Gezondheid
alle pijlers
Ovulatiepijn? Endometriose?
maandag 30 april 2012 om 20:34
Sinds drie maanden ben ik ongesteld, na een behandeling tegen endometriose, waarbij ik een half jaar in de overgang gehouden ben. Ik heb niet echt klachten gehad, tot vandaag. Vermoedelijk heb ik gister een eisprong gehad. Dat zegt mijn app, die ik er speciaal voor bijhou. Vandaag heb ik het gevoel dat ik ongesteld moet worden. Lage rugpijn, ik voel mijn baarmoeder en ben moe. Met vlagen misselijk, verdoofd gevoel in tandvlees. En ik maak me druk. Ik ben echt bang dat de endometriose terug is. Omdat ik nu niets kan en morgen pas de gynaecoloog kan bellen, ben ik eigenlijk op zoek naar wat geruststelling. Hoort dit misschien bij een ovulatie? Ik heb werkelijk geen idee hoe lang dat duren kan. Als ik google kom ik óf enge verhalen tegen, óf op sites terecht waar meiden zwanger willen worden en bij ieder pijntje hoop hebben. Ben maar gestopt met zoeken. Ergens weet ik dat niemand weet waar mijn klachten vandaan komen, maar ben toch op zoek naar een vorm van geruststelling, denk ik. Ik merk dat ik me ontzettend druk maak. Ben van de endometriose behoorlijk geschrokken, omdat er wel een kinderwens is. Ooit hoop ik moeder te worden. In mijn hoofd ben ik al bezig met de vragen stellen wat ik moet als dat niet blijkt te kunnen. Ben vermoedelijk op zoek naar reacties die mijn paniek wat verzachten.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
maandag 18 juni 2012 om 04:13
Hopelijk leest iemand dit. Wil geen nieuw topic openen. Ik heb voor de operatie gekozen voor een algehele narcose, met ruggeprik. Maar ik zie nu zo op tegen de ruggeprik! Ik wil toch de morfinepomp en medicatie tegen misselijkheid, denk ik.... Zou dat nog kunnen?
Ruggeprik verlamt de onderkant, zei een collega. En ik wil geen katheter! Ja, tijdens de operatie is het prima, maar niet als ik wakker ben. Geen idee waarom het me nu naar de strot vliegt. Ik hoop denk ik dat ik snel weer naar huis mag. En hopelijk kan ik de ergste pijn dan opvangen met paracetamol.
Ruggeprik verlamt de onderkant, zei een collega. En ik wil geen katheter! Ja, tijdens de operatie is het prima, maar niet als ik wakker ben. Geen idee waarom het me nu naar de strot vliegt. Ik hoop denk ik dat ik snel weer naar huis mag. En hopelijk kan ik de ergste pijn dan opvangen met paracetamol.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
woensdag 20 juni 2012 om 20:03
Kookwekkertje01, ik hoop dat je dit al snel weer leest, en ik ben ook zo benieuwd hoe de operatie is gegaan?
Ik moet maandag voor het eerst naar de gynaecoloog (ben nu 31 jaar). Ikzelf loop al sinds mijn eerste menstruatie "te klooien" met de pijn (en langdurige zware menstruaties) en ben daardoor ook op advies van de huisarts op m'n 16e aan de pil gegaan. Ervan uitgaande dat het er allemaal maar bij hoorde, had ik het gevoel dat ik me 1x per maand aanstelde en verbeet de pijn met pijnstillers en stortte thuis vaak in van de moeheid. Met name het naar de wc gaan werd een jaar of 3-4 geleden enorm pijnlijk en ik wist dat het niet klopte. Ik zat huilend op de wc. Ik had alle moed verzameld en toen ben ik met alle pijn naar de huisarts gegaan en wat was ik blij dat zijn tijdelijke vervanger een vrouwelijke arts was...zij begreep het tenminste, dacht ik... Nou, nu dus niet meer! Wat onderzoekjes gedaan en tja, het kon endometriose zijn, maar ook gewoon wat gerommel met de darmen, wat normaal was tijdens de menstruatie. En omdat er niet zoveel aan te doen viel (ze zei dat als het endometriose was, dan kan er niet zoveel aan gedaan worden, zeker als je nog kinderen zou willen) en aangezien ik al aan de pil was, kreeg ik Naproxen, dat zou afdoende moeten zijn (voor nu). Had ik toen maar doorgezet... Mijn moeder en oma hebben het ook gehad en bij hun hebben ze de baarmoeder verwijderd.
