Kinderen
alle pijlers
Ambitieus zijn en een kind krijgen, hoe is het nou echt?
woensdag 4 juni 2008 om 10:25
Hallo moeders,
Ik zit met een dilemma en ik hoop dat jullie ervaringen mij iets verder zullen helpen bij het nadenken.
Mijn vriend en ik hebben afgesproken dat we volgend jaar de knoop gaan doorhakken of we een kind willen krijgen of niet. Ik word dan 32 en wil dan niet langer wachten. Ik hoop dat ik voor mijn 35ste zwanger ben (vooropgesteld dát we überhaupt vruchtbaar zijn natuurlijk).
Maar nu het dilemma. Zeven jaar geleden studeerde ik af, tegelijkertijd met 9 vriendinnen. Van hen zijn 7 binnen 1 á 3 jaar na afstuderen moeder geworden. Het leven dat ze leiden is voor mij eerlijk gezegd best een schrikbeeld. De meeste van hen waren vrij ambitieus tijdens hun studie en vlak erna. Sinds ze kinderen hebben is dat echter helemaal verdwenen. Een paar werken helemaal niet, één vriendin die heel erg ambitieus was en heel doelgericht op zoek was naar dé ideale baan op haar vakgebied is deeltijd (24 uur) gaan werken in de (saaie) baan die ze had.... Allemaal zeggen ze dat zodra je kinderen hebt je al het andere in het leven (zoals carriere of leuk werk) niet meer zo belangrijk vindt.
Mijn vriendin die geen kinderen heeft gekregen en ik hebben behoorlijk carriere gemaakt de afgelopen jaren en werken met veel plezier. De andere meiden hebben nauwelijks interesse in onze werkperikelen en het gesprek gaat al heel snel weer over de kinderen (wat ik trouwens helemaal niet erg vind).
Ik hou veel van kinderen en zou ook graag moeder willen zijn. Ik ben alleen zo bang dat ik net zo'n soort reflex zal hebben als mijn vriendinnen. Dat ik zo veel van mijn kind zal houden dat alles er om heen niet meer belangrijk is. Mijn vriend zegt dat hij zich dat niet kan voorstellen. Hij denkt dat ik hoogstens het eerste jaar me zo zal gedragen, maar dat het daarna weer zo gaat kriebelen dat ik 101 nieuwe (werk)plannen heb en weer als een bezetene aan het werk ga. Werken is voor mij belangrijker dan voor hem en hij wil ook best weinig werken en veel vaderen. Voorlopig zou dit trouwens niet echt een optie zijn. Ik ben een half jaar geleden voor mezelf begonnen. Het begint allemaal steeds beter te lopen, maar ik verwacht dat het nog wel een jaartje of 3 gaat duren voordat mijn salaris hoog genoeg is als hoofdinkomen.
Is er iemand die zich herkent in mijn verhaal? Ik weet niet zo goed of het toevallig of 'natuurwet' is dat veel van mijn vriendinnen veranderd zijn van ambitieuze meiden in vrouwen voor wie het moederschap veel belangrijker is dan werk. Ik ben eerlijk gezegd in mijn werk ook maar weinig vrouwen tegengekomen die meer dan drie dagen per week bleven werken nadat ze kinderen kregen. De andere ambitieuze vrouwen die ik ken zijn (nog) kinderloos.
Ik zou het fijn vinden om ervaringen te horen van moeders voor wie werken ook heel belangrijk is.
NB. Ik zie overigens wel dat mijn vriendinnen gelukkig zijn met hun leven en daar ben ik blij om voor ze...
Ik zit met een dilemma en ik hoop dat jullie ervaringen mij iets verder zullen helpen bij het nadenken.
Mijn vriend en ik hebben afgesproken dat we volgend jaar de knoop gaan doorhakken of we een kind willen krijgen of niet. Ik word dan 32 en wil dan niet langer wachten. Ik hoop dat ik voor mijn 35ste zwanger ben (vooropgesteld dát we überhaupt vruchtbaar zijn natuurlijk).
Maar nu het dilemma. Zeven jaar geleden studeerde ik af, tegelijkertijd met 9 vriendinnen. Van hen zijn 7 binnen 1 á 3 jaar na afstuderen moeder geworden. Het leven dat ze leiden is voor mij eerlijk gezegd best een schrikbeeld. De meeste van hen waren vrij ambitieus tijdens hun studie en vlak erna. Sinds ze kinderen hebben is dat echter helemaal verdwenen. Een paar werken helemaal niet, één vriendin die heel erg ambitieus was en heel doelgericht op zoek was naar dé ideale baan op haar vakgebied is deeltijd (24 uur) gaan werken in de (saaie) baan die ze had.... Allemaal zeggen ze dat zodra je kinderen hebt je al het andere in het leven (zoals carriere of leuk werk) niet meer zo belangrijk vindt.
