Gezondheid
alle pijlers
Heel angstig dat mij kinderen hiv oplopen!!
zondag 6 april 2014 om 23:12
Beste lezers,
ik ben zo bang en angstig dat mijn kinderen hiv oplopen van buiten, ik loop al bij een psychiater en ga binnenkort met groepstherapie beginnen.ik denk elke keer/ bijna elke dag dat mij kinderen hiv hebben opgelopen, als mij kinderen vallen buiten moet ik die hele plek controleren, ben als de dood dat ze op glas/ naald/ bloed vallen en zo besmet raken. Laatst was ik buiten in de stad had mij jongste dochtertje van 4 mnd in een draagzak tegen mij buik aan, er liep een man langs mij, en mij gedachten zeggen nu elke keer dat hij mij dochtertje heeft geprikt in haar been. Ik wordt echt helemaal gek en krijg het maar niet uit mij hoofd!! En nog veel meer angsten waar ik elke dag mee bezig ben, en ook probeer er niet aan te denken maar helaas lukt het mij nog niet.
Ga morgen door met schrijven, en mij angsten met jullie te delen.
ik ben zo bang en angstig dat mijn kinderen hiv oplopen van buiten, ik loop al bij een psychiater en ga binnenkort met groepstherapie beginnen.ik denk elke keer/ bijna elke dag dat mij kinderen hiv hebben opgelopen, als mij kinderen vallen buiten moet ik die hele plek controleren, ben als de dood dat ze op glas/ naald/ bloed vallen en zo besmet raken. Laatst was ik buiten in de stad had mij jongste dochtertje van 4 mnd in een draagzak tegen mij buik aan, er liep een man langs mij, en mij gedachten zeggen nu elke keer dat hij mij dochtertje heeft geprikt in haar been. Ik wordt echt helemaal gek en krijg het maar niet uit mij hoofd!! En nog veel meer angsten waar ik elke dag mee bezig ben, en ook probeer er niet aan te denken maar helaas lukt het mij nog niet.
Ga morgen door met schrijven, en mij angsten met jullie te delen.
donderdag 17 april 2014 om 13:23
quote:Conundrum schreef op 17 april 2014 @ 10:57:
Depri32, het leven is ontzettend angstig, als je gaat nadenken over wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Er bestaan mensen die niet het beste met je voor hebben.
Nadenken is goed, maar doordenken niet.
'normale' mensen hebben een filter, die bij hen er voor zorgt om niet de hele dag te doemdenken. Het leven is anders niet leefbaar meer, zoals je wel hebt gemerkt.
Maar waarom zou mogelijke ellende allemaal om jou en de kinderen concentreren ? Ben jij zo belangrijk ? Zelfs Snowden, die door de amerikanen gehaat wordt, heeft geen enkele aanslag op zijn leven gehad. En anderen zouden dat bij jou wel doen door jouw kinderen bewust te willen besmetten ?
Jouw kinderen zullen ziek worden,net als elk ander kind. Of dat ernstige ziektes zullen zijn, dat weten we niet. Dat weet niemand niet....En inderdaad kan dit heel veel onrust opwekken bij iemand die ontzettend veel van haar kinderen houdt en niet weet hoe ze de onzekerheid van het leven kan dragen.
Elke keer als je een gedachte krijgt, die je hier op het forum zou willen zetten, om bevestiging te krijgen..zou je beter stop kunnen zeggen in jezelf.
Gewoon stop...
elke keer weer
dit zal heel moeilijk zijn omdat je automatisch bent gaan denken en in een gedachtecirkel komt, die steeds verder gaat.
Ze is gevallen....zou er bloed op de tegels liggen ? STOP !!!
Maar zou er dan glas liggen ? STOP!!!
en de volgende maar.... komt weer automatisch....weer STOP !!!
Op een gegeven moment kan je dat piekeren er wel uitkrijgen.
Lieverd, ik vind het ontzettend rot voor je, maar besef:
JE BENT STERKER DAN JE DENKT.
Als er ooit iets mocht gebeuren, zijn er links of rechtsom, er allerlei manieren, dingen en mensen die je kunnen helpen en natuurlijk ook .. je eigen kracht om eruit te komen.
Je bent sterker dan je angsten, echt waar.!
NU ben je eigenlijk ook ziek (en niet de kinderen), maar je gaat in therapie, je hebt medicijnen (ophalen verdorie, die nieuwe!) je hebt familie en vrienden en een lieve man, twee meiden die allemaal willen dat je beter wordt, onbekende mensen op het forum, die op allerlei manieren laten zien, dat ze zouden willen dat je hier geen last van had en die tips en hartenonderderiem geven.
