Gezondheid
alle pijlers
Heel angstig dat mij kinderen hiv oplopen!!
zondag 6 april 2014 om 23:12
Beste lezers,
ik ben zo bang en angstig dat mijn kinderen hiv oplopen van buiten, ik loop al bij een psychiater en ga binnenkort met groepstherapie beginnen.ik denk elke keer/ bijna elke dag dat mij kinderen hiv hebben opgelopen, als mij kinderen vallen buiten moet ik die hele plek controleren, ben als de dood dat ze op glas/ naald/ bloed vallen en zo besmet raken. Laatst was ik buiten in de stad had mij jongste dochtertje van 4 mnd in een draagzak tegen mij buik aan, er liep een man langs mij, en mij gedachten zeggen nu elke keer dat hij mij dochtertje heeft geprikt in haar been. Ik wordt echt helemaal gek en krijg het maar niet uit mij hoofd!! En nog veel meer angsten waar ik elke dag mee bezig ben, en ook probeer er niet aan te denken maar helaas lukt het mij nog niet.
Ga morgen door met schrijven, en mij angsten met jullie te delen.
ik ben zo bang en angstig dat mijn kinderen hiv oplopen van buiten, ik loop al bij een psychiater en ga binnenkort met groepstherapie beginnen.ik denk elke keer/ bijna elke dag dat mij kinderen hiv hebben opgelopen, als mij kinderen vallen buiten moet ik die hele plek controleren, ben als de dood dat ze op glas/ naald/ bloed vallen en zo besmet raken. Laatst was ik buiten in de stad had mij jongste dochtertje van 4 mnd in een draagzak tegen mij buik aan, er liep een man langs mij, en mij gedachten zeggen nu elke keer dat hij mij dochtertje heeft geprikt in haar been. Ik wordt echt helemaal gek en krijg het maar niet uit mij hoofd!! En nog veel meer angsten waar ik elke dag mee bezig ben, en ook probeer er niet aan te denken maar helaas lukt het mij nog niet.
Ga morgen door met schrijven, en mij angsten met jullie te delen.
maandag 7 april 2014 om 01:31
Depri, heb je al eens vaker zulke paranoia angsten gehad? Zo nee, kan het verband houden met de geboorte van je jongste? Kan het zijn dat hier een postnatale depressie ten grondslag ligt?
Ik maak me best wel zorgen over je, ook over je kinderen. Vergeet niet op tijd hulp te zoeken als het dringend is, ook al is het midden in de nacht, daar zijn hulpverleners ten slotte voor. Heel veel sterkte!
Ik maak me best wel zorgen over je, ook over je kinderen. Vergeet niet op tijd hulp te zoeken als het dringend is, ook al is het midden in de nacht, daar zijn hulpverleners ten slotte voor. Heel veel sterkte!
maandag 7 april 2014 om 01:53
Stapje voor stapje dealen met de onzekerheid van het bestaan.
Dat was bij mij de sleutel om van ziektevrees af te komen (in kort bestek en jawel, allemaal zelf bedacht
!).
Het is namelijk zeker iets anders. Het gaat niet om hiv, bang zijn dat je kids hiv krijgen is een manier om controle te houden (te denken dat je die hebt).
Dat was bij mij de sleutel om van ziektevrees af te komen (in kort bestek en jawel, allemaal zelf bedacht
!). Het is namelijk zeker iets anders. Het gaat niet om hiv, bang zijn dat je kids hiv krijgen is een manier om controle te houden (te denken dat je die hebt).
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
maandag 7 april 2014 om 06:25
quote:Sense-1970 schreef op 07 april 2014 @ 00:03:
[...]
Gezien haar post zet dat nog niet echt zoden aan de dijk.. Dus de frequentie aanpassen of een peut zoeken die wel tot haar door weet te dringen lijkt mij zinvoller dan ongegronde angsten bevestigd zien te krijgen op het internet..Er zijn namelijk geen wachtlijsten in de psychiatrie
[...]