Mijn vriendin die geen kinderen heeft gekregen en ik hebben behoorlijk carriere gemaakt de afgelopen jaren en werken met veel plezier. De andere meiden hebben nauwelijks interesse in onze werkperikelen en het gesprek gaat al heel snel weer over de kinderen (wat ik trouwens helemaal niet erg vind).
Ik hou veel van kinderen en zou ook graag moeder willen zijn. Ik ben alleen zo bang dat ik net zo'n soort reflex zal hebben als mijn vriendinnen. Dat ik zo veel van mijn kind zal houden dat alles er om heen niet meer belangrijk is. Mijn vriend zegt dat hij zich dat niet kan voorstellen. Hij denkt dat ik hoogstens het eerste jaar me zo zal gedragen, maar dat het daarna weer zo gaat kriebelen dat ik 101 nieuwe (werk)plannen heb en weer als een bezetene aan het werk ga. Werken is voor mij belangrijker dan voor hem en hij wil ook best weinig werken en veel vaderen. Voorlopig zou dit trouwens niet echt een optie zijn. Ik ben een half jaar geleden voor mezelf begonnen. Het begint allemaal steeds beter te lopen, maar ik verwacht dat het nog wel een jaartje of 3 gaat duren voordat mijn salaris hoog genoeg is als hoofdinkomen.
Is er iemand die zich herkent in mijn verhaal? Ik weet niet zo goed of het toevallig of 'natuurwet' is dat veel van mijn vriendinnen veranderd zijn van ambitieuze meiden in vrouwen voor wie het moederschap veel belangrijker is dan werk. Ik ben eerlijk gezegd in mijn werk ook maar weinig vrouwen tegengekomen die meer dan drie dagen per week bleven werken nadat ze kinderen kregen. De andere ambitieuze vrouwen die ik ken zijn (nog) kinderloos.
Ik zou het fijn vinden om ervaringen te horen van moeders voor wie werken ook heel belangrijk is.
NB. Ik zie overigens wel dat mijn vriendinnen gelukkig zijn met hun leven en daar ben ik blij om voor ze...
woensdag 4 juni 2008 om 22:50
Eén van mijn dochters doet het ook. Te pas en te onpas slaat ze haar armen om mijn nek en roept "mama, ik vind je zoooo lief. Ik beloof dat ik nooit meer weg zal lopen!" (Ze is niet eens weggelopen, maar een keer zoekgeraakt in de dierentuin, dat terzijde). Haha, heb ik nou een dochter met een Electra-complex?!
woensdag 4 juni 2008 om 22:53
Grappig dat je dat zegt, Coucou, want mijn zoon wil inderdaad nog steeds erg graag met me trouwen later (en maakt wilde plannen voor ons feest: hij in een oranje pak, iedereen taart en lekkere wijn!)
Kaaskopje, je hebt denk ik wel gelijk met dat het een fysieke reactie is, die de een dan weer wat heftiger heeft dan de ander. Waar ik tijdens deze discussie soms ook aan heb moeten denken is een andere discussie, waaruit naar voren kwam dat je juist in hectische omstandigheden heel veel aankan (zie verhaal FV), en juist als je onverwacht werkeloos wordt een brief posten en boodschappen doen al een heel project kan worden. Heeft misschien met adrenalinepeil te maken, of energie ofzo. Een heel goede vriendin van mij werkt 2 dagen en is (volgens eigen zeggen) altijd overwerkt. Ze snapt ook niet hoe ik het doe. Maar ik denk echt dat mijn leven/werk/huishouden gewoon in een hogere versnelling staat, en ik dus makkelijker de berg op kan rijden dan zij. Zou zoiets bij veel vrouwen ook kunnen spelen net na de bevalling? Dat je (naast/na het ontzwangeren) ook gewoon weer in een pittiger werkritme moet komen, wat op een gegeven moment weer makkelijk gaat en energie oplevert?
