Gezondheid
alle pijlers
Pfffff wat zwaar dit!!!!!
donderdag 29 april 2010 om 15:32
Hallo,
Weet met mn gevoel geen raad. Heb net telefoon gekregen van mijn tante met de mededeling dat mijn moeder is opgenomen op de intensive care afdeling van een ziekenhuis in Benidorm. Ze zou vanochtend thuiskomen van vakantie. Ik heb gewerkt en was al superblij dat ze eindelijk thuis zou komen. 2 Jaar geleden heeft ze borstkanker gehad. 1 Borst afgezet, chemo, bestraling.... Daarna kankervrij. Tot 2 maanden geleden. Ze had uitvalsverschijnselen, kwam niet goed meer uit haar woorden. Na onderzoek bleek dat ze een grote hersentumor had. Direct de week erna is ze geopereerd in het Radboud Ziekenhuis. Ze konden helaas de tumor niet helemaal weghalen. Daarna kreeg ze bestralingen. Ze was heel moe en haar haren vielen weer uit. Voordat ze te horen kreeg dat ze die hersentumor had, had ze al een vakantie naar Benidorm geboekt samen met haar 2 zussen en nog andere mensen die ik niet ken. Ze is gegaan maar nu werd ik dus gebeld met dit bericht. Afgelopen dinsdag was ze jarig, ze werd 65. En nu ben ik zoooooooooo bang. Heb geen broers en zussen. Mn 2 kindjes komen zo thuis uit school. Weet niet wat ik nu moet doen. Pffffff voel me helemaal leeg. Wil naar mn moeder, maar dat kan niet. Buiten mooi weer.... ik kan alleen maar huilen...... En hopen dat ik mn moeder nog kan zien/spreken. Wat een rotziekte!!!!!!
Weet met mn gevoel geen raad. Heb net telefoon gekregen van mijn tante met de mededeling dat mijn moeder is opgenomen op de intensive care afdeling van een ziekenhuis in Benidorm. Ze zou vanochtend thuiskomen van vakantie. Ik heb gewerkt en was al superblij dat ze eindelijk thuis zou komen. 2 Jaar geleden heeft ze borstkanker gehad. 1 Borst afgezet, chemo, bestraling.... Daarna kankervrij. Tot 2 maanden geleden. Ze had uitvalsverschijnselen, kwam niet goed meer uit haar woorden. Na onderzoek bleek dat ze een grote hersentumor had. Direct de week erna is ze geopereerd in het Radboud Ziekenhuis. Ze konden helaas de tumor niet helemaal weghalen. Daarna kreeg ze bestralingen. Ze was heel moe en haar haren vielen weer uit. Voordat ze te horen kreeg dat ze die hersentumor had, had ze al een vakantie naar Benidorm geboekt samen met haar 2 zussen en nog andere mensen die ik niet ken. Ze is gegaan maar nu werd ik dus gebeld met dit bericht. Afgelopen dinsdag was ze jarig, ze werd 65. En nu ben ik zoooooooooo bang. Heb geen broers en zussen. Mn 2 kindjes komen zo thuis uit school. Weet niet wat ik nu moet doen. Pffffff voel me helemaal leeg. Wil naar mn moeder, maar dat kan niet. Buiten mooi weer.... ik kan alleen maar huilen...... En hopen dat ik mn moeder nog kan zien/spreken. Wat een rotziekte!!!!!!
zaterdag 1 mei 2010 om 16:33
quote:vlammetje schreef op 01 mei 2010 @ 16:14: Ik zou ook alles op alles zetten, zeker als je denkt dat er een kans is dat je je moeder anders niet meer kan zien of niet meer in een situatie waarmee communiceren nog mogelijk is. Dus wat dat betreft zeg ik ook: gaan!Hoe groot moet die kans zijn? Moeder ligt op de IC en was niet bij bewustzijn en is -godzijdank- bij bewustzijn gekomen. Wie weet voor hoe lang..... -god verhoede het.
Als je sociale netwerk zo geregeld is dat niemand, werkelijk niemand naar je kinderen omkijkt behalve jijzelf dan heb je echt iets niet goed gedaan. Er zijn toch wel buren, oppassen, familie, vriend, vrienden/vriendinnen, weet ik veel wie die op twee kinderen kunnen passen?
