Kinderen
alle pijlers
''Maar ja, degene die niet wil, krijgt zijn zin''
vrijdag 26 september 2008 om 14:00
''Maar ja, degene die niet wil, krijgt zijn zin.''
Dit zinnetje kwam ik tegen in een topic en heeft me aan het denken gezet.
Momenteel ben ik zwanger van ons derde kindje.
Onze twee meiden zijn allebei na een goed verlopen zwangerschap van 40wkn en 3 dgn gezond ter wereld gekomen en ik moet zeggen dat ik beide bevallingen heel goed te doen vond.
Dit kindje dat ik nu draag zal hoogswaarschijnlijk ons laatste kindje worden.
Dit en omdat ik zulke 'fijne en goede' bevallingen heb gehad zit ik dr nu aan te denken om mijn moeder en schoonmoeder bij de bevalling te vragen.
(heb al voorzichtig gepeild wat ze er van vinden = geweldig!)
Alleen, mijn man zit het niet zitten...
Hij is bang dat ie dr dan maar 'bij hangt' en vind het echt iets van ons samen.
Ik ben van mening dat er duidelijke afspraken gemaakt kunnen worden met de moeders (die ook nageleefd zullen worden, daar ben ik van overtuigd)
Bijv. als ik het toch niet wil, het niet meer trek, direct na de geboorte/ navelstreng doorknippen dat ze de kamer even verlaten en na het hechten/wassen/aankleden ze weer welkom zijn enz.
Maar goed,
Nu las ik dus het zinnnetje:
''Maar ja, degene die niet wil, krijgt zijn zin.''
Wat vinden jullie?
Geldt dit in onze situatie ook of heeft de vrouw in kwestie die moet bevallen het laatste woord ?
Groetjes!
Dit zinnetje kwam ik tegen in een topic en heeft me aan het denken gezet.
Momenteel ben ik zwanger van ons derde kindje.
Onze twee meiden zijn allebei na een goed verlopen zwangerschap van 40wkn en 3 dgn gezond ter wereld gekomen en ik moet zeggen dat ik beide bevallingen heel goed te doen vond.
Dit kindje dat ik nu draag zal hoogswaarschijnlijk ons laatste kindje worden.
Dit en omdat ik zulke 'fijne en goede' bevallingen heb gehad zit ik dr nu aan te denken om mijn moeder en schoonmoeder bij de bevalling te vragen.
(heb al voorzichtig gepeild wat ze er van vinden = geweldig!)
Alleen, mijn man zit het niet zitten...
Hij is bang dat ie dr dan maar 'bij hangt' en vind het echt iets van ons samen.
Ik ben van mening dat er duidelijke afspraken gemaakt kunnen worden met de moeders (die ook nageleefd zullen worden, daar ben ik van overtuigd)
Bijv. als ik het toch niet wil, het niet meer trek, direct na de geboorte/ navelstreng doorknippen dat ze de kamer even verlaten en na het hechten/wassen/aankleden ze weer welkom zijn enz.
Maar goed,
Nu las ik dus het zinnnetje:
''Maar ja, degene die niet wil, krijgt zijn zin.''
Wat vinden jullie?
Geldt dit in onze situatie ook of heeft de vrouw in kwestie die moet bevallen het laatste woord ?
Groetjes!
vrijdag 26 september 2008 om 19:32
vrijdag 26 september 2008 om 19:37
Bij de eerste man en moeder erbij. Bij de tweede ook schoonmoeder erbij. Ik weet dat mijn (ex)schoonmoeder het heel bijzonder heeft gevonden. Tijdens mijn bevallingen had ik veel aan mijn moeder. Gewoon de steun. Ik geloof dat ze het wel heel moeilijk om pijn te zien hebben. Ze zei maar steeds dat ze liever zelf beviel. Ik heb het juist als positief ervaren en mijn ex vond het ook wel prettig op de emotionele momenten.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
vrijdag 26 september 2008 om 19:40
Beste TO,
Hier waren, juist omdát ik mijn man niet wilde missen, ook andere mensen bij mijn bevallingen. In mijn geval mijn zusje en mijn tante.
Daardoor was er iemand om tegen de zuster aan te praten in het ziekenhuis en koffie etc te halen, zodat mijn man niet weghoefde (bij de eerste twee).
En bij mijn derde kindje, dat thuis geboren is, was het ook fijn dat er iemand een huilende dreumes even kon troosten midden in de nacht.
