Gezondheid
alle pijlers
Jonge moeders met burn outs
dinsdag 24 april 2018 07:05
Mijn man en ik willen graag aan kinderen beginnen echter maakt het mij best bang dat bijna alle jonge moeders die ik ken een burn out hebben of hebben gehad. Hoe komt dat toch? Kunnen vrouwen te moeilijk nee zeggen als het niet meer gaat? Is er teveel financiële druk zodat ze teveel blijven werken? Hoe voorkom je het? En wat zijn jullie ervaringen ermee?
Vergeef me dat ik schreeuw wat ik niet weet en dat ik zwijg over wat helder is, dat ik nooit zeg wat ik bedoel en dingen roep die ik niet voel.
dinsdag 24 april 2018 16:03
Weet ik niet, of je dat altijd zo kan stellen. Ik ben nu midden twintig en heb (nog) geen kinderwens. Ik kan me echter voorstellen dat, mocht ik die over 5 of 10 jaar wel hebben, ik het juist als zwaar kan ervaren dat het echt nog steeds alleen me, myself and I is maar dan met de zorg voor mijn ouders erbij waar ik alleen verantwoordelijk voor ben. Een gezin lijkt me absoluut veel werk, maar het lijkt me ook een heel prettige basis om te hebben en op terug te kunnen vallen. Iets dat ook energie kan opleveren en waar je veel liefde, steun en geborgenheid uit kunt halen.Lil0u schreef: ↑24-04-2018 15:44Daarom zeg ik dus: als dat allemaal niet mogelijk is, dan bestaat er ook nog zoiets als professionele hulp.
Voor jou is het ook weer anders, omdat je geen kinderen hebt. Dat geeft een stuk meer ruimte om de zorg voor je ouders op je te nemen, maar ook dan altijd met bewaking van je eigen grenzen. Jouw ouders willen (zeer waarschijnlijk) ook niet dat jij er aan onderdoor gaat.
dinsdag 24 april 2018 16:22
Weet je wat mijn therapeut zei?
Mevrouw Lila, wat heeft u veel pech gehad
En weet je hoe mooi dat was, dat ze dat zei? Want ik was al die tijd bezig met vechten. En denken dat ik alles op moest lossen, en sterk moest zijn.
En als ik maar praatte met mijn man, etcetcetc
Maar een mens kan ook verrekte veel pech hebben.
Toen ik het eens op die manuer bekeek... Ging het beter
Besef jij je ook eens, dat al die zaken, die jij zo goed voor elkaar hebt, ook door een flinke dosis mazzel komen
Want ik ben diep gegaan, maar heb het nu perfect voor elkaar. Errug leuk huwelijk, twee gezonde kinderen (vwo, dus gaat prima), ben gezond. 2e helft van de 40, ouders en schoonouders gezond. Baan waar je u tegen zegt, leuk huis, leuke auto. Blond, lang en nog een maatje 36 en een iq van tegen de 140
Maar dat had ook anders kunnen zijn.
Heb twee vriendinnen die een kind (een baby, een tiener) verloren. Een vriendin met hiv, eentje met kanker, hersenbloeding. Allemaal mijn leeftijd, en minder geluk.
dinsdag 24 april 2018 16:30
Kleine kinderen kosten bakken tijd en energie. Als je geen kinderen hebt blijft er dus meer tijd en energie over voor de zorg aan je ouders.ikbenlief10 schreef: ↑24-04-2018 15:56Dan spreek je jezelf toch ook tegen?
Dan kunnen sommige mensen doen wat ze willen, maar dat wil niet zeggen dat hun weerbaarheid/belastbaarheid daardoor omhoog gaat.
En dan je opmerking over Timetraveler, dat ze geen kinderen heeft en daardoor wel voor haar ouders kan zorgen. Wie ben jij dat je dat kan bepalen? Iemand zonder kinderen heeft dan geen leven of een onbeperkte belastbaarheid?