Je wil van de angsten af, van deze ziekte, dat is toch ontzettend sterk ? Je had ook in de (on)veilige cocon van jouw huis kunnen blijven zitten en de angsten nog meer laten cultiveren.
Je zit op de goede weg, dame..
Je bent sterker dan jouw angsten...ECHT WAAR !!
.Wat ontzettend lief van jouw dat jij dit allemaal schrijft voor mijn, ik heb jouw bericht gelezen met (bijna) tranen in mijn ogen, alles wat jij hebt geschreven moet ik inderdaad aan gaan werken, hoe moeilijk het ook zal zijn voor mijn, zodra ik die angstige gedachtes krijg over mijn kinderen moet ik inderdaad proberen te zeggen stop, het is alleen zo enorm moeilijk voor mijn omdat te zeggen/ en doen. Ik weet het allemaal niet meer!!! Ben zo diep ongelukkig, door deze rot angst. Wou jouw heel erg bedanken voor jouw mooie woorden. Respect voor jouw! En een dikke kus.
Depri32, het leven is ontzettend angstig, als je gaat nadenken over wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Er bestaan mensen die niet het beste met je voor hebben.
Nadenken is goed, maar doordenken niet.
'normale' mensen hebben een filter, die bij hen er voor zorgt om niet de hele dag te doemdenken. Het leven is anders niet leefbaar meer, zoals je wel hebt gemerkt.
Maar waarom zou mogelijke ellende allemaal om jou en de kinderen concentreren ? Ben jij zo belangrijk ? Zelfs Snowden, die door de amerikanen gehaat wordt, heeft geen enkele aanslag op zijn leven gehad. En anderen zouden dat bij jou wel doen door jouw kinderen bewust te willen besmetten ?
Jouw kinderen zullen ziek worden,net als elk ander kind. Of dat ernstige ziektes zullen zijn, dat weten we niet. Dat weet niemand niet....En inderdaad kan dit heel veel onrust opwekken bij iemand die ontzettend veel van haar kinderen houdt en niet weet hoe ze de onzekerheid van het leven kan dragen.
Elke keer als je een gedachte krijgt, die je hier op het forum zou willen zetten, om bevestiging te krijgen..zou je beter stop kunnen zeggen in jezelf.
Gewoon stop...
elke keer weer
dit zal heel moeilijk zijn omdat je automatisch bent gaan denken en in een gedachtecirkel komt, die steeds verder gaat.
Ze is gevallen....zou er bloed op de tegels liggen ? STOP !!!
Maar zou er dan glas liggen ? STOP!!!
en de volgende maar.... komt weer automatisch....weer STOP !!!
Op een gegeven moment kan je dat piekeren er wel uitkrijgen.
Lieverd, ik vind het ontzettend rot voor je, maar besef:
JE BENT STERKER DAN JE DENKT.
Als er ooit iets mocht gebeuren, zijn er links of rechtsom, er allerlei manieren, dingen en mensen die je kunnen helpen en natuurlijk ook .. je eigen kracht om eruit te komen.
Je bent sterker dan je angsten, echt waar.!
NU ben je eigenlijk ook ziek (en niet de kinderen), maar je gaat in therapie, je hebt medicijnen (ophalen verdorie, die nieuwe!) je hebt familie en vrienden en een lieve man, twee meiden die allemaal willen dat je beter wordt, onbekende mensen op het forum, die op allerlei manieren laten zien, dat ze zouden willen dat je hier geen last van had en die tips en hartenonderderiem geven.
Je wil van de angsten af, van deze ziekte, dat is toch ontzettend sterk ? Je had ook in de (on)veilige cocon van jouw huis kunnen blijven zitten en de angsten nog meer laten cultiveren.
Je zit op de goede weg, dame..
Je bent sterker dan jouw angsten...ECHT WAAR !!
.Wat ontzettend lief van jouw dat jij dit allemaal schrijft voor mijn, ik heb jouw bericht gelezen met (bijna) tranen in mijn ogen, alles wat jij hebt geschreven moet ik inderdaad aan gaan werken, hoe moeilijk het ook zal zijn voor mijn, zodra ik die angstige gedachtes krijg over mijn kinderen moet ik inderdaad proberen te zeggen stop, het is alleen zo enorm moeilijk voor mijn omdat te zeggen/ en doen. Ik weet het allemaal niet meer!!! Ben zo diep ongelukkig, door deze rot angst. Wou jouw heel erg bedanken voor jouw mooie woorden. Respect voor jouw! En een dikke kus.
donderdag 17 april 2014 om 13:34
quote:elfje26 schreef op 17 april 2014 @ 10:31:
Als jouw 4 jarige dochter een prik moet, en jij duwt zo hysterisch de naald weg, dat de dokter zichzelf krast en daardoor een nieuwe naald moet pakken, heeft ze dat echt wel door hoor!
