Beginnende puber, hoe streng moet je zijn?

15-05-2019 10:52 241 berichten
Mijn dochter is 13. Zit in de eerste van het gymnasium. Dat wilde ze dolgraag. Met havo/vwo advies toegelaten, met twijfel van mij en man. Wij hadden haar net zo lief op een havo/vwo brugklas gezien, maar ze had haar zinnen op deze school gezet. Het is ook een fijne school met enkel gymnasium, fijn team en een leuke klas. Volgens deze school en basisschool kon ze het makkelijk aan.

Maar ze haalt slechte cijfers. Leren leren was en is een issue. Plannen kon ze niet. Ze is jaren één van de slimste kinderen van de klas geweest en heeft nooit iets hoeven doen. Extra werk gehad, ging allemaal vanzelf.

Nu loopt ze vast. School helpt, wij helpen, maar het gaat niet goed. Ze is meer bezig met haar telefoon dan met school, al zit ze ook uren ‘huiswerk te maken’ in haar beleving. Ze wordt dan enorm afgeleid door álles. We mogen maar beperkt helpen, pas nadat de mentor ingreep en zei dat ze echt meer hulp moest toestaan mogen we af en toe overhoren. Dan lijkt ze de stof te kennen (woordjes), en dan haalt ze een 1,5. Samen een planning maken of nakijken is lastig, want vaak ‘weet ze niet’ welke stof er in een toets komt bijvoorbeeld. Als we dan vragen naar het toetsrooster dan staat het daar niet in volgens haar. Ik stel dan wat vragen, zij wordt boos. Na een paar dagen komt ze er op terug en zegt ze dat ze het verkeerde toetsrooster had en dat ze nu wél weet welke stof gevraagd wordt. En dat dus allemaal ruim over de helft van het schooljaar, dat ze daar achter komt.

Ik hoor van andere ouders dat ze exact weten welke opdracht wanneer ingeleverd moeten worden, welke stof er behandeld wordt, enz. Ik twijfel er dan aan of ik er niet véél meer bovenop moet zitten. Nu overhoor ik, check ik planningen, kijk eens mee hoe ze lange lappen stof verwerkt enz, cijfers geeft ze me zelf door, ik kijk niet op magister. Andere ouders hoor ik véél meer doen dan dat. Maar ik ben ergens ook van mening dat zo op microniveau er bovenop zitten niet goed is.

Dochter brengt veel tijd door met haar telefoon. Instagram is een tijdvreter en whats app ook. Mentor benoemt dat ze ook in de klas hier meer mee bezig lijkt dan met opletten. Telefoon mag niet mee naar boven als ze slaapt. Ze ligt om 20:45/21:00 in bed (belachelijk vroeg volgens haar en idd hoor ik ook ouders zeggen dat die van hen im 22:00 nog huiswerk maakt)
Ze doet een teamsport waar ze eens in de week voor traint en een wedstrijd of 15 heeft per jaar.
Ze heeft het naar haar zin op school, leuke vriendinnen, maar de cultuur is érg streberig. Veel meisjes die fanatiek op hockey zitten en 3/4x per week trainen, negens halen en weinig sociale dingen doen naast huiswerk of sport.

Ik zou haar zo graag wat anders gunnen. Meer ontspannen een beetje door school heen rollen. Natuurlijk moet je er iets voor doen, maar nu is het sinds kerst alleen maar stress rondom school. Gemopper over dat ze aan dr huiswerk moet en dan YouTube moet uitzetten, zij die boos wordt omdat we vragen hoe het met de woordjes Frans gaat, onenigheid tussen man en mij omdat we van aanpak verschillen. Hij is van het preken en 100x zeggen ‘doe die telefoon weg, en kritisch zijn bij een onvoldoende, ik ben meer van het opvangen bij onvoldoendes, uitleg geven over het waarom en hoe van dingen en haar zelf laten ondervinden, hij vindt mij laks, ik hem slecht voor haar eigenwaarde. Gechargeerd, want we zien elkaars goede bedoelingen. Dingen die zij wil maar wij nog niet goed vinden zijn ook onderwerp van discussie, maar iederéén mag het en dus twijfel over hoe streng je moet zijn. Ik vind het zó lastig dit.

