Gezondheid
alle pijlers
Ovulatiepijn? Endometriose?
maandag 30 april 2012 om 20:34
Sinds drie maanden ben ik ongesteld, na een behandeling tegen endometriose, waarbij ik een half jaar in de overgang gehouden ben. Ik heb niet echt klachten gehad, tot vandaag. Vermoedelijk heb ik gister een eisprong gehad. Dat zegt mijn app, die ik er speciaal voor bijhou. Vandaag heb ik het gevoel dat ik ongesteld moet worden. Lage rugpijn, ik voel mijn baarmoeder en ben moe. Met vlagen misselijk, verdoofd gevoel in tandvlees. En ik maak me druk. Ik ben echt bang dat de endometriose terug is. Omdat ik nu niets kan en morgen pas de gynaecoloog kan bellen, ben ik eigenlijk op zoek naar wat geruststelling. Hoort dit misschien bij een ovulatie? Ik heb werkelijk geen idee hoe lang dat duren kan. Als ik google kom ik óf enge verhalen tegen, óf op sites terecht waar meiden zwanger willen worden en bij ieder pijntje hoop hebben. Ben maar gestopt met zoeken. Ergens weet ik dat niemand weet waar mijn klachten vandaan komen, maar ben toch op zoek naar een vorm van geruststelling, denk ik. Ik merk dat ik me ontzettend druk maak. Ben van de endometriose behoorlijk geschrokken, omdat er wel een kinderwens is. Ooit hoop ik moeder te worden. In mijn hoofd ben ik al bezig met de vragen stellen wat ik moet als dat niet blijkt te kunnen. Ben vermoedelijk op zoek naar reacties die mijn paniek wat verzachten.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
vrijdag 28 december 2012 om 14:53
Leuk die stemmingswisseling he! Ik reageer opzich wel goed op Orgametril hoewel ik wel wat down ben, nu extra in combinatie met de winter. Wel jammer dat ik echt 0 libido heb, vriendje is er niet zo happy mee. Maarja, alles voor het goede doel dan maar he..
Last van mn rug herken ik inderdaad wel, vooral voor/tijdens/na mn menstruatie beukt het helemaal door tot in mn benen.
Maar las hier ergens iets over tapen bij de fysio tegen rugpijn, toch maar eens onderzoeken
Last van mn rug herken ik inderdaad wel, vooral voor/tijdens/na mn menstruatie beukt het helemaal door tot in mn benen.
Maar las hier ergens iets over tapen bij de fysio tegen rugpijn, toch maar eens onderzoeken
vrijdag 28 december 2012 om 17:25
vrijdag 28 december 2012 om 18:06
Hoi meiden, ik heb ook endometriose, ik ga maandag voor controle naar het VU. Ben daar al jaren onder behandeling bij dr. M.
Het is echt een rotziekte. Ik moet constant de pil doorslikken. Ik heb veel last van de bijwerkingen van de pil maar als ik het niet doe, groeit de endo mijn darm in en groeit mijn darm dicht.
Ik heb ook een half jaar lucrin gehad. Dat vond ik vreselijk. Na dat half jaar hebben we een IVF poging gehad en die is gelukt. We hebben nu een dochtertje van vier.
Kookwekkertje, ik hoop dat het jou ook gegeven zal zijn!
Het is echt een rotziekte. Ik moet constant de pil doorslikken. Ik heb veel last van de bijwerkingen van de pil maar als ik het niet doe, groeit de endo mijn darm in en groeit mijn darm dicht.
Ik heb ook een half jaar lucrin gehad. Dat vond ik vreselijk. Na dat half jaar hebben we een IVF poging gehad en die is gelukt. We hebben nu een dochtertje van vier.
Kookwekkertje, ik hoop dat het jou ook gegeven zal zijn!
vrijdag 28 december 2012 om 18:22
@noopes wat k*t dat het verzet is, helemaal omdat ze het juist eerder wilden plannen! Gewoon meteen bellen, niet met minder genoeg nemen. Heb gemerkt dat je heel duidelijk moet zijn en voor jezelf op moet komen! Succes!
Libido, wat is dat? Ik werd ook wat down van Orgametril, maar ik krijg ook angst gedachten etc erbij, dus eigenlijk wil ik iets anders gebruiken. Ik heb geen idee wat er gebeurd als ik stop met de medicijnen. Het schijnt dat ik al héél lang endo heb, maar doordat ik aan de pil was hier nooit last van gehad heb. Wel zit de hele boel vanbinnen aan elkaar gekleefd. Ik heb ook een spiraal om het in bewang te houden, dus misschien dat die ook helpt.
(mij krijgen ze overigens niet zomaar zwanger )
Dus Ioni wat jij zegt heb ik ook, denk ik. Weinig keus!
Wat mij zo tegenvalt is de verdere begeleiding. Ik had eerst een hork van een gyneacoloog die zei: je bent ziek, leer er mee leven!
Best heftig als je eigenlijk alleen voor een cyste naar het ziekenhuis gaat en later blijkt dat er meer aan de hand is.
Bieden ze dit bij de VU ook, meer begeleiding?
Libido, wat is dat? Ik werd ook wat down van Orgametril, maar ik krijg ook angst gedachten etc erbij, dus eigenlijk wil ik iets anders gebruiken. Ik heb geen idee wat er gebeurd als ik stop met de medicijnen. Het schijnt dat ik al héél lang endo heb, maar doordat ik aan de pil was hier nooit last van gehad heb. Wel zit de hele boel vanbinnen aan elkaar gekleefd. Ik heb ook een spiraal om het in bewang te houden, dus misschien dat die ook helpt.
(mij krijgen ze overigens niet zomaar zwanger )
Dus Ioni wat jij zegt heb ik ook, denk ik. Weinig keus!
Wat mij zo tegenvalt is de verdere begeleiding. Ik had eerst een hork van een gyneacoloog die zei: je bent ziek, leer er mee leven!
Best heftig als je eigenlijk alleen voor een cyste naar het ziekenhuis gaat en later blijkt dat er meer aan de hand is.
