Gezondheid
alle pijlers
Jonge moeders met burn outs
dinsdag 24 april 2018 07:05
Mijn man en ik willen graag aan kinderen beginnen echter maakt het mij best bang dat bijna alle jonge moeders die ik ken een burn out hebben of hebben gehad. Hoe komt dat toch? Kunnen vrouwen te moeilijk nee zeggen als het niet meer gaat? Is er teveel financiële druk zodat ze teveel blijven werken? Hoe voorkom je het? En wat zijn jullie ervaringen ermee?
Vergeef me dat ik schreeuw wat ik niet weet en dat ik zwijg over wat helder is, dat ik nooit zeg wat ik bedoel en dingen roep die ik niet voel.
dinsdag 24 april 2018 13:24
Oh ja dat heb ik ook wel geleerd. Soms even wat gas terug en even wat meer tijd aan mezelf besteden lijkt misschien egoïstisch, maar als ik het niet doe, heeft iedereen daar last van.rodelimo schreef: ↑24-04-2018 12:26Mijn moeder had een burnout toen ik klein was (vanaf een jaar of 5), en zodra ze weer een beetje wat kon ging ze weer door, omdat ze ook zei "Ja, moeders kunnen nu eenmaal niet ziek zijn". Tot ze weer instortte enz.
Ik had 10000x liever gehad dat ze dat wel had gedaan en zich 1x goed had laten behandelen, dan had ik niet heel mijn jeugd in zo'n overlevingsmodus gezeten en had ik niet haar manier van leven aangeleerd gekregen. (Wat er overigens voor gezorgd heeft dat ik ook al 2 jaar bezig ben om over mijn burnout heen te komen)
Om nog maar te zwijgen over de rest van de schade die daardoor aangericht is.
Dat argument "moeders kunnen niet ziek zijn" gaat voor mij echt niet op, daarmee richt je naar mijn mening veel meer schade aan.
dinsdag 24 april 2018 13:49
Ook dat, want soms ís er ook gewoon geen mogelijkheid om een stap minder te doen.SallySpectra schreef: ↑24-04-2018 13:22Plus dat je na een bevalling last hebt van hormoonschommelingen die niet mis zijn en waar je veel last van kan hebben. Tel daarbij op te weinig slaap, misschien een moeilijke baby of moeilijke (lichamelijke zware of traumatische) bevalling, en het drama kan compleet zijn.
Maar TO, dat hoeft dus allemaal niet te gebeuren
Persoonlijk vind ik het echt een sluipmoordenaar en die sloeg toe toen ik op mijn zwakst was. En toen was het te laat, ook al herkende ik ook wel signalen en voelde ik dat het niet goed ging.
dinsdag 24 april 2018 13:55
Je kunt niet alles regelen. Paar mensen in je directe omgeving die overlijden en daar bovenop nog vanalles. Dat kun je niet sturen.
dinsdag 24 april 2018 14:12
dinsdag 24 april 2018 14:18
Dit is precies wat ik bedoel. Signalen leren herkennen en jezelf het waard vinden om goed voor te zorgen. Juist zodat je vroeg of laat niet omvalt. Je gezin is daar het minste mee gebaat, maar je mag het ook doen puur voor jezelf.ZonderTitel_1981 schreef: ↑24-04-2018 12:38Ja precies als je je daar bewust van bent, maar wat als je niet geleerd hebt om voor jezelf te zorgen. Achteraf zie ik alle signalen en voor een deel herkende ik ze ook, maar ik vond dat ik het me niet kon permitteren om daarbij stil te staan. Anderen mensen hadden tenslotte verwachtingen van mij en daar moest ik van mezelf aan voldoen. Anders zou ik falen en dat gevoel overheerst.
Wat ik nu leer is dat ik voor mezelf mag zorgen. Nee mag zeggen en dat ik ook zonder aan al die verwachtingen te voldoen er mag zijn.
Ik ben slechts een voorbeeld van iemand met een burn-out, voor iedereen is het weer anders en dat maakt het ook zo lastig om te begrijpen. Maar voor allen geldt dat er op een of andere manier een onvermogen is om die grens aan te geven.