Ik had vervolgens weer dat gevoel dat ik me aanstelde. Had ik achteraf maar ECHT gezegd hoeveel pijn ik had. De Naproxen maakte de pijn dragelijker, ik kon tenminste weer naar de wc. Tot een jaar geleden dat ook niet meer hielp en de wanhoop nabij was. Heb nu ook tussen de menstruatie door pijn, tijdens de pil, ook met vrijen. Dus ik weer naar de huisarts, mijn eigen huisarts, en wat blijkt, zijn vrouw heeft dit in hevige mate gehad en ik heb een doorverwijzing gekregen! Helaas duurde het 2 maand voor ik naar 1 van de gyn's kon waar mijn huisarts vertrouwen in had, en die 2 maand is eindelijk voorbij... Ik weigerde om naar een andere gyn te gaan, die het misschien weer weg zou wuifen, dus dan maar 2 maand wachten!
Ik ben het zo zat en zoek echt een luisterend oor, vandaar dat ik hier terecht ben gekomen. Dit was het meest recente topic en ik wens jou, kookwekkertje (en alle anderen) heel veel sterkte.
Dit lucht echt even op...
Ik moet maandag voor het eerst naar de gynaecoloog (ben nu 31 jaar). Ikzelf loop al sinds mijn eerste menstruatie "te klooien" met de pijn (en langdurige zware menstruaties) en ben daardoor ook op advies van de huisarts op m'n 16e aan de pil gegaan. Ervan uitgaande dat het er allemaal maar bij hoorde, had ik het gevoel dat ik me 1x per maand aanstelde en verbeet de pijn met pijnstillers en stortte thuis vaak in van de moeheid. Met name het naar de wc gaan werd een jaar of 3-4 geleden enorm pijnlijk en ik wist dat het niet klopte. Ik zat huilend op de wc. Ik had alle moed verzameld en toen ben ik met alle pijn naar de huisarts gegaan en wat was ik blij dat zijn tijdelijke vervanger een vrouwelijke arts was...zij begreep het tenminste, dacht ik... Nou, nu dus niet meer! Wat onderzoekjes gedaan en tja, het kon endometriose zijn, maar ook gewoon wat gerommel met de darmen, wat normaal was tijdens de menstruatie. En omdat er niet zoveel aan te doen viel (ze zei dat als het endometriose was, dan kan er niet zoveel aan gedaan worden, zeker als je nog kinderen zou willen) en aangezien ik al aan de pil was, kreeg ik Naproxen, dat zou afdoende moeten zijn (voor nu). Had ik toen maar doorgezet... Mijn moeder en oma hebben het ook gehad en bij hun hebben ze de baarmoeder verwijderd.
Ik had vervolgens weer dat gevoel dat ik me aanstelde. Had ik achteraf maar ECHT gezegd hoeveel pijn ik had. De Naproxen maakte de pijn dragelijker, ik kon tenminste weer naar de wc. Tot een jaar geleden dat ook niet meer hielp en de wanhoop nabij was. Heb nu ook tussen de menstruatie door pijn, tijdens de pil, ook met vrijen. Dus ik weer naar de huisarts, mijn eigen huisarts, en wat blijkt, zijn vrouw heeft dit in hevige mate gehad en ik heb een doorverwijzing gekregen! Helaas duurde het 2 maand voor ik naar 1 van de gyn's kon waar mijn huisarts vertrouwen in had, en die 2 maand is eindelijk voorbij... Ik weigerde om naar een andere gyn te gaan, die het misschien weer weg zou wuifen, dus dan maar 2 maand wachten!
Ik ben het zo zat en zoek echt een luisterend oor, vandaar dat ik hier terecht ben gekomen. Dit was het meest recente topic en ik wens jou, kookwekkertje (en alle anderen) heel veel sterkte.
Dit lucht echt even op...
woensdag 20 juni 2012 om 21:04
Wat een herkenbaar verhaal, gekopkoken. Zelfde leeftijd, óók het Naproxen-verhaal en ook uiteindelijk naar de gyn.
Ik lig nog in het ziekenhuis. Operatie is gelukt. Ik heb beide eierstokken nog. Stik wel van de pijn, moet ik eerlijk toegeven. Ben ook nog suf. Maar wilde op je reageren.
Ik hoop dat het voor jou meevalt, maandag. Het klinkt als endometriose. Kan me zelfs voorstellen dat je er een soort op hoopt. Niet omdat het zo prettig is, maar omdat je dan in ieder geval een diagnose hebt en daar wel iets mee kunt. Met vage klachten, kom je inderdaad nergens. Dat weet ik helaas ook...
Vorig jaar is bij mij ook al geopereerd, maar toen via een kijkoperatie. De arts heeft veel haarden weg kunnen halen en op wat littekenweefsel na, zijn ook mijn darmen nu schoon. Het is heftig geweest, twee operaties in nog geen jaar. Maar in verband met kinderwens en om van de pijn af te komen, lijkt het er op dat het het wel waard is geweest.
Succes, maandag. Ben benieuwd wat je te horen krijgt. Ik suf nog even door, op de morfine. Deze reactie heeft een kwartier gekost.