Ik hoop dat TO niet reageert omdat ze in B. zit.
Als je sociale netwerk zo geregeld is dat niemand, werkelijk niemand naar je kinderen omkijkt behalve jijzelf dan heb je echt iets niet goed gedaan. Er zijn toch wel buren, oppassen, familie, vriend, vrienden/vriendinnen, weet ik veel wie die op twee kinderen kunnen passen?
Ik hoop dat TO niet reageert omdat ze in B. zit.
zaterdag 1 mei 2010 om 16:51
quote:lieveranoniemm schreef op 01 mei 2010 @ 16:47:
Spinster: wat denk je toe te voegen aan dit topic door op zo'n manier commentaar te hebben op TO en met name haar sociale netwerk?
Ik hoop ook dat TO niet reageert doordat ze in B zit en niet door sommige reacties hier....
Ik hoop toe te voegen dat TO zich nog een keer afvraagt of er écht geen mogelijkheid is om te gaan (die is er namelijk heus wel, als je echt wil).
Ik vind zalvende woorden spreken namelijk wel heel zuur als het straks nog slechter blijkt te gaan met moeder, en die kans is niet gering daar ze al heel ziek is en op de IC ligt. "Was ik toch maar gegaan......" zal TO zich dan wellicht de rest van haar leven met grote spijt verzuchten. Dat gevoel wil je toch bij iemand vóórkomen?
Wij als nuchtere buitenstaanders kunnen misschien iets meer overzien dat er altijd wel mogelijkheden te vinden zijn voor opvang en dat dít nou echt typisch zo'n situatie is waarin werk niet een hoofdrol moet spelen.
Spinster: wat denk je toe te voegen aan dit topic door op zo'n manier commentaar te hebben op TO en met name haar sociale netwerk?
Ik hoop ook dat TO niet reageert doordat ze in B zit en niet door sommige reacties hier....
Ik hoop toe te voegen dat TO zich nog een keer afvraagt of er écht geen mogelijkheid is om te gaan (die is er namelijk heus wel, als je echt wil).
Ik vind zalvende woorden spreken namelijk wel heel zuur als het straks nog slechter blijkt te gaan met moeder, en die kans is niet gering daar ze al heel ziek is en op de IC ligt. "Was ik toch maar gegaan......" zal TO zich dan wellicht de rest van haar leven met grote spijt verzuchten. Dat gevoel wil je toch bij iemand vóórkomen?
Wij als nuchtere buitenstaanders kunnen misschien iets meer overzien dat er altijd wel mogelijkheden te vinden zijn voor opvang en dat dít nou echt typisch zo'n situatie is waarin werk niet een hoofdrol moet spelen.
zaterdag 1 mei 2010 om 16:55
quote:HEMAlover schreef op 01 mei 2010 @ 16:53:
Maar dat hoef je toch niet op zo'n nare, botte manier te brengen? Het is makkelijk oordelen als je niet in haar schoenen staat!Het gaat mij niet om oordelen, het gaat mij om helpen. Ik denk dat TO meer geholpen is bij een (mocht het zover komen) laatste afscheid met haar moeder, dan met een paar sussende woorden van vivavriendinnen.
Maar dat hoef je toch niet op zo'n nare, botte manier te brengen? Het is makkelijk oordelen als je niet in haar schoenen staat!Het gaat mij niet om oordelen, het gaat mij om helpen. Ik denk dat TO meer geholpen is bij een (mocht het zover komen) laatste afscheid met haar moeder, dan met een paar sussende woorden van vivavriendinnen.
zaterdag 1 mei 2010 om 16:58
zaterdag 1 mei 2010 om 17:29
@ Hemalover: mijn 'harde' woorden zijn niet aan jou gericht, dus ze hoeven voor jou ook geen toegevoegde waarde te hebben.
Uiteraard is het TO's beslissing. Dat ik die niet begrijp en wél opties zie om naar B. te gaan mag ik hier best vertellen, net zoals jij mag vertellen wat jij wil.
@ Lieveranoniem: dank je wel.
Ik vind het zo jammer dat op dit forum vaak de opvatting (misvatting) regeert dat je toon toch wel heel inlevend en poezelig moet zijn om het helpend te laten zijn.
Ik zie er in het geval van TO niks mis mee om haar wat 'rechtstreekser' te wijzen op wat wellicht het beste is om te doen. Soms komt dat namelijk beter aan dan "ach en wee, wat erg".
