Gezondheid
alle pijlers
Heel angstig dat mij kinderen hiv oplopen!!
zondag 6 april 2014 om 23:12
Beste lezers,
ik ben zo bang en angstig dat mijn kinderen hiv oplopen van buiten, ik loop al bij een psychiater en ga binnenkort met groepstherapie beginnen.ik denk elke keer/ bijna elke dag dat mij kinderen hiv hebben opgelopen, als mij kinderen vallen buiten moet ik die hele plek controleren, ben als de dood dat ze op glas/ naald/ bloed vallen en zo besmet raken. Laatst was ik buiten in de stad had mij jongste dochtertje van 4 mnd in een draagzak tegen mij buik aan, er liep een man langs mij, en mij gedachten zeggen nu elke keer dat hij mij dochtertje heeft geprikt in haar been. Ik wordt echt helemaal gek en krijg het maar niet uit mij hoofd!! En nog veel meer angsten waar ik elke dag mee bezig ben, en ook probeer er niet aan te denken maar helaas lukt het mij nog niet.
Ga morgen door met schrijven, en mij angsten met jullie te delen.
ik ben zo bang en angstig dat mijn kinderen hiv oplopen van buiten, ik loop al bij een psychiater en ga binnenkort met groepstherapie beginnen.ik denk elke keer/ bijna elke dag dat mij kinderen hiv hebben opgelopen, als mij kinderen vallen buiten moet ik die hele plek controleren, ben als de dood dat ze op glas/ naald/ bloed vallen en zo besmet raken. Laatst was ik buiten in de stad had mij jongste dochtertje van 4 mnd in een draagzak tegen mij buik aan, er liep een man langs mij, en mij gedachten zeggen nu elke keer dat hij mij dochtertje heeft geprikt in haar been. Ik wordt echt helemaal gek en krijg het maar niet uit mij hoofd!! En nog veel meer angsten waar ik elke dag mee bezig ben, en ook probeer er niet aan te denken maar helaas lukt het mij nog niet.
Ga morgen door met schrijven, en mij angsten met jullie te delen.
woensdag 16 april 2014 om 19:28
Lieve Depri,
Je zegt dat je zus niet kan praten, maar wel heel veel begrijpt. Kan ze 'ja' en 'nee' op een bepaalde manier aangeven? Zo ja, dan zou je haar kunnen vragen of datgene waar jij zo bang voor bent plaatsgevonden heeft. Is er iemand aan de deur geweest? Nee? Dan is er ook geen probleem.
Daarnaast heb ik nog een tip voor je. Vraag eens aan je therapeut of je hem/haar ook mag bellen/mailen als je niet lekker in je vel zit, zodat je je zorgen over je kinderen ook bij hem/haar kwijt kunt. Daarbij krijgt je behandelaar dan een goed beeld van je problematiek, en kan die een goede inschatting maken wat het beste is voor jou én je kinderen. Ik mag mijn begeleiders en behandelaren altijd mailen als dat nodig is, en dat helpt mij heel erg.
Niet dat je je zorgen hier niet mag uiten, maar ik vrees dat wij jou niet zo goed kunnen helpen als je behandelaar.
Je zegt dat je zus niet kan praten, maar wel heel veel begrijpt. Kan ze 'ja' en 'nee' op een bepaalde manier aangeven? Zo ja, dan zou je haar kunnen vragen of datgene waar jij zo bang voor bent plaatsgevonden heeft. Is er iemand aan de deur geweest? Nee? Dan is er ook geen probleem.
Daarnaast heb ik nog een tip voor je. Vraag eens aan je therapeut of je hem/haar ook mag bellen/mailen als je niet lekker in je vel zit, zodat je je zorgen over je kinderen ook bij hem/haar kwijt kunt. Daarbij krijgt je behandelaar dan een goed beeld van je problematiek, en kan die een goede inschatting maken wat het beste is voor jou én je kinderen. Ik mag mijn begeleiders en behandelaren altijd mailen als dat nodig is, en dat helpt mij heel erg.
Niet dat je je zorgen hier niet mag uiten, maar ik vrees dat wij jou niet zo goed kunnen helpen als je behandelaar.
woensdag 16 april 2014 om 19:29
quote:Rooss4 schreef op 16 april 2014 @ 19:15:
Tja, dat heet nou een angststoornis, dan zie je de zaken niet helder.
