Gezondheid
alle pijlers
mijn man is een narcist
vrijdag 15 maart 2013 om 21:02
Ik heb 22 jaar geleden mijn man leren kennen. Na 2 jaar zijn we gaan samenwonen. Ik wilde dit eigenlijk niet maar mijn dreigde dat ik onze relatie op het spel zette als ik niet met hem ging samenwonen. Eigenlijk had ik er op dat moment al een punt achter moeten zetten maar dat heb ik dus niet gedaan. Ik heb al een aantal banen voor hem op kunnen zeggen, bv. omdat hem de werktijden niet aanstonden. Ik vind het moeilijk om voor mezelf op te komen. Na de geboorte van ons kind heb ik een postpartum depressie gehad, ben opgenomen geweest en heb toen geleerd meer voor mezelf op te komen. En dat is volgens mijn man het probleem:ik meen voor mezelf op te moeten komen. Daarvoor hadden we nooit problemen(in zijn ogen). Maar mijn man wordt ook steeds erger. Vanaf dat ons kind 5 jaar was heeft hij 3 jaar niets met ons kind gedaan, echt niets! Hij vind dat hij zijn gang moet kunnen gaan, met werk en in vrije tijd. Hij doet ons kind beloftes en komt die niet na. Hij scheld ons kind uit voor o.a. sukkel(doet hij bij mij ook), zegt andere gemene dingen, dreigt hem pijn te doen en dat dat dan de schuld is van ons kind en soms blijft het niet bij dreigen. Ons kind voelt zich al een tijdje geestelijk niet goed.Nu zul je waarschijnlijk denken: waarom ga je niet met je kind weg? Mijn man heeft ons kind nog niet zo vaak lichamelijk pijn gedaan. Ben op internet aan het lezen geweest. Als er niet zo vaak sprake is van geweld/misbruik, het toch beter kan zijn voor het kind om bij elkaar te blijven.Ik heb mijn man verteld dat ik vermoed dat hij een narcistisch persoonlijkheidsstoornis heeft. Hij heeft er over gelezen en herkent zichzelf hierin. Hij wil proberen te veranderen maar gezien eerdere pogingen mislukt zijn heb ik hier niet veel vertrouwen in.Wat betreft hem en mij: daar is het al te laat voor. er is te veel gebeurd. Hij weet dat als ik blijf , ik dat voor ons kind doe. Maar eigenlijk kan ik zo ook niet door. Ben al sinds eind 2011 depressief. Heb sinds de geboorte van ons kind min of meer niet meer gewerkt. Heb al 7 jaar geen hobby(is geen geld voor zegt mijn man, voor zijn hobby's natuurlijk wel) Hij heeft alleen vrede met dingen die hij zelf gedaan heeft. Hoe ik ook mijn best doe in het huishouden, hij had het altijd beter gedaan.
Heb in april een afspraak bij maatschappelijk werkster, wil er via gesprekken achter zien te komen wat ik moet doen: blijven of vertrekken.
Ik zal blij zijn met iedere reactie want ik weet niet hoe ik hier uit moet komen!
Heb in april een afspraak bij maatschappelijk werkster, wil er via gesprekken achter zien te komen wat ik moet doen: blijven of vertrekken.
Ik zal blij zijn met iedere reactie want ik weet niet hoe ik hier uit moet komen!
vrijdag 15 maart 2013 om 22:45
vrijdag 15 maart 2013 om 22:48
quote:sabbaticalmeds schreef op 15 maart 2013 @ 21:30:
het stempel heeft TO zelf geplakt fame, en TO is geen psycholoog. Bovendien is het stempel helemaal niet relevant. Die man is gewoon bad news, stempel of niet.
Ja, dat is waar. TO zegt zelf dat hij narcistisch is. Misschien is dat ook wel zo maar het is in elk geval heden geen officieel stempel.
In wezen doet de naam er niet toe maar de symptomen wel.
En die zijn inderdaad 'bad news'.
het stempel heeft TO zelf geplakt fame, en TO is geen psycholoog. Bovendien is het stempel helemaal niet relevant. Die man is gewoon bad news, stempel of niet.