Gezien haar post zet dat nog niet echt zoden aan de dijk.. Dus de frequentie aanpassen of een peut zoeken die wel tot haar door weet te dringen lijkt mij zinvoller dan ongegronde angsten bevestigd zien te krijgen op het internet..Er zijn namelijk geen wachtlijsten in de psychiatrie
maandag 7 april 2014 om 08:26
maandag 7 april 2014 om 08:30
Toen er in de jaren '80 meer bekend raakte over Aids en HIV waren er ook mensen bang, vooral homo's, omdat sterk de nadruk op homofilie werd gelegd en junks. In de tussenliggende jaren zijn er voldoende medicijnen ontwikkeld die ertoe hebben geleid dat Aids tegenwoordig, zoals ik hier eerder las, een chronische ziekte is. Het risico op een simpele verkoudheid is ontelbare malen groter omdat dat virus een langere overlevingstijd heeft.
verba volant, scripta manent.
maandag 7 april 2014 om 09:26
quote:lilalinda schreef op 07 april 2014 @ 08:56:
en als je HIV-besmet raakt, is het in NL nog geen probleem.Vriendin van mij is besmet, heeft zelfs gezond kind gekregenHet gaat helemaal niet om HIV, de kans dat een kind van 4 maanden dat krijgt is verwaarloosbaar. Maar dat kan je 100.000 keer zeggen, dat helpt niet tegen deze angst. Op het moment dat TO het zou geloven, zou ze bang worden voor iets anders. De angst dat er iets kan gebeuren met je kind is iets waar je mee moet leren leven.
en als je HIV-besmet raakt, is het in NL nog geen probleem.Vriendin van mij is besmet, heeft zelfs gezond kind gekregenHet gaat helemaal niet om HIV, de kans dat een kind van 4 maanden dat krijgt is verwaarloosbaar. Maar dat kan je 100.000 keer zeggen, dat helpt niet tegen deze angst. Op het moment dat TO het zou geloven, zou ze bang worden voor iets anders. De angst dat er iets kan gebeuren met je kind is iets waar je mee moet leren leven.
maandag 7 april 2014 om 09:32
To snapt zelf ook wel dat de kans klein is en niet gegrond. Dat maakt de angst alleen niet minder.
Er zijn zoveel mensen panisch voor spinnen, terwijl spinnen klein en ongevaarlijk zijn. Ook niet gegrond.
Dit is een fobie, dus dat praat je niet weg door te zeggen dat de kans klein is en nu niet meer piepen. Het lijkt mij een heel nare angst om te hebben, en om jezelf steeds te moeten afvragen of je kind geprikt is. Want dat kun je bijna niet ontdekken of zeker weten dat het niet gebeurt is, dus je maakt jezelf daar helemaal gek mee.
Bah. knuffel, TO, en ik hoop dat je flink met je angst aan de slag gaat, want zo kun je niet functioneren.
Er zijn zoveel mensen panisch voor spinnen, terwijl spinnen klein en ongevaarlijk zijn. Ook niet gegrond.
Dit is een fobie, dus dat praat je niet weg door te zeggen dat de kans klein is en nu niet meer piepen. Het lijkt mij een heel nare angst om te hebben, en om jezelf steeds te moeten afvragen of je kind geprikt is. Want dat kun je bijna niet ontdekken of zeker weten dat het niet gebeurt is, dus je maakt jezelf daar helemaal gek mee.
Bah. knuffel, TO, en ik hoop dat je flink met je angst aan de slag gaat, want zo kun je niet functioneren.
maandag 7 april 2014 om 11:06
"De angst dat er iets kan gebeuren met je kind is iets waar je mee moet leren leven."
En de controle in bredere zin. Als je je druk maakt over hiv dan hoef je niet met onzekerheid van het leven in het algemeen te dealen.
En de controle in bredere zin. Als je je druk maakt over hiv dan hoef je niet met onzekerheid van het leven in het algemeen te dealen.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
dinsdag 8 april 2014 om 00:39
quote:MarianneDavids schreef op 06 april 2014 @ 23:15:
De kans dat ze onder een auto lopen is vele malen groter. Woon je tussen de junks dat je zo bang bent voor naalden? Breng je angst alsjeblieft niet over op je kinderen.Ik probeer inderdaad mijn kinderen met rust te laten, ze weten nu ook dat ik bang ben voor bloed/ naalden. Ze moeten ook elke keer hun handen wassen van buiten. Soms is mij dochtertje van 4 jaar sneller dan ik, komt ze binnen van buiten loopt ze snel naar haar zusje van 4 mnd en raakt haar dan aan, of pakt haar speentje dan wordt ik weer zo angstig. Stel dat ze bloed aan haar hand/ vinger heeft van de grond van buiten kan haar zusje via de mond hiv oplopen?
