Gezondheid
alle pijlers
Relatie en beperkte energie
zaterdag 15 augustus 2009 om 10:17
Ik zou nu juist een heel leuke tijd moeten hebben, maar zit met mijn handen in het haar.
Sinds ruim twee maanden is er een man in mijn leven. Vanaf het begin af aan is het voor mijn doen vrij intens. Ik wil het graag serieus met hem proberen. Ik ben freelancer dus kan ik mijn tijd zelf indelen. De eerste periode heb ik me vooral op hem gericht; we hebben veel leuke dingen gedaan, elkaar vaak en veel gezien (vind ik). We zagen elkaar in het weekend anderhalve dag, en bleven dan uiteraard bij elkaar slapen, en op zijn vrije dag doordeweek waren we ook de hele dag (en nacht) bij elkaar.
Omdat ik ME-klachten heb, moest ik daar de dag erna van bijkomen. Dan bleven er voor mij nog twee dagen per week over om mijn huis en administratie bij te houden, andere sociale contacten te onderhouden, te sporten, mijn benen te scheren , etc. Van werken ed kwam het even niet.
Hij wilde me liever vaker zien, maar voor mij was dit nu precies goed.
Maar nu, de vakantieperiode is voorbij, ik heb weer klussen aangenomen, want ik heb geld nodig. Ik heb het ook nodig iets nuttigs te doen, en mezelf te ontwikkelen.
Nu ben ik bang dat ik de keuze moet maken: of een relatie, of andere dingen doen die belangrijk voor me zijn. Ik zou het liefst allebei doen, maar heb geen idee hoe dat zou passen in mijn week. En des te drukker ik me hierover maak, des te minder kan ik. Dat laatste is natuurlijk niet meer dan logisch, maar het lukt me niet om er rustig onder te blijven.
Na jarenlange ervaring weet ik als geen ander dat ME inhoudt dat je vervelende keuzes moet maken, maar dit is weer zo'n onmogelijke %&##!!!-keuze.
Of zou ik iets over het hoofd zien?
Sinds ruim twee maanden is er een man in mijn leven. Vanaf het begin af aan is het voor mijn doen vrij intens. Ik wil het graag serieus met hem proberen. Ik ben freelancer dus kan ik mijn tijd zelf indelen. De eerste periode heb ik me vooral op hem gericht; we hebben veel leuke dingen gedaan, elkaar vaak en veel gezien (vind ik). We zagen elkaar in het weekend anderhalve dag, en bleven dan uiteraard bij elkaar slapen, en op zijn vrije dag doordeweek waren we ook de hele dag (en nacht) bij elkaar.
Omdat ik ME-klachten heb, moest ik daar de dag erna van bijkomen. Dan bleven er voor mij nog twee dagen per week over om mijn huis en administratie bij te houden, andere sociale contacten te onderhouden, te sporten, mijn benen te scheren , etc. Van werken ed kwam het even niet.
Hij wilde me liever vaker zien, maar voor mij was dit nu precies goed.
Maar nu, de vakantieperiode is voorbij, ik heb weer klussen aangenomen, want ik heb geld nodig. Ik heb het ook nodig iets nuttigs te doen, en mezelf te ontwikkelen.
Nu ben ik bang dat ik de keuze moet maken: of een relatie, of andere dingen doen die belangrijk voor me zijn. Ik zou het liefst allebei doen, maar heb geen idee hoe dat zou passen in mijn week. En des te drukker ik me hierover maak, des te minder kan ik. Dat laatste is natuurlijk niet meer dan logisch, maar het lukt me niet om er rustig onder te blijven.
Na jarenlange ervaring weet ik als geen ander dat ME inhoudt dat je vervelende keuzes moet maken, maar dit is weer zo'n onmogelijke %&##!!!-keuze.
Of zou ik iets over het hoofd zien?
zaterdag 15 augustus 2009 om 10:20
Weet hij dat je ME hebt? Zo niet, dan zou ik hem dat eerst zeggen en uitleggen hoe moeilijk dit is voor jou. Want je wilt immers wel meer, maar het kan gewoon niet. Volgens mij hoef je dan geen keuze te maken, hij kan dan rekening houden met jou, jij met hem en je andere sociale contacten...
Ik kan me niet voorstellen dat geen enkel persoon met ME een relatie zou hebben...waarom moet je dus die keuze maken?
