Vermoeidheidsklachten en stijve vingers...

Het kan inderdaad reuma zijn. Het kan ook iets anders zijn.

Even een aanvulling op wat ik las over reuma: het in het bloedbeeld aantoonbaar zijn van reuma; dat is niet altijd het geval. Er zijn reumasoorten die niet of pas na geruime tijd zichtbaar zijn in het bloed. Reuma kan optreden of verergeren na een zwangerschap.



Nee ik ben geen arts, wel een ervaringsdeskundige. Ik heb reuma, wat pas ontdekt is na mijn zwangerschap en het is niet aantoonbaar in mijn bloedbeeld. Bij mij is het vastgesteld door een reumatoloog op basis van mijn klachten.

Dus als je het niet vertrouwt en het wordt erger, laat je doorverwijzen naar een reumatoloog om eventueel reuma uit te sluiten, danwel vast te stellen.

Tja, de klachten die je noemt zijn zgn. a-typisch oftewel kunnen veroorzaakt worden door heel veel zaken.

Zelf heb ik een schildklierziekte (Hashimoto) waarbij ik ook last had van extreme vermoeidheid en gewrichtsklachten.



Heb je al laten prikken op schildklier? Zo ja, weet je de uitslag?

Zelf vraag ik altijd een uitdraai van de uitslagen van bloedonderzoek omdat ik in het verleden te vaag weer weggestuurd met de opmerking alles is wel goed terwijl het dus niet goed was.

Hashimoto!!

Sparkle, niet om het één of het ander, maarre...blijf je wel met beide beentjes op de grond, meid?

Ik zie je zoeken en denken over alle termen die voorbij vliegen.

Volgens mij is dat helemaal niet goed voor jou...

Kan het mis hebben natuurlijk, maar voedt dat niet jouw bezorgdheid?



Ik kan je nou wel vertellen over hoe de reuma zich bij mij heeft gemanifesteerd, maar dat lijkt me dus niet echt op zijn plaats nu..



Lieve Sparkle, laat je alsjeblieft niet gek maken!

Dat kost je alleen maar meer energie.

Energie die jij volgens mij goed kan gebruiken voor je dagelijkse bezigheden...



Ik wens je alle goeds!

Gooi het maar op Fibromyalgie, das haske hip!



(en heeft verband met Lyme en B12 dus voilá, alles verklaard!)



En eens met Liesken.

Is het niet handiger om te zien hoe je met je klachten/beperkingen om kan gaan ipv alle mogelijke diagnoses te proberen te stellen via internet?

Een tekenbeet hoef je je niet te herinneren. M"n schoonzus heeft ook lyme, maar is volgens haar nooit gebeten. Toch zou klein zwart puntje op elleboog maar zo een teek kunnen zijn. Jonge teekjes zijn maar erg klein.



Fibromyalgie is wel een erkende ziekte. Door de WHO in 1992.

ER is een topic over, dat zou je kunnen lezen. Je klachten klinken me wel bekend in de oren, maarja, vage klachten kunnen op zoveel wijzen.



Sterkte

Voor de gene die het gezweef vinden. Ik heb ook allerlei vage klachten en ik ben dit jaar door mijn huisarts al getest op lyme en ruema. Nu loopt, ook door mijn huisarts, een test naar B12. Niets gezweef dus. Gewoon realistische onderzoeken in een echt ziekenhuis door betrouwbare artsen.

Tuurlijk Maya,



Ik zal niet zeggen dat het gezweef is, noch ontken ik de last van de klachten (van jou of Sparkle of ayone),

maar ik zie wel hoe sommige mensen kunnen reageren op de diagnoses die hier om de oren vliegen.

Mijn reactie is meer een reactie op dat verschijnsel.



En...zoals je wellicht hebt gelezen, heb ik dus reuma.

En ook ik heb flink moeten 'doordouwen' eer ik serieus werd genomen.

Nu het allemaal ook uiterlijk zichtbaar is, heb je ineens alle medewerking en begrip van de medici.



Ik weet dus goed hoe het voelt als je met allerlei klachten blijft sukkelen!



Lieve mensen, ga zelf niet dokteren, maar blijf wel duidelijk naar degenen die je verder zouden kunnen helpen.



Lieve groet, Liesken

sparkle, dit ga je waarschijnlijk niet leuk vinden om te horen:



je geeft aan dat je slaaptekorten hebt en jarenlang last van stress.

