Gezondheid
alle pijlers
Revalideren na een herniaoperatie
woensdag 31 augustus 2011 om 16:02
Hallo allemaal, binnenkort word ik geopereerd aan een hernia. Na een half jaar aanmodderen, constant op en neer heb ik uiteindelijk samen met de chirurg de knoop doorgehakt en ga ik onder het mes.
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
vrijdag 17 februari 2012 om 16:33
Evi; ik ben niet 2 maar 3x p.wk ingepland. Volgende week hoef ik 'maar' 2x trouwens ivm vervanger.
Ben SUPER trots op je dat je die stap terug durft te zetten!!!
Eén stapje terug is 10x moeilijker dan 1 stap vooruit!
Nummer zoveel: ......GOED BEZIG!!!...!!! Ook trots op jou!!!!
Enne....ben nou toch wel heel nieuwsgierig naar die onderbenen van nummerzoveel...!
Ben SUPER trots op je dat je die stap terug durft te zetten!!!
Eén stapje terug is 10x moeilijker dan 1 stap vooruit!
Nummer zoveel: ......GOED BEZIG!!!...!!! Ook trots op jou!!!!
Enne....ben nou toch wel heel nieuwsgierig naar die onderbenen van nummerzoveel...!
vrijdag 17 februari 2012 om 16:39
vrijdag 17 februari 2012 om 18:01
Ikben ik; Oh meid wat moet dit een heftige tijd voor je zijn. Snap dat je van alles zelf wilt doen etc, boos, teleurgesteld en verdrietig bent. Maar je straft niet je man hiermee, maar jezelf. (Word ook even streng)
Wanneer je man je niet steunt, probeer dit dan in ieder geval zelf wel te doen. Zijn er mensen in je omgeving die je af en toe kunt vragen om te helpen?
Enne wat dat “Wat-zal-MEN-wel-weer-niet-van-me-denken?" betreft; Je weet natuurlijk al heel goed dat dit jouw invullingen zijn. Vermoed zelfs dat anderen misschien juist vinden dat je beter voor jezelf moet zorgen (en dan heb ik het niet over die benen Hè?)
Maar afijn, snap ook dat dit alles lastig is en makkelijker gezegd dan gedaan. Heb je steun van anderen hierin? Sterkte meid!
Oh Evi, best heftig hoor alsof je vader even bij was . Maar toch ook best een mooi idee.
Enne Je bent terecht trots op jezelf ! Inderdaad je helpt niemand om over je grenzen te gaan.
Ook van mij schouderklopjes dus . Zeg maar even aan welke kant je ze wilt hebben (moet een beetje in evenwicht zijn hè?) voordat ze extra rugklachten opleveren.
Nummerzoveel, situatie blijft natuurlijk vervelend, maar de positieve dingen inderdaad maar uitlichten. Dus goed om te lezen dat je vooralsnog geen hoofdpijn krijgt bij overeind blijven.
Enne Nummerzoveel; Je hoeft echt niet herkenbaar in beeld hoor, we respecteren je privacy!
Maar die benen willen we echt WEL zien!
Wanneer je man je niet steunt, probeer dit dan in ieder geval zelf wel te doen. Zijn er mensen in je omgeving die je af en toe kunt vragen om te helpen?
Enne wat dat “Wat-zal-MEN-wel-weer-niet-van-me-denken?" betreft; Je weet natuurlijk al heel goed dat dit jouw invullingen zijn. Vermoed zelfs dat anderen misschien juist vinden dat je beter voor jezelf moet zorgen (en dan heb ik het niet over die benen Hè?)
Maar afijn, snap ook dat dit alles lastig is en makkelijker gezegd dan gedaan. Heb je steun van anderen hierin? Sterkte meid!
Oh Evi, best heftig hoor alsof je vader even bij was . Maar toch ook best een mooi idee.
Enne Je bent terecht trots op jezelf ! Inderdaad je helpt niemand om over je grenzen te gaan.