Bieden ze dit bij de VU ook, meer begeleiding?
vrijdag 28 december 2012 om 18:43
Justmyluck: Dat weet ik niet van die begeleiding bij de VU. Het is mij in ieder geval nooit aangeboden.
Ik baal er zo ontzettend van dat ik nog zo lang last zal hebben van de pil: slecht slapen, erg prikkelbaar, laag libido en mastopathie. Dan ben ik ook nog bang voor de iets grotere kans op borstkanker als je de pil slikt.
Geen pretje allemaal.
Van de lucrin heb ik ook zoveel last gehad van de bijwerkingen. Niet normaal. Ik sliep nog maar 2 uur per nacht (MET slaappillen)!
Wij zijn ook voor een tweede IVF gegaan, maar door de lucrin heb ik weer andere klachten gekregen. De tweede IVF is toen gecanceld. Daar heb ik erg veel verdriet van, ik zou graag een tweede kindje willen. Maar ik ben ook heel dankbaar voor mijn dochtertje.
De lucrin is de voornaamste reden dat ik niet nog een IVf aan durf.
Ik ben een tijdje eigenwijs geweest. Ik voelde me mentaal veel beter zonder hormonen. Ik ben toen op eigen initiatief met de pil gestopt voor een jaar. Ik sliep goed en voelde me super. Helaas was de endo onorm gegroeid. Ik heb dus zelf wel het bewijs geleverd dat ik niet zonder de pil kan
Ik baal er zo ontzettend van dat ik nog zo lang last zal hebben van de pil: slecht slapen, erg prikkelbaar, laag libido en mastopathie. Dan ben ik ook nog bang voor de iets grotere kans op borstkanker als je de pil slikt.
Geen pretje allemaal.
Van de lucrin heb ik ook zoveel last gehad van de bijwerkingen. Niet normaal. Ik sliep nog maar 2 uur per nacht (MET slaappillen)!
Wij zijn ook voor een tweede IVF gegaan, maar door de lucrin heb ik weer andere klachten gekregen. De tweede IVF is toen gecanceld. Daar heb ik erg veel verdriet van, ik zou graag een tweede kindje willen. Maar ik ben ook heel dankbaar voor mijn dochtertje.
De lucrin is de voornaamste reden dat ik niet nog een IVf aan durf.
Ik ben een tijdje eigenwijs geweest. Ik voelde me mentaal veel beter zonder hormonen. Ik ben toen op eigen initiatief met de pil gestopt voor een jaar. Ik sliep goed en voelde me super. Helaas was de endo onorm gegroeid. Ik heb dus zelf wel het bewijs geleverd dat ik niet zonder de pil kan
vrijdag 28 december 2012 om 19:17
Ik kan niet goed tegen bepaalde hormonen en wil onder andere daarom (voorlopig) niet aan IVF beginnen.
De gun die ik nu heb vind ik erg prettig, neemt de tijd voor je, is duidelijk en helder in zijn uitleg en laat de keus aan de cliënt. Ik vond het ook erg prettig dat hij de onderzoeken & kijkoperatie zo snel mogelijk wil uitvoeren. En juist daarom een flinke domper dat de andere afdelingen niet meewerken.
De gun die ik nu heb vind ik erg prettig, neemt de tijd voor je, is duidelijk en helder in zijn uitleg en laat de keus aan de cliënt. Ik vond het ook erg prettig dat hij de onderzoeken & kijkoperatie zo snel mogelijk wil uitvoeren. En juist daarom een flinke domper dat de andere afdelingen niet meewerken.
vrijdag 28 december 2012 om 19:26
JustMyLuck, begeleiding niet echt. Mijn vorige arts (met een toepasselijke naam ) was ook zo'n lul. Kwam compleet hysterisch langs door de bijwerkingen van de prikpil. Depressief, woedeaanvallen, overal om huilen en hij had iets van "En? Je hebt toch geen bloedingen meer?" Meteen overgestapt en mijn huidige arts is gewoon begripvol. Die vraag ook hoe mijn relatie gaat, of ik veel last heb van bijwerkingen en zulke dingen. Erg fijn. Ik heb ook aangeven dat ik liever stop met Orgametril en zij heeft uitgelegd waarom zij dacht dat het goed voor me was. Ze heeft me overtuigd maar als ik echt gezegd had dat ik dit niet meer wilde had ze me wat anders gegeven. Toch een fijne gedachten M'n vorige zei "Ja of de pil, of de prikpil, meer keuze heb je niet."
Ja, door de pil heen ben ik alsnog elke maand ongesteld en van de prikpil wilde ik van een dag springen, rotzak was dat zeg.
Was trouwens op de endometriose dag 6 oktober en daar raadde ze een mirena spiraal af omdat je vaak nog een eisprong krijgt en dat eigenlijk ook niet helemaal goed is.
Ja, door de pil heen ben ik alsnog elke maand ongesteld en van de prikpil wilde ik van een dag springen, rotzak was dat zeg.
Was trouwens op de endometriose dag 6 oktober en daar raadde ze een mirena spiraal af omdat je vaak nog een eisprong krijgt en dat eigenlijk ook niet helemaal goed is.
zaterdag 29 december 2012 om 01:34
Even iets persoonlijkers trouwens, zijn jullie in relatie en hoe gaat die ermee om? Ik merk aan mezelf dat ik het heel lastig vind om te laten merken hoe bang of boos ik soms ben op/om mijn lichaam. Of dat ik bijvoorbeeld het woord "darmkrampen' m'n mond niet uit krijg, omdat ik al weet dat hij iets heel van uh, ieh. Moet ook zeggen dat mijn vriend er ook niet heel goed mee kan dealen en het vaak een beetje opzij schuift onder het mom van "Komt wel goed." Terwijl ik dat niet prettig vind want dat komt het naar mijn idee niet echt. Of misschien ook wel hoor maar vind dat zo kut om te horen. Ben 21, heb enkel mij VMBO diploma gehaald, 2 opleidingen moeten laten vallen hierdoor. Ik heb geen werk en ben 80-100% afgekeurd. Ga veel minder uit en als iik uitga ben ik niet meer zoals vroeger omdat ik gewoon snel moe ben en heel moe zijn is buikpijn. Eigenlijk kan ik er na 5 jaar nog niet mee dealen. Ik ben moe, down, verdrietig en boos. Op m'n lichaam, omdat het onbekend is, omdat mensen het niet aan je zien en denken "Oh heb je haar weer", of dat ook gewoon doodleuk zeggen. Of dingen als "Chill toch, je hebt een uitkering! Moet je ook niet zeuren over werk." (Die mensen ben ik inmiddels kwijt en er niet rouwig om.Als ik een man was was ik nu bezig aan een HBO-opleiding heb ik het idee.
