Gezondheid
alle pijlers
hartoperatie , ervaringen?
dinsdag 3 november 2009 om 12:24
Hallo allemaal,
Na een periode van veel (pijn)klachten en ziekenhuisopnames is er vandaag duidelijk geworden dat mijn moeder een bypassoperatie en een hartklepvervanging moet ondergaan.
Ik ben best geschrokken van dit bericht en ben daarom opzoek naar mensen die dit ook in hun omgeving hebben meegemaakt. Mijn moeder is bijna 80, longpatiente en heeft suikerziekte en ik ben erg bang dat ze de hele ingreep niet overleefd. Mijn moeder is zelf ook best geschrokken van dit bericht terwijl ze normaal hartstikke positief, optimistisch en sterk is.
Ik ben alleen , dwz geen broers/zussen en andere familie (wel vrienden) en ervaar de zorg en dit hele traject (moeder ligt al paar weken in het ziekenhuis) ontzettend zwaar. Ik zoek dus ook een beetje steun hier , naast wellicht verhalen van mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt.
Alvast enorm bedankt!
(heb later deze week gesprek met arts, dan wordt wellicht ook meer duidelijk)
Na een periode van veel (pijn)klachten en ziekenhuisopnames is er vandaag duidelijk geworden dat mijn moeder een bypassoperatie en een hartklepvervanging moet ondergaan.
Ik ben best geschrokken van dit bericht en ben daarom opzoek naar mensen die dit ook in hun omgeving hebben meegemaakt. Mijn moeder is bijna 80, longpatiente en heeft suikerziekte en ik ben erg bang dat ze de hele ingreep niet overleefd. Mijn moeder is zelf ook best geschrokken van dit bericht terwijl ze normaal hartstikke positief, optimistisch en sterk is.
Ik ben alleen , dwz geen broers/zussen en andere familie (wel vrienden) en ervaar de zorg en dit hele traject (moeder ligt al paar weken in het ziekenhuis) ontzettend zwaar. Ik zoek dus ook een beetje steun hier , naast wellicht verhalen van mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt.
Alvast enorm bedankt!
(heb later deze week gesprek met arts, dan wordt wellicht ook meer duidelijk)
zaterdag 14 november 2009 om 16:49
Ik was vanmiddag bij mn moeder op bezoek en potverdorrie wat ben ik toch trots op haar! Hoe ze daar gewoon lekker aangekleed zit, helemaal positief en vrolijk (en niet gemaakt hoor, daar ken ik haar te goed voor), gewoon lekker dr zelf. Ze ziet wel op tegen de operatie maar nu ze daar ligt en anderen ziet die het allemaal achter de rug al hebben , ziet ze er ook wel erg naar uit. En ze wil ook graag naar huis.
En kom ik thuis, zie ik haar buurman waar ze goed contact mee heeft dus ik denk; even zeggen dat ze maandag geopereerd wordt. En wat zegt hij: nou, zo snel al , das niet best dan zal het wel erg nodig zijn. Dus ik zei: ja, maar wel fijn, dan kunnen we weer vooruit kijken en concentreren op het herstel. Nou daar zou ik maar niet op rekenen zei die, dat het goed gaat en dat ze herstelt. Want dat gebeurt lang niet altijd dus ik zou er maar niet op rekenen dat het allemaal goed gaat. Niu zeg!!!! Ik was echt stom verbaasd! Dat zeg je toch niet zo!!! Wat een eikel!!!
Dus daar zit ik dan nu, op de bank, weer helemaal totaal in angst. Het gaat me toch niet echt gebeuren dat mijn lieve stoere mama die nog zo ontzettend hangt aan het leven en nog zo graag een paar jaar mee wil maandag gewoon dood is?! Dat gaat me toch niet echt gebeuren?
(Sassefras en Kanga ik kom later nog even terug op jullie berichten. dank jullie wel!!!!)