Kaaskopje, je hebt denk ik wel gelijk met dat het een fysieke reactie is, die de een dan weer wat heftiger heeft dan de ander. Waar ik tijdens deze discussie soms ook aan heb moeten denken is een andere discussie, waaruit naar voren kwam dat je juist in hectische omstandigheden heel veel aankan (zie verhaal FV), en juist als je onverwacht werkeloos wordt een brief posten en boodschappen doen al een heel project kan worden. Heeft misschien met adrenalinepeil te maken, of energie ofzo. Een heel goede vriendin van mij werkt 2 dagen en is (volgens eigen zeggen) altijd overwerkt. Ze snapt ook niet hoe ik het doe. Maar ik denk echt dat mijn leven/werk/huishouden gewoon in een hogere versnelling staat, en ik dus makkelijker de berg op kan rijden dan zij. Zou zoiets bij veel vrouwen ook kunnen spelen net na de bevalling? Dat je (naast/na het ontzwangeren) ook gewoon weer in een pittiger werkritme moet komen, wat op een gegeven moment weer makkelijk gaat en energie oplevert?
woensdag 4 juni 2008 om 23:05
Oh, dat is een interessante vraag, MissMara! Ik herken zeker dat ik onder druk tot betere prestaties kom. En juist op dagen waarin ik weinig gepland heb en dus véél tijd heb, verlummel ik mijn tijd. Of dat na een bevalling ook zo speelt? Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Op een gegeven moment weet je niet beter en kom je in een bepaald ritme terecht. Weet je wanneer ik dat voel? Wanneer mijn dochter een week schoolvakantie heeft. Heerlijk, geen gerace 's ochtends vroeg van wassen, kleren aan, eten, tanden poetsen, schoenen aan, jassen aan, fiets pakken (of wachten op de gastouder), etc. Maar in plaats daarvan heerlijk rustig aan, kinderen in pyama's, ik met een kopje koffie de krant lezen voor ik de deur uitga, zaalig!!! Ik moet na afloop dan weer echt omschakelen en een tandje bijzetten om het ritme van voor de vakantie weer op te pakken. Zit ik er weer in, dan voelt het zó weer vertrouwd, maar die eerste dagen na de vakantie doen zéér!
woensdag 4 juni 2008 om 23:07
Ja, ik herken dat wel: hoe minder je te doen hebt, hoe meer moeite het kost. Je wordt lamlendig van nietsdoen. Maar dat is ook zonder kind zo. Ik had de pech dat ik erg veel bekkenklachten had tot 14 maanden na de bevalling. Niet minder energie, alleen pijn. Achteraf was ouderschapsverlof misschien wel goed geweest voor me. Het eerste jaar drie dagen werken in plaats van vier. Maar nu ik het zo opschrijf moet ik er niet aan denken, haha. Ik was na het weekend altijd veel vermoeider en had dan ook meer pijn, dus nog meer thuis was vast geen oplossing. Ik weet wel dat ik me bij en na een eventuele volgende zwangerschap misschien iets meer ga overgeven aan wat mijn lijf met me doet. Het komt wel goed, weet ik nu.
woensdag 4 juni 2008 om 23:14
Cherrytomaatje, is het voor jouw bedrijf wel handig om te wachten? Heb je net al je connecties opgebouwd, ga je met zwangerschapsverlof en loopt iedereen naar de concurrent...
(Iets van zwangerschapsverlof zou ik als ik jou was wel nemen, want die fysieke reactie op alle hormonen kan rond de bevalling heel goed wel een tijdje komen. Mijn wereld is wel een aantal weken heel klein geweest: pas na een week of tien kreeg ik weer het idee de krant eens te lezen.)
(Iets van zwangerschapsverlof zou ik als ik jou was wel nemen, want die fysieke reactie op alle hormonen kan rond de bevalling heel goed wel een tijdje komen. Mijn wereld is wel een aantal weken heel klein geweest: pas na een week of tien kreeg ik weer het idee de krant eens te lezen.)
donderdag 5 juni 2008 om 00:08
Ik zit er nu echt middenin en dit is het moment om goed door te pakken... Maar denk dat ik het wel op zou kunnen lossen als we wat sparen. Nu komen er bijvoorbeeld al regelmatig oud-studiegenoten vragen of ik werk voor ze heb. Het is best lastig ervaring opbouwen in mijn vakgebied. Inhoudelijk zijn ze best goed... ik heb het geluk gehad om meteen een vaste baan te vinden. Dat is echter voor de meeste mensen niet weggelegd en is freelance werk voor 3 of 4 maanden al iets geweldigs. Dus ik denk dat ik daar wel uit ga komen... Ik zou natuurlijk (wellicht samen met mijn vriend) wel een klein beetje toezicht moeten houden... Klanten hebben mij niet voor lange tijd nodig, maar een paar keer per jaar voor klusjes varierend van een week tot 3 maanden. Ik denk dat de meesten niet eens merken dat ik zw verlof zou hebben.