Zoals iedereen kan zien was ik in dit topic één van de eersten die mijn medeleven aan TO betuigde. Er is alleen een tijd van wenen en een tijd van handelen. Het lijkt mij zoalng moeder (nog) leeft de hoogste tijd voor dat laatste.
Uiteraard is het TO's beslissing. Dat ik die niet begrijp en wél opties zie om naar B. te gaan mag ik hier best vertellen, net zoals jij mag vertellen wat jij wil.
@ Lieveranoniem: dank je wel.
Ik vind het zo jammer dat op dit forum vaak de opvatting (misvatting) regeert dat je toon toch wel heel inlevend en poezelig moet zijn om het helpend te laten zijn.
Ik zie er in het geval van TO niks mis mee om haar wat 'rechtstreekser' te wijzen op wat wellicht het beste is om te doen. Soms komt dat namelijk beter aan dan "ach en wee, wat erg".
Zoals iedereen kan zien was ik in dit topic één van de eersten die mijn medeleven aan TO betuigde. Er is alleen een tijd van wenen en een tijd van handelen. Het lijkt mij zoalng moeder (nog) leeft de hoogste tijd voor dat laatste.
zaterdag 1 mei 2010 om 17:39
Nee, het hoeft niet altijd poezelig, maar ik ga er van uit dat TO al haar opties is nagelopen. Vriendinnen, familie, vriend, en het lukt haar niet wat voor de kinderen te regelen. Als ze alles geprobeerd heeft is jouw post onnodig bot.
Moet wel zeggen, dat ik het me ook (gelukkig!) niet kan voorstellen dat er in zo'n situatie geen enkele mogelijkheid is om er drie dagen uit te gaan. Maar die mensen met een klein sociaal vangnet bestaan wel degelijk, dat weet ik wel. En TO kan er nu van alles van vinden dat vriend niet kan oppassen, maar ze kan er verdomd weinig aan doen. Als hij zegt dat het niet kan, kan ze moeilijk zeggen: jammer dan, hier zijn ze, ik ga toch. Het zijn wel je kinderen die je bij iemand achterlaat.
De boodschap is trouwens van alle mensen hier hetzelfde, volgens mij vind iedereen dat ze moet gaan. Maar vanaf dit plekje is het moeilijk oordelen of er echt geen mogelijkheid is.
Moet wel zeggen, dat ik het me ook (gelukkig!) niet kan voorstellen dat er in zo'n situatie geen enkele mogelijkheid is om er drie dagen uit te gaan. Maar die mensen met een klein sociaal vangnet bestaan wel degelijk, dat weet ik wel. En TO kan er nu van alles van vinden dat vriend niet kan oppassen, maar ze kan er verdomd weinig aan doen. Als hij zegt dat het niet kan, kan ze moeilijk zeggen: jammer dan, hier zijn ze, ik ga toch. Het zijn wel je kinderen die je bij iemand achterlaat.
De boodschap is trouwens van alle mensen hier hetzelfde, volgens mij vind iedereen dat ze moet gaan. Maar vanaf dit plekje is het moeilijk oordelen of er echt geen mogelijkheid is.
...
zaterdag 1 mei 2010 om 17:42
quote:elninjoo schreef op 01 mei 2010 @ 16:10:
Echt onbegrijpelijk, al zou ik 3 maanden droog brood moeten eten, als een van mijn ouders in 't buitenland in ;'t ziekenhuis ligt dan zou ik diezelfde dag nog heen gevlogen zijn ongeacht of ik me daarmee in de schulden steek. En als je kids ongewenst zijn door vrienden/familie, dan zou ik iemand inhuren om op ze te passen. Het is misschien je laatste kans om je moeder te zien en die laat je lopen?Wat geld betreft ben ik het helemaal met je eens, dat zou geen reden moeten zijn om niet te gaan. Maar van die kinderen? Ik zou mijn kinderen nooit drie dagen en nachten bij een onbekende achterlaten, ook niet als ik daardoor geen afscheid van mijn moeder kan nemen. Ik zou ze nog eerder meenemen. De tantes die daar zijn kunnen op de kinderen passen terwijl jij bij je moeder bent. Kost een beetje meer, maar dan heb je wel de mogelijkheid je moeder te zien.
