Gezondheid
alle pijlers
mijn man is een narcist
vrijdag 15 maart 2013 om 21:02
Ik heb 22 jaar geleden mijn man leren kennen. Na 2 jaar zijn we gaan samenwonen. Ik wilde dit eigenlijk niet maar mijn dreigde dat ik onze relatie op het spel zette als ik niet met hem ging samenwonen. Eigenlijk had ik er op dat moment al een punt achter moeten zetten maar dat heb ik dus niet gedaan. Ik heb al een aantal banen voor hem op kunnen zeggen, bv. omdat hem de werktijden niet aanstonden. Ik vind het moeilijk om voor mezelf op te komen. Na de geboorte van ons kind heb ik een postpartum depressie gehad, ben opgenomen geweest en heb toen geleerd meer voor mezelf op te komen. En dat is volgens mijn man het probleem:ik meen voor mezelf op te moeten komen. Daarvoor hadden we nooit problemen(in zijn ogen). Maar mijn man wordt ook steeds erger. Vanaf dat ons kind 5 jaar was heeft hij 3 jaar niets met ons kind gedaan, echt niets! Hij vind dat hij zijn gang moet kunnen gaan, met werk en in vrije tijd. Hij doet ons kind beloftes en komt die niet na. Hij scheld ons kind uit voor o.a. sukkel(doet hij bij mij ook), zegt andere gemene dingen, dreigt hem pijn te doen en dat dat dan de schuld is van ons kind en soms blijft het niet bij dreigen. Ons kind voelt zich al een tijdje geestelijk niet goed.Nu zul je waarschijnlijk denken: waarom ga je niet met je kind weg? Mijn man heeft ons kind nog niet zo vaak lichamelijk pijn gedaan. Ben op internet aan het lezen geweest. Als er niet zo vaak sprake is van geweld/misbruik, het toch beter kan zijn voor het kind om bij elkaar te blijven.Ik heb mijn man verteld dat ik vermoed dat hij een narcistisch persoonlijkheidsstoornis heeft. Hij heeft er over gelezen en herkent zichzelf hierin. Hij wil proberen te veranderen maar gezien eerdere pogingen mislukt zijn heb ik hier niet veel vertrouwen in.Wat betreft hem en mij: daar is het al te laat voor. er is te veel gebeurd. Hij weet dat als ik blijf , ik dat voor ons kind doe. Maar eigenlijk kan ik zo ook niet door. Ben al sinds eind 2011 depressief. Heb sinds de geboorte van ons kind min of meer niet meer gewerkt. Heb al 7 jaar geen hobby(is geen geld voor zegt mijn man, voor zijn hobby's natuurlijk wel) Hij heeft alleen vrede met dingen die hij zelf gedaan heeft. Hoe ik ook mijn best doe in het huishouden, hij had het altijd beter gedaan.
Heb in april een afspraak bij maatschappelijk werkster, wil er via gesprekken achter zien te komen wat ik moet doen: blijven of vertrekken.
Ik zal blij zijn met iedere reactie want ik weet niet hoe ik hier uit moet komen!
Heb in april een afspraak bij maatschappelijk werkster, wil er via gesprekken achter zien te komen wat ik moet doen: blijven of vertrekken.
Ik zal blij zijn met iedere reactie want ik weet niet hoe ik hier uit moet komen!