Mijn tante heb ik overigens ook gevraagd omdat ik het haar gunde de geboorte van een kindje mee te maken, omdat zij zelf ongewenst kinderloos is. En tegelijktijd was ik erg blij met de thee die ze ging zetten toen ik dorst had en de aandacht die ze na de geboorte aan mijn twee andere kinderen kon geven. Hierdoor hoefde mijn man niet van mijn zij te wijken en konden wij samen al onze aandacht richten op de bevalling!
Kortom, andere mensen bij de bevalling maakt de vader niet minder 'nodig'. En bij mij hadden alle aanwezigen alle respect voor mij als barende vrouw, dus ik zou het volgende keer graag weer zo doen.
Groeten,
Guiny
Hier waren, juist omdát ik mijn man niet wilde missen, ook andere mensen bij mijn bevallingen. In mijn geval mijn zusje en mijn tante.
Daardoor was er iemand om tegen de zuster aan te praten in het ziekenhuis en koffie etc te halen, zodat mijn man niet weghoefde (bij de eerste twee).
En bij mijn derde kindje, dat thuis geboren is, was het ook fijn dat er iemand een huilende dreumes even kon troosten midden in de nacht.
Mijn tante heb ik overigens ook gevraagd omdat ik het haar gunde de geboorte van een kindje mee te maken, omdat zij zelf ongewenst kinderloos is. En tegelijktijd was ik erg blij met de thee die ze ging zetten toen ik dorst had en de aandacht die ze na de geboorte aan mijn twee andere kinderen kon geven. Hierdoor hoefde mijn man niet van mijn zij te wijken en konden wij samen al onze aandacht richten op de bevalling!
Kortom, andere mensen bij de bevalling maakt de vader niet minder 'nodig'. En bij mij hadden alle aanwezigen alle respect voor mij als barende vrouw, dus ik zou het volgende keer graag weer zo doen.
Groeten,
Guiny
vrijdag 26 september 2008 om 20:06
Mijn vriend zag het eerst ook niet zitten, om dezelfde reden. uiteindelijk vond hij het toch goed, omdat hij het mijn moeder ook gunde. Gelukkig! Achteraf had hij helemaal geen slecht gevoel eraan over gehouden. Vraag anders of je moeder evt wat meer op de achtergrond blijft. Misschien vindt ze het leuk om foto's te maken oid?
vrijdag 26 september 2008 om 20:27
Ik vind het een lastige... ik wilde graag thuis bevallen (in eerste instantie niet, maar mijn mening veranderde naarmate de zwangerschap vorderde), mijn vriend had liever dat we naar het ziekenhuis gingen. Eigenlijk hebben we het er niet meer zo over gehad en ben ik 'gewoon' thuis bevallen. Vriend is daar gelukkig niet zo moeilijk in.
Ik denk dat je moet bepalen hoeveel waarde het voor jou heeft dat jouw moeder en schoonmoeder erbij zijn, en hoe erg je man het zou vinden. Ik heb zelf zoiets van, je andere bevallingen gingen goed, je hebt ze eigenlijk niet nodig, je wil het alleen omdat het de laatste keer is toch? Dan zou ik het erbij laten en de mening van je man respecteren. Het zou ook niet leuk zijn als dit straks misschien tussen jou en je man gaat staan. Ik denk dat het voor je man vervelender is als ze er wel zijn, dan voor jou, dat ze er niet bij zijn.
Ik denk dat je moet bepalen hoeveel waarde het voor jou heeft dat jouw moeder en schoonmoeder erbij zijn, en hoe erg je man het zou vinden. Ik heb zelf zoiets van, je andere bevallingen gingen goed, je hebt ze eigenlijk niet nodig, je wil het alleen omdat het de laatste keer is toch? Dan zou ik het erbij laten en de mening van je man respecteren. Het zou ook niet leuk zijn als dit straks misschien tussen jou en je man gaat staan. Ik denk dat het voor je man vervelender is als ze er wel zijn, dan voor jou, dat ze er niet bij zijn.
vrijdag 26 september 2008 om 20:56
BGB:
Ik vind het idd ook een heel groot cadeau voor de oma's en et lijkt me gewoon heel speciaal om dit ook met hun te mogen delen.
Het gaat mijn man over het gevoel van het 'er bij hangen' EN het dat het iets van ons 2e is...
Een tussenweg zou idd zijn dat de oma's hier beneden 'de wacht houden' voor onze twee meiden, ze zijn dan nog geen 2,5 en 1,5 als de baby geboren wordt dus verre van al wat zelfstandig zeg maar.