Ik vind je echt enorm bekrompen.
Niet zo'n lastig optelsommetje lijkt me.
dinsdag 24 april 2018 16:53
Kinderen en/of een partner kunnen ook zorgen voor steun, een sterke basis, fijn thuiskomen, je hart kunnen luchten, het samen doen. Het is allemaal niet zo zwart-wit.
dinsdag 24 april 2018 18:57
Als je geen kinderen hebt werk je misschien wel fulltime (er zijn zelfs vrouwen die kleine kinderen hebben en daarbij fulltime werken). Dus die tijd en energie gaat gewoon ergens anders naartoe.
Echt waar, er zijn meer dingen die tijd en energie kosten dan alleen maar kinderen.
Jij lukt wel zo'n moeder die zichzelf verheven voelt omdat ze nu eenmaal moeder is en 'moeder zijn het zwaarste beroep is ter wereld'.
Mijn kroost kost mij helemaal geen bakken vol energie, en nu? Of in ieder geval ervaar ik dat niet zo. Haal er juist energie uit.
Ik vond mijn leven als niet-moeder veel drukker.
Heb nu juist veel meer tijd voor mijn ouders, vriendinnen etc.
En daarbij eens met de vorige post.
.
dinsdag 24 april 2018 19:41
Op je werk heb je recht op zorgverlof, dus in die uren kun je snijden in geval van ernstige ziekte. De zorg voor je kinderen loopt daarentegen gewoon door. Je bent gewoon wat flexibeler om je eigen tijd in te delen en kunt makkelijker even heen en weer als je geen kinderen hebt.mandylion schreef: ↑24-04-2018 18:57Als je geen kinderen hebt werk je misschien wel fulltime (er zijn zelfs vrouwen die kleine kinderen hebben en daarbij fulltime werken). Dus die tijd en energie gaat gewoon ergens anders naartoe.
Echt waar, er zijn meer dingen die tijd en energie kosten dan alleen maar kinderen.
Jij lukt wel zo'n moeder die zichzelf verheven voelt omdat ze nu eenmaal moeder is en 'moeder zijn het zwaarste beroep is ter wereld'.
Mijn kroost kost mij helemaal geen bakken vol energie, en nu? Of in ieder geval ervaar ik dat niet zo. Haal er juist energie uit.
Ik vond mijn leven als niet-moeder veel drukker.
Heb nu juist veel meer tijd voor mijn ouders, vriendinnen etc.
En daarbij eens met de vorige post.
Niet dat het verder iets zegt hoor. In mijn familie zijn vooral de vrouwen met kinderen zeer actieve mantelzorgers. De vrijgezellen houden zich eerder afzijdig.
woensdag 25 april 2018 07:35
Behalve dit stukje; mooie post hoor.
Het leven is inderdaad niet 100% maakbaar. Geluk hebben speelt een enorm grote rol. Veel mensen lijken dat te vergeten.
woensdag 25 april 2018 07:40
Tuurlijk kan dat,maar tijdens langdurig zorgverlof heb je geen recht op salaris en als je minder uren werkt heeft dat ook financiële consequenties. Geen keuzes die iedereen zich kan veroorloven en daarbij ook een bron van stress.Lil0u schreef: ↑24-04-2018 19:41Op je werk heb je recht op zorgverlof, dus in die uren kun je snijden in geval van ernstige ziekte. De zorg voor je kinderen loopt daarentegen gewoon door. Je bent gewoon wat flexibeler om je eigen tijd in te delen en kunt makkelijker even heen en weer als je geen kinderen hebt.
Niet dat het verder iets zegt hoor. In mijn familie zijn vooral de vrouwen met kinderen zeer actieve mantelzorgers. De vrijgezellen houden zich eerder afzijdig.
woensdag 25 april 2018 07:41
Gelukkig beweert ook niemand iets anders en zijn we het over dit punt eens.Lachattenoir schreef: ↑25-04-2018 07:35
Behalve dit stukje; mooie post hoor.
