Gezondheid
alle pijlers
wakker geworden tijdens narcose
maandag 5 november 2012 om 23:42
Jaren geleden moest ik een spoedoperatie ondergaan aan mijn blindedarm. Tijdens de operatie bleek dat ik ook nog een eileiderontsteking en een buikvliesontsteking had.
Het is uiteindelijk een lang durende operatie geworden omdat er gewacht moest worden op de gynacoloog die op dat moment niet in het ziekenhuis aanwezig was.
Tijdens de operatie ben ik echter wakker geworden. Ik zag de artsen en verpleegkundige rondlopen en kon op de klok kijken die daar hing. Maar het allerergste was dat ik alles voelde. Ik heb een afgrijselijke pijn gevoeld alsof ik gehalveerd op de operatietafel lag. Ik wilde gillen krijsen en was volledig in paniek, maar kon niets. Ik dacht alleen maar zien jullie niet dat ik wakker ben. Maar ik kon me niet bewegen. Alsof ik gevangen was in mijn lichaam.
Het was een woord afschuwelijk. Hoe lang het geduurd heeft weet ik niet maar voor me gevoel veel te lang.Toen ik het na de operatie bij een van de artsen kenbaar maakte werd gezegd dat het niet kon. Maar het is wel degelijk gebeurd. Heb het mezelf echt niet verbeeld. Later heb ik er eens met een nacotiseur over gehad en deze zei dat het wel kon. Eindelijk kreeg ik het gevoel dat ik wel gelooft werd.
Over twee weken moet ik echter weer een grote operatie ondergaan. Voor de operatie ben ik niet bang. maar wel om weer wakker te worden zonder gezien te worden. De spierverslappers hebben toen hun werk wel gedaan. ik kon immers geen alarm slaan. Maar die afschuweljk pijn die toen ervaren heb ......
Ik vraag me af wie ook zoiets dergelijks heeft mee gemaakt.
Ik heb er al wel wat over opgezocht en heb wel gelezen dat mensen wakker werden maar niets voelde. Maar mijn ervaring is juist die pijn die ik voelde en daardoor de paniek. En het gevoel had dat het niet of te laat gezien werd. Ik ben nu al constant bezig
met wat me te wachten staat
Het is uiteindelijk een lang durende operatie geworden omdat er gewacht moest worden op de gynacoloog die op dat moment niet in het ziekenhuis aanwezig was.
Tijdens de operatie ben ik echter wakker geworden. Ik zag de artsen en verpleegkundige rondlopen en kon op de klok kijken die daar hing. Maar het allerergste was dat ik alles voelde. Ik heb een afgrijselijke pijn gevoeld alsof ik gehalveerd op de operatietafel lag. Ik wilde gillen krijsen en was volledig in paniek, maar kon niets. Ik dacht alleen maar zien jullie niet dat ik wakker ben. Maar ik kon me niet bewegen. Alsof ik gevangen was in mijn lichaam.
Het was een woord afschuwelijk. Hoe lang het geduurd heeft weet ik niet maar voor me gevoel veel te lang.Toen ik het na de operatie bij een van de artsen kenbaar maakte werd gezegd dat het niet kon. Maar het is wel degelijk gebeurd. Heb het mezelf echt niet verbeeld. Later heb ik er eens met een nacotiseur over gehad en deze zei dat het wel kon. Eindelijk kreeg ik het gevoel dat ik wel gelooft werd.
Over twee weken moet ik echter weer een grote operatie ondergaan. Voor de operatie ben ik niet bang. maar wel om weer wakker te worden zonder gezien te worden. De spierverslappers hebben toen hun werk wel gedaan. ik kon immers geen alarm slaan. Maar die afschuweljk pijn die toen ervaren heb ......
Ik vraag me af wie ook zoiets dergelijks heeft mee gemaakt.
