Van de trap gevallen! Auw!

Afgelopen maandagochtend werd ik om een uur of 03.00 wakker met darmkramp, en later diarree, een buikgriep. Gelukkig zakte het na een paar uur wel maar omdat ik de halve nacht niet geslapen had en ik nog niet helemaal fit was besloot ik om toch maar thuis te blijven. Ik heb een paar uur slaap ingehaald en toen ik wakker werd voelde ik me al een stuk beter.



Na een warme douche wilde ik naar beneden gaan omdat mijn dochter bijna uit school kwam en toen gebeurde het. Wat er precies gebeurde weet ik niet, of ik nu uitgegleden ben of duizelig werd door de buikgriep, maar ineens lag ik beneden, zo'n 10 treden overgeslagen.



Ik voelde meteen dat het niet goed was. Mijn knie en enkel hebben een rare draai gemaakt en in mijn knie heb ik het voelen scheuren. Gelukkig was mijn 16 jarige zoon thuis en die heeft me naar de bank geholpen, daar ging ik even van mijn stokje van de pijn.



We hebben eerst een tijdje mijn knie en enkel gekoeld maar ik had zo veel pijn dat ik er volgens mijn zoon groen van zag, ik was ook misselijk van de pijn en hij heeft vervolgens de dokter gebeld.

Na een barre tocht waarbij ik elke straatsteen heb gevoeld zijn we via de huisarts op de Eerste Hulp aangekomen.

Achteraf werd ons gevraagd waarom we geen ambulance hadden gebeld.......eh....tja dat was even niet in ons opgekomen......



En nu zit ik van mijn lies tot mijn voet in het gips, mijn kniebanden en mijn enkelbanden zijn gescheurd. Het is echt gips, geen kunststof dus het voelt of er een blok beton aan mijn been hangt. Ik mag beslist niet belasten en over 2 weken moet ik naar de orthopaed.



Vanochtend is er een bed gebracht door de thuiszorg, dat is erg prettig want ik kan niet naar boven. En al kon ik boven komen, ik heb een waterbed, daar kom ik met dat blok beton aan mijn been nooit meer uit....



Pffff.....wat een gedoe, mijn kinderen van 16 en 11 zijn super, ze helpen me zo goed als ze kunnen, Mijn vriend-sinds-kort komt iedere dag even buurten en doet wat hij kan en mijn ouders komen dagelijks buurten voor de overige hand en spanddiensten en voor de morele steun.



Stilzitten staat niet in mijn woordenboek maar er zit nu weinig op vrees ik, dat gips is echt loodzwaar en moet door iemand opgetild worden als ik opsta om naar het toilet te gaan. Het bed, de stoel en het toilet zijn zo'n beetje mijn wereld.



*Einde klaagstand, ik moest het gewoon even kwijt!*



Iemand overigens ervaring met gescheurde kniebanden? Ik ben doktersassistente / triage assistente op een HAP, de theorie weet ik wel maar ervaring is vaak een ander ding!



Dank voor het lezen!

Groetjes,

NannieB