Het leven is inderdaad niet 100% maakbaar. Geluk hebben speelt een enorm grote rol. Veel mensen lijken dat te vergeten.
woensdag 25 april 2018 07:56
jij wel hoor
mirror mirror o the wall, who is the most self righteous of them all...
het is Lil0ouuuuuuu
kijk eens in de spiegel, lees je eigen posts eens door, en kom van je voetstuk af
Jij hebt gewoon een flinke dosis mazzel in het leven,waardoor je nog niet echt diep gegaan bent. En dat is heel erg fijn voor je, maar doe niet net alsof (jonge)vrouwen/moeders die een burn out krijgen (of 'gewoon overspannen' zijn) het aan zichzelf te danken hebben.
woensdag 25 april 2018 09:18
ik ben dol op platen weg rammen!ikbenlief10 schreef: ↑25-04-2018 09:09Lilalinda, volgens mij heeft Lil0u echt een plaat voor haar hoofd.
Ze heeft haar eigen waarheid en die is volgens mij niet heel realistisch.
woensdag 25 april 2018 09:36
Je hebt geen idee, dat geeft niet. Je kent mij niet en dat hoeft ook niet.lilalinda schreef: ↑25-04-2018 07:56jij wel hoor
mirror mirror o the wall, who is the most self righteous of them all...
het is Lil0ouuuuuuu
kijk eens in de spiegel, lees je eigen posts eens door, en kom van je voetstuk af
Jij hebt gewoon een flinke dosis mazzel in het leven,waardoor je nog niet echt diep gegaan bent. En dat is heel erg fijn voor je, maar doe niet net alsof (jonge)vrouwen/moeders die een burn out krijgen (of 'gewoon overspannen' zijn) het aan zichzelf te danken hebben.
Ik zeg nergens dat ze het aan zichzelf te danken hebben, wel dat je kunt leren om beter met jezelf om te gaan om zo een burn out in de toekomst te voorkomen.
Waar liggen je grenzen en hoe kun je die beschermen? Hoe kun je de signalen die je lijf afgeeft eerder oppikken en hier gepast op reageren? Waar haal jij rust, ontspanning, of juist je energie uit? Wanneer is goed, goed genoeg?
Dit is een weg die ieder voor zich moet doormaken. En ja, voor sommigen is het een heel harde les, maar een mens is wel in staat te leren, daar ben ik van overtuigd.
Dat gaat niet om de tegenslagen waarmee je te maken hebt, dat is inderdaad pure pech, maar je kunt wel leren om juist dán als er veel op je bordje komt, goed voor jezelf te zorgen en ook hoe je dat het beste kunt doen, wat bij je past.
woensdag 25 april 2018 09:54
Ik gun je een leven vol pech en tegenslagen, waar je heerlijk veel van kan lerenLil0u schreef: ↑25-04-2018 09:36Je hebt geen idee, dat geeft niet. Je kent mij niet en dat hoeft ook niet.
Ik zeg nergens dat ze het aan zichzelf te danken hebben, wel dat je kunt leren om beter met jezelf om te gaan om zo een burn out in de toekomst te voorkomen.
Waar liggen je grenzen en hoe kun je die beschermen? Hoe kun je de signalen die je lijf afgeeft eerder oppikken en hier gepast op reageren? Waar haal jij rust, ontspanning, of juist je energie uit? Wanneer is goed, goed genoeg?
Dit is een weg die ieder voor zich moet doormaken. En ja, voor sommigen is het een heel harde les, maar een mens is wel in staat te leren, daar ben ik van overtuigd.
Dat gaat niet om de tegenslagen waarmee je te maken hebt, dat is inderdaad pure pech, maar je kunt wel leren om juist dán als er veel op je bordje komt, goed voor jezelf te zorgen en ook hoe je dat het beste kunt doen, wat bij je past.
woensdag 25 april 2018 15:21
Ik wil toch even reageren;
Hoewel ik me lang niet overal in kan vinden wat lilou zegt kan ik een gedeelte wel herkennen..
