Kinderen
alle pijlers
bewust geen kinderen
zondag 4 november 2007 om 16:59
Hoi,
Ik ben 32 jaar ik wil bewust geen kinderen. Ik wil en durf de verantwoordelijkheid voor kinderen niet te nemen. In mijn omgeving hebben we veel vrienden met kinderen. Allemaal super leuk en gezellig als ze bij ons zijn zal ik ze ook zo veel mogelijk verwennen. Ik vind kinderen leuk. In mijn omgeving heb ik eigenlijk geen mensen die bewust geen kinderen willen. Vandaar dat ik deze topic heb geopend om te kijken hoe andere mensen hier mee omgaan die bewust geen kinderen willen.
Ik ben 32 jaar ik wil bewust geen kinderen. Ik wil en durf de verantwoordelijkheid voor kinderen niet te nemen. In mijn omgeving hebben we veel vrienden met kinderen. Allemaal super leuk en gezellig als ze bij ons zijn zal ik ze ook zo veel mogelijk verwennen. Ik vind kinderen leuk. In mijn omgeving heb ik eigenlijk geen mensen die bewust geen kinderen willen. Vandaar dat ik deze topic heb geopend om te kijken hoe andere mensen hier mee omgaan die bewust geen kinderen willen.
zaterdag 15 maart 2008 om 11:02
quote:korenwolf schreef op 15 maart 2008 @ 10:15:
En dat verwachten dat vrouwen met kinderen zich maar aanpassen, dat is echt lulkoek. De hele irritatie begint juist, omdat het aanpassen één kant op gaat.Da's inderdaad iets wat er in kan sluipen als je je niet bewust bent/blijft van hoe kinderen de dag kunnen "regeren". Als ouder ben je (ik althans) nogal gewend om je aan te passen aan het ritme, noden en de mogelijkheden en onmogelijkheden van je kroost, dat je daar soms even je best voor moet doen om van los te komen (of in elk geval over te overleggen) wanneer je met kinderloos gezelschap, of met mensen met kinderen van een andere leeftijd, optrekt.
En dat verwachten dat vrouwen met kinderen zich maar aanpassen, dat is echt lulkoek. De hele irritatie begint juist, omdat het aanpassen één kant op gaat.Da's inderdaad iets wat er in kan sluipen als je je niet bewust bent/blijft van hoe kinderen de dag kunnen "regeren". Als ouder ben je (ik althans) nogal gewend om je aan te passen aan het ritme, noden en de mogelijkheden en onmogelijkheden van je kroost, dat je daar soms even je best voor moet doen om van los te komen (of in elk geval over te overleggen) wanneer je met kinderloos gezelschap, of met mensen met kinderen van een andere leeftijd, optrekt.
zaterdag 15 maart 2008 om 11:06
Precies, Loomii.
Ik maakte een keer per ongeluk de opmerking tegen een moeder van een vierjarige, dat ik best moe was na een dag met dat kind te hebben opgetrokken. Helemaal verkeerd! Kind was juist zo lief geweest!
Ja, hartstikke lief, maar dat bedoelde ik helemaal niet... ik was gewoon moe, omdat ik het niet gewend bent om non-stop de verantwoordelijkheid voor een extra persoon te hebben.
Ik maakte een keer per ongeluk de opmerking tegen een moeder van een vierjarige, dat ik best moe was na een dag met dat kind te hebben opgetrokken. Helemaal verkeerd! Kind was juist zo lief geweest!
Ja, hartstikke lief, maar dat bedoelde ik helemaal niet... ik was gewoon moe, omdat ik het niet gewend bent om non-stop de verantwoordelijkheid voor een extra persoon te hebben.
zaterdag 15 maart 2008 om 11:19
Ik heb een keer met ex, toen we zelf nog geen kinderen hadden, twee volle dagen en de nacht ertussen op twee neefjes gepast. Nou echt, ik was compleet overleden. Ik had werkelijk geen idee dat alles mét kinderen drie keer zo lang duurt, dat je je aandacht bij de kinderen moet hebben dus van de rest maar de helft meekrijgt en was bekaf van de constante alarmfase rood (we hadden oa bedacht dat een rondvaart leuk zou zijn. Wisten wij veel... Ze verveelden zich na tien minuten al en gingen toen met hun 3 en 4 jaar oud suicidaal zitten doen door over de reling van de boot te gaan hangen enzo).
Door dat soort ervaringen ben ik me wel bewust van hoe heftig het kan zijn voor hen die zijn gezegend met geen kinderen, om te maken te hebben met de kinderen van hen die zijn gezegend met wel kinderen.