Je vroeg naar de opa's... euh, nou, dat hoef ik niet eens te vragen aan ze... dat willen ze never nooit niet! (mn pa valt al flauw van een naald bijv. )
Dat van aan het hoofdeind zitten... ik kwam zo snel niet op iets anders Maar het is idd mijn bedoeling om ze stilletjes aanwezig te hebben... dat ze stille toeschouwers mogen zijn (dus ook geen spandoeken )
Tilalia:
Aangezien ik bevallingen van een uurtje of 4 heb (ontsluit heel snel) is het niet aan de orde dat mn man even een break moet hebben.. gelukkig.
Maar goed, je weet idd niet hoe het de volgende x is... misschien zowiezo wel fijn om de oma's dr bij te hebben... voor hetzelfde geldt duurt t straks wel 24 uur.
Frans:
Wat bijzonder dat je je schoonmoeder er eventueel bij zou willen hebben ipv je eigen moeder!
Misschien dat je je man een seintje kunt geven als je je niet kunt ontspannen als ze er is en dat hij dan haar vraagt even de ruimte te verlaten?
Rainz:
Je hebt het nu over elkaars wensen respecteren en haalt het voorbeeld aan dat als jullie het allebei niet zouden willen.
Maar wat als jij het nou WEL zou willen? Wie respecteerd wie zn wens dan?
Louise:
En? wat zei je moeder?
Zwieber:
Dat vind ik dus moeilijk.... heb ik idd het laatste woord omdat ik degene ben die moet bevallen... vind het moeilijk hoor...
FV:
Ontroerend het stukje dat je geschreven hebt.... vooral dat extra demensie in de band die je samen krijgt ja...
Het klinkt misschien raar/stom/vreemd, maar ik gun het zo ook zo om zo'n ervaring mee te mogen maken... het lijkt mij zo bijzonder en speciaal... niets geen attractie of rariteitenshow, het is hun kleinkind dat geboren wordt, ons 3e kindje.. dat is toch gewoonweg geweldig!
Niet zozeer omdat ik ze ooow zoooo nodig heb... nee, gewoon omdat ik het heeeel graag zou willen...
Guiny:
Jij had dus hetzelfde, je gunde (in dit geval je tante) het om een bevalling mee te maken.. ik merk dat het moeilijk uit te leggen is aan anderen waarom precies, net alsof je pas echt een reden hebt om je moeder/schoonmoeder/tante/zus erbij te vragen als je een horrorbevalling hebt van twee dagen lang en de steun goed kunt gebruiken en je man de aflossing..
In mijn geval is dit niet zo (hoop ik ) het is gewoon dat ik ze er graag bij heb... ze het gun zoiets mee te maken...
Enigme:
Het is juist NIET de bedoeling dat ze mijn man zn taak gaan overnemen... ze mogen kijken hoe hij mij steunt en helpt ons 3e kindje op te wereld te zetten, ik zou daar dan ook echte afspraken over maken.
Snoopy:
Hmm, daar heb je punt.. dat weerhoudt me er ook van 'om door te vragen' aan hem of dat ie het echt niet wilt.. wil natuurlijk niet dat de bevalling straks voor hem niet prettig is.. hoewel me dat niet kan voorstellen op een 1 of andere manier...
Moeder/Schoonmoeder in paniek:
Mijn moeder heeft altijd in de zorg gewerkt en ook bevallingen meegemaakt in haar studie-tijd (heeeel lang geleden )
Mijn schoonmoeder is alles behalve een stress kip dus zover ik dat kan inschatten zit dat wel snor.
De band tussen mijn moeder en mijn man is trouwens heel goed, (we wonen zelfs direct naast elkaar zonder irritaties of wat dan ook)
De band met zijn moeder is ook heel goed, dus wat dat betreft geen problemen.
De laatste keer dat we het er over hadden (mijn man en ik) zei hij op een gegeven moment:
''Nou, okay, prima, dan zijn ze er maar bij, als je dat perse wilt...''
Het klonk alles behalve overtuigend en dan vind ik het weer zo moeilijk om te zeggen: ''Okay dan! afgesproken!''
Blijf het een lastig vinden... gelukkig hebben we nog even, ik ben nu 13 wkn.
Bedankt voor jullie reacties!
Ik vind het idd ook een heel groot cadeau voor de oma's en et lijkt me gewoon heel speciaal om dit ook met hun te mogen delen.
Het gaat mijn man over het gevoel van het 'er bij hangen' EN het dat het iets van ons 2e is...
Een tussenweg zou idd zijn dat de oma's hier beneden 'de wacht houden' voor onze twee meiden, ze zijn dan nog geen 2,5 en 1,5 als de baby geboren wordt dus verre van al wat zelfstandig zeg maar.