Iemand die een burn-out had gaf aan dat dit kwam doordat ze de lat te hoog legde, overal voor de volle 100% ging en dit niet vol kon houden.. daarbij een keer letterlijk tegen mij gezegd dat ik blijkbaar de lat minder hoog legde omdat ik alle ballen omhoog kon houden. En dat is juist wat niet waar is; het feit dat ik geen burn-out heb gekregen is blijkbaar omdat ik anders om ben gegaan met de drukte en stress die op mijn pad is gekomen. Dit betekent niet dat ik met een 6je genoegen neem, mij half inzet voor mijn werk en dingen niet belangrijk vind.
En dit is iets wat mij wel tegen mijn borst stuit wat meerdere personen met een burn-out hebben aangegeven (zowel privé als bijvoorbeeld op televisie) dat diegene zichzelf meer op een soort voetstuk hebben geplaatst doordat zij meer gedreven zijn dan diegene die niet zijn ‘ingestort’.
En natuurlijk komen er bij anderen weer heel andere dingen bij zoals ziekte, zeer en soms gewoon heel veel pech waardoor de emmer heel snel overloopt... maar toch valt het mij wel op dat ik me bijna moet verantwoorden dat ik ook écht wel net zo’n inspanning lever in mijn leven dan een ander..
Hoewel ik me lang niet overal in kan vinden wat lilou zegt kan ik een gedeelte wel herkennen..
Iemand die een burn-out had gaf aan dat dit kwam doordat ze de lat te hoog legde, overal voor de volle 100% ging en dit niet vol kon houden.. daarbij een keer letterlijk tegen mij gezegd dat ik blijkbaar de lat minder hoog legde omdat ik alle ballen omhoog kon houden. En dat is juist wat niet waar is; het feit dat ik geen burn-out heb gekregen is blijkbaar omdat ik anders om ben gegaan met de drukte en stress die op mijn pad is gekomen. Dit betekent niet dat ik met een 6je genoegen neem, mij half inzet voor mijn werk en dingen niet belangrijk vind.
En dit is iets wat mij wel tegen mijn borst stuit wat meerdere personen met een burn-out hebben aangegeven (zowel privé als bijvoorbeeld op televisie) dat diegene zichzelf meer op een soort voetstuk hebben geplaatst doordat zij meer gedreven zijn dan diegene die niet zijn ‘ingestort’.
En natuurlijk komen er bij anderen weer heel andere dingen bij zoals ziekte, zeer en soms gewoon heel veel pech waardoor de emmer heel snel overloopt... maar toch valt het mij wel op dat ik me bijna moet verantwoorden dat ik ook écht wel net zo’n inspanning lever in mijn leven dan een ander..
woensdag 25 april 2018 16:24
Dit valt mij ook op. Goed verwoord.Springkikker schreef: ↑25-04-2018 15:21Ik wil toch even reageren;
Hoewel ik me lang niet overal in kan vinden wat lilou zegt kan ik een gedeelte wel herkennen..
Iemand die een burn-out had gaf aan dat dit kwam doordat ze de lat te hoog legde, overal voor de volle 100% ging en dit niet vol kon houden.. daarbij een keer letterlijk tegen mij gezegd dat ik blijkbaar de lat minder hoog legde omdat ik alle ballen omhoog kon houden. En dat is juist wat niet waar is; het feit dat ik geen burn-out heb gekregen is blijkbaar omdat ik anders om ben gegaan met de drukte en stress die op mijn pad is gekomen. Dit betekent niet dat ik met een 6je genoegen neem, mij half inzet voor mijn werk en dingen niet belangrijk vind.
En dit is iets wat mij wel tegen mijn borst stuit wat meerdere personen met een burn-out hebben aangegeven (zowel privé als bijvoorbeeld op televisie) dat diegene zichzelf meer op een soort voetstuk hebben geplaatst doordat zij meer gedreven zijn dan diegene die niet zijn ‘ingestort’.