Ik kan me niet voorstellen dat geen enkel persoon met ME een relatie zou hebben...waarom moet je dus die keuze maken?
zaterdag 15 augustus 2009 om 10:27
quote:Nammma schreef op 15 augustus 2009 @ 10:20:
Weet hij dat je ME hebt? Zo niet, dan zou ik hem dat eerst zeggen en uitleggen hoe moeilijk dit is voor jou. Want je wilt immers wel meer, maar het kan gewoon niet. Volgens mij hoef je dan geen keuze te maken, hij kan dan rekening houden met jou, jij met hem en je andere sociale contacten...
Ja, hij weet het. En hij weet ook nog wat het inhoudt, want hij heeft een goede vriend die het in ernstige mate heeft. Hij is ook nog eens iemand die veel rekening houdt met mijn gevoelens.
Maar ik... vanaf het begin heb ik hem er niet mee lastig willen vallen en me op dat gebied wilde ik me niet laten kennen. Dus, hij heeft de informatie, en ik vertel hem ook eerlijk dat ik regelmatig voor jaffa lig als we niet bij elkaar zijn. Maar als we bij elkaar zijn wil ik me graag sterk enzo voordoen. Dit weekend zit ik er doorheen en heb alle afspraken afgezegd. Ik was/ben te moe. Maar ik merk dat het ook wel "goed" is dat ik er zo doorheen zit dat ik wel na móet gaan denken, om erachter te komen hoe dit nu verder moet/kan.
Weet hij dat je ME hebt? Zo niet, dan zou ik hem dat eerst zeggen en uitleggen hoe moeilijk dit is voor jou. Want je wilt immers wel meer, maar het kan gewoon niet. Volgens mij hoef je dan geen keuze te maken, hij kan dan rekening houden met jou, jij met hem en je andere sociale contacten...
Ja, hij weet het. En hij weet ook nog wat het inhoudt, want hij heeft een goede vriend die het in ernstige mate heeft. Hij is ook nog eens iemand die veel rekening houdt met mijn gevoelens.
Maar ik... vanaf het begin heb ik hem er niet mee lastig willen vallen en me op dat gebied wilde ik me niet laten kennen. Dus, hij heeft de informatie, en ik vertel hem ook eerlijk dat ik regelmatig voor jaffa lig als we niet bij elkaar zijn. Maar als we bij elkaar zijn wil ik me graag sterk enzo voordoen. Dit weekend zit ik er doorheen en heb alle afspraken afgezegd. Ik was/ben te moe. Maar ik merk dat het ook wel "goed" is dat ik er zo doorheen zit dat ik wel na móet gaan denken, om erachter te komen hoe dit nu verder moet/kan.
zaterdag 15 augustus 2009 om 10:32
quote:pink11 schreef op 15 augustus 2009 @ 10:27:
[...]
Maar ik... vanaf het begin heb ik hem er niet mee lastig willen vallen en me op dat gebied wilde ik me niet laten kennen. Dus, hij heeft de informatie, en ik vertel hem ook eerlijk dat ik regelmatig voor jaffa lig als we niet bij elkaar zijn. Maar als we bij elkaar zijn wil ik me graag sterk enzo voordoen. Lijkt me lastig voor hem om in te zien hoe beroerd jij je voelt als hij er niet bij is. Je zult je ook naar hem toe open moeten stellen, wil je verandering zien. Zou je het vervelend vinden als hij vaker jouw kant op zou komen? Als hij iets meer moeite doet als het ware, om jou je rust te gunnen?
[...]
Maar ik... vanaf het begin heb ik hem er niet mee lastig willen vallen en me op dat gebied wilde ik me niet laten kennen. Dus, hij heeft de informatie, en ik vertel hem ook eerlijk dat ik regelmatig voor jaffa lig als we niet bij elkaar zijn. Maar als we bij elkaar zijn wil ik me graag sterk enzo voordoen. Lijkt me lastig voor hem om in te zien hoe beroerd jij je voelt als hij er niet bij is. Je zult je ook naar hem toe open moeten stellen, wil je verandering zien. Zou je het vervelend vinden als hij vaker jouw kant op zou komen? Als hij iets meer moeite doet als het ware, om jou je rust te gunnen?
zaterdag 15 augustus 2009 om 10:39
zaterdag 15 augustus 2009 om 11:13
Bedankt voor de reacties.
ik ben btw in mijn openingspost vergeten te vermelden dat ik de dagen die ik met hem doorbreng heel fijn vind, en de moeite waard om het een dag te moeten bezuren. Als we een dag uitgaan, is het makkelijk me over de vermoeidheid heen te zetten. Dat weet hij ook; dat ik op zo'n moment de vermoeidheid vaak niet meer voel omdat ik me er makkelijk overheen zet. Da's mijn keuze (maar ik weet niet hoe hij zich daarbij voelt).