Iedereen kan wel verwachtingen hebben, maar uiteindelijk is het jouw leven en moet jij het doen. Dus soms is het heel goed om te leren schijt te hebben aan al die regeltjes die je jezelf oplegt, of die anderen jou (bewust of onbewust) opleggen.
dinsdag 24 april 2018 14:40
dinsdag 24 april 2018 14:54
Een beetje leven? Ik heb genoeg meegemaakt, heb mijn portie helaas wel gehad. En nee ik ben daar in het verleden ook niet altijd even goed mee omgegaan, maar gaandeweg leer je en maak je jezelf meer en meer weerbaar.
Het is niet voor niets dat de een tegenslagen krijgt en niet instort en de ander wel. Je kunt jezelf bepaalde coping strategieën eigen maken, waardoor je steeds minder in dezelfde valkuilen zult stappen. Zo groei je als mens.
dinsdag 24 april 2018 14:56
Maar als jij dan zoveel geleefd hebt, waarom heb je dan zo'n hautaine houding?Lil0u schreef: ↑24-04-2018 14:54Een beetje leven? Ik heb genoeg meegemaakt, heb mijn portie helaas wel gehad. En nee ik ben daar in het verleden ook niet altijd even goed mee omgegaan, maar gaandeweg leer je en maak je jezelf meer en meer weerbaar.
Het is niet voor niets dat de een tegenslagen krijgt en niet instort en de ander wel. Je kunt jezelf bepaalde coping strategieën eigen maken, waardoor je steeds minder in dezelfde valkuilen zult stappen. Zo groei je als mens.
Waarom begrijp je dan niet, dat het leven niet zo maakbaar is, als jij doet voorkomen?
dinsdag 24 april 2018 14:57
Ja, dat je dit deel snapt dat had ik al eerder door, maar snap je ook dat het heel makkelijk is om dat te zeggen, maar dat dit niet voor iedereen vanzelfsprekend is. En zoals anderen ook al zeggen is het leven niet altijd leuk en rooskleurig en zijn er genoeg mensen die een hoop ellende over zich heen krijgen.Lil0u schreef: ↑24-04-2018 14:18Dit is precies wat ik bedoel. Signalen leren herkennen en jezelf het waard vinden om goed voor te zorgen. Juist zodat je vroeg of laat niet omvalt. Je gezin is daar het minste mee gebaat, maar je mag het ook doen puur voor jezelf.
Iedereen kan wel verwachtingen hebben, maar uiteindelijk is het jouw leven en moet jij het doen. Dus soms is het heel goed om te leren schijt te hebben aan al die regeltjes die je jezelf oplegt, of die anderen jou (bewust of onbewust) opleggen.
Een burn-out krijgen is niet moeilijk, er weer bovenop komen des te meer. En dat is meer werk dan even schijt hebben aan anderen.
dinsdag 24 april 2018 15:00
Als je echt van al die tegenslagen geleerd had, zou je dit niet schrijven.Lil0u schreef: ↑24-04-2018 14:54Een beetje leven? Ik heb genoeg meegemaakt, heb mijn portie helaas wel gehad. En nee ik ben daar in het verleden ook niet altijd even goed mee omgegaan, maar gaandeweg leer je en maak je jezelf meer en meer weerbaar.
Het is niet voor niets dat de een tegenslagen krijgt en niet instort en de ander wel. Je kunt jezelf bepaalde coping strategieën eigen maken, waardoor je steeds minder in dezelfde valkuilen zult stappen. Zo groei je als mens.
dinsdag 24 april 2018 15:02
Ik heb het 15 jaar volgehouden door mezelf zogenaamde coping strategieën eigen te maken. Ik stapte zeker niet meer in dezelfde valkuilen, ik heb mezelf zo weerbaar gemaakt dat mijn omgeving niet eens door had hoe ver ik er doorheen zat.Lil0u schreef: ↑24-04-2018 14:54Een beetje leven? Ik heb genoeg meegemaakt, heb mijn portie helaas wel gehad. En nee ik ben daar in het verleden ook niet altijd even goed mee omgegaan, maar gaandeweg leer je en maak je jezelf meer en meer weerbaar.