En natuurlijk komen er bij anderen weer heel andere dingen bij zoals ziekte, zeer en soms gewoon heel veel pech waardoor de emmer heel snel overloopt... maar toch valt het mij wel op dat ik me bijna moet verantwoorden dat ik ook écht wel net zo’n inspanning lever in mijn leven dan een ander..
woensdag 25 april 2018 16:32
Wat een hoop onzin bij elkaar.Springkikker schreef: ↑25-04-2018 15:21Ik wil toch even reageren;
Hoewel ik me lang niet overal in kan vinden wat lilou zegt kan ik een gedeelte wel herkennen..
Iemand die een burn-out had gaf aan dat dit kwam doordat ze de lat te hoog legde, overal voor de volle 100% ging en dit niet vol kon houden.. daarbij een keer letterlijk tegen mij gezegd dat ik blijkbaar de lat minder hoog legde omdat ik alle ballen omhoog kon houden. En dat is juist wat niet waar is; het feit dat ik geen burn-out heb gekregen is blijkbaar omdat ik anders om ben gegaan met de drukte en stress die op mijn pad is gekomen. Dit betekent niet dat ik met een 6je genoegen neem, mij half inzet voor mijn werk en dingen niet belangrijk vind.
En dit is iets wat mij wel tegen mijn borst stuit wat meerdere personen met een burn-out hebben aangegeven (zowel privé als bijvoorbeeld op televisie) dat diegene zichzelf meer op een soort voetstuk hebben geplaatst doordat zij meer gedreven zijn dan diegene die niet zijn ‘ingestort’.
En natuurlijk komen er bij anderen weer heel andere dingen bij zoals ziekte, zeer en soms gewoon heel veel pech waardoor de emmer heel snel overloopt... maar toch valt het mij wel op dat ik me bijna moet verantwoorden dat ik ook écht wel net zo’n inspanning lever in mijn leven dan een ander..
anoniem_287941 wijzigde dit bericht op 25-04-2018 17:16
0.04% gewijzigd
woensdag 25 april 2018 16:46
oh joh, je slaat de plank zo mis, dat ik niet eens weet waar ik beginnen moetSpringkikker schreef: ↑25-04-2018 15:21Ik wil toch even reageren;
Hoewel ik me lang niet overal in kan vinden wat lilou zegt kan ik een gedeelte wel herkennen..
Iemand die een burn-out had gaf aan dat dit kwam doordat ze de lat te hoog legde, overal voor de volle 100% ging en dit niet vol kon houden.. daarbij een keer letterlijk tegen mij gezegd dat ik blijkbaar de lat minder hoog legde omdat ik alle ballen omhoog kon houden. En dat is juist wat niet waar is; het feit dat ik geen burn-out heb gekregen is blijkbaar omdat ik anders om ben gegaan met de drukte en stress die op mijn pad is gekomen. Dit betekent niet dat ik met een 6je genoegen neem, mij half inzet voor mijn werk en dingen niet belangrijk vind.
En dit is iets wat mij wel tegen mijn borst stuit wat meerdere personen met een burn-out hebben aangegeven (zowel privé als bijvoorbeeld op televisie) dat diegene zichzelf meer op een soort voetstuk hebben geplaatst doordat zij meer gedreven zijn dan diegene die niet zijn ‘ingestort’.
En natuurlijk komen er bij anderen weer heel andere dingen bij zoals ziekte, zeer en soms gewoon heel veel pech waardoor de emmer heel snel overloopt... maar toch valt het mij wel op dat ik me bijna moet verantwoorden dat ik ook écht wel net zo’n inspanning lever in mijn leven dan een ander..
Je denkt toch niet, dat iedereen met een burn out dat krijgt door dat hij tienen wil halen?? Het gaat om langdurig bloot gesteld zijn aan stress op meerdere vlakken tegelijk
Of omdat je tijdelijk wat harder moet werken?
