Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 26
zaterdag 21 november 2020 om 08:22
Nee, maar wat ik wel soms voel....katkaatje schreef: ↑12-11-2020 17:18Ik was gisteren even bij een vriendin op bezoek. Ze is recentelijk bevallen dus daar ging het gesprek ook even over. Over hoe dat in zijn werk was gegaan en wat ze had gevoeld enzo. Toen bemerkte ik bij mezelf toch een klein 'wel jammer dat ik zoiets nooit ga voelen'-steekje. Dat was gelijk weer over toen haar klein begon te huilen en de oudste in zijn broek had gepoept, maar het was er toch even. Hebben jullie dat soort steekjes ook wel eens?
Dat ik het een gemis vind dat ik nooit een sterilisatie heb gehad.
zaterdag 21 november 2020 om 08:29
Oh, gek is dat, ik zou het juist heel erg vervelend vinden als mensen erop staan om me ieder jaar aan een vervelende gebeurtenis te herinneren (in mijn geval vader die dood is).6Flick schreef: ↑12-11-2020 16:16Ik wil even mijn hart luchten over vrienden die alleen maar over hun kroost kunnen praten. Vandaag is het X jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Ik vind dat altijd een lastige dag, ben verdrietig en kan me niet concentreren. Daarom neem ik vrij van mijn werk en doe waar ik zin in heb.
Wat ik lastig vind is dat niemand in mijn omgeving er verder aan denkt, vraagt hoe het met me gaat of me een berichtje stuurt. En dat vind ik zo stom!
Als er al belangstelling is, dan alleen voor de leuke dingen (lijkt het). En verder gaat het in berichten vandaag alleen maar over spugende, kakkende en zeurende kinderen. Echt, het kan me gestolen worden!
zaterdag 21 november 2020 om 11:43
Ja maar dan heb je niet zoveel plezier als dat ik nu heb gehad, door de regen naar de stad om daar bij het kruidvat in de aanbieding 2 barbiepoppen te scoren voor 4.99 per stuk.redbulletje schreef: ↑20-11-2020 17:09bol.com, amazon etc. Hoef je je niet zelf voor in die hysterische winkels te wagen.
Ik probeer zoveel mogelijk te halen voor zo weinig mogelijk zodat de zak van sinterklaas lekker vol zit.
zaterdag 21 november 2020 om 12:46
Ik denk dat diegene waar je op reageerde dat niet bedoelde. Mijn inschatting is dat het gaat om door de ander niet gezien/gehoord te worden omdat je als bewust kindvrij persoon afwijkt van de norm. Dat mensen daardoor minder belangstelling hebben voor wat er zich bij de ander afspeelt. Het is inderdaad een beetje raar als je uit jezelf je vriend/vriendin/kennis aan de sterfdag van een geliefde gaat herinneren, maar als je weet dat een bepaalde dag moeilijk voor iemand is kun je volgens mij als druk bezet gezinspersoon best wel even vragen hoe het met de ander op zo'n dag gaat.vintagejurk schreef: ↑21-11-2020 08:29Oh, gek is dat, ik zou het juist heel erg vervelend vinden als mensen erop staan om me ieder jaar aan een vervelende gebeurtenis te herinneren (in mijn geval vader die dood is).
zaterdag 21 november 2020 om 12:56
Precies dat inderdaad Aardbei.. dat las ik er ook uit.
Buiten dat als je iemand nog kort daarvoor hebt gesproken en die persoon weet hoe moeilijk je het ermee hebt en je hoort vervolgens niks vind ik het wel raar en niet echt heel betrokken/empatisch overkomen.
Dus ik begrijp haar gevoel erachter heel erg goed.
Buiten dat als je iemand nog kort daarvoor hebt gesproken en die persoon weet hoe moeilijk je het ermee hebt en je hoort vervolgens niks vind ik het wel raar en niet echt heel betrokken/empatisch overkomen.
