Gezondheid
alle pijlers
maandag reumatoloog.. en ben gewoon bang
zaterdag 22 januari 2011 om 23:38
Een half jaar geleden ben ik bevallen en kreeg ik een hernia, erg frusterend met een pasgeboren babietje. Ik merkte ook wel dat ik pijn in mijn armen en handen kreeg maar dacht dat dat kwam omdat ik zo verkrampt in bed lag, omdat ik zo veel pijn had.
Maar de pijn in mijn handen en armen werd erger, kreeg diclofenac van de huisarts, werd geprikt maar daar kwam niks uit. De diclofenac hielp wel voor mijn rug die nu over lijkt. Maar mijn handen, ellebogen armen, enkels doen nog steeds pijn, ik kan niet aanwijzen of het nou mijn gewrichten of spieren zijn, of allebei. En nu moet ik maandag naar de reumatoloog. En aan de ene kant kijk ik er naar uit, wil weten wat er is... en aan de andere kant ben ik zo bang dat er echt wat is.
Nouja, ik moet het gewoon ergens even kwijt. Mijn vriend maakt zich erge zorgen en ik wuif het weg. Maar mijn handen zijn zo moe en krachteloos en ik ben zo bang.. en ik durf dat tegen niemand te zeggen want Felice is altijd stoer.
Maar de pijn in mijn handen en armen werd erger, kreeg diclofenac van de huisarts, werd geprikt maar daar kwam niks uit. De diclofenac hielp wel voor mijn rug die nu over lijkt. Maar mijn handen, ellebogen armen, enkels doen nog steeds pijn, ik kan niet aanwijzen of het nou mijn gewrichten of spieren zijn, of allebei. En nu moet ik maandag naar de reumatoloog. En aan de ene kant kijk ik er naar uit, wil weten wat er is... en aan de andere kant ben ik zo bang dat er echt wat is.
Nouja, ik moet het gewoon ergens even kwijt. Mijn vriend maakt zich erge zorgen en ik wuif het weg. Maar mijn handen zijn zo moe en krachteloos en ik ben zo bang.. en ik durf dat tegen niemand te zeggen want Felice is altijd stoer.
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
zondag 23 januari 2011 om 19:44
quote:Zomerzon1977 schreef op 23 januari 2011 @ 11:12:
Lieve Felice ,
Toen ik jouw verhaal las dacht ik hey dit ben ik. Twaalf jaar geleden ben ik bevallen van mijn dochter en kort daarna kreeg ik een hernia. Fysio/pijnstillers , een lange weg en op die weg kreeg ik ontzettend last van me overige gewrichten ook ik dacht ach ik zit in een negatieve cirkel met verkrampt slapen.
Tien jaar lang ben ik aan het sukkelen geweest , met betere en mindere tijden maar altijd wel ergens pijn. Huisarts/ziekenhuis er waren tijden dat ik beter me bed er neer kon zetten. Ze zagen wel dat de gewrichten verdikt waren maar me bloed was steeds goed. Tot 2 jaar geleden me vingers waren niet alleen dik maar vreselijk rood en buigen was onmogelijk. Huisarts zei dat het winterhanden waren en zo kwakelde ik door. Tot ik echt niet meer kon en mijn huisarts op vakantie was en ik een dienstdoende kreeg. Die stuurde me door , weer kwam er uit het bloed niets maar op de foto's waren duidelijk gewrichtsontstekingen te zien . Al snel kwam de reumatoloog met de conclussie : RA. Ben direct aan de medicatie gezet incl reumaremmers. Heb nog steeds wel zo me momenten dat het niet echt super gaat maar over het algemeen kan ik zeggen dat ik voor 90% ben opgeknapt !!. Meer energie , veel minder pijn....me leven is weer van mij !!!!!!!. Er is echt een leven na de diagnose : Reuma !
Dikke knuffel en heel veel sterkte !.
Mag ik vragen wat jij gebruikt? Ik gebruik nu MTX, Plaquenil en Sulfasalazine.