Het gaat om de combinatie van factoren, die allemaal tegelijk extra stress opleveren. Niet over wat overwerken of een baby krijgen.
Zoals in mijn geval (ik noem niet eens alles, maar in enkele weken) :
+ Overlijden van geliefden
+ Ziekte van vriendinnen (hersenbloeding tot aan AIDS)
+ Baby
+ Faillissement (en dus werkloosheid tijdens zwangerschap)
+ Lichamelijke uitputting door ziekte
En het gaat mij in dit draadje helemala niet om, wie het zieligst is, of wel/niet een buron out heeft
Het gaat me om de stelligheid van 1 poster, die zegt nooit zover te komen, omdat zij alles goed voor elkaar heeft
En zo maakbaar is het leven niet. 1x pech wil best, 2x ook, zelfs 3x, maar na een tijdje breekt het. En dat is heel natuurlijk, dus doe niet net, of het aan jouw persoonlijkheid ligt dat het jou niet zal overkomen.
Ik heb twee vriendinnen heel diep zien gaan. Na overlijden van hun kind. Sommige zaken zijn gewoon zo erg, dat je lichaam roept: Tot hier en niet verder.
woensdag 25 april 2018 16:52
Niemand zegt dat het haar niet zal overkomen. Ik vind het heel naar wat je allemaal hebt meegemaaktlilalinda schreef: ↑25-04-2018 16:46oh joh, je slaat de plank zo mis, dat ik niet eens weet waar ik beginnen moet
Je denkt toch niet, dat iedereen met een burn out dat krijgt door dat hij tienen wil halen?? Het gaat om langdurig bloot gesteld zijn aan stress op meerdere vlakken tegelijk
Of omdat je tijdelijk wat harder moet werken?
Het gaat om de combinatie van factoren, die allemaal tegelijk extra stress opleveren. Niet over wat overwerken of een baby krijgen.
Zoals in mijn geval (ik noem niet eens alles, maar in enkele weken) :
+ Overlijden van geliefden
+ Ziekte van vriendinnen (hersenbloeding tot aan AIDS)
+ Baby
+ Faillissement (en dus werkloosheid tijdens zwangerschap)
+ Lichamelijke uitputting door ziekte
En het gaat mij in dit draadje helemala niet om, wie het zieligst is, of wel/niet een buron out heeft
Het gaat me om de stelligheid van 1 poster, die zegt nooit zover te komen, omdat zij alles goed voor elkaar heeft
En zo maakbaar is het leven niet. 1x pech wil best, 2x ook, zelfs 3x, maar na een tijdje breekt het. En dat is heel natuurlijk, dus doe niet net, of het aan jouw persoonlijkheid ligt dat het jou niet zal overkomen.
Ik heb twee vriendinnen heel diep zien gaan. Na overlijden van hun kind. Sommige zaken zijn gewoon zo erg, dat je lichaam roept: Tot hier en niet verder.
Life' s a bitch.
woensdag 25 april 2018 17:05
Als je mijn post leest zeg ik juist dat je inderdaad andere factoren kunt hebben waardoor het extra belastend kan zijn.lilalinda schreef: ↑25-04-2018 16:46oh joh, je slaat de plank zo mis, dat ik niet eens weet waar ik beginnen moet
Je denkt toch niet, dat iedereen met een burn out dat krijgt door dat hij tienen wil halen?? Het gaat om langdurig bloot gesteld zijn aan stress op meerdere vlakken tegelijk
Of omdat je tijdelijk wat harder moet werken?
Het gaat om de combinatie van factoren, die allemaal tegelijk extra stress opleveren. Niet over wat overwerken of een baby krijgen.