Deze week hebben we weer een gesprek op school, ik denk dat ze blijft zitten en dus van school moet. Maar ik worstel ontzettend met hoe je dat nu doet, zo’n puber. Vriendinnen zijn kinderloos of hebben baby’s, en vinden mij héél streng . Waar man me veel te makkelijk vindt. Ik weet het gewoon even niet. Dus ik gooi het hier neer. In de hoop op ervaringen en meedenken.
En ik las hier altijd van, volgens mij, Andersom: met een goed plan mag alles. En daar ben ik ook erg van. Maar dan wil ik wel dat die basis: zeggen waar je bent, je aan je planning houden, laten weten als er iets wijzigt, op orde is. (Voor een 13 jarige is dat uiteraard strenger dan voor een 16 jarige)
Alle reacties Link kopieren
Ranveig schreef:
15-05-2019 14:18
Ik dus ook niet. Maar wederom commentaar van vriendinnen als we het hierover hebben, want wij dronken immers ook toen we 14 waren, dus wat is het probleem als mijn dochter op haar 15e gaat drinken?

Sorry, maar dat is ook best kortzichtig van je vriendinnen.
Wat we vroeger deden is geen vrijbrief om hetzelfde oké te vinden voor je eigen kinderen.
Inmiddels weet je beter, ben je wijzer en zijn we beter geïnformeerd over de gevolgen.
Hier is nix 18 gewoon de regel en nee ik ben niet naïef, maa die drempel blijf ik opwerpen naast er regelmatig over te blijven praten om ze ( hopelijk ) een stukje inzicht en bewustwording te geven.
Ranveig schreef:
15-05-2019 14:14
Ik vind het ook ingewikkeld omdat vriendinnen bijvoorbeeld kijken naar hun eigen puberteit en mij dan heel streng vinden. Ik was laatst boos op kind, ze ging met een vriendin naar een bevrijdingsfeestje. Dat was al een ding, maar om de hoek, op loopafstand en wij zouden zelf ook nog gaan. Dus ze mocht. Tijden afgesproken dat ze thuis kwam enz.

Toen wij daar zelf waren zocht ik haar , normaal gingen we elk jaar samen. Maar ik kon haar niet vinden (geen groot officieel festival maar genoeg mensen om elkaar niet direct te spotten). Ik appte haar, met in gedachten dat ik de dames wat muntjes zou geven voor een ijsje of drankje, maar kreeg een uur later een app terug dat ze daar niet meer was maar met een vriendin de stad was in gefietst, kleren passen.

Ik was boos. Niet omdat ze niet naar de stad mag (al vind ik loos kleren passen zonder geld op zak een doelloze bezigheid die ik niet aanmoedig) maar wel omdat we afspraken hadden en ze zonder dit te overleggen of melden had gewijzigd. Ze had een week gezeurd over dit festival.

Vriendinnen vonden me extreem streng, met 13 gingen zij al naar de kroeg, hun ouders wisten nooit waar ze waren en met hen is het ook goedgekomen, dat werk. Ik twijfel dan aan mezelf... mijn ouders wisten ook heel veel niet en dat vind ik achteraf echt slordig en onverantwoord. Op je 14e coke aangeboden krijgen, dat werk.
Maar goed, vriendinnen zijn 35+ en kinderloos.

Niet dat ik dochter straf heb gegeven, ik heb uitgelegd waarom dit belangrijk was in mijn ogen en afspraken gemaakt voor een volgende keer. Maar ik twijfel dan toch of ik er teveel bovenop zit en of het normaal is dat ik denk dat ze ergens is en dat ze ergens anders is?

Ik wil ook gewoon weten waar mijn 13 jarige uithangt eigenlijk.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het ook losstaan van wat je zelf vroeger mocht. Je kan daar ook gewoon wel andere ideeën over hebben dan je ouders vroeger, al deed je al die dingen die je kind nu niet mocht zelf wel. Het kan niet zo zijn dat je als puber al het recht om je eigen regels te stellen hebt verspeeld.