Beetje deprimerende post maar ben ook niet in zo'n beste bui nu.
Beetje deprimerende post maar ben ook niet in zo'n beste bui nu.
zaterdag 29 december 2012 om 05:46
Jeetje, wat loopt dit topic ineens. Ik reageer morgen of overmorgen even. Kan ff niet denken. Ben wel "blij" dat ik niet in mijn topic in het luchtledige zit te lullen.
Ik ben zo gespannen, ik kan er niet van slapen. Raar eigenlijk... Alsof de uitslag van de mri afhangt van mijn concentratie. Zo voelt het. Als ik er maar mee bezig blijf, valt het misschien mee.
Zat op de fiets, had het idee dat ik mijn baarmoeder uit moest poepen. Had ik met erge menstruaties altijd. Gevoel dat mijn ingewanden naar buiten kwamen. Een soort drukkend gevoel.
Ik zie zo veel reacties..... Ik zal wel reageren, maar duurt even. Eerst mijn gedachten ordenen.
Ik ben zo gespannen, ik kan er niet van slapen. Raar eigenlijk... Alsof de uitslag van de mri afhangt van mijn concentratie. Zo voelt het. Als ik er maar mee bezig blijf, valt het misschien mee.
Zat op de fiets, had het idee dat ik mijn baarmoeder uit moest poepen. Had ik met erge menstruaties altijd. Gevoel dat mijn ingewanden naar buiten kwamen. Een soort drukkend gevoel.
Ik zie zo veel reacties..... Ik zal wel reageren, maar duurt even. Eerst mijn gedachten ordenen.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
zaterdag 29 december 2012 om 09:07
Kookwekkertje, het gevoel dat je ingewanden er uit vallen heb ik ook een hele tijd gehad, gelukkig heb ik daar nu geen last meer van tijdens de menstruaties. Wanneer krijg je ook al weer de uitslag van de MRI?
Koettie, ik heb een relatie. Mijn vriend steunt ne hierin, hij weet goed hoe pijnlijk mijn menstruaties zijn. Hij is ook erg lief, haalt een pittenzak voor me, zorgt voor pijnstillers/eten/drinken binnen handbereik.
Hij is er ook voor me in deze medische ronde, we praten er over. Hebben het gehad over de stap naar gyn zetten, ivf, operatie, hormonen, wat als het niet vanzelf lukt...
Maar, ik ben 28 en mijn vriend is ouder, dan sta je toch al anders in het leven dan wanneer je 22 bent (puur naar mij en mijn vriend gekeken).
Koettie, ik heb een relatie. Mijn vriend steunt ne hierin, hij weet goed hoe pijnlijk mijn menstruaties zijn. Hij is ook erg lief, haalt een pittenzak voor me, zorgt voor pijnstillers/eten/drinken binnen handbereik.
Hij is er ook voor me in deze medische ronde, we praten er over. Hebben het gehad over de stap naar gyn zetten, ivf, operatie, hormonen, wat als het niet vanzelf lukt...
Maar, ik ben 28 en mijn vriend is ouder, dan sta je toch al anders in het leven dan wanneer je 22 bent (puur naar mij en mijn vriend gekeken).
zaterdag 29 december 2012 om 10:01
@Koettie: mijn man steunt me ook enorm. Hij ziet echt wel dat ik soms gewoon plat op de grond moet gaan liggen omdat dat de enige houding is waarop ik het beetje uithoud van de pijn.
Mijn moeder is ook altijd heel ondersteunend. Gisteren had ik haar aan de lijn en dan denkt ze ook mee over wat ik maandag aan de gyn moet vragen.
@Kookwekkertje: Oh ja dat gevoel alsof je ingewanden allemaal naar beneden worden gestort. Zo pijnlijk!
Ik hoop heel erg dat de MRI meevalt voor je.
In het VU heb je trouwens een speciaal endometriose team. Een aantal gyneacologen en ook een paar verpleegkundigen die bijna elke middag endometriose spreekuur hebben. Die kun je altijd bellen. Dus dat is qua begeleiding wel heel fijn! Die verpleegkundingen zijn ook altijd heel begripvol.
Mijn moeder is ook altijd heel ondersteunend. Gisteren had ik haar aan de lijn en dan denkt ze ook mee over wat ik maandag aan de gyn moet vragen.
@Kookwekkertje: Oh ja dat gevoel alsof je ingewanden allemaal naar beneden worden gestort. Zo pijnlijk!
Ik hoop heel erg dat de MRI meevalt voor je.
In het VU heb je trouwens een speciaal endometriose team. Een aantal gyneacologen en ook een paar verpleegkundigen die bijna elke middag endometriose spreekuur hebben. Die kun je altijd bellen. Dus dat is qua begeleiding wel heel fijn! Die verpleegkundingen zijn ook altijd heel begripvol.
zaterdag 29 december 2012 om 11:23
@Koettie: mijn vriend heeft mij naar de gyn 'geschopt'. Ik had wel klachten maar ik was nogal van de struisvogelpolitiek. Ik dacht dat iedereen 3 dagen niet kon functioneren tijdens haar menstruatie ( lekker naief hè ) Het schijnt dat bij mij de hele boel aan elkaar gekleefd is, mijn baarmoeder is heel klein, naar achteren gekanteld en de eileiders zitten helemaal verkleefd daaraan. Overal endo haarden, heb vooral last van mijn rug en darmen.