Ik heb er al wel wat over opgezocht en heb wel gelezen dat mensen wakker werden maar niets voelde. Maar mijn ervaring is juist die pijn die ik voelde en daardoor de paniek. En het gevoel had dat het niet of te laat gezien werd. Ik ben nu al constant bezig
met wat me te wachten staat
toen ik de mensen leerde kennen,kreeg ik de dieren lief
dinsdag 6 november 2012 om 15:51
Ben wel benieuwd hoelang het geleden is dat TO dit ondergaan heeft, en of het in een lokaal/ klein ziekenhuis was, of juist een groot academisch ziekenhuis.
Misschien dat ze tegenwoordig idd eens stuk verder zijn met het in de gaten houden van de patient tijdens een operatie?
Het lijkt mij idd ook vreselijk...heb ooit eens gedroomd dat ik tijdens een operatie wakker werd en ook alles kon voelen maar niet kon bewegen, en die droom staat me nog steeds bij.
Maar dat is een droom, lijkt me vreselijk om het echt mee te maken. Logisch dat je bang bent dat dit weer kan gebeuren/ dit niet nog eens wilt meemaken!
Misschien dat ze tegenwoordig idd eens stuk verder zijn met het in de gaten houden van de patient tijdens een operatie?
Het lijkt mij idd ook vreselijk...heb ooit eens gedroomd dat ik tijdens een operatie wakker werd en ook alles kon voelen maar niet kon bewegen, en die droom staat me nog steeds bij.
Maar dat is een droom, lijkt me vreselijk om het echt mee te maken. Logisch dat je bang bent dat dit weer kan gebeuren/ dit niet nog eens wilt meemaken!
dinsdag 6 november 2012 om 16:35
Ik ben ook een keer tijdens een operatie wakker geworden. Ik kon mijn ogen niet openen, en me ook niet bewegen, maar was wel volledig bij bewustzijn. Ik heb geen pijn gevoeld, het was bij een ooroperatie, en op een bepaald moment heb ik voor mijn gevoel heel hard met mijn hoofd geschud. Daaraan merkte de arts dat ik wakker was. De OK assistente, wat een kennisje van mij was heeft het niet gemerkt.
Ik wilde zelf ademen, en had het gevoel dat ik stikte. Tot ik weer weg viel.
Ik dacht echt dat ik dood ging.
Afijn, nu het volgende goede nieuws. Er bestaat een machine, die in de gaten houd of je wakker word of niet. Een BIM machine.
Bij de laatste operatie heb ik aangegeven dat ik wakker ben geweest, en nu hebben ze mij aan de BIM machine aangesloten, en dat gaf mij een veilig gevoel.
Je krijgt dan een langwerpige plakker op je voorhoofd. Voelt een beetje prikkerig aan als je het aanraakt.
Dus wakker worden tijdens de operatie hoeft niet meer, als je naar die BIM machine vraagt.
Heel veel sterkte met de volgende operatie.
Ik wilde zelf ademen, en had het gevoel dat ik stikte. Tot ik weer weg viel.
Ik dacht echt dat ik dood ging.
Afijn, nu het volgende goede nieuws. Er bestaat een machine, die in de gaten houd of je wakker word of niet. Een BIM machine.
Bij de laatste operatie heb ik aangegeven dat ik wakker ben geweest, en nu hebben ze mij aan de BIM machine aangesloten, en dat gaf mij een veilig gevoel.
Je krijgt dan een langwerpige plakker op je voorhoofd. Voelt een beetje prikkerig aan als je het aanraakt.
Dus wakker worden tijdens de operatie hoeft niet meer, als je naar die BIM machine vraagt.
Heel veel sterkte met de volgende operatie.
dinsdag 6 november 2012 om 21:31
Awareness wordt dit genoemd Schapekopje
Anesthesie is mijn vak. Ik zal je proberen het uit te leggen hoe het zit. Hoop dat je mijn theoretisc
Anesthesie bestaat uit een combi van middelen, iets voor de slaap, tegen de pijn en indien nodig voor de operatie een spierverslapper, was ook vaak nodig voor intubatie (inbrengen van een tube, beademingsbuisje)
Vooral dat laatste is tegenwoordig minder nodig, werd vroeger veel vaker gebruikt.