En kom ik thuis, zie ik haar buurman waar ze goed contact mee heeft dus ik denk; even zeggen dat ze maandag geopereerd wordt. En wat zegt hij: nou, zo snel al , das niet best dan zal het wel erg nodig zijn. Dus ik zei: ja, maar wel fijn, dan kunnen we weer vooruit kijken en concentreren op het herstel. Nou daar zou ik maar niet op rekenen zei die, dat het goed gaat en dat ze herstelt. Want dat gebeurt lang niet altijd dus ik zou er maar niet op rekenen dat het allemaal goed gaat. Niu zeg!!!! Ik was echt stom verbaasd! Dat zeg je toch niet zo!!! Wat een eikel!!!
Dus daar zit ik dan nu, op de bank, weer helemaal totaal in angst. Het gaat me toch niet echt gebeuren dat mijn lieve stoere mama die nog zo ontzettend hangt aan het leven en nog zo graag een paar jaar mee wil maandag gewoon dood is?! Dat gaat me toch niet echt gebeuren?
(Sassefras en Kanga ik kom later nog even terug op jullie berichten. dank jullie wel!!!!)
zaterdag 14 november 2009 om 17:11
RTjilla: wat een eikel die buurman! Maar besef je al dat je hem al bijna niet meer gelooft? Natuurlijk raak je van zulke domme, onnadenkende opmerkingen van je stuk, maar ik heb het idee dat het je al minder raakt dan eerder. Klopt dat?
En hij heeft géén gelijk. Er zijn geen lange wachtlijsten meer voor veel operaties. Bovendien krijgt je moeder voorrang, simpelweg omdat ze al in het ziekenhuis ligt.
En dat je er niet op moet rekenen dat ze eruit komt, kom op zeg. Zoals hierboven ook gezegd is: heel koud en klinisch is een operatie een investering, het heeft geen zin om te investeren als je er niks voor terug krijgt.
Oh, en heb je het telefoonnummer van die stomme buurman? Ik krijg erg zin om hem even flink de oren te wassen...
En hij heeft géén gelijk. Er zijn geen lange wachtlijsten meer voor veel operaties. Bovendien krijgt je moeder voorrang, simpelweg omdat ze al in het ziekenhuis ligt.
En dat je er niet op moet rekenen dat ze eruit komt, kom op zeg. Zoals hierboven ook gezegd is: heel koud en klinisch is een operatie een investering, het heeft geen zin om te investeren als je er niks voor terug krijgt.
Oh, en heb je het telefoonnummer van die stomme buurman? Ik krijg erg zin om hem even flink de oren te wassen...
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
zaterdag 14 november 2009 om 20:01
Tjilla, je moet je niets aantrekken van wat die buurman je verteld.
Je kan al aan zijn opmerkingen opmaken dat het rare vent is, wie praat er nu op zo,n botte manier tegen iemand van wie de ouder ziek is, die man is zelf ziek...bah!
Terwijl hij nergens verstand van heeft
Hij kan zelf beter zijn hersenpannetje laten lichten, om die kronkel te laten verhelpen...
Hou je nu maar vast aan de mensen hier, dat zijn allemaal ervaringsdeskundigen, en weten waar ze het over hebben.
En kijk naar je moeder, zij is ook positief, zij kijkt er ook naar uit dat het straks allemaal achter de rug is, zodat ze weer snel naar huis kan. Luister vanaf nu alleen maar naar de artsen die het allemaal positief in zien, anders hadden ze er niet eens aan begonnen, en naar de positieve verhalen van de mensen hier, waarvan mijn en hun familieleden de operatie allemaal goed hebben doorstaan, dat moet toch genoeg zeggen of niet?
Kopop he?....nog even volhouden en dan is het allemaal voorbij.
Je kan al aan zijn opmerkingen opmaken dat het rare vent is, wie praat er nu op zo,n botte manier tegen iemand van wie de ouder ziek is, die man is zelf ziek...bah!
Terwijl hij nergens verstand van heeft
Hij kan zelf beter zijn hersenpannetje laten lichten, om die kronkel te laten verhelpen...
Hou je nu maar vast aan de mensen hier, dat zijn allemaal ervaringsdeskundigen, en weten waar ze het over hebben.
En kijk naar je moeder, zij is ook positief, zij kijkt er ook naar uit dat het straks allemaal achter de rug is, zodat ze weer snel naar huis kan. Luister vanaf nu alleen maar naar de artsen die het allemaal positief in zien, anders hadden ze er niet eens aan begonnen, en naar de positieve verhalen van de mensen hier, waarvan mijn en hun familieleden de operatie allemaal goed hebben doorstaan, dat moet toch genoeg zeggen of niet?
