Kinderen
alle pijlers
Baby of niet?
donderdag 14 mei 2020 om 14:10
Beste forummers,
Ik ben op dit moment aan het overwegen om aan een kindje te beginnen (als het allemaal lukt, dat snappen we uiteraard). Vriend (29) en ik (27) hebben een huis gekocht, allebei een diploma en we denken er klaar voor te zijn. Het lijkt mij in ieder geval ontzettend leuk en mijn vriend wil het ook graag.
Hier had ik het laatst met twee vriendinnen over en zij keken me toch wel aan alsof ik gek was. Vonden dat ik zeker nog een paar jaar moest wachten, omdat 1 van mijn grootste hobby's toch wel reizen is en ik graag hier en daar een terrasje en een feestje meepak. Ik gaf aan dat ik echt wel besef dat ik aanpassingen moet doen, maar dat een terrasje pakken met vriendinnen of moeder en een stedentrip echt nog wel kan naar mijn idee, misschien niet in het begin, maar later kan het wel weer. Zij vinden dat naïef. Ik ben er toch wel onzeker door geworden. Heb geen oudere zussen of vriendinnen met kinderen, dus het is allemaal nieuw.
Oh, en nog iets: ook mijn moeder heeft hier een bepaald standpunt over. Nadat ik geboren ben, stopte ze met werken en had alle tijd voor mij. Zij is sowieso niet een 'reiziger' of iemand met een groot sociaal netwerk, maar haar standpunt was wel dat als je begint aan kinderen, zulke dingen nou eenmaal niet meer kunnen (naar het buitenland gaan kun je de eerste jaren wel vergeten, maar dat is ook helemaal niet meer belangrijk als je je gezin aan het krijgen bent). Ik kan me echter écht niet voorstellen dat ik minder reislustig word, het lijkt me geweldig om zelf én met mijn vriend en kind te gaan reizen als de situatie dit toelaat. Zij was het hier totaal niet mee eens.
De vraag: wie van jullie had het gevoel te veel van zichzelf ingeleverd te hebben na het krijgen van een kindje? Ik wil absoluut niet egoïstisch overkomen, ik wil juist zeker zijn van het feit dat ik een baby heel veel liefde en zorg kan geven, zonder dat ik het gevoel heb dat 'heel mijn eigen leven verdwijnt.'
Ik hoop op reacties!
Ik ben op dit moment aan het overwegen om aan een kindje te beginnen (als het allemaal lukt, dat snappen we uiteraard). Vriend (29) en ik (27) hebben een huis gekocht, allebei een diploma en we denken er klaar voor te zijn. Het lijkt mij in ieder geval ontzettend leuk en mijn vriend wil het ook graag.
Hier had ik het laatst met twee vriendinnen over en zij keken me toch wel aan alsof ik gek was. Vonden dat ik zeker nog een paar jaar moest wachten, omdat 1 van mijn grootste hobby's toch wel reizen is en ik graag hier en daar een terrasje en een feestje meepak. Ik gaf aan dat ik echt wel besef dat ik aanpassingen moet doen, maar dat een terrasje pakken met vriendinnen of moeder en een stedentrip echt nog wel kan naar mijn idee, misschien niet in het begin, maar later kan het wel weer. Zij vinden dat naïef. Ik ben er toch wel onzeker door geworden. Heb geen oudere zussen of vriendinnen met kinderen, dus het is allemaal nieuw.
Oh, en nog iets: ook mijn moeder heeft hier een bepaald standpunt over. Nadat ik geboren ben, stopte ze met werken en had alle tijd voor mij. Zij is sowieso niet een 'reiziger' of iemand met een groot sociaal netwerk, maar haar standpunt was wel dat als je begint aan kinderen, zulke dingen nou eenmaal niet meer kunnen (naar het buitenland gaan kun je de eerste jaren wel vergeten, maar dat is ook helemaal niet meer belangrijk als je je gezin aan het krijgen bent). Ik kan me echter écht niet voorstellen dat ik minder reislustig word, het lijkt me geweldig om zelf én met mijn vriend en kind te gaan reizen als de situatie dit toelaat. Zij was het hier totaal niet mee eens.
