Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij, deel 24.
donderdag 24 januari 2019 om 14:03
We kletsen hier weer verder, deel 24 al weer (voorheen ook wel bekend als Vanaf oktober 2010 kindvrij).
Voor iedereen die er voor kiest om geen kinderen te krijgen.
En zoals we in het vorige topic geleerd hebben, zijn we goed bezig voor het milieu:
Elk kind dat niet wordt geboren scheelt jaarlijks 58,6 ton in CO2 uitstoot.
Voor iedereen die er voor kiest om geen kinderen te krijgen.
En zoals we in het vorige topic geleerd hebben, zijn we goed bezig voor het milieu:
Elk kind dat niet wordt geboren scheelt jaarlijks 58,6 ton in CO2 uitstoot.
roxy21 wijzigde dit bericht op 24-01-2019 14:31
23.35% gewijzigd
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
vrijdag 1 februari 2019 om 17:41
Ik vandaag nog.
Ik heb een vriendin en die blijkt zwanger te zijn. Ik heb de primeur: de eerste die het weet.
Nu moet je het volgende weten:
- ze wonen in bij haar moeder, die heeft geen plek voor haar zelf.
- ze moeten al verbouwen om het voor iedereen comfortabeler te maken maar dat krijgen ze nog lang niet voor elkaar vanwege allerlei issues die er spelen zoals hypotheek
- ze hebben een slaapkamer te weinig. Nu moeten ze alles gaan omgooien en herinrichten.
- ze is behept met nadelige erfelijke eigenschappen waardoor haar zoontje al minder snel is qua ontwikkeling en slechte coördinatie heeft.
- heeft daar door extra aandacht nodig. Gelukkig is haar dochtertje helemaal goed
- ze hebben nauwelijks geld om op vakantie te gaan, om zelf wekelijks op paardrijles te kunnen maar dochtertje mag gelukkig nog wel
Rationeel zijn er 100 redenen om niet aan die derde te beginnen. Maar ja, men wil en men moet.
Mensen kunnen zich sowieso niets meer ontzeggen. ze vinden dat ze overal recht op hebben.
vrijdag 1 februari 2019 om 18:04
Een derde ook gewoon.... nog los van niet van kinderen houden, vind ik het op een aarde die een capaciteit van rond de 2 miljard schijnt te hebben (laatst ergens gelezen), terwijl we met het huidige groeitempo heel snel over het driedubbele uitkomen, ook onverantwoord om zoveel kinderen op de wereld te zetten. Zelfs als je uitgaat van een relatie van 2 personen is 2 kinderen uiteindelijk ook teveel, als die 2 er ook weer 2 krijgen, etc. Zo blijft de mensheid groeien en gaat de planeet kapot.
Niet dat dit overigens voor mij de reden is om geen kinderen te willen, maar ik vind wel dat de mensen die (onnadenkend) doorfokken zich hier wel eens meer rekenschap van mogen geven en een beetje verantwoordelijkheidsgevoel mogen tonen.
vrijdag 1 februari 2019 om 19:06
Waar ik me ook over verbaas is het feit dat mensen met kinderen zich allerlei rechten toe eigenen; vakanties, vaste deeltijddagen en het vertikken om op een dag dat zie niet werken een keertje terug te komen om een bezettingsprobleem op te lossen. Want...geen oppas/opvang. Das toch het eerste wat je regelt voordat je je vol laat blaffen 
?
?
vrijdag 1 februari 2019 om 19:13
Ik moet zeggen dat ik het ‘geluk’ heb dat mijn ouders even kil en koud zijn tegen hun kleinkinderen als dat ze tegen ons waren. Dat was wel een soort van geruststelling, dat je weet dat het aan hen ligt dat we zo’n rare band hebben en niet aan ons. Ik weet niet goed hoe ik het zou trekken als ze ineens kleinkind voor en kleinkind na waren geweest. Ik zou me belazerd voelen, denk ik, en hun aandacht voor de kleintjes zou een voortdurende herinnering zijn aan alles wat ik tekort ben gekomen.