Door dat soort ervaringen ben ik me wel bewust van hoe heftig het kan zijn voor hen die zijn gezegend met geen kinderen, om te maken te hebben met de kinderen van hen die zijn gezegend met wel kinderen.
zaterdag 15 maart 2008 om 12:20
Ha ja, wij waren laatst bij vrienden te eten en voordat wij aan tafel gingen aten de kinderen, terwijl wij wat borrelden. Allemaal heel gezellig en prima, maar toen de kinderen uiteindleijk naar bed gingen, was ik doodop en toen was het pas 20 uur. Voor mijn gevoel was het al bijna middernacht. Gewoon omdat je het niet gewend bent.
Wees blij!
zaterdag 15 maart 2008 om 12:31
Ik heb ook bewusst ervoor gekozen geen kinderen te hebben omdat ik de tijd liever voor mezelf heb en wil kunnen doen wat ik wil en wanneer.Ik heb geen zin om minder te gaan werken of zelf te gaan stoppen met werken.Maar al dat neemt niet weg dat ik gek ben op kinderen,heb ''ABSOLUUT GEEN HEKEL AN KINDEREN''.Ik ben er blij met mijn neefjes en nichtjes en ook best bereid om op te passen want heb ook ervaring met kinderen en weet goed ermee om te gaan omdat ik me ook in ze in kan leven.Kom tenslotte ook uit een gezin met 6 kinderen.
Mensen verbasen zich soms over mijn keuze omdat ze ''JUIST VAN MIJ'' hebben verwacht dat ik veel kinderen zou krijgen omdat ik uit een groot gezin kom en goed met kids om kan gaan.Het is en blijft mijn persoonlijke keuze.Mijn vriend staat helemaal achter mij.Het rare is dat ik af en toe bij colega's mijn keuze moet gaan verdedigen.Ik vraag toch ook niet aan hun waarom zij wel kids willen.Een colega zei zelf dat ze het niet begreep.Een andere zei dat mensen met kinderen een groter risico lopen later eenzam te worden...maar wie zegt dat dan?Er zijn ook mensen wiens kinderen nooit langs komen of omdat ze b.v.ruzie hebben.Verder heb ik een groote familie zowel in Nederland,Duitsland,Denemarken en Canada,neefjes en nichtjes en vrienden etc...Mijn neefjes en nichtjes zullen later ook kinderen krijgen neem ik aan en dan ben ik een soort van oma.Niets mis me lijkt mij!Iedereen zijn persoonlijke keuze! Me lonely and unhappy?I don't think so.Ik ga me niet meer verontschuldigen voor mijn keuze.Dat heb ik al zo vaak gedaan en me schuldig en egoistisch gevoelt.Nu niet meer!
Nogmals,ik hou ontzettend van kinderen en leef altijd met mensen mee die zwanger zijn.Dat wil dus niet zeggen dat ik ze verplicht moet krijgen als bewijs.En dat ik goed met kinderen omga zegt al genoeg dat ik ze erg leuk vind.
Mensen verbasen zich soms over mijn keuze omdat ze ''JUIST VAN MIJ'' hebben verwacht dat ik veel kinderen zou krijgen omdat ik uit een groot gezin kom en goed met kids om kan gaan.Het is en blijft mijn persoonlijke keuze.Mijn vriend staat helemaal achter mij.Het rare is dat ik af en toe bij colega's mijn keuze moet gaan verdedigen.Ik vraag toch ook niet aan hun waarom zij wel kids willen.Een colega zei zelf dat ze het niet begreep.Een andere zei dat mensen met kinderen een groter risico lopen later eenzam te worden...maar wie zegt dat dan?Er zijn ook mensen wiens kinderen nooit langs komen of omdat ze b.v.ruzie hebben.Verder heb ik een groote familie zowel in Nederland,Duitsland,Denemarken en Canada,neefjes en nichtjes en vrienden etc...Mijn neefjes en nichtjes zullen later ook kinderen krijgen neem ik aan en dan ben ik een soort van oma.Niets mis me lijkt mij!Iedereen zijn persoonlijke keuze! Me lonely and unhappy?I don't think so.Ik ga me niet meer verontschuldigen voor mijn keuze.Dat heb ik al zo vaak gedaan en me schuldig en egoistisch gevoelt.Nu niet meer!