Nu we weten dat het endo is, gaat hij ook mee naar alle afspraken. Ook omdat ik vind dat hij weten moet wat het is en wat voor gevolgen het heeft. Plus dat ik nog wel eens dicht sla tijdens een gesprek en dingen vergeet te vragen. We bespreken het van te voren, wat we willen weten etc, en hij helpt daar wel mee. Tussen ons samen is het wel anders nu: ik ben moe en slaap veel, hij niet. Ik slaap licht, hij niet ( snurkt), ik heb echt nul libido, hij niet. Dus dat is wel lastig. Door de hormonen, waar ik heftig op reageer, ben ik down en angstig geworden. Voor hem heel erg moeilijk om mee om te gaan. Daarom vroeg ik ook of er misschien meer begeleiding was, puur voor mij zodat ik hier ook beter mee om kan gaan.
Het lijkt mij heel erg moeilijk als je partner hier ook moeite mee heeft. En begrijpelijk als iemand zegt: het komt wel goed, dat je daar dan wat kriegel of verdrietig van wordt. Het is goed bedoelt en om je te troosten, maar je moet maar hopen dat het goed komt. Ik lees dat het jouw leven heel erg beinvloed (heeft), terwijl je nog erg jong bent. Ik merk ook dat ik de dingen die ik deed ook niet meer kan doen, ik ben gewoon sneller moe. En ook boos om mijn lichaam, maar ik kan nog wel functioneren ( als in werken etc).
Wat is jouw dagbesteding? Kan je wel dingen doen: gewoon werk of vrijwilligerswerk? Het zal wel eerder gezegd zijn maar ik denk dat je moet proberen activiteiten te zoeken die je wel kan doen, zodat je belastbaarheid niet teveel aangetast wordt, en waar je voldoening uit kan halen. Een uitkering is een vergoeding voor werk dat je niet kan doen maar dat betekent niet dat je niet wil of dat je blij moet zijn met een uitkering, toch?
@kookwekkertje: neem je tijd om te reageren, no worries, je bent niets verplicht hè? Jouw gevoel op de fiets ken ik wel, vooral tijdens menstruaties. Hopelijk valt het mee, succes met je MRI!
@noopes:halen ze bij jou de endo weg omdat je zwanger wil worden?
@ioni: misschien heb je het al een keer verteld maar hoe ging het met jouw 1e kindje? Wist je toen al dat je endo had? Ben je er toen al aan behandeld?
Ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik heb nooit echt een kinderwens gehad, maar hierdoor ben ik er wel over na gaan denken. En ik denk ook dat de keuze vóór een kindje wel een belangrijke keuze is voor mij en mijn partner samen is. Mij is verteld dat ik niet zomaar zwanger worden kan, dus hoe groot is dan je wens en hoe ver wil je daarin gaan. Pfff....moeilijk hoor!
Nu we weten dat het endo is, gaat hij ook mee naar alle afspraken. Ook omdat ik vind dat hij weten moet wat het is en wat voor gevolgen het heeft. Plus dat ik nog wel eens dicht sla tijdens een gesprek en dingen vergeet te vragen. We bespreken het van te voren, wat we willen weten etc, en hij helpt daar wel mee. Tussen ons samen is het wel anders nu: ik ben moe en slaap veel, hij niet. Ik slaap licht, hij niet ( snurkt), ik heb echt nul libido, hij niet. Dus dat is wel lastig. Door de hormonen, waar ik heftig op reageer, ben ik down en angstig geworden. Voor hem heel erg moeilijk om mee om te gaan. Daarom vroeg ik ook of er misschien meer begeleiding was, puur voor mij zodat ik hier ook beter mee om kan gaan.
Het lijkt mij heel erg moeilijk als je partner hier ook moeite mee heeft. En begrijpelijk als iemand zegt: het komt wel goed, dat je daar dan wat kriegel of verdrietig van wordt. Het is goed bedoelt en om je te troosten, maar je moet maar hopen dat het goed komt. Ik lees dat het jouw leven heel erg beinvloed (heeft), terwijl je nog erg jong bent. Ik merk ook dat ik de dingen die ik deed ook niet meer kan doen, ik ben gewoon sneller moe. En ook boos om mijn lichaam, maar ik kan nog wel functioneren ( als in werken etc).
Wat is jouw dagbesteding? Kan je wel dingen doen: gewoon werk of vrijwilligerswerk? Het zal wel eerder gezegd zijn maar ik denk dat je moet proberen activiteiten te zoeken die je wel kan doen, zodat je belastbaarheid niet teveel aangetast wordt, en waar je voldoening uit kan halen. Een uitkering is een vergoeding voor werk dat je niet kan doen maar dat betekent niet dat je niet wil of dat je blij moet zijn met een uitkering, toch?
@kookwekkertje: neem je tijd om te reageren, no worries, je bent niets verplicht hè? Jouw gevoel op de fiets ken ik wel, vooral tijdens menstruaties. Hopelijk valt het mee, succes met je MRI!
@noopes:halen ze bij jou de endo weg omdat je zwanger wil worden?
@ioni: misschien heb je het al een keer verteld maar hoe ging het met jouw 1e kindje? Wist je toen al dat je endo had? Ben je er toen al aan behandeld?
Ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik heb nooit echt een kinderwens gehad, maar hierdoor ben ik er wel over na gaan denken. En ik denk ook dat de keuze vóór een kindje wel een belangrijke keuze is voor mij en mijn partner samen is. Mij is verteld dat ik niet zomaar zwanger worden kan, dus hoe groot is dan je wens en hoe ver wil je daarin gaan. Pfff....moeilijk hoor!
zaterdag 29 december 2012 om 12:37
@Justmyluck: Bij mij is tien jaar geleden per toeval endometriose vastgesteld. Ik ben in dat jaar wel drie keer naar de huisarts gegaan omdat ik "iets voelde groeien". Achteraf had ik het dus helemaal goed gevoeld. Op dat moment had ik nog geen kinderwens, wel een relatie.