Ook van mij schouderklopjes dus . Zeg maar even aan welke kant je ze wilt hebben (moet een beetje in evenwicht zijn hè?) voordat ze extra rugklachten opleveren.
Nummerzoveel, situatie blijft natuurlijk vervelend, maar de positieve dingen inderdaad maar uitlichten. Dus goed om te lezen dat je vooralsnog geen hoofdpijn krijgt bij overeind blijven.
Enne Nummerzoveel; Je hoeft echt niet herkenbaar in beeld hoor, we respecteren je privacy!
Maar die benen willen we echt WEL zien!
vrijdag 17 februari 2012 om 18:25
Nou, nee die rust pakken lukt niet echt..Doe m'n best, maar zul je net zien dat naast extra stress op werk ,de zorg m.b.t. zoonlief momenteel ook weer opspeelt. Had ook extra leuke ontspannende dingen gepland (o.a extra zingen (met optredentje), maar doordat rest zoveel energie kost is het normaal ontspannende ook niet echt ontspannend meer. (geen energie meer om ontspannende, leuke dingen te doen)
Door druk, druk, druk en zorgen lukt meer bewegen ook nog niet echt.
Zou online beweging ook helpen???
Effe proberen
Hmm nee dus, maar wel even ontspannend
Door druk, druk, druk en zorgen lukt meer bewegen ook nog niet echt.
Zou online beweging ook helpen???
Effe proberen
Hmm nee dus, maar wel even ontspannend
vrijdag 17 februari 2012 om 22:43
Hè Jammer geen benen.
Maar die gezichtsgym is misschien wel een goed idee. Misschien trekken m'n rimpeltjes dan wel weer weg en liften versterkte gezichtspieren mijn gelaat weer helemaal strak
Doe mijn uiterste best mijn momentjes te pakken, overdag soms heel bewust even nietsdoen. Probeer op werk ook niet extra hard te lopen en niet te strak te plannen. Ga voor mijn doen vroeg naar bed om daar nog even te lezen . Is ook beetje noodgedwongen, want merk dat m'n hoofd minder goed mee wil werken. Een teken aan de wand dat ik op mezelf moet letten.
Geloof dat ik ook maar weer vaker m'n oefeningen ga doen. Want volgens mij heb ik deze week bewezen dat stress (in combi met geen hakken?) negatieve invloed op de rug heeft.
Voel mijn rug steeds meer en ook af en toe mijn been. Vanavond merkte ik zelfs ietswat pijn in been bij niezen.
Niet heel erg pijnlijk, maar hoop niet dat het erger wordt.
Hmm zou trouwens wel handig zijn wanneer digitaal bewegen voldoende zou zijn. . Minder vermoeiend en...........geen spierpijn
Oh en alvast welterusten iederen.
Maar die gezichtsgym is misschien wel een goed idee. Misschien trekken m'n rimpeltjes dan wel weer weg en liften versterkte gezichtspieren mijn gelaat weer helemaal strak
Doe mijn uiterste best mijn momentjes te pakken, overdag soms heel bewust even nietsdoen. Probeer op werk ook niet extra hard te lopen en niet te strak te plannen. Ga voor mijn doen vroeg naar bed om daar nog even te lezen . Is ook beetje noodgedwongen, want merk dat m'n hoofd minder goed mee wil werken. Een teken aan de wand dat ik op mezelf moet letten.
Geloof dat ik ook maar weer vaker m'n oefeningen ga doen. Want volgens mij heb ik deze week bewezen dat stress (in combi met geen hakken?) negatieve invloed op de rug heeft.
Voel mijn rug steeds meer en ook af en toe mijn been. Vanavond merkte ik zelfs ietswat pijn in been bij niezen.
Niet heel erg pijnlijk, maar hoop niet dat het erger wordt.
Hmm zou trouwens wel handig zijn wanneer digitaal bewegen voldoende zou zijn. . Minder vermoeiend en...........geen spierpijn
Oh en alvast welterusten iederen.
zaterdag 18 februari 2012 om 09:47
Goedemorgen ladies!