Is het niet slim om dat eerst aan te pakken? Of dat in elk geval in kaart te brengen?

Dat klinkt in mijn ogen een stuk realistischer en misschien ook wat beter te bevatten dan allerlei exotische diagnoses naar aanleiding van bloedonderzoeken.

Misschien moet je gewoon een dagboek nemen waarin je je slaap, rust en stress noteert. Probeer dit enkele weken (of langer) te doen.

De informatie die je daaruit krijgt geeft inzicht in je slaappatroon en stressniveau wat weer nuttig is voor je arts.



En wie weet kom je er zo achter dat je inderdaad te weinig rust neemt. Dan is het toch prettig als het om iets gaat waar je zelf iets aan kan doen? Ik zou in elk geval liever energie steken in een rustigere dag en betere/meer slaap. (makkelijker gezegd dan gedaan)



Ik wil hiermee niet voorbij gaan aan de ernst van je klachten. Maar maak jezelf niet banger dan nodig is.

Miss_Sparkle, het is terecht met vage klachten om daarnaar te laten kijken. Laat je svp niks anders wijsmaken, zelf voel je meestal goed aan of iets normaal is (stress of slaapgebrek) of niet. Ieder mens heeft meer of minder last van stress en toch die klachten niet.



Omdat het vage klachten zijn, en jarenlang, vind ik het helemaal geen goed advies om eerst zelf weer eea uit te sluiten door symptomen aan te pakken (bijv eerst kijken of het geen rsi is). Je kan wel jaren blijven aanmodderen.



Ik had ook vage klachten, werd niet serieus genomen, maar bleek een (uitzonderlijke) schildklieraandoening te hebben. Zelfs bij Oprah Winfrey (omringd door artsen en bulkend van geld en macht) is dat pas een jaar na dato vastgesteld, omdat ze bleef aandringen. Die had bloeddruktabletten en -adviezen gekregen. Last van stijve benen, vocht vasthouden. Men dacht een hartkwaal met hoge bloeddruk.



Probleem met schildklierklachten is dat ze zich op allerlei gebied uiten, maar niet iedereen dezelfde klachten allemaal heeft. Soms denkt een arts daar niet direct aan.



Veel van wat je noemt, maar vooral de enorme vermoeidheid en spierslapte en gewrichtsproblemen klinkt me bekend in de oren. Ook geen uithoudingsvermogen, pijn aan spieren, enz. Veel artsen kijken vooral naar gewichtsverlies of -toename, maar dat hoeft niet per se. Laat je iig op schildklier prikken en een week of 6 later weer. Pas na 2x prikken kan je een stijgende of dalende lijn zien (vaak wordt maar 1 keer geprikt en als dat "binnen de lijntjes is" denkt de arts dat het goed is. Maar dan zie je dus niet het dalen/stijgen van waardes. Ken teveel mensen die daardoor jaren langer (moesten) doorlopen doordat huisartsen niet op de hoogte zijn hiervan..



Ook het zorgelijke is herkenbaar, de evenwichtsstoornissen (duizeligheid, idee dat "het beeld niet klopt" of dat er iets met je ogen/diepte zien is), enz. Ik ben destijds op een schildklierforum terecht gekomen en dankzij mijn eigen doorzettingsvermogen is (veel later) de diagnose dan toch goddank gevallen toen.. Ga vooral niet mee in vragen als "heeft u stress" enzo, dan gooien ze het daar vaak op.



Overigens zijn al mijn vage klachten verdwenen en weet ik het verschil echt tussen gewoon moe zijn als alle anderen in soortgelijke omstandigheden en als er echt iets aan de hand is. Die stress kreeg ik pas goed, toen niemand iets deed en me maar liet rondlopen zo. (ook bij een te snelle schildklier word je moe, dat weet niet iedereen).



Zo ook mijn zusje en talloze voorbeelden van mensen die met vage klachten van kastje naar de muur zijn gestuurd, maar toch (heel laat) alsnog gevonden is wat ze werkelijk mankeerden. En zovelen die naar de cardioloog of psycholoog zijn verwezen met een hyper, bijv. Omdat die klier invloed heeft op andere organen, zoals je hart(slag), bloeddruk enz maar niks aan je hart zelf mankeert, maar elders vandaan komt. Dat maakt het ook zo (begrijpelijk) moeilijk voor artsen om dit vast te stellen.