De vraag: wie van jullie had het gevoel te veel van zichzelf ingeleverd te hebben na het krijgen van een kindje? Ik wil absoluut niet egoïstisch overkomen, ik wil juist zeker zijn van het feit dat ik een baby heel veel liefde en zorg kan geven, zonder dat ik het gevoel heb dat 'heel mijn eigen leven verdwijnt.'
Ik hoop op reacties!
donderdag 14 mei 2020 om 16:54
Oh ja heerlijk! Blijf alsjeblieft zo lang mogelijk weg! Helaas is mijn man van zichzelf meer een huismus, dus zo vaak ben ik niet alleen thuis.lux- schreef: ↑14-05-2020 16:49Ik snap dat nooit. Mijn man gaat morgenavond bij een vriend op bezoek. Ik zeg: ‘kun je niet ook daar eten, toch leuk?’
Ik vind het wel lekker, af en toe het rijk voor me alleen. Mijn zoon kan ik wel alleen in bed leggen. Nou niet echt het moeilijkste aan het ouderschap.
donderdag 14 mei 2020 om 16:58
Dit vind ik dus heel schadelijk van je moeder dat ze dat zegt. Zo krijg je dus dat alle vrouwen met een burn out thuis komen te zitten en dan toch maar weer 3 dagen gaan werken want als iemand anders voor het kind zorgt zijn ze geen goede moeder. Zegt je moeder dat ook over mannen als ze een weekje weg gaan?Britskorthaartje schreef: ↑14-05-2020 16:53Het klopt dat je meer moet letten op jezelf dan op anderen, maar ik hecht toch heel veel waarde aan de woorden van mijn moeder. We hebben een hele goede band, maar staan wel heel anders in het leven. Nicht heeft bijvoorbeeld een kleintje van 2 en is onlangs een week op vakantie geweest met een vriendin, kindje is achtergebleven bij vader. Dan zegt ze: als ze een echte moeder was, zou ze dat niet doen. Ik vind dat harde uitspraken en dan ga ik toch twijfelen aan hoe goed ik het zou doen als moeder.
Het kind van nicht is toch gewoon bij de vader, die is net zo goed ouder van het kind als nicht. Het is niet zo dat ze het kind achter laat in Smaland en dan een week later weer komt ophalen (ook al zou ze een nanny in huren trouwens)
donderdag 14 mei 2020 om 17:00
Wat een uitspraak. Ik zou je moeder gelijk goed duidelijk maken dat jij het anders gaat doen, dat je gewoon blijft werken en dingen voor jezelf blijft doen als je een kind krijgt en dat de tijden zijn veranderd.Nicht heeft bijvoorbeeld een kleintje van 2 en is onlangs een week op vakantie geweest met een vriendin, kindje is achtergebleven bij vader. Dan zegt ze: als ze een echte moeder was, zou ze dat niet doen. Ik vind dat harde uitspraken en dan ga ik toch twijfelen aan hoe goed ik het zou doen als moeder.
´Kindje is achtergebleven bij vader´. Nee! kind is gewoon thuis, bij een van zijn ouders. Een meer veilige situatie is er niet, dus laat je niet bij voorbaat al een schuldgevoel aanpraten. Ik zou echt hard stelling nemen tegen dit soort uitspraken, want anders krijg je dat gezeik de hele tijd. Het is jouw leven en jij mag je eigen beslissingen nemen.
donderdag 14 mei 2020 om 17:00
Wat een belachelijke opmerking van je moeder. Als je moeder bent kun je heus wel af en toe een keertje zonder je kinderen een weekje weg.Britskorthaartje schreef: ↑14-05-2020 16:53Wat ontzettend fijn dat ik zoveel reacties gekregen heb!
Om een paar vragen te beantwoorden:
In de ‘jungle hangen’ deed ik sowieso niet, vind het bijvoorbeeld heerlijk om naar Schotland en Ierland te gaan en ook stedentripjes vind ik geweldig (met vriendinnen). Vriend heeft hier minder de behoefte aan en blijft dan ook thuis. We gaan af en toe wel met elkaar weg, maar ik werk in het onderwijs, dus ik heb sowieso veel meer vrije dagen dan hij heeft. We geven hier elkaar veel vrijheid in. Hij gaf ook aan dat ik als we een kindje zouden hebben, hij het prima zou vinden als ik dit nog steeds doe. Hij is erg zorgzaam en zegt dat we altijd alles samen zullen doen, een fijn vooruitzicht
Het klopt dat je meer moet letten op jezelf dan op anderen, maar ik hecht toch heel veel waarde aan de woorden van mijn moeder. We hebben een hele goede band, maar staan wel heel anders in het leven. Nicht heeft bijvoorbeeld een kleintje van 2 en is onlangs een week op vakantie geweest met een vriendin, kindje is achtergebleven bij vader. Dan zegt ze: als ze een echte moeder was, zou ze dat niet doen. Ik vind dat harde uitspraken en dan ga ik toch twijfelen aan hoe goed ik het zou doen als moeder.
