Gezondheid
alle pijlers
Prednison gekte
maandag 4 november 2013 om 16:13
maandag 4 november 2013 om 16:16
Eén van de mogelijke bijverschijnselen zijn stemmingswisselingen, niet iedereen heeft daar last van, ik heb 2,5 jaar Prednisolon geslikt na een stootkuur van drie nachten 1000 mg per infuus, weinig slapen, hyper actief, niet aangekomen. De eerste anderhalfjaar 60 mg per dag, toen langzaam afgebouwd naar 30 en het laatste half jaar helemaal afgebouwd. Dat is inmiddels drie jaar geleden. Ik had geen andere bijverschijnselen maar ik gebruik nog wel kalktabletten want het is funest voor je botten.
verba volant, scripta manent.
maandag 4 november 2013 om 17:16
Lieve Piepvis, ik herken het helemaal. Ik heb een aantal jaar geleden ook dagelijks 40 mg geslikt en voelde me een manisch depressieve ADHDer. Vreselijk die onrust in mijn hoofd. Het enige wat ik erbij kreeg om rustig te worden was oxazepam, anders kon ik niet slapen. Het is bij mij één van de redenen geweest dat ik ging afbouwen. Daarnaast zwol ik ook enorm op en had allerlei vage klachten
Ik heb geen tips voor je, wel een want ik weet precies hoe je je voelt.
Ik heb geen tips voor je, wel een want ik weet precies hoe je je voelt.
maandag 4 november 2013 om 19:08
Heb 4 jaar met een kleine tussenpauze Prednison op.. Kwam bijna 30kg aan, voelde me een walvis en had onwijze stemmingswisselingen. Heb hier anti depressiva voor gehad. Uiteindelijk hielp de prednison niet meer en mochten we een hele lijst aan andere medicatie slikken. De anti depressiva is afgebouwd maar nog niet volledig wel ( wil wel maar het risico op n terugval is te groot)
maandag 4 november 2013 om 19:49
Piepvis, , ik gebruik nu bijna 8 jaar dagelijks prednison en herken je klachten wel. Gelukkig heb ik het niet zo extreem als jij, maar elke stootkuur (die boven op mijn onderhoudsdosering komt een paar keer per jaar) reageer ik heftiger.
Is er echt geen alternatief voor jou voor de prednison? Een vriendin van me gebruikt nu iets dat familie is van azathioprine. Dat is ook een heftig medicijn (familie van chemo medicatie) en moeilijk verkrijgbaar, maar misschien levert het minder bijwerkingen op voor jou. De exacte naam weet ik niet meer. Voor mij is dit helaas geen optie door heftige allergische reacties op de azathioprine.
Is er echt geen alternatief voor jou voor de prednison? Een vriendin van me gebruikt nu iets dat familie is van azathioprine. Dat is ook een heftig medicijn (familie van chemo medicatie) en moeilijk verkrijgbaar, maar misschien levert het minder bijwerkingen op voor jou. De exacte naam weet ik niet meer. Voor mij is dit helaas geen optie door heftige allergische reacties op de azathioprine.
dinsdag 5 november 2013 om 11:08
Ho eens even. Prednison is geen pretje. Maar je laat jezelf nu wel heer erg gaan denk ik. Die pillen zijn niet de baas over jou, dat ben jezelf. Met spullen gaan gooien en dan naar de pillen gaan wijzen is niet de oplossing. Krijg jezelf in je greep, neem je verantwoordelijkheid. Misschien voel jij je nu zo maar hoe jij omgaat met die gevoelens bepaal jezelf.
dinsdag 5 november 2013 om 11:19
quote:piepvis schreef op 05 november 2013 @ 11:12:
Nou, niet dus. Dat is het probleem.
Was het maar zo makkelijk.
Natuurlijk is het niet makkelijk. Dat zeg ik ook niet. Maar je moet hier grip op krijgen, hoe dan ook, je bent namelijk toch echt verantwoordelijk voor je gedrag.
Ga nog een keer naar de huisarts en leg voor hoe hoog de ellende inmiddels zit. Er moet toch iets mogelijk zijn? Geef niet op. Sterkte.
Nou, niet dus. Dat is het probleem.
Was het maar zo makkelijk.
Natuurlijk is het niet makkelijk. Dat zeg ik ook niet. Maar je moet hier grip op krijgen, hoe dan ook, je bent namelijk toch echt verantwoordelijk voor je gedrag.
Ga nog een keer naar de huisarts en leg voor hoe hoog de ellende inmiddels zit. Er moet toch iets mogelijk zijn? Geef niet op. Sterkte.
dinsdag 5 november 2013 om 14:16
Tja het is net zoiets als zeggen dat ik op dieet moet voor de diabetes die de prednison heeft veroorzaakt. Het is leuk, geeft je het gevoel zelf wat te doen, maar het slaat nergens op zolang je de zooi blijft slikken.
Ik snap dat mensen het niet begrijpen die dit zelf niet hebben meegemaakt. Maar een moeder die door een ernstige postnatale depressie haar kind wat aan doet, vind ik ook niet een gedragsprobleem van haar. Of verantwoordelijk voor dat gedrag. Er zijn heel veel stofjes in je lichaam die je kunnen veranderen.
En daar heb je dan geen controle over.
plus ik heb al vanalles geprobeerd, meditatie, nlp, psycholoog. Het zet geen enkele zoden aan de dijk, want het is net zoiets als een kurk in je kont stoppen bij erge diarree. Het komt er toch wel uit.
