Kinderen
alle pijlers
Als ouders niet op 1 lijn zitten
maandag 16 april 2018 09:30
Ik sprak gisteren een vriendin die de zoveelste ruzie met haar partner had over de opvoeding van hun kinderen. (2 dochters: tweede helft basisschool).
Zij hebben geregeld onenigheid over hoe ze de kinderen opvoeden. Het zijn trouwens hele normale kinderen, geen etiketjes, geen zorgen.
Het verschil zit hem in hun achtergrond, hij is erg van der harde lijn. In haar ogen wat ouderwets. Hij kopieert zijn ouders, want hij heeft een goede jeugd gehad en is prima terecht gekomen. Maar zijn vader was van de harde hand. “als mijn vader ‘nee’ zei, was het nee”. Hij kan ook erg boos worden op de kinderen.
Mijn vriendin heeft daar moeite mee, gaan meer in gesprek met de kinderen.
Hij vindt haar laks, zij vindt hem ouderwets.
Ik zit meer op haar lijn, maar daarom open ik ook dit topic. Ze heeft er niet veel aan, als we samen haar man bashen. Ze wil er namelijk samen uitkomen. Maar kan dat überhaupt? Als je zo loodrecht tegenover elkaar staat op dit vlak?
Zij zit hier erg mee, ziet haar relatie verkruimelen door de continue ruzies. En ook dat de kinderen eronder lijden. Door de ruzies, maar ook door dat Wat zij goed vindt, door hem weer wordt teruggedraaid. Heel onzeker voor de kinderen.
Ze heeft geen spijt van de kinderen, wel van de keus voor hem als vader
Hoe kom je hier nou doorheen? Hoe kom je op één lijn, als je vanuit de basis er zo anders instaat?
Wie heeft dit meegemaakt en is er uitgekomen?
Zij hebben geregeld onenigheid over hoe ze de kinderen opvoeden. Het zijn trouwens hele normale kinderen, geen etiketjes, geen zorgen.
Het verschil zit hem in hun achtergrond, hij is erg van der harde lijn. In haar ogen wat ouderwets. Hij kopieert zijn ouders, want hij heeft een goede jeugd gehad en is prima terecht gekomen. Maar zijn vader was van de harde hand. “als mijn vader ‘nee’ zei, was het nee”. Hij kan ook erg boos worden op de kinderen.
Mijn vriendin heeft daar moeite mee, gaan meer in gesprek met de kinderen.
Hij vindt haar laks, zij vindt hem ouderwets.
Ik zit meer op haar lijn, maar daarom open ik ook dit topic. Ze heeft er niet veel aan, als we samen haar man bashen. Ze wil er namelijk samen uitkomen. Maar kan dat überhaupt? Als je zo loodrecht tegenover elkaar staat op dit vlak?
Zij zit hier erg mee, ziet haar relatie verkruimelen door de continue ruzies. En ook dat de kinderen eronder lijden. Door de ruzies, maar ook door dat Wat zij goed vindt, door hem weer wordt teruggedraaid. Heel onzeker voor de kinderen.
Ze heeft geen spijt van de kinderen, wel van de keus voor hem als vader
Hoe kom je hier nou doorheen? Hoe kom je op één lijn, als je vanuit de basis er zo anders instaat?
Wie heeft dit meegemaakt en is er uitgekomen?
maandag 16 april 2018 14:25
Oh, wat lastig. Ik heb alleen nog maar een peuter van 2, maar merk ook wel verschillen hoe man en ik dingen aanpakken. Vooralsnog denk ik geen dingen om echt iets mee te doen, maar moet ik er juist op letten dat ik niet man continu ga 'verbeteren' als hij het niet doet zoals ik het zou doen.
In ieder geval interessant topic om te lezen.
In ieder geval interessant topic om te lezen.
maandag 16 april 2018 14:27
Lil0u schreef: ↑16-04-2018 14:18Dit vind ik zo'n gekke opmerking. Hoor 'm wel vaker. Meestal van vrijgezelle vrouwen die het maar niet lukt om zelf een relatie aan te gaan.
Hoe kom je er überhaupt op om na te denken over jezelf in een relatie met de man van een goede vriendin?