Heeft iedereen lekker geslapen?
Ik heb weer een goede nacht gehad. En daarna heb ik me uitgebreid gedouched en mijn oefeningen gedaan. Wat heerlijk dat ik eindelijk weer op mag en het idee heb dat ik nu echt met iets van opbouwen bezig ben! Ik heb nooit iets gehad met oefeningen doen, dus ik verbaas mezelf helemaal over hoe braaf ik er mee bezig ben Nu zijn we natuurlijk ook pas 1 dag verder, maar ik merk wel dat ik echt gemotiveerd ben! Op naar hopelijk herstel!
Heeft iedereen lekker geslapen?
Ik heb weer een goede nacht gehad. En daarna heb ik me uitgebreid gedouched en mijn oefeningen gedaan. Wat heerlijk dat ik eindelijk weer op mag en het idee heb dat ik nu echt met iets van opbouwen bezig ben! Ik heb nooit iets gehad met oefeningen doen, dus ik verbaas mezelf helemaal over hoe braaf ik er mee bezig ben Nu zijn we natuurlijk ook pas 1 dag verder, maar ik merk wel dat ik echt gemotiveerd ben! Op naar hopelijk herstel!
zaterdag 18 februari 2012 om 10:10
Fijn dat je zo gemotiveerd (en vol vertrouwen!) bent en je oefeningen netjes doet! Fijn! Kan alleen maar goed zijn voor je rug.
Ik heb zelf ook een redelijk goede nacht gehad. Maar een keer of 4 a 5 wakker geworden (draaien; oef!oempf!), maar dan binnen 2 minuutjes weer in slaap vallen.
Gelukkig ook niet al te lang wakker gelegen van de knallende ruzie met 'manlief'. Het wordt steeds extremer met hem, en hoewel erg pijnlijk allemaal, wordt het daardoor ook wel heel duidelijk dat het niet allemaal aan mij alleen ligt.
Zijn haat en woede richting mij, zit voor 90% gewoon in hem zelf, en op het moment dat bij mij dat kwartje viel, voelde het een stuk minder persoonlijk allemaal. Ik hoef zijn boosheid niet allemaal te absorberen. Ik screen het wel, of er geen kern van waarheid in zit, of er dingen zijn die ik daadwerkelijk fout heb gedaan of anders had kunnen doen, maar als ik het niet 'zie', ga ik niet langer schuldgevoelens hierover hebben. Dat was wel een openbaring.
Ik voel me nog steeds wel eenzaam, maar het is wel een stap vooruit dat ik nu voor mezelf kies, en niet automatisch het boetekleed aandoe.
Marbs, wat bedoel je met dat je hofd niet zo goed mee wil werken..?
Ik heb zelf ook een redelijk goede nacht gehad. Maar een keer of 4 a 5 wakker geworden (draaien; oef!oempf!), maar dan binnen 2 minuutjes weer in slaap vallen.
Gelukkig ook niet al te lang wakker gelegen van de knallende ruzie met 'manlief'. Het wordt steeds extremer met hem, en hoewel erg pijnlijk allemaal, wordt het daardoor ook wel heel duidelijk dat het niet allemaal aan mij alleen ligt.
Zijn haat en woede richting mij, zit voor 90% gewoon in hem zelf, en op het moment dat bij mij dat kwartje viel, voelde het een stuk minder persoonlijk allemaal. Ik hoef zijn boosheid niet allemaal te absorberen. Ik screen het wel, of er geen kern van waarheid in zit, of er dingen zijn die ik daadwerkelijk fout heb gedaan of anders had kunnen doen, maar als ik het niet 'zie', ga ik niet langer schuldgevoelens hierover hebben. Dat was wel een openbaring.
Ik voel me nog steeds wel eenzaam, maar het is wel een stap vooruit dat ik nu voor mezelf kies, en niet automatisch het boetekleed aandoe.