Depri, ik wil best schrijven dat ze niet verkracht kan zijn want dan lag ze niet zo heerlijk rustig te slapen en had je veel meer lichamelijke kenmerken gezien plus kleertjes die uitgetrokken waren her en der in haar kamertje.
Maar stelt dit jou echt gerust?
Moeten dit soort taferelen wel beschreven worden hier? Met details zoals die van TO? Ik wil mijn kop niet in het zand steken als het gaat om waargebeurde drama's, maar om hier nu andermans zieke fantasie en waanideeën tegen te komen...
TO gaat hier niet geholpen worden, wat we ook schrijven. We dringen niet tot haar door, want haar manier van denken is volslagen onrealistisch. Wie denkt er na een idioot scenario zoals ze net beschreef ook nog als eerste dat je kind dan misschien wel HIV heeft? Ik ben bang dat we haar gestoorde geest alleen maar voeden door hier op te blijven reageren.
Tja, dat heet nou een angststoornis, dan zie je de zaken niet helder.
Depri, ik wil best schrijven dat ze niet verkracht kan zijn want dan lag ze niet zo heerlijk rustig te slapen en had je veel meer lichamelijke kenmerken gezien plus kleertjes die uitgetrokken waren her en der in haar kamertje.
Maar stelt dit jou echt gerust?
Moeten dit soort taferelen wel beschreven worden hier? Met details zoals die van TO? Ik wil mijn kop niet in het zand steken als het gaat om waargebeurde drama's, maar om hier nu andermans zieke fantasie en waanideeën tegen te komen...
TO gaat hier niet geholpen worden, wat we ook schrijven. We dringen niet tot haar door, want haar manier van denken is volslagen onrealistisch. Wie denkt er na een idioot scenario zoals ze net beschreef ook nog als eerste dat je kind dan misschien wel HIV heeft? Ik ben bang dat we haar gestoorde geest alleen maar voeden door hier op te blijven reageren.
woensdag 16 april 2014 om 19:42
Inderdaad, we kunnen haar niet helpen, het is zelfs allemaal erger geworden na alle vele geruststellingen over verschillende "scenarios". Wat ons hier op het forum dan nog rest is onze zorgen blijven uiten over de kinderen en vooral verder niet ingaan op de kans op "HIV besmettingen. Depri, dit ga je vast niet geloven, maar als ik moest kiezen tussen een hiv besmetting of zo in het leven staan zoals jij momenteel doet, dan koos ik toch echt voor een hiv besmetting. Je weet toch hopelijk wel dat mensen dus ook kinderen hier tegenwoordig allang niet meer aan dood gaan?
woensdag 16 april 2014 om 19:53
Zolang mensen hier depri gerust stellen blijft het voor depri een legitieme vraag. Er wordt namelijk op gereageerd.
Het is heel rot dat depri zich zo voelt maar het belangrijkste is toch echt de kinderen. Dat lijkt niet tot depri door te dringen. Die kinderen moeten naar een (emotioneel) veilige omgeving. En hoe hard het ook klinkt, dat is niet bij hun moeder.
Het is heel rot dat depri zich zo voelt maar het belangrijkste is toch echt de kinderen. Dat lijkt niet tot depri door te dringen. Die kinderen moeten naar een (emotioneel) veilige omgeving. En hoe hard het ook klinkt, dat is niet bij hun moeder.
woensdag 16 april 2014 om 19:58
quote:netniet schreef op woensdag 16 april 2014 19:42 Inderdaad, we kunnen haar niet helpen, het is zelfs allemaal erger geworden na alle vele geruststellingen over verschillende "scenarios". Wat ons hier op het forum dan nog rest is onze zorgen blijven uiten over de kinderen en vooral verder niet ingaan op de kans op "HIV besmettingen. Depri, dit ga je vast niet geloven, maar als ik moest kiezen tussen een hiv besmetting of zo in het leven staan zoals jij momenteel doet, dan koos ik toch echt voor een hiv besmetting. Je weet toch hopelijk wel dat mensen dus ook kinderen hier tegenwoordig allang niet meer aan dood gaan?Idd... Als het ergste op de wereld hiv is... Geloof me er zouden mensen graag ruilen.. Ik ga ze niet opnoemen want dan volgende wk daar een topic over..
woensdag 16 april 2014 om 20:01
To, wat bij mij en mijn angststoornis hielp was mezelf niet zo serieus nemen als in: ppff heb je haar weer, ja hoor nu dit weer.. Mezelf (inwendig) uitlachen en de zooi nog wat aandikken en dan inzien hoe belachelijk het is.