En een kind vind een prik al niet leuk, en die heeft op zo'n moment een sterke moeder nodig die haar vertrouwen geeft en zegt dat ze het prima doet en dat het prikje wel meevalt.
Niet een hysterisch huilende moeder die banger is dan het kind zelf.
Hoe kom je er überhaupt op om mee te gaan als je dochter een prik moet? Waarom heeft je man dat niet gedaan?
Je denkt niet meer helder na, en ja, je kinderen merken dit, hoe klein ze ook zijn.Het was mijn jongste dochtertje van (4 mnd) ik ga eigenlijk ook nooit mee met prikken, mijn man of schoonmoeder gaan dan mee, alleen ik dacht laat ik het proberen, dat had ik dus niet moeten doen, ik raakte helemaal in paniek.
Als jouw 4 jarige dochter een prik moet, en jij duwt zo hysterisch de naald weg, dat de dokter zichzelf krast en daardoor een nieuwe naald moet pakken, heeft ze dat echt wel door hoor!
En een kind vind een prik al niet leuk, en die heeft op zo'n moment een sterke moeder nodig die haar vertrouwen geeft en zegt dat ze het prima doet en dat het prikje wel meevalt.
Niet een hysterisch huilende moeder die banger is dan het kind zelf.
Hoe kom je er überhaupt op om mee te gaan als je dochter een prik moet? Waarom heeft je man dat niet gedaan?
Je denkt niet meer helder na, en ja, je kinderen merken dit, hoe klein ze ook zijn.Het was mijn jongste dochtertje van (4 mnd) ik ga eigenlijk ook nooit mee met prikken, mijn man of schoonmoeder gaan dan mee, alleen ik dacht laat ik het proberen, dat had ik dus niet moeten doen, ik raakte helemaal in paniek.
donderdag 17 april 2014 om 13:42
Depri, stel dat je buurvrouw bang is voor honden of katten, haar kinderen spelen buiten, die zijn helemaal niet bang voor dat keffertje van die andere buurvrouw of voor een paar loslopende katten maar hun moeder raakt in paniek en sleurt de kinderen naar binnen. Wat denk jij dan? Dat die moeder haar angst niet op haar kinderen overbrengt?
verba volant, scripta manent.
donderdag 17 april 2014 om 13:46
quote:depri32 schreef op 13 april 2014 @ 14:12:
[...]
Hoi,
Klopt inderdaad mijn mijn gedachten/ gepieker staat niet stil, ik ben echt alleen maar bezig met denken, denken. Ga inderdaad wel aan de bel trekken en zeggen dat ik meer hulp moet krijgen. Dat elke keer denken maakt me kapot!!! Ga ook eind april beginnen met groepstherapie, ben echt benieuwd !Veel succes.
[...]
Hoi,
Klopt inderdaad mijn mijn gedachten/ gepieker staat niet stil, ik ben echt alleen maar bezig met denken, denken. Ga inderdaad wel aan de bel trekken en zeggen dat ik meer hulp moet krijgen. Dat elke keer denken maakt me kapot!!! Ga ook eind april beginnen met groepstherapie, ben echt benieuwd !Veel succes.
donderdag 17 april 2014 om 14:49
quote:MarianneDavids schreef op 17 april 2014 @ 13:42:
Depri, stel dat je buurvrouw bang is voor honden of katten, haar kinderen spelen buiten, die zijn helemaal niet bang voor dat keffertje van die andere buurvrouw of voor een paar loslopende katten maar hun moeder raakt in paniek en sleurt de kinderen naar binnen. Wat denk jij dan? Dat die moeder haar angst niet op haar kinderen overbrengt?Ik begrijp je helemaal, het is alleen voor mijn zo lastig! X
Depri, stel dat je buurvrouw bang is voor honden of katten, haar kinderen spelen buiten, die zijn helemaal niet bang voor dat keffertje van die andere buurvrouw of voor een paar loslopende katten maar hun moeder raakt in paniek en sleurt de kinderen naar binnen. Wat denk jij dan? Dat die moeder haar angst niet op haar kinderen overbrengt?Ik begrijp je helemaal, het is alleen voor mijn zo lastig! X
donderdag 17 april 2014 om 16:47
Jemig wat een topic.