vrijdag 15 maart 2013 om 21:47
quote:purkie4 schreef op 15 maart 2013 @ 21:02:
Ik heb 22 jaar geleden mijn man leren kennen. Na 2 jaar zijn we gaan samenwonen. Ik wilde dit eigenlijk niet maar mijn dreigde dat ik onze relatie op het spel zette als ik niet met hem ging samenwonen. Eigenlijk had ik er op dat moment al een punt achter moeten zetten maar dat heb ik dus niet gedaan. Ik heb al een aantal banen voor hem op kunnen zeggen, bv. omdat hem de werktijden niet aanstonden. Ik vind het moeilijk om voor mezelf op te komen. Na de geboorte van ons kind heb ik een postpartum depressie gehad, ben opgenomen geweest en heb toen geleerd meer voor mezelf op te komen. En dat is volgens mijn man het probleem:ik meen voor mezelf op te moeten komen. Daarvoor hadden we nooit problemen(in zijn ogen). Maar mijn man wordt ook steeds erger. Vanaf dat ons kind 5 jaar was heeft hij 3 jaar niets met ons kind gedaan, echt niets! Hij vind dat hij zijn gang moet kunnen gaan, met werk en in vrije tijd. Hij doet ons kind beloftes en komt die niet na. Hij scheld ons kind uit voor o.a. sukkel(doet hij bij mij ook), zegt andere gemene dingen, dreigt hem pijn te doen en dat dat dan de schuld is van ons kind en soms blijft het niet bij dreigen. Ons kind voelt zich al een tijdje geestelijk niet goed.Nu zul je waarschijnlijk denken: waarom ga je niet met je kind weg? Mijn man heeft ons kind nog niet zo vaak lichamelijk pijn gedaan. Ben op internet aan het lezen geweest. Als er niet zo vaak sprake is van geweld/misbruik, het toch beter kan zijn voor het kind om bij elkaar te blijven.Ik heb mijn man verteld dat ik vermoed dat hij een narcistisch persoonlijkheidsstoornis heeft. Hij heeft er over gelezen en herkent zichzelf hierin. Hij wil proberen te veranderen maar gezien eerdere pogingen mislukt zijn heb ik hier niet veel vertrouwen in.Wat betreft hem en mij: daar is het al te laat voor. er is te veel gebeurd. Hij weet dat als ik blijf , ik dat voor ons kind doe. Maar eigenlijk kan ik zo ook niet door. Ben al sinds eind 2011 depressief. Heb sinds de geboorte van ons kind min of meer niet meer gewerkt. Heb al 7 jaar geen hobby(is geen geld voor zegt mijn man, voor zijn hobby's natuurlijk wel) Hij heeft alleen vrede met dingen die hij zelf gedaan heeft. Hoe ik ook mijn best doe in het huishouden, hij had het altijd beter gedaan.
Heb in april een afspraak bij maatschappelijk werkster, wil er via gesprekken achter zien te komen wat ik moet doen: blijven of vertrekken.
Ik zal blij zijn met iedere reactie want ik weet niet hoe ik hier uit moet komen!Dat is geestelijke mishandeling..minstens net zo erg als lichamelijke mishandeling, misschien zelfs nog wel erger!
Ik heb 22 jaar geleden mijn man leren kennen. Na 2 jaar zijn we gaan samenwonen. Ik wilde dit eigenlijk niet maar mijn dreigde dat ik onze relatie op het spel zette als ik niet met hem ging samenwonen. Eigenlijk had ik er op dat moment al een punt achter moeten zetten maar dat heb ik dus niet gedaan. Ik heb al een aantal banen voor hem op kunnen zeggen, bv. omdat hem de werktijden niet aanstonden. Ik vind het moeilijk om voor mezelf op te komen. Na de geboorte van ons kind heb ik een postpartum depressie gehad, ben opgenomen geweest en heb toen geleerd meer voor mezelf op te komen. En dat is volgens mijn man het probleem:ik meen voor mezelf op te moeten komen. Daarvoor hadden we nooit problemen(in zijn ogen). Maar mijn man wordt ook steeds erger. Vanaf dat ons kind 5 jaar was heeft hij 3 jaar niets met ons kind gedaan, echt niets! Hij vind dat hij zijn gang moet kunnen gaan, met werk en in vrije tijd. Hij doet ons kind beloftes en komt die niet na. Hij scheld ons kind uit voor o.a. sukkel(doet hij bij mij ook), zegt andere gemene dingen, dreigt hem pijn te doen en dat dat dan de schuld is van ons kind en soms blijft het niet bij dreigen. Ons kind voelt zich al een tijdje geestelijk niet goed.Nu zul je waarschijnlijk denken: waarom ga je niet met je kind weg? Mijn man heeft ons kind nog niet zo vaak lichamelijk pijn gedaan. Ben op internet aan het lezen geweest. Als er niet zo vaak sprake is van geweld/misbruik, het toch beter kan zijn voor het kind om bij elkaar te blijven.Ik heb mijn man verteld dat ik vermoed dat hij een narcistisch persoonlijkheidsstoornis heeft. Hij heeft er over gelezen en herkent zichzelf hierin. Hij wil proberen te veranderen maar gezien eerdere pogingen mislukt zijn heb ik hier niet veel vertrouwen in.Wat betreft hem en mij: daar is het al te laat voor. er is te veel gebeurd. Hij weet dat als ik blijf , ik dat voor ons kind doe. Maar eigenlijk kan ik zo ook niet door. Ben al sinds eind 2011 depressief. Heb sinds de geboorte van ons kind min of meer niet meer gewerkt. Heb al 7 jaar geen hobby(is geen geld voor zegt mijn man, voor zijn hobby's natuurlijk wel) Hij heeft alleen vrede met dingen die hij zelf gedaan heeft. Hoe ik ook mijn best doe in het huishouden, hij had het altijd beter gedaan.
