Gezondheid
alle pijlers
Medische fout? Zoon ligt op IC
woensdag 15 februari 2017 om 04:27
Mijn zoontje van 8 maanden is opgenomen op de IC ivm vermoedelijk een hersenvliesontsteking. De situatie is zorgelijk, hij ligt aan de beademing en wordt in slaap gehouden.
Donderdagavond ben ik met hem naar de eerste hulp gegaan omdat hij hele hoge koorts kreeg (41,5), heel suf was en slecht contact kon maken. Daar hebben ze hem nagekeken en ons naar huis gestuurd met de boodschap: uitzieken, hij heeft een virale infectie.
De dag erna op vrijdag ging het wat beter maar zaterdag was hij de hele dag suf, wel ging zijn koorts omlaag en dronk hij weer beter dus ik dacht dat hij aan het uitzieken was en heb niet aan de bel getrokken. Zaterdagnacht werd ik wakker en heb direct de ambulance gebeld omdat ik zag dat het foute boel was. Maar waarschijnlijk speelde dit dus al sinds donderdag en zijn we er nu heel laat bij. Het is nog maar de vraag of en hoe hij straks bij gaat komen.
Ik kan dit maar niet uit mijn hoofd krijgen en heb dit ook al besproken met de verpleegkundigen op de IC. Zijn wij wel terecht naar huis gestuurd donderdag of is hier een ernstige inschattingsfout gemaakt? Hadden wij veel eerder de behandeling kunnen starten? Iedereen zegt hetzelfde: het is zo moeilijk in te schatten bij baby's/kinderen. Ja dat zal best maar met de complexe medische achtergrond die mijn zoontje al heeft, heeft de arts op de eerste hulp wel de juiste beslissing gemaakt door ons naar huis te sturen?
Mijn vraag is hoe kan ik dit het beste aanpakken? Ik wil dat een onafhankelijk persoon gaat beoordelen of hier wel zorgvuldig genoeg is gehandeld. Misschien moet ik hier nog even mee wachten maar het is voor mij belangrijk om te weten, ik heb heel lang het gevoel dat ik niet serieus genomen wordt door het ziekenhuis, maar deze inschattingsfout gaat ons waarschijnlijk zeer duur komen te staan.
Ik snap dat mensen nu zullen zeggen, steek je energie in je zoontje, maar dat doe ik ook, ik zit dag en nacht aan zijn bed, maar hij wordt in slaap gehouden en is nog niet wakker geweest. Dit geeft mij het gevoel dat ik tenminste wat kan doen en ik hoop dat er hier mensen zijn die mij advies kunnen geven hoe ik dit moet aanpakken.
Donderdagavond ben ik met hem naar de eerste hulp gegaan omdat hij hele hoge koorts kreeg (41,5), heel suf was en slecht contact kon maken. Daar hebben ze hem nagekeken en ons naar huis gestuurd met de boodschap: uitzieken, hij heeft een virale infectie.
De dag erna op vrijdag ging het wat beter maar zaterdag was hij de hele dag suf, wel ging zijn koorts omlaag en dronk hij weer beter dus ik dacht dat hij aan het uitzieken was en heb niet aan de bel getrokken. Zaterdagnacht werd ik wakker en heb direct de ambulance gebeld omdat ik zag dat het foute boel was. Maar waarschijnlijk speelde dit dus al sinds donderdag en zijn we er nu heel laat bij. Het is nog maar de vraag of en hoe hij straks bij gaat komen.
Ik kan dit maar niet uit mijn hoofd krijgen en heb dit ook al besproken met de verpleegkundigen op de IC. Zijn wij wel terecht naar huis gestuurd donderdag of is hier een ernstige inschattingsfout gemaakt? Hadden wij veel eerder de behandeling kunnen starten? Iedereen zegt hetzelfde: het is zo moeilijk in te schatten bij baby's/kinderen. Ja dat zal best maar met de complexe medische achtergrond die mijn zoontje al heeft, heeft de arts op de eerste hulp wel de juiste beslissing gemaakt door ons naar huis te sturen?
Mijn vraag is hoe kan ik dit het beste aanpakken? Ik wil dat een onafhankelijk persoon gaat beoordelen of hier wel zorgvuldig genoeg is gehandeld. Misschien moet ik hier nog even mee wachten maar het is voor mij belangrijk om te weten, ik heb heel lang het gevoel dat ik niet serieus genomen wordt door het ziekenhuis, maar deze inschattingsfout gaat ons waarschijnlijk zeer duur komen te staan.
