
leven met pijn: wie praat er mee?
donderdag 24 april 2008 om 12:05
He hallo,
IK heb endometriose en daardoor zo goed als dagelijks pijn. Deze pijn beïnvloed mijn dagelijks gebeuren. Niet dat de pijn mijn leven beheerst (of zou moeten beheersen), maar het is er wel. Door de pijn heb ik minder energie, waardoor ik minder kan, of dingen zelfs moet laten. Tevens zit ik momenteel in de ziektewet.
Nu ben ik bezig mijn leven weer vorm te geven. Wat kan ik wel, wat kan ik niet? Waar liggen de grenzen? Hoe deel ik mijn tijd in? Hoe zorg ik dat ik niet zoveel beweeg dat mijn pijn toe neemt, maar ook niet zo weinig dat ik in een spiraal naar beneden kom?
Ik merk dat ik het best moeilijk vind soms om de balans te vinden. Ik vroeg mij af of er meer mensen zijn die hier mee kampen, en die samen met mij op een constructieve wijze hier willen schrijven over het wel en wee van het aanpassen aan een leven met pijn (of vermoeidheid: ook dan moet je je leven aanpassen natuurlijk). Elkaar tips geven, harten onder riemen, soms een schop onder de kont, dat soort dingen!
IK heb endometriose en daardoor zo goed als dagelijks pijn. Deze pijn beïnvloed mijn dagelijks gebeuren. Niet dat de pijn mijn leven beheerst (of zou moeten beheersen), maar het is er wel. Door de pijn heb ik minder energie, waardoor ik minder kan, of dingen zelfs moet laten. Tevens zit ik momenteel in de ziektewet.
Nu ben ik bezig mijn leven weer vorm te geven. Wat kan ik wel, wat kan ik niet? Waar liggen de grenzen? Hoe deel ik mijn tijd in? Hoe zorg ik dat ik niet zoveel beweeg dat mijn pijn toe neemt, maar ook niet zo weinig dat ik in een spiraal naar beneden kom?
Ik merk dat ik het best moeilijk vind soms om de balans te vinden. Ik vroeg mij af of er meer mensen zijn die hier mee kampen, en die samen met mij op een constructieve wijze hier willen schrijven over het wel en wee van het aanpassen aan een leven met pijn (of vermoeidheid: ook dan moet je je leven aanpassen natuurlijk). Elkaar tips geven, harten onder riemen, soms een schop onder de kont, dat soort dingen!
zondag 28 december 2008 om 12:51
Nou Caylinn, dan zal ik er nu even voor zorgen dat je niet tussen de regels hoeft door te lezen. Als je mijn bericht met uitleg erbij nog steeds verkeerd wilt interpreteren, dan vind ik je gewoon best wel een zeur. Ik wens jullie allemaal een oplossing/ minder pijn/ een gelukkig leven en zal niet meer pretenderen er ook maar iets van te begrijpen.
if we all light up, we can scare away the dark...
zondag 28 december 2008 om 12:58
Heb je last van kerstballen, Cay? En ja, eng lange posting voor jou doen. Maar goed, ik weet natuurlijk al lang al dat je stiekem drie uur in 20 minuten kan lullen.
Propje; welkom. Waarschuw alvast wel; ik lul uit herinnering en theorie want zo single als maar kan zijn. Mis het inmiddels echt wel hoor, een partner om de lekker duffe dagelijkse dingen mee te doen zoals wat bankhangen, dag doornemen, de zooi. Maar eerlijk is eerlijk, de laatste tijd is hier een veel te drukke en 'egoïstische' tijd geweest. Dat vreet tijd en energie en resultaat een 'laat maar zitten' bij alleen al de gedachte van actief op zoek gaan. Voor mij persoonlijk een teken aan de wand; niet doen! Loop ik iemand tegen het lijf waar er een klik mee zou blijken te zijn; prachtig en de moeite waard om er gewoon de tijd en energie voor te máken, maar gericht zoeken komt wel weer even.
Anyhow, Cay gaf de voorzet al. Heeft jouw man ooit al eens pijnrevalidatie gedaan en/of aangeboden gekregen? Dit programma is grofweg geschikt voor een ieder met chronische pijn (zowel met bekende als onbekende oorzaak) die daarin 'vastloopt' in de ruimste zin van het woord. Dat vast lopen hoeft helemaal niet 'dramatisch' te zijn, maar kan heel basic zijn als 'hoe hervind ik mijn eigen rol'.
Deze programma's zijn in zo ongeveer elk ziekenhuis met een reva-afdeling en elk revalidatiecentrum wel te vinden. Afhankelijk van de persoonlijke belastbaarheid gebeurd revalidatie poliklinisch (men gaat dan aantal dagen per week heen) of klinisch (opname). Vaak wordt in meerdere of mindere mate het boek 'de pijn de baas' als belangrijk stuk genomen. Handig boek om wat basic dingen over pijn en invloed daarvan op mensen te leren. Vaak bestaat zo'n programma uit een periode observatie waarin men kijkt naar wat de problemen zijn, op welk niveau functioneert de persoon, wat wil hij/zij bereiken, en ga zo maar door. Dan is er een periode daadwerkelijk revalideren, opbouwen van allerlei dingen dus. De derde periode is stabilisatie, leren hoe je dingen vast houdt. Verschillend per instelling kan het zijn dat na een periode thuis er een 'herhaalperiode' is van weer revalideren.
Dit soort programma's heeft als basis eigenlijk altijd wel fysio, ergotherapie en maatschappelijk werk en/of psycholoog. Dat laatste niet omdat pijn tussen de oren zou zitten, maar wél zoals je zelf al merkt enorm veel kan veranderen in het leven. En dát kan veel vragen of zelfs pijnpunten (psychisch/emotioneel) oproepen. In een deel van de instellingen werkt men daarnaast met groep'therapie'. Zwaar woord dat therapie, want in de praktijk is het puur n.a.v. 1 onderwerp met elkaar van gedachten wisselen over hoe iedereen dat punt omtrent pijn aanpakt, en wellicht dat iemand daar een handig lesje uit leert. Programma's kunnen persoonlijk uitgebreid worden met bijv. hydrotherapie (oefentherapie in verwarmd water), ontspanningstherapie, conditietraining, noem het maar op. In veel instellingen gaat men bijv. ook kijken naar sporten. Wat kan iemand nog wél en waar ligt de persoonlijke smaak?
De focus is zoals gezegd niet om pijnvrij te raken, maar om beter te kunnen functioneren in het dagelijks leven ondanks chronische pijn. Leren hoe je het lijf optimaal kunt gebruiken en stimuleren en hoe je productiever en wat minder productief met pijn om kunt gaan.
Er zijn instellingen die hierbij ook de partner of het gezin meenemen, zoals ik je al vertelde. Omdat voor hén ook de wereld op zijn kop staat en het lastig is een nieuw evenwicht te hervinden. Moet ik mijn partner altijd ontlasten? Mag ik nog wel klagen over een pijntje? Ik word knettergek van mijn partners gezever over zijn/haar pijn, maar mag dat toch niet zeggen?
Ik revalideer zelf nu al weer een jaar voor wat andere zaken en zie daardoor menig persoon voorbij komen die het pijnprogramma volgt. Het is echt grappig om te zien hoe hoog het percentage is van de mensen die er echt wat aan lijken te hebben. Die je ietwat gebukt, eventueel begeleid door wat gezucht binnen ziet komen, strompelend. Die aan de koffietafel nu niet echt de meest positieve verhalen vertellen, want De Gruwelijke Pijn. En een paar weken later knipper je eens met de ogen, loopt dezelfde persoon een stuk minder strompelend, rechter op, klein grapje richting een inmiddels bekende groep en blijkt aan de koffietafel dat er ook andere gespreksonderwerpen zijn waar men lustig aan deel neemt.