Ongeveer zes jaar geleden ben ik een jaar met de pil gestopt. Dat was niet zo heel erg slim. De endo is in dat jaar heel erg gegroeid. Mijn darm was bijna dicht gegroeid, dus toen moest ik een half jaar aan de Lucrin (overgang). In dat half jaar moest ik besluiten of ik aansluitend aan die lucrin behandeling een IVF behandeling wilde. Het was een soort "nu of nooit" volgens de gynaecoloog. Ik mocht niet zelf proberen zwanger te worden omdat ik geen normale cyclus mag hebben. Tijdens de periode dat ik het zelf zou proberen zou mijn darm weer dichtgroeien. Het is dus niet zo dat ik minder vruchtbaar was, maar puur vanwege die darm.
En toen hebben we besloten het lot in handen van de artsen te leggen en hebben we besloten de IVF te doen. We hadden op dat moment niet echt een kinderwens, maar op dat moment "nee" zeggen tegen kinderen konden we ook niet. En toen is de IVF gelukt. Best een succesverhaal eigenlijk. We zijn heel blij met ons dochtertje.
Na twee jaar wilden we graag proberen voor een tweede kindje. Hoewel ik mij al voorgenomen had nooooit meer aan de lucrin te gaan, heb ik met de arts onderhandeld dat het dit keer maar 3 maanden zou zijn. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden is die IVF er nooit gekomen helaas. En nog een keer al die vreselijk hormonen, dat zie ik echt niet zitten.
Oh ja........ de eerste drie maanden van mijn zwangerschap heb ik ontzettend veel pijn van de endo gehad. Volgens het IVF centrum kon dat niet. Maar mijn gyn zei dat dat kon kloppen en dat het ongeveer 3 maanden zou duren. Ik mocht toen alleen paracetamol. Oei!
Ongeveer zes jaar geleden ben ik een jaar met de pil gestopt. Dat was niet zo heel erg slim. De endo is in dat jaar heel erg gegroeid. Mijn darm was bijna dicht gegroeid, dus toen moest ik een half jaar aan de Lucrin (overgang). In dat half jaar moest ik besluiten of ik aansluitend aan die lucrin behandeling een IVF behandeling wilde. Het was een soort "nu of nooit" volgens de gynaecoloog. Ik mocht niet zelf proberen zwanger te worden omdat ik geen normale cyclus mag hebben. Tijdens de periode dat ik het zelf zou proberen zou mijn darm weer dichtgroeien. Het is dus niet zo dat ik minder vruchtbaar was, maar puur vanwege die darm.
En toen hebben we besloten het lot in handen van de artsen te leggen en hebben we besloten de IVF te doen. We hadden op dat moment niet echt een kinderwens, maar op dat moment "nee" zeggen tegen kinderen konden we ook niet. En toen is de IVF gelukt. Best een succesverhaal eigenlijk. We zijn heel blij met ons dochtertje.
Na twee jaar wilden we graag proberen voor een tweede kindje. Hoewel ik mij al voorgenomen had nooooit meer aan de lucrin te gaan, heb ik met de arts onderhandeld dat het dit keer maar 3 maanden zou zijn. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden is die IVF er nooit gekomen helaas. En nog een keer al die vreselijk hormonen, dat zie ik echt niet zitten.
Oh ja........ de eerste drie maanden van mijn zwangerschap heb ik ontzettend veel pijn van de endo gehad. Volgens het IVF centrum kon dat niet. Maar mijn gyn zei dat dat kon kloppen en dat het ongeveer 3 maanden zou duren. Ik mocht toen alleen paracetamol. Oei!
zaterdag 29 december 2012 om 12:49
Neem je tijd hoor kookwekkertje! Rustig aan, we lopen niet weg
@de rest, fijn dat er toch veel begrip is in de relatie. Moet eerlijk zeggen dat ik dat nogal eens mis. Maar goed, vriend is net 20, werkt heel veel en licht autistisch. Hij vindt het moeilijk om in te schatten hoe hij me kan steunen en gaat het eerlijk gezegd liever uit de weg, wat hij vroeger ook deed. Nu pik ik dat niet meer want het is niet alsof ik de griep heb. Dit is gewoon blijvend en kunnen alleen duimen dat het allemaal uiteindelijk gaat meevallen.
Hier is de menstruatie ook alsof ik beval van ingewanden af en toe, treffende beschrijving. Maar dat ik 5 dagen out was met menstruatie kan ik nu wel accepteren. Alleen die buikpijn tussendoor. Dat is 'nieuw' en gewoon eng.
Justmyluck; Dagbesteding tja. Ik heb altijd 2/3 dagen in de week vrijwilligerswerk gedaan, inmiddels is dat nog een dag in de week en moet eerlijk zeggen dat dat me soms ook nog zwaar valt. Werk bij een jongerencentrum en wil(de) daar graag mn beroep van maken, of iets met jeugdzorg. Maar met al die hormonen ben ik daar nu gewoon niet stabiel genoeg voor. Op mn werk kan ik gewoon zeggen "Jongens ik heb kramp ga even achter zitten en ben met een kwartiertje terug" en ook de jongeren doen er niet raar over. Maar dat zijn mensen die ik ken, dat kan je niet zeggen als je bij een jeugdzorg groep zit, die lussen je rauw. Dus ik moet een andere opleiding gaan verzinnen ben ik bang.
En ik moet heel eerlijk zeggen, ik doe te weinig. En ik sip teveel. Thuis gaat het niet lekker (woon bij mn moeder nog) en met m'n vader ook niet echt. En ik voel me daar vaak verantwoordelijk voor (vooral vader) dus dat kost een hoop energie.(En hoe meer stress/moe hoe meer buikpijn) Maarrrr. Ik heb hele lieve vrienden die gezegd hebben dat dat maar eens klaar moest zijn en ik nu eens voor mezelf moet gaan zorgen.
Ik ga 2 januari het huis uit en op kamers, eindelijk rust aan m'n hoofd en dan hopelijk even bijkomen en weer dingen gaan doen! Gister het UWV al gemaild voor een afspraak. Want hier word ik ook niet beter van en hoe cru dan ook, zal toch moeten leren leven met die buikpijn. Ook een sportschool zoeken als ik verhuist ben, op aanraden van mn arts. En mn vriendin begon erover dat ik me maar eens moest verdiepen in yoga of mindfullniss omdat ik zoveel pieker. Zal een uitdaging worden. Zat er gister alleen echt even doorheen. Heb soms even een goede trap nodig om op gang te komen.
