is het angst. Misschien is het ergens de overtuiging dat je toch ergens dood aan moet gaan, dat het gewoon je tijd is, wat je wel kunt rekken door dus een donor orgaan te ontvangen, maar dus niet natuurlijk is. Je moet allerlei kunstgrepen uithalen om te zorgen dat het niet afgestoten wordt.
Maar aan de andere kant, de hele wereld is al niet 'natuurlijk' meer. Baby's uit reageerbuisjes, klonen, ga zo maar door.
En voor ouders met kinderen uit reageerbuisjes ben ik hartstikke blij, dus mijn gedachtegang over natuurlijke gang van zaken slaat als een lul op een drumstel.
Ik weet het niet, ik kom er niet uit.
Who in the world do I think that I am... I suppose that depends on who I believe
vrijdag 18 april 2014 om 21:26
quote:snoopylynn schreef op 18 april 2014 @ 20:18:
Ik heb niet alles gelezen maar de algemene tendens hier is voor donatie.
Laat deze meningen nou een gemiddelde afspiegeling zijn van de maatschappij, hoe kan het dan toch dat er zulke enorme tekorten aan donoren zijn, er gaan tenslotte toch ook elke dag mensen dood.Voor de meeste orgaandonaties moet je onder zeer specifieke omstandigheden overlijden, anders is donatie niet mogelijk. Je moet in het ziekenhuis hersendood verklaard worden. Dat gebeurt nou eenmaal niet zo vaak.
Ik heb niet alles gelezen maar de algemene tendens hier is voor donatie.
Laat deze meningen nou een gemiddelde afspiegeling zijn van de maatschappij, hoe kan het dan toch dat er zulke enorme tekorten aan donoren zijn, er gaan tenslotte toch ook elke dag mensen dood.Voor de meeste orgaandonaties moet je onder zeer specifieke omstandigheden overlijden, anders is donatie niet mogelijk. Je moet in het ziekenhuis hersendood verklaard worden. Dat gebeurt nou eenmaal niet zo vaak.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
vrijdag 18 april 2014 om 21:28
quote:femke_leest schreef op 18 april 2014 @ 20:37:
[...]
Nou, ik moet zeggen... die nare houding van sommige donoren hier tegenover de mensen die het niet zijn, valt me inderdaad zwaar tegen. Ik ben ook donor, maar voel me absoluut niet verheven boven degenen die het niet zijn en zou werkelijk niet weten waarom ik de keuze van niet-donoren niet zou respecteren (of ergere bewoordingen die ik hier lees)!
Een redenatie onlogisch vinden, of niet vinden passen in je eigen morele framework is hetzelfde als je verheven voelen? In mijn mening niet hoor. Ik voel me niet beter dan een net-donateur. Dat betekent niet dat ik per se ook de redenaties logisch vind of snap. Zijn voor mij twee heel verschillende dingen. Prima als je geen donor bent hoor, moet je zelf weten, maar dan mag ik de reden toch 'stom' vinden? Gelukkig kan je niet gedwongen worden tot donorschap, maar je kan gelukkig ook niet gedwongen worden andermans mening even goed als die van jezelf te vinden.
Lijkt wel alsof mensen het als een persoonlijk afwijzing ervaren als de ander het niet met ze eens is wbt keuzes in het leven.
[...]
Nou, ik moet zeggen... die nare houding van sommige donoren hier tegenover de mensen die het niet zijn, valt me inderdaad zwaar tegen. Ik ben ook donor, maar voel me absoluut niet verheven boven degenen die het niet zijn en zou werkelijk niet weten waarom ik de keuze van niet-donoren niet zou respecteren (of ergere bewoordingen die ik hier lees)!