Kopop he?....nog even volhouden en dan is het allemaal voorbij.
zondag 15 november 2009 om 08:18
Bedankt meiden en jullie hebben gelijk, ik moet me niets aantrekken van dit soort mensen maar ik vind het zo achterlijk dat iemand zoiets zegt.
Ik heb vannacht erg slecht geslapen en barst van de hoofdpijn. De andere vriendin die nog op het laatste moment vrij heeft proberen te krijgen krijgt geen vrij dus ik ben morgen alleen. En opzich vind ik dat niet heel erg maar ik ben alleen zo bang dat wanneer ze me bellen dat het mis is gegaan ik dan helemaal alleen 80Km moet gaan rijden. En natuurlijk kan ik een taxi nemen maar dan ben ik natuurlijk alsnog alleen.
Ik ben ook heel bang voor de telefoontjes. Aan het einde van de dag belt de chirurg mij (kan niet eerder hij moet na mijn moeder meteen door met een andere operatie) en ik ben zo bang voor wat hij gaat zeggen. Dat het niet helemaal goed is gegaan, compicaties of dat het moeilijk is geweest. Ik ben echt zo bang.
Ik twijfel ook of ik nou wel of niet in het ziekenhuis moet gaan zitten of gewoon maar het advies moet opvolgen en thuis moet blijven.
Gisterenavond ging ik op bezoek bij de vriendin die haar ruggewervel heeft gebroken. Ze ligt in een ziekenhuis wat ik niet ken en ik kwam per ongeluk binnen via de SEH. En dan word ik meteen helemaal paniekerig omdat ik dan denk: Oh god als we hier straks ook maar weer niet steeds zitten omdat het niet goed gaat met mn moeder. Ik ben zo bang dat ze helemaal niet opknapt van die operatie.
Sorry meiden maar ik ben even niet in goeie doen...
Ik heb vannacht erg slecht geslapen en barst van de hoofdpijn. De andere vriendin die nog op het laatste moment vrij heeft proberen te krijgen krijgt geen vrij dus ik ben morgen alleen. En opzich vind ik dat niet heel erg maar ik ben alleen zo bang dat wanneer ze me bellen dat het mis is gegaan ik dan helemaal alleen 80Km moet gaan rijden. En natuurlijk kan ik een taxi nemen maar dan ben ik natuurlijk alsnog alleen.
Ik ben ook heel bang voor de telefoontjes. Aan het einde van de dag belt de chirurg mij (kan niet eerder hij moet na mijn moeder meteen door met een andere operatie) en ik ben zo bang voor wat hij gaat zeggen. Dat het niet helemaal goed is gegaan, compicaties of dat het moeilijk is geweest. Ik ben echt zo bang.
Ik twijfel ook of ik nou wel of niet in het ziekenhuis moet gaan zitten of gewoon maar het advies moet opvolgen en thuis moet blijven.
Gisterenavond ging ik op bezoek bij de vriendin die haar ruggewervel heeft gebroken. Ze ligt in een ziekenhuis wat ik niet ken en ik kwam per ongeluk binnen via de SEH. En dan word ik meteen helemaal paniekerig omdat ik dan denk: Oh god als we hier straks ook maar weer niet steeds zitten omdat het niet goed gaat met mn moeder. Ik ben zo bang dat ze helemaal niet opknapt van die operatie.
Sorry meiden maar ik ben even niet in goeie doen...
zondag 15 november 2009 om 12:09
Je staat aan de vooravond van een emotionele dag en je moet je niet door alles en iedereen zo van de wijs laten brengen. Ik ben ervan overtuigd dat je morgen de kracht en de rust zult hebben voor je moeder.
Als ik je een raad mag geven met betrekking tot het bezoek aan de IC dan zou ik dat zeker doen. Het is fijn voor je moeder als ze wakker wordt dat je er bent en voor jezelf is het geruststellend dat je met eigen ogen ziet hoe het met haar gaat in plaats van naast de telefoon te ijsberen.