O, ik ben zo gewend dingen in mijn uppie op te lossen, dat ik dit ook zonder met hem te overleggen op wilde lossen. Ik zie het als "mijn probleem" en niet de zijne. Maar als je iets met elkaar hebt, klopt dat niet. Het zou voor de hand liggender zijn hem hierin te betrekken.
Wat jij schrijft, Ann liv, raakt me ook. Ik wil hem juist niet lastigvallen met mijn beperking/handicap, ik zou het erg vinden als het voor hem lastig is in te zien hoe beroerd ik me voel als hij er niet is. Ik wilde juist voorkomen hem lastig te vallen met mijn ME.
Ik ben heel lang relaties uit de weg gegaan, bindingsangst icm bovenstaand probleem (het idee een keuze te moeten maken tussen zelfontwikkeling en een relatie). Ik ben het dus niet meer zo gewend te "delen".
Ik dacht juist dat ik naar hem behoorlijk open was. Misschien wordt het tijd me ook hier over open te stellen, het zou eerlijker zijn. Ik houd hem nu op afstand om dit voor mezelf uit te zoeken. Waarschijnlijk heeft hij liever dat ik dit met hem deel.
Stoeptegel, jouw reactie is voor mij heel relativerend.
ik ben btw in mijn openingspost vergeten te vermelden dat ik de dagen die ik met hem doorbreng heel fijn vind, en de moeite waard om het een dag te moeten bezuren. Als we een dag uitgaan, is het makkelijk me over de vermoeidheid heen te zetten. Dat weet hij ook; dat ik op zo'n moment de vermoeidheid vaak niet meer voel omdat ik me er makkelijk overheen zet. Da's mijn keuze (maar ik weet niet hoe hij zich daarbij voelt).
O, ik ben zo gewend dingen in mijn uppie op te lossen, dat ik dit ook zonder met hem te overleggen op wilde lossen. Ik zie het als "mijn probleem" en niet de zijne. Maar als je iets met elkaar hebt, klopt dat niet. Het zou voor de hand liggender zijn hem hierin te betrekken.
Wat jij schrijft, Ann liv, raakt me ook. Ik wil hem juist niet lastigvallen met mijn beperking/handicap, ik zou het erg vinden als het voor hem lastig is in te zien hoe beroerd ik me voel als hij er niet is. Ik wilde juist voorkomen hem lastig te vallen met mijn ME.
Ik ben heel lang relaties uit de weg gegaan, bindingsangst icm bovenstaand probleem (het idee een keuze te moeten maken tussen zelfontwikkeling en een relatie). Ik ben het dus niet meer zo gewend te "delen".
Ik dacht juist dat ik naar hem behoorlijk open was. Misschien wordt het tijd me ook hier over open te stellen, het zou eerlijker zijn. Ik houd hem nu op afstand om dit voor mezelf uit te zoeken. Waarschijnlijk heeft hij liever dat ik dit met hem deel.
Stoeptegel, jouw reactie is voor mij heel relativerend.
zaterdag 15 augustus 2009 om 11:23
Lieve Pink, er zijn hier al heel goede dingen gezegd, en ik wil er iets aan toevoegen, uit eigen ervaring. Ik ken het namelijk ook heel goed, dat 'jezelf goed voordoen, sterker voordoen dan je bent', omdat je de ander niet wilt lastigvallen met jouw probleem.
Maar ik ben aan het ontdekken (ja, en dan heb ik al zo lang een relatie!) dat een relatie iets van SAMEN is, van betrokkenheid, van delen. Ik was ook gewend om werkelijk alles alleen op te lossen en alleen te dragen, en ik vind het heel moeilijk om die stoere maskers eens een beetje te laten zakken. Hetzelfde proces geldt trouwens in al mijn relaties en het is zoeken, echt zoeken, hoe ik dat nu anders kan gaan doen.
Je OP laten lezen (of het zo vertellen) is een goed begin, denk ik. Ik wens je heel veel geluk samen toe, dat gun ik je zo!
Maar ik ben aan het ontdekken (ja, en dan heb ik al zo lang een relatie!) dat een relatie iets van SAMEN is, van betrokkenheid, van delen. Ik was ook gewend om werkelijk alles alleen op te lossen en alleen te dragen, en ik vind het heel moeilijk om die stoere maskers eens een beetje te laten zakken. Hetzelfde proces geldt trouwens in al mijn relaties en het is zoeken, echt zoeken, hoe ik dat nu anders kan gaan doen.