Ik weet niet of je het ook zo voelt, maar hoe dan ook echt rot voor je Vixxen! Is dat iets waar je met ze over zou kunnen praten? Ik kan me voorstellen dat ze niet begrijpen dat dat ook meespeelt in je koele reactie op hun enthousiaste gekir?
vrijdag 1 februari 2019 om 19:32
Nou ja bij veel kinderopvangen moet je een maand van tevoren aangeven op welke dagen je opvang af wilt nemen. Kan me voorstellen dat het niet altijd last minute te regelen is dus. En er zijn echt niet overal enthousiaste oppasoma’s.trachemys schreef: ↑01-02-2019 19:06Waar ik me ook over verbaas is het feit dat mensen met kinderen zich allerlei rechten toe eigenen; vakanties, vaste deeltijddagen en het vertikken om op een dag dat zie niet werken een keertje terug te komen om een bezettingsprobleem op te lossen. Want...geen oppas/opvang. Das toch het eerste wat je regelt voordat je je vol laat blaffen
vrijdag 1 februari 2019 om 19:43
Kan ik me wel voorstellen. Het halstarrige aan die moekes irriteert me. Niet eens willen kijken of er iets mogelijk is, want: “mensen zonder kinderen kunnen veel makkelijker ruilen ect”.
vrijdag 1 februari 2019 om 19:46
Mijn pa is als opa fijner en betrouwbaarder dan hij als vader was. Ik ben daar juist wel blij om. Het is één van de redenen dat ik hem uiteindelijk weer heb toegelaten in mijn leven. Hij doet overigens ook als vader nu heel erg zijn best! Tikkie laat, dat wel. Heb nu niet meer zo hard een zorgzame vader nodig.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
vrijdag 1 februari 2019 om 20:07
Ben ik helemaal mee eens. En dan staan ze achter op hun plaats in een brandton allerlei rommel te verbranden die het milieu ook nog eens flink aantast. En dan zeg ik terwijl ik het zie "wat voor wereld laat je dan achter voor je kinderen". Maar daar geven ze gewoon niets om. Het is allemaal de ver van hun bed show.Bella-78 schreef: ↑01-02-2019 18:04Een derde ook gewoon.... nog los van niet van kinderen houden, vind ik het op een aarde die een capaciteit van rond de 2 miljard schijnt te hebben (laatst ergens gelezen), terwijl we met het huidige groeitempo heel snel over het driedubbele uitkomen, ook onverantwoord om zoveel kinderen op de wereld te zetten. Zelfs als je uitgaat van een relatie van 2 personen is 2 kinderen uiteindelijk ook teveel, als die 2 er ook weer 2 krijgen, etc. Zo blijft de mensheid groeien en gaat de planeet kapot.
Niet dat dit overigens voor mij de reden is om geen kinderen te willen, maar ik vind wel dat de mensen die (onnadenkend) doorfokken zich hier wel eens meer rekenschap van mogen geven en een beetje verantwoordelijkheidsgevoel mogen tonen.
vrijdag 1 februari 2019 om 20:53
vrijdag 1 februari 2019 om 21:38
Luistervink schreef: ↑01-02-2019 19:13Ik moet zeggen dat ik het ‘geluk’ heb dat mijn ouders even kil en koud zijn tegen hun kleinkinderen als dat ze tegen ons waren. Dat was wel een soort van geruststelling, dat je weet dat het aan hen ligt dat we zo’n rare band hebben en niet aan ons. Ik weet niet goed hoe ik het zou trekken als ze ineens kleinkind voor en kleinkind na waren geweest. Ik zou me belazerd voelen, denk ik, en hun aandacht voor de kleintjes zou een voortdurende herinnering zijn aan alles wat ik tekort ben gekomen.
Ik weet niet of je het ook zo voelt, maar hoe dan ook echt rot voor je Vixxen! Is dat iets waar je met ze over zou kunnen praten? Ik kan me voorstellen dat ze niet begrijpen dat dat ook meespeelt in je koele reactie op hun enthousiaste gekir?
Dit raakt me heel erg...
Dit is inderdaad hoe ik me voel. Ik voel me belazerd. Waarom kon er toen geen tijd en aandacht worden vrijgemaakt en nu wel?
Het doet pijn. Ik heb me als kind onzichtbaar en eenzaam gevoeld, maar voel me nu een jaloerse volwassene.
vrijdag 1 februari 2019 om 21:51
Het lijkt eeuwen geleden.hondenmens schreef: ↑01-02-2019 20:53Hebben jullie ook het gevoel dat je eigen kindertijd nog maar kort geleden is?