Ikzelf ben toen de gehele tijd in het ziekenhuis aanwezig geweest toen mijn vader met spoed opgenomen werd (weliswaar alleen maar ptca met stent) maar de angst en de onrust waren er niet minder om.
Nogmaals laat je niet door alles en iedereen zo knetter maken, probeer het rustig aan te doen, en doe wat je 'hartje' je ingeeft.
Heel veel sterkte!
Als ik je een raad mag geven met betrekking tot het bezoek aan de IC dan zou ik dat zeker doen. Het is fijn voor je moeder als ze wakker wordt dat je er bent en voor jezelf is het geruststellend dat je met eigen ogen ziet hoe het met haar gaat in plaats van naast de telefoon te ijsberen.
Ikzelf ben toen de gehele tijd in het ziekenhuis aanwezig geweest toen mijn vader met spoed opgenomen werd (weliswaar alleen maar ptca met stent) maar de angst en de onrust waren er niet minder om.
Nogmaals laat je niet door alles en iedereen zo knetter maken, probeer het rustig aan te doen, en doe wat je 'hartje' je ingeeft.
Heel veel sterkte!
zondag 15 november 2009 om 12:14
Hoi Lumina,
Mijn moeder wil zelf niet dat ik naar de IC kom dus daar zit een beetje mijn dilemma. Plus dat volgens de verpleegkundige mensen op de IC nog wel eens de slangen eruit willen trekken als ze familie horen. Dat houdt me tegen. Maar ik ben er nog niet uit hoor. Hoewel ik wel al had besloten tijdens de operatie thuis te blijven maar nu twijfel ik weer...Ik mag direct na de operatie niet bij haar, pas als er bezoekuur is op de IC en dat is om 19uur savonds. dat zou betekenen dat als ik de hele operatie in het ziekenhuis zou zijn ik van 730 tot 1930 in het ziekenhuis zou moeten zijn en ik weet niet of ik dat wel uithoud, ook omdat ik alleen ben. Thuis kan ik nog wat internetten, bellen en ik zou even bij een vriendin van mijn moeder langs gaan.
Dank je wel!
Mijn moeder wil zelf niet dat ik naar de IC kom dus daar zit een beetje mijn dilemma. Plus dat volgens de verpleegkundige mensen op de IC nog wel eens de slangen eruit willen trekken als ze familie horen. Dat houdt me tegen. Maar ik ben er nog niet uit hoor. Hoewel ik wel al had besloten tijdens de operatie thuis te blijven maar nu twijfel ik weer...Ik mag direct na de operatie niet bij haar, pas als er bezoekuur is op de IC en dat is om 19uur savonds. dat zou betekenen dat als ik de hele operatie in het ziekenhuis zou zijn ik van 730 tot 1930 in het ziekenhuis zou moeten zijn en ik weet niet of ik dat wel uithoud, ook omdat ik alleen ben. Thuis kan ik nog wat internetten, bellen en ik zou even bij een vriendin van mijn moeder langs gaan.
Dank je wel!
zondag 15 november 2009 om 12:32
Ik wens je veel sterkte toe om morgen de dag door te komen,en dat het goed gaat met je moeder.Heb daar maar gerust alle vertrouwen in,want ze opereren niet als het geen zin meer zou hebben.En van buurmans opmerkingen niks van aantrekken,ze wachten niet meer zolang tegenwoordig in een ziekenhuis.Want elk bed dat langer bezet is dan wat niet nodig is kost veel geld.Houd je zelf rustig en denk zelf aan de nodige rust en heel veel sterkte!
zondag 15 november 2009 om 12:36
haha dat heb ik al vaker gehoord: ik wil niet! Niemand wil blijkbaar op de IC bezocht worden. En achteraf hoorde ik altijd was wel lief dat je er was en dat ze het toch heel erg op prijs stellen. Want ze zijn wel sterk maar oh zo kwetsbaar en emotioneel en niks is dan fijner om een dierbare bij je te hebben als je ogen opengaan!
Maar nogmaals kijk wat jezelf wilt c.q. aankunt en wat de mogelijkheden in het ziekenhuis zijn.
Maar nogmaals kijk wat jezelf wilt c.q. aankunt en wat de mogelijkheden in het ziekenhuis zijn.
zondag 15 november 2009 om 12:58
Tjilla, ik zou als ik jou was lekker thuis blijven, en zoveel mogelijk afleiding zoeken.