donderdag 5 juni 2008 om 06:40
cherry tomaatje, ik ben zelf geen goed voorbeeld, maar goed, ik was zonder kind ook niet ambitieus, maar ik heb een paar vriendinnen die echt ambitieus zijn, hard werken, een goede carriere hebben, eentje heeft eigen bedrijf, en die hebben allemaal een kind en zijn bezig voor de tweede, zonder dat de carriere of zelfs het eigen bedrijf (adviesbureau wat echt goed loopt) onder lijdt. Ze werken hard, hebben duidelijk werk en kind als prioriteit en hun sociale leven iets minder (geen oordeel hoor, maar een constatering) waardoor ik ze iets minder zie dan ik zou willen, bij allemaal, maar het lukt ze allemaal wel, dus het kan goed!
donderdag 5 juni 2008 om 08:55
ik heb ook nooit zoveel ambitie gehad. Heb nooit de wens gehad om fulltime te werken. Wat ik zo knap vind aan fulltime werkende mensen met kinderen is dat ze zo weinig tijd voor zichzelf nodig lijken te hebben.
Ik werk 28 uur. Omgerekend 3,5 dagen. Heerlijk vind ik het. Het is zowaar nog een verantwoordelijke functie ook. Ik moet me echter nu soms al in een spagaat gooien om aan alles aandacht te besteden en mezelf daarbij ook nog niet eens te vergeten.
Meer zou voor mij dus absoluut niet hoeven. Voor de rust in mijn gezin niet, voor mijn eigen rust niet en voor mijn vrienden en hobbies niet.
Ik werk 28 uur. Omgerekend 3,5 dagen. Heerlijk vind ik het. Het is zowaar nog een verantwoordelijke functie ook. Ik moet me echter nu soms al in een spagaat gooien om aan alles aandacht te besteden en mezelf daarbij ook nog niet eens te vergeten.
Meer zou voor mij dus absoluut niet hoeven. Voor de rust in mijn gezin niet, voor mijn eigen rust niet en voor mijn vrienden en hobbies niet.
donderdag 5 juni 2008 om 09:07
Een carriere en een kind kan prima. Uiteindelijk ben je er zelf gewoon bij. Wel is een partner die meedenkt en -werkt handig en zul je wel vaak concessies moeten doen. In het geval van een carriere is dat dan vaak op sociaal gebied. Ga er vanuit dat je vaak in de avonden en in het weekeinde zult moeten werken en dan dus geen tijd voor je partner, familie en/of vrienden hebt.
donderdag 5 juni 2008 om 09:12
Ik heb niet de hele discussie gelezen, want die is inmiddels tamelijk lang. Maar ik wilde toch in ieder geval op de openingspost reageren. Het ligt helemaal aan jezelf hoe ambitieus je (nog) bent als je moeder bent geworden. De een was tevoren al niet ambitieus en is tevreden met thuis blijven of 1/2 dagen werken, een ander was ambitieus maar gooit die ambities samen met de placenta weg omdat ze bij haar kind wil zijn, weer een ander houdt haar ambities en blijft 4/5 dagen werken, en de laatste wordt ambitieuzer na de geboorte van haar kind (sommigen ter compensatie van het 'moederen' of het werk dat ze doet wordt interessanter c.q. ze vindt een andere baan). Het kan allemaal. Het feit dat jij je hier zo bewust van bent, zegt denk ik wel dat jij niet iemand bent die klakkeloos in de tweede week na de bevalling roept dat ze nooit meer gaat werken. Wel moet je niet onderschatten wat het moederschap met je kan doen. Ik ken mensen die 'modelstudenten' waren en een glanzende carrière tegemoet gingen, en dat opzij hebben gezet omdat ze fulltime of bijna fulltime wilden moederen, en ik ken mensen waarvan ik nooit had verwacht dat ze na de bevalling er zo hard tegenaan zouden gaan om succesvol te zijn in hun werk, en hogerop te komen. Laat wat ruimte voor jezelf over, niemand is voorspelbaar.
donderdag 5 juni 2008 om 09:17
Dat hou ik nou juist heel strikt gescheiden. 40 uur is 40 uur en geen uur meer. Slecht zeer uitzonderlijk wil ik nog wel iets 's avonds doen en in het weekend alleen als ik door de weeks wat minder had gewerkt ter compensatie. Dat dit kan ligt natuurlijk aan je baan maar dit was wel echt een must voor mij hoor. Die twee werelden moeten gewoon gescheiden blijven.