Tip van forum (weet helaas niet meer van wie maar zou diegene graag willen bedanken) heeft mij (samen met veel andere dingen) geholpen.
Tip van forum (weet helaas niet meer van wie maar zou diegene graag willen bedanken) heeft mij (samen met veel andere dingen) geholpen.
woensdag 16 april 2014 om 20:02
Wij kunnen 100 keer blijven zeggen dat we liever HIV hebben dan een andere ziekte, maar die stoornis zit gewoon in haar hoofd. Depri heeft meegemaakt dat haar neefje ziek werd van een hersentumor, maar toch blijft ze bang voor HIV.
Haar therapeut heeft ons aangeraden om niet in te gaan op haar bevestiging. Gelieve dat ook hier niet te doen. Depri ik weet dat je teleurgesteld zal zijn, maar ik doe het voor je eigen bestwil.
Zet het alsjeblieft uit je hoofd.
Haar therapeut heeft ons aangeraden om niet in te gaan op haar bevestiging. Gelieve dat ook hier niet te doen. Depri ik weet dat je teleurgesteld zal zijn, maar ik doe het voor je eigen bestwil.
Zet het alsjeblieft uit je hoofd.
woensdag 16 april 2014 om 20:22
Depri, ik hoop dat de mate van onbegrip waarmee mensen reageren op jouw scenario's je duidelijk maakt hoe ontzettend onwaarschijnlijk ze zijn. Want echt, je bedenkt echt hele vreemde scenario's. Dat het voor jou wel echt is, is natuurlijk heel naar. Maar misschien dat het je toch helpt om te zien hoe onzinnig anderen het vinden om een beetje te zien dat je je echt geen zorgen over die scenario's hoeft te maken.
Nee, je dochtertje is niet misbruikt. Ze heeft geen kans op HIV gelopen. Ze lag lekker te slapen in haar bedje, terwijl jouw zus thuis was, die alleen voor jou de deur open heeft gedaan.
Nee, je dochtertje is niet misbruikt. Ze heeft geen kans op HIV gelopen. Ze lag lekker te slapen in haar bedje, terwijl jouw zus thuis was, die alleen voor jou de deur open heeft gedaan.
woensdag 16 april 2014 om 22:07
quote:Virginia_11 schreef op 16 april 2014 @ 20:02:
Wij kunnen 100 keer blijven zeggen dat we liever HIV hebben dan een andere ziekte, maar die stoornis zit gewoon in haar hoofd. Depri heeft meegemaakt dat haar neefje ziek werd van een hersentumor, maar toch blijft ze bang voor HIV.
Haar therapeut heeft ons aangeraden om niet in te gaan op haar bevestiging. Gelieve dat ook hier niet te doen. Depri ik weet dat je teleurgesteld zal zijn, maar ik doe het voor je eigen bestwil.
Zet het alsjeblieft uit je hoofd.ik weet dat jij dat voor mijn eigen bestwil doet, ik kan er echt niks aan doen, ben echt zo bang hiervoor!
Wij kunnen 100 keer blijven zeggen dat we liever HIV hebben dan een andere ziekte, maar die stoornis zit gewoon in haar hoofd. Depri heeft meegemaakt dat haar neefje ziek werd van een hersentumor, maar toch blijft ze bang voor HIV.
Haar therapeut heeft ons aangeraden om niet in te gaan op haar bevestiging. Gelieve dat ook hier niet te doen. Depri ik weet dat je teleurgesteld zal zijn, maar ik doe het voor je eigen bestwil.