De kans dat ze onder een auto lopen is vele malen groter. Woon je tussen de junks dat je zo bang bent voor naalden? Breng je angst alsjeblieft niet over op je kinderen.Ik probeer inderdaad mijn kinderen met rust te laten, ze weten nu ook dat ik bang ben voor bloed/ naalden. Ze moeten ook elke keer hun handen wassen van buiten. Soms is mij dochtertje van 4 jaar sneller dan ik, komt ze binnen van buiten loopt ze snel naar haar zusje van 4 mnd en raakt haar dan aan, of pakt haar speentje dan wordt ik weer zo angstig. Stel dat ze bloed aan haar hand/ vinger heeft van de grond van buiten kan haar zusje via de mond hiv oplopen?
dinsdag 8 april 2014 om 00:47
dinsdag 8 april 2014 om 00:50
[quote]EssentialBliss schreef op 06 april 2014 @ 23:16:
Waar komt die angst vandaan? En wat vindt je partner ervan?
Goed dat je hulp zoekt.[/quote
Ik weet echt niet waar deze angst vandaan komt, voor mijn partner is dit natuurlijk ook heel erg moeilijk. Hij steunt mijn enorm, ik vraag ook elke keer bevestigingen aan hem.
Waar komt die angst vandaan? En wat vindt je partner ervan?
Goed dat je hulp zoekt.[/quote
Ik weet echt niet waar deze angst vandaan komt, voor mijn partner is dit natuurlijk ook heel erg moeilijk. Hij steunt mijn enorm, ik vraag ook elke keer bevestigingen aan hem.
dinsdag 8 april 2014 om 01:05
Lieve TO, ik herken wat je schrijft.
Heb dus zelf jarenlang ziektevrees gehad. En alles spookte er in mijn hoofd.
Wat ik dus heb gemerkt is dat angst verdwijnt zodra je je issues onder ogen gaat zien.
Probeer je, hoe moeilijk ook, mentaal te verzetten tegen je automatische reactie als je dochter van 4 naar je kleintje toerent en haar aanraakt. Probeer jezelf te dwingen dan niks te doen. Concentreer je daarop. Mantra: ik ga niks doen. Loop naar de keuken en pak een glas drinken voor jezelf en dwing jezelf dit op te drinken in 1 teug. Bijvoorbeeld haha, en dat je je dan voorneemt, ik mag pas iets doen als ik dit glas leeg heb, de was heb opgevouwen of wat dan ook. Die angst die je dat zal geven is immens. I promiss. Maar bijt erdoor heen. Probeer het, met het weten in je achterhoofd dat het NIET HIV is waar je bang voor bent, maar controleverlies. Stel dat het Boze Buiten je kinderen iets aan doet? Zul je in staat zijn de dingen en mensen die je lief zijn bij je te houden? Is er iets, ergens in een ver weg dat je bedreigd? En hoe ga je daar nu mee om?
Probeer die abstraktheid in het hoofd te houden, terwijl je dus NIET in actie komt om HIV te voorkomen bij je kids.
Nogmaals ik ben GEEN hulpverlener maar ervaringsdeskundige. Ik weet hoe godsgruwelijk moeilijk het is. Maar dwing jezelf, en houd daarbij die abstrakte dingen in je achterhoofd: bv: ik ga zorgen dat ik me veilig voel, maar niet op deze manier.
En: ik vind het belangrijk dat mijn kids lief zijn voor elkaar.
Belangrijker dan mijn angst.
En herhaal dit tot St juttemis in jezelf.
Hou je daaraan vast.
En nogmaals: bij mij lag de sleutel in het DIEPE besef dat je NIETS kunt sturen. Er is niets dat je kunt doen om rampspoed te voorkomen, maar ER WORD VOOR JE GEZORGD, er is iets of iemand die je die last uit handen neemt (NB ik ben niet gelovig maar denk dat).
Heb dus zelf jarenlang ziektevrees gehad. En alles spookte er in mijn hoofd.
Wat ik dus heb gemerkt is dat angst verdwijnt zodra je je issues onder ogen gaat zien.