Wat betreft alcohol, tja, dat was vroeger anders, dat heet voortschrijdend inzicht.
Als ik zie hoe enorm veel er gezopen werd tijdens schooltripjes in 4 en 5 vwo, dat zou nu totaal niet meer kunnen. Tijden veranderen gewoon.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren
Ranveig schreef:
15-05-2019 13:03
Dat denk ik ook.

Geen eetproblematiek overigens hoor. Huisarts ging daar ook al op los bij dit verhaal :)
Sinds de huisarts haar het verband tussen goed eten en hoe je je voelt heeft uitgelegd eet ze stukken beter. Ze at nooit niet, maar ze at de verkeerde dingen. Ondergewicht hoort ook een beetje bij haar, had vader ook tot half in de 20, en ons andere kind ook. En die eet als een bootwerker.
Ik dacht ook niet perse aan eetproblemen (hoewel dat ook zou kunnen) maar wel aan teveel van zichzelf vragen. Herkenbaar namelijk en ik ben ook mager :$

Ik vind het goed van je dat je dingen wilt zien. Staat je dochter open voor een gesprek met iemand buiten huis/school? Denk dat dat best verhelderend zou kunnen zijn.
Misschien is het verband tussen leren (en wat is leren eigenlijk?) en resultaat ook nog niet helemaal helder?
Het is zoals het is
Ranveig schreef:
15-05-2019 14:22
En ik las hier altijd van, volgens mij, Andersom: met een goed plan mag alles. En daar ben ik ook erg van. Maar dan wil ik wel dat die basis: zeggen waar je bent, je aan je planning houden, laten weten als er iets wijzigt, op orde is. (Voor een 13 jarige is dat uiteraard strenger dan voor een 16 jarige)

Klopt, dat is mijn uitspraak.

Geldt hier nog steeds ook al zijn ze 21, 19 en 16. Ze zijn erg onder de indruk geweest van de verdwijning van Anne Faber en zagen het nut er van in. Dat ouders of anderen weten waar je kunt/moet beginnen met zoeken als je onverhoopt vermist raakt.
Ben jij, zelfde avatar met nieuwe naam?
Star² schreef:
15-05-2019 14:07
Ik groei liever niet mee in drank en drugs.
Wie wel?
Ik bedoel te zeggen dat ze niet ineens drank en drugs gaan gebruiken. Zoiets gaat geleidelijk(als het al gebeurt) en hopelijk ben je er dan op tijd bij.
Maar het is nou niet bepaald het eerste waar ik nu aan denk als ik aan mijn pubers denk.
Orișa schreef:
15-05-2019 14:09
Ik zou ook niet weten wat er eens te worden is over het feit dat ik de puberteit na 13 echt wel zwaarder vond worden.
Je blijft nogal hangen in je eigen kadertje. Ik heb het nu al een paar keer uitgelegd.
Toen ik 14 was, kochten onze ouders (van vriendinnen en van mij) alcohol voor ons voor feestjes en mochten veel klasgenoten gewoon roken aan de keukentafel, lekker gezellig. Naar de disco tot 5 uur 's ochtends was vaak ook niet echt een probleem. Hartstikke leuk allemaal, maar niet per se wat ik wenselijk vind.
Alle reacties Link kopieren
Ranveig schreef:
15-05-2019 14:06
Dat is een bijzonder goede. We hebben dat alleen mondeling gedaan. Zij had een lijst gemaakt met woordjes en wij hebben die overhoord. Ik hoop die toets tijdens het gesprek met mentor in te zien. Dan weet ik waar het mis ging, want dochter heeft ook geen idee
Dit vind ik best gek, maar ook wel een opening naar de oplossing.

Wat wil je dochter zelf eigenlijk voor hulp ontvangen?

Je schreef volgens mij ergens dat je binnenkort een gesprek op school hebt. Ik zou daar vooral vragen waar jij de planning in kunt zien en daarmee aan de slag gaan.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren
Dochter had hier eerst niet door dat ze op its learning, de elektroninsche leeromgeving van haar school, kon vinden wat ze moest leren. En dat daar oefentoetsen staan en extra oefenstof en alle uitwerkingen. En dat ze dus niet alleen de woordjes voor Frans moest leren, maar ook de grammatica en welke oefeningen uit het werkboek belangrijk waren en welke teksten ze goed moest doornemen. Stond er ook nog welke woorden ze alleen F-N hoefde te kennen. Toen ze dat door had schoten haar cijfers omhoog. Dat heeft ze wel moeten vragen, op mijn aandringen, want eerst was de reactie natuurlijk:Maar ik heb goed geleerd.