Je vroeg naar de opa's... euh, nou, dat hoef ik niet eens te vragen aan ze... dat willen ze never nooit niet! (mn pa valt al flauw van een naald bijv. )
Dat van aan het hoofdeind zitten... ik kwam zo snel niet op iets anders Maar het is idd mijn bedoeling om ze stilletjes aanwezig te hebben... dat ze stille toeschouwers mogen zijn (dus ook geen spandoeken )
Tilalia:
Aangezien ik bevallingen van een uurtje of 4 heb (ontsluit heel snel) is het niet aan de orde dat mn man even een break moet hebben.. gelukkig.
Maar goed, je weet idd niet hoe het de volgende x is... misschien zowiezo wel fijn om de oma's dr bij te hebben... voor hetzelfde geldt duurt t straks wel 24 uur.
Frans:
Wat bijzonder dat je je schoonmoeder er eventueel bij zou willen hebben ipv je eigen moeder!
Misschien dat je je man een seintje kunt geven als je je niet kunt ontspannen als ze er is en dat hij dan haar vraagt even de ruimte te verlaten?
Rainz:
Je hebt het nu over elkaars wensen respecteren en haalt het voorbeeld aan dat als jullie het allebei niet zouden willen.
Maar wat als jij het nou WEL zou willen? Wie respecteerd wie zn wens dan?
Louise:
En? wat zei je moeder?
Zwieber:
Dat vind ik dus moeilijk.... heb ik idd het laatste woord omdat ik degene ben die moet bevallen... vind het moeilijk hoor...
FV:
Ontroerend het stukje dat je geschreven hebt.... vooral dat extra demensie in de band die je samen krijgt ja...
Het klinkt misschien raar/stom/vreemd, maar ik gun het zo ook zo om zo'n ervaring mee te mogen maken... het lijkt mij zo bijzonder en speciaal... niets geen attractie of rariteitenshow, het is hun kleinkind dat geboren wordt, ons 3e kindje.. dat is toch gewoonweg geweldig!
Niet zozeer omdat ik ze ooow zoooo nodig heb... nee, gewoon omdat ik het heeeel graag zou willen...
Guiny:
Jij had dus hetzelfde, je gunde (in dit geval je tante) het om een bevalling mee te maken.. ik merk dat het moeilijk uit te leggen is aan anderen waarom precies, net alsof je pas echt een reden hebt om je moeder/schoonmoeder/tante/zus erbij te vragen als je een horrorbevalling hebt van twee dagen lang en de steun goed kunt gebruiken en je man de aflossing..
In mijn geval is dit niet zo (hoop ik ) het is gewoon dat ik ze er graag bij heb... ze het gun zoiets mee te maken...
Enigme:
Het is juist NIET de bedoeling dat ze mijn man zn taak gaan overnemen... ze mogen kijken hoe hij mij steunt en helpt ons 3e kindje op te wereld te zetten, ik zou daar dan ook echte afspraken over maken.
Snoopy:
Hmm, daar heb je punt.. dat weerhoudt me er ook van 'om door te vragen' aan hem of dat ie het echt niet wilt.. wil natuurlijk niet dat de bevalling straks voor hem niet prettig is.. hoewel me dat niet kan voorstellen op een 1 of andere manier...
Moeder/Schoonmoeder in paniek:
Mijn moeder heeft altijd in de zorg gewerkt en ook bevallingen meegemaakt in haar studie-tijd (heeeel lang geleden )
Mijn schoonmoeder is alles behalve een stress kip dus zover ik dat kan inschatten zit dat wel snor.
De band tussen mijn moeder en mijn man is trouwens heel goed, (we wonen zelfs direct naast elkaar zonder irritaties of wat dan ook)
De band met zijn moeder is ook heel goed, dus wat dat betreft geen problemen.
De laatste keer dat we het er over hadden (mijn man en ik) zei hij op een gegeven moment:
''Nou, okay, prima, dan zijn ze er maar bij, als je dat perse wilt...''
Het klonk alles behalve overtuigend en dan vind ik het weer zo moeilijk om te zeggen: ''Okay dan! afgesproken!''
Blijf het een lastig vinden... gelukkig hebben we nog even, ik ben nu 13 wkn.
Bedankt voor jullie reacties!
vrijdag 26 september 2008 om 21:08
Jullie hebben inderdaad nog even. Dus heb jij de tijd eraan te wennen dat ze er misschien niet bij zijn, en jouw man om eraan te wennen dat ze er wel bij zijn. Dan kan je rond de, zeg 30 weken ofzo, de knoop door gaan hakken.