Ja, dat is waar. TO zegt zelf dat hij narcistisch is. Misschien is dat ook wel zo maar het is in elk geval heden geen officieel stempel.
In wezen doet de naam er niet toe maar de symptomen wel.
En die zijn inderdaad 'bad news'.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 15 maart 2013 om 22:54
Na 22 jaar pas ???????????
Hoe oud ben jij maar ook hoe oud is jouw kind, snotverdikkeme, een kind laten opgroeien in een onveilig gezin, wat heb jij jouw kind wel aangedaan.
Kick jij op het gedrag van jouw man en gaat nu pas na jaren jouw geweten spreken, ben je nu helemaal gek geworden ??
Stap op, ga met jouw kind in therapie of wat dan ook, maar zorg er voor dat de beschadiging die jouw kind heeft kan worden geheeld.
A;ls jij 22 jaar hier in hebt gezeten dan ben jij over de 40 jaar en hoe oud is jouw kind ???Heel oud,beschadigt voor het leven.
Hoe oud ben jij maar ook hoe oud is jouw kind, snotverdikkeme, een kind laten opgroeien in een onveilig gezin, wat heb jij jouw kind wel aangedaan.
Kick jij op het gedrag van jouw man en gaat nu pas na jaren jouw geweten spreken, ben je nu helemaal gek geworden ??
Stap op, ga met jouw kind in therapie of wat dan ook, maar zorg er voor dat de beschadiging die jouw kind heeft kan worden geheeld.
A;ls jij 22 jaar hier in hebt gezeten dan ben jij over de 40 jaar en hoe oud is jouw kind ???Heel oud,beschadigt voor het leven.
vrijdag 15 maart 2013 om 22:58
Nog even iets. Al snap ik de verontwaardigde reacties naar de moeder in het verhaal wel, toch vind ik het ergens ook jammer.
Ja, ze is medeverantwoordelijk voor het welzijn voor haar kind. Ja, ze zal moeten gaan handelen in het belang van het kind maar ik vind haar niet medeverantwoordelijk voor zíjn gedrag.
Ik mag toch hopen dat zij haar kind niet uit scheld en slaat en in mijn ogen kun je haar niet aanwrijven wat hij doet.
Zij is in principe ook slachtoffer hiervan en ik weet wel zeker dat hij haar ondertussen al zo bewerkt heeft met allerlei technieken waar dat soort mannen goed in zijn dat ze allang niet meer zichzelf is.
Haar verbaal aanvallen, doet de zaak ook geen goed. Het zorgt er enkel maar voor dat mensen in huiselijk geweld zaken hun mond niet meer opentrekken hierover en dus dan zeker geen hulp krijgen of in actie komen en de situatie enkel maar meer verergert. Daar is niemand mee geholpen.
Misschien leg ik het niet helemaal zo uit als ik bedoel maar de wind van voren krijgen als je al in een kut situatie zit, werkt vaak averechts.
Ja, ze is medeverantwoordelijk voor het welzijn voor haar kind. Ja, ze zal moeten gaan handelen in het belang van het kind maar ik vind haar niet medeverantwoordelijk voor zíjn gedrag.
Ik mag toch hopen dat zij haar kind niet uit scheld en slaat en in mijn ogen kun je haar niet aanwrijven wat hij doet.
Zij is in principe ook slachtoffer hiervan en ik weet wel zeker dat hij haar ondertussen al zo bewerkt heeft met allerlei technieken waar dat soort mannen goed in zijn dat ze allang niet meer zichzelf is.
Haar verbaal aanvallen, doet de zaak ook geen goed. Het zorgt er enkel maar voor dat mensen in huiselijk geweld zaken hun mond niet meer opentrekken hierover en dus dan zeker geen hulp krijgen of in actie komen en de situatie enkel maar meer verergert. Daar is niemand mee geholpen.