Heb in april een afspraak bij maatschappelijk werkster, wil er via gesprekken achter zien te komen wat ik moet doen: blijven of vertrekken.
Ik zal blij zijn met iedere reactie want ik weet niet hoe ik hier uit moet komen!Dat is geestelijke mishandeling..minstens net zo erg als lichamelijke mishandeling, misschien zelfs nog wel erger!
vrijdag 15 maart 2013 om 21:55
vrijdag 15 maart 2013 om 21:57
Ik hoop zo dat ik jou niet in real life ken!.
Zo'n persoon zou ik namelijk zelf even aanpakken en als ik klaar met je ben erbij zeggen...
Geen aangifte doen hoor..
Heb je NOG niet zo vaak te pakken gehad..!
Mens dat jij jezelf zo laat behandelen is al erg zat. Maar jij toestaat dat hij jou kind zo behandeld en überhaupt aanraakt zou voor jou bij de eerste aanraking reden genoeg moeten zijn om weg te wezen.
Maar wij kunnen hier praten en van alles adviseren, als je je woonplaats even doorweeft kunnen we beter een plekje reserveren voor je kind.
Die zal straks genoeg psychische hulp nodig hebben omdat zijn moeder te zwak was om voor haar kind op te nemen en het dus goedkeurde wat zijn vader deed.!
Vind jou net zo slecht als zijn vader, echt geen haar beter.
Je staat erbij je kijkt erna en laat het gebeuren keer op keer.
Totdat internet aangeeft dat het genoeg is?
Heb zo'n moeite met zulke personen als jij.
Zo'n persoon zou ik namelijk zelf even aanpakken en als ik klaar met je ben erbij zeggen...
Geen aangifte doen hoor..
Heb je NOG niet zo vaak te pakken gehad..!
Mens dat jij jezelf zo laat behandelen is al erg zat. Maar jij toestaat dat hij jou kind zo behandeld en überhaupt aanraakt zou voor jou bij de eerste aanraking reden genoeg moeten zijn om weg te wezen.
Maar wij kunnen hier praten en van alles adviseren, als je je woonplaats even doorweeft kunnen we beter een plekje reserveren voor je kind.
Die zal straks genoeg psychische hulp nodig hebben omdat zijn moeder te zwak was om voor haar kind op te nemen en het dus goedkeurde wat zijn vader deed.!
Vind jou net zo slecht als zijn vader, echt geen haar beter.
Je staat erbij je kijkt erna en laat het gebeuren keer op keer.
Totdat internet aangeeft dat het genoeg is?
Heb zo'n moeite met zulke personen als jij.
vrijdag 15 maart 2013 om 22:05
quote:sabbaticalmeds schreef op 15 maart 2013 @ 21:15:
Je kan je man wel vertellen dat hij een narcistische persoonlijkheidsstoornis is maar heb je wel eens uitgezocht wat er met jou aan de hand is? Wat mankeert iemand die 22 jaar in een gewelddadige relatie blijft en nota bene met diezelfde man ook nog een kind op de wereld zet.Ik zeg het niet erg vaak bij deze kwesties maar ben het volmondig met Meds haar posts in dit topic eens. Sorry hoor, maar jij als moeder bent er zelf ook helemaal bij, het kind wordt door beide ouders geschaad (niets doen is ook schadelijk hier). Dus, zoek hulp, ga desnoods terug bij familie wonen, maar maak een einde aan de situatie.