Je kan toch niets doen in het ziekenhuis, en je mag pas s,avonds naar haar toe. Dat duurt veel te lang voor je.
Ga ook naar buiten, al is het alleen maar om wat boodschapjes te halen of iets dergelijks, blijf niet de hele dag binnen zitten. Buiten heb je altijd wat meer afleiding, en gaat de tijd wat sneller voorbij.
Ik heb toen wel uren in het ziekenhuis zitten wachten, maar daar loop je ook maar met je ziel onder je arm, en lijkt de tijd helemaal voorbij te kruipen.
Nee, ik raad je aan om maar lekker thuis te blijven en zoveel mogelijk dingen te doen die je afleiden, en voordat je het weet kun je alweer in je auto stappen om haar te gaan bezoeken.
Zo denk ik erover, maar je moet natuurlijk doen waar jij je het prettigste bij voelt.
Je kan toch niets doen in het ziekenhuis, en je mag pas s,avonds naar haar toe. Dat duurt veel te lang voor je.
Ga ook naar buiten, al is het alleen maar om wat boodschapjes te halen of iets dergelijks, blijf niet de hele dag binnen zitten. Buiten heb je altijd wat meer afleiding, en gaat de tijd wat sneller voorbij.
Ik heb toen wel uren in het ziekenhuis zitten wachten, maar daar loop je ook maar met je ziel onder je arm, en lijkt de tijd helemaal voorbij te kruipen.
Nee, ik raad je aan om maar lekker thuis te blijven en zoveel mogelijk dingen te doen die je afleiden, en voordat je het weet kun je alweer in je auto stappen om haar te gaan bezoeken.
Zo denk ik erover, maar je moet natuurlijk doen waar jij je het prettigste bij voelt.
zondag 15 november 2009 om 13:04
Mijn vader wou eigenlijk ook niet dat wij naar de IC kwamen. Maar volgens mij was dat vooral wegens bezorgdheid om ons. Hij was bang dat het voor ons te eng zou zijn (vooral voor mij, ik val altijd flauw als ik maar denk dat ik ergens een naald of bloed zie...). Maar volgens mij vond hij het toch wel fijn dat we bij hem waren toen hij bijkwam.
Ben het verder eens met Dark, vooral doen waar jij je goed bij voelt.
Ben het verder eens met Dark, vooral doen waar jij je goed bij voelt.
zondag 15 november 2009 om 14:05
quote:tjilla schreef op 15 november 2009 @ 12:14:
Hoi Lumina,
Mijn moeder wil zelf niet dat ik naar de IC kom dus daar zit een beetje mijn dilemma. Plus dat volgens de verpleegkundige mensen op de IC nog wel eens de slangen eruit willen trekken als ze familie horen. Dat houdt me tegen. Maar ik ben er nog niet uit hoor. Hoewel ik wel al had besloten tijdens de operatie thuis te blijven maar nu twijfel ik weer...Ik mag direct na de operatie niet bij haar, pas als er bezoekuur is op de IC en dat is om 19uur savonds. dat zou betekenen dat als ik de hele operatie in het ziekenhuis zou zijn ik van 730 tot 1930 in het ziekenhuis zou moeten zijn en ik weet niet of ik dat wel uithoud, ook omdat ik alleen ben. Thuis kan ik nog wat internetten, bellen en ik zou even bij een vriendin van mijn moeder langs gaan.
Dank je wel!
??? Niemand besluit om ineens allemaal slangen (de beademing bedoel je?) opeens eruit te trekken als er bezoek komt hoor??? Ik kan het weten, want ik werk op eentje. Je haalt dat pas weg als iemand eraan toe is, zelf gaat ademen en wakker wordt.
En meestal is het ook zo dat je niet perse tot bezoekuur moet wachten, maar dat je als familie ook net als iemand terug is van de operatiekamer eventjes kort langs mag komen. Weet je zeker dat je niet eerder mag komen?
Hoe dan ook, de hele dag in een ziekenhuis rondhangen zo ver weg van je huis is niks. Dus ik zou je ook aanraden om thuis te blijven. En eventueel 's avonds langs te komen.
