Kinderen
alle pijlers
Als ouders niet op 1 lijn zitten
maandag 16 april 2018 09:30
Ik sprak gisteren een vriendin die de zoveelste ruzie met haar partner had over de opvoeding van hun kinderen. (2 dochters: tweede helft basisschool).
Zij hebben geregeld onenigheid over hoe ze de kinderen opvoeden. Het zijn trouwens hele normale kinderen, geen etiketjes, geen zorgen.
Het verschil zit hem in hun achtergrond, hij is erg van der harde lijn. In haar ogen wat ouderwets. Hij kopieert zijn ouders, want hij heeft een goede jeugd gehad en is prima terecht gekomen. Maar zijn vader was van de harde hand. “als mijn vader ‘nee’ zei, was het nee”. Hij kan ook erg boos worden op de kinderen.
Mijn vriendin heeft daar moeite mee, gaan meer in gesprek met de kinderen.
Hij vindt haar laks, zij vindt hem ouderwets.
Ik zit meer op haar lijn, maar daarom open ik ook dit topic. Ze heeft er niet veel aan, als we samen haar man bashen. Ze wil er namelijk samen uitkomen. Maar kan dat überhaupt? Als je zo loodrecht tegenover elkaar staat op dit vlak?
Zij zit hier erg mee, ziet haar relatie verkruimelen door de continue ruzies. En ook dat de kinderen eronder lijden. Door de ruzies, maar ook door dat Wat zij goed vindt, door hem weer wordt teruggedraaid. Heel onzeker voor de kinderen.
Ze heeft geen spijt van de kinderen, wel van de keus voor hem als vader
Hoe kom je hier nou doorheen? Hoe kom je op één lijn, als je vanuit de basis er zo anders instaat?
Wie heeft dit meegemaakt en is er uitgekomen?
Zij hebben geregeld onenigheid over hoe ze de kinderen opvoeden. Het zijn trouwens hele normale kinderen, geen etiketjes, geen zorgen.
Het verschil zit hem in hun achtergrond, hij is erg van der harde lijn. In haar ogen wat ouderwets. Hij kopieert zijn ouders, want hij heeft een goede jeugd gehad en is prima terecht gekomen. Maar zijn vader was van de harde hand. “als mijn vader ‘nee’ zei, was het nee”. Hij kan ook erg boos worden op de kinderen.
Mijn vriendin heeft daar moeite mee, gaan meer in gesprek met de kinderen.
Hij vindt haar laks, zij vindt hem ouderwets.
Ik zit meer op haar lijn, maar daarom open ik ook dit topic. Ze heeft er niet veel aan, als we samen haar man bashen. Ze wil er namelijk samen uitkomen. Maar kan dat überhaupt? Als je zo loodrecht tegenover elkaar staat op dit vlak?
Zij zit hier erg mee, ziet haar relatie verkruimelen door de continue ruzies. En ook dat de kinderen eronder lijden. Door de ruzies, maar ook door dat Wat zij goed vindt, door hem weer wordt teruggedraaid. Heel onzeker voor de kinderen.
Ze heeft geen spijt van de kinderen, wel van de keus voor hem als vader
Hoe kom je hier nou doorheen? Hoe kom je op één lijn, als je vanuit de basis er zo anders instaat?
Wie heeft dit meegemaakt en is er uitgekomen?
dinsdag 17 april 2018 14:52
Mijn man is ook wat strenger en eerst vond ik dat wel lastig, maar inmiddels zie ik ook de voordelen en sta ik meer open voor zijn ideeën hierover, omdat ik zie dat het soms beter werkt.
Hij heeft dan weer andere ideeën van mij overgenomen en reageert in sommige situaties milder.
We praten hier regelmatig over en ik merk echt dat we elkaar goed aanvullen en dat ons kind baat heeft bij deze benadering.
Onze opvoeding zou ik nu omschrijven als streng, maar wel redelijk en altijd liefdevol. Schreeuwen gebeurt hier bijvoorbeeld niet, maar we laten wel op duidelijke toon merken als iets niet mag, zijn consequent met duidelijke grenzen en regels. Dat heeft ons zoontje ook echt nodig.