Zo was het bij ons met thuis of ziekenhuis bevallen, mijn vriend moest even omschakelen, maar vond het toen wel oke. En ik heb nog in mijn achterhoofd gehouden dat we misschien wel naar het ziekenhuis zouden gaan, als vriend aan zou geven het echt niet aan te durven.
Als je vriend bij de mening blijft die hij nu heeft, zou ik niet moeder en schoonmoeder erbij laten zijn. Met zo'n reactie zou ik het zelf niet willen.
Zo was het bij ons met thuis of ziekenhuis bevallen, mijn vriend moest even omschakelen, maar vond het toen wel oke. En ik heb nog in mijn achterhoofd gehouden dat we misschien wel naar het ziekenhuis zouden gaan, als vriend aan zou geven het echt niet aan te durven.
Als je vriend bij de mening blijft die hij nu heeft, zou ik niet moeder en schoonmoeder erbij laten zijn. Met zo'n reactie zou ik het zelf niet willen.
vrijdag 26 september 2008 om 21:38
Mijn moeder mocht van mij bij de bevalling van onze dochter zijn, omdat ik haar dat gunde en omdat ik dan ook op haar kon leunen. Mijn man liet het aan mij over, stond er neutraal in. Ik vind overigens wel dat als je er steun aan zou ontlenen, de vrouw hierin wel iets meer zeggenschap zou mogen hebben; zij moet de klus tenslotte klaren..
Ik vond het ook echt fijn dat mijn moeder er bij was. Maar het werd een keizersnee en mijn moeder vond het vreselijk om mij te zien lijden (afschuwelijke pijn omdat dochter verkeerd lag). En toen het hartje van ons kindje ook nog eens begon te haperen (ze was omstrengeld), kreeg ze het nog benauwder. Wij zullen geen derde krijgen, maar ik denk ook niet dat ze er ooit nog bij zou willen zijn..ze vond het vreselijk om mij zo te zien.
Ik vond het ook echt fijn dat mijn moeder er bij was. Maar het werd een keizersnee en mijn moeder vond het vreselijk om mij te zien lijden (afschuwelijke pijn omdat dochter verkeerd lag). En toen het hartje van ons kindje ook nog eens begon te haperen (ze was omstrengeld), kreeg ze het nog benauwder. Wij zullen geen derde krijgen, maar ik denk ook niet dat ze er ooit nog bij zou willen zijn..ze vond het vreselijk om mij zo te zien.
vrijdag 26 september 2008 om 21:40
vrijdag 26 september 2008 om 22:13
Ik zou net als Zwieber willen zeggen; het is vooral jouw feestje! Als je hele strakke afspraken maakt met de moeders (op afstand blijven, niet in de weg lopen etc.) en je vent is er niet heel erg op tegen, zou ik het wel doen als ik jou was. Maar laat het maar even rusten..je bent pas 13 weken. Roer het over 10 weken maar weer eens aan ofzo.
vrijdag 26 september 2008 om 22:24
The Nurse,
Het is ook echt bijzonder. Mijn moeder heeft het wekenlang nergens anders over gehad en vlak voordat ze dood ging zag ik ineens een enorme blauwe plek op haar arm. Dus ik zeg "wat heb jij nou?" Oh, zegt ze, dat heb ik je nooit willen vertellen, maar dat heb jij gedaan. Dus ik: "huh?" Ja, zegt ze, da's mijn kleinkind, je hebt me zo hard geknepen tijdens je bevalling, die plek is nooit meer weggegaan. (Hahaha, ik lig helemaal dubbel terwijl ik het zo opschrijf... )
Ik had ook een snelle bevalling, ik lag precies vier uur later dan de eerste wee samen met mijn zoon aangekleed en wel in de slaapkamer. En het zou nog sneller geweest zijn, ware het niet dat zoon bleef hangen. Ergens in die periode op de baarkruk heb ik haar dus kennelijk keihard geknepen, hahaha.
Het was mijn moeders eerste kleinkind, dus misschien is het met een derde anders, maar ik had ook het idee dat het de band tussen baby en oma ten goede kwam, ik vond het heeeeeeeeeel speciaal.
en tja, ik hoop voor jullie dat het nog heel lang voor jullie gaat duren, maar op een dag zijn de oma's er natuurlijk niet meer en dan is het - voor mij althans - wel een hele fijne herinnering die je ook met je kinderen kunt delen. (Ik neem althans aan dat als je thuis bevalt je andere twee kindjes er ook wat van mee zullen krijgen, dat de omas er zijn en dat er een babietje op komst is.)
