Gezondheid
alle pijlers
Niet bij behandeling van dochter 4 mogen zijn
donderdag 29 november 2012 om 18:52
Wij lopen met onze dochter van bijna 4 bij de kindertandarts (ze heeft kaasmolarenkiezen) en op zich doen ze het fantastisch met kleine kindjes. Vandaag zijn we weer geweest en kregen we te horen dat we de volgende keer niet meer mee mogen de behandelkamer in omdat ze de grens vanaf 4 jaar hebben dat ouders mee mogen. Ze vertelde dat de behandeling dan vaak beter gaat omdat ze beter contact krijgen met de kinderen. Zal allemaal best maar elke vezel in mijn lijf schreeuwt : ze is veel te klein om alleen medische behandelingen te ondergaaan. Ik vind het zo naar en ook best raar. Bij huisarts, CB, en zelfs het ziekenhuis overal mag je bij zijn. Wordt in het ziekenhuis zelfs gevraagd bij bepaalde dingen zo van neem haar maar op schoot etc.
Ik heb al gegoogled en kom erop dat ik recht heb om bij de behandeling van mijn kind te zijn. Echter hebben we al aangegeven bij de kindertandarts dat wij erbij willen en toen zei ze "dat zijn onze regels en we willen geen uitzonderingen maken. Ik heb al gekeken of er andere kindertandartsen zijn maar bijna allemaal hebben ze dit op hun site staan. Ik heb onze eigen tandarts gebeld die ons heeft doorgestuurd naar de kindertandarts in de hoop dat we terug kunnen. Wie heeft er ervaring met een kindertandarts die deze regel niet heeft of juist wel en die ook van die kleine kindjes heeft en kan vertellen dat ik mij misschien we ontzettend aanstel
Ik heb al gegoogled en kom erop dat ik recht heb om bij de behandeling van mijn kind te zijn. Echter hebben we al aangegeven bij de kindertandarts dat wij erbij willen en toen zei ze "dat zijn onze regels en we willen geen uitzonderingen maken. Ik heb al gekeken of er andere kindertandartsen zijn maar bijna allemaal hebben ze dit op hun site staan. Ik heb onze eigen tandarts gebeld die ons heeft doorgestuurd naar de kindertandarts in de hoop dat we terug kunnen. Wie heeft er ervaring met een kindertandarts die deze regel niet heeft of juist wel en die ook van die kleine kindjes heeft en kan vertellen dat ik mij misschien we ontzettend aanstel
donderdag 29 november 2012 om 19:37
Summer, mijn moeder (hartstikke volwassen natuurlijk, dat wel) gaat ook naar het acta na slechte ervaringen met een angsttandarts die gewoon doorging nadat er vooraf een stopwoord was afgesproken. Zij is nu stukken tevredener. Op basis van die ervaring zou ik het acta best willen overwegen voor mijn kind. Zeker als je er dan wel bij mag blijven als je weet dat dat beter werkt voor je kind.
Het Viva forum is papaja.
donderdag 29 november 2012 om 19:40
quote:knorretje28 schreef op 29 november 2012 @ 19:32:
@summerdance dank je wel voor je post. Dit verhelderd de zaak wel wat, maar blijft dat vervelende moedergevoel er nog;)
De controle- afspraken zijn voor mij inderdaad iets waarvan ik denk a la, maar die behandelafspraken waarbij ze dus boren en mijn dochter dus echt bang is dat vind ik dus naar. Ook omdat ze gewoon nog niet kan uitleggen wat er gebeurd. Vandaag in de auto onderweg zei ze "ik vind die stok niet zo leuk" Welke stok lieverd? Die stok die geluidjes maakt. Uiteindelijk was het dus de blazer en daar kwam ik achter (vandaag dus laatste keer dat we erbij mochten zijn) omdat toen hij in de buurt van haar mond kwam ze dus zei die bedoel ik. Hoe moet ik dan weten wat ze doen als ze echt iets eng/ vervelend of naar vind. Ook schreef hier iemand tandartsen zijn mensen en maken fouten hoe kom ik daar ooit achter als dochter alleen gaat. Niet dat ik er al bij voorbaat vanuit ga dat het mis gaat, maar toch.Natuurlijk makan tandartsen fouten, maar zou je dat wel merken als je erbij was? Ik denk dat de meesten van ons daar echt te weinig kennis voor hebben.