Mijn moeder en ik wel over de mijne. Ze ziet wel eens oud-klasgenoten van mij aan school staan. Dan denkt ze: "Goh daar stond ik ook..... zo'n 25 geleden. Maar het zit nog zo vers in ons geheugen.
vrijdag 1 februari 2019 om 22:08
vrijdag 1 februari 2019 om 22:54
RégineFilange schreef: ↑01-02-2019 22:38Ik was als kind vele malen gelukkiger dan nu. Vind er niks aan om een volwassene te zijn.
Ik ben juist veel gelukkiger sinds ik volwassen ben en mijn eigen zin kan doen in plaats van die van mijn moeder. Onze normen en waarden kwamen nou niet bepaald overeen.
Ik vond school verschrikkelijk. Ik weet ook nog dat er zo veel tijd ging zitten in dat leren en huiswerk en werkstukken/ verslagen, op een gegeven moment had je nooit meer eens een momentje voor jezelf. Avonden en vakanties waren nooit echt vrij. Altijd was er wel weer een tentamen of mega-werkstuk in het vooruitzicht.
Nu is om 17:00 uur het werk tenminste klaar en op wat minimale huishoudelijke klusjes na is er lekker veel tijd voor sporten, Netflixen, internetten, aanlummelen... Ik vind het leven als volwassene echt zo veel relaxter en leuker!
vrijdag 1 februari 2019 om 23:55
Deels herkenbaar. Hoewel ik school nooit leuk vond (moeten presteren, heel de dag opletten) was mijn basisschooltijd fijn. Dat kwam vooral door de leuke klas en sommige leerkrachten. Vriendschappen gingen me als kind zoveel makkelijker af. Nog niet wetende dat "later" zo anders zo verlopen dan gedacht. Zoals dat ik niet regulier kan werken. Hetgene wat ik wel leuk/handig vind aan volwassen zijn: niet meer leerplichtig, rijbewijs, op mezelf wonen.RégineFilange schreef: ↑01-02-2019 22:57Ja je hoort dat vaak dat mensen niet kunnen wachten om volwassen te worden en dan ook echt gelukkiger zijn dan als kind, maar dat heb ik nooit begrepen.
(En zo'n supergeweldige jeugd heb ik nu ook weer niet gehad, maar toch, beter dan dit).
zaterdag 2 februari 2019 om 00:04
Bella-78 schreef: ↑01-02-2019 18:04Een derde ook gewoon.... nog los van niet van kinderen houden, vind ik het op een aarde die een capaciteit van rond de 2 miljard schijnt te hebben (laatst ergens gelezen), terwijl we met het huidige groeitempo heel snel over het driedubbele uitkomen, ook onverantwoord om zoveel kinderen op de wereld te zetten. Zelfs als je uitgaat van een relatie van 2 personen is 2 kinderen uiteindelijk ook teveel, als die 2 er ook weer 2 krijgen, etc. Zo blijft de mensheid groeien en gaat de planeet kapot.
Niet dat dit overigens voor mij de reden is om geen kinderen te willen, maar ik vind wel dat de mensen die (onnadenkend) doorfokken zich hier wel eens meer rekenschap van mogen geven en een beetje verantwoordelijkheidsgevoel mogen tonen.
Doorfokken? Verantwoordelijkheidsgevoel? Dat heb je ergens gelezen? Sterk argument hoor
zaterdag 2 februari 2019 om 00:07
Zeer herkenbaar. Op de middelbare school en Mbo-opleiding amper tijd voor mezelf. Klasgenoten hielden meer tijd over. Ik had een laag werktempo, concentratieproblemen én stelde alles uit. Om op Zondagavond strontchagrijnig te zijn dat ik zoveel moest doen. Bijna elk weekend had ik ruzie met mijn ouders over huiswerk.iets_perzik schreef: ↑01-02-2019 22:54Ik vond school verschrikkelijk. Ik weet ook nog dat er zo veel tijd ging zitten in dat leren en huiswerk en werkstukken/ verslagen, op een gegeven moment had je nooit meer eens een momentje voor jezelf. Avonden en vakanties waren nooit echt vrij. Altijd was er wel weer een tentamen of mega-werkstuk in het vooruitzicht.
zaterdag 2 februari 2019 om 08:00
Het lijkt wel of op dit forum bijna iedereen een hoogdbegaafd kind heeft. Er zullen statistisch gezien genoeg kinderen moeten zijn die gemiddeld of wat minder kunnen leren, maar die hoor je vreemd genoeg veel minder.