Nogmals,ik hou ontzettend van kinderen en leef altijd met mensen mee die zwanger zijn.Dat wil dus niet zeggen dat ik ze verplicht moet krijgen als bewijs.En dat ik goed met kinderen omga zegt al genoeg dat ik ze erg leuk vind.
zaterdag 15 maart 2008 om 12:31
Ook hier iemand die bewust geen kinderen heeft. Deels omdat het zo gelopen is maar meer en meer omdat ik er nu ook echt niet meer aan moet denken. Ik lees al een tijdje mee en herken echt heel erg veel van alles wat jullie schrijven. Het blijft een lastig fenomeen, mensen met en mensen zonder kinderen en daar een goede balans in vinden.
Gelukkig ben ik inmiddels in de situatie beland waarbij alle kinderen van vrienden uit de luiers zijn en naar school gaan. Dit maakt het allemaal al iets anders. De vriend(in)en hebben hierdoor ook weer wat meer 'vrije' tijd en ook het nieuwe is er wel vanaf. De grote wereld begint ook voor hen weer meer te bestaan uit meer dan alleen maar kinderen.
Wel heb ik laatst heel bewust de keus gemaakt en die ook medegedeeld aan vriend(in)en dat ik niet meer oppas (want ow..was zo handig..op zaterdagavond vragen we Ikke wel...die heeft toch geen partner die ze dan alleen thuis hoeft te laten zitten) en ook ga ik niet meer naar kinderverjaardagen. Ik vindt het niet leuk. Ik heb er niets aan. Het kind wil alleen maar een cadeautje en zal het verder ook een worst zijn of ik er wel of niet ben. Dit werd met wisselende gevoelens geaccepteerd maar volgens mij wel door iedereen gerespecteerd. Gelukkig heb ik hele lieve mensen om me heen denk ik dan
Gelukkig ben ik inmiddels in de situatie beland waarbij alle kinderen van vrienden uit de luiers zijn en naar school gaan. Dit maakt het allemaal al iets anders. De vriend(in)en hebben hierdoor ook weer wat meer 'vrije' tijd en ook het nieuwe is er wel vanaf. De grote wereld begint ook voor hen weer meer te bestaan uit meer dan alleen maar kinderen.
Wel heb ik laatst heel bewust de keus gemaakt en die ook medegedeeld aan vriend(in)en dat ik niet meer oppas (want ow..was zo handig..op zaterdagavond vragen we Ikke wel...die heeft toch geen partner die ze dan alleen thuis hoeft te laten zitten) en ook ga ik niet meer naar kinderverjaardagen. Ik vindt het niet leuk. Ik heb er niets aan. Het kind wil alleen maar een cadeautje en zal het verder ook een worst zijn of ik er wel of niet ben. Dit werd met wisselende gevoelens geaccepteerd maar volgens mij wel door iedereen gerespecteerd. Gelukkig heb ik hele lieve mensen om me heen denk ik dan
zaterdag 15 maart 2008 om 13:09
quote:korenwolf schreef op 15 maart 2008 @ 10:15:
[...]
Dat is duidelijk, je hebt er inderdaad niets van begrepen. Deze discussie begon omdat iemand zei ervan te balen dat al haar vriendinnen kinderen kregen. Gewoon, balen. Zoals je ook kunt balen als al je vriendinnen met hun man op de bank zitten terwijl jij in het weekend wilt stappen. Alleen: zodra het om kinderen gaat, mag je zoiets blijkbaar niet zeggen. Want dan val je moeders aan.
Susan zei het ook al, en jij zegt het weer: "moeders kunnen weinig goed doen."
Hoezo, het gaat er toch helemaal niet om wie wat goed of fout doet? Het gaat erom dat je steeds minder gemeen hebt met elkaar, en dat dat jammer is.
Dat "moeders" als groep allemaal bepaalde eigenschappen zouden hebben: dat lees ik dan weer nergens.
Wat betreft die vakanties: ik wil inderdaad wel eens met een vriendin op vakantie zonder haar man. Dat lijkt me vrij normaal. Ik ging vroeger altijd op vakantie met een stel vrijgezellen (ik nam zelf mijn partner natuurlijk ook niet mee.) Toen de een na de ander een vriend(in) kreeg, moesten die ineens ook mee. Daar baalde ik ook van - want die partners waren niet allemaal even makkelijk en die leuke vakantie zat ineens vol valkuilen. Maar goed, we gingen nog wel. Nu hebben die mensen allemaal kinderen, en gaan we NIET meer op vakantie. En dat is niet omdat ik die kinderen er niet bij wil hebben, of niet in de schoolvakanties wil, dat is omdat zij niet meer willen.
En dat verwachten dat vrouwen met kinderen zich maar aanpassen, dat is echt lulkoek. De hele irritatie begint juist, omdat het aanpassen één kant op gaat. En nee, dat geldt niet voor goede vriendinnen, maar voor minder goede vriendinnen helaas wel.