Het valt me op dat je heel vaak zegt 'ik kan er niets aan doen'.
Ik begrijp wel dat het zo voelt, maar het is niet waar. Je bent niet van het ene op het andere moment van je angst en dwanggedachtes af, maar je kunt er wél iets aan doen. Door wat Conundrum zegt: STOP zeggen als er weer zo'n gedacht bovenkomt. En opnieuw. En nog een keer. Dat is heel moeilijk maar je zult wel moeten. Als je blijft denken dat je er niets aan kunt doen, wordt het waar voor jou. Je denkt jezelf zwakker omdat het zo moeilijk is om tegen die angst te vechten. Maar ook dat is een keuze. Je hebt steeds opnieuw de keuze om STOP te zeggen. En om te bedenken: 'ik weet dat die gedachten onzin zijn. Ik geloof ze nu nog wel, maar dat maakt ze niet waar'.
Zijn er dingen die je kunt doen, die je afleiden, waarbij je niet nadenkt? Ga dat vooral doen als je weer in zo'n cirkel zit.
Het valt me op dat je heel vaak zegt 'ik kan er niets aan doen'.
Ik begrijp wel dat het zo voelt, maar het is niet waar. Je bent niet van het ene op het andere moment van je angst en dwanggedachtes af, maar je kunt er wél iets aan doen. Door wat Conundrum zegt: STOP zeggen als er weer zo'n gedacht bovenkomt. En opnieuw. En nog een keer. Dat is heel moeilijk maar je zult wel moeten. Als je blijft denken dat je er niets aan kunt doen, wordt het waar voor jou. Je denkt jezelf zwakker omdat het zo moeilijk is om tegen die angst te vechten. Maar ook dat is een keuze. Je hebt steeds opnieuw de keuze om STOP te zeggen. En om te bedenken: 'ik weet dat die gedachten onzin zijn. Ik geloof ze nu nog wel, maar dat maakt ze niet waar'.
Zijn er dingen die je kunt doen, die je afleiden, waarbij je niet nadenkt? Ga dat vooral doen als je weer in zo'n cirkel zit.
This is an unacceptable timeline
vrijdag 18 april 2014 om 13:31
quote:elfje26 schreef op 18 april 2014 @ 12:40:
Eens met tyche, jij bent de enige die die knop in je hoofd om kan krijgen. Tuurlijk kun en moet je hulp vragen bij je psycholoog, maar de discussie in je hoofd met jezelf aangaan, kan alleen jij.
Dat zegt iedereen inderdaad tegen mijn, dat is juist zo moeilijk.
Toch bedankt
Eens met tyche, jij bent de enige die die knop in je hoofd om kan krijgen. Tuurlijk kun en moet je hulp vragen bij je psycholoog, maar de discussie in je hoofd met jezelf aangaan, kan alleen jij.
Dat zegt iedereen inderdaad tegen mijn, dat is juist zo moeilijk.
Toch bedankt
zaterdag 19 april 2014 om 00:04
hou op met tegen je angst te vechten. Die word er alleen maar erger van. Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan.
Maar wees maar bang!!
Ontiegelijk bang voor hiv! Wees elke dag banger dan de dag ervoor!!
Dan pas wordt ie minder. Als je denkt: blijf maar.
Maar wees maar bang!!
Ontiegelijk bang voor hiv! Wees elke dag banger dan de dag ervoor!!
Dan pas wordt ie minder. Als je denkt: blijf maar.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zondag 20 april 2014 om 00:54
quote:misia schreef op 19 april 2014 @ 00:04:
hou op met tegen je angst te vechten. Die word er alleen maar erger van. Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan.
Maar wees maar bang!!
Ontiegelijk bang voor hiv! Wees elke dag banger dan de dag ervoor!!
Dan pas wordt ie minder. Als je denkt: blijf maar.
hou op met tegen je angst te vechten. Die word er alleen maar erger van. Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan.
Maar wees maar bang!!
Ontiegelijk bang voor hiv! Wees elke dag banger dan de dag ervoor!!
Dan pas wordt ie minder. Als je denkt: blijf maar.
zondag 20 april 2014 om 00:58
quote:misia schreef op 19 april 2014 @ 00:04:
hou op met tegen je angst te vechten. Die word er alleen maar erger van. Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan.