En waarom is het nodig om dit op deze manier te uiten? Denk je dat hij een relatie met jou zou zien zitten? Voel je je beter dan je vriendin die wel een relatie heeft met deze man, waar jij je te goed voor voelt?
Ik ben wel heel nieuwsgierig wat hier achter schuilt.
oooh nee je hebt me door!!!
ik wil um, ik wil um, ik wil um
Jij kleine Miss Marple die je er bent!
(loep mij maar even, krijg je wel een beeld vermoed ik)
maandag 16 april 2018 14:37
Dan weten de kinderen precies welke opvoedstijl ze krijgen als ze naar hun vader of hun moeder gaan.blijfgewoonbianca schreef: ↑16-04-2018 10:05Als zij hm te streng vindt en hij haar te sof en ze kunnen of willen elkaar niet in het midden vinden zou ik ze voor houden dat ze dan a. Biden niet zo goed op zijn gvoed en b. Dat die kinderen bij een scheiding totaal verschillende opvoedstijlen krijgen en wil je ze dat aan doen, als je die andere manier zo ontzettend slecht vindt ?
Dat is beter dan 2 verschillende opvoedstijlen in 1 huis, waarbij ze niet weten waar ze aan toe zijn.
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
maandag 16 april 2018 14:38
Lil0u schreef: ↑16-04-2018 14:18Dit vind ik zo'n gekke opmerking. Hoor 'm wel vaker. Meestal van vrijgezelle vrouwen die het maar niet lukt om zelf een relatie aan te gaan.
Hoe kom je er überhaupt op om na te denken over jezelf in een relatie met de man van een goede vriendin?
En waarom is het nodig om dit op deze manier te uiten? Denk je dat hij een relatie met jou zou zien zitten? Voel je je beter dan je vriendin die wel een relatie heeft met deze man, waar jij je te goed voor voelt?
Ik ben wel heel nieuwsgierig wat hier achter schuilt.
Jeetje, leer eens lezen zeg. Jij leest half en vult dan verder maar wat in wat in jouw straatje past, zodat je weer eens lekker te keer kunt gaan. Of zoiets. Help dit topic niet om zeep aub.
maandag 16 april 2018 14:41
Dit vind vind ik wel lekker concreet om te lezen. Ik vraag me dan af hoe dat in de eerste keer gaat. Hebben jullie dan zo'n afspraak naderhand gedaan? Nadat jouw man kind bijvoorbeeld een keer wel 2 toetjes gaf? Oprechte vraag, want denk dat dit soort dingen bij ons thuis ook (gaan) spelen.elein schreef: ↑16-04-2018 11:51Kunnen ze de regels niet wat meer "verdelen"? Soms zijn regel, soms die van haar, soms onderhandelbaar. Misschien kunnen ze het zo inrichten en er allebei naar handelen.
Hier thuis bijvoorbeeld: Ik vind het niet erg als kind op de bank springt, vriend wel. Hij vindt twee toetjes prima, ik niet. Hij vindt eerder dat ze een jas aan zou moeten dan ik. Ons kind weet niet beter dan dat ze van ons allebei niet op de bank mag springen, maar één toetje mag, en bij twijfelweer zonder jas mag als ze wil maar hem wel mee moet nemen voor als ze het koud krijgt.
maandag 16 april 2018 14:42
ik zit met mijn man behoorlijk op 1 lijn qua opvoeden, maar ook niet 100%.haarklover schreef: ↑16-04-2018 14:37Dan weten de kinderen precies welke opvoedstijl ze krijgen als ze naar hun vader of hun moeder gaan.
Dat is beter dan 2 verschillende opvoedstijlen in 1 huis, waarbij ze niet weten waar ze aan toe zijn.
Volgens mij snappen kinderen ook wel, dat van papa iets wel mag en van mama niet. Maar bij ons wordt dat nooit extreem.
Wij kunnen onze wenkbrauwen een keertje optrekken en denken: "nou ja"
Bij mijn vriendin gaat het verder, en maken ze zich zorgen om elkaars opvoedmethode, dat lijkt me ook na een scheiding een probleem.
maandag 16 april 2018 14:44
maandag 16 april 2018 15:18
lilalinda schreef: ↑16-04-2018 14:42ik zit met mijn man behoorlijk op 1 lijn qua opvoeden, maar ook niet 100%.