Dus ik begrijp haar gevoel erachter heel erg goed.
zaterdag 21 november 2020 om 14:36
Ik hoop vooral dat 6flick ook zegt tegen haar vrienden waar ze behoefte aan heeft. Misschien hebben ze gewoon geen idee. Erover praten kan dan zoveel duidelijkheid en opluchting geven. Mensen zijn ook maar mensen. Ik heb wel eens meegemaakt dat mijn vrienden erg verdrietig en geschrokken waren dat ze me per ongeluk hadden gekwetst.
En als ze dan echt keihard zeggen dat het ze niet interesseert dan weet je waar je aan toe bent.
En als ze dan echt keihard zeggen dat het ze niet interesseert dan weet je waar je aan toe bent.
zaterdag 21 november 2020 om 17:58
koekie1980 schreef: ↑19-11-2020 19:54Ik heb geen broers en zussen. Hoe vaak ik heb gehoord dat het sneu is voor mijn ouders, want door mijn keuze kunnen zij geen opa en oma worden...
Euh ja... Dus moet een kind op de wereld zetten, iets waar ik absoluut niet blij van zou worden. Want het is zielig voor mijn ouders? Denk t niet.
Maar ik denk vooral dat mensen met kinderen vooral zo gelukkig zijn met hun keuze, dat ze ons ook dat geluk gunnen. En dat magmaar gaat gewoon niks aan mijn mening veranderen.
Maar dit zijn toch twee verschillende dingen? Het kan én sneu zijn voor je ouders (m.i. mag dat er gewoon zijn) én de juiste keuze zijn voor jou?
Het valt me op dat mensen vaak dingen zich persoonlijk aantrekken die volgens mij helemaal niet persoonlijk zijn.
Als Sjaantje37 zegt dat het het allemaal waard was, betekent dat niet dat ze vindt dat wij ook maar kinderen moeten krijgen. Alleen dat het voor haar de moeite waard was. Als iemand zegt dat het zielig is voor ouders dat ze geen kleinkinderen gaan krijgen, kan dat zo zijn. Misschien is het ook echt zielig voor je ouders, want hadden die ze graag gewild. Die teleurstelling mag er zijn. Maar dat is niet hetzelfde als zeggen "dus jij moet ze wél krijgen." Het kan gewoon naast elkaar bestaan. Iemand kan én heel blij zijn met zijn eigen kinderen, én daarmee helemaal niet zeggen dat het dus voor iedereen is. Iets kan én heel jammer zijn voor ouders, en voor ons de beste keuze.
Ik merk het bij mijn schoonzus. Als ik vertel waarom wij bepaalde keuzes maken (geen vlees, op vakantie, veel werken et cetera) gaat zij gelijk volledig in de verdediging waarom zij andere keuzes maakt. Alsof ik tegen haar heb gezegd dat zij hetzelfde moet doen als ik. Helemaal niet, iedereen moet lekker zijn eigen keuzes daarin maken. Maar dat blijkt toch heel moeilijk te begrijpen. Mijn geen kinderen (meer) willen, betekent niet dat ik vind dat niemand kinderen zou moeten krijgen. Sjaantje's keuze voor wél kinderen, betekent niet dat ze vindt dat wij het ook moeten doen. Zo vat ik haar posts in elk geval niet op.
Anyways, dit was natuurlijk al een wat ouder gesprek, maar ik zat hier nog even over na te denken.
@Rick: leuk wat je doet voor die sinterklaasstichting!
Hier verder relaxed weekend. Beetje gewerkt vandaag, uitgebreid de krant gelezen, net aan de borrel begonnen. Heerlijk.