Overigens heeft Mr. Zwieber wel wat vaker dat hij 's avonds naar gemeenteraadvergaderingen en commissievergaderingen moet maar dat is ook niet meer dan 3 keer per maand ofzo.
donderdag 5 juni 2008 om 10:03
Ik denk dat dat erg aan het soort baan ligt Zwieber. In mijn pre-kinderen-baan waren overwerken, reizen en etentjes toch wel een soort van must. Voor mij overigens een reden om na een jaar van de geboorte van oudste voor een andere functie te kiezen, waardoor ik me ook grotendeels kan beperken tot mijn contracturen.
donderdag 5 juni 2008 om 10:04
Wat een herkenbaar topic, leuk om al die invullen van werk en kind te lezen. En fijn dat er meer ambitieuze moeders zijn. Vind zelf ook dat je tenslotte niet voor niets gaat studeren. Voorlopig betaal ik nog wel even mij studieschuld af, en om er dan niets mee te doen is ook zonde;-)
Ik heb zelf een zoon van een jaar, en man en ik werken allebei 4 dagen. Mijn man krijgt als standaardreactie: wat goed dat je zo weinig werkt en ook een dag thuis bent, ik krijg als standaardreactie: wat werk je veel, kun je dat wel combineren! Terwijl weet ik hoeveel gezinnen volgens mij de verdeling 3-5 hebben en dus qua tijd de zelfde verdeling hebben.
Voordat zoon er was werkten we ook alletwee 4 dagen, het verschil met nu is dat we een werkster hebben genomen. Huishouden vinden we allebei Niet Leuk, dus daar hebben we hulp voor gezocht.
Ik ben na mijn zwangerschapsverlof begonnen in een nieuwe baan, met meer verantwoordelijkheden en uitdaging. De eerste maanden was bikkelen, maar ben nu erg blij dat ik hiervoor gekozen heb, want heb ontzettend leuk werk, en ben daardoor ook buiten mijn werk gelukkiger. Niet alleen mama van, maar haal ook voldoening uit mijn werk en omgang met collega's.
Het enige wat ik niet heb gedaan is mijn eigen bedrijf doorzetten. Ik heb er een jaar of 4 over gedaan om zwanger te worden en het half jaar voorafgaand bezig geweest met het bedenken van en opzetten van eigen bedrijfje. Toen ik toch nog zwanger werd heb ik dat in de ijskast gestopt en ben op zoek gegaan naar vast werk. Omdat ik wel vermoedde dat en een eigen bedrijf en een eigen kind in de opstartfase misschien niet de meest handige combinatie was. Ook bang om bedrijfje half te doen, terwijl we het inkomen zeker wel nodig hebben. Nu denk ik, misschien als zoon naar de basisschool gaat.
Ik heb zelf een zoon van een jaar, en man en ik werken allebei 4 dagen. Mijn man krijgt als standaardreactie: wat goed dat je zo weinig werkt en ook een dag thuis bent, ik krijg als standaardreactie: wat werk je veel, kun je dat wel combineren! Terwijl weet ik hoeveel gezinnen volgens mij de verdeling 3-5 hebben en dus qua tijd de zelfde verdeling hebben.
Voordat zoon er was werkten we ook alletwee 4 dagen, het verschil met nu is dat we een werkster hebben genomen. Huishouden vinden we allebei Niet Leuk, dus daar hebben we hulp voor gezocht.
Ik ben na mijn zwangerschapsverlof begonnen in een nieuwe baan, met meer verantwoordelijkheden en uitdaging. De eerste maanden was bikkelen, maar ben nu erg blij dat ik hiervoor gekozen heb, want heb ontzettend leuk werk, en ben daardoor ook buiten mijn werk gelukkiger. Niet alleen mama van, maar haal ook voldoening uit mijn werk en omgang met collega's.
Het enige wat ik niet heb gedaan is mijn eigen bedrijf doorzetten. Ik heb er een jaar of 4 over gedaan om zwanger te worden en het half jaar voorafgaand bezig geweest met het bedenken van en opzetten van eigen bedrijfje. Toen ik toch nog zwanger werd heb ik dat in de ijskast gestopt en ben op zoek gegaan naar vast werk. Omdat ik wel vermoedde dat en een eigen bedrijf en een eigen kind in de opstartfase misschien niet de meest handige combinatie was. Ook bang om bedrijfje half te doen, terwijl we het inkomen zeker wel nodig hebben. Nu denk ik, misschien als zoon naar de basisschool gaat.
donderdag 5 juni 2008 om 10:09
Ik ben ook benieuwd of je dat volhoudt, Zwieber. Voor mijn werk en vooral om verder te komen in mijn loopbaan is bijvoorbeeld congresbezoek, borrelen en meegaan naar etentjes heel belangrijk. Daar bouw je een netwerk op. Ik probeer dat nu te doseren, maar ik ben nu bijv. net terug in het land na een jaar buitenland, en op middellange termijn op zoek naar een nieuwe baan, en daarom heb ik de maand juni uitgeroepen tot de Maand Van Het Netwerken. Ik ga naar extra veel studiedagen, oraties, promoties, borrels, bbqs etc., dan weet iedereen dat ik er weer ben. Dat betekent dat ik deze maand het avondeten regelmatig zal missen en daar baal ik van: is altijd een gezellig moment. Maar goed, de hele zomer ben ik weer lekker thuis (aan het werk), dat scheelt weer.