[...]
Kijk, van dit soort opmerkingen word ik echt schijtziek. En het is niet de eerste keer dat ik zoiets van een moeder te horen krijg, en ja, daar BAAL ik enorm van. Sterker nog, mijn afkeer van de moedermafia komt van dit soort opmerkingen, en niet van hun kinderen.
Ik vind de meeste kinderen hartstikke leuke mensen. Ik haal boeken en speelgoed voor ze in huis, ook voor de kinderen die ik niet zo leuk vind maar die er nou eenmaal bij horen, ik ga met ze naar de dierentuin en op vakantie, ik pas mijn dagindeling aan aan middagslaapjes en schooltijden, enzovoort.
Maar owee, als je eens begint over jouw kant van de zaak... dan ben je een kinderhater.Ik kan niet anders dan het met Qwertu eens zijn, als je goeie vriendinnen bent - echt goeie vriendinnen - dan gun je elkaar het beste en wat dat dan is, dat moet een ieder maar voor zichzelf uitmaken. Bovendien val je moeders niet aan maar vrouwen die wel de keuze voor een kind hebben gemaakt. Ik begrijp trouwens uberhaupt niet hoe je van zoiets positiefs als het krijgen van een kind kunt balen, maar goed: een beetje vriendschap moet daar gewoon tegen bestand zijn en het moet al helemaal niks uitmaken of een vriendin wel of geen kinderen heeft.
[...]
Dat is duidelijk, je hebt er inderdaad niets van begrepen. Deze discussie begon omdat iemand zei ervan te balen dat al haar vriendinnen kinderen kregen. Gewoon, balen. Zoals je ook kunt balen als al je vriendinnen met hun man op de bank zitten terwijl jij in het weekend wilt stappen. Alleen: zodra het om kinderen gaat, mag je zoiets blijkbaar niet zeggen. Want dan val je moeders aan.
Susan zei het ook al, en jij zegt het weer: "moeders kunnen weinig goed doen."
Hoezo, het gaat er toch helemaal niet om wie wat goed of fout doet? Het gaat erom dat je steeds minder gemeen hebt met elkaar, en dat dat jammer is.
Dat "moeders" als groep allemaal bepaalde eigenschappen zouden hebben: dat lees ik dan weer nergens.
Wat betreft die vakanties: ik wil inderdaad wel eens met een vriendin op vakantie zonder haar man. Dat lijkt me vrij normaal. Ik ging vroeger altijd op vakantie met een stel vrijgezellen (ik nam zelf mijn partner natuurlijk ook niet mee.) Toen de een na de ander een vriend(in) kreeg, moesten die ineens ook mee. Daar baalde ik ook van - want die partners waren niet allemaal even makkelijk en die leuke vakantie zat ineens vol valkuilen. Maar goed, we gingen nog wel. Nu hebben die mensen allemaal kinderen, en gaan we NIET meer op vakantie. En dat is niet omdat ik die kinderen er niet bij wil hebben, of niet in de schoolvakanties wil, dat is omdat zij niet meer willen.
En dat verwachten dat vrouwen met kinderen zich maar aanpassen, dat is echt lulkoek. De hele irritatie begint juist, omdat het aanpassen één kant op gaat. En nee, dat geldt niet voor goede vriendinnen, maar voor minder goede vriendinnen helaas wel.
[...]
Kijk, van dit soort opmerkingen word ik echt schijtziek. En het is niet de eerste keer dat ik zoiets van een moeder te horen krijg, en ja, daar BAAL ik enorm van. Sterker nog, mijn afkeer van de moedermafia komt van dit soort opmerkingen, en niet van hun kinderen.
Ik vind de meeste kinderen hartstikke leuke mensen. Ik haal boeken en speelgoed voor ze in huis, ook voor de kinderen die ik niet zo leuk vind maar die er nou eenmaal bij horen, ik ga met ze naar de dierentuin en op vakantie, ik pas mijn dagindeling aan aan middagslaapjes en schooltijden, enzovoort.