Hier inmiddels beetje aan het uitkijken naar de volgende operatie. Gisteren even nieuwe handschoenen gehaald in kader van ijskoud, mijn intolerantie voor kou en huidige handschoenen doodonhandig zijn met rolstoel. Handig, want uitverkoop bij mijn al zo 'dure' overbuurman de kledingwinkel. Onhandig overigens om te merken dat je maatje 7 1/2 nodig hebt of wellicht 8 en de kindermaatjes tot 7 gaan en de damesmaten bij 9 beginnen. Afijn een stel paarse dameshandschoenen gescoord, te groot dus. Maar och, handig voor herstdagen en voor die ¤3,- . En een stel kinderhandschoenen gescoord. Want én goede gripmogelijkheid én toch gevoerd ondanks de gebreide versie. Iets te klein dus voor het mooie. Maar wel lekker warm en ach heel duur; ¤2,- Maar dat was weer even merken hoe oncourant zo'n kromme pink is. Zie dan maar eens een handschoen aan te krijgen. Das hogere wiskunde meets hogere gymnastiek. Nee hoor, geef mij maar een wat rechtere pink.
Voor de dames die ik niet meer spreek; alvast een geweldig 2009! Een jaar waarin het écht eens tijd wordt dat we de moeten-we-eens-doen-maar-niet-gedaan meeting gaan plannen.
Propje; welkom. Waarschuw alvast wel; ik lul uit herinnering en theorie want zo single als maar kan zijn. Mis het inmiddels echt wel hoor, een partner om de lekker duffe dagelijkse dingen mee te doen zoals wat bankhangen, dag doornemen, de zooi. Maar eerlijk is eerlijk, de laatste tijd is hier een veel te drukke en 'egoïstische' tijd geweest. Dat vreet tijd en energie en resultaat een 'laat maar zitten' bij alleen al de gedachte van actief op zoek gaan. Voor mij persoonlijk een teken aan de wand; niet doen! Loop ik iemand tegen het lijf waar er een klik mee zou blijken te zijn; prachtig en de moeite waard om er gewoon de tijd en energie voor te máken, maar gericht zoeken komt wel weer even.
Anyhow, Cay gaf de voorzet al. Heeft jouw man ooit al eens pijnrevalidatie gedaan en/of aangeboden gekregen? Dit programma is grofweg geschikt voor een ieder met chronische pijn (zowel met bekende als onbekende oorzaak) die daarin 'vastloopt' in de ruimste zin van het woord. Dat vast lopen hoeft helemaal niet 'dramatisch' te zijn, maar kan heel basic zijn als 'hoe hervind ik mijn eigen rol'.
Deze programma's zijn in zo ongeveer elk ziekenhuis met een reva-afdeling en elk revalidatiecentrum wel te vinden. Afhankelijk van de persoonlijke belastbaarheid gebeurd revalidatie poliklinisch (men gaat dan aantal dagen per week heen) of klinisch (opname). Vaak wordt in meerdere of mindere mate het boek 'de pijn de baas' als belangrijk stuk genomen. Handig boek om wat basic dingen over pijn en invloed daarvan op mensen te leren. Vaak bestaat zo'n programma uit een periode observatie waarin men kijkt naar wat de problemen zijn, op welk niveau functioneert de persoon, wat wil hij/zij bereiken, en ga zo maar door. Dan is er een periode daadwerkelijk revalideren, opbouwen van allerlei dingen dus. De derde periode is stabilisatie, leren hoe je dingen vast houdt. Verschillend per instelling kan het zijn dat na een periode thuis er een 'herhaalperiode' is van weer revalideren.
Dit soort programma's heeft als basis eigenlijk altijd wel fysio, ergotherapie en maatschappelijk werk en/of psycholoog. Dat laatste niet omdat pijn tussen de oren zou zitten, maar wél zoals je zelf al merkt enorm veel kan veranderen in het leven. En dát kan veel vragen of zelfs pijnpunten (psychisch/emotioneel) oproepen. In een deel van de instellingen werkt men daarnaast met groep'therapie'. Zwaar woord dat therapie, want in de praktijk is het puur n.a.v. 1 onderwerp met elkaar van gedachten wisselen over hoe iedereen dat punt omtrent pijn aanpakt, en wellicht dat iemand daar een handig lesje uit leert. Programma's kunnen persoonlijk uitgebreid worden met bijv. hydrotherapie (oefentherapie in verwarmd water), ontspanningstherapie, conditietraining, noem het maar op. In veel instellingen gaat men bijv. ook kijken naar sporten. Wat kan iemand nog wél en waar ligt de persoonlijke smaak?
De focus is zoals gezegd niet om pijnvrij te raken, maar om beter te kunnen functioneren in het dagelijks leven ondanks chronische pijn. Leren hoe je het lijf optimaal kunt gebruiken en stimuleren en hoe je productiever en wat minder productief met pijn om kunt gaan.
Er zijn instellingen die hierbij ook de partner of het gezin meenemen, zoals ik je al vertelde. Omdat voor hén ook de wereld op zijn kop staat en het lastig is een nieuw evenwicht te hervinden. Moet ik mijn partner altijd ontlasten? Mag ik nog wel klagen over een pijntje? Ik word knettergek van mijn partners gezever over zijn/haar pijn, maar mag dat toch niet zeggen?
Ik revalideer zelf nu al weer een jaar voor wat andere zaken en zie daardoor menig persoon voorbij komen die het pijnprogramma volgt. Het is echt grappig om te zien hoe hoog het percentage is van de mensen die er echt wat aan lijken te hebben. Die je ietwat gebukt, eventueel begeleid door wat gezucht binnen ziet komen, strompelend. Die aan de koffietafel nu niet echt de meest positieve verhalen vertellen, want De Gruwelijke Pijn. En een paar weken later knipper je eens met de ogen, loopt dezelfde persoon een stuk minder strompelend, rechter op, klein grapje richting een inmiddels bekende groep en blijkt aan de koffietafel dat er ook andere gespreksonderwerpen zijn waar men lustig aan deel neemt.
Hier inmiddels beetje aan het uitkijken naar de volgende operatie. Gisteren even nieuwe handschoenen gehaald in kader van ijskoud, mijn intolerantie voor kou en huidige handschoenen doodonhandig zijn met rolstoel. Handig, want uitverkoop bij mijn al zo 'dure' overbuurman de kledingwinkel. Onhandig overigens om te merken dat je maatje 7 1/2 nodig hebt of wellicht 8 en de kindermaatjes tot 7 gaan en de damesmaten bij 9 beginnen. Afijn een stel paarse dameshandschoenen gescoord, te groot dus. Maar och, handig voor herstdagen en voor die ¤3,- . En een stel kinderhandschoenen gescoord. Want én goede gripmogelijkheid én toch gevoerd ondanks de gebreide versie. Iets te klein dus voor het mooie. Maar wel lekker warm en ach heel duur; ¤2,- Maar dat was weer even merken hoe oncourant zo'n kromme pink is. Zie dan maar eens een handschoen aan te krijgen. Das hogere wiskunde meets hogere gymnastiek. Nee hoor, geef mij maar een wat rechtere pink.
Voor de dames die ik niet meer spreek; alvast een geweldig 2009! Een jaar waarin het écht eens tijd wordt dat we de moeten-we-eens-doen-maar-niet-gedaan meeting gaan plannen.
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 28 december 2008 om 13:09
Tatli, tot nu toe heb ik maar heel strategisch mijn mond gehouden. Maar nu trigger je me toch genoeg. Prachtig dat je ons de eerste 2 van de drie opties wenst, maar dan heb je dit topic inderdaad niet begrepen. Insteek van de meesten is hier leven voorbíj de pijn. Niet hoe draai ik de pijn de nek om, maar hoe lééf ik. Want hoe raar dat voor sommigen soms ook mag klinken, dat kan heel best. Met een klein beetje pijn, met niet zo enorm veel pijn en met niet weinig pijn.