Volgens mij snappen kinderen ook wel, dat van papa iets wel mag en van mama niet. Maar bij ons wordt dat nooit extreem.
Wij kunnen onze wenkbrauwen een keertje optrekken en denken: "nou ja"
Bij mijn vriendin gaat het verder, en maken ze zich zorgen om elkaars opvoedmethode, dat lijkt me ook na een scheiding een probleem.
Inderdaad, hier ook zo. In veel dingen gunnen we elkaar de eigen manier. Waardoor uiteindelijk de kinderen ook gaan kiezen bij wie ze met welk probleem te rade gaan. Een dat werkt goed.
maandag 16 april 2018 15:21
Nou dat gaat hier eigenlijk een beetje vanzelf. Wij hadden bijvoorbeeld een opmerking van het KDV gehad dat onze dochter na het spelen niet wil helpen met opruimen. Vriend heeft altijd zoiets van ik ruim het na afloop allemaal wel even op. Ben ik 10 x snelle klaar als peuterdochter (3) moet meehelpen. Maar dat krijg je dus een opmerking van de leidster en daar heb je het dan eens over samen en spreek je af dat we toch wat strenger gaan toezien op het zelf opruimen van haar spullen.Morgenstond schreef: ↑16-04-2018 14:41Dit vind vind ik wel lekker concreet om te lezen. Ik vraag me dan af hoe dat in de eerste keer gaat. Hebben jullie dan zo'n afspraak naderhand gedaan? Nadat jouw man kind bijvoorbeeld een keer wel 2 toetjes gaf? Oprechte vraag, want denk dat dit soort dingen bij ons thuis ook (gaan) spelen.
Of je leest weer eens wat over hoeveel schermtijd wel of niet goed is. Dan citeert de een het artikel aan de ander en dan praten we daar over. Of er ontstaat een opstootje in de zandbak over wie het schepje eerst had. Grijp je dan in, moet je kind wel of geen sorry zeggen als het iets heeft afgepakt. De situatie ontstaat en dan heb je het er daarna later met elkaar over. Gisteren was het tv programma over verschillende opvoedstijlen van ouders. Dat keken we toevallig gisteren samen en dan bespreken we ook over hoeveel klusje ons kind later wel of niet moet doen. Dat gaat hier eigenlijk allemaal best natuurlijk en soms komen we ook terug op iets wat we eerder vonden omdat we een nieuw inzicht hebben of iets niet blijkt te werken.
maandag 16 april 2018 15:36
Man en ik zitten ook niet echt op één lijn dus hebben wij ons 'gemiddelde' als lijn. Hij wil alles doen en geven wat hij vroeger heeft moeten missen en hangt als een tijger over/voor het jochie. Ik ben meer een 'go with the flow' type, eerst kijken of je zelf dingen kan oplossen/je raakt niet onherstelbaar beschadigd van een ruzietje of geschaafde knie.
Wij zijn dus ouderwets om de tafel gaan zitten (meermaals, dat krijg je met één gesprek niet rond) en stemmen af of maken afspraken. Hot item momenteel is "Als zoon iets via FaceTime vraagt kun je er gif op innemen dat ik zojuist face to face een 'nee' heb verkocht. Ga niets toezeggen voor onder onderling overleg'. En voor mij is dat momenteel 'locatie checken via walkietalkie set' ook al vind ik dat een beetje sneu. Maar we zullen allebei een beetje water bij de wijn moeten doen want het is voor zoon wel belangrijk dat er een herkenbare lijn is wat 'thuis' wel en niet kan of mag. Dat hij weet waar hij aan toe is.
Wij zijn dus ouderwets om de tafel gaan zitten (meermaals, dat krijg je met één gesprek niet rond) en stemmen af of maken afspraken. Hot item momenteel is "Als zoon iets via FaceTime vraagt kun je er gif op innemen dat ik zojuist face to face een 'nee' heb verkocht. Ga niets toezeggen voor onder onderling overleg'. En voor mij is dat momenteel 'locatie checken via walkietalkie set' ook al vind ik dat een beetje sneu. Maar we zullen allebei een beetje water bij de wijn moeten doen want het is voor zoon wel belangrijk dat er een herkenbare lijn is wat 'thuis' wel en niet kan of mag. Dat hij weet waar hij aan toe is.