We wonen inmiddels meer dan een jaar samen in dit huis, zijn al wel bijna tien jaar samen. En allebei een vast contract en redelijk goed inkomen. Ruimte genoeg in het huis, dus wat praktische zaken betreft is het allemaal in orde.
donderdag 14 mei 2020 om 17:06
Jammer dat je moeder zo praat. Je kunt alles gewoon doen als je een kind hebt, ook op vakantie met een vriendin. Al wil niet iedereen dat meer als ze eenmaal kinderen hebben.
Je kunt gewoon op een terras gaan zitten met vrienden, je kunt gewoon reizen met een kind. Ik ken zelfs mensen die met kleine kinderen in Afrika en Nepal heeft gewoond, zelfs dát kan. Het is maar net hoe je er zelf mee omgaat.
De enige twee dingen zijn dat je wel moet zorgen voor een goede oppas en dat je man/vriend niet altijd zelf de hort op is en bereid je erop voor dat je niet zomaar altijd weg kunt wanneer je wilt. Als je vriendinnen op een terrasje zitten en vragen of je ook komt, kan dat vaak niet zomaar. Als ze vragen of je vanavond mee gaat stappen ook niet. Je moet veel meer plannen en met van alles en nog wat rekening houden. Maar ook daar komt vanzelf een einde aan. Ik heb nu twee tieners en kan weer (bijna) altijd weg wanneer ik wil
Je kunt gewoon op een terras gaan zitten met vrienden, je kunt gewoon reizen met een kind. Ik ken zelfs mensen die met kleine kinderen in Afrika en Nepal heeft gewoond, zelfs dát kan. Het is maar net hoe je er zelf mee omgaat.
De enige twee dingen zijn dat je wel moet zorgen voor een goede oppas en dat je man/vriend niet altijd zelf de hort op is en bereid je erop voor dat je niet zomaar altijd weg kunt wanneer je wilt. Als je vriendinnen op een terrasje zitten en vragen of je ook komt, kan dat vaak niet zomaar. Als ze vragen of je vanavond mee gaat stappen ook niet. Je moet veel meer plannen en met van alles en nog wat rekening houden. Maar ook daar komt vanzelf een einde aan. Ik heb nu twee tieners en kan weer (bijna) altijd weg wanneer ik wil
donderdag 14 mei 2020 om 17:06
Vader in kwestie gaat ook op wintersport met vrienden. Prima, maar daar hoor je inderdaad niemand over. Dat was ook mijn verweer. Het ouderwetse idee dat een moeder meer zorgend hoort te zijn dan een vader zit er diep in gebakken.
Mijn vriendinnen hebben inderdaad geen kinderen, eentje weet ook zeker ze nooit te willen. Heeft een abortus ondergaan, waar ik haar keuze volledig in ondersteund heb. Het lijkt alleen of zij de keuze er wel aan te beginnen niet kan begrijpen.
Mijn idee is inderdaad dat ik er gezeur van ga krijgen. Ben onzeker aangelegd en ook al weet ik dat iets niet waar is, kan het me nog steeds wakker houden in de nacht. Helemaal als het aankomt op mijn moeder. Gek hè?
On topic: ik wil wel heel graag een kindje. Relatie is zo fijn, we zijn echt een team. Dat lijkt me, samen met praktische voorwaarden, het belangrijkste.
Mijn vriendinnen hebben inderdaad geen kinderen, eentje weet ook zeker ze nooit te willen. Heeft een abortus ondergaan, waar ik haar keuze volledig in ondersteund heb. Het lijkt alleen of zij de keuze er wel aan te beginnen niet kan begrijpen.