Verder snap ik niet zo goed waarom de basisschool een havo/vwo advies geeft en vervolgens zegt dat ze gymnasium makkelijk aan kan. Want dat past niet helemaal.
gatinmijnsok wijzigde dit bericht op 15-05-2019 15:34
0.06% gewijzigd
Tormenta¿ schreef:
15-05-2019 14:57
Je blijft nogal hangen in je eigen kadertje. Ik heb het nu al een paar keer uitgelegd.
Grappig dat nou net jij dat zegt.
Andersom schreef:
15-05-2019 14:48
Ben jij, zelfde avatar met nieuwe naam?
Zeker :)
Gatinmijnsok schreef:
15-05-2019 15:33
Dochter had hier eerst niet door dat ze op its learning, de elektroninsche leeromgeving van haar school, kon vinden wat ze moest leren. En dat daar oefentoetsen staan en extra oefenstof en alle uitwerkingen. En dat ze dus niet alleen de woordjes voor Frans moest leren, maar ook de grammatica en welke oefeningen uit het werkboek belangrijk waren en welke teksten ze goed moest doornemen. Stond er ook nog welke woorden ze alleen F-N hoefde te kennen. Toen ze dat door had schoten haar cijfers omhoog. Dat heeft ze wel moeten vragen, op mijn aandringen, want eerst was de reactie natuurlijk:Maar ik heb goed geleerd.

Verder snap ik niet zo goed waarom de basisschool een havo/vwo advies geeft en vervolgens zegt dat ze gymnasium makkelijk aan kan. Want dat past niet helemaal.
Nou ja, het voorlopig advies was havo/vwo in groep 7. Met daarbij de opmerking dat ze haar rekenen wat moest bijspijkeren. Omdat ze voor de andere onderdelen ruim vwo niveau had en rekenen op havo niveau en ze dus prima vwo zou kunnen doen. Dat havo niveau werd door school verklaard als: daar heeft ze ook nog nooit enige moeite in gestoken, als ze dat gaat doen gaat het omhoog. En dat was dus ook zo. In groep 8 ging het eigenlijk alleen over deze school en of dat haalbaar zou zijn
Orișa schreef:
15-05-2019 15:34
Grappig dat nou net jij dat zegt.
Jij mag het laatste woord. Geen probleem.
Gesprek is inmiddels geweest :) ik zat daar vanmorgen mee in mijn hoofd dus vandaar dat topic.

Mentor heeft er nog steeds vertrouwen in. Er moet wel nog flink aan getrokken worden, maar hij prijst het doorzettingsvermogen van dochter (ben ik met hem eens) en ziet verbetering. Nog geen stralende voldoendes, maar wel hogere cijfers dan eerst en meer aandacht in de klas.

Planning gaan we nog iets concreter bovenop zitten en meekijken. Dat lage cijfer voor die toets bleek een ándere toets te zijn dan die waar ze zo hard voor geleerd had, daar bleek ze een 5,3 voor gehaald te hebben en dat is eigenlijk heel prima (als je bedenkt dat ze de helft van de woordjes maar matig geleerd had door slechte planning, dan haalt ze met goede planning gewoon een voldoende).
Mentor gaat met haar kijken wat er mis gaat bij vertaaltoetsen (Latijn) want als ze die thuis maakt maakt ze ze goed, op school krijgt ze een 1,5. Hij vond het wel verklaarbaar.

Uitgesproken dat het hem vooral zit in de extra vertaalslag die op gym van je gevraagd wordt. Dat is ofwel iets wat ze niet gewend is en moet leren ofwel haar hersens zijn nog niet zover ontwikkeld dat ze dit kan, of het niveau is gewoon te hoog gegrepen. De komende weken gaat mentor dit met haar onderzoeken en wij thuis begeleiden met plannen en leren.