Ik lig nog in het ziekenhuis. Operatie is gelukt. Ik heb beide eierstokken nog. Stik wel van de pijn, moet ik eerlijk toegeven. Ben ook nog suf. Maar wilde op je reageren.
Ik hoop dat het voor jou meevalt, maandag. Het klinkt als endometriose. Kan me zelfs voorstellen dat je er een soort op hoopt. Niet omdat het zo prettig is, maar omdat je dan in ieder geval een diagnose hebt en daar wel iets mee kunt. Met vage klachten, kom je inderdaad nergens. Dat weet ik helaas ook...
Vorig jaar is bij mij ook al geopereerd, maar toen via een kijkoperatie. De arts heeft veel haarden weg kunnen halen en op wat littekenweefsel na, zijn ook mijn darmen nu schoon. Het is heftig geweest, twee operaties in nog geen jaar. Maar in verband met kinderwens en om van de pijn af te komen, lijkt het er op dat het het wel waard is geweest.
Succes, maandag. Ben benieuwd wat je te horen krijgt. Ik suf nog even door, op de morfine. Deze reactie heeft een kwartier gekost.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
woensdag 20 juni 2012 om 21:08
Wat fijn dat je reageert.. en dat terwijl je in het ziekenhuis ligt! Ik hoop dat je snel opknapt. Echt veel sterkte. En laat het het allemaal inderdaad waard zijn geweest, ik hoop het zo voor je.
En ja, stiekem hoop ik erop dat dat het is, het klinkt inderdaad gek, maar dan kan ik tenminste verder. Hoe zien we dan wel weer.
Ik houd je op de hoogte
En ja, stiekem hoop ik erop dat dat het is, het klinkt inderdaad gek, maar dan kan ik tenminste verder. Hoe zien we dan wel weer.
Ik houd je op de hoogte
vrijdag 22 juni 2012 om 14:21
Zo, ben thuis. De pijn is draaglijk. De eierstokken zelf, voel ik eigenlijk niet eens. Het is alleen de buikwond, die ik voel.
Achteraf is het me erg meegevallen. Nu ik geen pijn heb aan de eierstokken, merk ik pas dat ik eigenlijk elke dag veel pijn had. Dat ben ik "gewoon" gaan vinden. Tot het punt waarop het ondraaglijk werd.
De arts heeft dus uiteindelijk niet 1, maar 2 cysten verwijderd. De rest van de buik zag er goed uit. Ik heb wel wat littekenweefsel bij mijn darmen, maar dat is niet operabel. Wanneer ik er last van heb, moet er een andere oplossing gezocht worden. Het risico dat ze de darm perforeren en ik met een stoma eindig, is te groot.
Ik mag nu zes weken niet belasten. Ik mag gelukkig wel douchen en wanneer de hechting er uit is, mag ik zelfs zwemmen. Zes weken lijken erg lang. Dat zijn dus zes weken geen boodschappen doen, niet tillen, niet werken, niet stofzuigen. Klonk wel leuk, maar ik ben net een dag thuis en ik moet me echt heel erg inhouden. Liet net iets vallen. Nu moet ik wachten tot mijn vriend thuis is, want ik mag het niet oprapen. Alles moet op geleidde van pijn. Goddank heb ik pijnstillers. Risico is dan wel dat ik te veel doe, omdat ik het toch niet voel. Ik zal dus nog even moeten wennen aan mijn nieuwe bestaan als "luie slet". Maar als dat het enige is,.. Ik vind dat ik uiteindelijk best geluk gehad heb.
Achteraf is het me erg meegevallen. Nu ik geen pijn heb aan de eierstokken, merk ik pas dat ik eigenlijk elke dag veel pijn had. Dat ben ik "gewoon" gaan vinden. Tot het punt waarop het ondraaglijk werd.
De arts heeft dus uiteindelijk niet 1, maar 2 cysten verwijderd. De rest van de buik zag er goed uit. Ik heb wel wat littekenweefsel bij mijn darmen, maar dat is niet operabel. Wanneer ik er last van heb, moet er een andere oplossing gezocht worden. Het risico dat ze de darm perforeren en ik met een stoma eindig, is te groot.
Ik mag nu zes weken niet belasten. Ik mag gelukkig wel douchen en wanneer de hechting er uit is, mag ik zelfs zwemmen. Zes weken lijken erg lang. Dat zijn dus zes weken geen boodschappen doen, niet tillen, niet werken, niet stofzuigen. Klonk wel leuk, maar ik ben net een dag thuis en ik moet me echt heel erg inhouden. Liet net iets vallen. Nu moet ik wachten tot mijn vriend thuis is, want ik mag het niet oprapen. Alles moet op geleidde van pijn. Goddank heb ik pijnstillers. Risico is dan wel dat ik te veel doe, omdat ik het toch niet voel. Ik zal dus nog even moeten wennen aan mijn nieuwe bestaan als "luie slet". Maar als dat het enige is,.. Ik vind dat ik uiteindelijk best geluk gehad heb.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
vrijdag 22 juni 2012 om 20:43
Mooi dat je weer thuis bent! En goed om te horen dat het je is meegevallen. Met het oog op je kinderwens e.d. alles dus gespaard gebleven, als ik het goed begrijp (waarschijnlijk straks dan wel met IVF)?