Mijn idee is inderdaad dat ik er gezeur van ga krijgen. Ben onzeker aangelegd en ook al weet ik dat iets niet waar is, kan het me nog steeds wakker houden in de nacht. Helemaal als het aankomt op mijn moeder. Gek hè?
On topic: ik wil wel heel graag een kindje. Relatie is zo fijn, we zijn echt een team. Dat lijkt me, samen met praktische voorwaarden, het belangrijkste.
donderdag 14 mei 2020 om 17:10
Dit is wel een dingetje. Je gaat ongetwijfeld commentaar hebben en ongevraagde adviezen die waarschijnlijk ook nog eens tegenstrijdig zijn. Het is wel belangrijk dat je dat gewoon los kan laten en doet wat voor jou en je vriend goed voelt. Jullie kind, jullie opvoeding. Je moet niet hebben dat je daardoor slapeloze nachten kan krijgen (zeker omdat de eerste periode alle slaap pakken is die je kan pakkenBritskorthaartje schreef: ↑14-05-2020 17:06Vader in kwestie gaat ook op wintersport met vrienden. Prima, maar daar hoor je inderdaad niemand over. Dat was ook mijn verweer. Het ouderwetse idee dat een moeder meer zorgend hoort te zijn dan een vader zit er diep in gebakken.
Mijn vriendinnen hebben inderdaad geen kinderen, eentje weet ook zeker ze nooit te willen. Heeft een abortus ondergaan, waar ik haar keuze volledig in ondersteund heb. Het lijkt alleen of zij de keuze er wel aan te beginnen niet kan begrijpen.
Mijn idee is inderdaad dat ik er gezeur van ga krijgen. Ben onzeker aangelegd en ook al weet ik dat iets niet waar is, kan het me nog steeds wakker houden in de nacht. Helemaal als het aankomt op mijn moeder. Gek hè?
On topic: ik wil wel heel graag een kindje. Relatie is zo fijn, we zijn echt een team. Dat lijkt me, samen met praktische voorwaarden, het belangrijkste.
)
donderdag 14 mei 2020 om 17:11
Waarom zou dit niet kunnen? Bij ons komt dit regelmatig voor (buiten coronatijd) en meestal kan het gewoon. Ik vind dat juist wel leuk die spontane plannen.en bereid je erop voor dat je niet zomaar altijd weg kunt wanneer je wilt. Als je vriendinnen op een terrasje zitten en vragen of je ook komt, kan dat vaak niet zomaar. Als ze vragen of je vanavond mee gaat stappen ook niet. Je moet veel meer plannen en met van alles en nog wat rekening houden.
donderdag 14 mei 2020 om 17:11
uiteraard lever je wat in.. logisch. Je kind vraagt veel tijd en aandacht. Ik zie het niet als probleem.
Maar op vakantie gaan met kinderen deden wij vanaf jongs af aan. Buitenland kan ook prima. Wij kampeerden heel veel en de laaste jaren doen we weer verre reizen. Daarvoor binnen europa.
Ik heb en kies bewust tijd voor mezelf en ga ook zonder man/kinderen op pad. Ook weekendjes.
Ik vind het meer dan prima als je als moeder ook je dingen blijft doen voordat je kinderen had. Samen met je partner kan je daar een goede balans in vinden. Het is wel keuzes maken, het kan niet allemaal..
Maar op vakantie gaan met kinderen deden wij vanaf jongs af aan. Buitenland kan ook prima. Wij kampeerden heel veel en de laaste jaren doen we weer verre reizen. Daarvoor binnen europa.
Ik heb en kies bewust tijd voor mezelf en ga ook zonder man/kinderen op pad. Ook weekendjes.
Ik vind het meer dan prima als je als moeder ook je dingen blijft doen voordat je kinderen had. Samen met je partner kan je daar een goede balans in vinden. Het is wel keuzes maken, het kan niet allemaal..
donderdag 14 mei 2020 om 17:11
Bij ons zijn de vakanties wel sterk veranderd met kinderen. Voorheen gingen we elk jaar buien Europa op reis en dan 2/3 nachten op een plek. Dat vinden we met kinderen niet fijn. Maar dat ligt aan ons, want het kan natuurlijk wel.