Het is niet voor niets dat de een tegenslagen krijgt en niet instort en de ander wel. Je kunt jezelf bepaalde coping strategieën eigen maken, waardoor je steeds minder in dezelfde valkuilen zult stappen. Zo groei je als mens.
En de valkuil die ik hierdoor uiteindelijk gecreëerd heb is een hele diepe.
dinsdag 24 april 2018 15:03
Daarom is het ook verstandiger om in te grijpen ver vóór het zover is. Veel mensen die een burn out krijgen hebben al jarenlang klachten, maar weigeren deze serieus te nemen en denderen maar door.ZonderTitel_1981 schreef: ↑24-04-2018 14:57Ja, dat je dit deel snapt dat had ik al eerder door, maar snap je ook dat het heel makkelijk is om dat te zeggen, maar dat dit niet voor iedereen vanzelfsprekend is. En zoals anderen ook al zeggen is het leven niet altijd leuk en rooskleurig en zijn er genoeg mensen die een hoop ellende over zich heen krijgen.
Een burn-out krijgen is niet moeilijk, er weer bovenop komen des te meer. En dat is meer werk dan even schijt hebben aan anderen.
Als er meer bewustzijn zou ontstaan (wat de afgelopen jaren zeker gebeurt), dan zouden meer mensen op tijd kunnen leren om gas terug te nemen.
Dit gaat niet vanzelf nee en ook dat het makkelijk is hoor je mij niet zeggen, maar het is wel mogelijk.
dinsdag 24 april 2018 15:08
Hoe precies neem je gas terug als je ouders op enkele uren afstand wonen, je moeder doodziek is en uiteindelijk zal overlijden, je vader hierbij heel erg op jou leunt, je een veeleisende baan hebt (die niet zomaar opgezegd kan worden want hypotheek etc), twee kleine kinderen thuis die je nauwelijks nog ziet vanwege werk en heen en weer reizen naar ouders?Lil0u schreef: ↑24-04-2018 15:03Daarom is het ook verstandiger om in te grijpen ver vóór het zover is. Veel mensen die een burn out krijgen hebben al jarenlang klachten, maar weigeren deze serieus te nemen en denderen maar door.
Als er meer bewustzijn zou ontstaan (wat de afgelopen jaren zeker gebeurt), dan zouden meer mensen op tijd kunnen leren om gas terug te nemen.
Dit gaat niet vanzelf nee en ook dat het makkelijk is hoor je mij niet zeggen, maar het is wel mogelijk.
dinsdag 24 april 2018 15:14
Mijn moeder is jarenlang ernstig ziek geweest, dus ik kan me deze situatie levendig voorstellen.SallySpectra schreef: ↑24-04-2018 15:08Hoe precies neem je gas terug als je ouders op enkele uren afstand wonen, je moeder doodziek is en uiteindelijk zal overlijden, je vader hierbij heel erg op jou leunt, je een veeleisende baan hebt (die niet zomaar opgezegd kan worden want hypotheek etc), twee kleine kinderen thuis die je nauwelijks nog ziet vanwege werk en heen en weer reizen naar ouders?
Wat ik in dit verhaal mis is de rol van de vader (van jouw kinderen), de rol van broers/zussen van je moeder en je eigen broers/zussen en professionele zorginstanties.
Niet alles hoeft op jou neer te komen. Veel vrouwen zijn geneigd om in dit soort gevallen alles naar zich toe te trekken, terwijl er meestal genoeg andere partijen zijn waarmee de zorg gedeeld kan worden, of als dit niet mogelijk is professionele hulp.
Ook in deze situatie geldt dat niemand ermee gebaat is als jij omvalt. Je moeder niet, je vader niet, je kinderen niet, je partner/ vader van de kinderen niet, etc etc. Op tijd hulp vragen dus!
dinsdag 24 april 2018 15:21
Het gaat niet over mij (ik ben er zo een die ‘gewoon’ een postnatale depressie heeft gehad). En er was inderdaad een partner en een broer (met meerdere jonge kinderen), die was er vaak door de week, en mijn vriendin in het weekend. Partner van mijn vriendin bleef in het weekend, als zij naar haar ouders ging, vaak met de kinderen thuis. Dus ja, die ondersteuning was er, maar dat maakte niet dat het een makkelijke situatie was natuurlijk. Voor die omgeving was de hele situatie ook ontzettend belastend.Lil0u schreef: ↑24-04-2018 15:14Mijn moeder is jarenlang ernstig ziek geweest, dus ik kan me deze situatie levendig voorstellen.