En vroeger is niet eens zo heel lang geleden maar anesthesie is dan ook een jong specialisme en ontwikkelt zich snel.
Je ziet dat ook in zh waar jonge en oude anesthesiologen werken een verschil in visie''
Awareness kon ontstaan door een tekort aan slaapmedicatie. Dan werd een patient wakker maar kon zich niet bewegen (oog geen ogen openen) omdat er veel spierverslapping was. Pijn voelen was afhankelijk van de hoeveel pijnstilling die was gegeven
Tegenwoordig gaat dat veelal goed. (*)
Er is genoeg onderzoek gedaan over anesthesie waardoor wel duidelijk is wat iemand miminaal nodig heeft op basis van bv gewicht, lengte, bloedwaardes
Toen awareness duidelijk werd, is er een tijd geweest dat het van tafel werd geveegd, < > werd erkend; patienten zeiden het te hebben ervaren, verhalen die klopten < > niet klopten.
De oorzaak was ondertussen wel duidleijk, dacht men.......
anesthesie wordt steeds beter gegeven op de patient en de omstandigheden, soms is dat enorm schipperen, mn bij zeer zieke patienten.
Bij vrouwen die onder algehele anesthesie een sectie ondergaan áccpepteren we mogelijke awareness omdat het andere ten koste gaat van een patient (wordt besproken met de vrouw, al komt algehele anesthesie bij deze ingreep zeer zelden meer voor)
Dan is er ook nog de BIS, een meting van de hersenaktiviteit. In het begin dacht men dat dit de oplossing was om awareness te voorkomen (wakker worden te signaleren). Dit bleek toch niet het ei van Columbus te zijn.
In het begin zelfs integendeel (2006-2009..?)
Nu staat die parameter op de monitor met extra metingen waardoor we de accuratesse kunnen zien van de meting en weten hoe zeker we op de meting kunnen varen.
De BISmeting is niet standaard, hoeft ook niet.
Wordt tegenwoordig ingezet bij patienten die lastige anesthesie moeten ondergaan, bij hartoperaties (althans in mijn zh) en bij pat met een eerdere bewezen awareness.
Om eerlijk te zijn: ik weet zeker dat er her en der nog anesthesie wordt gegeven die kans maakt op awareness.
Ik weet ook dat wij in ons zh het nog af en toe meemaken en als je dan serieus kijkt naar wat is er gebeurt en gegeven, je echt geen idee hebt hoe dit kan.
Goed gesprek, noteren en laten meenemen voor een evt volgende keer
We weten ook dat agv het meest gebruikte slaapmiddel patienten enorm gaan dromen en ze ook kunnen denken wakker te zijn geweest. Ook hier helpt een goed gesprek: wat is gehoord/meegemaakt. Het verschil tussen dromen en awareness is altijfd wel duidelijk.
Ok TO, terug op jouw verhaal
allereesrt: heftig en wat naar, het schijnt echt vreselijk te zijn.
Ik kan het wel inkoppen gezien de operatie: wachten op iets. Een 2de operateur, wachten op wat dan ook dat lang duurt, er niets met de patient gebeurt en de anesthesie dus op een laag pitje wordt gezet. Dat zal bij jou zo geweest zijn.
Denkfout..
Dat een operateur er niks mee kan, tja operateurs en anesthesiologen....
Goed dat de anesthesioloog het wel begreep.
Geef het nogmaals aan, men zal extra allert zijn, wellicht word je later wakker dan normaal omdat ze je dieper in slaap hebben gehouden.
Ik hoop dat je mijn verhaal kunt volgen
Ik zal het topic in de gaten houden voor als je nog vragen hebt
Suus
Anesthesie is mijn vak. Ik zal je proberen het uit te leggen hoe het zit. Hoop dat je mijn theoretisc
Anesthesie bestaat uit een combi van middelen, iets voor de slaap, tegen de pijn en indien nodig voor de operatie een spierverslapper, was ook vaak nodig voor intubatie (inbrengen van een tube, beademingsbuisje)
Vooral dat laatste is tegenwoordig minder nodig, werd vroeger veel vaker gebruikt.