Betekent ook niet dat we nu niks meer zien op vakantie. We blijven nu een week op een plek en doen uitstapjes vanuit daar. Ik vind niet alles leuk om te doen met kinderen erbij (In een kunstmuseum blijven mijne bijv niet rustig en lang wandelen zit er nog even niet in), maar genoeg nog wel. Kortere wandelingen (als ze jong zijn kan lang met drager makkelijk en als ze groter worden kunnen we ook weer langer), bezoek van kastelen, ritjes met de auto en uitzichtpunten etc vinden wij leuk en de kinderen ook. Terrasje pakken met de kinderen lukt ook nog wel, maar zit het lekkerst op een terras met zicht op een speeltuintje of aan t strand ofzo.
Maar stedentrips en terrassen met vriendinnen kan natuurlijk ook makkelijk als de kinderen bij man zijn. Het eerste doe ik niet (ben vanwege werk al genoeg van huis vind ik zelf), het laatste natuurlijk wel. We hebben Uitjes met z’n tweeen, uitjes als gezin, uitjes met andere gezinnen maar zeker ook uitjes met vrienden/vriendinnen.
Betekent ook niet dat we nu niks meer zien op vakantie. We blijven nu een week op een plek en doen uitstapjes vanuit daar. Ik vind niet alles leuk om te doen met kinderen erbij (In een kunstmuseum blijven mijne bijv niet rustig en lang wandelen zit er nog even niet in), maar genoeg nog wel. Kortere wandelingen (als ze jong zijn kan lang met drager makkelijk en als ze groter worden kunnen we ook weer langer), bezoek van kastelen, ritjes met de auto en uitzichtpunten etc vinden wij leuk en de kinderen ook. Terrasje pakken met de kinderen lukt ook nog wel, maar zit het lekkerst op een terras met zicht op een speeltuintje of aan t strand ofzo.
Maar stedentrips en terrassen met vriendinnen kan natuurlijk ook makkelijk als de kinderen bij man zijn. Het eerste doe ik niet (ben vanwege werk al genoeg van huis vind ik zelf), het laatste natuurlijk wel. We hebben Uitjes met z’n tweeen, uitjes als gezin, uitjes met andere gezinnen maar zeker ook uitjes met vrienden/vriendinnen.
donderdag 14 mei 2020 om 17:12
al deed ik dat niet toen ze nog erg klein waren. Weekend vond ik lang zat..
donderdag 14 mei 2020 om 17:16
Oh spontaan in de stad gaan eten doen wij dan weer regelmatig. Maar wij zijn totaal geen ochtendmensen dus dat was wel even schakelen. En we zijn tafelaars en op doordeweekse dagen moet zoon op een gegeven moment toch gewoon naar boven en naar bed. Dus wat wij vroeger graag samen, zo’n beetje dagelijks en ieder weekend deden, is nu gewoon weg. Zijn wel weer andere gewoonten voor in de plaats gekomen, maar hoe wij samen leefden was niet zo ‘kindproof’.Pluma schreef: ↑14-05-2020 16:52Behalve dat niet meer spontaan in de stad kunnen gaan eten herken ik dit dan weer niet. Kind slaapt hier tot 8 uur en ik moet er op zaterdag toch op tijd uit vanwege sport (nou ja, buiten corona om dan). Voor de rest vind ik het heerlijk om in mijn vrije tijd een beetje met kind naar de kinderboerderij/speeltuin/zwembad/krijsparadijs/dierentuin te gaan. Het kind in mij komt ook weer naar boven geloof ik
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 14 mei 2020 om 17:17
Wat een onzin dat je niet zonder je kind op vakantie kan. Heel eerlijk ik zou het ook niet doen, maar dat maakt mij geen meer of een betere moeder dan een andere. Ik kan haar gewoon niet langer missen dan een dag.. Het zou voor mij niet goed voelen, maar ik hou ook niet van reizen.
Ik heb er gewoon geen behoefte aan.. Dat zegt niks over hoe goed ik als moeder ben. Nu ben ik wel een loedermoeder die ons kindje naar de opvang brengt als ik een dag vrij ben.. HEEEERLIJK!!! en ook dit maakt mij geen slechte moeder. Het maakt mij een moeder die goed voor zichzelf zorgt, zodat ik een leuke moeder ben als mijn kindje bij mij is.