Je OP laten lezen (of het zo vertellen) is een goed begin, denk ik. Ik wens je heel veel geluk samen toe, dat gun ik je zo!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 15 augustus 2009 om 11:35
quote:pink11 schreef op 15 augustus 2009 @ 11:13:
Wat jij schrijft, Ann liv, raakt me ook. Ik wil hem juist niet lastigvallen met mijn beperking/handicap, ik zou het erg vinden als het voor hem lastig is in te zien hoe beroerd ik me voel als hij er niet is. Ik wilde juist voorkomen hem lastig te vallen met mijn ME.
Als je het omdraait zou je dan, als je vriend zijn mindere kanten aan je laat zien, vinden dat hij je lastig valt? Ik kan me daar niets bij voorstellen. Verder ben ik het eens met EV: dit is iets wat je samen doet, geef hem ook die kans om dit samen met jou (en alles wat bij jou hoort) op te pakken.
Wat jij schrijft, Ann liv, raakt me ook. Ik wil hem juist niet lastigvallen met mijn beperking/handicap, ik zou het erg vinden als het voor hem lastig is in te zien hoe beroerd ik me voel als hij er niet is. Ik wilde juist voorkomen hem lastig te vallen met mijn ME.
Als je het omdraait zou je dan, als je vriend zijn mindere kanten aan je laat zien, vinden dat hij je lastig valt? Ik kan me daar niets bij voorstellen. Verder ben ik het eens met EV: dit is iets wat je samen doet, geef hem ook die kans om dit samen met jou (en alles wat bij jou hoort) op te pakken.
zaterdag 15 augustus 2009 om 12:30
zaterdag 15 augustus 2009 om 17:43
Ev, in andere topics schreef je dat het je verbaast als je mensen raakt. Maar je doet het weer
Inderdaad, een relatie is in het mooiste geval iets van samen, betrokkenheid en delen.
Thnx voor alle reacties.
Ik heb hem (durf hem niet eens mijn vriend te noemen, hoewel hij mij wel al zijn vriendin enzo noemt.) Anyway, ik heb hem gebeld en we hebben het hier over gehad. Hij wist dat ik problemen met mijn energie en weekindeling had, maar dacht dat het vanzelf beter zou worden. Nu ik vertelde dat ik er op dit moment van in paniek raakte, vroeg hij wat ik veranderd zou willen zien (vaker bankhangen ipv uitgaan, of wat dan ook). Ik weet het nog niet. Ik heb hem verteld dat het me al erg helpt dit uit te spreken en dat het me ook helpt te weten dat als het me even niet lukt de actieve, gezellige meid te zijn, hij mij net zo graag ziet.
Ik ga zo naar hem toe.
'Gezellig,' zei hij.
'Dat moet je maar afwachten ,' antwoordde ik
Hij zei dat ik er alleen maar hoef te zijn om gezellig te zijn, dat ik daar verder niet zoveel voor hoef te doen.
Wat issie lief he?
Inderdaad, een relatie is in het mooiste geval iets van samen, betrokkenheid en delen.
Thnx voor alle reacties.
Ik heb hem (durf hem niet eens mijn vriend te noemen, hoewel hij mij wel al zijn vriendin enzo noemt.) Anyway, ik heb hem gebeld en we hebben het hier over gehad. Hij wist dat ik problemen met mijn energie en weekindeling had, maar dacht dat het vanzelf beter zou worden. Nu ik vertelde dat ik er op dit moment van in paniek raakte, vroeg hij wat ik veranderd zou willen zien (vaker bankhangen ipv uitgaan, of wat dan ook). Ik weet het nog niet. Ik heb hem verteld dat het me al erg helpt dit uit te spreken en dat het me ook helpt te weten dat als het me even niet lukt de actieve, gezellige meid te zijn, hij mij net zo graag ziet.
Ik ga zo naar hem toe.
'Gezellig,' zei hij.
'Dat moet je maar afwachten ,' antwoordde ik
Hij zei dat ik er alleen maar hoef te zijn om gezellig te zijn, dat ik daar verder niet zoveel voor hoef te doen.
Wat issie lief he?
zaterdag 15 augustus 2009 om 17:46
zondag 16 augustus 2009 om 19:41
Hoi Pink!