Probeer je, hoe moeilijk ook, mentaal te verzetten tegen je automatische reactie als je dochter van 4 naar je kleintje toerent en haar aanraakt. Probeer jezelf te dwingen dan niks te doen. Concentreer je daarop. Mantra: ik ga niks doen. Loop naar de keuken en pak een glas drinken voor jezelf en dwing jezelf dit op te drinken in 1 teug. Bijvoorbeeld haha, en dat je je dan voorneemt, ik mag pas iets doen als ik dit glas leeg heb, de was heb opgevouwen of wat dan ook. Die angst die je dat zal geven is immens. I promiss. Maar bijt erdoor heen. Probeer het, met het weten in je achterhoofd dat het NIET HIV is waar je bang voor bent, maar controleverlies. Stel dat het Boze Buiten je kinderen iets aan doet? Zul je in staat zijn de dingen en mensen die je lief zijn bij je te houden? Is er iets, ergens in een ver weg dat je bedreigd? En hoe ga je daar nu mee om?
Probeer die abstraktheid in het hoofd te houden, terwijl je dus NIET in actie komt om HIV te voorkomen bij je kids.
Nogmaals ik ben GEEN hulpverlener maar ervaringsdeskundige. Ik weet hoe godsgruwelijk moeilijk het is. Maar dwing jezelf, en houd daarbij die abstrakte dingen in je achterhoofd: bv: ik ga zorgen dat ik me veilig voel, maar niet op deze manier.
En: ik vind het belangrijk dat mijn kids lief zijn voor elkaar.
Belangrijker dan mijn angst.
En herhaal dit tot St juttemis in jezelf.
Hou je daaraan vast.
En nogmaals: bij mij lag de sleutel in het DIEPE besef dat je NIETS kunt sturen. Er is niets dat je kunt doen om rampspoed te voorkomen, maar ER WORD VOOR JE GEZORGD, er is iets of iemand die je die last uit handen neemt (NB ik ben niet gelovig maar denk dat).
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
dinsdag 8 april 2014 om 10:22
Hoi,
Ik heb ook jaren allerlei angsten en kan me dus ook goed voorstellen hoe je je voelt. Ik heb vele psychologen bezocht maar echt geholpen heeft het nooit.
Wat mij het meeste heeft geholpen zijn de audio lessen van Geert Verschaeve. Google hem maar eens. Ik dacht eerst ook dat het allemaal erg mooi klonk, maar hij was de eerste die het op zo'n manier wist te brengen dat ik er iets mee kon.
Hij heeft zelf angsten gehad en spreekt dus uit ervaring. Dat maakte voor mij het verschil. Uiteraard is het geen magische oplossing om er van af te komen. Wel is het bij mij een stuk minder heftig en kan ik er beter mee omgaan.
Veel sterkte gewenst. En blijf schrijven en hulp zoeken. Dat is hartstikke goed van je!
Ik heb ook jaren allerlei angsten en kan me dus ook goed voorstellen hoe je je voelt. Ik heb vele psychologen bezocht maar echt geholpen heeft het nooit.
Wat mij het meeste heeft geholpen zijn de audio lessen van Geert Verschaeve. Google hem maar eens. Ik dacht eerst ook dat het allemaal erg mooi klonk, maar hij was de eerste die het op zo'n manier wist te brengen dat ik er iets mee kon.
Hij heeft zelf angsten gehad en spreekt dus uit ervaring. Dat maakte voor mij het verschil. Uiteraard is het geen magische oplossing om er van af te komen. Wel is het bij mij een stuk minder heftig en kan ik er beter mee omgaan.
Veel sterkte gewenst. En blijf schrijven en hulp zoeken. Dat is hartstikke goed van je!
woensdag 9 april 2014 om 10:29
quote:elfje26 schreef op 08 april 2014 @ 00:29:
In je topic titel staat: mij kinderen ipv mijN kinderen. Niet zo boeiend.
Misschien toch. TO's denken is onjuist. Om juist te kunnen denken moet je de taal juist kunnen hanteren.
Als je in je taalgebruik al geen verschil hanteert tussen jezelf ("mij") en je angsten ("mijn angsten"), hoe moet het dan in je denken en voelen ooit goed komen?
