Gezondheid
alle pijlers
Moeder met kanker
dinsdag 26 oktober 2010 om 12:54
Hallo even iets wat totaal niet leuk is.
Mijn moeder heeft kanker en is helaas niet meer te genezen.
Ze zijn met alles gestopt ook met antibiotica ze was heel slecht en kwam het bed niet meer uit 3x per dag kwam de thuishulp mijn vader rende zich te pleuris enz enz.
Nu is ze moeten stoppen met de antbiotica ,veel last van haar maag, en gaat het veel beter ,GELUKKIG, met haar.
Ze komt weer af en toe beneden, met behulp van pa of ons, en is ze helder eet weer goed enz.
Toch geet de doter aan dat we moeten rekenen op 2 weken tot 2 maanden.
Dat vind ik nu zo raar ze is zo goed.
Wie heeft er ervaring mee.
Mijn moeder heeft kanker en is helaas niet meer te genezen.
Ze zijn met alles gestopt ook met antibiotica ze was heel slecht en kwam het bed niet meer uit 3x per dag kwam de thuishulp mijn vader rende zich te pleuris enz enz.
Nu is ze moeten stoppen met de antbiotica ,veel last van haar maag, en gaat het veel beter ,GELUKKIG, met haar.
Ze komt weer af en toe beneden, met behulp van pa of ons, en is ze helder eet weer goed enz.
Toch geet de doter aan dat we moeten rekenen op 2 weken tot 2 maanden.
Dat vind ik nu zo raar ze is zo goed.
Wie heeft er ervaring mee.
dinsdag 26 oktober 2010 om 13:00
quote:Daan39 schreef op 26 oktober 2010 @ 12:54:
Hallo even iets wat totaal niet leuk is.
Mijn moeder heeft kanker en is helaas niet meer te genezen.
Ze zijn met alles gestopt ook met antibiotica ze was heel slecht en kwam het bed niet meer uit 3x per dag kwam de thuishulp mijn vader rende zich te pleuris enz enz.
Nu is ze moeten stoppen met de antbiotica ,veel last van haar maag, en gaat het veel beter ,GELUKKIG, met haar.
Ze komt weer af en toe beneden, met behulp van pa of ons, en is ze helder eet weer goed enz.
Toch geet de doter aan dat we moeten rekenen op 2 weken tot 2 maanden.
Dat vind ik nu zo raar ze is zo goed.
Wie heeft er ervaring mee.
ja, juist zo'n opleving in het zicht van het einde kan heel onwerkelijk zijn. Maar vergeet niet dat een deel van het je ziek voelen resultaat is van de medicatie. Stopt de medicatie, dan kan je je beter voelen, maar je bent het niet.
(overigens, ik denk dat je in de Gezondheid-peiler meer zinnige reacties kan verwachten?)
Hallo even iets wat totaal niet leuk is.
Mijn moeder heeft kanker en is helaas niet meer te genezen.
Ze zijn met alles gestopt ook met antibiotica ze was heel slecht en kwam het bed niet meer uit 3x per dag kwam de thuishulp mijn vader rende zich te pleuris enz enz.
Nu is ze moeten stoppen met de antbiotica ,veel last van haar maag, en gaat het veel beter ,GELUKKIG, met haar.
Ze komt weer af en toe beneden, met behulp van pa of ons, en is ze helder eet weer goed enz.
Toch geet de doter aan dat we moeten rekenen op 2 weken tot 2 maanden.
Dat vind ik nu zo raar ze is zo goed.
Wie heeft er ervaring mee.
ja, juist zo'n opleving in het zicht van het einde kan heel onwerkelijk zijn. Maar vergeet niet dat een deel van het je ziek voelen resultaat is van de medicatie. Stopt de medicatie, dan kan je je beter voelen, maar je bent het niet.
(overigens, ik denk dat je in de Gezondheid-peiler meer zinnige reacties kan verwachten?)
dinsdag 26 oktober 2010 om 13:24
Daan eerst en vooral een dikke Mijn moeder heeft ook kanker gehad en is ook in maart overleden... Je moeder voelt zich nu beter zonder die antibiotica, idd, gelukkig voor haar!! Zodat ze toch nog een fijne, "minder pijnlijke" tijd heeft! Maar zouden jullie niet overwegen (moest ze weer terug ellendiger worden) om haar beneden bij jullie te laten liggen? Zo hoort ze er nog altijd bij, en voelt ze zich niet nog meer zieker door daar boven alleen te liggen? Tuurlijk, ze zal waarschijnlijk zeggen, neen, hoeft niet....maar toen ik het logeerbedje van mama had opgesteld in de woonkamer, was ze toch gelukkig dat ze kon liggen en er toch bij hoorde!
Ik zou zeggen probeer nog zoveel mogelijk van elkaars aanwezigheid te genieten........de tijd gaat in zo'n gevallen eens zo snel, jammer genoeg!