Wat ik in dit verhaal mis is de rol van de vader (van jouw kinderen), de rol van broers/zussen van je moeder en je eigen broers/zussen en professionele zorginstanties.
Niet alles hoeft op jou neer te komen. Veel vrouwen zijn geneigd om in dit soort gevallen alles naar zich toe te trekken, terwijl er meestal genoeg andere partijen zijn waarmee de zorg gedeeld kan worden, of als dit niet mogelijk is professionele hulp.
Ook in deze situatie geldt dat niemand ermee gebaat is als jij omvalt. Je moeder niet, je vader niet, je kinderen niet, je partner/ vader van de kinderen niet, etc etc. Op tijd hulp vragen dus!
En het lijkt ook wel of je zegt: als je niet op tijd hulp inroept, is het je eigen schuld als het misloopt. Iedereen doet wat hij kan, en toch kan de emmer echt overlopen.
dinsdag 24 april 2018 15:28
Nee, ik zeg nergens dat het 'eigen schuld' is, maar wel dat je situaties steeds beter en in een vroeger stadium kan leren inschatten. Op die manier kan je maatregelen treffen nog voordat de overbelasting uit de hand loopt.SallySpectra schreef: ↑24-04-2018 15:21Het gaat niet over mij (ik ben er zo een die ‘gewoon’ een postnatale depressie heeft gehad). En er was inderdaad een partner en een broer (met meerdere jonge kinderen), die was er vaak door de week, en mijn vriendin in het weekend. Partner van mijn vriendin bleef in het weekend, als zij naar haar ouders ging, vaak met de kinderen thuis. Dus ja, die ondersteuning was er, maar dat maakte niet dat het een makkelijke situatie was natuurlijk. Voor die omgeving was de hele situatie ook ontzettend belastend.
En het lijkt ook wel of je zegt: als je niet op tijd hulp inroept, is het je eigen schuld als het misloopt. Iedereen doet wat hij kan, en toch kan de emmer echt overlopen.
Vaak is dit iets wat komt met de jaren en is er wel wat levenswijsheid voor nodig. De eerste keer dat mensen te maken krijgen met flinke tegenslag is dit bewustzijn vaak nog niet aanwezig, dat is helemaal niet gek, aangezien je er nooit eerder mee te maken hebt gehad.
dinsdag 24 april 2018 15:33
Lil0u schreef: ↑24-04-2018 15:03Daarom is het ook verstandiger om in te grijpen ver vóór het zover is. Veel mensen die een burn out krijgen hebben al jarenlang klachten, maar weigeren deze serieus te nemen en denderen maar door.
Als er meer bewustzijn zou ontstaan (wat de afgelopen jaren zeker gebeurt), dan zouden meer mensen op tijd kunnen leren om gas terug te nemen.
Dit gaat niet vanzelf nee en ook dat het makkelijk is hoor je mij niet zeggen, maar het is wel mogelijk.
Ik geef het op. Lilou fijn voor je dat je niet de ervaring hebt van een burn-out, dit gun ik namelijk niemand. Maar nogmaals een burn-out is geen keuze.
TO sorry dat we je topic hebben gekaapt. Ik hoop dat je snel een gelukkige mama mag zijn.
dinsdag 24 april 2018 15:38
Tja makkelijk praten dat niet alles op een iemand hoeft neer te komen. Mijn ouders hebben geen broers/zussen of geen broers/zussen die in staat zijn hulp te leveren. Een partner heb ik niet en zelf ben ik ook enig kind. Dus als mijn ouders over een aantal jaar wellicht allebei veel zorg nodig gaan hebben, kan ik me goed voorstellen dat het mij ook een keer te veel wordt. Hoe goed ik ook kan plannen en organiseren. Minder werken kan ik dan immers ook niet want ik moet in mijn eentje de huur betalen.Lil0u schreef: ↑24-04-2018 15:14Mijn moeder is jarenlang ernstig ziek geweest, dus ik kan me deze situatie levendig voorstellen.