@summerdance dank je wel voor je post. Dit verhelderd de zaak wel wat, maar blijft dat vervelende moedergevoel er nog;)
De controle- afspraken zijn voor mij inderdaad iets waarvan ik denk a la, maar die behandelafspraken waarbij ze dus boren en mijn dochter dus echt bang is dat vind ik dus naar. Ook omdat ze gewoon nog niet kan uitleggen wat er gebeurd. Vandaag in de auto onderweg zei ze "ik vind die stok niet zo leuk" Welke stok lieverd? Die stok die geluidjes maakt. Uiteindelijk was het dus de blazer en daar kwam ik achter (vandaag dus laatste keer dat we erbij mochten zijn) omdat toen hij in de buurt van haar mond kwam ze dus zei die bedoel ik. Hoe moet ik dan weten wat ze doen als ze echt iets eng/ vervelend of naar vind. Ook schreef hier iemand tandartsen zijn mensen en maken fouten hoe kom ik daar ooit achter als dochter alleen gaat. Niet dat ik er al bij voorbaat vanuit ga dat het mis gaat, maar toch.Natuurlijk makan tandartsen fouten, maar zou je dat wel merken als je erbij was? Ik denk dat de meesten van ons daar echt te weinig kennis voor hebben.
donderdag 29 november 2012 om 19:40
quote:qwerttu schreef op 29 november 2012 @ 19:20:
[...]
Grappig, dat jij die twee activiteiten beschouwt als activiteiten die voor een kind dezelfde lading hebben. Dat is natuurlijk niet zo. Zo'n behandelruimte met behandelaars is voor een kind an sich al intimiderend. De speeltuin is dat niet.
dan voer je toch ook de operaties en behandeling zelf uit?
jij weet alles toch beter.
[...]
Grappig, dat jij die twee activiteiten beschouwt als activiteiten die voor een kind dezelfde lading hebben. Dat is natuurlijk niet zo. Zo'n behandelruimte met behandelaars is voor een kind an sich al intimiderend. De speeltuin is dat niet.
dan voer je toch ook de operaties en behandeling zelf uit?
jij weet alles toch beter.
donderdag 29 november 2012 om 19:40
quote:AGirl schreef op 29 november 2012 @ 19:33:
Kinderen reageren anders als hun ouders erbij zijn. Als ze alleen naar de dokter gaan voelen ze zich misschien heel volwassen en stoer, waardoor ze beter meewerken? Daarnaast heb ik wel eens gehoord dat kinderen het hun ouders kwalijk kunnen nemen dat ze iemand (een arts) hen pijn laten doen. Ik heb wel eens gehoord dat ouders daarom niet bij de behandeling zijn maar ze achteraf kunnen troosten. En op die manier de verstandhoudingen beter blijven.
Die redenatie snap ik dus niet. Want waarom zou je kind wel boos zijn als iemand 'm pijn doet waar je naast staan en zou die zich minder in de steek gelaten voelen als je 'm moederziel alleen een behandelkamer in stuurt waar 'm pijn gedaan wordt? In de eerste situatie is er tenminste nog iemand in de buurt die je kan steunen, al is het maar met een aanraking of een blik. In de tweede situatie laat je moeder dus én toe dat je pijn gedaan wordt, én ze stuurt je er ook nog eens moederziel alleen op af, zonder steun.
Ik weet wel in welke situatie ik bozer zou zijn en dat is niet in de eerste situatie. Sterker nog: het sluit ook helemaal niet aan bij de ervaringen die ik als jong kind in het ziekenhuis heb gehad (veel opnames en operaties in een tijd waarin mijn ouders nergens bij mochten blijven en alleen tijdens bezoekuur langs mochten komen). De onderzoeken waar mijn moeder bij was (die soms erg vervelend konden zijn) waren een stuk minder traumatisch dan de momenten waarop ik het in mijn eentje moest rooien in het ziekenhuis.