Ik hoop dat je man bijdraait, en wens je een fijne bevalling toe!
Het is ook echt bijzonder. Mijn moeder heeft het wekenlang nergens anders over gehad en vlak voordat ze dood ging zag ik ineens een enorme blauwe plek op haar arm. Dus ik zeg "wat heb jij nou?" Oh, zegt ze, dat heb ik je nooit willen vertellen, maar dat heb jij gedaan. Dus ik: "huh?" Ja, zegt ze, da's mijn kleinkind, je hebt me zo hard geknepen tijdens je bevalling, die plek is nooit meer weggegaan. (Hahaha, ik lig helemaal dubbel terwijl ik het zo opschrijf... )
Ik had ook een snelle bevalling, ik lag precies vier uur later dan de eerste wee samen met mijn zoon aangekleed en wel in de slaapkamer. En het zou nog sneller geweest zijn, ware het niet dat zoon bleef hangen. Ergens in die periode op de baarkruk heb ik haar dus kennelijk keihard geknepen, hahaha.
Het was mijn moeders eerste kleinkind, dus misschien is het met een derde anders, maar ik had ook het idee dat het de band tussen baby en oma ten goede kwam, ik vond het heeeeeeeeeel speciaal.
en tja, ik hoop voor jullie dat het nog heel lang voor jullie gaat duren, maar op een dag zijn de oma's er natuurlijk niet meer en dan is het - voor mij althans - wel een hele fijne herinnering die je ook met je kinderen kunt delen. (Ik neem althans aan dat als je thuis bevalt je andere twee kindjes er ook wat van mee zullen krijgen, dat de omas er zijn en dat er een babietje op komst is.)
Ik hoop dat je man bijdraait, en wens je een fijne bevalling toe!
Am Yisrael Chai!
zaterdag 27 september 2008 om 09:44
Mijn moeder heeft bij mij de bevalling gedaan. Ik vond en vind dat nog heel fijn en ook heel kostbaar. En ergens voelde het ook heel logisch.
Mijn man heeft braaf mijn handje vastgehouden en dergelijke, mijn moeder heeft mijn dochter ter wereld geholpen. Het verschil met jouw geval zat er wel in, dat mijn moeder in feite gewoon haar werk deed op dat moment. Later vertelde ze me ook dat ze haar emoties had uitgeschakeld, om haar werk goed te kunnen doen.
Ik vraag me af of ik mijn moeder ook aan het hoofdeinde bij me had willen hebben. Ik denk dat het voor een ieder verschillend is hoe de band met je (schoon)moeder is.
Het is natuurlijk wel een idee om - mocht je je moeder en schoonmoeder er inderdaad bij willen hebben- goede afspraken te maken over wie wat doet en mag. Je man staat in de eerste plaats bij je, je moeder en schoonmoeder zijn er daarnaast ook nog.
Mijn man heeft braaf mijn handje vastgehouden en dergelijke, mijn moeder heeft mijn dochter ter wereld geholpen. Het verschil met jouw geval zat er wel in, dat mijn moeder in feite gewoon haar werk deed op dat moment. Later vertelde ze me ook dat ze haar emoties had uitgeschakeld, om haar werk goed te kunnen doen.
Ik vraag me af of ik mijn moeder ook aan het hoofdeinde bij me had willen hebben. Ik denk dat het voor een ieder verschillend is hoe de band met je (schoon)moeder is.
Het is natuurlijk wel een idee om - mocht je je moeder en schoonmoeder er inderdaad bij willen hebben- goede afspraken te maken over wie wat doet en mag. Je man staat in de eerste plaats bij je, je moeder en schoonmoeder zijn er daarnaast ook nog.
zaterdag 27 september 2008 om 10:28
quote:TheNurse schreef op 26 september 2008 @ 20:56:
[...]
Rainz:
Je hebt het nu over elkaars wensen respecteren en haalt het voorbeeld aan dat als jullie het allebei niet zouden willen.
Maar wat als jij het nou WEL zou willen? Wie respecteerd wie zn wens dan?
[...]
Misschien heb ik het niet helemaal duidelijk neergezet. Ik bedoelde dus dat als ik het WEL zou willen en mijn man NIET, dat ik dan zijn wens zou respecteren en het dus niet gebeurt.
Andersom ook, als ik het NIET wil en mijn man WEL, dan gebeurt het ook niet, degene die nee zegt krijgt dus zijn zin...
[...]
Rainz:
Je hebt het nu over elkaars wensen respecteren en haalt het voorbeeld aan dat als jullie het allebei niet zouden willen.
Maar wat als jij het nou WEL zou willen? Wie respecteerd wie zn wens dan?
[...]
Misschien heb ik het niet helemaal duidelijk neergezet. Ik bedoelde dus dat als ik het WEL zou willen en mijn man NIET, dat ik dan zijn wens zou respecteren en het dus niet gebeurt.
Andersom ook, als ik het NIET wil en mijn man WEL, dan gebeurt het ook niet, degene die nee zegt krijgt dus zijn zin...
zaterdag 27 september 2008 om 11:09
ik vind ook dat jij het laatste woord hebt in deze nurse. Heb je niet al eens eerder een topic hierover geopend? maar goed, ik vind dat je als barende mag zeggen en bepalen hoe en wat. En mijn man vindt dat gelukkig ook en ondanks dat er bij beide bevallingen anderen bij waren die ik er graag bij wilde hebben (vriendinnen in mijn geval, moeders zie ik niet zo zitten zelf) waren het echt hij en ik die de bevalling deden. En zo voelde hij dat ook.
zaterdag 27 september 2008 om 12:45
Hoi!
even snel hoor, want mn sop om te dweilen staat al klaar
Arwen:
Nee, heb dr niet eerder een topic over geopend, heb het wel ooit aangekaart op een ander topic, we dwaalde daar een beetje af toen
Heb verder heel vluchtig gelezen en nu geen tijd om verder te reageren maar bedankt voor de reacties tot nu toe!
xx
even snel hoor, want mn sop om te dweilen staat al klaar
Arwen:
Nee, heb dr niet eerder een topic over geopend, heb het wel ooit aangekaart op een ander topic, we dwaalde daar een beetje af toen
Heb verder heel vluchtig gelezen en nu geen tijd om verder te reageren maar bedankt voor de reacties tot nu toe!
xx
zaterdag 27 september 2008 om 20:37
Bij de geboorte van de eerste was mijn moeder erbij. Ongepland, maar wel op de achtergrond aanwezig. En mijn man heeft het niet als storend ervaren. Hij vond het fijn voor haar om dit mee te maken, vooral bij haar enige kind. en mijn moeder: ze zegt nu nog steeds dat het op nummer 1 staan van de mooiste ervaringen die ze had met mijn eigen geboorte. Je eerste kleinkind ter wereld zien komen. We hebben nog een mooie foto na de bevalling ervan. Oudste werd door kinderarts nagekeken en die legde papa vanalles uit wat ze deed (op de achtergrond) en mijn moeder en ik (op het verlosbed) houden elkaars hand vast en kijken elkaar intens gelukkig aan. Eén van de mooiste foto's die ik heb samen met mijn moeder.
En nee, ik vond het helemaal niet vervelend. Ik zou de volgende keer best mijn schoonmoeder erbij willen hebben als ze dat zou willen. Alleen moet ze wel opschieten omdat de volgende bevallingen veel te snel gepiept waren.
En nee, ik vond het helemaal niet vervelend. Ik zou de volgende keer best mijn schoonmoeder erbij willen hebben als ze dat zou willen. Alleen moet ze wel opschieten omdat de volgende bevallingen veel te snel gepiept waren.
zaterdag 27 september 2008 om 22:48
Hoi Nurse,
Als je pas 13 weken zwanger bent is de kans vrij groot dat een van jullie inderdaad er over een paar maanden anders over denkt. Lijkt me geen knoop die nu doorgehakt 'moet' worden.
Interessante vraag is het wel!
Mooi idee dat je het met ze wil delen. Maar als jij het gevoel zou hebben dat je die beslissing bij je man straks zou hebben afgedwongen (want met 'ik moet baren' win je alles) lig je straks ook niet lekker denk ik.
Als je pas 13 weken zwanger bent is de kans vrij groot dat een van jullie inderdaad er over een paar maanden anders over denkt. Lijkt me geen knoop die nu doorgehakt 'moet' worden.
Interessante vraag is het wel!