Nee heb je, ja kun je krijgen
maandag 16 april 2018 16:33
Bij een klein kind kan je nog wel hele concrete afspraken maken. Hoeveel schermtijd, wel of niet bord leeg eten of hoe laat naar bed.
Volgens mij gaat het pas echt een probleem worden als je kinds wereld groter wordt en je steeds ad hoc geconfronteerd wordt met nieuwe situaties en je kind ook niet altijd meer naar je luistert.
Volgens mij begint het met elkaar niet afvallen waar de kinderen bij zijn en er daarna respectvol met elkaar over kunnen praten. Ik kan me niet goed voorstellen dat je er dan echt niet uitkomt met elkaar.
Volgens mij gaat het pas echt een probleem worden als je kinds wereld groter wordt en je steeds ad hoc geconfronteerd wordt met nieuwe situaties en je kind ook niet altijd meer naar je luistert.
Volgens mij begint het met elkaar niet afvallen waar de kinderen bij zijn en er daarna respectvol met elkaar over kunnen praten. Ik kan me niet goed voorstellen dat je er dan echt niet uitkomt met elkaar.
maandag 16 april 2018 20:04
Wat zou kunnen helpen als ze het allebei serieus oppakken is een tijdje ruilen van stijl. Dus zij wordt streng, zit overal meer bovenop en laat minder passeren en hij gaat meer overleggen en laat wat meer gaan.
Juist omdat ze er positief inzitten volgens mij (zorgen over stijl van de ander en niet uit elkaar willen) zou dit veel helderheid kunnen geven.
Dan is het wel slim als ze van te voren samen bespreken wat ze zo goed en belangrijk vinden aan hun eigen stijl, zodat de ander de juiste dingen over kan nemen.
Ik denk dat ze het heel erg moeilijk zullen vinden om te doen maar er ook veel van zullen leren en zo meer begrip zullen krijgen voor elkaars ideeen.
Juist omdat ze er positief inzitten volgens mij (zorgen over stijl van de ander en niet uit elkaar willen) zou dit veel helderheid kunnen geven.
Dan is het wel slim als ze van te voren samen bespreken wat ze zo goed en belangrijk vinden aan hun eigen stijl, zodat de ander de juiste dingen over kan nemen.
Ik denk dat ze het heel erg moeilijk zullen vinden om te doen maar er ook veel van zullen leren en zo meer begrip zullen krijgen voor elkaars ideeen.
Het is zoals het is
maandag 16 april 2018 20:07
Youk79 schreef: ↑16-04-2018 20:04Wat zou kunnen helpen als ze het allebei serieus oppakken is een tijdje ruilen van stijl. Dus zij wordt streng, zit overal meer bovenop en laat minder passeren en hij gaat meer overleggen en laat wat meer gaan.
Juist omdat ze er positief inzitten volgens mij (zorgen over stijl van de ander en niet uit elkaar willen) zou dit veel helderheid kunnen geven.
Dan is het wel slim als ze van te voren samen bespreken wat ze zo goed en belangrijk vinden aan hun eigen stijl, zodat de ander de juiste dingen over kan nemen.
Ik denk dat ze het heel erg moeilijk zullen vinden om te doen maar er ook veel van zullen leren en zo meer begrip zullen krijgen voor elkaars ideeen.
Zoiets zei ik vorige pagina ook al. Maar dan samen een weekje haar stijl en een weekje zijn stijl.
maandag 16 april 2018 20:15
Heb je nog niet genoeg topics vernaggeld door volledig off topic allerlei oordelen te uiten en vragen te stellen die volledig losstaan van de vraag van TO? Jij hebt echt een 30cm dikke stalen plaat voor je kop.Lil0u schreef: ↑16-04-2018 14:18Dit vind ik zo'n gekke opmerking. Hoor 'm wel vaker. Meestal van vrijgezelle vrouwen die het maar niet lukt om zelf een relatie aan te gaan.