Een redenatie onlogisch vinden, of niet vinden passen in je eigen morele framework is hetzelfde als je verheven voelen? In mijn mening niet hoor. Ik voel me niet beter dan een net-donateur. Dat betekent niet dat ik per se ook de redenaties logisch vind of snap. Zijn voor mij twee heel verschillende dingen. Prima als je geen donor bent hoor, moet je zelf weten, maar dan mag ik de reden toch 'stom' vinden? Gelukkig kan je niet gedwongen worden tot donorschap, maar je kan gelukkig ook niet gedwongen worden andermans mening even goed als die van jezelf te vinden.
Lijkt wel alsof mensen het als een persoonlijk afwijzing ervaren als de ander het niet met ze eens is wbt keuzes in het leven.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
vrijdag 18 april 2014 om 21:30
quote:elninjoo schreef op 18 april 2014 @ 20:42:
Ik weet eerlijk gezegd ook niet of ik 'n donororgaan zou willen aannemen. Vaak hoor je toch dat het afgestoten wordt of dat mensen toch blijven sukkelen met hun gezondheid en alsnog overlijden door complicaties. Dan liever die lijdensweg besparen.
Ik denk net dat je weet waar je het over hebt. Ik ken iemand die met een stel nieuwe longen echt een kans op een tweede leven heeft gekregen.
Ik weet eerlijk gezegd ook niet of ik 'n donororgaan zou willen aannemen. Vaak hoor je toch dat het afgestoten wordt of dat mensen toch blijven sukkelen met hun gezondheid en alsnog overlijden door complicaties. Dan liever die lijdensweg besparen.
Ik denk net dat je weet waar je het over hebt. Ik ken iemand die met een stel nieuwe longen echt een kans op een tweede leven heeft gekregen.
"I'm just an animal looking for a home and.... share the same space for a minute or two...”
vrijdag 18 april 2014 om 21:48
Ik verbaas me echt over sommige reacties over lichamen leegroven. Vind ik echt respectloos en kwetst mij ook als nabestaande. Los van wat je mening is, dat is natuurlijk niet zoals het gaat. je mag je mening hebben, maar ik merk helaas, dat aan sommige meningen, zowel van voor- als tegenstanders een enorme kortzichtigheid en onbenulligheid ten grondslag ligt
vrijdag 18 april 2014 om 21:49
quote:femke_leest schreef op 18 april 2014 @ 20:44:
[...]
Ik denk dat de huisartsen in mijn omgeving (ben zelf geen huisarts maar werk ermee samen) echt wel het verschil weten tussen een gezonde rouwverwerking en een rouwproces dat de klinische grenzen overschrijdt en waar dus wat extra's aan de hand is. Zij signaleren dit probleem niet voor niets. Dit gaat niet over "een paar extra tranen". Vandaar dat ik zeg dat de manier waarop nabestaanden het ervaren zowel positief als negatief kan zijn, maar dus wel degelijk divers is en het heel reëel is om je nabestaanden serieus te nemen in deze beslissing.
Zelf ben ik wel donor, na goed overleg met mijn partner. (Waarin we elkaar niet probeerden te overtuigen maar juist respecteerden.) Maar ik vind het dus riskant en oneerlijk als te lieve mensen heel naïef in het donorschap stappen wanneer zij geen complete voorlichting hebben gehad en geen goed overleg met hun waarschijnlijke nabestaanden.
Cliënten van mij omschrijven het weleens als het gevoel dat hun overledene geen rust krijgt, maar door moet gaan, of als het gevoel dat iemand die al zoveel voor anderen deed niet eens rustig kon overlijden zonder al weer iets voor een ander te doen. Binnen mijn intervisiegroep wordt het kunstmatig door laten draaien en daardoor niet afkoelen van het lichaam tijdens het overlijden weleens als mogelijke oorzaak gezien voor problemen met de rouwverwerking.
En het klopt dat rouwverwerkingsproblemen iets anders zijn dan een gezonde rouwverwerking. Het gaat juist om problemen waardoor het normale rouwproces niet goed verloopt. Dat nabestaanden sowieso door de rouw heen moeten, doet dus niets af aan deze specifieke problemen die na het doneren van organen bij familieleden kunnen ontstaan. Ik denk dat goed overleg met de familie belangrijk is bij de keuze voor het donorschap, maar ik denk ook dat de voorlichting een stuk uitgebreider zou moeten zijn.