Ik zou zeggen probeer nog zoveel mogelijk van elkaars aanwezigheid te genieten........de tijd gaat in zo'n gevallen eens zo snel, jammer genoeg!
dinsdag 26 oktober 2010 om 13:30
Bedankt voor de steun.
Ehh rider hoe krijg ik deze vraag dan bij de gezondheidspeiler
Helene 69 ze wil niet beneden liggen ze wil alleen in bed met de rolluiken gesloten en het licht uit alleen als wij er zijn , verder wil ze niemand zien, mag een klein lampje aan.
en pijn ja die heeft ze wel er is van alles ontstoken in haar buik en de dokter wil haar een morfinepleister geven maar dat wil ze persee niet ze weet dan dat ze slaperig gaat worden en ze wil zoveel mogelijk bij de les blijven.
Ehh rider hoe krijg ik deze vraag dan bij de gezondheidspeiler
Helene 69 ze wil niet beneden liggen ze wil alleen in bed met de rolluiken gesloten en het licht uit alleen als wij er zijn , verder wil ze niemand zien, mag een klein lampje aan.
en pijn ja die heeft ze wel er is van alles ontstoken in haar buik en de dokter wil haar een morfinepleister geven maar dat wil ze persee niet ze weet dan dat ze slaperig gaat worden en ze wil zoveel mogelijk bij de les blijven.
dinsdag 26 oktober 2010 om 13:40
dinsdag 26 oktober 2010 om 13:48
Nee ze wil alleen ons en vader zien verder niemand
ze is 83 jaar
Maar ze was tot 3 maanden geleden super goed deed iedere week bridgen en iedere dag wandelen.
Gaf grote etentjes voor familie en vrienden en nu wil ze alleen maar liggen en af en toe even naar beneden ook niet iedere dag maar als ze wil kan dat.
En pijn ja die heeft ze maar dat geeft ze niet toe.
De doter zei dat het ongeloofelijk is dat ze daar tegen kan in die situatie.
Maar goed ze kan heel koppig zijn.
Daarom denk ik, hoop ik, dat ze langer heeft dan 2 maanden ze wil er gewoon niet aan toegeven, wie wel eigenlijk, Maar als haar lichaam het niet meer aankan
Ik weet het allemaal niet heb het ,gelukkig, nog nooit meegemaakt.
ze is 83 jaar
Maar ze was tot 3 maanden geleden super goed deed iedere week bridgen en iedere dag wandelen.
Gaf grote etentjes voor familie en vrienden en nu wil ze alleen maar liggen en af en toe even naar beneden ook niet iedere dag maar als ze wil kan dat.
En pijn ja die heeft ze maar dat geeft ze niet toe.
De doter zei dat het ongeloofelijk is dat ze daar tegen kan in die situatie.
Maar goed ze kan heel koppig zijn.
Daarom denk ik, hoop ik, dat ze langer heeft dan 2 maanden ze wil er gewoon niet aan toegeven, wie wel eigenlijk, Maar als haar lichaam het niet meer aankan
Ik weet het allemaal niet heb het ,gelukkig, nog nooit meegemaakt.
dinsdag 26 oktober 2010 om 14:04
Toe geven dat ze aan deze vreselijke ziekte lijden, doen ze niet. Mama dacht, of hoopte dat het wel reuma zou zijn.....Weet je, je kan beter van het ergste uit gaan en je er ook al op voorbereiden, echt waar, leeft ze dan langer, probeer het dan voor haar en de andere familieleden zo comfortabel mogelijk te maken. De ziekte zal haar toch krijgen.......wanneer? Dat is iets wat niemand weet!
dinsdag 26 oktober 2010 om 14:29
Weet je, het is eigenlijk jammer dat ze het ontkennen. Neen, laat ik het anders uitdrukken: ze willen er niemand mee tot last zijn, ze willen ons niet verdrietig zien, en ons sparen.......Maar, het zou ook anders kunnen gaan, je zou nog heel intense momenten kunnen, mogen mee maken samen! En dan denk ik telkens weer aan het verhaal van Bianca40 die ook haar moeder verloren is. Hoe leuk, (mag ik toch zeggen hoop ik) ondanks alle miserie die ze hadden, toen haar moeder in het ziekenhuis lag.....en wat er nog allemaal verteld is geweest onder mekaar, ja zo kan het dus ook. Maarja, niet iedereen is hetzelfde en we moeten accepteren wat ze zelf nog willen of niet!
*Sorry voor deze off-topic: ja Bianca, ik heb altijd je verhaal gevolgd tot het einde en gaf me hoe dan ook een beetje kracht om sterk te blijven! Mama stond toen in die periode aan het begin van haar laatste reis...........