Ik herken je verhaal, heb ook sinds mn 17de ME-klachten. Het je stoerder willen voordoen dan je bent en alles zelf willen te doen/oplossen. Dit is deels karakter denk ik maar misschien ook dat het komt door reacties uit je omgeving.
Mijn ex had bv. weinig begrip voor de hele situatie. Ik vermeed op het laatst om te laten zien als het slecht ging. Als ik bv ff uitgeteld op de bank lag dan werd hij boos en liep ie weg. Als het echt slecht ging viel ik weleens flauw, het is gebeurt dat ie gewoon over me heen is gestapt en me liet liggen.
Met mijn huidige vriend is het een heel ander verhaal (gelukkig!). Ik heb gelijk in het begin verteld wat ik heb en wat daar soms de consequenties van zijn. Ik deed dat meer omdat ik dacht dat hij dan zou afhaken, dan had ik dat gelijk maar weer gehad. Maar nee, het maakte hem niet uit. En nu nog steeds, na een flink aantal jaren gaat het helemaal goed. Als het niet lekker gaat pakt ie een dekentje voor me en zet een koppie thee. En ik verbaas me er nogsteeds over.....dat het ook zo kan. Tuurlijk vindt hij het soms ook moeilijk maar dan meer om mij zo niet lekker/ziek te zien dan voor hemzelf.
Ik blijf het wel erg moeilijk vinden om me kwetsbaar op te stellen, om te zeggen als iets echt niet lukt oid. Dan heb ik het gevoel dat ik faal of dat ik niet goed genoeg ben. Maar dat is iets waar ik zelf een weg in moet zien te vinden. Ook het gevoel van te moeten 'kiezen' vervloek ik vaak. Maar qua 'grote items' kan het dus wel: en een relatie en werken (ik werk nu drie dagen per week).
Ik vind het goed van je dat je hem gebeld hebt! En aan zijn reactie te zien heb je een goed exemplaar gevonden
Blijf hem vertellen hoe & wat. Wat bepaalde activiteiten voor invloed op je gestel hebben en wat dat met je doet. Ik spreek uit ervaring: het kan hoor een goede en fijne relatie ondanks je lichamelijke tostanden!
Zo, het is weer een lange post geworden...en ik wou het nog zo graag kort en bondig houden ;-0
Ik herken je verhaal, heb ook sinds mn 17de ME-klachten. Het je stoerder willen voordoen dan je bent en alles zelf willen te doen/oplossen. Dit is deels karakter denk ik maar misschien ook dat het komt door reacties uit je omgeving.
Mijn ex had bv. weinig begrip voor de hele situatie. Ik vermeed op het laatst om te laten zien als het slecht ging. Als ik bv ff uitgeteld op de bank lag dan werd hij boos en liep ie weg. Als het echt slecht ging viel ik weleens flauw, het is gebeurt dat ie gewoon over me heen is gestapt en me liet liggen.
Met mijn huidige vriend is het een heel ander verhaal (gelukkig!). Ik heb gelijk in het begin verteld wat ik heb en wat daar soms de consequenties van zijn. Ik deed dat meer omdat ik dacht dat hij dan zou afhaken, dan had ik dat gelijk maar weer gehad. Maar nee, het maakte hem niet uit. En nu nog steeds, na een flink aantal jaren gaat het helemaal goed. Als het niet lekker gaat pakt ie een dekentje voor me en zet een koppie thee. En ik verbaas me er nogsteeds over.....dat het ook zo kan. Tuurlijk vindt hij het soms ook moeilijk maar dan meer om mij zo niet lekker/ziek te zien dan voor hemzelf.
Ik blijf het wel erg moeilijk vinden om me kwetsbaar op te stellen, om te zeggen als iets echt niet lukt oid. Dan heb ik het gevoel dat ik faal of dat ik niet goed genoeg ben. Maar dat is iets waar ik zelf een weg in moet zien te vinden. Ook het gevoel van te moeten 'kiezen' vervloek ik vaak. Maar qua 'grote items' kan het dus wel: en een relatie en werken (ik werk nu drie dagen per week).
Ik vind het goed van je dat je hem gebeld hebt! En aan zijn reactie te zien heb je een goed exemplaar gevonden
Blijf hem vertellen hoe & wat. Wat bepaalde activiteiten voor invloed op je gestel hebben en wat dat met je doet. Ik spreek uit ervaring: het kan hoor een goede en fijne relatie ondanks je lichamelijke tostanden!Zo, het is weer een lange post geworden...en ik wou het nog zo graag kort en bondig houden ;-0
