Gezondheid
alle pijlers
Jonge moeders met burn outs
dinsdag 24 april 2018 07:05
Mijn man en ik willen graag aan kinderen beginnen echter maakt het mij best bang dat bijna alle jonge moeders die ik ken een burn out hebben of hebben gehad. Hoe komt dat toch? Kunnen vrouwen te moeilijk nee zeggen als het niet meer gaat? Is er teveel financiële druk zodat ze teveel blijven werken? Hoe voorkom je het? En wat zijn jullie ervaringen ermee?
Vergeef me dat ik schreeuw wat ik niet weet en dat ik zwijg over wat helder is, dat ik nooit zeg wat ik bedoel en dingen roep die ik niet voel.
woensdag 25 april 2018 17:50
Oh alsjeblieft zegLil0u schreef: ↑25-04-2018 17:46Dus je gaat ervan uit dat alles mazzel is? En alles pech?
Dat zou betekenen dat iets nieuws leren niet mogelijk is. Dat je voor eeuwig vastzit in wie je bent en hoe je handelt in en reageert op situaties. Dat zou ook betekenen dat mensen met een burn-out nooit zouden kunnen leren van een burn-out. Ik lees hier en hoor overal juist heel andere verhalen. Net als dikke mensen die in staat blijken om een gezond gewicht te bereiken om maar een voorbeeld te noemen.
Lees anders eens iets over een fixed en een growth mindset. Heel interessante materie.
woensdag 25 april 2018 17:53
Ik herhaal mijzelf even. Is er iets dat het voor jou (Lilou) moeilijker maakt dan voor anderen om verder te kijken dan de letterlijke tekst? Waardoor je het niet doorhebt misschien? Zo lezen jouw posts voor mij namelijk wel. Of je doet het bewust om reacties uit te lokken, dat kan ook.Timetraveler schreef: ↑24-04-2018 15:38Even een oprechte vraag; begrijp jij wel welke toon er in jouw berichten doorklinkt? Ben jij in staat de boodschap achter een tekst op te vangen? Meer dan alleen de letterlijke tekst die er staat? Volgens mij bedoel je het namelijk echt wel goed maar heb je gewoon echt geen idee waarom veel van jouw teksten mensen afstoot.
woensdag 25 april 2018 17:58
Als ze het bewust doet houdt ze dat al wel heel lang consequent vol. Dus dat denk ik niet.Timetraveler schreef: ↑25-04-2018 17:53Ik herhaal mijzelf even. Is er iets dat het voor jou (Lilou) moeilijker maakt dan voor anderen om verder te kijken dan de letterlijke tekst? Waardoor je het niet doorhebt misschien? Zo lezen jouw posts voor mij namelijk wel. Of je doet het bewust om reacties uit te lokken, dat kan ook.
woensdag 25 april 2018 20:15
Nee joh, dat zeg ik dus niet.Lil0u schreef: ↑25-04-2018 17:46Dus je gaat ervan uit dat alles mazzel is? En alles pech?
Dat zou betekenen dat iets nieuws leren niet mogelijk is. Dat je voor eeuwig vastzit in wie je bent en hoe je handelt in en reageert op situaties. Dat zou ook betekenen dat mensen met een burn-out nooit zouden kunnen leren van een burn-out. Ik lees hier en hoor overal juist heel andere verhalen. Net als dikke mensen die in staat blijken om een gezond gewicht te bereiken om maar een voorbeeld te noemen.
Lees anders eens iets over een fixed en een growth mindset. Heel interessante materie.
Ik zeg dat het leven gemakkelijk is, als je een flinke dosis mazzel hebt.
Permiteer me:
Jij hebt bijvoorbeeld de pech, dat je geen grote hoeveelheid inlevend vermogen hebt.
Kun je niet zoveel aan doen. Heeft dus weinig zin, als ik nu ga roepen, dat je gewoon moet doen zoals ik doe.
Want dat gaat je niet lukken.
Kan wel zijn, dat je daar last van gaat krijgen. Dat je mensen van je afdrijft, omdat ze geen zin meer hebben om altijd langs jouw meetlat gelegd te worden.
Je kunt leren daarmee omgaan, je kunt jezelf trucjes aanleren, maar vanzelf zal het nooit voor je gaan.
woensdag 25 april 2018 20:24
Ik ga werkelijk waar de hele tijd inhoudelijk op je in
Ga nog eens mijn best doen zeg.
woensdag 25 april 2018 20:26
Door te stellen dat ik geen inlevend vermogen heb? Dat is puur bedoeld om te kwetsen, of een reactie uit te lokken.