Kinderen reageren anders als hun ouders erbij zijn. Als ze alleen naar de dokter gaan voelen ze zich misschien heel volwassen en stoer, waardoor ze beter meewerken? Daarnaast heb ik wel eens gehoord dat kinderen het hun ouders kwalijk kunnen nemen dat ze iemand (een arts) hen pijn laten doen. Ik heb wel eens gehoord dat ouders daarom niet bij de behandeling zijn maar ze achteraf kunnen troosten. En op die manier de verstandhoudingen beter blijven.
Die redenatie snap ik dus niet. Want waarom zou je kind wel boos zijn als iemand 'm pijn doet waar je naast staan en zou die zich minder in de steek gelaten voelen als je 'm moederziel alleen een behandelkamer in stuurt waar 'm pijn gedaan wordt? In de eerste situatie is er tenminste nog iemand in de buurt die je kan steunen, al is het maar met een aanraking of een blik. In de tweede situatie laat je moeder dus én toe dat je pijn gedaan wordt, én ze stuurt je er ook nog eens moederziel alleen op af, zonder steun.
Ik weet wel in welke situatie ik bozer zou zijn en dat is niet in de eerste situatie. Sterker nog: het sluit ook helemaal niet aan bij de ervaringen die ik als jong kind in het ziekenhuis heb gehad (veel opnames en operaties in een tijd waarin mijn ouders nergens bij mochten blijven en alleen tijdens bezoekuur langs mochten komen). De onderzoeken waar mijn moeder bij was (die soms erg vervelend konden zijn) waren een stuk minder traumatisch dan de momenten waarop ik het in mijn eentje moest rooien in het ziekenhuis.
donderdag 29 november 2012 om 19:40
quote:SeptemberGirl schreef op 29 november 2012 @ 19:32:
[...]
Ik denk niet dat dat te 'leren' is, als je als kind veel pijn ervaart in een onbekende situatie.
Fijn dat het voor jou allemaal goed heeft uitgepakt, maar ik heb het als traumatisch ervaren, en het maakt dat ik nu nog steeds heel erg bang ben voor de tandarts (en ik valium moet nemen als het weer zo ver is).
Geloof me...een tandarts doet geen pijn
Er zijn zalfjes om het prikken van de prik tegen te gaan
Het is echt aangeleerde angst, van ouders overgenomen of door een nare ervaring.
Want als het echt heel erg vreselijk zou zijn, dan zou niemand naar de tandarts durven
Juist doordat jij het als traumatisch hebt ervaren (mede ook omdat je een hork als tandarts had) heb je die angst in je.
Daarom zijn ouders er bij ons ook altijd de eerste keer WEL bij
Zodat ze zelf kunnen zien wat we uitleggen, wat we doen en wat de klik is met een kind
Euhmm...hoe moet ik het uitleggen
Als kindjes bij ons voor de eerste keer komen nemen we extra tijd voor ze
Mogen ze kijken, zelf de stoel bedienen, mogen ze zelf het haakje vasthouden en bij moeder bijvoorbeeld in de mond kijken
En elke keer wordt dat opgebouwd
Kijk, als kindjes vanaf 2,5 jaar meekomen naar de tandarts zijn de eerste bezoeken al niet eng, want dan gebeurt er nog niets
En zo leren wij de kindjes dat wij echt niet eng zijn
En ergens doen we het goed, want onze kamers zijn compleet behangen met tekeningen
Het klinkt heel stom, maar juist die eerste paar bezoeken zijn voor de band tussen tandarts en kind heel belangrijk
Als een kind 2 is heeft het namelijk nog geen gapende gaten die eng zijn.
[...]
Ik denk niet dat dat te 'leren' is, als je als kind veel pijn ervaart in een onbekende situatie.
Fijn dat het voor jou allemaal goed heeft uitgepakt, maar ik heb het als traumatisch ervaren, en het maakt dat ik nu nog steeds heel erg bang ben voor de tandarts (en ik valium moet nemen als het weer zo ver is).
Geloof me...een tandarts doet geen pijn
Er zijn zalfjes om het prikken van de prik tegen te gaan
Het is echt aangeleerde angst, van ouders overgenomen of door een nare ervaring.