Echter als je je hier al door laat beïnvloeden, dan heb je nog wel een weg te gaan. Ik ben voor alles uitgemaakt en eigenlijk kan je het nooit goed doen. Vooral niet door mensen die het zelf het echt verschrikkelijk doen
. Echter hou ik mijn ongevraagde adviezen voor mijzelf.
Van mezelf ben ik erg onzeker, maar over de opvoeding eigenlijk zelden. Liefde is onze basis en wij kennen ons kindje het beste. Nee, we doen het niet perfect, maar wel erg goed al zeg ik het zelf.
Ik heb er gewoon geen behoefte aan.. Dat zegt niks over hoe goed ik als moeder ben. Nu ben ik wel een loedermoeder die ons kindje naar de opvang brengt als ik een dag vrij ben.. HEEEERLIJK!!! en ook dit maakt mij geen slechte moeder. Het maakt mij een moeder die goed voor zichzelf zorgt, zodat ik een leuke moeder ben als mijn kindje bij mij is.
Echter als je je hier al door laat beïnvloeden, dan heb je nog wel een weg te gaan. Ik ben voor alles uitgemaakt en eigenlijk kan je het nooit goed doen. Vooral niet door mensen die het zelf het echt verschrikkelijk doen
. Echter hou ik mijn ongevraagde adviezen voor mijzelf. Van mezelf ben ik erg onzeker, maar over de opvoeding eigenlijk zelden. Liefde is onze basis en wij kennen ons kindje het beste. Nee, we doen het niet perfect, maar wel erg goed al zeg ik het zelf
.
.
donderdag 14 mei 2020 om 17:19
Nou hup kinderen maken. Ik zie geen enkele reden waarom jullie niet aan kinderen zouden kunnen beginnen.Britskorthaartje schreef: ↑14-05-2020 17:06Vader in kwestie gaat ook op wintersport met vrienden. Prima, maar daar hoor je inderdaad niemand over. Dat was ook mijn verweer. Het ouderwetse idee dat een moeder meer zorgend hoort te zijn dan een vader zit er diep in gebakken.
Mijn vriendinnen hebben inderdaad geen kinderen, eentje weet ook zeker ze nooit te willen. Heeft een abortus ondergaan, waar ik haar keuze volledig in ondersteund heb. Het lijkt alleen of zij de keuze er wel aan te beginnen niet kan begrijpen.
Mijn idee is inderdaad dat ik er gezeur van ga krijgen. Ben onzeker aangelegd en ook al weet ik dat iets niet waar is, kan het me nog steeds wakker houden in de nacht. Helemaal als het aankomt op mijn moeder. Gek hè?
On topic: ik wil wel heel graag een kindje. Relatie is zo fijn, we zijn echt een team. Dat lijkt me, samen met praktische voorwaarden, het belangrijkste.
donderdag 14 mei 2020 om 17:19
Even een ander perspectief:
Wij waren ook 27 toen we samen besloten graag kinderen te willen. Vijf jaar samen en net getrouwd. In onze omgeving waren wij veruit de eerste; inmiddels zijn we vijf jaar verder en beginnen mijn meeste vriendinnen net een beetje met kinderen krijgen.
Maar zoals meer in het leven viel ook dit niet te plannen, en zijn we - vijf jaar later dus - nog steeds kinderloos.
Veel reizen gemaakt, mijn man is doorgegroeid in zijn baan, we hebben best goed kunnen sparen. Allemaal leuk en aardig, maar ik had toch liever gewoon destijds een kindje gekregen. Nu hoop ik voor jou dat het je gewoon lukt, maar ik wil maar laten zien dat het leven niet die zin niet echt maakbaar is.
Misschien krijg je een kind dat heel lastig is en duurt het jaren voordat je weer een verre reis kunt maken. Misschien heb je een supermakkelijke baby en zit je volgend jaar met z'n 3en lekker op Bali. Misschien zitten we nog met z'n allen jaren in deze corona-puinzooi. Je weet het allemaal niet, niemand kan dat voorspellen.
Ik zou vooral gaan voor wat jullie graag willen. En je niet zo door je omgeving laten beïnvloeden. Er is immers geen goed of fout hierin.