Marbs, wat bedoel je met dat je hofd niet zo goed mee wil werken..?
zaterdag 18 februari 2012 om 10:21
zaterdag 18 februari 2012 om 10:44
Baal daar ook van . Kan er echt verdrietig van worden; hij straft me voor iets waar ik geen schuld in heb. Ik snap zijn ongeduld met de situatie wel, en heb hier ook begrip voor. Nouja; totdat hij steeds feller en kwader begon te doen. Maar goed; daar heb ik geen controle over. Ben dus wel blij dat ik nu -een beetje- controle heb over in hoeverre dat ik hem mij laat afkraken.
Maar het is dus idd een k#t situatie.
Bedankt voor de
terug!
Maar het is dus idd een k#t situatie.
Bedankt voor de
terug!
zaterdag 18 februari 2012 om 11:52
zaterdag 18 februari 2012 om 12:30
Fijn Nummerzoveel en Ikbenik dat jullie een goede nacht hebben gehad.
En goed zo Nummerzoveel dat je vertrouwen hebt en zo gemotiveerd bent, dat scheelt al een heel stuk, een mooi begin (en een zacht schouderklopje aan elke kant)
En goed Ikbenik dat je de woede bij je man, meer bij hemzelf kan laten en probeert je niet steeds schuldig te voelen. Houdt dit vast meid!
Begrip voor je man is mooi, maar het zou ook mooi zijn dat hij wat meer begrip voor jou toont. Houdt je eigen grenzen wel in de gaten hé? Begrip moet niet gaan betekenen dat je meer rekening met hem houdt dan met jezelf.
Hmm, lastig uit leggen wat ik bedoel dat mijn hoofd niet zo mee wil werken. Mijn hoofd zit dan overvol. Waar het op neer komt is dat ik dan minder goed/rustig na kan denken en me dan ook minder goed kan concentreren. (heb ooit burn-out gehad en dan is dit veel erger. Kon dan bijv. tig keer iets lezen, zonder dat het bij mij binnendrong wat ik gelezen had)
Voor mij is dit een teken dat ik rustiger aan moet doen en mezelf goed in de gaten moet houden, om zo een burn-out te voorkomen.
En goed zo Nummerzoveel dat je vertrouwen hebt en zo gemotiveerd bent, dat scheelt al een heel stuk, een mooi begin (en een zacht schouderklopje aan elke kant)
En goed Ikbenik dat je de woede bij je man, meer bij hemzelf kan laten en probeert je niet steeds schuldig te voelen. Houdt dit vast meid!
Begrip voor je man is mooi, maar het zou ook mooi zijn dat hij wat meer begrip voor jou toont. Houdt je eigen grenzen wel in de gaten hé? Begrip moet niet gaan betekenen dat je meer rekening met hem houdt dan met jezelf.
Hmm, lastig uit leggen wat ik bedoel dat mijn hoofd niet zo mee wil werken. Mijn hoofd zit dan overvol. Waar het op neer komt is dat ik dan minder goed/rustig na kan denken en me dan ook minder goed kan concentreren. (heb ooit burn-out gehad en dan is dit veel erger. Kon dan bijv. tig keer iets lezen, zonder dat het bij mij binnendrong wat ik gelezen had)
Voor mij is dit een teken dat ik rustiger aan moet doen en mezelf goed in de gaten moet houden, om zo een burn-out te voorkomen.
zaterdag 18 februari 2012 om 12:35
@ikbenik
Ik kan me heel goed voorstellen dat je na zo'n lange relatie niet zomaar op stel en sprong vertrekt. Er zijn mensen die echt niet met leed en zeer om kunnen gaan, en dat betekent natuurlijk niet dat ze helemaal nare mensen zijn. Desalnietemin vind ik jouw situatie wel ontzettend verdrietig. Je krijgt nog een extra van me!