In je topic titel staat: mij kinderen ipv mijN kinderen. Niet zo boeiend.
Misschien toch. TO's denken is onjuist. Om juist te kunnen denken moet je de taal juist kunnen hanteren.
Als je in je taalgebruik al geen verschil hanteert tussen jezelf ("mij") en je angsten ("mijn angsten"), hoe moet het dan in je denken en voelen ooit goed komen?
woensdag 9 april 2014 om 10:37
woensdag 9 april 2014 om 10:40
Ik zou als ik jou was met beginnen angstig te worden over hoe je je kinderen beschadigt. Met jouw manier van opvoeden creëer je de volgende generatie psychiatrische patiënten. Ga alsjeblieft nog harder aan jezelf werken! Proberen je kinderen hier niet mee op te zadelen is niet genoeg, ze krijgen dit mee.
woensdag 9 april 2014 om 22:07
Lieve lezers,
Allemaal heel erg bedankt voor het reageren, dat waardeer ik enorm! Ik heb het echt heel moeilijk, zal nog een paar angsten met jullie delen, ik was laatst bij de ggd met mij dochtertje ze kreeg 2 prikjes in haar been, daar had ik beter niet bij kunnen zijn, alles ging zo snel voor mij dat de vrouw mij dochtertje wou prikken en ik raakte in paniek en zei nee, op dat moment had ze haar hand geschaafd met de naald, ze had een nieuwe gepakt zegt ze, ik weet het niet meer door mij angsten, stel dat ze toch die naald bij mij dochtertje heeft gebruikt kan mij dochtertje NU hiv hebben??? Ik ben zo verdrietig en zo bang!!!! Aub uitleg
Angst 2
Ook heb ik problemen met kunstvoeding nutrilon ik gooi elke keer melk weg omdat ik korrels erin zie, denk stel dat er sperma in zit kan mij dochtertje NU hiv oplopen??aub uitleg
Angst 3
Liep met mij dochtertje buiten had haar in de draagvlak tegen mij buik aan, er liep een man langs mij die wat zei, weet niet wat, nu ben ik zo bang dat hij mij probeerde af te leiden en mij dochtertje in haar been heeft geprikt, want toen ik thuis kwam keek ik ook naar haar benen en zag een kleine rode stipje nu zegt mij gedachten hij heeft 100 procent mij dochtertje geprikt in haar been. ( sorry lezers) maar maak me echt zorgen en denk er elke dag aan. Want mocht dat waar zijn kan mij dochtertje NU hiv hebben??
Nogmaals ik loop al bij een Psychiater en ga binnenkort beginnen met groepstherapie
Allemaal heel erg bedankt voor het reageren, dat waardeer ik enorm! Ik heb het echt heel moeilijk, zal nog een paar angsten met jullie delen, ik was laatst bij de ggd met mij dochtertje ze kreeg 2 prikjes in haar been, daar had ik beter niet bij kunnen zijn, alles ging zo snel voor mij dat de vrouw mij dochtertje wou prikken en ik raakte in paniek en zei nee, op dat moment had ze haar hand geschaafd met de naald, ze had een nieuwe gepakt zegt ze, ik weet het niet meer door mij angsten, stel dat ze toch die naald bij mij dochtertje heeft gebruikt kan mij dochtertje NU hiv hebben??? Ik ben zo verdrietig en zo bang!!!! Aub uitleg
Angst 2
Ook heb ik problemen met kunstvoeding nutrilon ik gooi elke keer melk weg omdat ik korrels erin zie, denk stel dat er sperma in zit kan mij dochtertje NU hiv oplopen??aub uitleg
Angst 3
Liep met mij dochtertje buiten had haar in de draagvlak tegen mij buik aan, er liep een man langs mij die wat zei, weet niet wat, nu ben ik zo bang dat hij mij probeerde af te leiden en mij dochtertje in haar been heeft geprikt, want toen ik thuis kwam keek ik ook naar haar benen en zag een kleine rode stipje nu zegt mij gedachten hij heeft 100 procent mij dochtertje geprikt in haar been. ( sorry lezers) maar maak me echt zorgen en denk er elke dag aan. Want mocht dat waar zijn kan mij dochtertje NU hiv hebben??
Nogmaals ik loop al bij een Psychiater en ga binnenkort beginnen met groepstherapie