Ik snap dat mensen nu zullen zeggen, steek je energie in je zoontje, maar dat doe ik ook, ik zit dag en nacht aan zijn bed, maar hij wordt in slaap gehouden en is nog niet wakker geweest. Dit geeft mij het gevoel dat ik tenminste wat kan doen en ik hoop dat er hier mensen zijn die mij advies kunnen geven hoe ik dit moet aanpakken.
donderdag 16 februari 2017 om 10:21
donderdag 16 februari 2017 om 12:01
Ik hoop dat je ook wat hebt kunnen slapen TO, en dat het vandaag nog wat beter gaat met je kindje!
En als je even wil praten, en ventileren, je zorgen uiten, huilen, even 100% tijd voor jou...dan kan ik je de maatschappelijk werksters van het ziekenhuis echt aanraden. Heb ik zelf veel aan gehad in heel andere situatie. Maar was fijn om een uur voor jezelf te hebben, en dat iemand super goed er voor je is zonder dat je rekening hoeft te houden met zorgen en angsten van de ander, wat bij vrienden en familie dan er bij is.
En als je even wil praten, en ventileren, je zorgen uiten, huilen, even 100% tijd voor jou...dan kan ik je de maatschappelijk werksters van het ziekenhuis echt aanraden. Heb ik zelf veel aan gehad in heel andere situatie. Maar was fijn om een uur voor jezelf te hebben, en dat iemand super goed er voor je is zonder dat je rekening hoeft te houden met zorgen en angsten van de ander, wat bij vrienden en familie dan er bij is.
donderdag 16 februari 2017 om 12:47
donderdag 16 februari 2017 om 13:58
quote:greetings schreef op 16 februari 2017 @ 06:46:
Sinds die tijd heb ik ook een brief waarin wordt aangegeven dat wij direct naar de SEH of de kinderafdeling mogen en niet meer eerst langs de HAP hoeven.
Zowel op de Huisartsenpost maar nat zo goed bij de SEH is het maar net wie je tegenkomt. Heb je pech dan krijg je de jongste bediende die te vaak (zonder overleg met een meerdere) mensen onterecht naar huis stuurt met een paracetamolletje.
Nog erger zijn doktersassistenten die de triage doen en in de schoenen gaan staan van de arts.
De kunst is om zelf het onderscheid te maken en je vervolgens niet met een kluitje in het riet te laten sturen. We zijn in onze familie geen leken dus wij kunnen zelf "redelijk" onderscheid maken wannneer het ernstig genoeg is en wanneer de tiage of arts onvoldoende deskundig is. Ik heb me behoorlijk vaak afgevraagd hoe dat voelt als je leek bent en je tegen zo'n muur oploopt en niet bij machte bent om daar doorheen te breken.
Vooral tijdens de weekenddiensten gaat het nog wel eens mis kan ik zeggen.
Helaas komt dat ook wel door het enorme aantal mensen die met flutklachten of klachten die er allang zijn en prima tot maandag kunnen wachten de HAP's en SEH's overbelasten. Soms is het knap lastig om het kaf van het koren te scheiden.
Tryto ik ben heel blij voor je dat het wat beter gaat! Hoop dat het herstel nu snel doorzet. Als de antibiotica aanslaat, kan dat snel gaan!
Wil je na afloop weten of je onterecht bent weg gestuurd, kun je het bij je rechtsbijstand neerleggen en dan zoekt de medisch adviseur het voor je uit. Voor de verwerking kan dat goed zijn.
Sinds die tijd heb ik ook een brief waarin wordt aangegeven dat wij direct naar de SEH of de kinderafdeling mogen en niet meer eerst langs de HAP hoeven.
Zowel op de Huisartsenpost maar nat zo goed bij de SEH is het maar net wie je tegenkomt. Heb je pech dan krijg je de jongste bediende die te vaak (zonder overleg met een meerdere) mensen onterecht naar huis stuurt met een paracetamolletje.
Nog erger zijn doktersassistenten die de triage doen en in de schoenen gaan staan van de arts.
De kunst is om zelf het onderscheid te maken en je vervolgens niet met een kluitje in het riet te laten sturen. We zijn in onze familie geen leken dus wij kunnen zelf "redelijk" onderscheid maken wannneer het ernstig genoeg is en wanneer de tiage of arts onvoldoende deskundig is. Ik heb me behoorlijk vaak afgevraagd hoe dat voelt als je leek bent en je tegen zo'n muur oploopt en niet bij machte bent om daar doorheen te breken.
Vooral tijdens de weekenddiensten gaat het nog wel eens mis kan ik zeggen.
Helaas komt dat ook wel door het enorme aantal mensen die met flutklachten of klachten die er allang zijn en prima tot maandag kunnen wachten de HAP's en SEH's overbelasten. Soms is het knap lastig om het kaf van het koren te scheiden.