Geeft verder niet, ik kan wel wat hebben, maar de zin ontbreekt me daar op te reageren.
woensdag 25 april 2018 20:29
Allemachtig zeg, ik stel me werkelijk de hele tijd vreselijk kwetsbaar op. Doe 1x een observatie (die gezien andere reacties) echt niet buitenproportioneel is. En jij denkt dat ik je kwetsen wil? Werkelijk?
Ik wens je nog veel (levens)wijsheid
woensdag 25 april 2018 20:32
Heb je dan helemaal niet door wat jij de hele tijd al aan het doen bent?
woensdag 25 april 2018 22:21
Ik neem de mensen van wie ik hou en die het dichtste bij me staan, zeer serieus in hun oordeel over mij en zou er ook zeker iets mee doen als ik dit soort reacties van hen kreeg.
Gelukkig is dit totaal niet het geval. Ik heb al twaalf jaar een fijne relatie, mijn leven lang een goede band met mijn familie en vrienden die ik korter en langer ken en waarbij ik erg geliefd ben.
Jullie vallen niet onder die selecte groep mensen en kunnen enkel afgaan op wat berichten die ik zelf heb geschreven op een forum, vandaar dat ik het niet de moeite waard vindt om hier verder op te reageren. Vooral omdat ik weet dat het geen waarheid over mij is.
Maar hartstikke bedankt dat jullie een poging doen mij meer zelfinzicht te geven. Ik ga er maar vanuit dat het goed bedoeld is.
woensdag 25 april 2018 22:46
Je begrijpt dan misschien ook dat ik jou niet serieus neem.Lil0u schreef: ↑25-04-2018 22:21Ik neem de mensen van wie ik hou en die het dichtste bij me staan, zeer serieus in hun oordeel over mij en zou er ook zeker iets mee doen als ik dit soort reacties van hen kreeg.
Gelukkig is dit totaal niet het geval. Ik heb al twaalf jaar een fijne relatie, mijn leven lang een goede band met mijn familie en vrienden die ik korter en langer ken en waarbij ik erg geliefd ben.
Jullie vallen niet onder die selecte groep mensen en kunnen enkel afgaan op wat berichten die ik zelf heb geschreven op een forum, vandaar dat ik het niet de moeite waard vindt om hier verder op te reageren. Vooral omdat ik weet dat het geen waarheid over mij is.
Maar hartstikke bedankt dat jullie een poging doen mij meer zelfinzicht te geven. Ik ga er maar vanuit dat het goed bedoeld is.
donderdag 26 april 2018 07:59
Springkikker schreef: ↑25-04-2018 15:21Ik wil toch even reageren;
Hoewel ik me lang niet overal in kan vinden wat lilou zegt kan ik een gedeelte wel herkennen..
Iemand die een burn-out had gaf aan dat dit kwam doordat ze de lat te hoog legde, overal voor de volle 100% ging en dit niet vol kon houden.. daarbij een keer letterlijk tegen mij gezegd dat ik blijkbaar de lat minder hoog legde omdat ik alle ballen omhoog kon houden. En dat is juist wat niet waar is; het feit dat ik geen burn-out heb gekregen is blijkbaar omdat ik anders om ben gegaan met de drukte en stress die op mijn pad is gekomen. Dit betekent niet dat ik met een 6je genoegen neem, mij half inzet voor mijn werk en dingen niet belangrijk vind.
En dit is iets wat mij wel tegen mijn borst stuit wat meerdere personen met een burn-out hebben aangegeven (zowel privé als bijvoorbeeld op televisie) dat diegene zichzelf meer op een soort voetstuk hebben geplaatst doordat zij meer gedreven zijn dan diegene die niet zijn ‘ingestort’.
En natuurlijk komen er bij anderen weer heel andere dingen bij zoals ziekte, zeer en soms gewoon heel veel pech waardoor de emmer heel snel overloopt... maar toch valt het mij wel op dat ik me bijna moet verantwoorden dat ik ook écht wel net zo’n inspanning lever in mijn leven dan een ander..
Dit is volgens mij helemaal geen gekke redenatie hoor. Ik heb 2 jaar geleden een burnout gehad, en ben hier nog altijd van aan het herstellen en mijn leven weer aan het opbouwen. Maar, het voornaamste wat ik nu aan het leren ben in therapie is dat je niet altijd iedereen tevreden hoeft te stellen, dat 1x te laat komen echt geen wereldramp is, dat de wereld niet vergaat als ik een typefout maak in een rapport etc.
De lat minder hoog leggen dus.
Mijn lat lag zo vreselijk hoog dat dat bijna niet te doen was, en iedere keer als ik dat doel wel haalde legde ik hem nog een stukje hoger. "Het is goed zo" kwam niet in mijn woordenboek voor.