Echt onbegrijpelijk, al zou ik 3 maanden droog brood moeten eten, als een van mijn ouders in 't buitenland in ;'t ziekenhuis ligt dan zou ik diezelfde dag nog heen gevlogen zijn ongeacht of ik me daarmee in de schulden steek. En als je kids ongewenst zijn door vrienden/familie, dan zou ik iemand inhuren om op ze te passen. Het is misschien je laatste kans om je moeder te zien en die laat je lopen?Wat geld betreft ben ik het helemaal met je eens, dat zou geen reden moeten zijn om niet te gaan. Maar van die kinderen? Ik zou mijn kinderen nooit drie dagen en nachten bij een onbekende achterlaten, ook niet als ik daardoor geen afscheid van mijn moeder kan nemen. Ik zou ze nog eerder meenemen. De tantes die daar zijn kunnen op de kinderen passen terwijl jij bij je moeder bent. Kost een beetje meer, maar dan heb je wel de mogelijkheid je moeder te zien.
...
zaterdag 1 mei 2010 om 21:41
Is er geen reisverzekering? Daar zit vaak wel de mogelijkheid op om over te komen en 9 van de 10 keer wordt het nog georganiseerd ook. De kinderen zouden dan misschien op eigen kosten mee kunnen, dan is het opvang probleem ook opgelost. Verblijf daar valt vaak ook onder een reisverzekering.
Als ik TO was zou ik dit uitzoeken.
Als ik TO was zou ik dit uitzoeken.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
zondag 2 mei 2010 om 12:04
Hallo allemaal,
Ben gisteren overal achteraan gegaan. Heb veel contact met de 2 zussen van mijn moeder die bij haar zijn. Mijn moeder heeft een reisverzekering en via die verzekering loopt de alarmcentrale. Als iemand zeer kritiek ligt, is er idd een mogelijkheid om daar naartoe te gaan. Maar omdat het (gelukkig!!!!) de laatste 48 uur steeds beter gaat, raden veel mensen in mijn omgeving hier het af. Ook de artsen daar adviseren niet om daarheen te gaan. Hierdoor zal ik nergens aanspraak op kunnen maken. Omdat de medicatie aanslaat (insulten zijn gestopt, ze herkent mensen, lacht om grapjes) is de kritieke toestand gelukkig voorbij. Dit is zeker geen excuus om daar niet heen te gaan. Gevoelsmatig wil ik haar zoooooo graag zien. Maar wat heeft het voor zin als ik daarheen ga, als het er naar uitziet op dit moment dat zij begin komende week deze kant op komt. Ik heb gisteren uitgezocht dat ik op zn vroegst vandaag eind middag/begin avond daar zou zijn. Morgen mag ze waarschijnlijk van de i.c. af. Helaas is op dit moment haar spraakvermogen nog niet goed. Maar ze krijgt medicatie om het vocht in haar hoofd af te voeren. Mijn tante heeft beloofd het eerlijk te zeggen als de situatie idd weer zo kritiek wordt, zodat ik toch die kant op zal kunnen gaan. Ik heb evt. nu oppas voor de kids. Zij kennen dit gezin goed en zij willen standby staan om de kids op te vangen. Ik zou ze idd nooooit zomaar bij vrijwel onbekenden onderbrengen. En meenemen is echt geen optie.
Ik snap jullie reacties echt wel, dat de meesten direct daarheen zouden vertrekken. Waarschijnlijk zou dat ook mijn advies/reactie geweest zou zijn, als ik dit van een andere TO zou lezen. Maar sinds ik hoorde dat haar situatie vooruit ging (hoewel nog steeds beroerd natuurlijk), ging ik twijfelen. Dadelijk ben ik eindelijk daar, gaat zij een paar uur later hierheen. Er wordt speciaal vervoer geregeld heb ik begrepen (vliegtuig waarin ze liggend vervoerd kan worden). En als ik dan een bedrag heb uitgegeven waar ik normaal 2 tot 3 maanden van moet leven (qua boodschappen/kleding dan), en ik weet dat ze buiten levensgevaar is, dan wordt het een dure kus. Dit is echt een hele moeilijke keuze hoor, neem dat van mij aan. En gaat gepaard met een heeeeeleboel tranen. Ik hoop niet dat ik koel overkom, want ik ben juist heel erg een gevoelsmens...... Maar ja, heb ook de zorg en verantwoordelijkheid voor 2 jonge kinderen die op dit moment ook een boel kosten en ontzettend veel aandacht vragen. Mijn gevoel zegt ook heel sterk dat mijn moeder dit te boven komt, wat wordt versterkt door de berichten van de artsen die mijn moeder verzorgen. En inderdaad, mocht het anders zijn, dan zal ik dit mezelf nooooooit vergeven. Maar ja, daar probeer ik niet teveel aan te denken.
