Gezondheid
alle pijlers
Heel angstig dat mij kinderen hiv oplopen!!
zondag 6 april 2014 om 23:12
Beste lezers,
ik ben zo bang en angstig dat mijn kinderen hiv oplopen van buiten, ik loop al bij een psychiater en ga binnenkort met groepstherapie beginnen.ik denk elke keer/ bijna elke dag dat mij kinderen hiv hebben opgelopen, als mij kinderen vallen buiten moet ik die hele plek controleren, ben als de dood dat ze op glas/ naald/ bloed vallen en zo besmet raken. Laatst was ik buiten in de stad had mij jongste dochtertje van 4 mnd in een draagzak tegen mij buik aan, er liep een man langs mij, en mij gedachten zeggen nu elke keer dat hij mij dochtertje heeft geprikt in haar been. Ik wordt echt helemaal gek en krijg het maar niet uit mij hoofd!! En nog veel meer angsten waar ik elke dag mee bezig ben, en ook probeer er niet aan te denken maar helaas lukt het mij nog niet.
Ga morgen door met schrijven, en mij angsten met jullie te delen.
ik ben zo bang en angstig dat mijn kinderen hiv oplopen van buiten, ik loop al bij een psychiater en ga binnenkort met groepstherapie beginnen.ik denk elke keer/ bijna elke dag dat mij kinderen hiv hebben opgelopen, als mij kinderen vallen buiten moet ik die hele plek controleren, ben als de dood dat ze op glas/ naald/ bloed vallen en zo besmet raken. Laatst was ik buiten in de stad had mij jongste dochtertje van 4 mnd in een draagzak tegen mij buik aan, er liep een man langs mij, en mij gedachten zeggen nu elke keer dat hij mij dochtertje heeft geprikt in haar been. Ik wordt echt helemaal gek en krijg het maar niet uit mij hoofd!! En nog veel meer angsten waar ik elke dag mee bezig ben, en ook probeer er niet aan te denken maar helaas lukt het mij nog niet.
Ga morgen door met schrijven, en mij angsten met jullie te delen.
vrijdag 11 april 2014 om 13:41
Depri niemand zegt dat je gek bent. Maar zo gaat het toch ook niet? Volgens mij staat jouw gedachten niet stil. En het stopt niet, je kunt het zelf niet stoppen.Dit zal heel veel energie kosten al dat gedenk.
Ik zou er op aandringen bij je psychiater dat je het toch zwaar hebt en je misschien zo beter vaker hulp kan krijgen.
Je moet je wel bewust zijn van wat je hebt en hoe erg het tot nu toe is.Als jij zegt/denkt dat het allemaal meevalt dat weet de hulpverlening niet hoe ver je al bent.
En jij bent de leidraad. Als jij het afzwakt hoe erg het is, dan krijg je ook die hulp niet die je verdient.
Hoe ben je aan deze stoornis gekomen? Vaak begint dat ergens ga je fout en onrealistisch denken. En als je dan iets gaat vermijden, dan wordt het steeds erger.
Sterkte
Ik zou er op aandringen bij je psychiater dat je het toch zwaar hebt en je misschien zo beter vaker hulp kan krijgen.
Je moet je wel bewust zijn van wat je hebt en hoe erg het tot nu toe is.Als jij zegt/denkt dat het allemaal meevalt dat weet de hulpverlening niet hoe ver je al bent.
En jij bent de leidraad. Als jij het afzwakt hoe erg het is, dan krijg je ook die hulp niet die je verdient.
Hoe ben je aan deze stoornis gekomen? Vaak begint dat ergens ga je fout en onrealistisch denken. En als je dan iets gaat vermijden, dan wordt het steeds erger.
Sterkte
zondag 13 april 2014 om 14:12
quote:mara2 schreef op 11 april 2014 @ 13:41:
Depri niemand zegt dat je gek bent. Maar zo gaat het toch ook niet? Volgens mij staat jouw gedachten niet stil. En het stopt niet, je kunt het zelf niet stoppen.Dit zal heel veel energie kosten al dat gedenk.
Ik zou er op aandringen bij je psychiater dat je het toch zwaar hebt en je misschien zo beter vaker hulp kan krijgen.
Je moet je wel bewust zijn van wat je hebt en hoe erg het tot nu toe is.Als jij zegt/denkt dat het allemaal meevalt dat weet de hulpverlening niet hoe ver je al bent.