Wij waren ook 27 toen we samen besloten graag kinderen te willen. Vijf jaar samen en net getrouwd. In onze omgeving waren wij veruit de eerste; inmiddels zijn we vijf jaar verder en beginnen mijn meeste vriendinnen net een beetje met kinderen krijgen.
Maar zoals meer in het leven viel ook dit niet te plannen, en zijn we - vijf jaar later dus - nog steeds kinderloos.
Veel reizen gemaakt, mijn man is doorgegroeid in zijn baan, we hebben best goed kunnen sparen. Allemaal leuk en aardig, maar ik had toch liever gewoon destijds een kindje gekregen. Nu hoop ik voor jou dat het je gewoon lukt, maar ik wil maar laten zien dat het leven niet die zin niet echt maakbaar is.
Misschien krijg je een kind dat heel lastig is en duurt het jaren voordat je weer een verre reis kunt maken. Misschien heb je een supermakkelijke baby en zit je volgend jaar met z'n 3en lekker op Bali. Misschien zitten we nog met z'n allen jaren in deze corona-puinzooi. Je weet het allemaal niet, niemand kan dat voorspellen.
Ik zou vooral gaan voor wat jullie graag willen. En je niet zo door je omgeving laten beïnvloeden. Er is immers geen goed of fout hierin.
donderdag 14 mei 2020 om 17:28
Dat ja, niet alles samen willen doen met je partner en niet zeuren als jij er moet zijn als de ander eens iets heeft, dat scheelt zo enorm.
donderdag 14 mei 2020 om 17:32
Hier ben ik me volledig van bewust! Collega van me heeft ook vijf jaar moeten wachten en is nu (gelukkig!) zwanger geraakt met IVF. Ik acht het dus zeker niet vanzelfsprekend dat alles zo perfect gaat als het in mijn hoofd is, al hopen we daar natuurlijk allemaal op. En misschien wordt de behoefte om al die dingen te doen ook minder, wie weet. Maar zoals ik nu ben, denk ik dat ik dat verkennende altijd blijf hebben.heartsxdaggers schreef: ↑14-05-2020 17:19Even een ander perspectief:
Wij waren ook 27 toen we samen besloten graag kinderen te willen. Vijf jaar samen en net getrouwd. In onze omgeving waren wij veruit de eerste; inmiddels zijn we vijf jaar verder en beginnen mijn meeste vriendinnen net een beetje met kinderen krijgen.
Maar zoals meer in het leven viel ook dit niet te plannen, en zijn we - vijf jaar later dus - nog steeds kinderloos.
Veel reizen gemaakt, mijn man is doorgegroeid in zijn baan, we hebben best goed kunnen sparen. Allemaal leuk en aardig, maar ik had toch liever gewoon destijds een kindje gekregen. Nu hoop ik voor jou dat het je gewoon lukt, maar ik wil maar laten zien dat het leven niet die zin niet echt maakbaar is.
Misschien krijg je een kind dat heel lastig is en duurt het jaren voordat je weer een verre reis kunt maken. Misschien heb je een supermakkelijke baby en zit je volgend jaar met z'n 3en lekker op Bali. Misschien zitten we nog met z'n allen jaren in deze corona-puinzooi. Je weet het allemaal niet, niemand kan dat voorspellen.
Ik zou vooral gaan voor wat jullie graag willen. En je niet zo door je omgeving laten beïnvloeden. Er is immers geen goed of fout hierin.
Had me voorgenomen om de eerste keer dat moeder weer zo'n opmerking zou maken er iets van te zeggen. Ze is echter nogal stellig en gaat echt niet van mening veranderen, daar ken ik haar te goed voor. Ze is zelf bijvoorbeeld pas op haar veertigste naar een ander land dan Belgie en Nederland geweest. Misschien kun je het een klein wereldje noemen, maar als dat voor haar ok is, dan is het ok. Ik zie het alleen anders in. Vriend heeft me dus dringend afgeraden om in te gaan op haar woorden en zegt dat het het beste is om het te negeren. Ben alleen bang dat de bom dan op een keer gaat barsten en dat wil ik echt niet. En ja, een kind is nogal een gevoelig puntje.