Oeh, 6 weken lang verplicht bijna niets doen... Kan me wel voorstellen dat dat lastig is, zoveel dingen zijn zo gewoon, die doe je even, zonder na te denken. Maar, zoals jij ook al zegt, als dat alles is!
Ik begin me nu wel echt zorgen te maken. En dat wil ik eigenlijk niet, want ik kan er toch niets aan veranderen nu. En ik besef me maar al te goed dat ik nu de molen inga, en het vast nog lang gaat duren voordat ik eventueel een kijkoperatie of wat dan ook krijg (want ik vermoed dat dat toch echt gaat gebeuren). De pijn was de afgelopen ongesteldheid echt een ramp. Doorslikken doe ik regelmatig, maar met het oog op doorbraakbloedingen doe ik dat niet continu. Afwachten!
Oeh, 6 weken lang verplicht bijna niets doen... Kan me wel voorstellen dat dat lastig is, zoveel dingen zijn zo gewoon, die doe je even, zonder na te denken. Maar, zoals jij ook al zegt, als dat alles is!
Ik begin me nu wel echt zorgen te maken. En dat wil ik eigenlijk niet, want ik kan er toch niets aan veranderen nu. En ik besef me maar al te goed dat ik nu de molen inga, en het vast nog lang gaat duren voordat ik eventueel een kijkoperatie of wat dan ook krijg (want ik vermoed dat dat toch echt gaat gebeuren). De pijn was de afgelopen ongesteldheid echt een ramp. Doorslikken doe ik regelmatig, maar met het oog op doorbraakbloedingen doe ik dat niet continu. Afwachten!
vrijdag 23 november 2012 om 05:54
En daar gaan we weer! Volgende week naar de gyn, want pijn. Ik word er zo pissig om. Sinds mijn operatie slik ik Microgynon 30, dus je zou zeggen dat het nu gewoon weg is en blijft. Maar ik heb zo sterk het gevoel dat het weer feest is. Mijn eierstokken steken. En zo begint het iedere keer, het gezeik.
Nu is mijn beste vriendin pas bevallen en die wist nooit zo of ze moeder wilde worden. Ik weet dat wel, maar het lijkt me gewoon niet gegund. En daar heb ik goed de tyfus over in. Kan het niet leuker verwoorden.
Moet het echt even kwijt. Heb zin om de deur open te doen en de stad wakker te schreeuwen. Zo boos voel ik me nu.
Als het geen endometriose is, dan is het misschien een bijwerking van de pil. Maar dan kan ik dus weer opnieuw kutten met anticonceptie. En daar heb ik zo geen zin in.
Zo..... Ben het weer even kwijt.
Nu is mijn beste vriendin pas bevallen en die wist nooit zo of ze moeder wilde worden. Ik weet dat wel, maar het lijkt me gewoon niet gegund. En daar heb ik goed de tyfus over in. Kan het niet leuker verwoorden.
Moet het echt even kwijt. Heb zin om de deur open te doen en de stad wakker te schreeuwen. Zo boos voel ik me nu.
Als het geen endometriose is, dan is het misschien een bijwerking van de pil. Maar dan kan ik dus weer opnieuw kutten met anticonceptie. En daar heb ik zo geen zin in.
Zo..... Ben het weer even kwijt.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
vrijdag 23 november 2012 om 05:57
Ben wel benieuwd hoe het met jou is, gekopkoken. Heb jij nu al duidelijkheid?
Die zes weken rust, heb ik niet volgehouden. Ik was na vijf weken aan het werk. Dat nutteloze thuiszitten, was killing!
Ik voel me al zo mislukt, bij vlagen. Thuiszitten helpt dan helemaal niet.
Die zes weken rust, heb ik niet volgehouden. Ik was na vijf weken aan het werk. Dat nutteloze thuiszitten, was killing!
Ik voel me al zo mislukt, bij vlagen. Thuiszitten helpt dan helemaal niet.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
vrijdag 23 november 2012 om 09:14
@Kookwekkertje, hier zijn we ook weer begonnen
Nadat mijn dieet deze zomer als een tierelier heeft gewerkt, zoals ik aan het begin van dit topic al eens schreef, zit mijn "goede" tijd er weer op.
Op de een of andere manier werkt alles maar een maand of 9 bij mij. Ik heb dankzij het dieet wel de beste zomer van mn leven gehad, maar 24 oktober sloeg de endo weer toe.