Want als het echt heel erg vreselijk zou zijn, dan zou niemand naar de tandarts durven
Juist doordat jij het als traumatisch hebt ervaren (mede ook omdat je een hork als tandarts had) heb je die angst in je.
Daarom zijn ouders er bij ons ook altijd de eerste keer WEL bij
Zodat ze zelf kunnen zien wat we uitleggen, wat we doen en wat de klik is met een kind
Euhmm...hoe moet ik het uitleggen
Als kindjes bij ons voor de eerste keer komen nemen we extra tijd voor ze
Mogen ze kijken, zelf de stoel bedienen, mogen ze zelf het haakje vasthouden en bij moeder bijvoorbeeld in de mond kijken
En elke keer wordt dat opgebouwd
Kijk, als kindjes vanaf 2,5 jaar meekomen naar de tandarts zijn de eerste bezoeken al niet eng, want dan gebeurt er nog niets
En zo leren wij de kindjes dat wij echt niet eng zijn
En ergens doen we het goed, want onze kamers zijn compleet behangen met tekeningen
Het klinkt heel stom, maar juist die eerste paar bezoeken zijn voor de band tussen tandarts en kind heel belangrijk
Als een kind 2 is heeft het namelijk nog geen gapende gaten die eng zijn.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 29 november 2012 om 19:42
quote:anky schreef op 29 november 2012 @ 19:37:
[...]
Dit is toch niet te vergelijken. In de situatie die hier beschreven wordt is er sprake van een kindertandarts (dus iemand die gespecialiseerd is in het behandelen van jonge kinderen), waar an TO zelf al beschrijft dat ze het geweldig doen met kleine kinderen.
Ik zou het gewoon een keer proberen, zeker als je verder tevreden bent over de tandarts en de manier waarop ze met kinderen omgaan.Dan nog. Een onbekende doet je (vanuit het kind gesproken), ben je in een onbekende omgeving, en zijn je ouders er niet.
[...]
Dit is toch niet te vergelijken. In de situatie die hier beschreven wordt is er sprake van een kindertandarts (dus iemand die gespecialiseerd is in het behandelen van jonge kinderen), waar an TO zelf al beschrijft dat ze het geweldig doen met kleine kinderen.
Ik zou het gewoon een keer proberen, zeker als je verder tevreden bent over de tandarts en de manier waarop ze met kinderen omgaan.Dan nog. Een onbekende doet je (vanuit het kind gesproken), ben je in een onbekende omgeving, en zijn je ouders er niet.
donderdag 29 november 2012 om 19:42
donderdag 29 november 2012 om 19:43
Snoezekind zou van mij alleen naar de tandarts mogen, die man en zijn assistente ken ik sinds ik zelf een kleuter was.
Als ik érgens vertrouwen in heb, dan is het in die twee.
Ik heb twee jaar als puberT bij mijn vader gewoond en had toen een andere tandarts. Een beul van een wijf, dat me tien vullingen voor niets heeft bezorgd (particulier kindje, dat tikt lekker aan).
Toen ik met Snoezeman ging samenwonen ben ik teruggerend naar mijn "oude tandarts". Hij schrok van mijn vullingen en maakte meteen een foto toen ik zei dat er nog tien gevuld moesten worden. We zijn nu tweeëntwintig jaar en twee vullingen verder.
Als ik érgens vertrouwen in heb, dan is het in die twee.
Ik heb twee jaar als puberT bij mijn vader gewoond en had toen een andere tandarts. Een beul van een wijf, dat me tien vullingen voor niets heeft bezorgd (particulier kindje, dat tikt lekker aan).
Toen ik met Snoezeman ging samenwonen ben ik teruggerend naar mijn "oude tandarts". Hij schrok van mijn vullingen en maakte meteen een foto toen ik zei dat er nog tien gevuld moesten worden. We zijn nu tweeëntwintig jaar en twee vullingen verder.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
donderdag 29 november 2012 om 19:43
Ik wilde trouwens best even op de gang wachten bij het aanstippen van wratten bij mijn dochter. Dat weigerde ze echt. Ik dacht dat dat misschien kon helpen maar dat was nou weer niet echt de bedoeling.