donderdag 14 mei 2020 om 17:33
Precies dat, onbegrijpelijk. En ze is toch ook jóuw moeder? Dan snapt ze toch wel dat ze jou schade toebrengt met dat soort verwachtingen?! Echt hoor, héél duidelijk zijn naar haar!TanteOlivia schreef: ↑14-05-2020 17:00Wat een uitspraak. Ik zou je moeder gelijk goed duidelijk maken dat jij het anders gaat doen, dat je gewoon blijft werken en dingen voor jezelf blijft doen als je een kind krijgt en dat de tijden zijn veranderd.
donderdag 14 mei 2020 om 17:41
Jep. Toen ik de lerarenopleiding ging doen, kreeg ik ook te horen dat het ideaal was vanwege 'vakanties met de kinderen' en 'een superfijne baan om deeltijd in te werken.' Besefte later pas hoe verschrikkelijk seksistisch dat is. En dat van een vrouw! En nog steeds komt het uit een goed hart. Ze heeft het beste met me voor, al zijn dit soort uitspraken echt niet van deze tijd.cosmopolitan2208 schreef: ↑14-05-2020 17:33Precies dat, onbegrijpelijk. En ze is toch ook jóuw moeder? Dan snapt ze toch wel dat ze jou schade toebrengt met dat soort verwachtingen?! Echt hoor, héél duidelijk zijn naar haar!
donderdag 14 mei 2020 om 17:45
Het is wel zo aardig om even te overleggen met je partner. Want je kunt niet allebei spontaan op pad.TanteOlivia schreef: ↑14-05-2020 17:11Waarom zou dit niet kunnen? Bij ons komt dit regelmatig voor (buiten coronatijd) en meestal kan het gewoon. Ik vind dat juist wel leuk die spontane plannen.
En of je je kind makkelijk kan meenemen ligt ook aan je kind. Sommige kinderen raken compleet van de leg als ze uit hun ritme worden gehaald en met een krijsend kind in de wagen/ draagraketten zit je toch een stuk minder relaxed op een terrasje.
donderdag 14 mei 2020 om 17:48
Welke bom? Die bestaat alleen in haar wereld en niet in die van jou want jij hebt er een andere mening over. En als volwassen vrouw heb je daar alle recht toe.Britskorthaartje schreef: ↑14-05-2020 17:32Ben alleen bang dat de bom dan op een keer gaat barsten en dat wil ik echt niet. En ja, een kind is nogal een gevoelig puntje.
Misschien moet dat bij jullie allebei nog even wat meer inzinken
Maar probeer echt voor je mening te gaan staan terwijl je oook duidelijk maakt dat dit geen strijd waard is voor jou want alleen jouw mening doet ertoe als het om jouw kind gaat.
donderdag 14 mei 2020 om 17:49
Ik kan je bij deze vertellen dat je nog vaak op opmerkingen of commentaar krijgt waar je dan aan jezelf gaat twijfelen. Maar echt dat heeft ook tijd nodig. Ik heb bij iedere zwangerschap de benodigde opmerkingen en commentaar gehad. Voorheen deed het me heel veel nu minder. En ik begrijp inderdaad dat het lastig is omtrent de band met je moeder. Ik heb gemerkt dat ik enorm veel waarde hechtte aan haar mening. Ik deelde ook veel met haar. Achteraf veel te veel maar ik was jong moeder. Maar heb gemerkt dat ik dat nu minder doe omdat dat ook weer tegen je gebruikt kan worden. Ook dat is een proces waar je doorheen moet. Ik ben ook vaak onzeker maar heb vanaf nu besloten om mezelf wat meer vertrouwen te geven en me minder te laten beïnvloeden.
donderdag 14 mei 2020 om 18:10
Ja maar dat is dus het enige. Bij ons kan het meestal wel. Soms niet, maar dat geldt ook voor mijn vriendinnen zonder kinderen, die hebben ook wel eens iets anders.forumfossiel schreef: ↑14-05-2020 17:45Het is wel zo aardig om even te overleggen met je partner. Want je kunt niet allebei spontaan op pad.
En of je je kind makkelijk kan meenemen ligt ook aan je kind. Sommige kinderen raken compleet van de leg als ze uit hun ritme worden gehaald en met een krijsend kind in de wagen/ draagraketten zit je toch een stuk minder relaxed op een terrasje.
Op een terras zitten met vriendinnen is iets dat ik bij voorkeur zonder kinderen doe, dan zit je een stuk rustiger.