Zet het alsjeblieft uit je hoofd.ik weet dat jij dat voor mijn eigen bestwil doet, ik kan er echt niks aan doen, ben echt zo bang hiervoor!
woensdag 16 april 2014 om 23:47
quote:depri32 schreef op 16 april 2014 @ 22:04:
Ik weet even niet wat ik moet zeggen, ik hoop echt dat jullie gelijk hebben. Ik kan hier zelf niks aan doen, wat betreft mijn kinderen ik val hun gelukkig niet (meer lastig) met mijn gedachten. Ze weten daar gelukkig ook niks vanaf.Wat zit je ongelooflijk in de ontkenning. Je kinderen voelen dat er een onveilige omgeving is. Dat gevoel geef jij ze door je gedrag, al dan niet bewust. Hou eens op met alleen aan je eigen gevoel te denken en ga doen wat het beste is voor je kinderen.
Ik weet even niet wat ik moet zeggen, ik hoop echt dat jullie gelijk hebben. Ik kan hier zelf niks aan doen, wat betreft mijn kinderen ik val hun gelukkig niet (meer lastig) met mijn gedachten. Ze weten daar gelukkig ook niks vanaf.Wat zit je ongelooflijk in de ontkenning. Je kinderen voelen dat er een onveilige omgeving is. Dat gevoel geef jij ze door je gedrag, al dan niet bewust. Hou eens op met alleen aan je eigen gevoel te denken en ga doen wat het beste is voor je kinderen.
donderdag 17 april 2014 om 08:11
donderdag 17 april 2014 om 08:35
quote:depri32 schreef op 16 april 2014 @ 22:04:
Ik weet even niet wat ik moet zeggen, ik hoop echt dat jullie gelijk hebben. Ik kan hier zelf niks aan doen, wat betreft mijn kinderen ik val hun gelukkig niet (meer lastig) met mijn gedachten. Ze weten daar gelukkig ook niks vanaf.Ze voelen dat jij bang bent, maar ze weten niet waarvoor. Zo groeien ze op tot bange en labiele personen, met irreële angsten. Je beschadigt hen op een vreselijke manier. Je doet het niet expres, maar je mishandelt ze wel op deze manier. Erger nog dan wanneer je ze af en toe eens een tik zou geven. Arme kinderen...
Ik weet even niet wat ik moet zeggen, ik hoop echt dat jullie gelijk hebben. Ik kan hier zelf niks aan doen, wat betreft mijn kinderen ik val hun gelukkig niet (meer lastig) met mijn gedachten. Ze weten daar gelukkig ook niks vanaf.Ze voelen dat jij bang bent, maar ze weten niet waarvoor. Zo groeien ze op tot bange en labiele personen, met irreële angsten. Je beschadigt hen op een vreselijke manier. Je doet het niet expres, maar je mishandelt ze wel op deze manier. Erger nog dan wanneer je ze af en toe eens een tik zou geven. Arme kinderen...
donderdag 17 april 2014 om 09:41
quote:aikidoka schreef op 17 april 2014 @ 08:11:
[...]
Heeft haar therapeut contact gezocht met haar vrienden en familie om dat te adviseren? Dus ook met jou?
Vreemd verhaal inderdaad.
En eeh wat doet die therapeut verder om haar en vooral haar kinderen te helpen?
Tot nu toe lijkt het allemaal verdomd weinig geholpen te hebben in elk geval!
[...]
Heeft haar therapeut contact gezocht met haar vrienden en familie om dat te adviseren? Dus ook met jou?
Vreemd verhaal inderdaad.
En eeh wat doet die therapeut verder om haar en vooral haar kinderen te helpen?
Tot nu toe lijkt het allemaal verdomd weinig geholpen te hebben in elk geval!
donderdag 17 april 2014 om 09:54
quote:aikidoka schreef op 17 april 2014 @ 08:11:
[...]
Heeft haar therapeut contact gezocht met haar vrienden en familie om dat te adviseren? Dus ook met jou?
Ik ben met Depri naar het intake gesprek geweest. En deze adviseerde ons (haar familie en vrienden) niet in te gaan op haar bevestiging. Wij hebben al heel vaak tegen haar ingepraat en gezegd dat haar angst niet reeël is, maar dat gaat er bij haar niet in.
De therapie start volgende week.
[...]
Heeft haar therapeut contact gezocht met haar vrienden en familie om dat te adviseren? Dus ook met jou?