En met die kinderwens.. Lastig hoor. Ik heb ook nooit een actieve kinderwens gehad maar nu dit zo dichtbij komt. Zou de optie toch graag open houden als ik opeens wel klaar ben voor een kind
@de rest, fijn dat er toch veel begrip is in de relatie. Moet eerlijk zeggen dat ik dat nogal eens mis. Maar goed, vriend is net 20, werkt heel veel en licht autistisch. Hij vindt het moeilijk om in te schatten hoe hij me kan steunen en gaat het eerlijk gezegd liever uit de weg, wat hij vroeger ook deed. Nu pik ik dat niet meer want het is niet alsof ik de griep heb. Dit is gewoon blijvend en kunnen alleen duimen dat het allemaal uiteindelijk gaat meevallen.
Hier is de menstruatie ook alsof ik beval van ingewanden af en toe, treffende beschrijving. Maar dat ik 5 dagen out was met menstruatie kan ik nu wel accepteren. Alleen die buikpijn tussendoor. Dat is 'nieuw' en gewoon eng.
Justmyluck; Dagbesteding tja. Ik heb altijd 2/3 dagen in de week vrijwilligerswerk gedaan, inmiddels is dat nog een dag in de week en moet eerlijk zeggen dat dat me soms ook nog zwaar valt. Werk bij een jongerencentrum en wil(de) daar graag mn beroep van maken, of iets met jeugdzorg. Maar met al die hormonen ben ik daar nu gewoon niet stabiel genoeg voor. Op mn werk kan ik gewoon zeggen "Jongens ik heb kramp ga even achter zitten en ben met een kwartiertje terug" en ook de jongeren doen er niet raar over. Maar dat zijn mensen die ik ken, dat kan je niet zeggen als je bij een jeugdzorg groep zit, die lussen je rauw. Dus ik moet een andere opleiding gaan verzinnen ben ik bang.
En ik moet heel eerlijk zeggen, ik doe te weinig. En ik sip teveel. Thuis gaat het niet lekker (woon bij mn moeder nog) en met m'n vader ook niet echt. En ik voel me daar vaak verantwoordelijk voor (vooral vader) dus dat kost een hoop energie.(En hoe meer stress/moe hoe meer buikpijn) Maarrrr. Ik heb hele lieve vrienden die gezegd hebben dat dat maar eens klaar moest zijn en ik nu eens voor mezelf moet gaan zorgen.
Ik ga 2 januari het huis uit en op kamers, eindelijk rust aan m'n hoofd en dan hopelijk even bijkomen en weer dingen gaan doen! Gister het UWV al gemaild voor een afspraak. Want hier word ik ook niet beter van en hoe cru dan ook, zal toch moeten leren leven met die buikpijn. Ook een sportschool zoeken als ik verhuist ben, op aanraden van mn arts. En mn vriendin begon erover dat ik me maar eens moest verdiepen in yoga of mindfullniss omdat ik zoveel pieker. Zal een uitdaging worden. Zat er gister alleen echt even doorheen. Heb soms even een goede trap nodig om op gang te komen.
En met die kinderwens.. Lastig hoor. Ik heb ook nooit een actieve kinderwens gehad maar nu dit zo dichtbij komt. Zou de optie toch graag open houden als ik opeens wel klaar ben voor een kind
maandag 31 december 2012 om 19:41
maandag 31 december 2012 om 19:53
Spannend Noopes! Bij mij zit het ook op die beruchte plek op/achter de darm. Gaan ze nou een kijkoperatie doen? Hoe doen ze dat dan op die plek? Via de buik? En het moet dus als je ongesteld bent?
Ik kan ook heel slecht tegen hormonen, heb wel de IVF gehad. Wat zijn jouw reacties dan op die medicijnen?
Ik heb vandaag bij het VU gevraagd of ze het niet weg kunnen halen. Mijn arts zei dat ze daar een beetje van terug aan het komen zijn. Dat ze dat echt in de allerlaatste plaats doen, als er geen andere oplossingen zijn.
Ik kan ook heel slecht tegen hormonen, heb wel de IVF gehad. Wat zijn jouw reacties dan op die medicijnen?
Ik heb vandaag bij het VU gevraagd of ze het niet weg kunnen halen. Mijn arts zei dat ze daar een beetje van terug aan het komen zijn. Dat ze dat echt in de allerlaatste plaats doen, als er geen andere oplossingen zijn.
maandag 31 december 2012 om 20:52
@Noopes: dus toch wel redelijk snel al, dat is wel fijn toch? Waarom moet je ongesteld zijn dan?
Hopelijk valt alles je een beetje mee allemaal.
Ik ben eigenwijs nu: ik ben nu even gestopt met de pil omdat ik daar labiel/angstig/gestressed van wordt.
Deze maand ga ik verhuizen (+130) km van hier, en ik hou niet van veranderingen. Met die pil erbij trek ik dat écht niet (paniekaanvallen etc). Dus nu even zonder, maar in feb/maart wel weer. Ik wil ook even voelen of die pil dan ook echt zo'n effect
heeft als ik denk. Ga mij woensdag in contact stellen met het VU.
@ioni: heeft jouw arts ook aangegeven waaróm ze daarvan terug komen? Die van mij geeft aan dat het weghalen ook weer risico's van verklaring met zich meebrengt en omdat ik nog niet aangeven heb kinderen te willen, is het risico te groot. Het doel heiligt dan niet de middelen zeg maar. Maar eerlijk gezegd wordt ik een beetje wanhopig als ik eraan denk nog 15+ jaar aan de pil te moeten!
Maar goed: nu even iets vrolijks: ik wens jullie een fijne jaarwisseling. Hopelijk brengt 2013 jullie wat je nodig hebt: veel wijsheid, geluk, doorzettingsvermogen, minder pijn, meer gezondheid, liefde en begrip!