Misschien leg ik het niet helemaal zo uit als ik bedoel maar de wind van voren krijgen als je al in een kut situatie zit, werkt vaak averechts.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 15 maart 2013 om 23:02
quote:shahla schreef op 15 maart 2013 @ 22:45:
[...]
+ 1.
Dit wordt vermoeiend, zulke 'troll roep' reacties.Ja goed maar er zijn hier mensen die zich enorm op winden, terwijl TO 0 dagen lid is en 0 keer reageert. Zonde van de moeite dus. TO is wat mij betreft dus degene die vermoeiend is, maar goed, whatever.
[...]
+ 1.
Dit wordt vermoeiend, zulke 'troll roep' reacties.Ja goed maar er zijn hier mensen die zich enorm op winden, terwijl TO 0 dagen lid is en 0 keer reageert. Zonde van de moeite dus. TO is wat mij betreft dus degene die vermoeiend is, maar goed, whatever.
vrijdag 15 maart 2013 om 23:05
Posten over een onderwerp als dit is nooit zonde van de moeite. Dan is er altijd wel weer ergens een andere vrouw die er wel wat aan heeft en het later leest.
En als mensen zich willen opwinden, doen ze dat zelf.
Steeds zoeken naar onwaarheden of ze er nu zijn of niet en dan roepen trol ís vermoeiend (en ja, dat ik dat vermoeiend vind, doe ik zelf) en vervelend om elke keer te lezen.
Maar goed, whatever.
En als mensen zich willen opwinden, doen ze dat zelf.
Steeds zoeken naar onwaarheden of ze er nu zijn of niet en dan roepen trol ís vermoeiend (en ja, dat ik dat vermoeiend vind, doe ik zelf) en vervelend om elke keer te lezen.
Maar goed, whatever.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 16 maart 2013 om 02:55
Dat je moet vertrekken, lijkt me duidelijk.
Het beste/ mooiste wat je je kind kunt geven, is een moeder die van 0 weet op te kruipen naar een gelukkige moeder met zelfrespect, waardigheid, die knokt voor zichzelf en haar zoon, die leeft voor haar zoon, maar ook zelf gelukkig is voor het eerst in jaren en ook voor zichzelf leeft.
Kinderen opvoeden gaat meer via het voorbeeld wat je ze geeft, dan wat je tegen ze zegt.
Als jij het voorbeeld geeft dat je je jezelf niks waard vind, afhankelijk bent van je man, en het toelaat dat je man je kind de grond instampt, dan neemt je kind dat over en voelt het zichzelf ook niks waard, word boos, krijgt weinig eigenwaarde of een weinig positief gevoel etc.
Maar ik snap dat dat na 22 jaar moeilijk en misschien onverstandig is om overhaast te doen.
Je begint nu vanaf 0 (geen werk, geen hobby's etc.) en met maar langzaam opkomende eigenwaarde.
Dat je half april gaat praten met een maatschappelijk werker gaat praten, vind ik een heel goede zet van je Al is het jammer dat het nog zolang duurt.
Het lijkt me slim om dan echt aan te geven dat je geen uitweg ziet dan weg te gaan bij hem en dat je eigenlijk geen vertrouwen hebt in therapie, dat je ook niet meer als partner bij hem wilt zijn.
En dan een stappenplan opstellen met die maatschappelijk werkster, vragen waar je terecht kunt en welke stappen je kunt nemen etc.
Houd er ook rekening mee dat je man misschien kan gaan stalken of heel vervelend kan gaan doen als je vertrekt. Ik ken jouw man niet, dus weet niet of hij daartoe in staat is, maar het is goed om rekening mee te houden (en een reden om misschien niet overhaast te vertrekken...alhoewel het voor een narcist toch nooit goed genoeg is of het goede moment, hij zal je als hij zou gaan stalken, sowieso wel gaan stalken).
Ga in de tussentijd dat je wacht op de afspraak met maatschappelijk werk misschien ook na of je bij mensen tijdelijk terecht kunt. Je kunt waarschijnlijk pas een uitkering krijgen als je niet meer bij je man woont (of misschien wel uberhaupt niet, omdat getrouwd), maar je kunt pas ergens wonen als je geld hebt voor huur. Zorg dus dat je ergens gratis terecht kunt tot je uitkeringsaanvraag is goedgekeurd.