En jij bent de leidraad. Als jij het afzwakt hoe erg het is, dan krijg je ook die hulp niet die je verdient.
Hoe ben je aan deze stoornis gekomen? Vaak begint dat ergens ga je fout en onrealistisch denken. En als je dan iets gaat vermijden, dan wordt het steeds erger.
Sterkte
Hoi,
Klopt inderdaad mijn mijn gedachten/ gepieker staat niet stil, ik ben echt alleen maar bezig met denken, denken. Ga inderdaad wel aan de bel trekken en zeggen dat ik meer hulp moet krijgen. Dat elke keer denken maakt me kapot!!! Ga ook eind april beginnen met groepstherapie, ben echt benieuwd !
Depri niemand zegt dat je gek bent. Maar zo gaat het toch ook niet? Volgens mij staat jouw gedachten niet stil. En het stopt niet, je kunt het zelf niet stoppen.Dit zal heel veel energie kosten al dat gedenk.
Ik zou er op aandringen bij je psychiater dat je het toch zwaar hebt en je misschien zo beter vaker hulp kan krijgen.
Je moet je wel bewust zijn van wat je hebt en hoe erg het tot nu toe is.Als jij zegt/denkt dat het allemaal meevalt dat weet de hulpverlening niet hoe ver je al bent.
En jij bent de leidraad. Als jij het afzwakt hoe erg het is, dan krijg je ook die hulp niet die je verdient.
Hoe ben je aan deze stoornis gekomen? Vaak begint dat ergens ga je fout en onrealistisch denken. En als je dan iets gaat vermijden, dan wordt het steeds erger.
Sterkte
Hoi,
Klopt inderdaad mijn mijn gedachten/ gepieker staat niet stil, ik ben echt alleen maar bezig met denken, denken. Ga inderdaad wel aan de bel trekken en zeggen dat ik meer hulp moet krijgen. Dat elke keer denken maakt me kapot!!! Ga ook eind april beginnen met groepstherapie, ben echt benieuwd !
zondag 13 april 2014 om 14:18
quote:vinsent schreef op 11 april 2014 @ 07:57:
[...]
Echt wel! Wat ongelofelijk stom dat je dat niet ziet.
Je hebt medicatie gekregen die kan helpen, waarom neem je die niet?!ik Slik al jaren citolopram 60 mg, ik merk alleen dat ze niks meer voor mijn doen, heb een nieuwe voorgeschreven gekregen, maar betwijfel of ik die moet ophalen, want ben ook alleen maar suf/ moe door de medicatie.
[...]
Echt wel! Wat ongelofelijk stom dat je dat niet ziet.
Je hebt medicatie gekregen die kan helpen, waarom neem je die niet?!ik Slik al jaren citolopram 60 mg, ik merk alleen dat ze niks meer voor mijn doen, heb een nieuwe voorgeschreven gekregen, maar betwijfel of ik die moet ophalen, want ben ook alleen maar suf/ moe door de medicatie.
zondag 13 april 2014 om 14:46
quote:maree schreef op 13 april 2014 @ 14:38:
Hoe komt het dat je specifiek bang bent voor HIV? Doet waarsch niet ter zake maar ik vind het zo opvallend dat uitgerekend HIV zo jouw focus heeft.
Verder heel veel sterkte, goed dat je zelf in elk geval inziet dat dit zo niet gaat.Ik weet het echt niet Maree, het maakt mijn hele leven kapot!!
Hoe komt het dat je specifiek bang bent voor HIV? Doet waarsch niet ter zake maar ik vind het zo opvallend dat uitgerekend HIV zo jouw focus heeft.
Verder heel veel sterkte, goed dat je zelf in elk geval inziet dat dit zo niet gaat.Ik weet het echt niet Maree, het maakt mijn hele leven kapot!!
zondag 13 april 2014 om 23:49
quote:jellybelly schreef op 13 april 2014 @ 22:48:
Nou ja, niet per se, maar het valt nogal op dat je 'mij' consequent verkeerd gebruikt en dan als het niet moet wél 'mijn' schrijft.
Maar goed, dat is inderdaad misschien flauw van me om dat te posten. Ik wens je veel sterkte, hoop dat het snel beter met je gaat.is goed zo, toch bedankt dat je mijn sterkte wenst.
Nou ja, niet per se, maar het valt nogal op dat je 'mij' consequent verkeerd gebruikt en dan als het niet moet wél 'mijn' schrijft.