Maar owee, als je eens begint over jouw kant van de zaak... dan ben je een kinderhater.Ik kan niet anders dan het met Qwertu eens zijn, als je goeie vriendinnen bent - echt goeie vriendinnen - dan gun je elkaar het beste en wat dat dan is, dat moet een ieder maar voor zichzelf uitmaken. Bovendien val je moeders niet aan maar vrouwen die wel de keuze voor een kind hebben gemaakt. Ik begrijp trouwens uberhaupt niet hoe je van zoiets positiefs als het krijgen van een kind kunt balen, maar goed: een beetje vriendschap moet daar gewoon tegen bestand zijn en het moet al helemaal niks uitmaken of een vriendin wel of geen kinderen heeft.
zaterdag 15 maart 2008 om 13:23
Qwertu, jij bent volgens mij nooit 'één van ons' geweest. Tussen (nog) geen kinderen hebben of heel waarschijnlijk geen kinderen kunnen krijgen en bewust kindvrij zijn zit een wereld van verschil.
Jij ziet enorme verontwaardiging en boosheid, je hebt over kinderhaters en slechte vriendinnen, terwijl dat voor het gros van de kindvrijen hier helemaal niet zo werkt. Het lijkt wel of je zo ontzettend op je pik bent getrapt door het feit dat niet iedereen kinderen wil en / of dat kindvrijen het gewoon niet altijd leuk vinden dat de hele wereld om kids draait, dat je niet eens meer kunt lezen wat er nu werkelijk staat.
Of is dat toch de beruchte hersenverweking van jonge moeders?
Jij ziet enorme verontwaardiging en boosheid, je hebt over kinderhaters en slechte vriendinnen, terwijl dat voor het gros van de kindvrijen hier helemaal niet zo werkt. Het lijkt wel of je zo ontzettend op je pik bent getrapt door het feit dat niet iedereen kinderen wil en / of dat kindvrijen het gewoon niet altijd leuk vinden dat de hele wereld om kids draait, dat je niet eens meer kunt lezen wat er nu werkelijk staat.
Of is dat toch de beruchte hersenverweking van jonge moeders?
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 15 maart 2008 om 13:27
T, jij hébt toch een kindvrije vriendin? En jullie kunnen elkaar toch af en toe eens lekker afkatten om de gemaakte keuzes? Wat is daar zo anders aan dan? Waarom stel je het niet zelf willen hebben van kids en het niet altijd even leuk vinden van de kids van je vriendin op 1 lijn met geen respect hebben voor of het niet gunnen van?
En wat maakt nu dat ik wél moet snappen (en het echt nog wel begrijp ook) dat het hebben van kids heel positief volgens jou heel positief is maar dat jij niet wilt snappen dat het voor mij anders voelt?
En wat maakt nu dat ik wél moet snappen (en het echt nog wel begrijp ook) dat het hebben van kids heel positief volgens jou heel positief is maar dat jij niet wilt snappen dat het voor mij anders voelt?
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 15 maart 2008 om 13:46
quote:Zuss schreef op 15 maart 2008 @ 13:27:
T, jij hébt toch een kindvrije vriendin? En jullie kunnen elkaar toch af en toe eens lekker afkatten om de gemaakte keuzes? Wat is daar zo anders aan dan? Waarom stel je het niet zelf willen hebben van kids en het niet altijd even leuk vinden van de kids van je vriendin op 1 lijn met geen respect hebben voor of het niet gunnen van?
En wat maakt nu dat ik wél moet snappen (en het echt nog wel begrijp ook) dat het hebben van kids heel positief volgens jou heel positief is maar dat jij niet wilt snappen dat het voor mij anders voelt?reageer ik zo eventje op; ben dochter aan het voederen.
T, jij hébt toch een kindvrije vriendin? En jullie kunnen elkaar toch af en toe eens lekker afkatten om de gemaakte keuzes? Wat is daar zo anders aan dan? Waarom stel je het niet zelf willen hebben van kids en het niet altijd even leuk vinden van de kids van je vriendin op 1 lijn met geen respect hebben voor of het niet gunnen van?
En wat maakt nu dat ik wél moet snappen (en het echt nog wel begrijp ook) dat het hebben van kids heel positief volgens jou heel positief is maar dat jij niet wilt snappen dat het voor mij anders voelt?reageer ik zo eventje op; ben dochter aan het voederen.
zaterdag 15 maart 2008 om 14:07
quote:Zuss schreef op 15 maart 2008 @ 13:27:
T, jij hébt toch een kindvrije vriendin? En jullie kunnen elkaar toch af en toe eens lekker afkatten om de gemaakte keuzes? Wat is daar zo anders aan dan? Waarom stel je het niet zelf willen hebben van kids en het niet altijd even leuk vinden van de kids van je vriendin op 1 lijn met geen respect hebben voor of het niet gunnen van?