@marbs
Ik herken wat je schrijft. Ik vergelijk dat zelf altijd met een harde schijf die vol zit en eerst leeg gemaakt moet worden voor er weer wat bij kan. Ik hoop dat het je van het weekend lukt om te oefenen en bij te tanken. Voor jou ook een
Ik kan me heel goed voorstellen dat je na zo'n lange relatie niet zomaar op stel en sprong vertrekt. Er zijn mensen die echt niet met leed en zeer om kunnen gaan, en dat betekent natuurlijk niet dat ze helemaal nare mensen zijn. Desalnietemin vind ik jouw situatie wel ontzettend verdrietig. Je krijgt nog een extra van me!
@marbs
Ik herken wat je schrijft. Ik vergelijk dat zelf altijd met een harde schijf die vol zit en eerst leeg gemaakt moet worden voor er weer wat bij kan. Ik hoop dat het je van het weekend lukt om te oefenen en bij te tanken. Voor jou ook een
zaterdag 18 februari 2012 om 12:59
@marbs: je legt het duidelijk uit. Ik kan me er zeker wat bij voorstellen!
Ik heb me in sept/okt '11 ziekgemeld met burn-out klachten. Ik was ook erg (en ben nog steeds wel, maar al iets minder) depressief. Dat gevoel hebben dat er niks meer bij kan; dat je concentratie zo slecht is; herkenbaar!
Wat Nummerzoveel omschrijft past precies; je harde schijf is vol. Ik had het ook zo dat als ik tv keek dat ik niks aan kon. Zodra er maar een beeeeetje een drama op tv was, of er kwam een klein beetje een spanningsboogje in een serie, dan kon ik het al niet meer verdragen.
Op 'n gegeven moment kon ik zo'n beetje alleen dat schilderprogramma van Bob Ross (?) nog verdragen. (Die man met dat zalvende troostende therapeutische boom-schilder-gedoe. DAT kon ik hebben.)
Verder comedieseries, maar zelfs die hebben een punt waarop er dingen mis gaan of dreigen te gaan; en dan is het zappen geblazen. Zat er erg doorheen.
Dat is langzaam erger geworden, en vandaar dat het geduld van 'manlief' nu zo 'op' is. Hij zegt dat het voor hem ook zwaar is om me maandenlang (mss jarenlang zelfs al wel) langzaamaan te zien afglijden. Begrijp ik op zich ook wel.
Maar wel zuur dat hij dan juist NU kiest om te besluiten dat het 'wel-genoeg-is-geweest', en dat hij juist in deze hernia periode me naar beneden trapt. Hij blaft dan dat hij niet langer die 'reikende-hand' kan zijn. Maar ik DOE alles al zoveel mogelijk alleen/zelfstandig. Ik hoef zijn HULP niet, maar wil ook niet steeds omlaag getrapt te worden .
Nouja. Genoeg hierover. Het topic gaat over hernia's.
Marbs: klopt dat ik een evenwicht moet vinden tussen begrip voor hem enerzijds, maar mezelf beschermen/begrip voor mezelf hebben anderzijds.
Bedankt voor alle knuffeltjes...!!!
Ik heb me in sept/okt '11 ziekgemeld met burn-out klachten. Ik was ook erg (en ben nog steeds wel, maar al iets minder) depressief. Dat gevoel hebben dat er niks meer bij kan; dat je concentratie zo slecht is; herkenbaar!
Wat Nummerzoveel omschrijft past precies; je harde schijf is vol. Ik had het ook zo dat als ik tv keek dat ik niks aan kon. Zodra er maar een beeeeetje een drama op tv was, of er kwam een klein beetje een spanningsboogje in een serie, dan kon ik het al niet meer verdragen.
Op 'n gegeven moment kon ik zo'n beetje alleen dat schilderprogramma van Bob Ross (?) nog verdragen. (Die man met dat zalvende troostende therapeutische boom-schilder-gedoe. DAT kon ik hebben.)