*Sorry voor deze off-topic: ja Bianca, ik heb altijd je verhaal gevolgd tot het einde en gaf me hoe dan ook een beetje kracht om sterk te blijven! Mama stond toen in die periode aan het begin van haar laatste reis...........
dinsdag 26 oktober 2010 om 16:01
Daan;
Heel veel sterkte de komende tijd. Ik las dat ze geen morfinepleisters wil omdat ze bang is er heel duf van te worden. Dat hoeft echt niet zo te zijn. Ik gebruik ze zelf al een hele tijd in forse dosering en ben er nog nooit duf van geweest. Alleen is het wel belangrijk dat er niet te hoog gedoseerd word, want dan heb je wel grote kans dat deze bijwerking optreed. Alle reden dus om dit stukje neer te leggen bij een goede anesthesist. Ik hoop van harte dat jullie nog even een goede tijd bij elkaar mogen zijn.
Heel veel sterkte de komende tijd. Ik las dat ze geen morfinepleisters wil omdat ze bang is er heel duf van te worden. Dat hoeft echt niet zo te zijn. Ik gebruik ze zelf al een hele tijd in forse dosering en ben er nog nooit duf van geweest. Alleen is het wel belangrijk dat er niet te hoog gedoseerd word, want dan heb je wel grote kans dat deze bijwerking optreed. Alle reden dus om dit stukje neer te leggen bij een goede anesthesist. Ik hoop van harte dat jullie nog even een goede tijd bij elkaar mogen zijn.
woensdag 27 oktober 2010 om 21:22
zaterdag 30 oktober 2010 om 23:16
zaterdag 30 oktober 2010 om 23:20
quote:Helene69 schreef op 26 oktober 2010 @ 14:29:
Weet je, het is eigenlijk jammer dat ze het ontkennen. Neen, laat ik het anders uitdrukken: ze willen er niemand mee tot last zijn, ze willen ons niet verdrietig zien, en ons sparen.......Maar, het zou ook anders kunnen gaan, je zou nog heel intense momenten kunnen, mogen mee maken samen! En dan denk ik telkens weer aan het verhaal van Bianca40 die ook haar moeder verloren is. Hoe leuk, (mag ik toch zeggen hoop ik) ondanks alle miserie die ze hadden, toen haar moeder in het ziekenhuis lag.....en wat er nog allemaal verteld is geweest onder mekaar, ja zo kan het dus ook. Maarja, niet iedereen is hetzelfde en we moeten accepteren wat ze zelf nog willen of niet!
*Sorry voor deze off-topic: ja Bianca, ik heb altijd je verhaal gevolgd tot het einde en gaf me hoe dan ook een beetje kracht om sterk te blijven! Mama stond toen in die periode aan het begin van haar laatste reis...........
Wat lief dat je daar gelijk aan moest denken En zoals je het beschrijft was het ook! Ik hoop dat TO ook nog vele 'mooie' momenten mag beleven... dat maakt - voor mij althans wel - de verwerking zo'n enorm stuk makkelijker.
Weet je, het is eigenlijk jammer dat ze het ontkennen. Neen, laat ik het anders uitdrukken: ze willen er niemand mee tot last zijn, ze willen ons niet verdrietig zien, en ons sparen.......Maar, het zou ook anders kunnen gaan, je zou nog heel intense momenten kunnen, mogen mee maken samen! En dan denk ik telkens weer aan het verhaal van Bianca40 die ook haar moeder verloren is. Hoe leuk, (mag ik toch zeggen hoop ik) ondanks alle miserie die ze hadden, toen haar moeder in het ziekenhuis lag.....en wat er nog allemaal verteld is geweest onder mekaar, ja zo kan het dus ook. Maarja, niet iedereen is hetzelfde en we moeten accepteren wat ze zelf nog willen of niet!
*Sorry voor deze off-topic: ja Bianca, ik heb altijd je verhaal gevolgd tot het einde en gaf me hoe dan ook een beetje kracht om sterk te blijven! Mama stond toen in die periode aan het begin van haar laatste reis...........
Wat lief dat je daar gelijk aan moest denken En zoals je het beschrijft was het ook! Ik hoop dat TO ook nog vele 'mooie' momenten mag beleven... dat maakt - voor mij althans wel - de verwerking zo'n enorm stuk makkelijker.
zaterdag 30 oktober 2010 om 23:23
quote:sylvana1 schreef op 30 oktober 2010 @ 23:16:
kan je moeder niet in een verpleeghuis dan......ik weet niet hoor het is maar een vraag.
Mijn tante is 4 oktober ook overleden aan Kanker maar verbleef in een verpleeghuis waar haar man iedere dag heen kwam
Zo wordt je vader veel minder belast!!!!Of bedoel je een hospice? Moet moeder ook maar net willen... En als het idd niet zo heel lang meer gaat duren.... Of zoals een collega gister tegen me zei: binnenkort heb ik zéeen van tijd om uit te rusten...
kan je moeder niet in een verpleeghuis dan......ik weet niet hoor het is maar een vraag.
Mijn tante is 4 oktober ook overleden aan Kanker maar verbleef in een verpleeghuis waar haar man iedere dag heen kwam
Zo wordt je vader veel minder belast!!!!Of bedoel je een hospice? Moet moeder ook maar net willen... En als het idd niet zo heel lang meer gaat duren.... Of zoals een collega gister tegen me zei: binnenkort heb ik zéeen van tijd om uit te rusten...