Een tip trouwens, voor als je een paar dagen voor je werk van huis moet, is om je kind dan uit logeren te doen als dat mogelijk is. Mijn zoon merkt niet dat ik weg ben als hij bij opa en oma is, maar als hij alleen met papa thuis is wel.
Een tip trouwens, voor als je een paar dagen voor je werk van huis moet, is om je kind dan uit logeren te doen als dat mogelijk is. Mijn zoon merkt niet dat ik weg ben als hij bij opa en oma is, maar als hij alleen met papa thuis is wel.
donderdag 5 juni 2008 om 10:18
MissMara,
Ik moet inderdaad een stuk onderzoek in het buitenland doen (Engeland dus lekker dichtbij) maar promotorlief was daar heel duidelijk in: je hebt een kind dus je hoeft echt geen maanden daar te zitten. Je gaat maar gewoon een paar keer(denk aan hoogstens 6 keer) een weekje. Nou daar was ik heel erg blij mee. Promoties en oraties en netwerken gebeuren bij mij gewoon tijdens werktijden hoor! Conferenties zijn ook goed te doen. En zo vaak zijn die niet in mijn vakgebied want we zijn vrij zeldzaam.
Qua netwerken is het voor mij een eitje. Promotor is hoofd van het Nationale en Internationale (XXXX) instituut en kent echt iedereen! En de meeste ken ik ook onderhand. Bovendien moet ik zoveel praktijkmensen interviewen dat ik op die manier via het onderzoek zelf ook al een groot netwerk heb. Gaat prima gelukkig. Maar ik zit dan ook in de juridische hoek, ik begreep op ons promoveertopic dat de mensen in de exacte harde wetenschappen echt 60 uur maken per week! Terwijl wij socialere eerder onder de 40 dan erboven uitkomen.
Ik moet inderdaad een stuk onderzoek in het buitenland doen (Engeland dus lekker dichtbij) maar promotorlief was daar heel duidelijk in: je hebt een kind dus je hoeft echt geen maanden daar te zitten. Je gaat maar gewoon een paar keer(denk aan hoogstens 6 keer) een weekje. Nou daar was ik heel erg blij mee. Promoties en oraties en netwerken gebeuren bij mij gewoon tijdens werktijden hoor! Conferenties zijn ook goed te doen. En zo vaak zijn die niet in mijn vakgebied want we zijn vrij zeldzaam.
Qua netwerken is het voor mij een eitje. Promotor is hoofd van het Nationale en Internationale (XXXX) instituut en kent echt iedereen! En de meeste ken ik ook onderhand. Bovendien moet ik zoveel praktijkmensen interviewen dat ik op die manier via het onderzoek zelf ook al een groot netwerk heb. Gaat prima gelukkig. Maar ik zit dan ook in de juridische hoek, ik begreep op ons promoveertopic dat de mensen in de exacte harde wetenschappen echt 60 uur maken per week! Terwijl wij socialere eerder onder de 40 dan erboven uitkomen.
donderdag 5 juni 2008 om 10:37
Alle onderzoekers zijn van Werk en Studie naar hier verhuisd 
. Wij hebben natuurlijk ook het voordeel dat je deels je eigen werk en tijden kunt indelen, maar dat is bij een eigen bedrijfje ook zo.
Goed, ik ben ook bezig met promotieonderzoek en ik heb een kindje van ruim vijf maanden. Ik heb niet het idee dat ik minder ambitieus ben geworden, wel merk ik dat de combinatie werken en moederen nog best wel zwaar is. Dat komt eigenlijk alleen door de borstvoeding en de gebroken nachten, want verder vind ik het supergeweldigfantastisch leuk
. Ja, het is soms lastig als je echt om vijf uur weg moet om kind op te halen als je (in mijn geval) nog halverwege een belangrijk experiment zit. Maar ik leer ook beter plannen en merk dat ik efficienter werk nu ik nog maar vier dagen heb ipv vijf. Ook op mijn vrije dag check ik gewoon mijn werkmail en schrijf ik wel eens wat, dat hoort er nu eenmaal bij. Ik heb het geluk dat mijn man ook vier dagen werkt en dat we allebei flexibel zijn wat betreft dagen, dus als ik eens iets heb op donderdag (normaal mijn thuisdag), dan ruilen we gewoon. Binnenkort ga ik vijf dagen voor een congres naar het buitenland en dan ga ik mijn dochter heus wel missen, maar het lijkt me ook wel heerlijk om me even weer helemaal op mijn werk te storten.