Ik ben met Depri naar het intake gesprek geweest. En deze adviseerde ons (haar familie en vrienden) niet in te gaan op haar bevestiging. Wij hebben al heel vaak tegen haar ingepraat en gezegd dat haar angst niet reeël is, maar dat gaat er bij haar niet in.
De therapie start volgende week.
donderdag 17 april 2014 om 09:54
quote:Rooss4 schreef op 17 april 2014 @ 09:41:
[...]
Vreemd verhaal inderdaad.
En eeh wat doet die therapeut verder om haar en vooral haar kinderen te helpen?
Tot nu toe lijkt het allemaal verdomd weinig geholpen te hebben in elk geval!Nog niet veel. Ze heeft een paar weken geleden haar intake gehad en volgende week start haar therapie.
[...]
Vreemd verhaal inderdaad.
En eeh wat doet die therapeut verder om haar en vooral haar kinderen te helpen?
Tot nu toe lijkt het allemaal verdomd weinig geholpen te hebben in elk geval!Nog niet veel. Ze heeft een paar weken geleden haar intake gehad en volgende week start haar therapie.
donderdag 17 april 2014 om 10:01
quote:Virginia_11 schreef op 17 april 2014 @ 09:54:
[...]
Ik ben met Depri naar het intake gesprek geweest. En deze adviseerde ons (haar familie en vrienden) niet in te gaan op haar bevestiging. Wij hebben al heel vaak tegen haar ingepraat en gezegd dat haar angst niet reeël is, maar dat gaat er bij haar niet in.
De therapie start volgende week.Volgens mij bedoel jij het goed, maar ik vraag me af of het Depri helpt als jij hier over haar praat?
[...]
Ik ben met Depri naar het intake gesprek geweest. En deze adviseerde ons (haar familie en vrienden) niet in te gaan op haar bevestiging. Wij hebben al heel vaak tegen haar ingepraat en gezegd dat haar angst niet reeël is, maar dat gaat er bij haar niet in.
De therapie start volgende week.Volgens mij bedoel jij het goed, maar ik vraag me af of het Depri helpt als jij hier over haar praat?
donderdag 17 april 2014 om 10:17
Je hebt een hevige angststoornis, STOORNIS, niet normaal dus. Groepstherapie is veel te vrijblijvend, je hebt onmiddellijk professionele hulp nodig!
Trek aan de bel en stel het niet uit. Je komt hier zelf niet uit, in deze toestand kun je niet alleen voor je kinderen zorgen. Zoek professionele hulp, meid!
Trek aan de bel en stel het niet uit. Je komt hier zelf niet uit, in deze toestand kun je niet alleen voor je kinderen zorgen. Zoek professionele hulp, meid!
donderdag 17 april 2014 om 10:23
Het is echt een misvatting dat je psychische klachten verborgen kan houden voor je kinderen.
Ik ben zelf opgegroeid met een moeder met psychische klachten en zij dacht ook dat wij er niet veel van meekregen.
Helaas is dat niet het geval. Ik heb zelf al 2 maal in dagbehandeling gezeten voor een jaar (3 dagen per week) ben al een paar keer opgenomen geweest en heb diverse diagnose's.
Ik hoop oprecht dat 1 keer per week behandeling voor 3 maanden genoeg is voor jou maar alsjeblieft geef eerlijk aan als dit niet zo is en slik je medicatie!
Ik ben zelf opgegroeid met een moeder met psychische klachten en zij dacht ook dat wij er niet veel van meekregen.
Helaas is dat niet het geval. Ik heb zelf al 2 maal in dagbehandeling gezeten voor een jaar (3 dagen per week) ben al een paar keer opgenomen geweest en heb diverse diagnose's.
Ik hoop oprecht dat 1 keer per week behandeling voor 3 maanden genoeg is voor jou maar alsjeblieft geef eerlijk aan als dit niet zo is en slik je medicatie!
donderdag 17 april 2014 om 10:31
Als jouw 4 jarige dochter een prik moet, en jij duwt zo hysterisch de naald weg, dat de dokter zichzelf krast en daardoor een nieuwe naald moet pakken, heeft ze dat echt wel door hoor!