Ivm kinderwens wil ik van de MTX af, maar helaas kan ik niet zonder.
2 pogingen zijn mislukt. Zodra ik op 4 tabletjes kom beginnen een paar gewrichten weer te ontsteken.
Moedeloos wordt je ervan!
Lieve Felice ,
Toen ik jouw verhaal las dacht ik hey dit ben ik. Twaalf jaar geleden ben ik bevallen van mijn dochter en kort daarna kreeg ik een hernia. Fysio/pijnstillers , een lange weg en op die weg kreeg ik ontzettend last van me overige gewrichten ook ik dacht ach ik zit in een negatieve cirkel met verkrampt slapen.
Tien jaar lang ben ik aan het sukkelen geweest , met betere en mindere tijden maar altijd wel ergens pijn. Huisarts/ziekenhuis er waren tijden dat ik beter me bed er neer kon zetten. Ze zagen wel dat de gewrichten verdikt waren maar me bloed was steeds goed. Tot 2 jaar geleden me vingers waren niet alleen dik maar vreselijk rood en buigen was onmogelijk. Huisarts zei dat het winterhanden waren en zo kwakelde ik door. Tot ik echt niet meer kon en mijn huisarts op vakantie was en ik een dienstdoende kreeg. Die stuurde me door , weer kwam er uit het bloed niets maar op de foto's waren duidelijk gewrichtsontstekingen te zien . Al snel kwam de reumatoloog met de conclussie : RA. Ben direct aan de medicatie gezet incl reumaremmers. Heb nog steeds wel zo me momenten dat het niet echt super gaat maar over het algemeen kan ik zeggen dat ik voor 90% ben opgeknapt !!. Meer energie , veel minder pijn....me leven is weer van mij !!!!!!!. Er is echt een leven na de diagnose : Reuma !
Dikke knuffel en heel veel sterkte !.
Mag ik vragen wat jij gebruikt? Ik gebruik nu MTX, Plaquenil en Sulfasalazine.
Ivm kinderwens wil ik van de MTX af, maar helaas kan ik niet zonder.
2 pogingen zijn mislukt. Zodra ik op 4 tabletjes kom beginnen een paar gewrichten weer te ontsteken.
Moedeloos wordt je ervan!
zondag 23 januari 2011 om 21:01
@Felice, ik snap eigenlijk niet zo goed waar je bang voor bent. Er is duidelijk iets aan de hand. Want die pijn krijg je niet zomaar. Maakt het voor jou echt zoveel uit of dat je je hele leven pijnt hebt zonder dat je weet waardoor, of dat je je hele leven pijn hebt en je weet dat je reuma hebt?
Reuma is ongeneeslijk, een vervelende aandoening, maar het geeft ook rust als je weet wat je hebt lijkt mij. Er zijn ook steeds betere medicijnen ontwikkeld in de tussentijd, dus als je eventueel de diagnose krijgt, kan je er alleen maar op vooruit gaan.
Zelf ben ik 1,5 week geleden voor het eerst naar de reumatoloog gegaan (ben 21), nadat ik al 3,5 jaar ongelooflijk veel pijn heb in m'n gewrichten. De diagnose fibromyalgie (pijn in spieren en bindweefsel) is al gesteld, reumatoïde artritis zijn ze nog niet over uit. Persoonlijk heeft de diagnose echt 0% invloed voor mij. Ik heb die pijn al een tijd, heb het ook al geaccepteerd. Dus of het nou fibromyalgie heet, of pietje of pukje, dat maakt voor mij niet zoveel uit. Het enige wat ik aan de diagnose fijn vind, is dat ik tegen anderen kan zeggen: ik heb fibromyalgie, dus daarom kan ik niet meer elke dag tot 6 uur 's ochtends de stad in. (Als ik een 'goede' dag heb wel, gelukkig heb ik er niet altijd last van).
En ik heb hetzelfde als jij hebt: iedereen denkt van mij dat ik een stoere meid ben. Maar als ik niet toegeef aan de pijn, dan ga ik er echt letterlijk kapot van. (Ik heb ook nog een verschoven rugwervel en daarbij behorende afklemming van zenuwen --> uitstraling in m'n heupen waardoor ik soms amper kan lopen).