Dus NIET doorkwakkelen als je voelt dat er iets niet klopt!



Enne, ook die suikerspiegel opnieuw laten checken. Soms zijn veranderingen in je bloed (destijds) nog niet zichtbaar, terwijl je ze al wel kan voelen in je lijf.



Volgens mij nemen ze bij jouw lijstje klachten standaard wel schildklier en diabetes mee. Maar vraag er zelf om (ook op reuma laten prikken), je bent immers zelf verantwoordelijk voor jezelf, ga niet langer afwachten. En als ze echt niks vinden aan oorzaak, kan je altijd nog aan symptoombestrijding doen.



Veel succes!

quote:miss_sparkle schreef op 16 juni 2010 @ 21:40:

Hoi allemaal, nogmaals bedankt. Ik denk ook zeker niet dat ik reuma heb eigenllijk maar die verdomde vermoeidheid altijd dat vind ik nog het minste.

is ook heel vervelend

Daarom wil je zo graag dat er eens iets uitkomt. Omdat je zelf het idee hebt dat het niet normaal is

geef me maar een pilletje waardoor ik me weer energiek voel.

Ja zo werkt het natuurlijk niet. Je hoopt dat je iets hebt zodat je een excuus hebt. Want als er niks is dan ligt het misschien wel aan jezelf en moet je aan de slag om de boel te verbeteren.

Nu denk ik dat slaaptekort er ook wel mee te maken heeft en die jarenlange stress.

Goh?? slaaptekort?? iets te maken met vermoeidheid???

Maar goed ik ga gewoon met open vizier naar de huisarts en leg het hem voor.

ik ben ook wel snel bang dat ik iets heb maar als ik me topfit zou voelen zou ik er ook niet bij stilstaan.

Je bent al onderzocht, daar is niks uitgekomen. Het is een vicieuze cirkel, je piekert, dus voel je je slecht, dus ga je nog meer piekeren

Maar nu vrijdag dichterbij komt wil ik eigenlijk wel weer afbellen, omdat ik dan denk hij stuurt me toch weer weg met niets.

Praat met je huisarts over je hypochondrie, je bent niet de enige die dit heeft en het is goed te behandelen.

Het is zo frustrerend.

En echt toen ze gingen testen op suiker dacht ik he he eindelijk. Al is het natuurlijk een ramp als je diabetes hebt.

Want bij toeval ontdekt dat mijn suiker toch wel afwijkend was. Twee keer op middag.

Maar nuchter dus gewoon prima.

Dus niks aan de hand

Maar dan had "het" eindelijk een naam gehad. Snappen jullie? vandaar dat ik dan ook weer op internet terechtkom.

Het is gewoon zo frustrerend. Ik vind het moeilijk te accepteren dat ik niet alles kan. Omdat ik daar vaak te moe voor ben.

En ja weet niet meer of het slaaptekort is of toch meer.

Vermoeidheid is ook een vicieuze cirkel, je bent moet en dus wordt je inactief, maar doordat je inactief bent verslechterd je conditie waardoor je nog sneller moe bent

Dit jaar een weekje vakantie, de eerste sinds twee jaar dus misschien dat ik me dan beter voel

Maar idd beide beentjes op de grond. Heb al te vaak gedacht: dat moet het zijn (vooral met dat B-12).

Zat echt te denken, kan ik de huisarts niet om een injectie vragen en dan kijken of het ook gaat helpen...

Natuurlijk niet, er is toch niet gebleken dat je B12 tekort hebt?

Tsja je moet op een gegeven moment toch wat.

Ik voel me vaak gewoon een zombie zo moe. En daardoor geniet je minder van dingen etc etc.

Daar baal ik gewoon ontzettend van. Oud wijf Volgens mij moet je gewoon blij zijn met dat er niks te vinden valt, verder rust nemen, gezond eten en bewegen en minder piekeren, knap je snel van op, wedden?

Miss Sparkle, ik lees over een afwijkende suikerwaarde? Maar de nuchtere waarde was daarna in orde? Is er ook een dagcurve gemaakt? Want een goede nuchtere waarde wil niet zeggen dat er "dus" niets is. (Mijn nuchtere waarden zijn ook prima en toch heb ik al meer dan 15 jaar diabetes...)