En een kind vind een prik al niet leuk, en die heeft op zo'n moment een sterke moeder nodig die haar vertrouwen geeft en zegt dat ze het prima doet en dat het prikje wel meevalt.
Niet een hysterisch huilende moeder die banger is dan het kind zelf.
Hoe kom je er überhaupt op om mee te gaan als je dochter een prik moet? Waarom heeft je man dat niet gedaan?
Je denkt niet meer helder na, en ja, je kinderen merken dit, hoe klein ze ook zijn.
En een kind vind een prik al niet leuk, en die heeft op zo'n moment een sterke moeder nodig die haar vertrouwen geeft en zegt dat ze het prima doet en dat het prikje wel meevalt.
Niet een hysterisch huilende moeder die banger is dan het kind zelf.
Hoe kom je er überhaupt op om mee te gaan als je dochter een prik moet? Waarom heeft je man dat niet gedaan?
Je denkt niet meer helder na, en ja, je kinderen merken dit, hoe klein ze ook zijn.
donderdag 17 april 2014 om 10:36
Depri, het feit dat jij al zo intensief naar je dochter haar anus hebt gekeken dat je een minuscuul sneetje hebt ontdekt is niet normaal. Een normale moeder kijkt niet zo lang naar zoiets. Dat voelt je dochter zeker aan.
Echt, je brengt je kinderen schade toe op deze manier. Zoek adequatere hulp, dit gaat zo niet langer. Je angst gaat van kwaad tot erger nu, met alle gevolgen van dien.
Echt, je brengt je kinderen schade toe op deze manier. Zoek adequatere hulp, dit gaat zo niet langer. Je angst gaat van kwaad tot erger nu, met alle gevolgen van dien.
donderdag 17 april 2014 om 10:39
Waar lees jij iets over een injectie?
Als dat zo is, vind ik dat heel erg.
Ik heb het gevonden. Depri, zie daar het bewijs dat je wel je kinderen beschadigd. Jij slaat een injectie weg, je dochter bezeerd zich eraan. Jij laat zien dat je bang moet zijn voor een injectie, je dochter prent dit in en voilà. Een nieuwe angst is ontstaan bij haar. Buiten dat ze mogelijk pijn heeft van het schaven van de naald langs haar huid.
Wat ik me nou afvraag hè? Stel, het kwaad is geschied, je kinderen hebben HIV. Wat doe jij dan?
Als dat zo is, vind ik dat heel erg.
Ik heb het gevonden. Depri, zie daar het bewijs dat je wel je kinderen beschadigd. Jij slaat een injectie weg, je dochter bezeerd zich eraan. Jij laat zien dat je bang moet zijn voor een injectie, je dochter prent dit in en voilà. Een nieuwe angst is ontstaan bij haar. Buiten dat ze mogelijk pijn heeft van het schaven van de naald langs haar huid.
Wat ik me nou afvraag hè? Stel, het kwaad is geschied, je kinderen hebben HIV. Wat doe jij dan?
donderdag 17 april 2014 om 10:57
Depri32, het leven is ontzettend angstig, als je gaat nadenken over wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Er bestaan mensen die niet het beste met je voor hebben.
Nadenken is goed, maar doordenken niet.
'normale' mensen hebben een filter, die bij hen er voor zorgt om niet de hele dag te doemdenken. Het leven is anders niet leefbaar meer, zoals je wel hebt gemerkt.
Maar waarom zou mogelijke ellende allemaal om jou en de kinderen concentreren ? Ben jij zo belangrijk ? Zelfs Snowden, die door de amerikanen gehaat wordt, heeft geen enkele aanslag op zijn leven gehad. En anderen zouden dat bij jou wel doen door jouw kinderen bewust te willen besmetten ?
Jouw kinderen zullen ziek worden,net als elk ander kind. Of dat ernstige ziektes zullen zijn, dat weten we niet. Dat weet niemand niet....En inderdaad kan dit heel veel onrust opwekken bij iemand die ontzettend veel van haar kinderen houdt en niet weet hoe ze de onzekerheid van het leven kan dragen.
Elke keer als je een gedachte krijgt, die je hier op het forum zou willen zetten, om bevestiging te krijgen..zou je beter stop kunnen zeggen in jezelf.