Na een hele nacht van 2-7 uur in de weeen te hebben gelegen, is de pijn amper weer weg gegaan.
Afgelopen maandag kon ik eindelijk bij de gyn terecht en die schreef me nu Lucrin voor, voor 3 maanden en dan "moeten we even weer kijken"............
Woensdag heb ik mn eerste spuit gekregen, en op zich gaat het goed, maar ik wil liever niet te vroeg juichen.
Het voelt al of ik vreselijk op mn plaat ben gegaan nu, doordat het dieet niet langer goed werkte.
Dus nu maar even afwachten.
Nadat mijn dieet deze zomer als een tierelier heeft gewerkt, zoals ik aan het begin van dit topic al eens schreef, zit mijn "goede" tijd er weer op.
Op de een of andere manier werkt alles maar een maand of 9 bij mij. Ik heb dankzij het dieet wel de beste zomer van mn leven gehad, maar 24 oktober sloeg de endo weer toe.
Na een hele nacht van 2-7 uur in de weeen te hebben gelegen, is de pijn amper weer weg gegaan.
Afgelopen maandag kon ik eindelijk bij de gyn terecht en die schreef me nu Lucrin voor, voor 3 maanden en dan "moeten we even weer kijken"............
Woensdag heb ik mn eerste spuit gekregen, en op zich gaat het goed, maar ik wil liever niet te vroeg juichen.
Het voelt al of ik vreselijk op mn plaat ben gegaan nu, doordat het dieet niet langer goed werkte.
Dus nu maar even afwachten.
vrijdag 23 november 2012 om 09:28
Goeiemorgen dames,
Helaas ben ik ook bekend met endometriose.. Ik leef op dit moment op morfine tegen de pijn. Ik heb nog een andere aandoening waardoor ik geen hormonen mag gebruiken. Ik sta op de wachtlijst om mijn lever voor de helft te laten verwijderen.. Daarna kan de endo pas behandelt gaan worden..
Zaterdag wordt er bij Paul de Leeuw aandacht besteedt aan RIBBONS. Onze ziekte heeft een yellow Ribbon. Het zou mooi zijn als er aandacht voor kwam.. We verdienen wel wat meer erkenning en herkenning!
Ik vind het fijn om met vrouwen in contact te komen die elkaar snappen als het over endometriose gaat. Wie weet ontstaan er wel mooie vriendschappen?
Ik lees iig mee.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte.. En vooral minder pijn!
Liefs,
Helaas ben ik ook bekend met endometriose.. Ik leef op dit moment op morfine tegen de pijn. Ik heb nog een andere aandoening waardoor ik geen hormonen mag gebruiken. Ik sta op de wachtlijst om mijn lever voor de helft te laten verwijderen.. Daarna kan de endo pas behandelt gaan worden..
Zaterdag wordt er bij Paul de Leeuw aandacht besteedt aan RIBBONS. Onze ziekte heeft een yellow Ribbon. Het zou mooi zijn als er aandacht voor kwam.. We verdienen wel wat meer erkenning en herkenning!
Ik vind het fijn om met vrouwen in contact te komen die elkaar snappen als het over endometriose gaat. Wie weet ontstaan er wel mooie vriendschappen?
Ik lees iig mee.
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte.. En vooral minder pijn!
Liefs,
vrijdag 23 november 2012 om 09:38
vrijdag 23 november 2012 om 10:06
Ik volg het ook allang niet meer hoor tess Dus ik doe met je mee.
Igirl, ik ben zelf vrijwilligers van de endometriose stichting. Op de site is een (besloten) forum waar je met anderen vrouwen met endo kan praten, misschien is dat wat? Moet heel eerlijk zeggen dat ik er niet zo vaak meer opzit omdat ik het nog best heftig vind. In dat opzicht heb ik 'mazzel' dat ik het niet zo erg heb.
En Tess, ben toch goed 3 weken geminderd met koffie en minder tarwe maar volgens mij wordt het alleen maar erger. Of nouja ik heb nog steeds heel erg veel last van mn darmen, kan ook wat anders zijn natuurlijk. 22 dec een afspraak in het ziekenhuis, ben benieuwd.
Igirl, ik ben zelf vrijwilligers van de endometriose stichting. Op de site is een (besloten) forum waar je met anderen vrouwen met endo kan praten, misschien is dat wat? Moet heel eerlijk zeggen dat ik er niet zo vaak meer opzit omdat ik het nog best heftig vind. In dat opzicht heb ik 'mazzel' dat ik het niet zo erg heb.