Het lijkt mij dus belangrijk dat je voor jezelf een balans kunt vinden tussen de dagelijkse bezigheden, de leuke dingen en op de juiste momenten je rust pakken. Eventueel gecombineerd met pijnstillers/andere medicatie.
Sterkte in ieder geval!
Reuma is ongeneeslijk, een vervelende aandoening, maar het geeft ook rust als je weet wat je hebt lijkt mij. Er zijn ook steeds betere medicijnen ontwikkeld in de tussentijd, dus als je eventueel de diagnose krijgt, kan je er alleen maar op vooruit gaan.
Zelf ben ik 1,5 week geleden voor het eerst naar de reumatoloog gegaan (ben 21), nadat ik al 3,5 jaar ongelooflijk veel pijn heb in m'n gewrichten. De diagnose fibromyalgie (pijn in spieren en bindweefsel) is al gesteld, reumatoïde artritis zijn ze nog niet over uit. Persoonlijk heeft de diagnose echt 0% invloed voor mij. Ik heb die pijn al een tijd, heb het ook al geaccepteerd. Dus of het nou fibromyalgie heet, of pietje of pukje, dat maakt voor mij niet zoveel uit. Het enige wat ik aan de diagnose fijn vind, is dat ik tegen anderen kan zeggen: ik heb fibromyalgie, dus daarom kan ik niet meer elke dag tot 6 uur 's ochtends de stad in. (Als ik een 'goede' dag heb wel, gelukkig heb ik er niet altijd last van).
En ik heb hetzelfde als jij hebt: iedereen denkt van mij dat ik een stoere meid ben. Maar als ik niet toegeef aan de pijn, dan ga ik er echt letterlijk kapot van. (Ik heb ook nog een verschoven rugwervel en daarbij behorende afklemming van zenuwen --> uitstraling in m'n heupen waardoor ik soms amper kan lopen).
Het lijkt mij dus belangrijk dat je voor jezelf een balans kunt vinden tussen de dagelijkse bezigheden, de leuke dingen en op de juiste momenten je rust pakken. Eventueel gecombineerd met pijnstillers/andere medicatie.
Sterkte in ieder geval!
maandag 24 januari 2011 om 16:38
Ik ben net terug... van duidelijke reuma was geen sprake, geen zwelling en soepele gewrichten. Maar ze nam me wel heel serieus omdat ik wel hele duidelijke klachten heb, er is bloed geprikt, foto's van voeten, handen, ellebogen en bekken en ik moet de diclofenac afbouwen daar deze ontstekingen onderdrukt. En over 2 maanden terug tenzij ik erge pijn met zwelling krijg, dan mag ik gelijk terug.
Dus nu weet ik nog weinig. En de uitslagen krijg ik ook pas over 2 maanden. zucht
Dus nu weet ik nog weinig. En de uitslagen krijg ik ook pas over 2 maanden. zucht
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
maandag 24 januari 2011 om 23:26
quote:felice71 schreef op 24 januari 2011 @ 16:38:
Ik ben net terug... van duidelijke reuma was geen sprake, geen zwelling en soepele gewrichten. Maar ze nam me wel heel serieus omdat ik wel hele duidelijke klachten heb, er is bloed geprikt, foto's van voeten, handen, ellebogen en bekken en ik moet de diclofenac afbouwen daar deze ontstekingen onderdrukt. En over 2 maanden terug tenzij ik erge pijn met zwelling krijg, dan mag ik gelijk terug.
Dus nu weet ik nog weinig. En de uitslagen krijg ik ook pas over 2 maanden. zucht
Nou, wel fijn aan de ene kant dat er niet echt sprake is van reuma.
Ik wil jou wel meegeven het echt in de gaten te houden.
Bij mij zijn nooit verhoogde waardes in het bloed aangetroffen zoals de ontsteking en bezinking. Ook geen Reumafactor.