Maar goed, dat is inderdaad misschien flauw van me om dat te posten. Ik wens je veel sterkte, hoop dat het snel beter met je gaat.is goed zo, toch bedankt dat je mijn sterkte wenst.
woensdag 16 april 2014 om 14:44
Ik moet even mijn verhaal weer kwijt aan jullie, aub niet bot reageren. Het zit zo diep in mijn dat ik dit niet los kan laten, mijn zus is gehandicapt en die logeerde een paar dagen bij mijn, moest op een ochtend mijn dochtertje naar school brengen, 1 min loopafstand, maar mijn sleutels lagen in de auto,en mijn man was naar zijn werk toe, dus dacht ik breng mijn dochtertje snel naar school, op dat moment zij ik tegen mijn zus ik ga even snel de kleine naar school brengen, Als ik aanklop moet je de deur voor mijn open maken, zo gezecht zo gaan. Alleen krijg ik elke keer een angstige gedachten, stel dat iemand aan kwam kloppen op het moment dat klaar school was gegaan, ( mijn dochtertje van 4 mnd sliep) stel dat er op dat moment wat is gebeurt met mijn dochtertje, ik zag ook een kleine sneetje boven haar poep gaatje, jullie begrijpen denk ik wel waar ik zo angstig voor ben. Probleem is mijn zus kan niet praten,begrijpt wel veel, dus kan haar helaas niet vragen. Aub reageer normaal op mijn bericht! Wou het eerst niet plaatsen, maar moet het gewoon even kwijt.
Ps. Ze lag wel lekker te slapen toen ik terug kwam,maar toch ben ik bang, ook kwam er wat melk uit haar mond, denk dus nu ook stel dat het geen melk was maar sperma? Ik ben zo bang!!!! Ik heb volgende week gelukkig weer een afspraak staan
Ps. Ze lag wel lekker te slapen toen ik terug kwam,maar toch ben ik bang, ook kwam er wat melk uit haar mond, denk dus nu ook stel dat het geen melk was maar sperma? Ik ben zo bang!!!! Ik heb volgende week gelukkig weer een afspraak staan
woensdag 16 april 2014 om 14:57
Wat fijn dat het weer gaat over jou geruststellen ipv wat het met je kinderen doet. Zorg voor onderdak voor je kinderen want wat jij doet is veel gevaarlijker dan wat ze mogelijk op kunnen lopen. Je kinderen voelen dat ze in een onveilige situatie opgroeien, ze weten alleen niet wat het gevaar is. Het maakt niet uit dat jij je best doet om het niet te laten merken, ze voelen dat jij het onveilig vind en dat beschadigt ze voor de rest van hun leven.
woensdag 16 april 2014 om 19:15
Tja, dat heet nou een angststoornis, dan zie je de zaken niet helder.
Depri, ik wil best schrijven dat ze niet verkracht kan zijn want dan lag ze niet zo heerlijk rustig te slapen en had je veel meer lichamelijke kenmerken gezien plus kleertjes die uitgetrokken waren her en der in haar kamertje.
Maar stelt dit jou echt gerust?
Depri, ik wil best schrijven dat ze niet verkracht kan zijn want dan lag ze niet zo heerlijk rustig te slapen en had je veel meer lichamelijke kenmerken gezien plus kleertjes die uitgetrokken waren her en der in haar kamertje.
Maar stelt dit jou echt gerust?
woensdag 16 april 2014 om 19:26
Depri, het lijkt steeds erger te worden, je rationele denken lijkt totaal te zijn verdwenen door je allesoverheersende angst.
Het kan zo echt niet langer, jouw angsten gaan hopelijk heel gauw voorbij met de juiste therapie en medicatie. Maar de impact voor je kinderen, daar maak ik me ernstig zorgen over. Ik weet het, je wilt er niet aan, maar ik vind het niet langer verantwoord dat je alleen thuis bent met je kinderen. De situatie is op dit moment heel onveilig en instabiel. Hoe je ook je best zal doen, hier krijgen ze meer van mee dan goed voor ze is.
Het kan zo echt niet langer, jouw angsten gaan hopelijk heel gauw voorbij met de juiste therapie en medicatie. Maar de impact voor je kinderen, daar maak ik me ernstig zorgen over. Ik weet het, je wilt er niet aan, maar ik vind het niet langer verantwoord dat je alleen thuis bent met je kinderen. De situatie is op dit moment heel onveilig en instabiel. Hoe je ook je best zal doen, hier krijgen ze meer van mee dan goed voor ze is.