Je kan je man wel vertellen dat hij een narcistische persoonlijkheidsstoornis is maar heb je wel eens uitgezocht wat er met jou aan de hand is? Wat mankeert iemand die 22 jaar in een gewelddadige relatie blijft en nota bene met diezelfde man ook nog een kind op de wereld zet.Ik zeg het niet erg vaak bij deze kwesties maar ben het volmondig met Meds haar posts in dit topic eens. Sorry hoor, maar jij als moeder bent er zelf ook helemaal bij, het kind wordt door beide ouders geschaad (niets doen is ook schadelijk hier). Dus, zoek hulp, ga desnoods terug bij familie wonen, maar maak een einde aan de situatie.
vrijdag 15 maart 2013 om 22:05
Ze kon niet in zichzelf geloven
iets te vaak te veel bedrogen
rood doorlopen ogen
en een uitgedroogde mond
Getekend door het leven
hoopt ze even haar omgeving te ontlopen
ze hoopte dat zij in andere schoenen stond
Waarom is alles zo gegaan
veel te veel gegeven
en nooit wat terug gekregen
is het dit allemaal wel waard
vraagt zij zich telkens af
en zo blijft ze staan
Ze denkt het wel maar zegt het niet
ze gaat er al vanuit
alles komt met verdriet
geen mens die haar nog ziet
Dromen die vervagen
hoop stroomt weg die lange dagen
als bedorven water
maar het doet haar niets
Waarom is alles zo gegaan
veel te veel gegeven
en nooit wat terug gekregen
is het dit allemaal wel waard
vraagt zij zich telkens af
en zo blijft ze staan
blijft ze staan
Waarom is alles zo gegaan
veel te veel gegeven
en nooit wat terug gekregen
is het dit allemaal wel waard
vraag ik me telkens af
en zo blijf ik staan
Miss Montreal , Zij.
iets te vaak te veel bedrogen
rood doorlopen ogen
en een uitgedroogde mond
Getekend door het leven
hoopt ze even haar omgeving te ontlopen
ze hoopte dat zij in andere schoenen stond
Waarom is alles zo gegaan
veel te veel gegeven
en nooit wat terug gekregen
is het dit allemaal wel waard
vraagt zij zich telkens af
en zo blijft ze staan
Ze denkt het wel maar zegt het niet
ze gaat er al vanuit
alles komt met verdriet
geen mens die haar nog ziet
Dromen die vervagen
hoop stroomt weg die lange dagen
als bedorven water
maar het doet haar niets
Waarom is alles zo gegaan
veel te veel gegeven
en nooit wat terug gekregen
is het dit allemaal wel waard
vraagt zij zich telkens af
en zo blijft ze staan
blijft ze staan
Waarom is alles zo gegaan
veel te veel gegeven
en nooit wat terug gekregen
is het dit allemaal wel waard
vraag ik me telkens af
en zo blijf ik staan
Miss Montreal , Zij.
vrijdag 15 maart 2013 om 22:09
quote:jetfreggel30 schreef op 15 maart 2013 @ 22:05:
Ze kon niet in zichzelf geloven
iets te vaak te veel bedrogen
rood doorlopen ogen
en een uitgedroogde mond
Getekend door het leven
hoopt ze even haar omgeving te ontlopen
ze hoopte dat zij in andere schoenen stond
Waarom is alles zo gegaan
veel te veel gegeven
en nooit wat terug gekregen
is het dit allemaal wel waard
vraagt zij zich telkens af
en zo blijft ze staan
Ze denkt het wel maar zegt het niet
ze gaat er al vanuit
alles komt met verdriet
geen mens die haar nog ziet
Dromen die vervagen
hoop stroomt weg die lange dagen
als bedorven water
maar het doet haar niets
Waarom is alles zo gegaan
veel te veel gegeven
en nooit wat terug gekregen
is het dit allemaal wel waard
vraagt zij zich telkens af
en zo blijft ze staan
blijft ze staan
Waarom is alles zo gegaan
veel te veel gegeven
en nooit wat terug gekregen
is het dit allemaal wel waard
vraag ik me telkens af
en zo blijf ik staan
Miss Montreal , Zij.