En vroeger is niet eens zo heel lang geleden maar anesthesie is dan ook een jong specialisme en ontwikkelt zich snel.
Je ziet dat ook in zh waar jonge en oude anesthesiologen werken een verschil in visie''
Awareness kon ontstaan door een tekort aan slaapmedicatie. Dan werd een patient wakker maar kon zich niet bewegen (oog geen ogen openen) omdat er veel spierverslapping was. Pijn voelen was afhankelijk van de hoeveel pijnstilling die was gegeven
Tegenwoordig gaat dat veelal goed. (*)
Er is genoeg onderzoek gedaan over anesthesie waardoor wel duidelijk is wat iemand miminaal nodig heeft op basis van bv gewicht, lengte, bloedwaardes
Toen awareness duidelijk werd, is er een tijd geweest dat het van tafel werd geveegd, < > werd erkend; patienten zeiden het te hebben ervaren, verhalen die klopten < > niet klopten.
De oorzaak was ondertussen wel duidleijk, dacht men.......
anesthesie wordt steeds beter gegeven op de patient en de omstandigheden, soms is dat enorm schipperen, mn bij zeer zieke patienten.
Bij vrouwen die onder algehele anesthesie een sectie ondergaan áccpepteren we mogelijke awareness omdat het andere ten koste gaat van een patient (wordt besproken met de vrouw, al komt algehele anesthesie bij deze ingreep zeer zelden meer voor)
Dan is er ook nog de BIS, een meting van de hersenaktiviteit. In het begin dacht men dat dit de oplossing was om awareness te voorkomen (wakker worden te signaleren). Dit bleek toch niet het ei van Columbus te zijn.
In het begin zelfs integendeel (2006-2009..?)
Nu staat die parameter op de monitor met extra metingen waardoor we de accuratesse kunnen zien van de meting en weten hoe zeker we op de meting kunnen varen.
De BISmeting is niet standaard, hoeft ook niet.
Wordt tegenwoordig ingezet bij patienten die lastige anesthesie moeten ondergaan, bij hartoperaties (althans in mijn zh) en bij pat met een eerdere bewezen awareness.
Om eerlijk te zijn: ik weet zeker dat er her en der nog anesthesie wordt gegeven die kans maakt op awareness.
Ik weet ook dat wij in ons zh het nog af en toe meemaken en als je dan serieus kijkt naar wat is er gebeurt en gegeven, je echt geen idee hebt hoe dit kan.
Goed gesprek, noteren en laten meenemen voor een evt volgende keer
We weten ook dat agv het meest gebruikte slaapmiddel patienten enorm gaan dromen en ze ook kunnen denken wakker te zijn geweest. Ook hier helpt een goed gesprek: wat is gehoord/meegemaakt. Het verschil tussen dromen en awareness is altijfd wel duidelijk.
Ok TO, terug op jouw verhaal
allereesrt: heftig en wat naar, het schijnt echt vreselijk te zijn.
Ik kan het wel inkoppen gezien de operatie: wachten op iets. Een 2de operateur, wachten op wat dan ook dat lang duurt, er niets met de patient gebeurt en de anesthesie dus op een laag pitje wordt gezet. Dat zal bij jou zo geweest zijn.
Denkfout..
Dat een operateur er niks mee kan, tja operateurs en anesthesiologen....
Goed dat de anesthesioloog het wel begreep.
Geef het nogmaals aan, men zal extra allert zijn, wellicht word je later wakker dan normaal omdat ze je dieper in slaap hebben gehouden.