De klachten kwamen en gingen.
In totaal heeft het bijna 4 jaar geduurd voordat ik de diagnose kreeg.
Pas toen ik het bed letterlijk niet meer uitkwaam.
Toen zijn er weer Roentgenfoto's genomen en daar zag je heel duidelijk beschadigingen aan de gewrichten.
Die zijn onherstelbaar.
Ik heb ook hele bekwame specialisten (gehad), toch is het onzettend moeilijk om de diagnose zeker te stellen.
Heeft de hernia misschieen met de gewrichtsklachten te maken?
Beterschap!
Ik ben net terug... van duidelijke reuma was geen sprake, geen zwelling en soepele gewrichten. Maar ze nam me wel heel serieus omdat ik wel hele duidelijke klachten heb, er is bloed geprikt, foto's van voeten, handen, ellebogen en bekken en ik moet de diclofenac afbouwen daar deze ontstekingen onderdrukt. En over 2 maanden terug tenzij ik erge pijn met zwelling krijg, dan mag ik gelijk terug.
Dus nu weet ik nog weinig. En de uitslagen krijg ik ook pas over 2 maanden. zucht
Nou, wel fijn aan de ene kant dat er niet echt sprake is van reuma.
Ik wil jou wel meegeven het echt in de gaten te houden.
Bij mij zijn nooit verhoogde waardes in het bloed aangetroffen zoals de ontsteking en bezinking. Ook geen Reumafactor.
De klachten kwamen en gingen.
In totaal heeft het bijna 4 jaar geduurd voordat ik de diagnose kreeg.
Pas toen ik het bed letterlijk niet meer uitkwaam.
Toen zijn er weer Roentgenfoto's genomen en daar zag je heel duidelijk beschadigingen aan de gewrichten.
Die zijn onherstelbaar.
Ik heb ook hele bekwame specialisten (gehad), toch is het onzettend moeilijk om de diagnose zeker te stellen.
Heeft de hernia misschieen met de gewrichtsklachten te maken?
Beterschap!
woensdag 26 januari 2011 om 20:57
Ik herken dit. Ik heb nu ook al een aantal jaren last van mijn gewrichten en al meerdere keren bij de ha geweest. Iedere keer konden ze niks vinden aan ontatekingswaarden in mijn bloed. Nu heb ik net zolang met de ha gesproken dat ik een verwijzing heb. Ik kan bijna niks meer, heb na mijn werk de halve dag nodig om bij te komen en langer dan 20 inuten lopen....ho maar.
Ha heeft eindelijk geluisterd en me doorgestuurd naar de reumatoloog. Ik kan nog ff wennen aan het idee omdat ik pas in maart terecht kan(reumatoloog is erg goed en heeft lange wachtlijst hierdoor).
Morgen kan ik bellen voor de bloeduitslagen, ben benieuwd.
Vooral angst omdat mijn moeder een hele erge vorm van reuma heeft en haar 3 zussen ook.
Ha heeft eindelijk geluisterd en me doorgestuurd naar de reumatoloog. Ik kan nog ff wennen aan het idee omdat ik pas in maart terecht kan(reumatoloog is erg goed en heeft lange wachtlijst hierdoor).
Morgen kan ik bellen voor de bloeduitslagen, ben benieuwd.
Vooral angst omdat mijn moeder een hele erge vorm van reuma heeft en haar 3 zussen ook.
woensdag 26 januari 2011 om 21:22
Spannend Duvelke, ik kan me zo voorstellen dat je best tegen morgen op ziet... maar toch, 2 maanden geleden had ik ook al deze klachten en bloed laten prikken via huisarts en daar was niks aan te zien. Maar er moet wat zijn, werd vanmorgen weer wakker van de pijn in mijn hand en pols... en het kost me soms zo veel pijn om mijn meiske aan te kleden. En de pijn in mijn rug komt ook weer terug, pffff!
Laat je morgen weten wat de uitslag was?
Laat je morgen weten wat de uitslag was?
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
dinsdag 1 februari 2011 om 20:31