Trouwens, iets wat ik laatst tegenkwam. De opa van mijn man is overleden. Niks ergs aan, de beste man was al in de 90 en er ook aan toe. Nu laat hij een klein bedrag achter, maar had niet aangegeven wat hij ermee wilde. Het gaat, na alles kosten, om een paar duizend euro. Dus de zussen van mijn man zeiden: "Ach, zullen we dat gewoon onder de kleinkinderen verdelen, dat is zo leuk voor hen." Waarop mijn man een beetje beteuterd aangaf dat hij dat niet zo fair vond, en eigenlijk ook een deel wilde. Nou, dat vond men zo'n onzin! Want het ging toch om weinig, en wij hebben genoeg, en het is leuk voor de kleinkinderen. Ik ben het met man eens. Ja, het is leuk voor de kleinkinderen, maar het is ook leuk voor ons. We komen overigens niks te kort, hoor, dus we hebben het niet nodig. Maar de rest van de familie heeft het ook niet nodig: die neefjes en nichtjes hebben echt geen geldzorgen. Wat zouden jullie doen? Laten gaan, of toch nog eens op terugkomen?
zaterdag 21 november 2020 om 18:27
Ik vind het best raar om kinderen te krijgen met de verwachting dat ze zich voortplanten.katkaatje schreef: ↑21-11-2020 17:58Maar dit zijn toch twee verschillende dingen? Het kan én sneu zijn voor je ouders (m.i. mag dat er gewoon zijn) én de juiste keuze zijn voor jou?
Het valt me op dat mensen vaak dingen zich persoonlijk aantrekken die volgens mij helemaal niet persoonlijk zijn.
Als Sjaantje37 zegt dat het het allemaal waard was, betekent dat niet dat ze vindt dat wij ook maar kinderen moeten krijgen. Alleen dat het voor haar de moeite waard was. Als iemand zegt dat het zielig is voor ouders dat ze geen kleinkinderen gaan krijgen, kan dat zo zijn. Misschien is het ook echt zielig voor je ouders, want hadden die ze graag gewild. Die teleurstelling mag er zijn.
Ik heb dat echt nog nooit gevoeld vanuit mijn ouders gelukkig en ik denk dat zoiets best kwetsend kan zijn en al helemaal als dat dus ook nog eens benoemd wordt.. kan me voorstellen dat je het misschien zo kan voelen dat je dus niet genoeg bent en vind zo'n teleurstelling uitspreken eigenlijk best wel not done en kan onnodig kwetsend zijn.
zaterdag 21 november 2020 om 19:20
yesss schreef: ↑21-11-2020 18:27Ik vind het best raar om kinderen te krijgen met de verwachting dat ze zich voortplanten.
Ik heb dat echt nog nooit gevoeld vanuit mijn ouders gelukkig en ik kan me voorstellen dat zoiets kwetsend kan zijn en al helemaal als dat dus ook nog eens benoemd wordt.. kan me voorstellen dat je het misschien zo kan voelen dat je dus niet genoeg bent en vind zo'n teleurstelling uitspreken eigenlijk best wel not done en onnodig kwetsend.
Maar waarom is het kwetsend? Wellicht dat ouders het niet verwacht hadden, maar wel gehoopt. Dat mag toch? Mijn moeder had het ook heel leuk gevonden als ik kinderen had gekregen, en vindt het ook jammer dat het niet gaat gebeuren. Dat snap ik wel. Maar haar ‘teleurstelling’ betekent niet dat ze vindt dat ik het wel had moeten doen, of dat ik stom ben.
Ander voorbeeld om het te verduidelijk misschien. Als ik niet op een verjaardag kan komen en de ander zegt: “Jammer, ik had het leuk gevonden als je erbij was.”, betekent dat niet: “Wat stom dat je er niet bij bent.” Het zegt niks over mij, het zegt alleen wat over de emotie van de ander. En die is net zo legitiem als mijn keuze om er niet bij te zijn.