Ik hoop dat je mijn verhaal kunt volgen
Ik zal het topic in de gaten houden voor als je nog vragen hebt
Suus
Je bent zelf een theepot
dinsdag 6 november 2012 om 22:31
Akaya, dat gevoel wat jij beschrijft dat je het gevoel had te stikken en dacht dat je dood zou gaan.. zo heb ik dat ook exact gevoeld. Ede pijn was minder erg maar juist dat paniek en ook daarna nog helemaal in de war van het gebeuren.
Suzannesuus, wordt bij iedere operatie je ogen afgeplakt? Ik kon nl gewoon zien..
En hoe kan het dat artsen (iig in mijn geval) totaal niet serieus hebben genomen? Dit is gebeurd in 2004.
Suzannesuus, wordt bij iedere operatie je ogen afgeplakt? Ik kon nl gewoon zien..
En hoe kan het dat artsen (iig in mijn geval) totaal niet serieus hebben genomen? Dit is gebeurd in 2004.
dinsdag 6 november 2012 om 22:49
quote:SuzanneSuus schreef op 06 november 2012 @ 21:31:
Bij vrouwen die onder algehele anesthesie een sectie ondergaan áccpepteren we mogelijke awareness omdat het andere ten koste gaat van een patient (wordt besproken met de vrouw, al komt algehele anesthesie bij deze ingreep zeer zelden meer voor)
Wat bedoel je hier precies mee, wat is sectie voor een operatie dan?
Bij vrouwen die onder algehele anesthesie een sectie ondergaan áccpepteren we mogelijke awareness omdat het andere ten koste gaat van een patient (wordt besproken met de vrouw, al komt algehele anesthesie bij deze ingreep zeer zelden meer voor)
Wat bedoel je hier precies mee, wat is sectie voor een operatie dan?
dinsdag 6 november 2012 om 22:59
woensdag 7 november 2012 om 11:31
Ik heb het gelukkig niet meegemaakt. Maar ik heb onlangs wel een operatie gehad en toen ook aangegeven aan de anesthesist dat ik bang was wakker te worden en niets te kunnen doen.
Hij heeft me toen heel duidelijk uitgelegd dat het inderdaad mogelijk is dat dit gebeurt, maar dan is er met het spul wat ze toedienen iets niet goed gegaan. Ook gaf hij aan dat dit absoluut moet worden opgemerkt door de anesthesist zelf; je hartslag gaat omhoog, bloeddruk gaat omhoog en je begint te zweten en hij is er juist om dit in de gaten te houden. Hierdoor had ik er zoveel vertrouwen in!
Moet ik er wel even bij zeggen dat er bij mijn operatie geen spierverslapper is gebruikt dus na zijn uitleg nam dat al heel veel van mijn angst weg. En dat hij aangaf dat hij dat hoort te zien stelde me helemaal zeker.
Bespreek het dus met de anesthesist zodat ze je beter in de gaten kunnen houden! Succes!
Hij heeft me toen heel duidelijk uitgelegd dat het inderdaad mogelijk is dat dit gebeurt, maar dan is er met het spul wat ze toedienen iets niet goed gegaan. Ook gaf hij aan dat dit absoluut moet worden opgemerkt door de anesthesist zelf; je hartslag gaat omhoog, bloeddruk gaat omhoog en je begint te zweten en hij is er juist om dit in de gaten te houden. Hierdoor had ik er zoveel vertrouwen in!
Moet ik er wel even bij zeggen dat er bij mijn operatie geen spierverslapper is gebruikt dus na zijn uitleg nam dat al heel veel van mijn angst weg. En dat hij aangaf dat hij dat hoort te zien stelde me helemaal zeker.
Bespreek het dus met de anesthesist zodat ze je beter in de gaten kunnen houden! Succes!
woensdag 5 december 2012 om 15:43
De operatie is inmiddels achter de rug en ik lig nu te herstellen van mijn toch wel zware operatie met als complicatie een longontsteking. Voorlopig lig ik dus in bed.
Tijdens de pre-operatieve screening heb ik een lang en uitgebreid gesprek met de anesthesist gehad.