Tel hierbij een opvoeding waarin het motto "als je flauwvalt heb je genoeg je best gedaan" centraal staat, een grote verbouwing die we zelf uitgevoerd hebben, een studie naast mijn baan, een baan 40 uur in de week op een veel te hoog niveau door gebrek aan leidinggevende (waarvoor ik door mijn bovengenoemde doelstelling wel alleen complimentjes kreeg over mijn werk en dus niemand zag dat het fout ging) en een hoop familieproblemen allemaal tegelijk voor een langere periode op en je hebt een goed burnout recept.
De wetenschap dat ik de lat lager mocht leggen kwam voor mij echt uit de lucht vallen omdat ik voordat ik uitviel nog altijd dacht dat ik in alles faalde en alles beter moest.
Dat ik de lat nu lager mag leggen en dat ik dan nog steeds mijn werk supergoed doe is voor mij echt een verademing. Ik begrijp dus erg goed wat je vriendin bedoelt.
Wat natuurlijk niet betekend dat jij je werk slecht zou doen, maar waarschijnlijk werk jij wel meer op de manier hoe ik het nu aanpak, terwijl zij dat misschien doet zoals ik dat eerst deed.
donderdag 26 april 2018 08:13
Ach kijk een voorbeeld van "growth mindset" interessant.Lil0u schreef: ↑25-04-2018 22:21Ik neem de mensen van wie ik hou en die het dichtste bij me staan, zeer serieus in hun oordeel over mij en zou er ook zeker iets mee doen als ik dit soort reacties van hen kreeg.
Gelukkig is dit totaal niet het geval. Ik heb al twaalf jaar een fijne relatie, mijn leven lang een goede band met mijn familie en vrienden die ik korter en langer ken en waarbij ik erg geliefd ben.
Jullie vallen niet onder die selecte groep mensen en kunnen enkel afgaan op wat berichten die ik zelf heb geschreven op een forum, vandaar dat ik het niet de moeite waard vindt om hier verder op te reageren. Vooral omdat ik weet dat het geen waarheid over mij is.
Maar hartstikke bedankt dat jullie een poging doen mij meer zelfinzicht te geven. Ik ga er maar vanuit dat het goed bedoeld is.
donderdag 26 april 2018 08:29
Maar probeer je dan te bedenken, of een forum wel een goeie plek voor je isLil0u schreef: ↑25-04-2018 22:21Ik neem de mensen van wie ik hou en die het dichtste bij me staan, zeer serieus in hun oordeel over mij en zou er ook zeker iets mee doen als ik dit soort reacties van hen kreeg.
Gelukkig is dit totaal niet het geval. Ik heb al twaalf jaar een fijne relatie, mijn leven lang een goede band met mijn familie en vrienden die ik korter en langer ken en waarbij ik erg geliefd ben.
Jullie vallen niet onder die selecte groep mensen en kunnen enkel afgaan op wat berichten die ik zelf heb geschreven op een forum, vandaar dat ik het niet de moeite waard vindt om hier verder op te reageren. Vooral omdat ik weet dat het geen waarheid over mij is.
Maar hartstikke bedankt dat jullie een poging doen mij meer zelfinzicht te geven. Ik ga er maar vanuit dat het goed bedoeld is.
Of pas je aan en verlaag je tot ons niveau
donderdag 26 april 2018 09:04
Weer zo'n bijzondere aanname. Het lijkt me zeer onwaarschijnlijk dat alleen mensen die uiteindelijk burn out raken perfectionisten zijn.rodelimo schreef: ↑26-04-2018 07:59Dit is volgens mij helemaal geen gekke redenatie hoor. Ik heb 2 jaar geleden een burnout gehad, en ben hier nog altijd van aan het herstellen en mijn leven weer aan het opbouwen. Maar, het voornaamste wat ik nu aan het leren ben in therapie is dat je niet altijd iedereen tevreden hoeft te stellen, dat 1x te laat komen echt geen wereldramp is, dat de wereld niet vergaat als ik een typefout maak in een rapport etc.
De lat minder hoog leggen dus.
Mijn lat lag zo vreselijk hoog dat dat bijna niet te doen was, en iedere keer als ik dat doel wel haalde legde ik hem nog een stukje hoger. "Het is goed zo" kwam niet in mijn woordenboek voor.
Tel hierbij een opvoeding waarin het motto "als je flauwvalt heb je genoeg je best gedaan" centraal staat, een grote verbouwing die we zelf uitgevoerd hebben, een studie naast mijn baan, een baan 40 uur in de week op een veel te hoog niveau door gebrek aan leidinggevende (waarvoor ik door mijn bovengenoemde doelstelling wel alleen complimentjes kreeg over mijn werk en dus niemand zag dat het fout ging) en een hoop familieproblemen allemaal tegelijk voor een langere periode op en je hebt een goed burnout recept.