Maar om daar te komen zullen beide ouders open moeten gaan staan voor de opvattingen van de ander. Zolang ze beide denken het beter te doen dan de ander en geen toenadering zoeken gaat het niet werken.
Hij heeft dan weer andere ideeën van mij overgenomen en reageert in sommige situaties milder.
We praten hier regelmatig over en ik merk echt dat we elkaar goed aanvullen en dat ons kind baat heeft bij deze benadering.
Onze opvoeding zou ik nu omschrijven als streng, maar wel redelijk en altijd liefdevol. Schreeuwen gebeurt hier bijvoorbeeld niet, maar we laten wel op duidelijke toon merken als iets niet mag, zijn consequent met duidelijke grenzen en regels. Dat heeft ons zoontje ook echt nodig.
Maar om daar te komen zullen beide ouders open moeten gaan staan voor de opvattingen van de ander. Zolang ze beide denken het beter te doen dan de ander en geen toenadering zoeken gaat het niet werken.
dinsdag 17 april 2018 16:27
En het lastige is dat het in de praktijk opeens andersom blijkt te kunnen zijn. Dan heb je vantevoren van alles bedacht en dan blijk jij tóch niet zus of zo met iets om te gaan. Of de ander, dat is helemaal ingewikkeld.Marte007 schreef: ↑16-04-2018 10:13Altijd een makkelijke comment. Als het zo gemakkelijk was dan zou dit soort ellende nooit voorkomen. Je weet pas hoe je het doet als je daadwerkelijk kinderen krijgt.
Wij zijn bezig voor onze eerste en wij weten al dat ik waarschijnlijk de strengere van de twee ga zijn. Mijn man is wat losser; mag best een biertje als zijn/haar vrienden het ook mogen anders valt kind buiten de boot, etc. Ik daarentegen laat de opvoeding niet bepalen door andere ouders. Etc..
Wij hebben afgesproken dat we elkaar niet af zullen vallen waar de kinderen bij zijn en later met elkaar praten als we het niet eens zijn. We zijn ons ervan bewust dat we op sommige gebieden een middenweg moeten gaan zoeken.
Ik denk dat het dat is; een middenweg zoeken aan de hand van argumentatie en boerenverstand? Eventueel met hulp van een opvoeddeskundige/coach? Het probleem lijkt vooral te zitten in de communicatie als ik dat zo lees. Daar kan wel iets mee gedaan worden, als beide partijen willen.
Akelige situatie, dat zeker!
dinsdag 17 april 2018 17:07
Spijt van de keuze voor iemand als vader klinkt wel heel heftig. Kan je vriendin wel zien wat hij wel goed doet? Misschien verwoordt ze het heftiger dan ze het bedoelt.
Misschien speelt er iets soortgelijks in de relatie van je vriendin als in mijn huwelijk (wij zijn uit elkaar na een lang huwelijk). Ik had veel moeite met de aanpak van mijn partner en zoals je het omschrijft, komt het wel wat overeen. Ik probeerde hem achteraf vaak duidelijk te maken waardoor zijn manier extra strijd opleverde, hij werd daar boos om. Wilde dat niet veranderen (kon het ook niet, want geen prater).
In ons geval werd het steeds heftiger. Mijn gevoel was altijd dat dat door mij kwam. Ik viel hem niet af, maar je kunt van iemands gezicht ook aflezen wat iemand ergens van vindt, dat zagen mijn kinderen ook (de strijd van hem was vooral met 1 kind). Kind werd steeds bozer en dwarser en man steeds driftiger. Hulp wilde hij niet. Ik heb hulp gezocht bij opvoedondersteuning (zelf dan maar) hoe hier verder mee om te gaan. Het heeft mij wel wat geholpen, maar samen bracht het ons niet verder.
Wat ik miste was luchtigheid, humor in de opvoeding, als je vriendin en je man dat er in kunnen brengen dan haal je er al een bepaalde lading af, van dat hele opvoeden.
Ik snap dat je graag je vriendin zou willen helpen. Soms lukt dat ook gewoon niet.