[...]
Ik denk dat de huisartsen in mijn omgeving (ben zelf geen huisarts maar werk ermee samen) echt wel het verschil weten tussen een gezonde rouwverwerking en een rouwproces dat de klinische grenzen overschrijdt en waar dus wat extra's aan de hand is. Zij signaleren dit probleem niet voor niets. Dit gaat niet over "een paar extra tranen". Vandaar dat ik zeg dat de manier waarop nabestaanden het ervaren zowel positief als negatief kan zijn, maar dus wel degelijk divers is en het heel reëel is om je nabestaanden serieus te nemen in deze beslissing.
Zelf ben ik wel donor, na goed overleg met mijn partner. (Waarin we elkaar niet probeerden te overtuigen maar juist respecteerden.) Maar ik vind het dus riskant en oneerlijk als te lieve mensen heel naïef in het donorschap stappen wanneer zij geen complete voorlichting hebben gehad en geen goed overleg met hun waarschijnlijke nabestaanden.
Cliënten van mij omschrijven het weleens als het gevoel dat hun overledene geen rust krijgt, maar door moet gaan, of als het gevoel dat iemand die al zoveel voor anderen deed niet eens rustig kon overlijden zonder al weer iets voor een ander te doen. Binnen mijn intervisiegroep wordt het kunstmatig door laten draaien en daardoor niet afkoelen van het lichaam tijdens het overlijden weleens als mogelijke oorzaak gezien voor problemen met de rouwverwerking.
En het klopt dat rouwverwerkingsproblemen iets anders zijn dan een gezonde rouwverwerking. Het gaat juist om problemen waardoor het normale rouwproces niet goed verloopt. Dat nabestaanden sowieso door de rouw heen moeten, doet dus niets af aan deze specifieke problemen die na het doneren van organen bij familieleden kunnen ontstaan. Ik denk dat goed overleg met de familie belangrijk is bij de keuze voor het donorschap, maar ik denk ook dat de voorlichting een stuk uitgebreider zou moeten zijn.
vrijdag 18 april 2014 om 21:56
vrijdag 18 april 2014 om 22:03
quote:raspberry71 schreef op 18 april 2014 @ 21:48:
Ik verbaas me echt over sommige reacties over lichamen leegroven. Vind ik echt respectloos en kwetst mij ook als nabestaande. Los van wat je mening is, dat is natuurlijk niet zoals het gaat. je mag je mening hebben, maar ik merk helaas, dat aan sommige meningen, zowel van voor- als tegenstanders een enorme kortzichtigheid en onbenulligheid ten grondslag ligt
Net zo goed kort door de bocht...
Wat als ik heilig van reïncarnatie overtuigd ben?
En daardoor minder geïnteresseerd ben in het repareren van een fysiek lichaam maar meer gericht ben op het verspreiden en in stand houden van een idee of gedachten?
* Disclaimer, dit is uiteraard slechts een vage gedachte gang
Ik verbaas me echt over sommige reacties over lichamen leegroven. Vind ik echt respectloos en kwetst mij ook als nabestaande. Los van wat je mening is, dat is natuurlijk niet zoals het gaat. je mag je mening hebben, maar ik merk helaas, dat aan sommige meningen, zowel van voor- als tegenstanders een enorme kortzichtigheid en onbenulligheid ten grondslag ligt
Net zo goed kort door de bocht...
Wat als ik heilig van reïncarnatie overtuigd ben?
En daardoor minder geïnteresseerd ben in het repareren van een fysiek lichaam maar meer gericht ben op het verspreiden en in stand houden van een idee of gedachten?
* Disclaimer, dit is uiteraard slechts een vage gedachte gang
vrijdag 18 april 2014 om 22:04