Ze kon niet in zichzelf geloven
iets te vaak te veel bedrogen
rood doorlopen ogen
en een uitgedroogde mond
Getekend door het leven
hoopt ze even haar omgeving te ontlopen
ze hoopte dat zij in andere schoenen stond
Waarom is alles zo gegaan
veel te veel gegeven
en nooit wat terug gekregen
is het dit allemaal wel waard
vraagt zij zich telkens af
en zo blijft ze staan
Ze denkt het wel maar zegt het niet
ze gaat er al vanuit
alles komt met verdriet
geen mens die haar nog ziet
Dromen die vervagen
hoop stroomt weg die lange dagen
als bedorven water
maar het doet haar niets
Waarom is alles zo gegaan
veel te veel gegeven
en nooit wat terug gekregen
is het dit allemaal wel waard
vraagt zij zich telkens af
en zo blijft ze staan
blijft ze staan
Waarom is alles zo gegaan
veel te veel gegeven
en nooit wat terug gekregen
is het dit allemaal wel waard
vraag ik me telkens af
en zo blijf ik staan
Miss Montreal , Zij.
vrijdag 15 maart 2013 om 22:42
quote:purkie4 schreef op 15 maart 2013 @ 21:02:
Mijn man heeft ons kind nog niet zo vaak lichamelijk pijn gedaan. Ben op internet aan het lezen geweest. Als er niet zo vaak sprake is van geweld/misbruik, het toch beter kan zijn voor het kind om bij elkaar te blijven.
Ben benieuwd waar jij gelezen hebt dat het beter is voor je kind bij elkaar te blijven als een ouder 'alleen maar' af en toe je kind lichamelijk pijn doet, om over het geestelijke nog maar te zwijgen.
Ik zal verder geen bagger over je uitstrooien over wat voor moeder je dan zou zijn of dat je slecht zou zijn. Dat straatje wil ik niet in.
Ik denk echter wel dat het een teken aan de wand is dat je kind niet goed in zijn vel zit. Dat komt mijns inziens wel door de situatie thuis en dat is voor geen énkel kind goed, hoor.
Als je dan niet voor jezelf weg wilt omdat je door hem al zo gemanipuleerd bent en murw gemaakt na 22 jaar, dat kan ik ergens nog wel begrijpen. Maar doe het dán voor je kind, aub!
Hoe moet zo'n kleintje nou begrijpen wat het is om een narcistische vader te hebben? Dat is alsof je een lammetje voor de wolven gooit. Geen schijn van kans dat het daar ongeschonden uit komt. Neem de schade die er al is en zorg ervoor dat er niet nog meer schade bij komt. Bescherm je kind tegen zo'n vader.
Ik denk toch niet dat jij jezelf later in de spiegel nog lekker aan kijkt als je blijft en je kind hier nog langer de dupe van laat zijn.
Mijn man heeft ons kind nog niet zo vaak lichamelijk pijn gedaan. Ben op internet aan het lezen geweest. Als er niet zo vaak sprake is van geweld/misbruik, het toch beter kan zijn voor het kind om bij elkaar te blijven.
Ben benieuwd waar jij gelezen hebt dat het beter is voor je kind bij elkaar te blijven als een ouder 'alleen maar' af en toe je kind lichamelijk pijn doet, om over het geestelijke nog maar te zwijgen.
Ik zal verder geen bagger over je uitstrooien over wat voor moeder je dan zou zijn of dat je slecht zou zijn. Dat straatje wil ik niet in.
Ik denk echter wel dat het een teken aan de wand is dat je kind niet goed in zijn vel zit. Dat komt mijns inziens wel door de situatie thuis en dat is voor geen énkel kind goed, hoor.
Als je dan niet voor jezelf weg wilt omdat je door hem al zo gemanipuleerd bent en murw gemaakt na 22 jaar, dat kan ik ergens nog wel begrijpen. Maar doe het dán voor je kind, aub!
Hoe moet zo'n kleintje nou begrijpen wat het is om een narcistische vader te hebben? Dat is alsof je een lammetje voor de wolven gooit. Geen schijn van kans dat het daar ongeschonden uit komt. Neem de schade die er al is en zorg ervoor dat er niet nog meer schade bij komt. Bescherm je kind tegen zo'n vader.
Ik denk toch niet dat jij jezelf later in de spiegel nog lekker aan kijkt als je blijft en je kind hier nog langer de dupe van laat zijn.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 15 maart 2013 om 22:45