Het gaat trouwens hartstikke goed: ik lig behoorlijk op schema met mijn promotie en ik ben ook zeker van plan om het goed af te maken. Kortom, een positieve ervaring hier.
Of, om het in de woorden van Nippo samen te vatten: mijn werk is leuker omdat ik een kind heb, en mijn kind is leuker omdat ik werk.
. Wij hebben natuurlijk ook het voordeel dat je deels je eigen werk en tijden kunt indelen, maar dat is bij een eigen bedrijfje ook zo.Goed, ik ben ook bezig met promotieonderzoek en ik heb een kindje van ruim vijf maanden. Ik heb niet het idee dat ik minder ambitieus ben geworden, wel merk ik dat de combinatie werken en moederen nog best wel zwaar is. Dat komt eigenlijk alleen door de borstvoeding en de gebroken nachten, want verder vind ik het supergeweldigfantastisch leuk
. Ja, het is soms lastig als je echt om vijf uur weg moet om kind op te halen als je (in mijn geval) nog halverwege een belangrijk experiment zit. Maar ik leer ook beter plannen en merk dat ik efficienter werk nu ik nog maar vier dagen heb ipv vijf. Ook op mijn vrije dag check ik gewoon mijn werkmail en schrijf ik wel eens wat, dat hoort er nu eenmaal bij. Ik heb het geluk dat mijn man ook vier dagen werkt en dat we allebei flexibel zijn wat betreft dagen, dus als ik eens iets heb op donderdag (normaal mijn thuisdag), dan ruilen we gewoon. Binnenkort ga ik vijf dagen voor een congres naar het buitenland en dan ga ik mijn dochter heus wel missen, maar het lijkt me ook wel heerlijk om me even weer helemaal op mijn werk te storten. Het gaat trouwens hartstikke goed: ik lig behoorlijk op schema met mijn promotie en ik ben ook zeker van plan om het goed af te maken. Kortom, een positieve ervaring hier.
Of, om het in de woorden van Nippo samen te vatten: mijn werk is leuker omdat ik een kind heb, en mijn kind is leuker omdat ik werk.
donderdag 5 juni 2008 om 11:25
Hier nog een promoverende jurist.
Helaas wat minder positief, dochter is 6 maanden en ik ben nu zo goed als overspannen. Ik zit nu dus even thuis. Ik trok het gewoon niet, baan met een grote druk, reistijd (3 uur per dag) en nu dus het moederschap. En dat terwijl vriendlief en ik het zo goed geregeld dachten te hebben. Allebei een dag minder werken en dochter 3 dagen naar het kdv. Maar het blijkt helaas toch niet te werken. Nu twijfel ik ook over het onderzoek an sich. Alles bij elkaar zit ik er nu heel sterk aan te denken om te stoppen met mijn onderzoek en een andere baan in de buurt te zoeken. Wat dat dan zou zijn en in welke vorm, nog geen flauw idee. Voor nu zou ik al blij zijn met een leuke baan voor 3 dagen. En dat had ik nooit van mezelf gedacht. Maar goed, eerst nog maar eens heel goed nadenken voordat ik een definitief besluit ga nemen.
Helaas wat minder positief, dochter is 6 maanden en ik ben nu zo goed als overspannen. Ik zit nu dus even thuis. Ik trok het gewoon niet, baan met een grote druk, reistijd (3 uur per dag) en nu dus het moederschap. En dat terwijl vriendlief en ik het zo goed geregeld dachten te hebben. Allebei een dag minder werken en dochter 3 dagen naar het kdv. Maar het blijkt helaas toch niet te werken. Nu twijfel ik ook over het onderzoek an sich. Alles bij elkaar zit ik er nu heel sterk aan te denken om te stoppen met mijn onderzoek en een andere baan in de buurt te zoeken. Wat dat dan zou zijn en in welke vorm, nog geen flauw idee. Voor nu zou ik al blij zijn met een leuke baan voor 3 dagen. En dat had ik nooit van mezelf gedacht. Maar goed, eerst nog maar eens heel goed nadenken voordat ik een definitief besluit ga nemen.
donderdag 5 juni 2008 om 11:29
Magica, bij jou lukt het dus duidelijk wel! Fijn!
Het is niet eens het praktische gedeelte van het moederschap dat tegenvalt. Dochter slaapt door en doet het prima. Het is meer het geestelijke deel dat ik onderschat heb.