Bij logopedie vind ik het ook niet zo nodig om erbij te zijn maar was ik wel altijd. Misschien werkt het wel heel goed hoor bij een tandarts.
Bij logopedie vind ik het ook niet zo nodig om erbij te zijn maar was ik wel altijd. Misschien werkt het wel heel goed hoor bij een tandarts.
Het Viva forum is papaja.
donderdag 29 november 2012 om 19:44
quote:Summerdance schreef op 29 november 2012 @ 19:40:
[...]
Geloof me...een tandarts doet geen pijn
Absoluut onjuist. Jij mag met mij mee naar de tandarts, en als ik pijn heb, knijp ik je. Zullen we eens even zien hoe het met jouw handje is na de behandeling (en als de WKB weer misgaat, of ''oohh dan zetten we er nog een spuit verdoving bij want blijkbaar werkt de vorige nog niet goed'' etc etc).
Als de TA geen pijn zou doen, zouden mensen er niet zo bang voor zijn.
[...]
Geloof me...een tandarts doet geen pijn
Absoluut onjuist. Jij mag met mij mee naar de tandarts, en als ik pijn heb, knijp ik je. Zullen we eens even zien hoe het met jouw handje is na de behandeling (en als de WKB weer misgaat, of ''oohh dan zetten we er nog een spuit verdoving bij want blijkbaar werkt de vorige nog niet goed'' etc etc).
Als de TA geen pijn zou doen, zouden mensen er niet zo bang voor zijn.
donderdag 29 november 2012 om 19:46
donderdag 29 november 2012 om 19:47
quote:SeptemberGirl schreef op 29 november 2012 @ 19:42:
[...]
Dan nog. Een onbekende doet je (vanuit het kind gesproken), ben je in een onbekende omgeving, en zijn je ouders er niet.
Je gaat er nu al standaard vanuit dat een kind het eng zal vinden en dat is denk ik een angst die heel veel ouders hebben.
Mijn kinderen vinden de tandarts totaal niet eng (ook al gaan ze van jongs af aan alleen de behandelkamer binnen). Zelfs mijn dochter van 4 jaar, waarbij een keer tanden getrokken moesten worden na een nare val,gaat met plezier naar binnen. Gewoon een aardige tandarts die goed met kinderen om kan gaan.
[...]
Dan nog. Een onbekende doet je (vanuit het kind gesproken), ben je in een onbekende omgeving, en zijn je ouders er niet.
Je gaat er nu al standaard vanuit dat een kind het eng zal vinden en dat is denk ik een angst die heel veel ouders hebben.
Mijn kinderen vinden de tandarts totaal niet eng (ook al gaan ze van jongs af aan alleen de behandelkamer binnen). Zelfs mijn dochter van 4 jaar, waarbij een keer tanden getrokken moesten worden na een nare val,gaat met plezier naar binnen. Gewoon een aardige tandarts die goed met kinderen om kan gaan.
donderdag 29 november 2012 om 19:47
Bij de huisarts ben ik tot nu toe wel altijd meegeweest met Snoezekind, als me gevraagd zou worden op de gang te blijven, dan was dat ook prima. Voor wratjes aanstippen vindt de assistente het wel praktisch dat ik erbij ben, dan ben ik namelijk de stressbal die geknepen gaat worden.
Bij de psychologe lieten we hem ook met een gerust hart achter, en gingen zelf een paar uurtjes shoppen. Nog nooit een kind zó vrolijk gezien, als na die WISC-III.
Bij de psychologe lieten we hem ook met een gerust hart achter, en gingen zelf een paar uurtjes shoppen. Nog nooit een kind zó vrolijk gezien, als na die WISC-III.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
donderdag 29 november 2012 om 19:48
quote:SeptemberGirl schreef op 29 november 2012 @ 19:44:
[...]
Absoluut onjuist. Jij mag met mij mee naar de tandarts, en als ik pijn heb, knijp ik je. Zullen we eens even zien hoe het met jouw handje is na de behandeling (en als de WKB weer misgaat, of ''oohh dan zetten we er nog een spuit verdoving bij want blijkbaar werkt de vorige nog niet goed'' etc etc).