Dat je niet weet of je door een teek gebeten bent: kán. Teken laten na een paar dagen vanzelf weer los. Als je op een plek gebeten bent die niet in het zicht zit, dan kun je dat over het hoofd zien. Maar dit soort klachten zullen niet van een eventuele tekenbeet op je 13e komen. Ik kreeg de klachten zoals jij ze beschrijft een half jaar tot een jaar na de tekenbeet. (Geen rode kring gehad, maar ik begreep dat dat in 25% van de gevallen niet voorkomt.) Bij mij werd het ook eerst weggewimpeld onder het mom van RSI en overbelasting. En dat ik daarna last kreeg van mijn andere arm was logisch, want ik ontlastte mijn ene arm. Beetje "jammer" alleen dat dat verhaal niet meer op ging toen ook mijn benen mee gingen doen. En toen ik ook scheel begon te zien. En toen ik niet eens meer in een pan kon roeren van de pijn en krachtverlies in mijn polsen. En toen ik niet meer op kon staan van vermoeidheid. Dat was dus geen RSI maar Lyme...



Ben je al eens door een internist gezien?

Q ze heeft allerlei bloedonderzoeken gehad

quote:meds schreef op 17 juni 2010 @ 00:40:

[...]



Volgens mij moet je gewoon blij zijn met dat er niks te vinden valt, verder rust nemen, gezond eten en bewegen en minder piekeren, knap je snel van op, wedden?





Heel, heel flauw. En nog flauwer, want wie ben jij om dit soort "diagnoses" te stellen? Hypochondrie? Is bij mijn weten ook een diagnose en jij bent geen arts.



Wat jij zegt, hebben ze mij ook twintig jaar lang wijsgemaakt... Oh en ik moest naar de psychiater. (Die me vervolgens net zo vrolijk weer naar huis stuurde, want ik had geen psychische ziekte. Nee, duhuh, dat had ik 'm ook wel kunnen vertellen... )

quote:meds schreef op 17 juni 2010 @ 00:48:

Q ze heeft allerlei bloedonderzoeken gehad





En daar zijn afwijkende bloedsuikers bij gevonden waar geen gedegen vervolgonderzoek naar is gedaan. Er is niet geprikt op Lyme, wat een bekende veroorzaker is van dit soort klachten (als de huisarts in kwestie van dat feit op de hoogte is althans...).



Bovendien: als een huisarts er niet uit komt en de klachten blijven bestaan, dan is de logische volgende stap om door te verwijzen naar een specialist. Als ik het goed begrijp is dat óók niet gebeurd in dit geval.

kweetniet of er niet geprikt is op Lyme ze heeft het over verschillende bloedtesten, Lyme is toch wel 1 van dingen waar je op test lijkt me

klachten zijn atypisch, en bloed was goed dus welke specialist moet je dan naar doorverwijzen? Ik vind het wat vergezocht, als er geen aanwijzingen zijn in het bloed en de klachten zijn zo diffuus als vermoeidheid, pijnlijke vingers en spataderen dan kan je niet veel

Lyme zit bij veel huisartsen niet in het standaardlijstje. En bij dit soort klachten èn een afwijkende bloedsuiker lijkt mij een internist de eerst aangewezen specialist om verder te zoeken.

wat is afwijkend bloedsuiker? Blijkbaar iets aan de hoge kant vanwege eten. Er is pas sprake van afwijkende bloedsuikerspiegel als de afwijking ook nuchter geconstateerd is en evt. na GTT

quote:miss_sparkle schreef op 17 juni 2010 @ 08:30:

Wat een ontzettende kortzichtige reactie van jou Meds. Gelukkig dat iemand anders er ook nog even op reageert. Thanks.

wat is er precies kortzichtig?

Reageer er verder ook niet op, zonde van mijn energie

Bedankt voor de tips en snap ook wel dat mensen reageren op die stress en slaaptekort, wat in mijn ogen ook heus wel een rol speelt.

De jarenlange stress aanpakken gaat wat moeilijk want dat is al gebeurd (relatiestress en die is verbroken).

verder gaat rust pakken wat moeilijk met een peuter die hier rondloopt. Dus ja vermoeidheid is normaal. Maar het moet wel binnen bepaalde proporties blijven en vergeleken met anderen ben ik toch wel veel vermoeider.