De wetenschap dat ik de lat lager mocht leggen kwam voor mij echt uit de lucht vallen omdat ik voordat ik uitviel nog altijd dacht dat ik in alles faalde en alles beter moest.
Dat ik de lat nu lager mag leggen en dat ik dan nog steeds mijn werk supergoed doe is voor mij echt een verademing. Ik begrijp dus erg goed wat je vriendin bedoelt.
Wat natuurlijk niet betekend dat jij je werk slecht zou doen, maar waarschijnlijk werk jij wel meer op de manier hoe ik het nu aanpak, terwijl zij dat misschien doet zoals ik dat eerst deed.
donderdag 26 april 2018 09:09
donderdag 26 april 2018 09:12
nee hoor
mensen die veel op hun bordje krijgen, te veel
en voor de 1 is dat al snel, en voor de ander, past er meer op 1 bord
Heeft niks met perfectionisme te maken
donderdag 26 april 2018 09:16
Dat zal best, maar daaruit kun je niet concluderen dat iemand die niet burn out raakt, niet net zo perfectionistisch kan zijn.SallySpectra schreef: ↑26-04-2018 09:09Je gaat maar door hè?
Volgens mij is het vrij algemeen bekend dat perfectionisme een (nee, niet dé) valkuil is.
Begrijp je het verschil?
donderdag 26 april 2018 09:30
burn out heeft zo weinig met perfectionisme te maken, dat je dit niet eens in 1 zin moet benoemen
Iemand die perfectionistisch is, kan een burn out krijgen, of niet
donderdag 26 april 2018 09:51
Volgens mij is perfectionisme wel een van de valkuilen voor een burn-out.
Voor to: Ik ken geen moeders met een burn-out hoor. Wel heb ik zelf niet lekker in mijn vel gezeten na de geboorte van mijn tweede. De eerste vond ik een eitje. Makkelijke baby, ik kon mijn eigen leven voortzetten met hem erbij, bleef veel werken. Zoon deed het goed op kdv. De ellende begon pas bij mijn tweede zwangerschap. Zoon bleek een lastige peuter met een heupafwijking die te laat ontdekt is en een ontwikkelingsstoornis. Opeens was ik dag in dag uit druk met racen tussen logopedie, orthopedie en verloskundige. Na de bevalling kreeg ik een longontsteking, dochter bleek een huilbaby en de onderzoeken naar zoon bleven maar doorgaan. Ik had last van mijn zwangerschapshormonen en op mijn werk veranderde alles. Op een dag was het klaar. Ik kon alleen maar huilen.
Het is wel beter geworden na een tijdje antidepressiva te slikken en gesprekken met psycholoog. Maar nu na 3 jaar kan ik nog niet zeggen dat ik het minder zwaar vind. Slapen is nog steeds kut en daar heb ik me echt op verkeken. Alleen is het dus een combinatie van factoren en hoeft het dus bij één zwangerschap niet perse te gebeuren to. Veel succes met je kinderwens. Het is ook leuk!
Voor to: Ik ken geen moeders met een burn-out hoor. Wel heb ik zelf niet lekker in mijn vel gezeten na de geboorte van mijn tweede. De eerste vond ik een eitje. Makkelijke baby, ik kon mijn eigen leven voortzetten met hem erbij, bleef veel werken. Zoon deed het goed op kdv. De ellende begon pas bij mijn tweede zwangerschap. Zoon bleek een lastige peuter met een heupafwijking die te laat ontdekt is en een ontwikkelingsstoornis. Opeens was ik dag in dag uit druk met racen tussen logopedie, orthopedie en verloskundige. Na de bevalling kreeg ik een longontsteking, dochter bleek een huilbaby en de onderzoeken naar zoon bleven maar doorgaan. Ik had last van mijn zwangerschapshormonen en op mijn werk veranderde alles. Op een dag was het klaar. Ik kon alleen maar huilen.
Het is wel beter geworden na een tijdje antidepressiva te slikken en gesprekken met psycholoog. Maar nu na 3 jaar kan ik nog niet zeggen dat ik het minder zwaar vind. Slapen is nog steeds kut en daar heb ik me echt op verkeken. Alleen is het dus een combinatie van factoren en hoeft het dus bij één zwangerschap niet perse te gebeuren to. Veel succes met je kinderwens. Het is ook leuk!
donderdag 26 april 2018 10:02
Nee, dat is niet wat ik zeg. Mijn mening is dat perfectionisten een grotere kans hebben om burnout te geraken, niet dat alle mensen met een burnout perfectionistisch moeten zijn.
Beetje: Alle gras is groen, niet alles wat groen is is gras.