Ik zal niet lopen beweren dat als op een dag de optie komt, ik de pijn niet zou willen doen verdwijnen. Ik ben geen masochist. Alleen ligt mijn focus daar in het leven niet. Omdat het geen realistische focus is en des te langer daar een focus op staat, des te meer leven er voorbij vliegt die nooit meer terug komt.
Ik vind je wat gepikeerd, maar dat kan aan mij liggen. Wees niet zo 'upset' joh, je KAN het ook niet begrijpen. Niemand kan andermans pijn, interpretatie en invloed daarvan dusdanig doorgronden dat je kunt zeggen 'ik voel wat jij voelt'. Ik heb zelf bijv. veel vergelijkingen met Lieske. Krijg je al snel met een zelfde soort diagnose. En eerlijk? Ik kan me dingen proberen in te denken, in te voelen, kan enigsinds putten op eigen ervaringen, maar kan niet écht begrijpen hoe het in háár leeft. En nee, ik vermoed zo maar dat ik dat ook nog niet kan na 2 weken bij elkaar op de lip zitten. Als we dat althans zonder slachtoffers overleven.
Echt, het zal aan mij liggen gezien je 2e posting, maar ook ik was niet enorm happig op je eerste introductie hier. Mijn fout kennelijk, maar het kwam nogal zwart-wit over omtrent Nederlandse gezondheidszorg en ietwat ge'sugercoated' als we het hebben over 'niet accepteren dat er geen oplossing zou zijn'. Maar goed, das allemaal water onder de brug inmiddels.
Ik zal niet lopen beweren dat als op een dag de optie komt, ik de pijn niet zou willen doen verdwijnen. Ik ben geen masochist. Alleen ligt mijn focus daar in het leven niet. Omdat het geen realistische focus is en des te langer daar een focus op staat, des te meer leven er voorbij vliegt die nooit meer terug komt.
Ik vind je wat gepikeerd, maar dat kan aan mij liggen. Wees niet zo 'upset' joh, je KAN het ook niet begrijpen. Niemand kan andermans pijn, interpretatie en invloed daarvan dusdanig doorgronden dat je kunt zeggen 'ik voel wat jij voelt'. Ik heb zelf bijv. veel vergelijkingen met Lieske. Krijg je al snel met een zelfde soort diagnose. En eerlijk? Ik kan me dingen proberen in te denken, in te voelen, kan enigsinds putten op eigen ervaringen, maar kan niet écht begrijpen hoe het in háár leeft. En nee, ik vermoed zo maar dat ik dat ook nog niet kan na 2 weken bij elkaar op de lip zitten. Als we dat althans zonder slachtoffers overleven.
Echt, het zal aan mij liggen gezien je 2e posting, maar ook ik was niet enorm happig op je eerste introductie hier. Mijn fout kennelijk, maar het kwam nogal zwart-wit over omtrent Nederlandse gezondheidszorg en ietwat ge'sugercoated' als we het hebben over 'niet accepteren dat er geen oplossing zou zijn'. Maar goed, das allemaal water onder de brug inmiddels.
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 28 december 2008 om 13:28
Zo, ben ik ook weer eens!
Propje, welkom! Ik weet niet zo goed wat ik nog toe moet voegen aan Roos en Cay (tjé, wat zat je op je praatstoel meid ), hoewel geneigd ook mijn verhaal te doen. Vrees alleen dat het veel herhaling zal zijn.
Pijn revalidatie lijkt me trouwens een goede, hoewel er soms nog wel moeilijk wordt gedaan over toelating. Mij wilden ze niet naar pijnreva, omdat ik "niet in de groep zou passen" (wat mij nogal vaag in de oren klonk). Ik ben een tijdje naar een klinisch psycholoog geweest, wat me in een aantal dingen wel geholpen heeft (en wat vooral mijn partner erg geholpen heeft!).
Ik ben het overigens wel eens met Caylinn: het wordt tijd dat jouw partner, hoewel hij veel pijn heeft, ook rekening met jou gaat houden. Vooral 'snachts. Hij mag dan slecht slapen: als jij dat ook nog eens doet is er geen van tweeën meer die straks kan functioneren danwel relativeren.
Verder zou ik je ook nog het volgende mee willen geven: hoewel ik mijn partner wel eens vervloekt heb, is het voor mij erg fijn en goed geweest dat hij mij nooit gezien heeft als slachtoffer en dit ook weigert te doen. Tuurlijk: ik kan niet alles meer en daar moeten oplossingen voor komen. Het zij doordat hij een aantal dingen overneemt, het zij doordat we dingen uitbesteden. Zo laten we het huishouden doen. Zorgt ervoor dat de relatie gelijkwaardig blijft (en niet: hij doet alles en ik niets) en dat hij niet overbelast raakt (want hij heeft ook nog een zware baan en twee uur reistijd per dag). Verder verwacht hij van mij dat ik doe wat ik wél kan. En dat mag hij ook van mij verwachten. Wat hij ondertussen (en met behulp van de psycholoog) wel geleerd heeft, is dat het óók geen zijn heeft mij op te jagen als zijnde "stimulans", omdat ik daardoor het gevoel het niet gehoord te worden, waardoor ik me zieliger voor ging doen dan ik was om hem maar te bewijzen dat het écht slecht ging ofzo.
Maar goed, dit zijn mijn persoonlijke ervaringen en die kunnen zo bij jou totaal anders liggen . Wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat medelijden mijns inziens áltijd slecht is, omdat je iemand te snel teveel uit handen wilt halen en het lijden ermee versterkt (zeker als iemand ook nog op een punt is dat die persoon erin mee gaat). En verder blijft mijn mantra: accepteren. Precies wat Caylinn zegt. Hebben jullie geen logeerkamer of slaapbank oid waar je lief kan crashen bij zijn nachtelijke zwervingen? Zodat jij rustig door kunt slapen? Heeft je man wel eens gemediteerd? Is een beetje wat Caylinn zegt wat betreft het ijsklontje: visualisaties kunnen erg helpen bij in slaap vallen of pijn leren beheersbaar te maken.
Kan nog wel een uur doorgaan met schrijven, maar dat komt wel weer .Sterkte in elk geval ermee!
Roos, weer een operatie. De pink? Of iets anders?
Hier gaat het zo-zo. Mijn gewrichten beginnen wederom enorm op te spelen, wat zomaar zou kunnen kokmen doordat ik 'smorgens langer op bed lig (lief vakantie dus kan Beer opvangen). Kennelijk is het ritme 9.00 uur opstaan en 'smiddags nog een dutje doen beter voor me dan tot elf uur uitslapen. Alleen merk ik dat tot elf uur uitslapen wel weer goed voor me is qua pijn en algehele lamlendigheidbestrijding. Dilemma dilemma...
Dinsdag weer naar de gyn (en alweer 35 weken zwanger!). Ben benieuwd wat er uit het gesprek gaat komen...
Heb trouwens net voor de kerst nog een enorme aanfvaring met mijn moeder gehad. Iemand nog een moeder nodig? Tjé, wat word ik soms gestoord van dat mens. Zeker als ze zinnen als "ik wil alleen maar je moeder kunnen zijn" begint uit te kramen.
Propje, welkom! Ik weet niet zo goed wat ik nog toe moet voegen aan Roos en Cay (tjé, wat zat je op je praatstoel meid ), hoewel geneigd ook mijn verhaal te doen. Vrees alleen dat het veel herhaling zal zijn.
Pijn revalidatie lijkt me trouwens een goede, hoewel er soms nog wel moeilijk wordt gedaan over toelating. Mij wilden ze niet naar pijnreva, omdat ik "niet in de groep zou passen" (wat mij nogal vaag in de oren klonk). Ik ben een tijdje naar een klinisch psycholoog geweest, wat me in een aantal dingen wel geholpen heeft (en wat vooral mijn partner erg geholpen heeft!).
Ik ben het overigens wel eens met Caylinn: het wordt tijd dat jouw partner, hoewel hij veel pijn heeft, ook rekening met jou gaat houden. Vooral 'snachts. Hij mag dan slecht slapen: als jij dat ook nog eens doet is er geen van tweeën meer die straks kan functioneren danwel relativeren.