En wat maakt nu dat ik wél moet snappen (en het echt nog wel begrijp ook) dat het hebben van kids heel positief volgens jou heel positief is maar dat jij niet wilt snappen dat het voor mij anders voelt?Nee zo bedoel ik het niet. Dat iemand niet voor kinderen kiest, kan ik op zich wel inkomen. Wat ik eigenlijk bedoelde is dat, indien de keuze voor het krijgen van een kind een vriendschap dusdanig onder druk zet dat er een onoverbrugbare kloof ontstaat, dat die vriendschap dan voor mij niet hoeft. Kijk, ik snap heel goed dat een kindvrije niet zit te wachten op verhalen over kinderen en poepluiers en alles wat daarmee gerelateerd is, maar ik zou als moeder door een kindvrije vriendin niet afgerekend willen worden op de keuze die ik heb gemaakt. Ik denk ook niet dat je zo'n levensbepalende keuze kunt vergelijken met een vakantie of een keer geen zin hebben in een avond stappen en ik heb het al eerder gezegd: of je nu wel of geen kinderen krijgt dat moet er eigenlijk niet toe doen.
T, jij hébt toch een kindvrije vriendin? En jullie kunnen elkaar toch af en toe eens lekker afkatten om de gemaakte keuzes? Wat is daar zo anders aan dan? Waarom stel je het niet zelf willen hebben van kids en het niet altijd even leuk vinden van de kids van je vriendin op 1 lijn met geen respect hebben voor of het niet gunnen van?
En wat maakt nu dat ik wél moet snappen (en het echt nog wel begrijp ook) dat het hebben van kids heel positief volgens jou heel positief is maar dat jij niet wilt snappen dat het voor mij anders voelt?Nee zo bedoel ik het niet. Dat iemand niet voor kinderen kiest, kan ik op zich wel inkomen. Wat ik eigenlijk bedoelde is dat, indien de keuze voor het krijgen van een kind een vriendschap dusdanig onder druk zet dat er een onoverbrugbare kloof ontstaat, dat die vriendschap dan voor mij niet hoeft. Kijk, ik snap heel goed dat een kindvrije niet zit te wachten op verhalen over kinderen en poepluiers en alles wat daarmee gerelateerd is, maar ik zou als moeder door een kindvrije vriendin niet afgerekend willen worden op de keuze die ik heb gemaakt. Ik denk ook niet dat je zo'n levensbepalende keuze kunt vergelijken met een vakantie of een keer geen zin hebben in een avond stappen en ik heb het al eerder gezegd: of je nu wel of geen kinderen krijgt dat moet er eigenlijk niet toe doen.
zaterdag 15 maart 2008 om 14:15
quote:qwertu schreef op 15 maart 2008 @ 13:35:
[...]
Zo, over overtrokken onjuiste veronderstellingen gesproken...
Nou mag jij mij vertellen wat er zo onjuist aan is.
Jij hebt je naar mijn weten hier op het forum nooit uitgesproken als bewust kindvrij. Dat een zwangerschap voor jou niet vanzelfsprekend is (was?) en dat je je daarbij hebt neergelegd is heel iets anders dan geen kinderen wíllen.
Ten 2e heb ik in mijn post woorden gebruikt die jij in je voorgaande post hebt genoemd. Ik heb je dus geen woorden in je mond gelegd.
[...]
Zo, over overtrokken onjuiste veronderstellingen gesproken...
Nou mag jij mij vertellen wat er zo onjuist aan is.
Jij hebt je naar mijn weten hier op het forum nooit uitgesproken als bewust kindvrij. Dat een zwangerschap voor jou niet vanzelfsprekend is (was?) en dat je je daarbij hebt neergelegd is heel iets anders dan geen kinderen wíllen.
Ten 2e heb ik in mijn post woorden gebruikt die jij in je voorgaande post hebt genoemd. Ik heb je dus geen woorden in je mond gelegd.
anoniem_37707 wijzigde dit bericht op 15-03-2008 22:29
Reden: cursief is er later bijgezet
Reden: cursief is er later bijgezet
% gewijzigd
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 15 maart 2008 om 14:18
quote:traincha2 schreef op 15 maart 2008 @ 14:07:
[...]
Nee zo bedoel ik het niet. Dat iemand niet voor kinderen kiest, kan ik op zich wel inkomen. Wat ik eigenlijk bedoelde is dat, indien de keuze voor het krijgen van een kind een vriendschap dusdanig onder druk zet dat er een onoverbrugbare kloof ontstaat, dat die vriendschap dan voor mij niet hoeft. Kijk, ik snap heel goed dat een kindvrije niet zit te wachten op verhalen over kinderen en poepluiers en alles wat daarmee gerelateerd is, maar ik zou als moeder door een kindvrije vriendin niet afgerekend willen worden op de keuze die ik heb gemaakt. Ik denk ook niet dat je zo'n levensbepalende keuze kunt vergelijken met een vakantie of een keer geen zin hebben in een avond stappen en ik heb het al eerder gezegd: of je nu wel of geen kinderen krijgt dat moet er eigenlijk niet toe doen.