Wat ik in dit verhaal mis is de rol van de vader (van jouw kinderen), de rol van broers/zussen van je moeder en je eigen broers/zussen en professionele zorginstanties.
Niet alles hoeft op jou neer te komen. Veel vrouwen zijn geneigd om in dit soort gevallen alles naar zich toe te trekken, terwijl er meestal genoeg andere partijen zijn waarmee de zorg gedeeld kan worden, of als dit niet mogelijk is professionele hulp.
Ook in deze situatie geldt dat niemand ermee gebaat is als jij omvalt. Je moeder niet, je vader niet, je kinderen niet, je partner/ vader van de kinderen niet, etc etc. Op tijd hulp vragen dus!
Even een oprechte vraag; begrijp jij wel welke toon er in jouw berichten doorklinkt? Ben jij in staat de boodschap achter een tekst op te vangen? Meer dan alleen de letterlijke tekst die er staat? Volgens mij bedoel je het namelijk echt wel goed maar heb je gewoon echt geen idee waarom veel van jouw teksten mensen afstoot.
dinsdag 24 april 2018 15:44
Daarom zeg ik dus: als dat allemaal niet mogelijk is, dan bestaat er ook nog zoiets als professionele hulp.Timetraveler schreef: ↑24-04-2018 15:38Tja makkelijk praten dat niet alles op een iemand hoeft neer te komen. Mijn ouders hebben geen broers/zussen of geen broers/zussen die in staat zijn hulp te leveren. Een partner heb ik niet en zelf ben ik ook enig kind. Dus als mijn ouders over een aantal jaar wellicht allebei veel zorg nodig gaan hebben, kan ik me goed voorstellen dat het mij ook een keer te veel wordt. Hoe goed ik ook kan plannen en organiseren. Minder werken kan ik dan immers ook niet want ik moet in mijn eentje de huur betalen.
Even een oprechte vraag; begrijp jij wel welke toon er in jouw berichten doorklinkt? Ben jij in staat de boodschap achter een tekst op te vangen? Meer dan alleen de letterlijke tekst die er staat? Volgens mij bedoel je het namelijk echt wel goed maar heb je gewoon echt geen idee waarom veel van jouw teksten mensen afstoot.
Voor jou is het ook weer anders, omdat je geen kinderen hebt. Dat geeft een stuk meer ruimte om de zorg voor je ouders op je te nemen, maar ook dan altijd met bewaking van je eigen grenzen. Jouw ouders willen (zeer waarschijnlijk) ook niet dat jij er aan onderdoor gaat.
dinsdag 24 april 2018 15:46
pffftLil0u schreef: ↑24-04-2018 14:54Een beetje leven? Ik heb genoeg meegemaakt, heb mijn portie helaas wel gehad. En nee ik ben daar in het verleden ook niet altijd even goed mee omgegaan, maar gaandeweg leer je en maak je jezelf meer en meer weerbaar.
Het is niet voor niets dat de een tegenslagen krijgt en niet instort en de ander wel. Je kunt jezelf bepaalde coping strategieën eigen maken, waardoor je steeds minder in dezelfde valkuilen zult stappen. Zo groei je als mens.
dinsdag 24 april 2018 15:52
Dit is een feit. De weerbaarheid en belastbaarheid verschilt per mens en kan fluctueren gedurende het leven.
Dit blijkt bijvoorbeeld ook uit de verhalen van mensen die al een burn out hebben meegemaakt en nu anders omgaan met zichzelf en de wereld om hen heen.
dinsdag 24 april 2018 15:56
Dan spreek je jezelf toch ook tegen?
Dan kunnen sommige mensen doen wat ze willen, maar dat wil niet zeggen dat hun weerbaarheid/belastbaarheid daardoor omhoog gaat.
En dan je opmerking over Timetraveler, dat ze geen kinderen heeft en daardoor wel voor haar ouders kan zorgen. Wie ben jij dat je dat kan bepalen? Iemand zonder kinderen heeft dan geen leven of een onbeperkte belastbaarheid?
Ik vind je echt enorm bekrompen.