In mijn familie is 1 waarvan ik vermoed dat hij hoogbegaafd is, gezien alle resultaten, al is dat nooit zo door de ouders benoemd. Het mooie van dat gezin is, ze zijn hartstikke trots op hem, maar ze hebben ook een kind die helemaal niet kan leren. Hoe zou die zich voelen als ouders steeds oreren hoe goed die ene is? Dat vind ik nou mooie, en verstandige ouders.
In mijn familie is 1 waarvan ik vermoed dat hij hoogbegaafd is, gezien alle resultaten, al is dat nooit zo door de ouders benoemd. Het mooie van dat gezin is, ze zijn hartstikke trots op hem, maar ze hebben ook een kind die helemaal niet kan leren. Hoe zou die zich voelen als ouders steeds oreren hoe goed die ene is? Dat vind ik nou mooie, en verstandige ouders.
zaterdag 2 februari 2019 om 08:51
Als ouders zitten op te scheppen over hun zogenaamde hoogbegaafde kind zou ik eerder zeggen 'ach wat sneu, dan heeft hij helemaal geen aansluiting bij leeftijdgenootjes straks, hopelijk wordt hij niet eenzaam.'
Dan blijkt het allemaal ineens toch wel mee te vallen.
Het is toch ook helemaal niet leuk als je kind buiten de boot valt, om welke reden dan ook .
Dan blijkt het allemaal ineens toch wel mee te vallen.
Het is toch ook helemaal niet leuk als je kind buiten de boot valt, om welke reden dan ook .
zaterdag 2 februari 2019 om 09:01
Zo.. Ik zou het zelf geschreven kunnen hebben!iets_perzik schreef: ↑01-02-2019 22:54Ik ben juist veel gelukkiger sinds ik volwassen ben en mijn eigen zin kan doen in plaats van die van mijn moeder. Onze normen en waarden kwamen nou niet bepaald overeen.
Ik vond school verschrikkelijk. Ik weet ook nog dat er zo veel tijd ging zitten in dat leren en huiswerk en werkstukken/ verslagen, op een gegeven moment had je nooit meer eens een momentje voor jezelf. Avonden en vakanties waren nooit echt vrij. Altijd was er wel weer een tentamen of mega-werkstuk in het vooruitzicht.
Nu is om 17:00 uur het werk tenminste klaar en op wat minimale huishoudelijke klusjes na is er lekker veel tijd voor sporten, Netflixen, internetten, aanlummelen... Ik vind het leven als volwassene echt zo veel relaxter en leuker!
zaterdag 2 februari 2019 om 09:37
Ik vond kind-zijn echt geen flikker aan. Terwijl ik echt geen beroerde jeugd had. Ik kon niet wachten tot ik zelfstandig en onafhankelijk was.RégineFilange schreef: ↑01-02-2019 22:57Ja je hoort dat vaak dat mensen niet kunnen wachten om volwassen te worden en dan ook echt gelukkiger zijn dan als kind, maar dat heb ik nooit begrepen.
Op tv zie je weleens van die vrouwen die dan spreken voor alle vrouwen op aarde met teksten als: "Elk meisje droomt ervan om later moeder te worden." of "Elk meisje fantaseert over haar huwelijk."
Naaa, dit meisje droomde van een autonoom leven waarin ik vrij zou zijn en van niemand afhankelijk.
zaterdag 2 februari 2019 om 10:21
Ik droomde van een groot stuk grond met 'n villa en paardenkindrebel schreef: ↑02-02-2019 09:37Ik vond kind-zijn echt geen flikker aan. Terwijl ik echt geen beroerde jeugd had. Ik kon niet wachten tot ik zelfstandig en onafhankelijk was.
Op tv zie je weleens van die vrouwen die dan spreken voor alle vrouwen op aarde met teksten als: "Elk meisje droomt ervan om later moeder te worden." of "Elk meisje fantaseert over haar huwelijk."
Naaa, dit meisje droomde van een autonoom leven waarin ik vrij zou zijn en van niemand afhankelijk.