En kijk vast rond wat voor werk je zou kunnen en willen doen. Stel vast een C.V. op, een linked-in, kijk naar sollicitatietips.
Vast niet waar je nu mee bezig wilt zijn maargoed...het zijn wel stappen naar je eigen zelfstandigheid, en een betere omgeving voor jou en je kind...als je dat voor ogen houdt...
Uiteindelijk dus weg bij die vent, en in therapie. Zowel voor jou als misschien ook je kind. Je zelfvertrouwen moet weer vergroot worden.
Het beste/ mooiste wat je je kind kunt geven, is een moeder die van 0 weet op te kruipen naar een gelukkige moeder met zelfrespect, waardigheid, die knokt voor zichzelf en haar zoon, die leeft voor haar zoon, maar ook zelf gelukkig is voor het eerst in jaren en ook voor zichzelf leeft.
Kinderen opvoeden gaat meer via het voorbeeld wat je ze geeft, dan wat je tegen ze zegt.
Als jij het voorbeeld geeft dat je je jezelf niks waard vind, afhankelijk bent van je man, en het toelaat dat je man je kind de grond instampt, dan neemt je kind dat over en voelt het zichzelf ook niks waard, word boos, krijgt weinig eigenwaarde of een weinig positief gevoel etc.
Maar ik snap dat dat na 22 jaar moeilijk en misschien onverstandig is om overhaast te doen.
Je begint nu vanaf 0 (geen werk, geen hobby's etc.) en met maar langzaam opkomende eigenwaarde.
Dat je half april gaat praten met een maatschappelijk werker gaat praten, vind ik een heel goede zet van je Al is het jammer dat het nog zolang duurt.
Het lijkt me slim om dan echt aan te geven dat je geen uitweg ziet dan weg te gaan bij hem en dat je eigenlijk geen vertrouwen hebt in therapie, dat je ook niet meer als partner bij hem wilt zijn.
En dan een stappenplan opstellen met die maatschappelijk werkster, vragen waar je terecht kunt en welke stappen je kunt nemen etc.
Houd er ook rekening mee dat je man misschien kan gaan stalken of heel vervelend kan gaan doen als je vertrekt. Ik ken jouw man niet, dus weet niet of hij daartoe in staat is, maar het is goed om rekening mee te houden (en een reden om misschien niet overhaast te vertrekken...alhoewel het voor een narcist toch nooit goed genoeg is of het goede moment, hij zal je als hij zou gaan stalken, sowieso wel gaan stalken).
Ga in de tussentijd dat je wacht op de afspraak met maatschappelijk werk misschien ook na of je bij mensen tijdelijk terecht kunt. Je kunt waarschijnlijk pas een uitkering krijgen als je niet meer bij je man woont (of misschien wel uberhaupt niet, omdat getrouwd), maar je kunt pas ergens wonen als je geld hebt voor huur. Zorg dus dat je ergens gratis terecht kunt tot je uitkeringsaanvraag is goedgekeurd.
En kijk vast rond wat voor werk je zou kunnen en willen doen. Stel vast een C.V. op, een linked-in, kijk naar sollicitatietips.
Vast niet waar je nu mee bezig wilt zijn maargoed...het zijn wel stappen naar je eigen zelfstandigheid, en een betere omgeving voor jou en je kind...als je dat voor ogen houdt...
Uiteindelijk dus weg bij die vent, en in therapie. Zowel voor jou als misschien ook je kind. Je zelfvertrouwen moet weer vergroot worden.
zaterdag 16 maart 2013 om 07:42
quote:purkie4 schreef op 15 maart 2013 @ 21:02:
dreigt hem pijn te doen en dat dat dan de schuld is van ons kind en soms blijft het niet bij dreigen. Ons kind voelt zich al een tijdje geestelijk niet goed. Mijn man heeft ons kind nog niet zo vaak lichamelijk pijn gedaan.