En Tess, ben toch goed 3 weken geminderd met koffie en minder tarwe maar volgens mij wordt het alleen maar erger. Of nouja ik heb nog steeds heel erg veel last van mn darmen, kan ook wat anders zijn natuurlijk. 22 dec een afspraak in het ziekenhuis, ben benieuwd.
vrijdag 23 november 2012 om 16:13
Tess, wat een tegenvaller. Die Lucrin heb ik een half jaar gehad. De bijwerkingen waren niet misselijk. Het zure van endometriose, vind ik dat wanneer je eindelijk een beetje durft te ontspannen, het gewoon weer terugkomt.
Een zomer pijnvrij is natuurlijk heerlijk, maar des te groter is de teleurstelling, wanneer de pijn in alle hevigheid terugkomt.
DagmarAnne, jij hebt dus je kinderwens op moeten geven? Dat is mijn grootste angst. Ik heb nog anderhalve eierstok en dus nog hoop.
Igirl, ik zal het in de gaten houden. Ik wist niet eens dat er een ribbon bestaat. Stiekem probeer ik ook zo min mogelijk op andere sites te komen, omdat ik daar alleen maar banger van word.
Zo maf..... Twee jaar geleden was ik niet bezig met kinderen. Nu, twee operaties later, twijfel ik soms zelfs om een donor te zoeken, omdat mijn vriend nu niet klaar is voor een kind.
Een zomer pijnvrij is natuurlijk heerlijk, maar des te groter is de teleurstelling, wanneer de pijn in alle hevigheid terugkomt.
DagmarAnne, jij hebt dus je kinderwens op moeten geven? Dat is mijn grootste angst. Ik heb nog anderhalve eierstok en dus nog hoop.
Igirl, ik zal het in de gaten houden. Ik wist niet eens dat er een ribbon bestaat. Stiekem probeer ik ook zo min mogelijk op andere sites te komen, omdat ik daar alleen maar banger van word.
Zo maf..... Twee jaar geleden was ik niet bezig met kinderen. Nu, twee operaties later, twijfel ik soms zelfs om een donor te zoeken, omdat mijn vriend nu niet klaar is voor een kind.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
vrijdag 23 november 2012 om 16:31
Kookwekkertje; ja wij waren zo'n 10 maanden aan het proberen zwanger te worden, totdat ik naar de huisarts ging ivm vreselijke menstruatiepijnen. Ik was al heel jong gaan menstrueren met heel veel klachten en pijn, dus al heel jong aan de pil gegaan.
Mijn ha onderzocht mij en was er echt van overtuigd dat ik 18 weken zwanger was, dit bleek dus een cyste te zijn en endometriose.
Om een lang verhaal kort te maken lag ik binnen 1 week op de operatietafel, daarna bijna 1,5 jaar aan de Lucrin, daarmee gestopt (wat een drama, was mezelf niet meer, heeft toen bijna mijn relatie gekost) en binnen no time in 1 jaar nog 2 keer geopereerd, laatste keer met een oncoloog erbij.
Dit klinkt allemaal heel negatief, hoeft niet te zeggen dat dat bij jou/anderen ook zo gaat, maar is helaas wel de realiteit!
Wel ben ik na de laatste operatie flink opgeknapt, op de overgangsverschijnselen na dan, maar dat nam/neem ik maar voor lief, alles beter dan die verschrikkelijke pijn!
Sterkte en als je wat wilt weten, roep
maar!
Mijn ha onderzocht mij en was er echt van overtuigd dat ik 18 weken zwanger was, dit bleek dus een cyste te zijn en endometriose.
Om een lang verhaal kort te maken lag ik binnen 1 week op de operatietafel, daarna bijna 1,5 jaar aan de Lucrin, daarmee gestopt (wat een drama, was mezelf niet meer, heeft toen bijna mijn relatie gekost) en binnen no time in 1 jaar nog 2 keer geopereerd, laatste keer met een oncoloog erbij.
Dit klinkt allemaal heel negatief, hoeft niet te zeggen dat dat bij jou/anderen ook zo gaat, maar is helaas wel de realiteit!
Wel ben ik na de laatste operatie flink opgeknapt, op de overgangsverschijnselen na dan, maar dat nam/neem ik maar voor lief, alles beter dan die verschrikkelijke pijn!
Sterkte en als je wat wilt weten, roep
maar!
vrijdag 23 november 2012 om 16:51
Wat een verhaal, DagmarAnne.
Voorlopig is het bij mij afwachten, of het überhaupt terug is. Ik ben natuurlijk op mijn hoede en ik hoop eigenlijk dat ik daarom gewoon ieder pijntje voel en het dus niks te betekenen heeft.
Lucrin helpt inderdaad wel tegen de endometriose, maar ook ik was mezelf helemaal niet meer. Bovendien deden mijn botten zo veel pijn, dat ik niet zeker wist welke pijn ik draaglijker vond.
Heb je psychische ondersteuning gehad, bij het accepteren dat er geen kinderen komen? Bij mij begint het bijna obsessief te worden. Of misschien ben ik er al obsessief mee bezig eigenlijk.