Ben het wat dit betreft helemaal met je eens, volgens mij zeggen alle kindvrijen hier eigenlijk hetzelfde.
Gewoon eens balen van het feit dat je vriendschap is veranderd, is niet meteen afrekenen. En zolang dat begrip van beide kanten komt is er toch ook niks aan de hand?
[...]
Nee zo bedoel ik het niet. Dat iemand niet voor kinderen kiest, kan ik op zich wel inkomen. Wat ik eigenlijk bedoelde is dat, indien de keuze voor het krijgen van een kind een vriendschap dusdanig onder druk zet dat er een onoverbrugbare kloof ontstaat, dat die vriendschap dan voor mij niet hoeft. Kijk, ik snap heel goed dat een kindvrije niet zit te wachten op verhalen over kinderen en poepluiers en alles wat daarmee gerelateerd is, maar ik zou als moeder door een kindvrije vriendin niet afgerekend willen worden op de keuze die ik heb gemaakt. Ik denk ook niet dat je zo'n levensbepalende keuze kunt vergelijken met een vakantie of een keer geen zin hebben in een avond stappen en ik heb het al eerder gezegd: of je nu wel of geen kinderen krijgt dat moet er eigenlijk niet toe doen.
Ben het wat dit betreft helemaal met je eens, volgens mij zeggen alle kindvrijen hier eigenlijk hetzelfde.
Gewoon eens balen van het feit dat je vriendschap is veranderd, is niet meteen afrekenen. En zolang dat begrip van beide kanten komt is er toch ook niks aan de hand?
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 15 maart 2008 om 14:34
Dat snap ik ook wel, maar ik doelde meer op de "extremere" gevallen zeg maar. Bijv. vanaf het moment dat je meedeelt dat je zwanger bent al geconfronteerd worden met je kindvrije vriendin die het maar niet na kan laten te zeggen hoe fijn ze het heeft zonder kinderen en hoe stom je wel niet kunt zijn door te kiezen voor een kind (even gechargeerd). Volgens mij is het in de regel wel zo dat er begrip van beide kanten komt en zijn die extremere gevallen meer een uitzondering.
zaterdag 15 maart 2008 om 15:25
quote:qwertu schreef op 15 maart 2008 @ 13:07:
En toch herken ik me niet in de verontwaardiging, de boosheid, het ontzettende balen. Niet op gebied van kinderen, niet op gebied van werkende vriendinnen (want dat had óók impact op mijn leven: opeens gingen alle vriendinnen met wie ik door de weeks koffie kon drinken werken). Misschien ligt het wel aan mijn karakter hoor, dat ik gewoon minder van het balen en van de boosheid ben. Het kan me gewoon niet zo veel boeien: als het vandaag a is, is het vandaag a, als het morgen b is, ook goed, pas ik me aan aan b. Het is nou eenmaal niet zo dat ik de macht heb over andermans leven(skeuzes), dus ik zie er totaal het nut niet van in om daar zulke (sterke) negatieve gevoelens over te hebben.
Hebben we het nou over die ene dame die durfde te beweren dat ze baalde van haar vriendinnen met kinderen? Waar lees je nou toch die verontwaardiging, die boosheid en het ontzettende balen?
Ik onderschrijf de posting van Korenwolf volledig. Met de uitzondering dat ik geen boekjes, eten en drinken in huis haal voor de kinderen. Er komen nooit kinderen in ons huis. Ik zie daar serieus de lol niet van in. Een heel enkele keer komt de broer van mijn man even aanwippen met zijn kinderen. Dan krijgen ze een stuk chocola en thee. Ze kijken hun ogen uit naar de kunst die we in huis hebben, de grote vazen met bloemen en de beelden. En na een half uur worden ze onrustig en beginnen ze te lónken naar de kunst, grote vazen met bloemen en beelden en gaan ze weer weg.
En toch herken ik me niet in de verontwaardiging, de boosheid, het ontzettende balen. Niet op gebied van kinderen, niet op gebied van werkende vriendinnen (want dat had óók impact op mijn leven: opeens gingen alle vriendinnen met wie ik door de weeks koffie kon drinken werken). Misschien ligt het wel aan mijn karakter hoor, dat ik gewoon minder van het balen en van de boosheid ben. Het kan me gewoon niet zo veel boeien: als het vandaag a is, is het vandaag a, als het morgen b is, ook goed, pas ik me aan aan b. Het is nou eenmaal niet zo dat ik de macht heb over andermans leven(skeuzes), dus ik zie er totaal het nut niet van in om daar zulke (sterke) negatieve gevoelens over te hebben.