Verder zou ik je ook nog het volgende mee willen geven: hoewel ik mijn partner wel eens vervloekt heb, is het voor mij erg fijn en goed geweest dat hij mij nooit gezien heeft als slachtoffer en dit ook weigert te doen. Tuurlijk: ik kan niet alles meer en daar moeten oplossingen voor komen. Het zij doordat hij een aantal dingen overneemt, het zij doordat we dingen uitbesteden. Zo laten we het huishouden doen. Zorgt ervoor dat de relatie gelijkwaardig blijft (en niet: hij doet alles en ik niets) en dat hij niet overbelast raakt (want hij heeft ook nog een zware baan en twee uur reistijd per dag). Verder verwacht hij van mij dat ik doe wat ik wél kan. En dat mag hij ook van mij verwachten. Wat hij ondertussen (en met behulp van de psycholoog) wel geleerd heeft, is dat het óók geen zijn heeft mij op te jagen als zijnde "stimulans", omdat ik daardoor het gevoel het niet gehoord te worden, waardoor ik me zieliger voor ging doen dan ik was om hem maar te bewijzen dat het écht slecht ging ofzo.
Maar goed, dit zijn mijn persoonlijke ervaringen en die kunnen zo bij jou totaal anders liggen . Wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat medelijden mijns inziens áltijd slecht is, omdat je iemand te snel teveel uit handen wilt halen en het lijden ermee versterkt (zeker als iemand ook nog op een punt is dat die persoon erin mee gaat). En verder blijft mijn mantra: accepteren. Precies wat Caylinn zegt. Hebben jullie geen logeerkamer of slaapbank oid waar je lief kan crashen bij zijn nachtelijke zwervingen? Zodat jij rustig door kunt slapen? Heeft je man wel eens gemediteerd? Is een beetje wat Caylinn zegt wat betreft het ijsklontje: visualisaties kunnen erg helpen bij in slaap vallen of pijn leren beheersbaar te maken.
Kan nog wel een uur doorgaan met schrijven, maar dat komt wel weer .Sterkte in elk geval ermee!
Roos, weer een operatie. De pink? Of iets anders?
Hier gaat het zo-zo. Mijn gewrichten beginnen wederom enorm op te spelen, wat zomaar zou kunnen kokmen doordat ik 'smorgens langer op bed lig (lief vakantie dus kan Beer opvangen). Kennelijk is het ritme 9.00 uur opstaan en 'smiddags nog een dutje doen beter voor me dan tot elf uur uitslapen. Alleen merk ik dat tot elf uur uitslapen wel weer goed voor me is qua pijn en algehele lamlendigheidbestrijding. Dilemma dilemma...
Dinsdag weer naar de gyn (en alweer 35 weken zwanger!). Ben benieuwd wat er uit het gesprek gaat komen...
Heb trouwens net voor de kerst nog een enorme aanfvaring met mijn moeder gehad. Iemand nog een moeder nodig? Tjé, wat word ik soms gestoord van dat mens. Zeker als ze zinnen als "ik wil alleen maar je moeder kunnen zijn" begint uit te kramen.
zondag 28 december 2008 om 13:34
O, die laatste posting van je stond er net nog niet, Roos. Hear hear. Misschien dat daar wel een deel van onze irritatie vandaan komt. De meeste meiden (of misschien wel allemaal, zelfs) zouden hier dolgraag zonder pijn willen leven, maar zien dat (op korte termijn) niet gebeuren. We geloven niet in wonderdokters en artsen die ons wel even genzen, daarvoor zijn de ziektebeelden te duidelijk en is de pijn al te lang chronisch aanwezig. Waarom we elkaar opgezocht hebben, is om elkaar een steun te bieden, zo af en toe te "klagen" over de beperkingen en als dat te lang duurt elkaar een schop onder de kont te geven. En verder elkaar steunen in het leven zo optimaal te leven, naast de pijn, naast het accepteren. Dank je wel dat je mij een pijnvrij leven toewenst. Dat meen ik. Maar ik heb meer aan de wens om mijn pijn zo goed mogelijk te accepteren en te leren mijn leven daar zo optimaal mogelijk op af te stemmen, zonder dat ik mijzelf voorbij hol .
zondag 28 december 2008 om 14:17
quote:tatlitatli schreef op 28 december 2008 @ 12:51:
Nou Caylinn, dan zal ik er nu even voor zorgen dat je niet tussen de regels hoeft door te lezen. Als je mijn bericht met uitleg erbij nog steeds verkeerd wilt interpreteren, dan vind ik je gewoon best wel een zeur. Ik wens jullie allemaal een oplossing/ minder pijn/ een gelukkig leven en zal niet meer pretenderen er ook maar iets van te begrijpen.Meid ik zou nu een hele hoop kunnen tikken over pot en ketel en zo maar ik laat het hier bij. Als werkelijk alleen uit mijn bericht haalt dat ik je verkeerd wilt interpreteren dan zij het zo. Dan heb jij, blijkbaar net ik als ik jouw, mijn bericht totaal niet begrepen. Prima dat kan gebeuren. ik laat het rusten voor nu.
Nou Caylinn, dan zal ik er nu even voor zorgen dat je niet tussen de regels hoeft door te lezen. Als je mijn bericht met uitleg erbij nog steeds verkeerd wilt interpreteren, dan vind ik je gewoon best wel een zeur. Ik wens jullie allemaal een oplossing/ minder pijn/ een gelukkig leven en zal niet meer pretenderen er ook maar iets van te begrijpen.Meid ik zou nu een hele hoop kunnen tikken over pot en ketel en zo maar ik laat het hier bij. Als werkelijk alleen uit mijn bericht haalt dat ik je verkeerd wilt interpreteren dan zij het zo. Dan heb jij, blijkbaar net ik als ik jouw, mijn bericht totaal niet begrepen. Prima dat kan gebeuren. ik laat het rusten voor nu.
zondag 28 december 2008 om 14:28
quote:roque schreef op 28 december 2008 @ 13:34:
O, die laatste posting van je stond er net nog niet, Roos. Hear hear. Misschien dat daar wel een deel van onze irritatie vandaan komt. De meeste meiden (of misschien wel allemaal, zelfs) zouden hier dolgraag zonder pijn willen leven, maar zien dat (op korte termijn) niet gebeuren. We geloven niet in wonderdokters en artsen die ons wel even genzen, daarvoor zijn de ziektebeelden te duidelijk en is de pijn al te lang chronisch aanwezig. Waarom we elkaar opgezocht hebben, is om elkaar een steun te bieden, zo af en toe te "klagen" over de beperkingen en als dat te lang duurt elkaar een schop onder de kont te geven. En verder elkaar steunen in het leven zo optimaal te leven, naast de pijn, naast het accepteren. Dank je wel dat je mij een pijnvrij leven toewenst. Dat meen ik. Maar ik heb meer aan de wens om mijn pijn zo goed mogelijk te accepteren en te leren mijn leven daar zo optimaal mogelijk op af te stemmen, zonder dat ik mijzelf voorbij hol .
Bij deze en de post van Roos sluit ik me volledig aan. Dat verwoord precies wat ik bedoel en waar mijn irritatiepunt ligt. Ik was al bang dat ik de enige was waarbij het op het irritatieknopje drukte. Het spijt me werkelijk voor Tatlitatli dat haar goede bedoelingen ondersneeuwen, maar ik merk dat ik niet alleen naar de goede boodschap kan kijken zonder de irritatie te voelen over wat IK tussen regels door lees (En nogmaals, ik zeg geheel niet dat het er ook werkelijk staat!!). Ook in het werkelijke leven zou ik trouwens zo op een boodschap reageren. Ik merk dat mijn geduld met dat soort goed bedoelde verhalen erg op is, want ik kan er niks mee, maar het irriteert me mateloos als ik de verkapte oplossingen/nieuwe medicaties en het misplaatste begrip/medelijden bemerk.