Dan lees ik jouw verhaal en vind ik me een zeur. Ik heb nog eierstokken. Maar jouw verhaal betekent wel dat mijn angst niet ongegrond is.
Wat is de reden dat er bij jou gekozen is om alles weg te halen? En wat is "alles"?
Voorlopig is het bij mij afwachten, of het überhaupt terug is. Ik ben natuurlijk op mijn hoede en ik hoop eigenlijk dat ik daarom gewoon ieder pijntje voel en het dus niks te betekenen heeft.
Lucrin helpt inderdaad wel tegen de endometriose, maar ook ik was mezelf helemaal niet meer. Bovendien deden mijn botten zo veel pijn, dat ik niet zeker wist welke pijn ik draaglijker vond.
Heb je psychische ondersteuning gehad, bij het accepteren dat er geen kinderen komen? Bij mij begint het bijna obsessief te worden. Of misschien ben ik er al obsessief mee bezig eigenlijk.
Dan lees ik jouw verhaal en vind ik me een zeur. Ik heb nog eierstokken. Maar jouw verhaal betekent wel dat mijn angst niet ongegrond is.
Wat is de reden dat er bij jou gekozen is om alles weg te halen? En wat is "alles"?
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
vrijdag 23 november 2012 om 17:07
Ja ik heb wel psychologische hulp gehad, maar je moet het toch zelf doen en het slijt wel iets.
Mijn laatste operatie is 5 jaar geleden, maar heb het er nog moeilijk mee als er bv collega's zwanger zijn, ik ga dan ook niet op kraamvisite, is toch te confronterend.
Wel bij mensen die dichterbij staan hoor, en dat blijft moeilijk.
Alles: echt alles, eierstokken, eileiders, baarmoeder, blinde darm en godzijdank geen stoma, daar waren ze ook nog bang voor.
Weet eigenlijk niet of je dit allemaal wel wilt lezen...
Mijn laatste operatie is 5 jaar geleden, maar heb het er nog moeilijk mee als er bv collega's zwanger zijn, ik ga dan ook niet op kraamvisite, is toch te confronterend.
Wel bij mensen die dichterbij staan hoor, en dat blijft moeilijk.
Alles: echt alles, eierstokken, eileiders, baarmoeder, blinde darm en godzijdank geen stoma, daar waren ze ook nog bang voor.
Weet eigenlijk niet of je dit allemaal wel wilt lezen...
vrijdag 23 november 2012 om 17:16
Ow en de reden, is in etappes gegaan, alles was zo aangetast en 'verbakken' met mijn organen.
Bij de tweede operatie riep ik al haal alles er maar uit, maar dat deden ze niet ivm kinderwens.
8 maanden later ontkwam ik er niet aan.
Maar er zijn nog zoveel opties ivm eventuele zwangerschap, ze kunnen tegenwoordig zoveel, dus geef de moed niet op!
Bij de tweede operatie riep ik al haal alles er maar uit, maar dat deden ze niet ivm kinderwens.
8 maanden later ontkwam ik er niet aan.
Maar er zijn nog zoveel opties ivm eventuele zwangerschap, ze kunnen tegenwoordig zoveel, dus geef de moed niet op!
vrijdag 23 november 2012 om 17:35
Niet op kraamvisite gaan, snap ik. Ik vind dat je sterk overkomt. Welke keus heb je, zou je zeggen... Maar toch. Ik overweeg nu al psychologische ondersteuning.
Bij mij zit er littekenweefsel op mijn darmen, waar ze niks mee gaan doen, vanwege het hoge risico. Wel zijn er haardjes weggehaald en is het echt even weggeweest. De cysten zijn verwijderd en ik hoop inderdaad dat het bij mij beter uitpakt.
Wat betreft het niet willen lezen, ik vraag er zelf naar. Kijk, iedereen roept tegen me dat het allemaal wel goed gaat komen en dat ik me niet druk moet maken, etc. Dat zou ik wel willen, maar ik wil ook gewoon weten wat endometriose nou precies inhoudt en wat de eventuele gevolgen kunnen zijn.
Ik ga er niet vanuit dat het bij mij direct een rampscenario is, maar ik wil er ook mijn ogen niet voor sluiten.
Ik vind het fijn dat je er zo open over schrijft. Ik weet niet of ik dat zou kunnen. Mezelf kennende, zou ik verbitterd raken, denk ik.
Gelukkig kan ik daar niks over zeggen. Ik hou wel hoop. Ik moet zeggen dat het wel echt helpt dat ik hier niet gelijk antwoorden krijg met, "maak je niet druk" en " jouw tijd komt nog wel". Dat is namelijk niet zeker. En goddank ook niet uitgesloten.
Bij mij zit er littekenweefsel op mijn darmen, waar ze niks mee gaan doen, vanwege het hoge risico. Wel zijn er haardjes weggehaald en is het echt even weggeweest. De cysten zijn verwijderd en ik hoop inderdaad dat het bij mij beter uitpakt.