Jouw kind kan zich niet verdedigen en jij beschermt hem niet. Je kunt elk label er opplakken, maar jullie zijn allemaal niet helemaal geestelijk tof zolang je dit laat gebeuren.
Ik ben zelf opgegroeid in een gezin waar verbaal en fysiek geweld voor kwam, mocht je denken dat ik niet weet waar ik het over heb.
Denk eens wat minder aan jezelf en wat meer aan je kind, stel duidelijk grenzen of ga weg, Dit kan namelijk echt niet. Je kind gaat eraan kapot.
dreigt hem pijn te doen en dat dat dan de schuld is van ons kind en soms blijft het niet bij dreigen. Ons kind voelt zich al een tijdje geestelijk niet goed. Mijn man heeft ons kind nog niet zo vaak lichamelijk pijn gedaan.
Jouw kind kan zich niet verdedigen en jij beschermt hem niet. Je kunt elk label er opplakken, maar jullie zijn allemaal niet helemaal geestelijk tof zolang je dit laat gebeuren.
Ik ben zelf opgegroeid in een gezin waar verbaal en fysiek geweld voor kwam, mocht je denken dat ik niet weet waar ik het over heb.
Denk eens wat minder aan jezelf en wat meer aan je kind, stel duidelijk grenzen of ga weg, Dit kan namelijk echt niet. Je kind gaat eraan kapot.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 16 maart 2013 om 16:33
quote:Naara schreef op 16 maart 2013 @ 09:36:
Echt, ik snap niet wat mensen doen in een dergelijke relatie. RFR!!!
Het is complexe materie: huiselijk geweld relaties.
Het gegeven dat het zoveel voorkomt en dat zoveel vrouwen niet direct opstappen, zegt mijns inziens daar zeker wat over.
Ik denk toch níet dat ál die vrouwen zo'n relatie op zich wel prima vinden en daarom blijven hangen. Er is veel meer aan de hand.
Iets wat voor buitenstaanders heel moeilijk te behappen is en daarom verbindt men conclusies die in mijn ogen wat te eenvoudig gedacht zijn.
Echt, ik snap niet wat mensen doen in een dergelijke relatie. RFR!!!
Het is complexe materie: huiselijk geweld relaties.
Het gegeven dat het zoveel voorkomt en dat zoveel vrouwen niet direct opstappen, zegt mijns inziens daar zeker wat over.
Ik denk toch níet dat ál die vrouwen zo'n relatie op zich wel prima vinden en daarom blijven hangen. Er is veel meer aan de hand.
Iets wat voor buitenstaanders heel moeilijk te behappen is en daarom verbindt men conclusies die in mijn ogen wat te eenvoudig gedacht zijn.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 16 maart 2013 om 17:08
quote:shahla schreef op 16 maart 2013 @ 16:33:
[...]
Het is complexe materie: huiselijk geweld relaties.
Het gegeven dat het zoveel voorkomt en dat zoveel vrouwen niet direct opstappen, zegt mijns inziens daar zeker wat over.
Ik denk toch níet dat ál die vrouwen zo'n relatie op zich wel prima vinden en daarom blijven hangen. Er is veel meer aan de hand.
Iets wat voor buitenstaanders heel moeilijk te behappen is en daarom verbindt men conclusies die in mijn ogen wat te eenvoudig gedacht zijn.Uhm, de keuze is eenvoudig omdat er ook een kind die dupe is, die niet zelf kan kiezen.
[...]
Het is complexe materie: huiselijk geweld relaties.
Het gegeven dat het zoveel voorkomt en dat zoveel vrouwen niet direct opstappen, zegt mijns inziens daar zeker wat over.
Ik denk toch níet dat ál die vrouwen zo'n relatie op zich wel prima vinden en daarom blijven hangen. Er is veel meer aan de hand.