Zo en terug naar het topic:
Roos wat lijkt me dat een crime zeg, op die manier handschoenen passen. Blij dat ik alleen kleine pootjes heb waardoor ik in de lieve schattige kinderhandschoentjes kom, nou ja dan liever niks
Ach heden Roque balen zeg dat je zo vlak voor kerst een aanvaring met je moeder hebt gehad! ik hoor het dinsdag wel, ik neem aan dat het nog steeds staat?
Roos ik kijk vanavond even naar de brief, ben alleen met Kay en dat ben ik niet zo vaak.
O, die laatste posting van je stond er net nog niet, Roos. Hear hear. Misschien dat daar wel een deel van onze irritatie vandaan komt. De meeste meiden (of misschien wel allemaal, zelfs) zouden hier dolgraag zonder pijn willen leven, maar zien dat (op korte termijn) niet gebeuren. We geloven niet in wonderdokters en artsen die ons wel even genzen, daarvoor zijn de ziektebeelden te duidelijk en is de pijn al te lang chronisch aanwezig. Waarom we elkaar opgezocht hebben, is om elkaar een steun te bieden, zo af en toe te "klagen" over de beperkingen en als dat te lang duurt elkaar een schop onder de kont te geven. En verder elkaar steunen in het leven zo optimaal te leven, naast de pijn, naast het accepteren. Dank je wel dat je mij een pijnvrij leven toewenst. Dat meen ik. Maar ik heb meer aan de wens om mijn pijn zo goed mogelijk te accepteren en te leren mijn leven daar zo optimaal mogelijk op af te stemmen, zonder dat ik mijzelf voorbij hol .
Bij deze en de post van Roos sluit ik me volledig aan. Dat verwoord precies wat ik bedoel en waar mijn irritatiepunt ligt. Ik was al bang dat ik de enige was waarbij het op het irritatieknopje drukte. Het spijt me werkelijk voor Tatlitatli dat haar goede bedoelingen ondersneeuwen, maar ik merk dat ik niet alleen naar de goede boodschap kan kijken zonder de irritatie te voelen over wat IK tussen regels door lees (En nogmaals, ik zeg geheel niet dat het er ook werkelijk staat!!). Ook in het werkelijke leven zou ik trouwens zo op een boodschap reageren. Ik merk dat mijn geduld met dat soort goed bedoelde verhalen erg op is, want ik kan er niks mee, maar het irriteert me mateloos als ik de verkapte oplossingen/nieuwe medicaties en het misplaatste begrip/medelijden bemerk.
Zo en terug naar het topic:
Roos wat lijkt me dat een crime zeg, op die manier handschoenen passen. Blij dat ik alleen kleine pootjes heb waardoor ik in de lieve schattige kinderhandschoentjes kom, nou ja dan liever niks
Ach heden Roque balen zeg dat je zo vlak voor kerst een aanvaring met je moeder hebt gehad! ik hoor het dinsdag wel, ik neem aan dat het nog steeds staat?
Roos ik kijk vanavond even naar de brief, ben alleen met Kay en dat ben ik niet zo vaak.
zondag 28 december 2008 om 18:13
Fijn, Kay heeft er ook zin in. Bij het horen van jouw plaatsnaam veert ie op en roept: Mama Roque woont daar!
Pff hoe hard kan een 4 jarige in een onbewaakt ogenblik op je hart trappen? Nou heel hard . Ikke denken dat we een gezellige en leuke dag samen hebben, maar nee hoor het monster denkt er anders over. Kreeg net boos toegevoegd: ik dacht dat we leuke dingen gingen doen vandaag! Dus ik niets vermoedend: Hoezo schat? Nou ik ben heel boos dat de winkels dicht zijn en jij niet met mij naar de stad bent geweest. Ehm gloep, auw en boze mama natuurlijk. Als we dan toch geen leuke dag samen hadden gingen we ook niet meer gezellig samen een spelletje doen, oh en ook niet gezellig samen douchen straks. Hmmm ja na even stilte van de kant van mama was dat toch ook niet de bedoeling. Grrrr monster, dus alleen als mama geld uitgeeft hebben we een leuke dag?
Pff hoe hard kan een 4 jarige in een onbewaakt ogenblik op je hart trappen? Nou heel hard . Ikke denken dat we een gezellige en leuke dag samen hebben, maar nee hoor het monster denkt er anders over. Kreeg net boos toegevoegd: ik dacht dat we leuke dingen gingen doen vandaag! Dus ik niets vermoedend: Hoezo schat? Nou ik ben heel boos dat de winkels dicht zijn en jij niet met mij naar de stad bent geweest. Ehm gloep, auw en boze mama natuurlijk. Als we dan toch geen leuke dag samen hadden gingen we ook niet meer gezellig samen een spelletje doen, oh en ook niet gezellig samen douchen straks. Hmmm ja na even stilte van de kant van mama was dat toch ook niet de bedoeling. Grrrr monster, dus alleen als mama geld uitgeeft hebben we een leuke dag?
zondag 28 december 2008 om 19:13
quote:roosvrouw schreef op 28 december 2008 @ 13:09:
Ik heb zelf bijv. veel vergelijkingen met Lieske. Krijg je al snel met een zelfde soort diagnose. En eerlijk? Ik kan me dingen proberen in te denken, in te voelen, kan enigsinds putten op eigen ervaringen, maar kan niet écht begrijpen hoe het in háár leeft. En nee, ik vermoed zo maar dat ik dat ook nog niet kan na 2 weken bij elkaar op de lip zitten. Als we dat althans zonder slachtoffers overleven.
Ik heb zelf bijv. veel vergelijkingen met Lieske. Krijg je al snel met een zelfde soort diagnose. En eerlijk? Ik kan me dingen proberen in te denken, in te voelen, kan enigsinds putten op eigen ervaringen, maar kan niet écht begrijpen hoe het in háár leeft. En nee, ik vermoed zo maar dat ik dat ook nog niet kan na 2 weken bij elkaar op de lip zitten. Als we dat althans zonder slachtoffers overleven.
maandag 29 december 2008 om 14:41
Nou dames, wees het eens niet zo met me eens! Das saai, daar houd ik niet van. Straks wordt er nog in complotten gedacht, tsk.
Cay, leuk die kinderlijke eerlijkheid.
Jij echte kinderhandjes? Das wel handig, pas je het in elk geval.
Veel plezier morgen overigens, dames.
Roque Qua rust en slapen; zou het misschien werken als je het afwisselt? Dus ene dag op tijd eruit en rustmomenten en andere dag om 11 uur eruit? In het kader van de lasten en lusten wat verdelen?
Ja, inderdaad pink. Niets bijzonders, klein dingetje. Kijken of ze hem rechter kunnen krijgen. Slechte kans, maar het groffe geschut kan altijd nog. Nog 2 weken en heb er zin an minus het welbekende gipsgespalk.
Wanneer is later, Lieske? Ben van de week achter wat grappige dingen gekomen. Een van de DISsers die ik al wat langer 'ken', ook roller, zit rond onze tijd waarschijnlijk ook in WDW. En heeft een reservering voor dezelfde cruise als wij. Om het helemaal compleet te maken; ook die persoon heeft een reservering voor de transatlantische in 2010 en ook bij gebrek aan beschikbaarheid in hogere category en is maar de vraag of het financieel op te hoesten zal zijn. Goh, klinkt totaal niet herkenbaar ofzo.
Hoe ver ben je eigenlijk met het boek? Al een beetje aan het verdiepen in de excursies? Kan niet wachten tot ik -oh zo heerlijk onverantwoord- kan parasailen! En dat boven een bounty eiland. Zucht. Eerst lekker 'de hangglider in' op het land en dan dit. Geweldig! Youtube maar eens op de term Soarin' . Dan kun je die hangglider ervaren. IRL beduidend gaver, niet voor niets een van de meest geliefde dingen.
Cay, leuk die kinderlijke eerlijkheid.
Jij echte kinderhandjes? Das wel handig, pas je het in elk geval.
Veel plezier morgen overigens, dames.
Roque Qua rust en slapen; zou het misschien werken als je het afwisselt? Dus ene dag op tijd eruit en rustmomenten en andere dag om 11 uur eruit? In het kader van de lasten en lusten wat verdelen?
Ja, inderdaad pink. Niets bijzonders, klein dingetje. Kijken of ze hem rechter kunnen krijgen. Slechte kans, maar het groffe geschut kan altijd nog. Nog 2 weken en heb er zin an minus het welbekende gipsgespalk.
Wanneer is later, Lieske? Ben van de week achter wat grappige dingen gekomen. Een van de DISsers die ik al wat langer 'ken', ook roller, zit rond onze tijd waarschijnlijk ook in WDW. En heeft een reservering voor dezelfde cruise als wij. Om het helemaal compleet te maken; ook die persoon heeft een reservering voor de transatlantische in 2010 en ook bij gebrek aan beschikbaarheid in hogere category en is maar de vraag of het financieel op te hoesten zal zijn. Goh, klinkt totaal niet herkenbaar ofzo.
Hoe ver ben je eigenlijk met het boek? Al een beetje aan het verdiepen in de excursies? Kan niet wachten tot ik -oh zo heerlijk onverantwoord- kan parasailen! En dat boven een bounty eiland. Zucht. Eerst lekker 'de hangglider in' op het land en dan dit. Geweldig! Youtube maar eens op de term Soarin' . Dan kun je die hangglider ervaren. IRL beduidend gaver, niet voor niets een van de meest geliefde dingen.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 29 december 2008 om 18:07
Is dit 'later' vroeg genoeg, Roos?
Afschuwelijk zeg, die foto's. Krijg het al warm als ik ernaar kijk. Doe mij dit lekkere frisse Hollandse weer maar!
Heb de schaatsen ook maar 's uit de berging gehaald. Voordat jullie me massal voor gek verklaren: heb ze gedoneerd aan iemand wier dochter dezelfde maat heeft als ik
Kreeg net een mailtje van mijn docent met de mededeling dat ik volgens zijn normering beide examens heb gehaald. Het werk moet nog naar de tweede corrector en ik durf dan ook nog geen gat in de lucht te springen, maar wat hoop ik dat de tweede corrector zich in de normering kan vinden!!
Propje, welkom! De revalidatie die hier al genoemd is lijkt me een goede, vooral ook omdat er meestal verder gekeken wordt dan alleen naar de revalidant. Verder viel me op dat je man wel een lage dosering Lyrica slikt. Kan die niet omhoog, zodat de pijn hopelijk beter onder controle is? Ik snap z'n angst voor bijwerkingen als sufheid en vermoeidheid, maar vaak nemen die na de opbouwfase wel af. En als het zou helpen, zou dat natuurlijk heel wat waard zijn; zenuwpijn is namelijk écht helse pijn.
Het kan zijn dat ik eroverheen gelezen heb, maar zijn jullie ook al eens op een pijnpoli geweest? Zo niet, zou ik ook deze optie zeker in m'n achterhoofd houden.
Ik wens jou (en hem natuurlijk ook) er veel succes mee. Ik duim voor jullie dat er iets wordt gevonden wat zijn pijn kan verlichten óf wat maakt dat hij het beter kan verdragen.
Cay, wat een shopaholic, die zoon van je. Lekkere domper, zo'n overeerlijke uitspraak.
Roque, wat schiet het op; bijna 35 weken al! Lastig, het zoeken naar balans tussen rust en activiteit, en het afwegen van wat het beste is voor je lijf. Heb het zelf ook wel 's als ik eigenlijk te moe ben om nog langer te kunnen zitten, maar tegelijkertijd niet kan liggen door bv. nek. Misschien de tip van RV uitproberen?
Roos, ik ben aanbeland bij het hoofdstuk excursies! Dat parasailen klinkt echt ge-wel-dig. Eilandtours vind ik ook altijd leuk, mag graag wat meer zien dan alleen maar strand. Hoewel ook dat helemaal niet verkeerd is als je je op een bounty-eiland bevindt...
In het andere boek was ik Soarin' al tegengekomen en die is blijven hangen als 'mag-ik-absoluut-niet-missen'; dat blijkt dus ook zo te zijn. Ga straks 's even googlelen om nog een beter beeld te krijgen.
Operatie schiet dus op. Ga je weer helemaal onder zeil? Zo ja, ben je daar nu fit genoeg voor?
Zo, ik heb gesproken. Werkt aanstekelijk, die lange postings
Afschuwelijk zeg, die foto's. Krijg het al warm als ik ernaar kijk. Doe mij dit lekkere frisse Hollandse weer maar!
Heb de schaatsen ook maar 's uit de berging gehaald. Voordat jullie me massal voor gek verklaren: heb ze gedoneerd aan iemand wier dochter dezelfde maat heeft als ik
Kreeg net een mailtje van mijn docent met de mededeling dat ik volgens zijn normering beide examens heb gehaald. Het werk moet nog naar de tweede corrector en ik durf dan ook nog geen gat in de lucht te springen, maar wat hoop ik dat de tweede corrector zich in de normering kan vinden!!
Propje, welkom! De revalidatie die hier al genoemd is lijkt me een goede, vooral ook omdat er meestal verder gekeken wordt dan alleen naar de revalidant. Verder viel me op dat je man wel een lage dosering Lyrica slikt. Kan die niet omhoog, zodat de pijn hopelijk beter onder controle is? Ik snap z'n angst voor bijwerkingen als sufheid en vermoeidheid, maar vaak nemen die na de opbouwfase wel af. En als het zou helpen, zou dat natuurlijk heel wat waard zijn; zenuwpijn is namelijk écht helse pijn.
Het kan zijn dat ik eroverheen gelezen heb, maar zijn jullie ook al eens op een pijnpoli geweest? Zo niet, zou ik ook deze optie zeker in m'n achterhoofd houden.
Ik wens jou (en hem natuurlijk ook) er veel succes mee. Ik duim voor jullie dat er iets wordt gevonden wat zijn pijn kan verlichten óf wat maakt dat hij het beter kan verdragen.
Cay, wat een shopaholic, die zoon van je. Lekkere domper, zo'n overeerlijke uitspraak.
Roque, wat schiet het op; bijna 35 weken al! Lastig, het zoeken naar balans tussen rust en activiteit, en het afwegen van wat het beste is voor je lijf. Heb het zelf ook wel 's als ik eigenlijk te moe ben om nog langer te kunnen zitten, maar tegelijkertijd niet kan liggen door bv. nek. Misschien de tip van RV uitproberen?
Roos, ik ben aanbeland bij het hoofdstuk excursies! Dat parasailen klinkt echt ge-wel-dig. Eilandtours vind ik ook altijd leuk, mag graag wat meer zien dan alleen maar strand. Hoewel ook dat helemaal niet verkeerd is als je je op een bounty-eiland bevindt...
In het andere boek was ik Soarin' al tegengekomen en die is blijven hangen als 'mag-ik-absoluut-niet-missen'; dat blijkt dus ook zo te zijn. Ga straks 's even googlelen om nog een beter beeld te krijgen.
Operatie schiet dus op. Ga je weer helemaal onder zeil? Zo ja, ben je daar nu fit genoeg voor?
Zo, ik heb gesproken. Werkt aanstekelijk, die lange postings
maandag 29 december 2008 om 22:25
Hallo dames,
bedankt voor het warme welkom!
Een toelichting:
Tot nu toe zijn we nog niet op een pijnpoli geweest.
Zoals ik net al schreef in mijn oorspronkelijke topic: ik denk dat m'n man deze pijn nog moet gaan zien als iets dat er voortaan bij hoort.
Ik merk aan zijn verzet tegen medicijnen en smeersels dat hij deze nieuwe situatie verre van geaccepteerd heeft.
Dat zal gewoon even z'n tijd nodig hebben, en lijkt me ook helemaal niet gemakkelijk.
De lyrica is inderdaad met ingang van vandaag verhoogd naar 150 mg.
Ben benieuwd wat dat gaat doen.
bedankt voor het warme welkom!
Een toelichting:
Tot nu toe zijn we nog niet op een pijnpoli geweest.
Zoals ik net al schreef in mijn oorspronkelijke topic: ik denk dat m'n man deze pijn nog moet gaan zien als iets dat er voortaan bij hoort.
Ik merk aan zijn verzet tegen medicijnen en smeersels dat hij deze nieuwe situatie verre van geaccepteerd heeft.
Dat zal gewoon even z'n tijd nodig hebben, en lijkt me ook helemaal niet gemakkelijk.
De lyrica is inderdaad met ingang van vandaag verhoogd naar 150 mg.
Ben benieuwd wat dat gaat doen.
dinsdag 30 december 2008 om 01:22
Gewoon afwachten hoe moeilijk dat ook is! Ook wat betreft pijnpoli, je man moet nog door allerlei stadia van rouw mbt zijn lif en het falen ervan.
helaas heb ik geen ervaringen met zenuwpijn en diabetes. Mijn broer heeft weliswaar diabetes vanaf zijn 8e, maar geen zenuwpijn.
Hou vol meis!Het kan echt die gedachtenomslag, zeg ik die het van de pijn al heel lang niet meer zag zitten!
helaas heb ik geen ervaringen met zenuwpijn en diabetes. Mijn broer heeft weliswaar diabetes vanaf zijn 8e, maar geen zenuwpijn.
Hou vol meis!Het kan echt die gedachtenomslag, zeg ik die het van de pijn al heel lang niet meer zag zitten!
dinsdag 30 december 2008 om 11:29
Propje, het is ook moeilijk om toe te moeten kijken. Om te zien hoe iemand zich zeer vakkundig in de weg kan zitten en bij jezelf te denken 'waarom?'.
Qua pijnpoli kan het een grote plus voor je man zijn dat zij de echte experts op gebied van pijn en pijnbestrijding zijn. Ik las in je eigen topic dat man doodsbang is voor suf-konijn-effecten en dan kan de pijnpoli juist een uitkomst zijn. Enerzijds omdat ze het beste op de hoogte zijn van de mogelijke bijwerkingen en de mogelijke opties maar ook omdat ze dit dagelijks doen, ze vaak ook wat beter met dat soort angsten en wensen kunnen omgaan en daardoor het onderste uit de kan kunnen halen aan pijnbestrijding die zo optimaal mogelijk bij lijf én persoonlijkheid van de mens zelf past.
Lieske, pas op jij! Ik mail zo dat je niet meer mee gaat hoor. Alvast voorzichtig gefeliciteerd, goed hoor! (f)
Yeps, weer volledige i.v.m. de te grote kans op problemen met verdoving. En qua handjes durf ik dan niet in te staan voor een 100% stil liggen. Verwacht zelf geen problemen qua blaas/nieren. Huisarts ook niet, dat scheelt. Gooi het volgende week nog wel even op uro-tafel maar aangezien er geen duidelijke acute ontsteking speelt denk ik dat ik wel groen licht krijg. Tenzij de kweek in ene hele rare dingen laat zien, knock on wood! Wel is/was er iets gaande. Vandaag bloeduitslagen gekregen en die waren niet optimaal. Zowel bse als crp verhoogd ondanks dat er tijdens ab slikken geprikt is, hb op het randje en zo eigenlijk alles wel dat geprikt is. Allemaal niet zoals het hoort maar ook niet dusdanig dat huisarts verder in wil grijpen, dus das mooi. Hoor het volgende week wel.
Iemand nog 'wilde' plannen voor de jaarswisseling?
Qua pijnpoli kan het een grote plus voor je man zijn dat zij de echte experts op gebied van pijn en pijnbestrijding zijn. Ik las in je eigen topic dat man doodsbang is voor suf-konijn-effecten en dan kan de pijnpoli juist een uitkomst zijn. Enerzijds omdat ze het beste op de hoogte zijn van de mogelijke bijwerkingen en de mogelijke opties maar ook omdat ze dit dagelijks doen, ze vaak ook wat beter met dat soort angsten en wensen kunnen omgaan en daardoor het onderste uit de kan kunnen halen aan pijnbestrijding die zo optimaal mogelijk bij lijf én persoonlijkheid van de mens zelf past.
Lieske, pas op jij! Ik mail zo dat je niet meer mee gaat hoor. Alvast voorzichtig gefeliciteerd, goed hoor! (f)
Yeps, weer volledige i.v.m. de te grote kans op problemen met verdoving. En qua handjes durf ik dan niet in te staan voor een 100% stil liggen. Verwacht zelf geen problemen qua blaas/nieren. Huisarts ook niet, dat scheelt. Gooi het volgende week nog wel even op uro-tafel maar aangezien er geen duidelijke acute ontsteking speelt denk ik dat ik wel groen licht krijg. Tenzij de kweek in ene hele rare dingen laat zien, knock on wood! Wel is/was er iets gaande. Vandaag bloeduitslagen gekregen en die waren niet optimaal. Zowel bse als crp verhoogd ondanks dat er tijdens ab slikken geprikt is, hb op het randje en zo eigenlijk alles wel dat geprikt is. Allemaal niet zoals het hoort maar ook niet dusdanig dat huisarts verder in wil grijpen, dus das mooi. Hoor het volgende week wel.
Iemand nog 'wilde' plannen voor de jaarswisseling?
vandaag ga ik van alles kunnen
dinsdag 30 december 2008 om 23:47
Is er iemand bereid mij even met mijn hoofd goed tegen een muur te rammen en als mantra herhalen "leer het lesje, geen dingen over jezelf afroepen, muts"? Mijn dank zal groot zijn.
*grmbl grmbl, domme muts ben ik*. Grr, post ik heel vrolijkjes weer vandaag dat alles peachy is? Geloof dat de boel weer aan het ontsteken is. Dat of iets anders, maar jofel is het denk ik niet. *grmbl, hardleers tot en met*
*grmbl grmbl, domme muts ben ik*. Grr, post ik heel vrolijkjes weer vandaag dat alles peachy is? Geloof dat de boel weer aan het ontsteken is. Dat of iets anders, maar jofel is het denk ik niet. *grmbl, hardleers tot en met*
vandaag ga ik van alles kunnen
woensdag 31 december 2008 om 10:57
Dank je wel, Lies.
Hoe is het met uwes?
Ja, braafjes gebeld. Nog geen infectie te ontdekken, schijnt alsnog op te kunnen duiken dus even op letten. Ha begint nu langzaam aan optie niersteen te denken. De uro heeft in elk geval wat te doen volgende week, ga niet voor niets.
Hoe is het met uwes?
Ja, braafjes gebeld. Nog geen infectie te ontdekken, schijnt alsnog op te kunnen duiken dus even op letten. Ha begint nu langzaam aan optie niersteen te denken. De uro heeft in elk geval wat te doen volgende week, ga niet voor niets.
vandaag ga ik van alles kunnen
woensdag 31 december 2008 om 12:24
Graag gedaan, hoor.
Goed dat je voor volgende week een afspraak bij de uro hebt staan. Wel eerder bellen als je het niet vertrouwt, hè? Heb je trouwens door stoma meer kans op nierstenen?
Met mij gaat 't best goed. Prijs mezelf gelukkig dat ik geen migraine heb, want het lijkt wel alsof de Derde Wereldoorlog hier uitgebroken is. Er staat een hele rits melkbussen onder mijn balkon de buurt onveilig te maken. Hond ligt desondanks gelukkig heerlijk te snurken in haar mandje.