Ondertussen gaan we haar ook aanmelden voor klas 2 havo/vwo op andere scholen. Dit omdat we anders maar keus hebben uit 1 school die samenwerkt met deze school, andere scholen mogen weigeren als er te weinig plek is. (Toch een soort wachtlijst dus). En die school heeft niet onze voorkeur. Dus het blijft spannend.

Dochter is er nuchter onder. Ik vroeg haar of ze het heel jammer zou vinden als ze van school moest, en haar reactie was ‘nou, dat komt niet écht uit de lucht vallen he?’ :P
Aaah fijn joh! Verstandige dochter heb je. Dat komt echt wel goed.
Alle reacties Link kopieren
Fijn dat de mentor er nog vertrouwen in heeft én dat zij het accepteert als ze toch naar een andere school moet, dat zijn in elk geval twee slagen om de arm.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren
Als ik een onvoldoende haalde maar zichtbaar niks aan leerwerk had gedaan,werd mijn pc en mijn mogelijkheid tot msnnen afgenomen. Ook moest ik in de avond onder toezicht huiswerk maken, en werd dat nog doorgekeken. Net zo lang tot mijn cijfers beter werden.

Ik kan je zeggen dat ik daarna heel hard ging werken.
Alle reacties Link kopieren
Heel stom misschien maar een soort het zelfde verhaal hier met mijn nichtje.
Thuis al het leerstof kennen maar regelmatig ruime onvoldoendes (1 tm 4).
Uiteindelijk is gebleken dat er veel op het digibord werd gepresenteerd ook toetsvragen, huiswerkantwoorden (zelf nakijken) en welk huiswerk er gemaakt moest worden. Maar als zij met haar vriendinnen achter in de klas zat kon zij het bord niet lezen! Uit schaamte en omdat zij geen bril wilde, zei ze tegen niemand iets.
Als andere druk bezig waren met wat er op het bord stond, zat zij te klooien met haar telefoon.
Einde van de dag was ze vaak moe en hoofdpijn. En was haar concentratie nog minder.
Lenzen zijn uiteindelijk de oplossing geweest.

Hopelijk is het zoiets stoms als bij mijn nichtje...
Vecernice schreef:
15-05-2019 16:00
Als ik een onvoldoende haalde maar zichtbaar niks aan leerwerk had gedaan,werd mijn pc en mijn mogelijkheid tot msnnen afgenomen. Ook moest ik in de avond onder toezicht huiswerk maken, en werd dat nog doorgekeken. Net zo lang tot mijn cijfers beter werden.

Ik kan je zeggen dat ik daarna heel hard ging werken.

En ging je toen leren omdat je de leerstof echt wilde leren en inzag waarvoor je het moest leren of omdat je geen zin had in straf?
Alle reacties Link kopieren
Andersom schreef:
15-05-2019 16:06
En ging je toen leren omdat je de leerstof echt wilde leren en inzag waarvoor je het moest leren of omdat je geen zin had in straf?
Alsof pubers intrinsiek gemotiveerd zijn. Ik haatte deze vakken, maar wilde geen straf. Plus dat blijven zitten zou betekenen dat ik niet met mijn vriendinnen in de klas zat volgend jaar.
Dat is misschien ook nog wel iets. Kinderen zijn veel eerder bereid iets te leren als ze weten waarom ze het leren, wat ze er uiteindelijk mee kunnen, of wat ze er mee kunnen compenseren.

Toen onze middelste eindelijk wist wat hij na de havo wilde, wat jij er voor nodig had kon hij het leren beter opbrengen. En zelfs de dikke onvoldoende voor een vak dat hij wilde laten vallen kon hij ophalen tot een kleine onvoldoende zodat hij wel over kon.
Vecernice schreef:
15-05-2019 16:09
Alsof pubers intrinsiek gemotiveerd zijn. Ik haatte deze vakken, maar wilde geen straf. Plus dat blijven zitten zou betekenen dat ik niet met mijn vriendinnen in de klas zat volgend jaar.

Tuurlijk zijn er wel intrinsiek gemotiveerde pubers. Tenminste de mijne wel. Het duurde even maar toen het zo ver was, was het zo veel makkelijker, want daardoor hoefde ik als ouder niet te monitoren en te handhaven.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven