Kinderen
alle pijlers
''Maar ja, degene die niet wil, krijgt zijn zin''
vrijdag 26 september 2008 om 14:00
''Maar ja, degene die niet wil, krijgt zijn zin.''
Dit zinnetje kwam ik tegen in een topic en heeft me aan het denken gezet.
Momenteel ben ik zwanger van ons derde kindje.
Onze twee meiden zijn allebei na een goed verlopen zwangerschap van 40wkn en 3 dgn gezond ter wereld gekomen en ik moet zeggen dat ik beide bevallingen heel goed te doen vond.
Dit kindje dat ik nu draag zal hoogswaarschijnlijk ons laatste kindje worden.
Dit en omdat ik zulke 'fijne en goede' bevallingen heb gehad zit ik dr nu aan te denken om mijn moeder en schoonmoeder bij de bevalling te vragen.
(heb al voorzichtig gepeild wat ze er van vinden = geweldig!)
Alleen, mijn man zit het niet zitten...
Hij is bang dat ie dr dan maar 'bij hangt' en vind het echt iets van ons samen.
Ik ben van mening dat er duidelijke afspraken gemaakt kunnen worden met de moeders (die ook nageleefd zullen worden, daar ben ik van overtuigd)
Bijv. als ik het toch niet wil, het niet meer trek, direct na de geboorte/ navelstreng doorknippen dat ze de kamer even verlaten en na het hechten/wassen/aankleden ze weer welkom zijn enz.
Maar goed,
Nu las ik dus het zinnnetje:
''Maar ja, degene die niet wil, krijgt zijn zin.''
Wat vinden jullie?
Geldt dit in onze situatie ook of heeft de vrouw in kwestie die moet bevallen het laatste woord ?
Groetjes!
Dit zinnetje kwam ik tegen in een topic en heeft me aan het denken gezet.
Momenteel ben ik zwanger van ons derde kindje.
Onze twee meiden zijn allebei na een goed verlopen zwangerschap van 40wkn en 3 dgn gezond ter wereld gekomen en ik moet zeggen dat ik beide bevallingen heel goed te doen vond.
Dit kindje dat ik nu draag zal hoogswaarschijnlijk ons laatste kindje worden.
Dit en omdat ik zulke 'fijne en goede' bevallingen heb gehad zit ik dr nu aan te denken om mijn moeder en schoonmoeder bij de bevalling te vragen.
(heb al voorzichtig gepeild wat ze er van vinden = geweldig!)
Alleen, mijn man zit het niet zitten...
Hij is bang dat ie dr dan maar 'bij hangt' en vind het echt iets van ons samen.
Ik ben van mening dat er duidelijke afspraken gemaakt kunnen worden met de moeders (die ook nageleefd zullen worden, daar ben ik van overtuigd)
Bijv. als ik het toch niet wil, het niet meer trek, direct na de geboorte/ navelstreng doorknippen dat ze de kamer even verlaten en na het hechten/wassen/aankleden ze weer welkom zijn enz.
Maar goed,
Nu las ik dus het zinnnetje:
''Maar ja, degene die niet wil, krijgt zijn zin.''
Wat vinden jullie?
Geldt dit in onze situatie ook of heeft de vrouw in kwestie die moet bevallen het laatste woord ?
Groetjes!
dinsdag 30 september 2008 om 20:34
Pfffff, lastig. Zoveel argumenten voor en tegen gelezen. Onze bevalling was echt van óns (en de vk + kraamhulpen in de kliniek). Onze ouders hebben we pas later gebeld.
Had ik mijn moeder erbij gewild ? Nee. Ze toont nooit interesse voor ons, of haar kleinkind, ook voor de zwangerschap al zeer weinig contact.
Had ik mijn schoonmoeder erbij gewild ? No f*cking way, die was aan komen zetten met gloeiende tangen en jenever om de boel te ontsmetten, want die heeft tenslotte ervaring met vier bevallingen.
Mijn stiefmoeder ? Niet bij deze bevalling. Maar waarschijnlijk wel als ik het alleen had moeten doen. Stel dat ik ooit nog per ongeluk zwanger raak (ik ben anti-abortus) dan denk ik dat ik er alleen voor kom te staan. Dan zou mijn stiefmoeder heel welkom zijn, en ik zou een lieve vriendin vragen.
Voor Moppeman was het volgens mij niet eens ter sprake gekomen.
Stel dat we voor een thuisbevalling hadden gekozen, dan hadden we haar en mijn vader waarschijnlijk wel thuis willen hebben, om de boel een beetje te redderen, kopjes thee e.d., maar zou ik pas op het laatste moment beslissen of zij en mijn vader erbij mochten zijn.
Omdat we wisten dat we in de kraamkliniek wilden bevallen is er niet eens over gesproken. Wel of ze de kraamtijd wilde doen (ze is gediplomeerd verpleegster). In eerste instantie wilde ze dat wel, maar nadat ze bij een kennis op kraamvisite ging, en met de kraamhulp inhoudelijk over haar taken ging praten, besloot ze dat ze de verantwoordelijkheid niet wilde dragen, en kwam ze lekker ná de kraamweek om ons nog even te verwennen.
Had ik mijn moeder erbij gewild ? Nee. Ze toont nooit interesse voor ons, of haar kleinkind, ook voor de zwangerschap al zeer weinig contact.
Had ik mijn schoonmoeder erbij gewild ? No f*cking way, die was aan komen zetten met gloeiende tangen en jenever om de boel te ontsmetten, want die heeft tenslotte ervaring met vier bevallingen.
Mijn stiefmoeder ? Niet bij deze bevalling. Maar waarschijnlijk wel als ik het alleen had moeten doen. Stel dat ik ooit nog per ongeluk zwanger raak (ik ben anti-abortus) dan denk ik dat ik er alleen voor kom te staan. Dan zou mijn stiefmoeder heel welkom zijn, en ik zou een lieve vriendin vragen.
Voor Moppeman was het volgens mij niet eens ter sprake gekomen.
Stel dat we voor een thuisbevalling hadden gekozen, dan hadden we haar en mijn vader waarschijnlijk wel thuis willen hebben, om de boel een beetje te redderen, kopjes thee e.d., maar zou ik pas op het laatste moment beslissen of zij en mijn vader erbij mochten zijn.
Omdat we wisten dat we in de kraamkliniek wilden bevallen is er niet eens over gesproken. Wel of ze de kraamtijd wilde doen (ze is gediplomeerd verpleegster). In eerste instantie wilde ze dat wel, maar nadat ze bij een kennis op kraamvisite ging, en met de kraamhulp inhoudelijk over haar taken ging praten, besloot ze dat ze de verantwoordelijkheid niet wilde dragen, en kwam ze lekker ná de kraamweek om ons nog even te verwennen.
donderdag 2 oktober 2008 om 10:48