Zoals in mijn geval (ik noem niet eens alles, maar in enkele weken) :
+ Overlijden van geliefden
+ Ziekte van vriendinnen (hersenbloeding tot aan AIDS)
+ Baby
+ Faillissement (en dus werkloosheid tijdens zwangerschap)
+ Lichamelijke uitputting door ziekte
En het gaat mij in dit draadje helemala niet om, wie het zieligst is, of wel/niet een buron out heeft
Het gaat me om de stelligheid van 1 poster, die zegt nooit zover te komen, omdat zij alles goed voor elkaar heeft
En zo maakbaar is het leven niet. 1x pech wil best, 2x ook, zelfs 3x, maar na een tijdje breekt het. En dat is heel natuurlijk, dus doe niet net, of het aan jouw persoonlijkheid ligt dat het jou niet zal overkomen.
Ik heb twee vriendinnen heel diep zien gaan. Na overlijden van hun kind. Sommige zaken zijn gewoon zo erg, dat je lichaam roept: Tot hier en niet verder.
Maar diegene die ik heb gesproken hebben ‘alleen’ een burn-out gekregen door werk of studie en niet door allemaal andere heftige omstandigheden waardoor de omgeving extra druk geeft. Maar juist door diegene die door ‘meer veranderbare factoren’ een burn-out kregen heb ik de indruk dat ik me moet verantwoorden voor het feit dat ik ook aan dezelfde stressfactoren word blootgesteld en niet omdat ik lui ben of iets dergelijks.
woensdag 25 april 2018 17:08
En ik weet heel goed dat het leven niet maakbaar is; maar denk ook dat er te snel wordt geroepen dat iets een burn-out is (laatst in het nieuws dat een kwart van de studenten kampt met burn-out klachten) waardoor de ‘kracht’ of sympathie voor iemand met een burn-out ook meer afneemt omdat ‘dit toch zo vaak voorkomt’.
woensdag 25 april 2018 17:11
Mensen reageren verschillend op heftige omstandigheden. Dit valt goed te zien bij bijvoorbeeld militairen die de oorlog hebben meegemaakt. De ene zal hetzelfde meemaken als de ander, maar de ene ontwikkelt wel ptss en de ander niet. Zo zal de ene een burn- out krijgen van die veeleisende baan + die heftige privé omstandigheden en een ander niet.
Daar zit verder geen oordeel in, maar het is wel de waarheid. Waarom dit zo is, dat is erg interessant om uit te zoeken. Op die manier kun je mensen leren om beter met bepaalde life events om te gaan en weerbaarder te worden wanneer er opnieuw heftige dingen plaatsvinden.
Daar zit verder geen oordeel in, maar het is wel de waarheid. Waarom dit zo is, dat is erg interessant om uit te zoeken. Op die manier kun je mensen leren om beter met bepaalde life events om te gaan en weerbaarder te worden wanneer er opnieuw heftige dingen plaatsvinden.
woensdag 25 april 2018 17:34
Je kunt beter accepteren, dat er inderdaad een verschil is en dat sommige mensen mazzel hebben, dan er van uit gaan, dat jouw manier de betere manier is.Lil0u schreef: ↑25-04-2018 17:11Mensen reageren verschillend op heftige omstandigheden. Dit valt goed te zien bij bijvoorbeeld militairen die de oorlog hebben meegemaakt. De ene zal hetzelfde meemaken als de ander, maar de ene ontwikkelt wel ptss en de ander niet. Zo zal de ene een burn- out krijgen van die veeleisende baan + die heftige privé omstandigheden en een ander niet.
Daar zit verder geen oordeel in, maar het is wel de waarheid. Waarom dit zo is, dat is erg interessant om uit te zoeken. Op die manier kun je mensen leren om beter met bepaalde life events om te gaan en weerbaarder te worden wanneer er opnieuw heftige dingen plaatsvinden.
Want ook hoe je met zaken omgaat, is voor een groot deel gewoon mazzel.
Als je een beroerd stel hersenen hebt, is het lastiger goeie beslissingen te nemen.
Wellicht heb jij een aardig coping mechanisme. Mazzelaar!