Hoe weet je dat?

Ik lig iedere avond voor half elf in bed, en eet wel gezond.

Maar voel me vaak s ochtends nog doodmoe. De dag begint wel vaak al rond half zeven hoor en zelf vaak rond zes uur al wakker.

Je gaat dus niet vroeg naar bed als je om 6 uur al weer op moet, de ene mens heeft meer slaap nodig dan de ander

Diabetes pastte wel bij mijn symptomen. Ik moest heel vaak plassen, vooral s nachts. constant hongergevoel (en destijds niets aankomen, ik was echt mager!). En duizelig enzovoort.

Maar nu ineens weer kilo's aangekomen.

Je had relatieproblemen, en nu is het rustiger, het is dus niet gek dat je daarvaan aankomt/afvalt

Ik bespreek het wel gewoon met mijn arts en vertel ook wel over de ochtendstijfheid.

Soms weet ik ook niet of het normaal is of dat ik gewoon zo moe ben dat mijn lichaam mankementen gaat vertonen.

Maar toch, ik ben jong dus dan hoort het niet zo lijkt mij.

Wat ook iets raars is is dat ik bijvoorbeeld achter de wandelwagen niet recht kan lopen, dan lijkt het net of ik dronken ben.

Maar wederom, gewoon vermoeidheid of toch wat anders? Ook kon ik door vermoeidheid soms niet meer lezen s avonds. Minder scherp zicht.

Toch zijn deze klachten wel iets verbeterd. Mijn arts weet van sommige dingen ook wel.

Hij heeft wel zijn best gedaan maar het is ook moeilijk om aanknopingspunten te vinden als alles zo vaag is.

Als ik op internet kijk dan moet je bij Lyme wel vrij ernstige klachten krijgen. Tien of vijftien jaar later lijkt me wat onwerkelijk.

Maar echt gister dacht ik nog, het is toch niet normaal dat ik me zo voel.

Maar nu... die opgezette klieren komen nu wel van een virus. Werd vanochtend wakker van keelpijn. Mijn zoontje is ook verkouden.

En daar wordt je extra moe van natuurlijk.

Maar los daarvan bestaan die klachten ook, en die gewrichtsklachten staan daar los van lijkt mij dus toch nog maar even een bezoekje aan de huisarts.

Dan maar aanvullend onderzoek.

Het is best een aardige man en gelukkig heeft hij mij nog nooit beschuldigd van hypochondrie.

Je zegt zelf dat je angst voor ziekte hebt. Waarom zou hij je "beschuldigen" van hypochondrie. Hypochondrie komt heel vaak voor en huisartsen zien er heel veel. Het is geen schande het is een angststoornis

Om nog even op dat kanker verhaal terug te komen.. bij de zus van mijn moeder was het wel een agressieve vorm van kanker en voor haar veertigste, meen dat ze toen 35 jaar was. Dat was eierstokkanker. En ze had toen een kleine overlevingskans. Inmiddels, ruim 20 jaar later is ze er nog steeds gelukkig!

Dat wil dus niet zeggen dat ik denk dat ik dat heb maar vind wel dat als je zulke klachten hebt als ik heb dat je het dan wel goed moet laten onderzoeken.

Ben je bang dat je kanker hebt? Maar de "symptomen" die je beschrijft hebben helemaal niks van doen met eierstokkanker

het aanbieden van jaarlijks uitstrijkje (gezien het baarmoederhalsk. verleden van mijn familie) en het borstonderzoek doet mijn huisarts echt niet uit medeleven.

Ik ga echt niet bij ieder pijntje denken oh nu heb ik het ook.

Nee dat hoeft ook niet want je wordt gecheckt

En daar denk ik nu ook niet eens aan verder. Het zijn meer die gewrichtsklachten.,

Toen ik daar jaren geleden voor was vroeg hij nog of ik het ook in andere gewrichten had, behalve mijn knieën en dat was niet het geval dacht ik toen. Later bedacht ik ja mijn schouders ook wel.

maar nooit meer over gehad.

Wat het is met die klachten, je groeit er in mee. Maar weet zeker dat hoe ik me voel dat het niet normaal is.

Sorry voor mijn lange verhaal weer, ik probeer het elke keer kort te houden maar dit schijnt niet te lukken