Wat betreft het niet willen lezen, ik vraag er zelf naar. Kijk, iedereen roept tegen me dat het allemaal wel goed gaat komen en dat ik me niet druk moet maken, etc. Dat zou ik wel willen, maar ik wil ook gewoon weten wat endometriose nou precies inhoudt en wat de eventuele gevolgen kunnen zijn.
Ik ga er niet vanuit dat het bij mij direct een rampscenario is, maar ik wil er ook mijn ogen niet voor sluiten.
Ik vind het fijn dat je er zo open over schrijft. Ik weet niet of ik dat zou kunnen. Mezelf kennende, zou ik verbitterd raken, denk ik.
Gelukkig kan ik daar niks over zeggen. Ik hou wel hoop. Ik moet zeggen dat het wel echt helpt dat ik hier niet gelijk antwoorden krijg met, "maak je niet druk" en " jouw tijd komt nog wel". Dat is namelijk niet zeker. En goddank ook niet uitgesloten.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
vrijdag 23 november 2012 om 18:52
@Je hebt wel gelijk Kookwekkertje dat het heel zuur was dat de pijn in 1 x zo met alle hevigheid terug kwam. Ik had de hele dag al n beetje buikpijn, maar s nachts kreeg ik dus die sterke weeen in 1x weer terug. Ik lach te janken van wat me nu toch weer over kwam. Was dan toch alles voor niets geweest? Dat stomme dieet is al zo streng...... Maar ik ga er toch nog maar mee door.
En nu maar weer afwachten. Ik vond het niet zo leuk om jullie verhalen over Lucrin te lezen, maar goed, het is per persoon verschillend en als ik het niet uithield mocht ik na een maand gelijk stoppen van de gyn. Maar ja, wat dan weer he?
We zijn maar een stel proefkonijnen zo hoor.
@DagmarAnne, pfffff, wat een verhaal zeg. Vreselijk, zo snel en dan is er ook nog van buitenaf beslist over jouw kinderwens, ik word er zelf naar van.
Heb je echt nooit meer last van pijn Dagmar? Ik lees ook wel eens dat zelfs als je alles hebt laten weghalen je zelfs dan nog pijn kunt hebben. Dat maakt me bang........
Alhoewel ik zelf al jaren loop te klooien met veel en lang pijn heb ik wel 2 kinderen gekregen. Ik was nog heel jong toen en wist toen nog niet eens dat ik endo had. Dat weet ik pas sinds 2 jaar, en vanaf 1 jaar 100% zeker dmv een operatie. Mijn oudste is nu 12 jaar.
Bij mij zit het in de holte van Douglas. Niet in ernstge mate, maar als het op die plaats zit kan het wel ernstige pijnen veroorzaken.
Mijn huidige man en ik hadden graag samen ook een kindje gewild, maar zijn zaad is te slecht en in combi met mijn endo zijn we de gang naar het ziekenhuis maar niet gaan maken.
Voor hem is het af en toe ook best even slikken (hij heeft geen kinderen van zichzelf), maar we zijn blij dat we met ons 4en ook heel gelukkig zijn.
En nu maar weer afwachten. Ik vond het niet zo leuk om jullie verhalen over Lucrin te lezen, maar goed, het is per persoon verschillend en als ik het niet uithield mocht ik na een maand gelijk stoppen van de gyn. Maar ja, wat dan weer he?
We zijn maar een stel proefkonijnen zo hoor.
@DagmarAnne, pfffff, wat een verhaal zeg. Vreselijk, zo snel en dan is er ook nog van buitenaf beslist over jouw kinderwens, ik word er zelf naar van.
Heb je echt nooit meer last van pijn Dagmar? Ik lees ook wel eens dat zelfs als je alles hebt laten weghalen je zelfs dan nog pijn kunt hebben. Dat maakt me bang........
Alhoewel ik zelf al jaren loop te klooien met veel en lang pijn heb ik wel 2 kinderen gekregen. Ik was nog heel jong toen en wist toen nog niet eens dat ik endo had. Dat weet ik pas sinds 2 jaar, en vanaf 1 jaar 100% zeker dmv een operatie. Mijn oudste is nu 12 jaar.
Bij mij zit het in de holte van Douglas. Niet in ernstge mate, maar als het op die plaats zit kan het wel ernstige pijnen veroorzaken.
Mijn huidige man en ik hadden graag samen ook een kindje gewild, maar zijn zaad is te slecht en in combi met mijn endo zijn we de gang naar het ziekenhuis maar niet gaan maken.
Voor hem is het af en toe ook best even slikken (hij heeft geen kinderen van zichzelf), maar we zijn blij dat we met ons 4en ook heel gelukkig zijn.