Hebben we het nou over die ene dame die durfde te beweren dat ze baalde van haar vriendinnen met kinderen? Waar lees je nou toch die verontwaardiging, die boosheid en het ontzettende balen?
Ik onderschrijf de posting van Korenwolf volledig. Met de uitzondering dat ik geen boekjes, eten en drinken in huis haal voor de kinderen. Er komen nooit kinderen in ons huis. Ik zie daar serieus de lol niet van in. Een heel enkele keer komt de broer van mijn man even aanwippen met zijn kinderen. Dan krijgen ze een stuk chocola en thee. Ze kijken hun ogen uit naar de kunst die we in huis hebben, de grote vazen met bloemen en de beelden. En na een half uur worden ze onrustig en beginnen ze te lónken naar de kunst, grote vazen met bloemen en beelden en gaan ze weer weg.
zaterdag 15 maart 2008 om 15:32
quote:traincha2 schreef op 15 maart 2008 @ 14:07:
[...]
Nee zo bedoel ik het niet. Dat iemand niet voor kinderen kiest, kan ik op zich wel inkomen. Wat ik eigenlijk bedoelde is dat, indien de keuze voor het krijgen van een kind een vriendschap dusdanig onder druk zet dat er een onoverbrugbare kloof ontstaat, dat die vriendschap dan voor mij niet hoeft. Kijk, ik snap heel goed dat een kindvrije niet zit te wachten op verhalen over kinderen en poepluiers en alles wat daarmee gerelateerd is, maar ik zou als moeder door een kindvrije vriendin niet afgerekend willen worden op de keuze die ik heb gemaakt. Ik denk ook niet dat je zo'n levensbepalende keuze kunt vergelijken met een vakantie of een keer geen zin hebben in een avond stappen en ik heb het al eerder gezegd: of je nu wel of geen kinderen krijgt dat moet er eigenlijk niet toe doen.
Je spreekt jezelf tegen door te zeggen dat je zo'n levensbepalende keuze niet kunt vergelijken met een vakantie of zoiets, maar er direct na te zeggen dat het niet moet uitmaken of je kinderen krijgt of niet. Juist omdát het zo'n levensbepalende keuze is, maakt het wél uit. Ik ga de ene kant op, jij de andere. Krijg dat maar eens bij elkaar.
Dus het gaat niet eens zozeer om de poeppraatjes of onzinverhalen over de kinderen, want dat lijkt me heel best te omzeilen. De hele levenstijl verandert en loopt niet meer parallel. ( Loomii omschreef het al mooi, hoe je leven eruit ziet met kinderen en hoeveel drukker en anders dat is.)
[...]
Nee zo bedoel ik het niet. Dat iemand niet voor kinderen kiest, kan ik op zich wel inkomen. Wat ik eigenlijk bedoelde is dat, indien de keuze voor het krijgen van een kind een vriendschap dusdanig onder druk zet dat er een onoverbrugbare kloof ontstaat, dat die vriendschap dan voor mij niet hoeft. Kijk, ik snap heel goed dat een kindvrije niet zit te wachten op verhalen over kinderen en poepluiers en alles wat daarmee gerelateerd is, maar ik zou als moeder door een kindvrije vriendin niet afgerekend willen worden op de keuze die ik heb gemaakt. Ik denk ook niet dat je zo'n levensbepalende keuze kunt vergelijken met een vakantie of een keer geen zin hebben in een avond stappen en ik heb het al eerder gezegd: of je nu wel of geen kinderen krijgt dat moet er eigenlijk niet toe doen.
Je spreekt jezelf tegen door te zeggen dat je zo'n levensbepalende keuze niet kunt vergelijken met een vakantie of zoiets, maar er direct na te zeggen dat het niet moet uitmaken of je kinderen krijgt of niet. Juist omdát het zo'n levensbepalende keuze is, maakt het wél uit. Ik ga de ene kant op, jij de andere. Krijg dat maar eens bij elkaar.
Dus het gaat niet eens zozeer om de poeppraatjes of onzinverhalen over de kinderen, want dat lijkt me heel best te omzeilen. De hele levenstijl verandert en loopt niet meer parallel. ( Loomii omschreef het al mooi, hoe je leven eruit ziet met kinderen en hoeveel drukker en anders dat is.)