Je kunt wel de IC bellen om te vragen hoe het gaat, vaak bellen ze je ook wel wanneer ze daar binnen gebracht wordt.
Sterkte voor morgen!
Hoi Lumina,
Mijn moeder wil zelf niet dat ik naar de IC kom dus daar zit een beetje mijn dilemma. Plus dat volgens de verpleegkundige mensen op de IC nog wel eens de slangen eruit willen trekken als ze familie horen. Dat houdt me tegen. Maar ik ben er nog niet uit hoor. Hoewel ik wel al had besloten tijdens de operatie thuis te blijven maar nu twijfel ik weer...Ik mag direct na de operatie niet bij haar, pas als er bezoekuur is op de IC en dat is om 19uur savonds. dat zou betekenen dat als ik de hele operatie in het ziekenhuis zou zijn ik van 730 tot 1930 in het ziekenhuis zou moeten zijn en ik weet niet of ik dat wel uithoud, ook omdat ik alleen ben. Thuis kan ik nog wat internetten, bellen en ik zou even bij een vriendin van mijn moeder langs gaan.
Dank je wel!
??? Niemand besluit om ineens allemaal slangen (de beademing bedoel je?) opeens eruit te trekken als er bezoek komt hoor??? Ik kan het weten, want ik werk op eentje. Je haalt dat pas weg als iemand eraan toe is, zelf gaat ademen en wakker wordt.
En meestal is het ook zo dat je niet perse tot bezoekuur moet wachten, maar dat je als familie ook net als iemand terug is van de operatiekamer eventjes kort langs mag komen. Weet je zeker dat je niet eerder mag komen?
Hoe dan ook, de hele dag in een ziekenhuis rondhangen zo ver weg van je huis is niks. Dus ik zou je ook aanraden om thuis te blijven. En eventueel 's avonds langs te komen.
Je kunt wel de IC bellen om te vragen hoe het gaat, vaak bellen ze je ook wel wanneer ze daar binnen gebracht wordt.
Sterkte voor morgen!
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
zondag 15 november 2009 om 14:51
Hoi Singala,
De verpleegkundige bedoelde dat wanneer patienten op de IC bezoek krijgen ze soms onrustig worden en dan zelf de slangen eruit willen trekken. Dus niet dat de verpleging ze eruit trekt maar de patient zelf die neiging heeft. Mijn moeder heeft is ook gevraagd om toestemming wanneer ze die neiging krijgt dat ze haar dan vast mogen leggen.
Ik heb gevraagd of ik na de operatie bij haar mag maar ze wijken niet van de bezoekuren af op de IC. Tenzij ik bijv in de file kom te staan en daardoor verlaat ben, dan mag ik wat later komen.
bedankt weer!
De verpleegkundige bedoelde dat wanneer patienten op de IC bezoek krijgen ze soms onrustig worden en dan zelf de slangen eruit willen trekken. Dus niet dat de verpleging ze eruit trekt maar de patient zelf die neiging heeft. Mijn moeder heeft is ook gevraagd om toestemming wanneer ze die neiging krijgt dat ze haar dan vast mogen leggen.
Ik heb gevraagd of ik na de operatie bij haar mag maar ze wijken niet van de bezoekuren af op de IC. Tenzij ik bijv in de file kom te staan en daardoor verlaat ben, dan mag ik wat later komen.
bedankt weer!
zondag 15 november 2009 om 16:05
Tjilla, ik zou als ik jou was wel naar de IC gaan morgenavond.
Al heeft je moeder er mss zelf niet veel aan, dat was bij mijn moeder het geval, ze was nog erg suf, en achteraf bleek dat ze er bijna niets van had meegekregen dat wij er waren.
Maar het is al fijn voor jezelf, dan kun je zelf zien hoe het met haar gaat, en de verpleging kan al je vragen beantwoorden die je hebt, dat geeft je veel rust, en het neemt je angst een beetje weg. Ik vindt het wel een beetje vreemd dat je niet gelijk naar haar toe mag na de operatie, dat mochten wij wel. Maar dat zal wel in ieder ziekenhuis anders zijn.
Wij mochten s,avonds laat ook nog bellen om te vragen hoe het met haar ging, dat was ook fijn, ging je toch met een wat rustiger gevoel je bed in.