Verder heb ik niet het gevoel dat ouders graag kleinkinderen willen omdat hun eigen kinderen niet genoeg zijn. Is het meer dat ze het leuk vinden om het dan van een afstandje nog een keer mogen doen, het gekrioel en de gezelligheid, zonder de lasten en de zorgen. En om hun eigen kinderen als ouders te zien en dat hun eigen kinderen gaan meemaken wat zij ook hebben meegemaakt. Dat het is omdat ze hun eigen kinderen niet genoeg zouden vinden, heb ik echt nog nooit gehoord of gedacht.
zaterdag 21 november 2020 om 19:31
Ik vind het voorbeeld van "Ik vind het jammer dat je niet op mijn verjaardag bent gekomen" wel even iets anders als "Ik vind het jammer dat je geen kinderen hebt gekregen"
Ik denk dat je als je ouders zoiets zeggen je wel degelijk een druk kan voelen, dat geld dan niet voor jou maar ik kan me zo voorstellen dat iemand dat wel zo kan ervaren.
Is hetzelfde als dat je het jammer vind dat je kind geen advocaat wordt of ik vind het jammer dat je geen danseres bent geworden, ik noem maar wat. Wat moet je dan met die info...
Ik denk dat je als je ouders zoiets zeggen je wel degelijk een druk kan voelen, dat geld dan niet voor jou maar ik kan me zo voorstellen dat iemand dat wel zo kan ervaren.
Is hetzelfde als dat je het jammer vind dat je kind geen advocaat wordt of ik vind het jammer dat je geen danseres bent geworden, ik noem maar wat. Wat moet je dan met die info...
zaterdag 21 november 2020 om 19:34
Dat snap ik nou niet. Ik kreeg vroeger ook wel 'ns de opmerking of ik het later dan niet leuk zou vinden met 'n volwassen kind. En door mijn eigen band met mijn ouders kan ik daar idd wel een positief beeld bij hebben. Maar niet als ze dan zelf 'n kind nemen waardoor je wéér die hele kinderellende door moet maken. Je kunt geen normale relatie met je volwassen kind hebben als die loopt te moederen ipv dat ze samen met jou gaat roadtrippen door de USA bijvoorbeeld.Verder heb ik niet het gevoel dat ouders graag kleinkinderen willen omdat hun eigen kinderen niet genoeg zijn. Is het meer dat ze het leuk vinden om het dan van een afstandje nog een keer mogen doen, het gekrioel en de gezelligheid, zonder de lasten en de zorgen. En om hun eigen kinderen als ouders te zien en dat hun eigen kinderen gaan meemaken wat zij ook hebben meegemaakt. Dat het is omdat ze hun eigen kinderen niet genoeg zouden vinden, heb ik echt nog nooit gehoord of gedacht.
zaterdag 21 november 2020 om 19:36
Sneu voor je ouders dat er geen kleinkinderen komen? wat boeit dat het gaat erom dat jij een leuk leven hebt en tja het leven is nu eenmaal leuker,makkkelijker,avontuurlijker, relaxter als je geen kids hebt
zo bezien is het wellicht wel 'sneu' voor je ouders als je je wel voorplant. je hebt dan immers niet genoeg lol gehaald uit je beperkte jaren hier op deze planeet
ik schenk er ondertussen nog eentje in en hef het glas op iedereen hier! leven het goede leven
"Joie de vivre"
zo bezien is het wellicht wel 'sneu' voor je ouders als je je wel voorplant. je hebt dan immers niet genoeg lol gehaald uit je beperkte jaren hier op deze planeet
ik schenk er ondertussen nog eentje in en hef het glas op iedereen hier! leven het goede leven
"Joie de vivre"
zaterdag 21 november 2020 om 19:42
Mijn ouders hebben met de kleine redbull een kindertijd meegemaakt en met de volwassen redbull mooie reizen gemaakt. Sommige grootouders zitten vast in 'n structureel oppasschema wat hun kinderen hen in de maag hebben gesplitst, waardoor veel persoonlijke vrijheid te gaan en staan waar en wanneer ze willen beperkt wordt. En als ze dan eindelijk uit de jonge kleinkinderen zijn gaan ze kwakkelen met de gezondheid.
zaterdag 21 november 2020 om 19:45
yesss schreef: ↑21-11-2020 19:31Ik vind het voorbeeld van "Ik vind het jammer dat je niet op mijn verjaardag bent gekomen" wel even iets anders als "Ik vind het jammer dat je geen kinderen hebt gekregen"
Ik denk dat je als je ouders zoiets zeggen je wel degelijk een druk kan voelen, dat geld dan niet voor jou maar ik kan me zo voorstellen dat iemand dat wel zo kan ervaren.