Hopelijk valt alles je een beetje mee allemaal.
Ik ben eigenwijs nu: ik ben nu even gestopt met de pil omdat ik daar labiel/angstig/gestressed van wordt.
Deze maand ga ik verhuizen (+130) km van hier, en ik hou niet van veranderingen. Met die pil erbij trek ik dat écht niet (paniekaanvallen etc). Dus nu even zonder, maar in feb/maart wel weer. Ik wil ook even voelen of die pil dan ook echt zo'n effect
heeft als ik denk. Ga mij woensdag in contact stellen met het VU.
@ioni: heeft jouw arts ook aangegeven waaróm ze daarvan terug komen? Die van mij geeft aan dat het weghalen ook weer risico's van verklaring met zich meebrengt en omdat ik nog niet aangeven heb kinderen te willen, is het risico te groot. Het doel heiligt dan niet de middelen zeg maar. Maar eerlijk gezegd wordt ik een beetje wanhopig als ik eraan denk nog 15+ jaar aan de pil te moeten!
Maar goed: nu even iets vrolijks: ik wens jullie een fijne jaarwisseling. Hopelijk brengt 2013 jullie wat je nodig hebt: veel wijsheid, geluk, doorzettingsvermogen, minder pijn, meer gezondheid, liefde en begrip!
maandag 31 december 2012 om 22:22
Ioni, volgens de specialist kan het via een kijkoperatie verwijderd worden. 2 of 3 kleine sneetjes, anderhalf uur werk. Op dexamethason reageer ik met braken, dat schijnt niet vaak voor te komen. En ik kan mezelf niet prikken of spuiten, na 2 keer durf ik echt niet meer! Terwijl ik wel dagelijks andere mensen injecteer...
Ik moet bellen zodra ik ongesteld ben geworden, zodat zij de operatie vóór de ovulatie kunnen plannen.
Ioni, heb jij ook zoveel pijnklachten van die plek?
Ik moet bellen zodra ik ongesteld ben geworden, zodat zij de operatie vóór de ovulatie kunnen plannen.
Ioni, heb jij ook zoveel pijnklachten van die plek?
dinsdag 1 januari 2013 om 11:08
Even kort, want zit in de nacht en dus ga ik mijn bed in... Ik wil jullie allemaal een heel gelukkig en gezond 2013 wensen. Ik lees mee, maar kan niet de tijd maken om te reageren. Ben ik momenteel te chaotisch voor. Ben ik sowieso, maar nu even wat erger, met die rare dagen, rare diensten, etc.
Er werd gevraagd naar mijn mri, las ik.
Woensdag heb ik de mri. Ik kijk er deels naar uit. Soms voelt het alsof ik de ellende voel groeien. Dus het moet weg! En daarom moet er gekeken worden waar het zit. Is positief...... Na de uitslag kan ik verder.
Ioni, ik heb ook ervaring met Lucrin. Dacht dat ik gek werd. Al mijn botten deden pijn. Daarnaast had ik natuurlijk ook alle bijwerkingen die er zijn. Het kan hier nooit eens normaal gaan. Haha. Om de bijwerkingen te verminderen, gebruikte ik ook Progynova. Hielp wel tegen de pijnlijke botten en het enge gekraak, dat daar bij kwam kijken. Het was niet weg, maar werd draaglijker. Ik kon weer slapen.
Vriend en ik werken allebei in de zorg. Hij deed de injecties. Ik kan niet prikken bij mezelf. Had fraxiparine in het ziekenhuis. Maar ik wilde niet eens kijken, wanneer deze gezet werden.
Vannacht probeer in mijn laptop mee te slepen, naar mijn werk. Kan ik op iedereen reageren.
Ben zo misplaatst blij dat ik lotgenoten heb gevonden. Vandaar ook de wens voor een gezond nieuwjaar. Kan het niet vaak genoeg zeggen. Gezond, gezond, gezond... Zo...! ..... gezond..
En misschien, als het even kan... Vruchtbaar.
Er werd gevraagd naar mijn mri, las ik.
Woensdag heb ik de mri. Ik kijk er deels naar uit. Soms voelt het alsof ik de ellende voel groeien. Dus het moet weg! En daarom moet er gekeken worden waar het zit. Is positief...... Na de uitslag kan ik verder.
Ioni, ik heb ook ervaring met Lucrin. Dacht dat ik gek werd. Al mijn botten deden pijn. Daarnaast had ik natuurlijk ook alle bijwerkingen die er zijn. Het kan hier nooit eens normaal gaan. Haha. Om de bijwerkingen te verminderen, gebruikte ik ook Progynova. Hielp wel tegen de pijnlijke botten en het enge gekraak, dat daar bij kwam kijken. Het was niet weg, maar werd draaglijker. Ik kon weer slapen.
Vriend en ik werken allebei in de zorg. Hij deed de injecties. Ik kan niet prikken bij mezelf. Had fraxiparine in het ziekenhuis. Maar ik wilde niet eens kijken, wanneer deze gezet werden.
Vannacht probeer in mijn laptop mee te slepen, naar mijn werk. Kan ik op iedereen reageren.
Ben zo misplaatst blij dat ik lotgenoten heb gevonden. Vandaar ook de wens voor een gezond nieuwjaar. Kan het niet vaak genoeg zeggen. Gezond, gezond, gezond... Zo...! ..... gezond..
En misschien, als het even kan... Vruchtbaar.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
dinsdag 1 januari 2013 om 14:01
Allereerst wil ik jullie een gezond nieuw jaar toewensen, en hoop dat jullie dit jaar op de een of andere manier verlost worden van alle pijn en ongemakken, dat ze iets vinden wat voor ons, stuk voor stuk, echt werkt!
Ik ben hier een poosje niet geweest, het ging over onvruchtbaarheid en kinderwens, en ik voelde me bijna een beetje schuldig dat ik wel 2 kinderen op een makkelijke manier heb gekregen. (ik was dan ook nog heel jong toen ik ze kreeg, lang voor ik wist dat ik endo had).