Vraag morgen op de IC gelijk even of jij dat ook mag, geeft je echt weer wat meer rust.
Al heeft je moeder er mss zelf niet veel aan, dat was bij mijn moeder het geval, ze was nog erg suf, en achteraf bleek dat ze er bijna niets van had meegekregen dat wij er waren.
Maar het is al fijn voor jezelf, dan kun je zelf zien hoe het met haar gaat, en de verpleging kan al je vragen beantwoorden die je hebt, dat geeft je veel rust, en het neemt je angst een beetje weg. Ik vindt het wel een beetje vreemd dat je niet gelijk naar haar toe mag na de operatie, dat mochten wij wel. Maar dat zal wel in ieder ziekenhuis anders zijn.
Wij mochten s,avonds laat ook nog bellen om te vragen hoe het met haar ging, dat was ook fijn, ging je toch met een wat rustiger gevoel je bed in.
Vraag morgen op de IC gelijk even of jij dat ook mag, geeft je echt weer wat meer rust.
zondag 15 november 2009 om 16:30
zondag 15 november 2009 om 16:37
Ja, ik kijk wel even. Ik weet het gewoon niet...Ben ook zo bang dat ze er niet levend uitkomt. Ik bedoel, 10 % kans op overlijden is toch 10%. En ik ben ook zo bang voor de tijd erna. Wat nou als het allemaal niet geholpen heeft en die klachten niet van haar hart maar longen kwamen= Dan blijven we aan de gang met ziekenhuizen en ik zou zo graag rust willen....
zondag 15 november 2009 om 16:37
Ik raadt je aan om morgen gewoon thuis te blijven, maar wel overdag te bellen naar de IC of ze er al is (waarschijnlijk is er trouwens afgesproken jou te bellen) en hoe het gaat. Mocht je erg onrustig blijven, ga dan 's avonds naar het bezoekuur. Mocht je je beter voelen met alle info via de telefoon, blijf dan thuis. Je kunt ook evt de volgende dag gaan.
Maar niet gaan omdat je moeder dat nu niet wil, dat is denk ik in jouw geval, niet het belangrijkst. Ik gok namelijk dat je moeder (terecht) inschat dat je een IC gewoon eng vindt en dat ze je daarvoor wil beschermen. Maar ik kan me ook voorstellen dat jij je, juist door langskomen en haar wakker en pratend te zien, geruster voelt.
Maar niet gaan omdat je moeder dat nu niet wil, dat is denk ik in jouw geval, niet het belangrijkst. Ik gok namelijk dat je moeder (terecht) inschat dat je een IC gewoon eng vindt en dat ze je daarvoor wil beschermen. Maar ik kan me ook voorstellen dat jij je, juist door langskomen en haar wakker en pratend te zien, geruster voelt.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
zondag 15 november 2009 om 16:56
zondag 15 november 2009 om 17:11
Nee hoor, da's geen domme vraag.
Als mensen terug komen van de operatiekamer, gaan ze meestal direct door naar de IC met beademingsmachine en buis in je keel. Dat voelt niet zo lekker als je dan wakker wordt, dus houden ze je in slaap met medicatie.
Maar zodra het kan, wordt de beademing stapje voor stapje afgebouwd. Je slaapmedicatie wordt dan ook afgebouwd, zodat je wakker genoeg bent om weer zelf te ademen. Want als je te diep onder zeil bent, heb je zelf geen ademprikkel.
Als je helemaal zelf ademhaalt door het buisje in je keel heen en dus geen lucht die er door het apparaat in- en uitgeblazen wordt (even heel simplistisch gezegd ) erbij nodig hebt, kan de buis uit de keel.
De meeste mensen zijn dan wakker, maar herinneren zich dat moment later meestal niet meer. Hierna kun je weer gewoon praten en wordt ze ook niet verder in slaap gehouden. Wel zijn veel mensen suf en warrig zo net na een ingreep en door pijnmedicatie.
Het verschilt van persoon tot persoon hoe lang dit afbouwen duurt, soms kan de beademing eraf een paar uur na operatie, soms duurt het wat langer. Maar er is een kans dat je die avond met haar kunt praten als alles goed gaat. Ga er niet vanuit, maar het kan wel.