Misschien speelt er iets soortgelijks in de relatie van je vriendin als in mijn huwelijk (wij zijn uit elkaar na een lang huwelijk). Ik had veel moeite met de aanpak van mijn partner en zoals je het omschrijft, komt het wel wat overeen. Ik probeerde hem achteraf vaak duidelijk te maken waardoor zijn manier extra strijd opleverde, hij werd daar boos om. Wilde dat niet veranderen (kon het ook niet, want geen prater).
In ons geval werd het steeds heftiger. Mijn gevoel was altijd dat dat door mij kwam. Ik viel hem niet af, maar je kunt van iemands gezicht ook aflezen wat iemand ergens van vindt, dat zagen mijn kinderen ook (de strijd van hem was vooral met 1 kind). Kind werd steeds bozer en dwarser en man steeds driftiger. Hulp wilde hij niet. Ik heb hulp gezocht bij opvoedondersteuning (zelf dan maar) hoe hier verder mee om te gaan. Het heeft mij wel wat geholpen, maar samen bracht het ons niet verder.
Wat ik miste was luchtigheid, humor in de opvoeding, als je vriendin en je man dat er in kunnen brengen dan haal je er al een bepaalde lading af, van dat hele opvoeden.
Ik snap dat je graag je vriendin zou willen helpen. Soms lukt dat ook gewoon niet.
dinsdag 17 april 2018 17:42
blijfgewoonbianca schreef: ↑16-04-2018 23:10Mooie serie van de EO net, over opvoeden. Laat ze daar samen naar kijken.
Ik vind jou, al jarenlang, een van de liefste en aardigste vrouwen op dit forum.
Trouwens niet een van, de liefste gewoon.
dinsdag 17 april 2018 18:06
Ik geloof dat gelijk!! En dan hangt het er misschien ook nog vanaf of het een meisje of jongen is (waar ga je heen, met wie, hoe laat ben je thuis, etc.).
Ook ik weer pas wat voor ouder ik ben als ik een kind heb. We hebben wel ideeën maar óf en hoe deze vorm gaan krijgen.. tja. Gelukkig zijn we wel communicatief en weten we van elkaar waarover we het nu hypothetisch wel en niet eens zijn
dinsdag 17 april 2018 18:18
Wat een prachtig compliment, dankjewel xxkarin12345 schreef: ↑17-04-2018 17:42Ik vind jou, al jarenlang, een van de liefste en aardigste vrouwen op dit forum.
Trouwens niet een van, de liefste gewoon.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 17 april 2018 19:51
Als ze praten over het verschil in opvoedingsstijl, waar gaat het gesprek dan werkelijk over?
Als je het uitsplitst in levels, kun je het hebben over
- wat de normen zijn, dus hoe je vindt dat het zou moeten: ' kinderen horen op tijd naar bed te gaan, en nee is nee'
- waarom je die normen belangrijk vindt, en wat je denkt dat de gevolgen zijn als je ervan afwijkt: 'als ze mag opblijven ben ik mijn avond kwijt en ik heb behoefte aan wat tijd met jou zonder kinderen' of 'dan komt ze morgen haar bed niet uit'
- wat het effect is op het kind, als de de ene of de andere stijl hanteert: 'als je schreeuwt trekt Fleur zich terug'
- wat het effect is op de relatie, als de ander iets doet waar je van baalt: 'als Fleur van jou wel iets mag wat ik verboden heb voel ik me onderuitgeschoffeld als ouder'
Op welke van die levels lukt het hen om een goed gesprek te voeren? En met 'goed' bedoel ik dan dat ze niet alleen kunnen praten over het effect van wat de ander doet, maar dat ze ook inzien wat het effect is van wat ze zelf doen. Dus niet alleen 'als jij iets verbiedt is Fleur zo verdrietig' maar ook 'als ik het dan alsnog goedvind zie ik Fleur triomfantelijk kijken'.
Kunnen ze dat? Willen ze dat? Relatietherapie vind ik nl nogal vaag en algemeen klinken, maar ik denk wel dat het nuttig is als ze leren zulke gesprekken constructief te voeren.