Tryto ik ben heel blij voor je dat het wat beter gaat! Hoop dat het herstel nu snel doorzet. Als de antibiotica aanslaat, kan dat snel gaan!
Wil je na afloop weten of je onterecht bent weg gestuurd, kun je het bij je rechtsbijstand neerleggen en dan zoekt de medisch adviseur het voor je uit. Voor de verwerking kan dat goed zijn.
donderdag 16 februari 2017 om 14:22
Sterkte TO. Ik heb geen kindje met hersenvliesontsteking, maar wel met meerdere operaties in zijn eerste levensjaar (ook in het WKZ). Wat dat betreft, en ook wat betreft die onmacht, weet ik dus heel goed waar je doorheen gaat. Probeer ook goed voor jezelf te zorgen: ik ging elke dag een beker cappuccino halen bij het koffietentje beneden en, als ik het door mijn keel kon krijgen, ook vaak met iets lekkers erbij. Even daar zitten en van de afdeling af zijn! Probeer ook elke dag even buiten te zijn (hoewel je natuurlijk al van het RmD-huis naar het ziekenhuis loopt elke dag). En misschien is het wel fijn om even met een maatschappelijk werkster te praten. Dat kunnen ze wel voor je regelen! Sterkte en fijn dat je hier van je af kunt schrijven!
donderdag 16 februari 2017 om 21:38
donderdag 16 februari 2017 om 21:40
Hey lieve mensen, ik hou een Facebookpagina bij van de gebeurtenissen van mijn zoontje maar wat vandaag is gebeurd wil ik daar niet delen. Ik ga het wel met jullie delen omdat ik mijn verhaal kwijt wil. Ik hoop maar dat niemand mij kent op dit forum want mijn verhaal is tot nu toe zo specifiek dat iedereen het zou herkennen, maar dat risico neem ik maar.
Er is een ophoping gevonden van oud bloed bij de hersenen wat gisteren met de operatie verwijderd is. Vandaag kwam de arts bij mij om dit te bespreken. Er is een medische verklaring voor deze bloeduitstorting maar dit komt maar zelden voor. Het is niet uit te sluiten dat het door mishandeling komt en daarvoor moeten ze een protocol volgen. Ik heb morgen een gesprek bij een psycholoog die gaat beoordelen of ik het mogelijk zelf heb veroorzaakt. Ik kan soms gewoon niet geloven waar ik in terecht ben gekomen, elke keer als ik denk dat het niet erger kan kan het nog veel erger. Ik heb een zuiver geweten en ga morgen zonder angst het gesprek in maar het is zo verdrietig dat je naast de immens grote zorgen om je kind, je ook nog moet verantwoorden dat jij daar niet de oorzaak van bent... Ik snap dat een protocol gevolgd moet worden en ik neem het niemand kwalijk maar ik voel me zo machteloos en verdrietig, wanneer komt er eens een eind aan al het slechte nieuws..
Er is een ophoping gevonden van oud bloed bij de hersenen wat gisteren met de operatie verwijderd is. Vandaag kwam de arts bij mij om dit te bespreken. Er is een medische verklaring voor deze bloeduitstorting maar dit komt maar zelden voor. Het is niet uit te sluiten dat het door mishandeling komt en daarvoor moeten ze een protocol volgen. Ik heb morgen een gesprek bij een psycholoog die gaat beoordelen of ik het mogelijk zelf heb veroorzaakt. Ik kan soms gewoon niet geloven waar ik in terecht ben gekomen, elke keer als ik denk dat het niet erger kan kan het nog veel erger. Ik heb een zuiver geweten en ga morgen zonder angst het gesprek in maar het is zo verdrietig dat je naast de immens grote zorgen om je kind, je ook nog moet verantwoorden dat jij daar niet de oorzaak van bent... Ik snap dat een protocol gevolgd moet worden en ik neem het niemand kwalijk maar ik voel me zo machteloos en verdrietig, wanneer komt er eens een eind aan al het slechte nieuws..
donderdag 16 februari 2017 om 21:46
donderdag 16 februari 2017 om 21:53
donderdag 16 februari 2017 om 22:00
Ja de fysio van mijn zoon die iedere week aan huis komt heb ik al gesproken en zij wil mij ook bijstaan met het gesprek. Maar ik ga eerst alleen het gesprek in, en als ze twijfels hebben kunnen ze altijd contact met haar opnemen of met onze eigen kinderarts. Zij twijfelen absoluut niet aan mij dus ik heb ook wel vertrouwen dat het uiteindelijk goed komt, maar hier zit ik zo niet op te wachten, om mezelf te verdedigen dat ik goed voor mijn zoontje zorgt...