Ben gisteren overal achteraan gegaan. Heb veel contact met de 2 zussen van mijn moeder die bij haar zijn. Mijn moeder heeft een reisverzekering en via die verzekering loopt de alarmcentrale. Als iemand zeer kritiek ligt, is er idd een mogelijkheid om daar naartoe te gaan. Maar omdat het (gelukkig!!!!) de laatste 48 uur steeds beter gaat, raden veel mensen in mijn omgeving hier het af. Ook de artsen daar adviseren niet om daarheen te gaan. Hierdoor zal ik nergens aanspraak op kunnen maken. Omdat de medicatie aanslaat (insulten zijn gestopt, ze herkent mensen, lacht om grapjes) is de kritieke toestand gelukkig voorbij. Dit is zeker geen excuus om daar niet heen te gaan. Gevoelsmatig wil ik haar zoooooo graag zien. Maar wat heeft het voor zin als ik daarheen ga, als het er naar uitziet op dit moment dat zij begin komende week deze kant op komt. Ik heb gisteren uitgezocht dat ik op zn vroegst vandaag eind middag/begin avond daar zou zijn. Morgen mag ze waarschijnlijk van de i.c. af. Helaas is op dit moment haar spraakvermogen nog niet goed. Maar ze krijgt medicatie om het vocht in haar hoofd af te voeren. Mijn tante heeft beloofd het eerlijk te zeggen als de situatie idd weer zo kritiek wordt, zodat ik toch die kant op zal kunnen gaan. Ik heb evt. nu oppas voor de kids. Zij kennen dit gezin goed en zij willen standby staan om de kids op te vangen. Ik zou ze idd nooooit zomaar bij vrijwel onbekenden onderbrengen. En meenemen is echt geen optie.
Ik snap jullie reacties echt wel, dat de meesten direct daarheen zouden vertrekken. Waarschijnlijk zou dat ook mijn advies/reactie geweest zou zijn, als ik dit van een andere TO zou lezen. Maar sinds ik hoorde dat haar situatie vooruit ging (hoewel nog steeds beroerd natuurlijk), ging ik twijfelen. Dadelijk ben ik eindelijk daar, gaat zij een paar uur later hierheen. Er wordt speciaal vervoer geregeld heb ik begrepen (vliegtuig waarin ze liggend vervoerd kan worden). En als ik dan een bedrag heb uitgegeven waar ik normaal 2 tot 3 maanden van moet leven (qua boodschappen/kleding dan), en ik weet dat ze buiten levensgevaar is, dan wordt het een dure kus. Dit is echt een hele moeilijke keuze hoor, neem dat van mij aan. En gaat gepaard met een heeeeeleboel tranen. Ik hoop niet dat ik koel overkom, want ik ben juist heel erg een gevoelsmens...... Maar ja, heb ook de zorg en verantwoordelijkheid voor 2 jonge kinderen die op dit moment ook een boel kosten en ontzettend veel aandacht vragen. Mijn gevoel zegt ook heel sterk dat mijn moeder dit te boven komt, wat wordt versterkt door de berichten van de artsen die mijn moeder verzorgen. En inderdaad, mocht het anders zijn, dan zal ik dit mezelf nooooooit vergeven. Maar ja, daar probeer ik niet teveel aan te denken.
zondag 2 mei 2010 om 18:40
Pffff gelukkig. Kreeg net een telefoontje dat mn moeder echt wel vooruit gaat. Ze heeft vandaag zelfs zelf weer gegeten. Ook praten gaat beter. Wel vaak wartaal, wat waarschijnlijk komt door het vocht. Maar ze herkent haar 2 zussen in ieder geval. Morgen een gesprek met de neuroloog en waarschijnlijk van de i.c. af naar een "gewone" afdeling. Hopelijk ook snel terugkeer naar NL!!!!!