Hoe kom je er überhaupt op om na te denken over jezelf in een relatie met de man van een goede vriendin?
En waarom is het nodig om dit op deze manier te uiten? Denk je dat hij een relatie met jou zou zien zitten? Voel je je beter dan je vriendin die wel een relatie heeft met deze man, waar jij je te goed voor voelt?
Ik ben wel heel nieuwsgierig wat hier achter schuilt.
Heb je een tip voor TO over hoe ouders eventueel meer op een lijn komen? Ha, zet ‘m neer.. nee? Hou dan gewoon je vingers bij je toetsenbord weg.
Vermoeiend zeg..
On topic; de regels verdelen naar aanleiding van waarde voor de ouder vind ik een hele goede; ja/nee/onderhandelbaar (weet even niet meer wie het schreef). Die ga ik zelf ook zeker onthouden!!
maandag 16 april 2018 20:23
Is dit niet juist extra verwarrend voor de kinderen? Op zich een goed idee, alleen als de kinderen al zoveel onduidelijkheid krijgen vraag ik me af wat het met de kinderen doet wanneer papa en mama ineens volledig tegenovergesteld doen van wat zij normaal doen. Dan hebben ze helemaal geen idee meer waar ze op kunnen rekenen. Of zeg ik nou iets heel geks?
maandag 16 april 2018 20:28
Het gevolg van zulke uiteenlopende ideeën is vaak dat beide partijen alleen maar extremer gaan reageren. Hoe soepeler deze vrouw wordt, hoe strenger en standvastiger de man gaat zijn om dat te willen compenseren. En dan gaat zij, wellicht achter zijn rug om, meer toegeven om dat weer te compenseren.
Wellicht lagen hun ideeën en meningen in het begin wel helemaal niet zover uit elkaar als ze denken en zijn deze verschillen zo gegroeid. Om dit uit te pluizen zou ondersteuning in de vorm van therapie of coaching helemaal zo gek nog niet zijn. De kans om elkaar weer te vinden hierin.
Wellicht lagen hun ideeën en meningen in het begin wel helemaal niet zover uit elkaar als ze denken en zijn deze verschillen zo gegroeid. Om dit uit te pluizen zou ondersteuning in de vorm van therapie of coaching helemaal zo gek nog niet zijn. De kans om elkaar weer te vinden hierin.
maandag 16 april 2018 20:33
Dat wisselt. Bij het toetje ging het ongeveer zo:Morgenstond schreef: ↑16-04-2018 14:41Dit vind vind ik wel lekker concreet om te lezen. Ik vraag me dan af hoe dat in de eerste keer gaat. Hebben jullie dan zo'n afspraak naderhand gedaan? Nadat jouw man kind bijvoorbeeld een keer wel 2 toetjes gaf? Oprechte vraag, want denk dat dit soort dingen bij ons thuis ook (gaan) spelen.
Kind: Mag ik nog een toetje?
Ik en Vriend in koor: Nee./ Ja hoor! *Flotsjt bakje vol vla*
Vriend:
/ Kind: 
/ Ik: 
En dan hebben we het er 's avonds over. In dit geval "won" ik met het argument dat een toetje geen hele maaltijd op zich hoeft te zijn.
Bij de bank hoorde ik vriend "Niet op de bank springen!" reoepen terwijl ik kind dat al zeker zes keer had zien doen en dacht "die is lekker aan het spelen" 's avonds vraag ik dan iets als "waarom mag er niet op de bank gesprongen worden?" en hebben we het erover. Die "won" hij met het argument dat ze anders gaat denken dat ze overal en bij iedereen op de bank mag springen, en dat dat niet handig is (en dat de bank nieuw is, maar dat vond ik zelf een slecht argument).