Ik heb net bijgelezen en ik herken het Koettie, de pijn die op een eisprong lijkt, terwijl je Orgametril hebt.
Ik heb het alle maanden dat ik Orgametril slikte gehad, steeds rond de 10e van elke maand.
En rond de 26e had ik elke maand het gevoel of ik menstrueren moest.
Heel gek vond mijn nieuwe gyn. Net of mijn cyclus gewoon doorging, maar ze heeft me onderzocht en er lagen dit keer geen eitjes te rijpen (wat ik wel had toen ik de Dianapil nog slikte).
Ik zit nu voor 3 maanden aan de Lucrin, omdat het ook met mij weer mis liep. De eerste 3 weken heb ik erg last gehad van droge ogen, maar ik voel me verder heel goed.
Het was alleen zo, dat 3 dagen voor ik een nieuw prik moest halen, ik niet meer wist hoe ik moest zitten/liggen van de pijn, net of ik weer vreselijk ongesteld moest worden.
Nadat ik weer een spuit heb gehad gaat het weer goed, op af en toe een opvlieger na. Maar die kunnen me niets schelen, dat doet geen pijn!
Wat ik hierna moet gaan slikken weet ik nog niet, dat gaan we na deze 3 maanden bekijken.
Ik heb gelukkig ook een nieuwe gyn, een vrouw dit keer, en eentje die me ook begrijpt. Wel zo fijn. Onze vorige hork vertelde me dat het enige wat echt werkt even snel zwanger worden was......... Tja, daar zit dan mijn huidige man naast die ongewild onvruchtbaar is..............
Kun je adenomyose zien op een MRI? De vorige gyn zei nl dat ik dat misschien ook had, maar dat je dat alleen vast kon stellen door de baarmoeder eruit te halen, en dat wilde hij liever niet doen omdat ik daar nog veel te jong voor ben. (de eileiders zouden bij mij ook verwijderd moeten worden).
Ik vind het maar reuze eng allemaal wat ze het komende jaar weer met me gaan uitspoken, al voel ik me op dit moment vrij goed door de Lucrin.
Ik herken veel in jullie verhalen, die pijn alsof je hele baarmoeder eruit wordt getrokken bijv, dat is voor mij heel herkenbaar. Hoewel die pijn natuurlijk niet leuk is, is het wel fijn om die dingen bij elkaar te herkennen en er over te praten en te lezen.
Dikke knuf voor iedereen hier waar het momenteel minder mee gaat!
Ik ben hier een poosje niet geweest, het ging over onvruchtbaarheid en kinderwens, en ik voelde me bijna een beetje schuldig dat ik wel 2 kinderen op een makkelijke manier heb gekregen. (ik was dan ook nog heel jong toen ik ze kreeg, lang voor ik wist dat ik endo had).
Ik heb net bijgelezen en ik herken het Koettie, de pijn die op een eisprong lijkt, terwijl je Orgametril hebt.
Ik heb het alle maanden dat ik Orgametril slikte gehad, steeds rond de 10e van elke maand.
En rond de 26e had ik elke maand het gevoel of ik menstrueren moest.
Heel gek vond mijn nieuwe gyn. Net of mijn cyclus gewoon doorging, maar ze heeft me onderzocht en er lagen dit keer geen eitjes te rijpen (wat ik wel had toen ik de Dianapil nog slikte).
Ik zit nu voor 3 maanden aan de Lucrin, omdat het ook met mij weer mis liep. De eerste 3 weken heb ik erg last gehad van droge ogen, maar ik voel me verder heel goed.
Het was alleen zo, dat 3 dagen voor ik een nieuw prik moest halen, ik niet meer wist hoe ik moest zitten/liggen van de pijn, net of ik weer vreselijk ongesteld moest worden.
Nadat ik weer een spuit heb gehad gaat het weer goed, op af en toe een opvlieger na. Maar die kunnen me niets schelen, dat doet geen pijn!
Wat ik hierna moet gaan slikken weet ik nog niet, dat gaan we na deze 3 maanden bekijken.
Ik heb gelukkig ook een nieuwe gyn, een vrouw dit keer, en eentje die me ook begrijpt. Wel zo fijn. Onze vorige hork vertelde me dat het enige wat echt werkt even snel zwanger worden was......... Tja, daar zit dan mijn huidige man naast die ongewild onvruchtbaar is..............
Kun je adenomyose zien op een MRI? De vorige gyn zei nl dat ik dat misschien ook had, maar dat je dat alleen vast kon stellen door de baarmoeder eruit te halen, en dat wilde hij liever niet doen omdat ik daar nog veel te jong voor ben. (de eileiders zouden bij mij ook verwijderd moeten worden).
Ik vind het maar reuze eng allemaal wat ze het komende jaar weer met me gaan uitspoken, al voel ik me op dit moment vrij goed door de Lucrin.
Ik herken veel in jullie verhalen, die pijn alsof je hele baarmoeder eruit wordt getrokken bijv, dat is voor mij heel herkenbaar. Hoewel die pijn natuurlijk niet leuk is, is het wel fijn om die dingen bij elkaar te herkennen en er over te praten en te lezen.
Dikke knuf voor iedereen hier waar het momenteel minder mee gaat!
woensdag 2 januari 2013 om 10:12
Hee Tess! Raar die eisprongpijn verder, ik herken dat totaal niet van de pil en heb er nu met Orgematril pas last van. Lichamen zijn maar rare onvoorspelbare dingen hoor.. Volgens mij bedoelde mijn arts dat adenomyose via een echo te zien is maar pin me er niet op vast. Tess, werd jij ook zo moe van Orgametril? Ben zo veel sneller moe dan vroeger heb ik het idee!
Ik wil iedereen een heel fijn, leuk, gezond nieuw jaar wensen. Ben er zelf nog een beetje brak van en gister ook nog verhuist dus moeeeeeeeeee. Maar live vanaf mijn nieuwe huisje
Ik wil iedereen een heel fijn, leuk, gezond nieuw jaar wensen. Ben er zelf nog een beetje brak van en gister ook nog verhuist dus moeeeeeeeeee. Maar live vanaf mijn nieuwe huisje