Gewoon stop...
elke keer weer
dit zal heel moeilijk zijn omdat je automatisch bent gaan denken en in een gedachtecirkel komt, die steeds verder gaat.
Ze is gevallen....zou er bloed op de tegels liggen ? STOP !!!
Maar zou er dan glas liggen ? STOP!!!
en de volgende maar.... komt weer automatisch....weer STOP !!!
Op een gegeven moment kan je dat piekeren er wel uitkrijgen.
Lieverd, ik vind het ontzettend rot voor je, maar besef:
JE BENT STERKER DAN JE DENKT.
Als er ooit iets mocht gebeuren, zijn er links of rechtsom, er allerlei manieren, dingen en mensen die je kunnen helpen en natuurlijk ook .. je eigen kracht om eruit te komen.
Je bent sterker dan je angsten, echt waar.!
NU ben je eigenlijk ook ziek (en niet de kinderen), maar je gaat in therapie, je hebt medicijnen (ophalen verdorie, die nieuwe!) je hebt familie en vrienden en een lieve man, twee meiden die allemaal willen dat je beter wordt, onbekende mensen op het forum, die op allerlei manieren laten zien, dat ze zouden willen dat je hier geen last van had en die tips en hartenonderderiem geven.
Je wil van de angsten af, van deze ziekte, dat is toch ontzettend sterk ? Je had ook in de (on)veilige cocon van jouw huis kunnen blijven zitten en de angsten nog meer laten cultiveren.
Je zit op de goede weg, dame..
Je bent sterker dan jouw angsten...ECHT WAAR !!
.
Nadenken is goed, maar doordenken niet.
'normale' mensen hebben een filter, die bij hen er voor zorgt om niet de hele dag te doemdenken. Het leven is anders niet leefbaar meer, zoals je wel hebt gemerkt.
Maar waarom zou mogelijke ellende allemaal om jou en de kinderen concentreren ? Ben jij zo belangrijk ? Zelfs Snowden, die door de amerikanen gehaat wordt, heeft geen enkele aanslag op zijn leven gehad. En anderen zouden dat bij jou wel doen door jouw kinderen bewust te willen besmetten ?
Jouw kinderen zullen ziek worden,net als elk ander kind. Of dat ernstige ziektes zullen zijn, dat weten we niet. Dat weet niemand niet....En inderdaad kan dit heel veel onrust opwekken bij iemand die ontzettend veel van haar kinderen houdt en niet weet hoe ze de onzekerheid van het leven kan dragen.
Elke keer als je een gedachte krijgt, die je hier op het forum zou willen zetten, om bevestiging te krijgen..zou je beter stop kunnen zeggen in jezelf.
Gewoon stop...
elke keer weer
dit zal heel moeilijk zijn omdat je automatisch bent gaan denken en in een gedachtecirkel komt, die steeds verder gaat.
Ze is gevallen....zou er bloed op de tegels liggen ? STOP !!!
Maar zou er dan glas liggen ? STOP!!!
en de volgende maar.... komt weer automatisch....weer STOP !!!
Op een gegeven moment kan je dat piekeren er wel uitkrijgen.
Lieverd, ik vind het ontzettend rot voor je, maar besef:
JE BENT STERKER DAN JE DENKT.
Als er ooit iets mocht gebeuren, zijn er links of rechtsom, er allerlei manieren, dingen en mensen die je kunnen helpen en natuurlijk ook .. je eigen kracht om eruit te komen.
Je bent sterker dan je angsten, echt waar.!
NU ben je eigenlijk ook ziek (en niet de kinderen), maar je gaat in therapie, je hebt medicijnen (ophalen verdorie, die nieuwe!) je hebt familie en vrienden en een lieve man, twee meiden die allemaal willen dat je beter wordt, onbekende mensen op het forum, die op allerlei manieren laten zien, dat ze zouden willen dat je hier geen last van had en die tips en hartenonderderiem geven.
Je wil van de angsten af, van deze ziekte, dat is toch ontzettend sterk ? Je had ook in de (on)veilige cocon van jouw huis kunnen blijven zitten en de angsten nog meer laten cultiveren.
Je zit op de goede weg, dame..
Je bent sterker dan jouw angsten...ECHT WAAR !!
.