Wat er destijds is gebeurd is dus echt geweest. Hij kon dat concluderen uit mijn verhaal. Waarschijnlijk is er een onderdeel van de narcose vergeten of te weinig gegeven waardoor ik vroegtijdig wakker ben geworden.
Ook vertelde hij dat het inderdaad wel eens voorkomt, maar dat dat eigenlijk niet mag gebeuren.Ook schijnt het inderdaad moeilijk waar te nemen te zijn.
In mijn geval werd ik werkelijk geweldig goed voorbereid en was werkelijk iedereen die met de operatie te maken kreeg ervan op de hoogte. Er werd me ook verzekerd dat ze er alles aan zouden doen om het te voorkomen. Zo heb ik een ruggeprik gehad en een algemene narcose waarbij ze me in een diepe slaap zouden brengen.Ook werd de BIS meting op mijn hoofd geplakt. Het heeft ook lang geduurd voor ik werd volledig bij kennis was. Zelfs toen ik weer op zaal lag zijn ze van de anesthesie een dag later nog bij me aan het bed wezen vragen hoe het met me ging en hoe ik het ervaren had. Na de operatie voelde ik me ook goed, niet ziek, misselijk of wat dan ook. Het voordeel van de ruggeprik was dat ik de eerste dagen ook bijna geen pijn had middels de pijnstilling die mij via een pijnpomp werd toegediend. Helaas kreeg ik na 3 dagen wel een complicatie erbij acute longontsteking waardoor ik even dacht dat mijn laatste seconde slagen was. God zei dank ligt dat nu achter me en gaat het herstel wat langer duren omdat ik mijn laatste reserves heb verspeeld. Maar goed, na 10 dagen ziekenhuis lig ik weer lekker in mijn eigen bedje en probeer zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen en mijn tijd in bed (4 weken) hier uit te zingen. Ben wel extreem moe maar gelukkig met niet al te veel pijn.
Tijdens de pre-operatieve screening heb ik een lang en uitgebreid gesprek met de anesthesist gehad.
Wat er destijds is gebeurd is dus echt geweest. Hij kon dat concluderen uit mijn verhaal. Waarschijnlijk is er een onderdeel van de narcose vergeten of te weinig gegeven waardoor ik vroegtijdig wakker ben geworden.
Ook vertelde hij dat het inderdaad wel eens voorkomt, maar dat dat eigenlijk niet mag gebeuren.Ook schijnt het inderdaad moeilijk waar te nemen te zijn.
In mijn geval werd ik werkelijk geweldig goed voorbereid en was werkelijk iedereen die met de operatie te maken kreeg ervan op de hoogte. Er werd me ook verzekerd dat ze er alles aan zouden doen om het te voorkomen. Zo heb ik een ruggeprik gehad en een algemene narcose waarbij ze me in een diepe slaap zouden brengen.Ook werd de BIS meting op mijn hoofd geplakt. Het heeft ook lang geduurd voor ik werd volledig bij kennis was. Zelfs toen ik weer op zaal lag zijn ze van de anesthesie een dag later nog bij me aan het bed wezen vragen hoe het met me ging en hoe ik het ervaren had. Na de operatie voelde ik me ook goed, niet ziek, misselijk of wat dan ook. Het voordeel van de ruggeprik was dat ik de eerste dagen ook bijna geen pijn had middels de pijnstilling die mij via een pijnpomp werd toegediend. Helaas kreeg ik na 3 dagen wel een complicatie erbij acute longontsteking waardoor ik even dacht dat mijn laatste seconde slagen was. God zei dank ligt dat nu achter me en gaat het herstel wat langer duren omdat ik mijn laatste reserves heb verspeeld. Maar goed, na 10 dagen ziekenhuis lig ik weer lekker in mijn eigen bedje en probeer zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen en mijn tijd in bed (4 weken) hier uit te zingen. Ben wel extreem moe maar gelukkig met niet al te veel pijn.
toen ik de mensen leerde kennen,kreeg ik de dieren lief
woensdag 5 december 2012 om 18:03
woensdag 5 december 2012 om 19:16
quote:Distracted schreef op 05 december 2012 @ 18:44:
Ik weet niet, dat zou juist iets zijn waarop ik me dan zou proberen te concentreren.