Ik ga overleggen of antidepressiva toch niet kan.
Ik snap dat mensen het niet begrijpen die dit zelf niet hebben meegemaakt. Maar een moeder die door een ernstige postnatale depressie haar kind wat aan doet, vind ik ook niet een gedragsprobleem van haar. Of verantwoordelijk voor dat gedrag. Er zijn heel veel stofjes in je lichaam die je kunnen veranderen.
En daar heb je dan geen controle over.
plus ik heb al vanalles geprobeerd, meditatie, nlp, psycholoog. Het zet geen enkele zoden aan de dijk, want het is net zoiets als een kurk in je kont stoppen bij erge diarree. Het komt er toch wel uit.
Ik ga overleggen of antidepressiva toch niet kan.
dinsdag 5 november 2013 om 15:21
dinsdag 5 november 2013 om 15:39
@Piepvis
Purinethol, Imuran, Humira,Remicade. ( Zit momenteel aan de MTX maar ga als het mee zit in januari naar de golimumab. teveel bijwerkingen helaas) Daarna krijg ik Humira en dan is het lijstje met medicatie voor mij op.
Heb zelf Amitriptyline gekregen om de buien minder te laten worden.Ook heb ik baat bij accupunctuur. ff halfuurtje nix, naaldjes erin en ik ben als herboren.
Purinethol, Imuran, Humira,Remicade. ( Zit momenteel aan de MTX maar ga als het mee zit in januari naar de golimumab. teveel bijwerkingen helaas) Daarna krijg ik Humira en dan is het lijstje met medicatie voor mij op.
Heb zelf Amitriptyline gekregen om de buien minder te laten worden.Ook heb ik baat bij accupunctuur. ff halfuurtje nix, naaldjes erin en ik ben als herboren.
woensdag 6 november 2013 om 13:34
quote:piepvis schreef op 05 november 2013 @ 14:16:
Ik snap dat mensen het niet begrijpen die dit zelf niet hebben meegemaakt. Maar een moeder die door een ernstige postnatale depressie haar kind wat aan doet, vind ik ook niet een gedragsprobleem van haar. Of verantwoordelijk voor dat gedrag. Er zijn heel veel stofjes in je lichaam die je kunnen veranderen.
En daar heb je dan geen controle over.
Het is niet zo dat ik het niet begrijp. Ik heb zelf een paar ernstige depressieve episodes meegemaakt, daarbij ook medicatie gekregen die verre van succesvol was. Dat een stofje -of gebrek aan een stofje- iets met je doet is dus iets wat ik meermalen aan den lijve heb ondervonden. Ik begrijp dus heel goed dat deze gevoelens je compleet overvallen.
Maar toch is het vaak zo dat je wel iets kunt, al is het maar iets kleins. Je kunt bijvoorbeeld aan de bel trekken als je voelt dat het mis begint te gaan. Ook kun je voor al te 'dwingende gevoelens' strategieën ontwikkelen die voor je werken. Voor mij was dat bijvoorbeeld wandelen of naar een vriend of familielid gaan. Vaak voel je wel wanneer de donkere wolken eraan komen zeg maar en kun je nog wel iets doen voordat de bui er echt is.
Jij kan dat ook, zeg niet alsmaar tegen jezelf dat alles je alleen maar overkomt, vergroot je eigen macht, daardoor voel je je minder machteloos en wordt je uiteindelijk ook minder machteloos.
Een antidepressiva kan wonderen doen, of niet. Vergeet niet dat er wel honderden soorten zijn dus als de ene niet werkt is de hoop nog niet vervlogen. Nogmaals: sterkte
Ik snap dat mensen het niet begrijpen die dit zelf niet hebben meegemaakt. Maar een moeder die door een ernstige postnatale depressie haar kind wat aan doet, vind ik ook niet een gedragsprobleem van haar. Of verantwoordelijk voor dat gedrag. Er zijn heel veel stofjes in je lichaam die je kunnen veranderen.
En daar heb je dan geen controle over.
Het is niet zo dat ik het niet begrijp. Ik heb zelf een paar ernstige depressieve episodes meegemaakt, daarbij ook medicatie gekregen die verre van succesvol was. Dat een stofje -of gebrek aan een stofje- iets met je doet is dus iets wat ik meermalen aan den lijve heb ondervonden. Ik begrijp dus heel goed dat deze gevoelens je compleet overvallen.
Maar toch is het vaak zo dat je wel iets kunt, al is het maar iets kleins. Je kunt bijvoorbeeld aan de bel trekken als je voelt dat het mis begint te gaan. Ook kun je voor al te 'dwingende gevoelens' strategieën ontwikkelen die voor je werken. Voor mij was dat bijvoorbeeld wandelen of naar een vriend of familielid gaan. Vaak voel je wel wanneer de donkere wolken eraan komen zeg maar en kun je nog wel iets doen voordat de bui er echt is.
Jij kan dat ook, zeg niet alsmaar tegen jezelf dat alles je alleen maar overkomt, vergroot je eigen macht, daardoor voel je je minder machteloos en wordt je uiteindelijk ook minder machteloos.
Een antidepressiva kan wonderen doen, of niet. Vergeet niet dat er wel honderden soorten zijn dus als de ene niet werkt is de hoop nog niet vervlogen. Nogmaals: sterkte