Iets wat voor buitenstaanders heel moeilijk te behappen is en daarom verbindt men conclusies die in mijn ogen wat te eenvoudig gedacht zijn.Uhm, de keuze is eenvoudig omdat er ook een kind die dupe is, die niet zelf kan kiezen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 16 maart 2013 om 17:47
Waarom ik niet meer op dit forum was?
Het is wel duidelijk dat het overgrote deel van de mensen die gereageerd heeft, totaal geen idee heeft hoe het is om met een narcist te leven. Namelijk, alles wat verkeerd gaat is mijn schuld. Al laat hij de aardappels aanbranden(niet dat hij kookt, hoor!), het is mijn schuld. Dus dat ons kind niet tegen opmerkingen van hem kan, dat ligt niet aan mijn man, dat ligt aan ons kind omdat hij net zoals mij niets kan hebben. Als je dit soort dingen continue hoort, begin je aan jezelf te twijfelen. Ik ben niet meer de persoon die ik vroeger was en ik ga niet laten gebeuren dat mijn kind ook zo wordt!
Fijn dat er ook wat mensen zijn die zien dat het niet zo eenvoudig is dan dat het lijkt!
En wat de anderen betreft: dit is de 1e keer dat ik iets op een forum gezet heb en ook de laatste. Ik heb o.a. door mijn man totaal geen zelfvertrouwen en ben niet van plan me door anderen nog verder de grond in te laten stampen!
Het is wel duidelijk dat het overgrote deel van de mensen die gereageerd heeft, totaal geen idee heeft hoe het is om met een narcist te leven. Namelijk, alles wat verkeerd gaat is mijn schuld. Al laat hij de aardappels aanbranden(niet dat hij kookt, hoor!), het is mijn schuld. Dus dat ons kind niet tegen opmerkingen van hem kan, dat ligt niet aan mijn man, dat ligt aan ons kind omdat hij net zoals mij niets kan hebben. Als je dit soort dingen continue hoort, begin je aan jezelf te twijfelen. Ik ben niet meer de persoon die ik vroeger was en ik ga niet laten gebeuren dat mijn kind ook zo wordt!
Fijn dat er ook wat mensen zijn die zien dat het niet zo eenvoudig is dan dat het lijkt!
En wat de anderen betreft: dit is de 1e keer dat ik iets op een forum gezet heb en ook de laatste. Ik heb o.a. door mijn man totaal geen zelfvertrouwen en ben niet van plan me door anderen nog verder de grond in te laten stampen!
zaterdag 16 maart 2013 om 17:52
Jij bent zelf deze relatie aan gegaan, hebt het doorgezet en een kind gekregen. Het is ook je eigen keuze om in een relatie te blijven waarin je kind en jij mishandeld worden.
Hoe laag je zelfvertrouwen ook is, er moet toch nog wel ergens iets van overlevingsdrang inzitten?
Mijn moeder kwam overigens pas tot een keuze toen wij als kinderen zijn opgestapt (we waren tieners), helaas is jouw zoon nog niet oud genoeg om die keuze te maken. Geloof mij wanneer je zoon opstapt wordt je pas echt eenzaam.
Hoe laag je zelfvertrouwen ook is, er moet toch nog wel ergens iets van overlevingsdrang inzitten?
Mijn moeder kwam overigens pas tot een keuze toen wij als kinderen zijn opgestapt (we waren tieners), helaas is jouw zoon nog niet oud genoeg om die keuze te maken. Geloof mij wanneer je zoon opstapt wordt je pas echt eenzaam.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 16 maart 2013 om 17:57
quote:viva-amber schreef op 16 maart 2013 @ 17:08:
[...]
Uhm, de keuze is eenvoudig omdat er ook een kind die dupe is, die niet zelf kan kiezen.
1. Ik had het over conclusies (trekken), geen keuzes.
2. Hier bewijs je ook mijn punt van het té eenvoudig concluderen.
[...]
Uhm, de keuze is eenvoudig omdat er ook een kind die dupe is, die niet zelf kan kiezen.
1. Ik had het over conclusies (trekken), geen keuzes.
2. Hier bewijs je ook mijn punt van het té eenvoudig concluderen.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