Als je het uitsplitst in levels, kun je het hebben over
- wat de normen zijn, dus hoe je vindt dat het zou moeten: ' kinderen horen op tijd naar bed te gaan, en nee is nee'
- waarom je die normen belangrijk vindt, en wat je denkt dat de gevolgen zijn als je ervan afwijkt: 'als ze mag opblijven ben ik mijn avond kwijt en ik heb behoefte aan wat tijd met jou zonder kinderen' of 'dan komt ze morgen haar bed niet uit'
- wat het effect is op het kind, als de de ene of de andere stijl hanteert: 'als je schreeuwt trekt Fleur zich terug'
- wat het effect is op de relatie, als de ander iets doet waar je van baalt: 'als Fleur van jou wel iets mag wat ik verboden heb voel ik me onderuitgeschoffeld als ouder'
Op welke van die levels lukt het hen om een goed gesprek te voeren? En met 'goed' bedoel ik dan dat ze niet alleen kunnen praten over het effect van wat de ander doet, maar dat ze ook inzien wat het effect is van wat ze zelf doen. Dus niet alleen 'als jij iets verbiedt is Fleur zo verdrietig' maar ook 'als ik het dan alsnog goedvind zie ik Fleur triomfantelijk kijken'.
Kunnen ze dat? Willen ze dat? Relatietherapie vind ik nl nogal vaag en algemeen klinken, maar ik denk wel dat het nuttig is als ze leren zulke gesprekken constructief te voeren.
woensdag 18 april 2018 08:50
ik ben niet bij hun gesprekken, dus daar heb ik geen antwoord op.Fluithaas schreef: ↑17-04-2018 19:51Als ze praten over het verschil in opvoedingsstijl, waar gaat het gesprek dan werkelijk over?
Op welke van die levels lukt het hen om een goed gesprek te voeren? En met 'goed' bedoel ik dan dat ze niet alleen kunnen praten over het effect van wat de ander doet, maar dat ze ook inzien wat het effect is van wat ze zelf doen. Dus niet alleen 'als jij iets verbiedt is Fleur zo verdrietig' maar ook 'als ik het dan alsnog goedvind zie ik Fleur triomfantelijk kijken'.
woensdag 18 april 2018 08:51
klopt hoor, ze zegt het ook tegen mij, niet tegen hem
(hoewel ze beiden in boosheid wel roepen, dat de ander het maar uit moet zoeken, en ze uit elkaar gaan)
wat ze zegt, komt dan uit frustratie, zoveelste ruzie. En helemaal na 2 glazen wijn, en wat tranen. Komt eruit, dat ze 'nooohoohooit met hem kinderen had moeten krijgen".
woensdag 18 april 2018 10:49
Nee, ik weet sowieso een voorbeeld van mijn omgeving waarin de vrouw strenger is dan de man. Maar bij mij thuis was mijn vader toch wel de 'grote - ietwat enge - man' en mijn moeder wat minder streng.
Alhoewel, nu ik erover nadenk, was het wel mijn moeder die de regels bepaalde. Misschien is het dan meer hoe er gecommuniceerd wordt
Alhoewel, nu ik erover nadenk, was het wel mijn moeder die de regels bepaalde. Misschien is het dan meer hoe er gecommuniceerd wordt
woensdag 18 april 2018 12:20
Ik ben ook strenger. Volgens mij is degene die het minste tijd doorbrengt met de kinderen meestal het strengst.
woensdag 18 april 2018 14:37
Maar misschien biedt dit een aanknopingspunt om met haar over te praten? Of misschien voor hen, om samen over te praten?
Het valt mij namelijk op dat veel mensen wel denken dat ze veel gepraat hebben, maar daarbij vaak in kringetjes blijven ronddraaien.
woensdag 18 april 2018 14:37
Bij ons is de een niet perse strenger. Wel vinden we andere dingen belangrijker, maar tot op heden kunnen we dat gelukkig goed met elkaar afstemmen en ergens in het midden uitkomen.