Mooi idee dat je het met ze wil delen. Maar als jij het gevoel zou hebben dat je die beslissing bij je man straks zou hebben afgedwongen (want met 'ik moet baren' win je alles) lig je straks ook niet lekker denk ik.
maandag 29 september 2008 om 15:10
Ik denk dat het ook uitmaakt hoe jij zelf je eerdere bevallingen hebt ervaren (en M ook). Ik ben bij beide bevallingen heel erg in mezelf gekeerd geweest. Urenlang kon ik weinig aanrakingen of gepraat verdragen. Ik was alleen met mijn pijn en mijn lief heeft dat heel goed begrepen. Hij wás er, zonder me te storen in mijn manier van het omgaan met de pijn. Ik hoefde mijn hand maar uit te steken en daar was hij, bood ook aktief zijn hulp/steun aan, maar trok zich ook weer terug (met zijn tijdschrift) als ik daar niet op reageerde. Ik denk dat hij dat beter kan aanvoelen dan wie ook, beter dan mijn moeder en schoonmoeders bij elkaar.
Ik moet er niet aan denken om nog anderen dan professionals er bij te hebben. Al moet ik wel zeggen dat ik het een mooi gebaar vind naar je (schoon)moeder als ze er wel bij kunnen zijn. Ik kan me vanuit hun standpunt echt voorstellen dat het een intense en heel bijzondere ervaring is.
In mijn situatie zou het voor míj dus geen meerwaarde hebben om er anderen bij te hebben, ik zou het zelfs onnodig storend vinden want als er meer mensen zijn, wordt er ook gepraat en dat vond ik dus irritant, ik wilde rust en stilte om me heen (dus had ik vantevoren ene paar tijdschriften voor mn man gekocht)
Ik denk dat de discussie over al dan niet "te kijk liggen" dus niet het issue is.
Dat jij deze ervaring aan je (schoon)moeder wil geven is heel bijzonder en mooi van je, vraag is of je daarmee je man zíjn ervaring ontneemt.
Je hebt gelukkig nog wel even de tijd... en ik hoor vast wel wat het nou gaat worden!
(is M trouwens misschien wel te porren voor een webcambevalling?... )
Ik moet er niet aan denken om nog anderen dan professionals er bij te hebben. Al moet ik wel zeggen dat ik het een mooi gebaar vind naar je (schoon)moeder als ze er wel bij kunnen zijn. Ik kan me vanuit hun standpunt echt voorstellen dat het een intense en heel bijzondere ervaring is.
In mijn situatie zou het voor míj dus geen meerwaarde hebben om er anderen bij te hebben, ik zou het zelfs onnodig storend vinden want als er meer mensen zijn, wordt er ook gepraat en dat vond ik dus irritant, ik wilde rust en stilte om me heen (dus had ik vantevoren ene paar tijdschriften voor mn man gekocht)
Ik denk dat de discussie over al dan niet "te kijk liggen" dus niet het issue is.
Dat jij deze ervaring aan je (schoon)moeder wil geven is heel bijzonder en mooi van je, vraag is of je daarmee je man zíjn ervaring ontneemt.
Je hebt gelukkig nog wel even de tijd... en ik hoor vast wel wat het nou gaat worden!
(is M trouwens misschien wel te porren voor een webcambevalling?... )
maandag 29 september 2008 om 22:51
Ik vind dat je man ook wel wat meegaander kan zijn...2 bevallingen hebben jullie samen gedaan en nu dan, eventueel, met de moeders aan de zijlijn. Heerlijk toch? Mijn moeder en zus waren bij m'n eerste en toch hebben mijn man en ik het samen gedaan. Ik vond het heel fijn om meteen mijn zoon aan hun te kunnen laten zien.
Bij de tweede was alleen mijn moeder er, en mijn man natuurlijk. Zij lette op zoon 1 want het was middag en keek vanaf de deuropening en zag zoon 2 geboren worden. Man was gewoon bij mij achter op de baarkruk. Hoe gezellig kan het zijn?
De derde, een dochter, kwam in het ziekenhuis en ik mistte mijn moeder! Ik moest het doen met een telefoon Bah!
En mijn man heeft er nooit een punt van gemaakt of gezegd; het is iets van ons 2en...het was ook van ons 2en.
Ligt inderdaad ook aan de moeders. Die moeten dan wel aanvoelen wat jullie op dat moment willen...
Bij de tweede was alleen mijn moeder er, en mijn man natuurlijk. Zij lette op zoon 1 want het was middag en keek vanaf de deuropening en zag zoon 2 geboren worden. Man was gewoon bij mij achter op de baarkruk. Hoe gezellig kan het zijn?
De derde, een dochter, kwam in het ziekenhuis en ik mistte mijn moeder! Ik moest het doen met een telefoon Bah!
En mijn man heeft er nooit een punt van gemaakt of gezegd; het is iets van ons 2en...het was ook van ons 2en.
Ligt inderdaad ook aan de moeders. Die moeten dan wel aanvoelen wat jullie op dat moment willen...