Misschien ben je nog niet zo diep gegaan, dat je lichaam HOOO riep, mazzelaar
Ik ben slank, heb me jaren afgevraagd waarom dikkerds niet gewoon minder eten. Maar ondertussen weet ik, dat ik de mazzel heb, dat mijn lichaam vrij eenvoudig eten kan laten staan.
Gewoon mazzel. Ik sta me dus niet voor op mijn slankje lijntje. Net zo min als op mijn hoge IQ. Ik heb gewoon mazzel.
En toen ik pech had, en flinke pech ook. Heb ik dus geleerd, dat sommige mensen zichzelf dan tegenkomen.
Relativeer je eiegn leven eens. Besef eens hoeveel mazzel jij hebt. En sla jezelf niet zo gruwelijk op de borst steeds
woensdag 25 april 2018 17:45
Dat denk ik ook.Lil0u schreef: ↑25-04-2018 17:11Mensen reageren verschillend op heftige omstandigheden. Dit valt goed te zien bij bijvoorbeeld militairen die de oorlog hebben meegemaakt. De ene zal hetzelfde meemaken als de ander, maar de ene ontwikkelt wel ptss en de ander niet. Zo zal de ene een burn- out krijgen van die veeleisende baan + die heftige privé omstandigheden en een ander niet.
Daar zit verder geen oordeel in, maar het is wel de waarheid. Waarom dit zo is, dat is erg interessant om uit te zoeken. Op die manier kun je mensen leren om beter met bepaalde life events om te gaan en weerbaarder te worden wanneer er opnieuw heftige dingen plaatsvinden.
De een krijgt een burn-out (of kunnen militairen dat niet krijgen?) en de ander pakt zijn geweer, gaat op stap en maait wat mensen neer.
In dit geval zal de maatschappij de voorkeur geven aan een burnout.
In alle andere gevallen ben je "een watje" wanneer je een burnout ontwikkelt. Of je hebt het fout gedaan. Of ... vul maar in. Totdat het diegene zelf overkomt.
woensdag 25 april 2018 17:46
Dus je gaat ervan uit dat alles mazzel is? En alles pech?lilalinda schreef: ↑25-04-2018 17:34Je kunt beter accepteren, dat er inderdaad een verschil is en dat sommige mensen mazzel hebben, dan er van uit gaan, dat jouw manier de betere manier is.
Want ook hoe je met zaken omgaat, is voor een groot deel gewoon mazzel.
Als je een beroerd stel hersenen hebt, is het lastiger goeie beslissingen te nemen.
Wellicht heb jij een aardig coping mechanisme. Mazzelaar!
Misschien ben je nog niet zo diep gegaan, dat je lichaam HOOO riep, mazzelaar
Ik ben slank, heb me jaren afgevraagd waarom dikkerds niet gewoon minder eten. Maar ondertussen weet ik, dat ik de mazzel heb, dat mijn lichaam vrij eenvoudig eten kan laten staan.
Gewoon mazzel. Ik sta me dus niet voor op mijn slankje lijntje. Net zo min als op mijn hoge IQ. Ik heb gewoon mazzel.
En toen ik pech had, en flinke pech ook. Heb ik dus geleerd, dat sommige mensen zichzelf dan tegenkomen.
Relativeer je eiegn leven eens. Besef eens hoeveel mazzel jij hebt. En sla jezelf niet zo gruwelijk op de borst steeds
Dat zou betekenen dat iets nieuws leren niet mogelijk is. Dat je voor eeuwig vastzit in wie je bent en hoe je handelt in en reageert op situaties. Dat zou ook betekenen dat mensen met een burn-out nooit zouden kunnen leren van een burn-out. Ik lees hier en hoor overal juist heel andere verhalen. Net als dikke mensen die in staat blijken om een gezond gewicht te bereiken om maar een voorbeeld te noemen.
Lees anders eens iets over een fixed en een growth mindset. Heel interessante materie.