Maar er zijn ook dingen waarvan ik denk "zeurkous", en hij waarschijnlijk denkt "slons", dus soms is het een beetje koehandel op gevoel. Ik probeer te handhaven dat er niet op bankleuningen, de vensterbank en de tafel gezeten mag worden. Vind ik onzin, en ik zit er zelf graag, maar dat is mijn 'handel' in andere dingen, zoals die toetjes waarvan ik nog steeds denk dat hij het wel best vindt
maandag 16 april 2018 20:39
Op het forum valt me vaak op dat mensen - klakkeloos lijkt het wel - overnemen zoals hun eigen ouders het deden. Dat gaat van de hoogte van zakgeld tot thuiskom tijd. Dan vergeet je, vind ik, dat het nu gewoon een totaal andere tijd is dan twintig, dertig jaar geleden. Stappen is niet meer wat het toen was, ijsjes kosten meer, omgangsvormen zijn veranderd, sociale media is niet te vergelijken met Hilversum 3 en de weekendquiz van toen....Toverspiegel schreef: ↑16-04-2018 12:17Wat me opvalt: dat beide ouders doen wat zij zelf hebben ervaren, en dat ze daar allebei helemaal tevreden over zijn.
Hier zijn we juist wat kritischer op onze opvoeding. Zowel vriend als ik kijken terug op een gelukkige jeugd, maar er zijn genoeg dingen die we zelf juist anders zouden doen dan onze ouders.
In mijn omgeving juist veel ouders die dingen bewust ánders doen dan hun eigen jeugd.
Hoe fantasieloos en weinig kritisch ben je en hoe ongeinteresseerd als je exact doet wat je ouders deden omdat je denkt dat je zelf perfect bent afgeleverd ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 16 april 2018 20:47
Eens. Vaak is dit de negatieve spiraal die doorbroken moet worden.Paarsmetroze schreef: ↑16-04-2018 20:28Het gevolg van zulke uiteenlopende ideeën is vaak dat beide partijen alleen maar extremer gaan reageren. Hoe soepeler deze vrouw wordt, hoe strenger en standvastiger de man gaat zijn om dat te willen compenseren. En dan gaat zij, wellicht achter zijn rug om, meer toegeven om dat weer te compenseren.
Wellicht lagen hun ideeën en meningen in het begin wel helemaal niet zover uit elkaar als ze denken en zijn deze verschillen zo gegroeid. Om dit uit te pluizen zou ondersteuning in de vorm van therapie of coaching helemaal zo gek nog niet zijn. De kans om elkaar weer te vinden hierin.
maandag 16 april 2018 20:48
Welnee, is niks beter, scheiden.haarklover schreef: ↑16-04-2018 14:37Dan weten de kinderen precies welke opvoedstijl ze krijgen als ze naar hun vader of hun moeder gaan.
Dat is beter dan 2 verschillende opvoedstijlen in 1 huis, waarbij ze niet weten waar ze aan toe zijn.
Bovendien leren kinderen echt wel aan wie ze wat moeten vragen of vertellen om er zo veel mogelijk voordeel uit te halen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 16 april 2018 20:51
Marte007 schreef: ↑16-04-2018 20:23Is dit niet juist extra verwarrend voor de kinderen? Op zich een goed idee, alleen als de kinderen al zoveel onduidelijkheid krijgen vraag ik me af wat het met de kinderen doet wanneer papa en mama ineens volledig tegenovergesteld doen van wat zij normaal doen. Dan hebben ze helemaal geen idee meer waar ze op kunnen rekenen. Of zeg ik nou iets heel geks?
Misschien wel inderdaad, bij ons werkte het omdat we het direct doorhadden en er nog geen strijd was. Tot de puberteit zaten wij eigenlijk wel redelijk op een lijn. Dus bij ons ging het over een paar weken.
maandag 16 april 2018 20:51
Marte007 schreef: ↑16-04-2018 20:23Is dit niet juist extra verwarrend voor de kinderen? Op zich een goed idee, alleen als de kinderen al zoveel onduidelijkheid krijgen vraag ik me af wat het met de kinderen doet wanneer papa en mama ineens volledig tegenovergesteld doen van wat zij normaal doen. Dan hebben ze helemaal geen idee meer waar ze op kunnen rekenen. Of zeg ik nou iets heel geks?
Misschien wel inderdaad, bij ons werkte het omdat we het direct doorhadden en er nog geen strijd was. Tot de puberteit zaten wij eigenlijk wel redelijk op een lijn. Dus bij ons ging het over een paar weken.