Mijn vader hield zich vroeger trouwens niet zo bezig met opvoeden en ik denk dat vooral mijn moeder zich met de regels bezig hield. Zij had er ook voornamelijk last van als wij ons er niet aan hielden. Lekker ouderwets, maar misschien had het dus ook wel zijn voordelen. Naar mijn weten hadden ze er onderling geen discussie of ruzie over. Mijn vriend is veel meer betrokken bij de opvoeding (hij heeft meer zorgtaken dan ik want werkt minder) dus wij doen het echt samen.
Mijn vader hield zich vroeger trouwens niet zo bezig met opvoeden en ik denk dat vooral mijn moeder zich met de regels bezig hield. Zij had er ook voornamelijk last van als wij ons er niet aan hielden. Lekker ouderwets, maar misschien had het dus ook wel zijn voordelen. Naar mijn weten hadden ze er onderling geen discussie of ruzie over. Mijn vriend is veel meer betrokken bij de opvoeding (hij heeft meer zorgtaken dan ik want werkt minder) dus wij doen het echt samen.
woensdag 18 april 2018 14:55
Dat de ene ouder wat strenger is dan de andere hoeft niet zo erg te zijn. Maar als ze elkaar in het bijzijn van de kinderen afvallen OF het beleid van de ander ongedaan maken heb je wel een groot probleem! Zeker als ze daar ook nog iedere keer (harde) ruzies over krijgen. DAT is echt een probleem voor kinderen.
En dat zal alleen nog maar toenemen als de kinderen ouder worden. Bij pubers kan je echt niet meer aankomen met "omdat ik het zeg". Of altijd keihard dingen gaan verbieden en niet openstaan voor uitleg en discussie. Dan krijgt de man van die vriendin straks kinderen die dingen in het geheim gaan doen (als hij geluk heeft) of gewoon keihard tegen zijn regels ingaan (als hij pech heeft). En wat wil hij dan gaan doen?? Een puber van 16 kan je niet meer voor straf op de trap zetten. En die gaat dingen ontwikkelen om zijn leven verborgen te houden voor zijn vader.
Hoe het nu gaat werkt blijkbaar niet. Maar de vraag is of vader kan inzien (ik weet niet of hij die vermogens wel heeft) wat de gevolgen op de lange termijn zijn. Vriendin zou eens met hem moeten praten over:
- Wat doe jij als ze dingen stiekem gaan doen?
- Wat doet man als kinderen hen gaan uitspelen?
- Wil man niet een goede band met de kinderen waarbij ze hem dingen vertellen?
Geef man aan dat de kans groot is dat de kinderen een goede band met de toegeefelijke vriendin gaan ontwikkelen. En dat man de "boeman" zal worden. Dat is niet alleen oneerlijk. Het is ook ongezond.
Therapie of goede gesprekken (waar hij wel voor open moet staan) kunnen dat verhelpen.
En dat zal alleen nog maar toenemen als de kinderen ouder worden. Bij pubers kan je echt niet meer aankomen met "omdat ik het zeg". Of altijd keihard dingen gaan verbieden en niet openstaan voor uitleg en discussie. Dan krijgt de man van die vriendin straks kinderen die dingen in het geheim gaan doen (als hij geluk heeft) of gewoon keihard tegen zijn regels ingaan (als hij pech heeft). En wat wil hij dan gaan doen?? Een puber van 16 kan je niet meer voor straf op de trap zetten. En die gaat dingen ontwikkelen om zijn leven verborgen te houden voor zijn vader.
Hoe het nu gaat werkt blijkbaar niet. Maar de vraag is of vader kan inzien (ik weet niet of hij die vermogens wel heeft) wat de gevolgen op de lange termijn zijn. Vriendin zou eens met hem moeten praten over:
- Wat doe jij als ze dingen stiekem gaan doen?
- Wat doet man als kinderen hen gaan uitspelen?
- Wil man niet een goede band met de kinderen waarbij ze hem dingen vertellen?
Geef man aan dat de kans groot is dat de kinderen een goede band met de toegeefelijke vriendin gaan ontwikkelen. En dat man de "boeman" zal worden. Dat is niet alleen oneerlijk. Het is ook ongezond.
Therapie of goede gesprekken (waar hij wel voor open moet staan) kunnen dat verhelpen.