Als de TA geen pijn zou doen, zouden mensen er niet zo bang voor zijn.
het is gewenning, en een spuitje is zo werkzaam.
het klopt dat je bang word gemaakt,de tandarts is niet leuk maar hij is er om je te helpen.
enige irritante is het geluid, dat gaat gewoon door je botten heen, daar kan ik niet tegen.
[...]
Absoluut onjuist. Jij mag met mij mee naar de tandarts, en als ik pijn heb, knijp ik je. Zullen we eens even zien hoe het met jouw handje is na de behandeling (en als de WKB weer misgaat, of ''oohh dan zetten we er nog een spuit verdoving bij want blijkbaar werkt de vorige nog niet goed'' etc etc).
Als de TA geen pijn zou doen, zouden mensen er niet zo bang voor zijn.
het is gewenning, en een spuitje is zo werkzaam.
het klopt dat je bang word gemaakt,de tandarts is niet leuk maar hij is er om je te helpen.
enige irritante is het geluid, dat gaat gewoon door je botten heen, daar kan ik niet tegen.
donderdag 29 november 2012 om 19:48
quote:NymphadoraTonks schreef op 29 november 2012 @ 19:43:
Ik wilde trouwens best even op de gang wachten bij het aanstippen van wratten bij mijn dochter. Dat weigerde ze echt. Ik dacht dat dat misschien kon helpen maar dat was nou weer niet echt de bedoeling.
Bij logopedie vind ik het ook niet zo nodig om erbij te zijn maar was ik wel altijd. Misschien werkt het wel heel goed hoor bij een tandarts.
En dat is precies het hele ding
Ouders willen heel graag helpen, en dat is ook echt logisch
Wat ze alleen vergeten is dat ze soms niet helpen
Stel je voor:
Kindje ligt in de stoel en kijkt...precies naar boven
Wil kindje vader of moeder kunnen zien moet het kindje zijn of haar hoofd draaien
Dat betekent dus dat de mond uit het gezichtsveld van de tandarts loopt
De tandarts legt het hoofdje weer recht, want anders kan hij niet vullen (kies verdwijnt onder het spuug, mondje zakt dicht)
En dan begint het gevecht....
Rechtleggen, wegdraaien, rechtleggen
Want echt, we geloven dat ouders de beste bedoelingen hebben, maar soms werkt het gewoon niet
Ik wilde trouwens best even op de gang wachten bij het aanstippen van wratten bij mijn dochter. Dat weigerde ze echt. Ik dacht dat dat misschien kon helpen maar dat was nou weer niet echt de bedoeling.
Bij logopedie vind ik het ook niet zo nodig om erbij te zijn maar was ik wel altijd. Misschien werkt het wel heel goed hoor bij een tandarts.
En dat is precies het hele ding
Ouders willen heel graag helpen, en dat is ook echt logisch
Wat ze alleen vergeten is dat ze soms niet helpen
Stel je voor:
Kindje ligt in de stoel en kijkt...precies naar boven
Wil kindje vader of moeder kunnen zien moet het kindje zijn of haar hoofd draaien
Dat betekent dus dat de mond uit het gezichtsveld van de tandarts loopt
De tandarts legt het hoofdje weer recht, want anders kan hij niet vullen (kies verdwijnt onder het spuug, mondje zakt dicht)
En dan begint het gevecht....
Rechtleggen, wegdraaien, rechtleggen
Want echt, we geloven dat ouders de beste bedoelingen hebben, maar soms werkt het gewoon niet
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 29 november 2012 om 19:48
In het ziekenhuis is mijn ervaring dat ze ouders juist overal bij willen hebben. Ik mocht met mijn zoontje mee de OK in tot hij in slaap was. Daarna moest ik buiten wachten en voor hij wakker werd was ik weer aan zijn bed. Ze stimuleren ook dat er 24 uur per dag ouders bij het kind zijn, ook 's nachts. Zo voelt het kind zich veilig. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om mijn kind alleen te laten bij een medische behandeling. Ook niet bij de tandarts.