Verder comedieseries, maar zelfs die hebben een punt waarop er dingen mis gaan of dreigen te gaan; en dan is het zappen geblazen. Zat er erg doorheen.
Dat is langzaam erger geworden, en vandaar dat het geduld van 'manlief' nu zo 'op' is. Hij zegt dat het voor hem ook zwaar is om me maandenlang (mss jarenlang zelfs al wel) langzaamaan te zien afglijden. Begrijp ik op zich ook wel.
Maar wel zuur dat hij dan juist NU kiest om te besluiten dat het 'wel-genoeg-is-geweest', en dat hij juist in deze hernia periode me naar beneden trapt. Hij blaft dan dat hij niet langer die 'reikende-hand' kan zijn. Maar ik DOE alles al zoveel mogelijk alleen/zelfstandig. Ik hoef zijn HULP niet, maar wil ook niet steeds omlaag getrapt te worden .
Nouja. Genoeg hierover. Het topic gaat over hernia's.
Marbs: klopt dat ik een evenwicht moet vinden tussen begrip voor hem enerzijds, maar mezelf beschermen/begrip voor mezelf hebben anderzijds.
Bedankt voor alle knuffeltjes...!!!
zaterdag 18 februari 2012 om 18:56
Ikbenik, heel moeilijk. En aan de andere kant toch ook wel weer begrijpelijk en dat klinkt misschien heel raar. Als ik kijk naar mijn vriend, dan verbaas ik me wel eens dat hij het volhoudt. Voor mij is het zwaar, maar voor hem misschien nog wel veel zwaarder. Hij heeft ook niet voor deze situatie gekozen. Heeft een vrouw en kinderen waar hij voor zorgt. Wij waren allebei superonafhankelijk, helemaal met een eigen leven en met elkaar als aanvulling, maar nu ben ik gewoon voor een groot deel van hem afhankelijk. Dat is moeilijk. Weet niet zo goed wat ik er nu mee wil zeggen. Maar wel dat ik het heel bijzonder vind dat hij dus nooit klaagt. Nooit iets zegt van de situatie en zich daar heel goed bij neer kan leggen en me wel steunt. Ik weet niet of ik het andersom ook zo onvoorwaardelijk zou kunnen. Maar wat jouw man doet is natuurlijk wel weer een beetje het andere uiterste. Moeilijk hoor... En ik kan me voorstellen dat je je eenzaam voelt. Zoals eerder gezegd, je hebt deze situatie zelf ook niet onder controle. Als je zelf een keuze had gehad, was dit hem niet geweest en als iemand en zeker je partner dan doet alsof dat wel zo is, dan is dat heel erg. Nou ja een knuffel maar voor jou
Marbs, moeilijk hoor van die spannende tijden. Heb je misschien nog een vakantie oid in het vooruitzicht. Even helemaal weg van alles en iedereen. Gaat dat eigenlijk wel met jullie zoon? Misschien een hele stomme vraag hoor, maar dan echt vanuit onwetendheid.
Nummerzoveel, dit is een eerste stap! Fijn!
Marbs, moeilijk hoor van die spannende tijden. Heb je misschien nog een vakantie oid in het vooruitzicht. Even helemaal weg van alles en iedereen. Gaat dat eigenlijk wel met jullie zoon? Misschien een hele stomme vraag hoor, maar dan echt vanuit onwetendheid.
Nummerzoveel, dit is een eerste stap! Fijn!
zaterdag 18 februari 2012 om 19:17
@evi: ja, precies; dat maakt 't ook zo lastig; het is niet zo dat ik "de-goeie" ben en hij "de slechte". Zo zwart-wit is het natuurlijk nooit. We hebben allebei onze eigen beleving van dingen, onze eigen behoeftes en wensen. Daarin kan de ander niet altijd voorzien. Allebei logisch, allebei mag het er zijn. Alleen is dat in de praktijk lastig te verenigen als het bij de één "op" is, en bij de ander het herstel nog moet beginnen.
zaterdag 18 februari 2012 om 19:58