Had net trouwens wat raars met mijn computer: ik installeerde een update van Vista, en prompt deed de geluidskaart het niet meer! Blijkt een of andere Vista-bug te zijn; lekker dan. Gelukkig doet ie het na systeemherstel wel weer, maar het zoeken naar die oplossing heeft me wel anderhalf uur gekost.
Goede jaarwisseling allemaal! Waar hadden we ook al weer afgesproken voor de nieuwjaarsduik? Scheveningen toch?
Goed dat je voor volgende week een afspraak bij de uro hebt staan. Wel eerder bellen als je het niet vertrouwt, hè? Heb je trouwens door stoma meer kans op nierstenen?
Met mij gaat 't best goed. Prijs mezelf gelukkig dat ik geen migraine heb, want het lijkt wel alsof de Derde Wereldoorlog hier uitgebroken is. Er staat een hele rits melkbussen onder mijn balkon de buurt onveilig te maken. Hond ligt desondanks gelukkig heerlijk te snurken in haar mandje.
Had net trouwens wat raars met mijn computer: ik installeerde een update van Vista, en prompt deed de geluidskaart het niet meer! Blijkt een of andere Vista-bug te zijn; lekker dan. Gelukkig doet ie het na systeemherstel wel weer, maar het zoeken naar die oplossing heeft me wel anderhalf uur gekost.
Goede jaarwisseling allemaal! Waar hadden we ook al weer afgesproken voor de nieuwjaarsduik? Scheveningen toch?
woensdag 31 december 2008 om 13:54
Leuk he Lies, dat boerenvuurwerk. Wat mij betreft mag het wel weer 3 januari zijn. Hier zijn ze sinds half november bezig. Leuk rotjes gooien in de inrit van de inpandige garage van de bejaarden-koopappartementen flat hier naast. Geeft me een ramknal. Kan me de lol voor het grut wel indenken, maar schrik me regelmatig het lamlek. Goede timing hebben ze wel, zeg maar.
Ah Vista-bug, bedankt voor de waarschuwing. Update ik zelf wel even wat trager dan normaal. Ben nogal gesteld op mijn geluid kunnen horen met al dat radio luisteren en skypen.
Anderhalf uur geduurd? Heb je eerst allerlei andere dingen geprobeerd soms? Ik grijp standaard eerst naar de systeemherstel en ga daarna wel eens rustig online neuzen of het probleem dat ik heb meer vermeld is, wat de oorzaak is en wat de oplossing. Lesje dat ik geleerd heb na eerst tig keer kapot ergeren en tijd vreten.
Scheveningen? Neeeeeee, vanaf de Afsluitdijk. Lekker rustigjes, hoeven we de kou tenminste niet met anderen te delen en bang te zijn voor opwarming. Bij gebrek aan organisatie tenminste ook geen risico op aflassen. En dan blijf je gewoon plakken tot 8 januari, mag je de aflevering van Shockie de shockblade meemaken.
Relaxed trouwens, L! Ouderlijke hond is onbegonnen werk. Vanaf jongs af aan totaal geflipt deze dagen, helpt geen cursus of gedragsregel aan.
Jaja, bel echt wel eerder waar nodig. Ben gekke gerdien niet, lesje wel geleerd na amerika. Nee, dit stoma heeft geen verhoogd risico. Bij traditionele stoma's heb je een (sterk) verhoogd risico op o.a. blaaskanker, blaasstenen en nog wat ongein, maar bij dit soort stoma niets van dat alles. Als het wel zo zou zijn, dan is het gewoon een gevalletje 'kan gebeuren'.
Ah Vista-bug, bedankt voor de waarschuwing. Update ik zelf wel even wat trager dan normaal. Ben nogal gesteld op mijn geluid kunnen horen met al dat radio luisteren en skypen.
Anderhalf uur geduurd? Heb je eerst allerlei andere dingen geprobeerd soms? Ik grijp standaard eerst naar de systeemherstel en ga daarna wel eens rustig online neuzen of het probleem dat ik heb meer vermeld is, wat de oorzaak is en wat de oplossing. Lesje dat ik geleerd heb na eerst tig keer kapot ergeren en tijd vreten.
Scheveningen? Neeeeeee, vanaf de Afsluitdijk. Lekker rustigjes, hoeven we de kou tenminste niet met anderen te delen en bang te zijn voor opwarming. Bij gebrek aan organisatie tenminste ook geen risico op aflassen. En dan blijf je gewoon plakken tot 8 januari, mag je de aflevering van Shockie de shockblade meemaken.
Relaxed trouwens, L! Ouderlijke hond is onbegonnen werk. Vanaf jongs af aan totaal geflipt deze dagen, helpt geen cursus of gedragsregel aan.
Jaja, bel echt wel eerder waar nodig. Ben gekke gerdien niet, lesje wel geleerd na amerika. Nee, dit stoma heeft geen verhoogd risico. Bij traditionele stoma's heb je een (sterk) verhoogd risico op o.a. blaaskanker, blaasstenen en nog wat ongein, maar bij dit soort stoma niets van dat alles. Als het wel zo zou zijn, dan is het gewoon een gevalletje 'kan gebeuren'.
vandaag ga ik van alles kunnen
woensdag 31 december 2008 om 19:18
Euh, had inderdaad eerst andere dingen geprobeerd na wat gegoogled te hebben. Ben wat minder ervaren in computerellende, gelukkig.
Afsluitdijk is een goede! Enne, niet insmeren met vaseline, hè, da's voor watjes.
Arme ouderlijke hond... Voor sommige honden is het echt al wekenlang hel. Wordt 'ie vanavond gedrogeerd? Hond van de buren kreeg altijd een advocaatje, sliep 'ie lekker op.
Alleen buiten vindt Bo het niet zo'n feestje als ze jongens vuurwerk ziet afsteken; traumaatje van een paar jaar geleden, toen zo'n snotjong vuurwerk tegen haar aan gooide.
Afsluitdijk is een goede! Enne, niet insmeren met vaseline, hè, da's voor watjes.
Arme ouderlijke hond... Voor sommige honden is het echt al wekenlang hel. Wordt 'ie vanavond gedrogeerd? Hond van de buren kreeg altijd een advocaatje, sliep 'ie lekker op.
Alleen buiten vindt Bo het niet zo'n feestje als ze jongens vuurwerk ziet afsteken; traumaatje van een paar jaar geleden, toen zo'n snotjong vuurwerk tegen haar aan gooide.
woensdag 31 december 2008 om 22:17
Zeg hadden jullie voor de nieuwjaarsduik geen locatie dichterbij kunnen kiezen? Kan ik eerst mijn schaatsen onderbinden om over de snelweg naar de afsluitdijk te schaatsen, dan duiken en dan weer terug
Hier ligt katte snurken op zijn kussen (en dan te bedenken dat voor hond beest doodsbenauwd was voor vuurwerk) hond is wat aan het drentelen maar dat komt niet door vuurwerk, maar omdat man er niet is. Die is zijn laatste rotjes aan het afsteken Als man wel thuis is ligt ook hond te snurken op haar plaats. Kay ligt in bed, maar volgens mij slaapt hij niet. Hij pas laat naar bed gegaan omdat volgen de weersberichten het mistig kan zijn rond twaalf uur. Heeft het kind in ieder geval plezier van zijn siervuurwerk gehad.
Alvast een heel goed 2009 met de beste lichamelijke conditie mogelijk!
Hier ligt katte snurken op zijn kussen (en dan te bedenken dat voor hond beest doodsbenauwd was voor vuurwerk) hond is wat aan het drentelen maar dat komt niet door vuurwerk, maar omdat man er niet is. Die is zijn laatste rotjes aan het afsteken Als man wel thuis is ligt ook hond te snurken op haar plaats. Kay ligt in bed, maar volgens mij slaapt hij niet. Hij pas laat naar bed gegaan omdat volgen de weersberichten het mistig kan zijn rond twaalf uur. Heeft het kind in ieder geval plezier van zijn siervuurwerk gehad.
Alvast een heel goed 2009 met de beste lichamelijke conditie mogelijk!