Ja tuurlijk joh, dat gaat je ook echt lukken..
Je hebt hierin niets in de hand, je kan j concentreren wat je wil.
Ik weet nog dat er een klok hing in de uitslaapkamer.
En ik weet nog dat ik persee wilde weten hoelaat het was.
Of ik ben het vergeten, of ik heb het niet meegekregen.
Maar ik weet wel dat hij er hing.
Ik weet niet, dat zou juist iets zijn waarop ik me dan zou proberen te concentreren.
Ja tuurlijk joh, dat gaat je ook echt lukken..
Je hebt hierin niets in de hand, je kan j concentreren wat je wil.
Ik weet nog dat er een klok hing in de uitslaapkamer.
En ik weet nog dat ik persee wilde weten hoelaat het was.
Of ik ben het vergeten, of ik heb het niet meegekregen.
Maar ik weet wel dat hij er hing.
woensdag 5 december 2012 om 19:22
Fijn dat de narcose en de hele zorg daarom goed is gegaan TO! Maar naar dat je een tegenvaller zoals een forse longontsteking hebt gehad.
Over die ogen: wordt niet altijd gedaan. Soms wordt er wat zalf gesmeerd tegen uitdroging van de ogen. En ook die plakkers op je oogleden zitten niet strak vast. Zeker wanneer de verwachting een korte operatie zoals een blindedarm is, wordt er niet altijd geplakt. Echter zijn de steriele doeken meestal wel zo gedrapeerd dat je weinig uitzicht hebt. Maar onmogelijk om op de klok te kijken lijkt het me zeker niet.
Over die ogen: wordt niet altijd gedaan. Soms wordt er wat zalf gesmeerd tegen uitdroging van de ogen. En ook die plakkers op je oogleden zitten niet strak vast. Zeker wanneer de verwachting een korte operatie zoals een blindedarm is, wordt er niet altijd geplakt. Echter zijn de steriele doeken meestal wel zo gedrapeerd dat je weinig uitzicht hebt. Maar onmogelijk om op de klok te kijken lijkt het me zeker niet.
donderdag 6 december 2012 om 10:32
quote:jilzz schreef op 05 december 2012 @ 19:16:
[...]
Ja tuurlijk joh, dat gaat je ook echt lukken..
Je hebt hierin niets in de hand, je kan j concentreren wat je wil.
Ik weet nog dat er een klok hing in de uitslaapkamer.
En ik weet nog dat ik persee wilde weten hoelaat het was.
Of ik ben het vergeten, of ik heb het niet meegekregen.
Maar ik weet wel dat hij er hing.Mijn excuses dat het zo overkomt. Ik heb geen ervaring met wakker worden tijdens operatie (gelukkig), maar wel met paniekaanvallen. En het lijkt me dat je een gigantische paniekaanval krijgt als je je ogen opent en ze zijn je aan het opereren. Maar goed, het ontbreekt me vast aan inlevingsvermogen in dit geval. Daarvoor ook mijn excuses.
[...]
Ja tuurlijk joh, dat gaat je ook echt lukken..
Je hebt hierin niets in de hand, je kan j concentreren wat je wil.
Ik weet nog dat er een klok hing in de uitslaapkamer.
En ik weet nog dat ik persee wilde weten hoelaat het was.
Of ik ben het vergeten, of ik heb het niet meegekregen.
Maar ik weet wel dat hij er hing.Mijn excuses dat het zo overkomt. Ik heb geen ervaring met wakker worden tijdens operatie (gelukkig), maar wel met paniekaanvallen. En het lijkt me dat je een gigantische paniekaanval krijgt als je je ogen opent en ze zijn je aan het opereren. Maar goed, het ontbreekt me vast aan inlevingsvermogen in dit geval. Daarvoor ook mijn excuses.