Ik hoop dat dit een beetje duidelijk is voor je.
Als mensen terug komen van de operatiekamer, gaan ze meestal direct door naar de IC met beademingsmachine en buis in je keel. Dat voelt niet zo lekker als je dan wakker wordt, dus houden ze je in slaap met medicatie.
Maar zodra het kan, wordt de beademing stapje voor stapje afgebouwd. Je slaapmedicatie wordt dan ook afgebouwd, zodat je wakker genoeg bent om weer zelf te ademen. Want als je te diep onder zeil bent, heb je zelf geen ademprikkel.
Als je helemaal zelf ademhaalt door het buisje in je keel heen en dus geen lucht die er door het apparaat in- en uitgeblazen wordt (even heel simplistisch gezegd ) erbij nodig hebt, kan de buis uit de keel.
De meeste mensen zijn dan wakker, maar herinneren zich dat moment later meestal niet meer. Hierna kun je weer gewoon praten en wordt ze ook niet verder in slaap gehouden. Wel zijn veel mensen suf en warrig zo net na een ingreep en door pijnmedicatie.
Het verschilt van persoon tot persoon hoe lang dit afbouwen duurt, soms kan de beademing eraf een paar uur na operatie, soms duurt het wat langer. Maar er is een kans dat je die avond met haar kunt praten als alles goed gaat. Ga er niet vanuit, maar het kan wel.
Ik hoop dat dit een beetje duidelijk is voor je.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
zondag 15 november 2009 om 18:02
zondag 15 november 2009 om 20:55
Ben net terug van bezoek. Toen ik wegging moest ze een beetje huilen en zei ze: ik hou van je. Dat zeggen wij niet zo vaak zo tegen elkaar dus dat was wel heftig. Ik hield me groot maar heb de 80KM naar huis in de auto zitten janken. Ik vond haar ineens zo klein, mijn stoere , sterke mama. Het gaat me toch potverdomme niet gebeuren dat ik haar gewoon niet meer terug zie!?
zondag 15 november 2009 om 21:53
Tjilla, daar moet je niet teveel aan denken, anders hou je het niet vol, je moet ervan uit gaan dat haar kansen om het te overleven veel groter zijn, hou je daar aan vast.
Ze word nu eindelijk geholpen aan haar problemen met het hart, dat geeft haar de mogelijkheid om weer een x aantal jaren langer te leven.....
Als ze er niets aan zouden doen, dan zou ze het waarschijnlijk niet lang meer redden, het is voor haar eigen bestwil.
Een andere keus is er niet helaas, en zij heeft die keus gelukkig nog. Je had ook te horen kunnen krijgen, dat er niets meer aan te doen was, dat had nog veel erger geweest...toch?
Wacht het nu allemaal maar af, de artsen geven haar in ieder geval een grote kans dat ze er goed doorheen komt, probeer daar ook aan te denken, en ga niet alleen maar van het ergste uit, de kans is tenslotte veel groter dat het goed gaat , dan niet.
Ik begrijp heel goed dat je nu erg bang bent, maar je maakt je angst alleen maar groter als je alleen maar aan de negatieve dingen gaat denken, probeer dat niet te doen.
Ze word nu eindelijk geholpen aan haar problemen met het hart, dat geeft haar de mogelijkheid om weer een x aantal jaren langer te leven.....
Als ze er niets aan zouden doen, dan zou ze het waarschijnlijk niet lang meer redden, het is voor haar eigen bestwil.
Een andere keus is er niet helaas, en zij heeft die keus gelukkig nog. Je had ook te horen kunnen krijgen, dat er niets meer aan te doen was, dat had nog veel erger geweest...toch?
Wacht het nu allemaal maar af, de artsen geven haar in ieder geval een grote kans dat ze er goed doorheen komt, probeer daar ook aan te denken, en ga niet alleen maar van het ergste uit, de kans is tenslotte veel groter dat het goed gaat , dan niet.
Ik begrijp heel goed dat je nu erg bang bent, maar je maakt je angst alleen maar groter als je alleen maar aan de negatieve dingen gaat denken, probeer dat niet te doen.
zondag 15 november 2009 om 22:40