Bovendien heb ik nu echt de concentratie van een wandelende tak waardoor het onderzoek niet lukt. En de motivatie moet ik af en toe ook erg ver zoeken. Terwijl het onderzoek echt wel interessant is. Het ligt dus duidelijk aan mij.
Het is niet eens het praktische gedeelte van het moederschap dat tegenvalt. Dochter slaapt door en doet het prima. Het is meer het geestelijke deel dat ik onderschat heb.
Bovendien heb ik nu echt de concentratie van een wandelende tak waardoor het onderzoek niet lukt. En de motivatie moet ik af en toe ook erg ver zoeken. Terwijl het onderzoek echt wel interessant is. Het ligt dus duidelijk aan mij.
donderdag 5 juni 2008 om 11:53
Hoi TessTan,
Mag ik vragen in welke hoek je onderzoek zit? Het ligt er ook aan op welke uni je zit hoor, ik weet in utrecht moet je bijvoorbeeld er echt elke dag zijn terwijl ze daar bij mij heeeeeeel relaxed over zijn (en nu helemaal nu de boel is afgefikt...). Heb je het met je promotor hierover gehad en wat zei die?
Mag ik vragen in welke hoek je onderzoek zit? Het ligt er ook aan op welke uni je zit hoor, ik weet in utrecht moet je bijvoorbeeld er echt elke dag zijn terwijl ze daar bij mij heeeeeeel relaxed over zijn (en nu helemaal nu de boel is afgefikt...). Heb je het met je promotor hierover gehad en wat zei die?
donderdag 5 juni 2008 om 12:32
Tess, 
. Ik denk dat de woorden van MissMara veel waarheid bevatten: geen grote beslissingen nemen in het eerste jaar na je bevalling. Het ligt echt niet alleen aan jou, ook aan de omstandigheden en vlak de hormonen ook niet uit. Wat Zwieber ook zegt, als promoveren echt je droom was, is het dan niet zonde om het nu op te geven? Ik weet natuurlijk niet hoe erg je er doorheen zit, maar zijn er geen alternatieven? Is er bijvoorbeeld niet iets aan die reistijd te doen? Drie uur per dag, poeh hee! Dan hou je ook wel heel weinig tijd over op een dag, niet zo gek dat je daar gestresst van wordt. Maar goed, ik weet natuurlijk niet waar je man/vriend werkt.
Zorg je wel goed voor jezelf? Als je helemaal overspannen raakt, heeft ook niemand daar iets aan. Even rustig aan doen lijkt me een goed plan.
. Ik denk dat de woorden van MissMara veel waarheid bevatten: geen grote beslissingen nemen in het eerste jaar na je bevalling. Het ligt echt niet alleen aan jou, ook aan de omstandigheden en vlak de hormonen ook niet uit. Wat Zwieber ook zegt, als promoveren echt je droom was, is het dan niet zonde om het nu op te geven? Ik weet natuurlijk niet hoe erg je er doorheen zit, maar zijn er geen alternatieven? Is er bijvoorbeeld niet iets aan die reistijd te doen? Drie uur per dag, poeh hee! Dan hou je ook wel heel weinig tijd over op een dag, niet zo gek dat je daar gestresst van wordt. Maar goed, ik weet natuurlijk niet waar je man/vriend werkt.Zorg je wel goed voor jezelf? Als je helemaal overspannen raakt, heeft ook niemand daar iets aan. Even rustig aan doen lijkt me een goed plan.
donderdag 5 juni 2008 om 12:52
Ik werk van die vier dagen ook al een dag thuis, maar de overige drie dagen zal ik toch echt naar de uni moeten. Aan die reistijd valt nu even niks aan te doen helaas. Mijn promotoren zijn trouwens echt super relaxed, daar ligt het niet aan. Ik heb heel hard moeten werken om deze plek te krijgen en andere mensen hebben daardoor deze plek dus niet. Maar dat maakt de druk om met iets goeds te komen alleen maar groter.
Misschien moet ik nu wel geen beslissingen nemen, maar voor mijn bevalling liep het onderzoek ook al niet echt lekker. Toen dacht ik nog dat het na mijn verlof wel goed zou komen. Niet dus. Bij het idee dat ik nog twee jaar moet heb ik het gevoel alsof mijn strot wordt dichtgeknepen. Maar goed, eerst even rust.
Misschien moet ik nu wel geen beslissingen nemen, maar voor mijn bevalling liep het onderzoek ook al niet echt lekker. Toen dacht ik nog dat het na mijn verlof wel goed zou komen. Niet dus. Bij het idee dat ik nog twee jaar moet heb ik het gevoel alsof mijn strot wordt dichtgeknepen. Maar goed, eerst even rust.