Maar wees maar bang!!
Ontiegelijk bang voor hiv! Wees elke dag banger dan de dag ervoor!!
Dan pas wordt ie minder. Als je denkt: blijf maar.Huh wat?
hou op met tegen je angst te vechten. Die word er alleen maar erger van. Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan.
Maar wees maar bang!!
Ontiegelijk bang voor hiv! Wees elke dag banger dan de dag ervoor!!
Dan pas wordt ie minder. Als je denkt: blijf maar.Huh wat?
zondag 20 april 2014 om 01:49
quote:depri32 schreef op 18 april 2014 @ 13:31:
[...]
Dat zegt iedereen inderdaad tegen mijn, dat is juist zo moeilijk.
Toch bedankt
Niemand zegt dat het makkelijk is. De kans dat je kinderen HIV krijgen is een stuk kleiner dan de kans dat ze beschadigd raken door jouw psychische stoornissen.
Dat accepteer je toch niet? Hup ga naar een psycholoog en hup ga als de donder aan het werk.
[...]
Dat zegt iedereen inderdaad tegen mijn, dat is juist zo moeilijk.
Toch bedankt
Niemand zegt dat het makkelijk is. De kans dat je kinderen HIV krijgen is een stuk kleiner dan de kans dat ze beschadigd raken door jouw psychische stoornissen.
Dat accepteer je toch niet? Hup ga naar een psycholoog en hup ga als de donder aan het werk.
zondag 20 april 2014 om 13:32
zondag 20 april 2014 om 15:43
zondag 20 april 2014 om 17:23
zondag 20 april 2014 om 23:47
t is een tip: voor als je zin hebt, TO. Met name het boek: Uit je hoofd in je leven van S. Hayes, http://mens-en-gezondheid ... onzekerheid-met-act.html, maar ook de boeken van Russ Harris, andere ACT-therapeut/auteur, kun je je misschien in verdiepen.
Zélf bepalen of het zou kunnen helpen
Zélf bepalen of het zou kunnen helpen
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
maandag 21 april 2014 om 11:23
hahaha, en nu volhouden dat ik dat wel schreef, Sense.
Er waren meedere mensen die mijn post niet begrepen, en voor meer achtergrond over mijn standpunt (dat angst pas minder kan worden als je je er niet meer met hand en tand tegen verzet), postte ik de bron van dit standpunt.
Zodat het niet lijkt alsof ik het zelf verzin.
TO mag uiteraard zelf bepalen wat ze doet aan haar angst.
TO bepaalt naar wat voor soort therapeut ze wil gaan, dus het is niet uitsluitend de keuze van de therapeut wat voor soort therapie ze krijgt.
Er waren meedere mensen die mijn post niet begrepen, en voor meer achtergrond over mijn standpunt (dat angst pas minder kan worden als je je er niet meer met hand en tand tegen verzet), postte ik de bron van dit standpunt.
Zodat het niet lijkt alsof ik het zelf verzin.
TO mag uiteraard zelf bepalen wat ze doet aan haar angst.
TO bepaalt naar wat voor soort therapeut ze wil gaan, dus het is niet uitsluitend de keuze van de therapeut wat voor soort therapie ze krijgt.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
maandag 21 april 2014 om 11:37
Bloody hell, nog niet aan die nieuwe medicijnen?! Jij bent echt een moeder van niks.quote:depri32 schreef op 13 april 2014 @ 14:18:... heb nieuwe voorgeschreven gekregen, maar betwijfel of ik die moet ophalen, want ben ook alleen maar suf/ moe door de medicatie.Van die nieuwe weet je dat dus niet. Je moet eens je verantwoordelijkheid naar je kinderen nemen. Je bent nu net die "Mother" van Pink Floyd: https://www.youtube.com/watch?v=j4unQI__zzE
Hush now baby, baby don't you cry
Mama's gonna make all of your
Nightmares come true
Mama's gonna put all of her fears into you
Mama's gonna keep you right here
Under her wing
she won't let you fly but she might let you sing
Mama will keep baby cosy and warm
Ooooh Babe Ooooh Babe Ooooh Babe
Of course Mama's gonna help build the wall
Hush now baby, baby don't you cry
Mama's gonna make all of your
Nightmares come true
Mama's gonna put all of her fears into you
Mama's gonna keep you right here
Under her wing
she won't let you fly but she might let you sing
Mama will keep baby cosy and warm
Ooooh Babe Ooooh Babe Ooooh Babe
Of course Mama's gonna help build the wall