zondag 2 mei 2010 om 20:59
Knorretje, wat fijn om te lezen dat het beter gaat met je moeder. Ik vind je trouwens helemaal niet koel overkomen. Zoals ik al eerder zei: je kan kinderen niet zomaar bij vreemden achterlaten voor een paar dagen, zeker niet bij kinderen met een handleiding. Hoe zwaar de keuze ook is in dit geval. Al jouw overwegingen zouden voor mij ook gelden. En ik geloof meteen dat als het puntje bij paaltje was gekomen, jij daar was geweest. Ja, het was kantje boord, maar je doet wat je kan.
Overigens zou mijn moeder ook nooit willen/verwachten dat ik 3 maanden leefgeld opgaf en mijn kinderen een paar dagen achter zou moeten laten zonder dat beide partijen zich daar goed bij kunnen voelen, tenzij het echt, echt kritiek zou zijn. Afwachten zoals jij hebt gedaan was een verstandige keuze. En daar komen de felle reacties vandaan, want de keuze die je wil maken, komt recht vanuit je hart. Dat is namelijk: naar je moeder toe. Maar de keuze die je wil maken is soms niet de keuze die je uiteindelijk moet maken...
Overigens zou mijn moeder ook nooit willen/verwachten dat ik 3 maanden leefgeld opgaf en mijn kinderen een paar dagen achter zou moeten laten zonder dat beide partijen zich daar goed bij kunnen voelen, tenzij het echt, echt kritiek zou zijn. Afwachten zoals jij hebt gedaan was een verstandige keuze. En daar komen de felle reacties vandaan, want de keuze die je wil maken, komt recht vanuit je hart. Dat is namelijk: naar je moeder toe. Maar de keuze die je wil maken is soms niet de keuze die je uiteindelijk moet maken...
...
maandag 3 mei 2010 om 13:33
@ knorretje: fijn dat het beter gaat met jouw moeder. het is een rotsituatie waarin je zit. Niemand kan dat beoordelen van een afstand dus doe waar je je goed bij voelt en wat goed voelt. Gelukkig is er familie bij haar en is ze dus niet alleen. Ik hoop van harte dat ze snel thuis komt en dat je haar dan een dikke kus kan geven. Veel sterkte
maandag 3 mei 2010 om 14:40
Heel erg bedankt voor de fijne reacties!!!! Deze doen me zo goed! En ook voor de minder fijne een paar dagen geleden, hoewel ik daardoor vaak wel meer ging twijfelen aan mn eigen gevoel... Maar geloof me, als je zelf in zo'n situatie zit, is het zoooo moeilijk om je gevoel en verstand te combineren. Ik moet echt verstandelijk met een aantal dingen rekening houden, anders zijn de consequenties niet te overzien voor mij. Maar als het echt niet anders is, en mn moeder zou weer kritiek komen te liggen, ben ik zo bij haar. Die sites met hostels, kende ik niet en die zijn echt heel handig. Heb ze direct bij mn favorieten gezet voor "je weet maar nooit situaties". Mijn moeder is nog niet hier en ik mis haar zoooooo erg. Heb het gevoel nu dat ik haar al minstens een jaar niet heb gezien, terwijl het toch net 3 weken geleden is, dat ze hier was. Ik wacht het telefoontje straks weer af. Als het goed is, hebben ze dan de neuroloog gesproken. Hopelijk is er dan meer bekend. En idd, er is familie bij mn moeder. Anders had ik er sowieso gezeten, als ze alleen was geweest.
maandag 3 mei 2010 om 15:56
quote:HEMAlover schreef op 01 mei 2010 @ 17:37:
@ Spinster, dan hoop ik van harte dat TO iets aan jouw woorden heeft en dat het topic nu weer terug kan naar waar het daadwerkelijk om gaat; TO en haar moeder.Lief dat je de boel zo wilt regelen maar dat is niet nodig. Iedereen hier kan gewoon voor zichzelf spreken.
@ Spinster, dan hoop ik van harte dat TO iets aan jouw woorden heeft en dat het topic nu weer terug kan naar waar het daadwerkelijk om gaat; TO en haar moeder.Lief dat je de boel zo wilt regelen maar dat is niet nodig. Iedereen hier kan gewoon voor zichzelf spreken.