Is hetzelfde als dat je het jammer vind dat je kind geen advocaat wordt of ik vind het jammer dat je geen danseres bent geworden, ik noem maar wat. Wat moet je dan met die info...
Grappig, die laatsten vind ik dan weer hele andere type voorbeelden. Dat gaat over beroepen en die hebben over het algemeen weinig impact op je ouders. Het wel of geen kinderen krijgen, maakt van ouders grootouders of niet. Er verandert dus voor hen wel degelijk iets (of juist niets). En dat hadden ze misschien best wel voor zich gezien in de toekomst. De meeste ouders gunnen hun kinderen het beste, wat dat ook mag zijn. Dus zullen het hun kinderen niet verwijten als ze nooit opa en oma zullen worden. Maar die beslissing heeft meer impact op ze dan welk beroep je kiest.
Daarom had ik mijn verjaardagsvoorbeeld; als iets anders wat het leven van de anders beïnvloedt. In dit geval maar een avondje, namelijk de verjaardag. Maar in het geval van wel of geen kinderen is dat groter (en dus inderdaad van een ander kaliber). Het betekent óók wat voor je ouders. En de ene ouder zal dat helemaal geen enkel probleem vinden, voor de andere ouder is dat misschien even slikken en verwachtingen bijstellen. Omdat zij zich misschien al in oppasmodus voor zich hadden gezien, of gehoopt hadden op feestdagen met klein grut rondrennend, of hadden gehoopt dat ze op hun oude dag nog advies konden geven aan hun kinderen over opvoeding enzo.
Waarom mogen zij daar geen emoties over hebben? Net als dat al onze emoties er mogen zijn over wat een afwijkende rol in de samenleving met ons doet (waar hier dan ook regelmatig over geschreven wordt), mogen andermans emoties er toch ook zijn? Ik vind dat best hard als ouders dat maar voor zich moeten houden, omdat het anders te veel druk op je kinderen zou leggen.
Overigens hoeft dit allemaal niet hè. Bij de meeste ouders speelt het misschien niet eens. Maar ik vind het niet zo eerlijk dat hun gevoel er niet zou mogen zijn, wanneer het wel zou spelen. We zijn immers volwassen mensen die zelf de keuze kunnen maken om wel of geen kinderen te krijgen, dan kunnen we ook een volwassen gesprek met aandacht voor de ander hebben over wat die keuze met zijn/haar toekomstbeeld doet.
zaterdag 21 november 2020 om 19:49
katkaatje schreef: ↑21-11-2020 17:58
Het valt me op dat mensen vaak dingen zich persoonlijk aantrekken die volgens mij helemaal niet persoonlijk zijn.
Als Sjaantje37 zegt dat het het allemaal waard was, betekent dat niet dat ze vindt dat wij ook maar kinderen moeten krijgen.
Sjaantje's keuze voor wél kinderen, betekent niet dat ze vindt dat wij het ook moeten doen. Zo vat ik haar posts in elk geval niet op.
dat ben ik wel met je eens, maar het is in mijn beleving hetzelfde, weliswaar in de omgekeerde variant dan, als dat ik bij de plaatselijke carnavalsvereniging zou gaan roepen dat hoewel ik vind dat iedereen het zelf moet weten om carnaval te willen vieren ik het eigenlijk best een achterlijk feest vind. Dit draadje gaat vooral om de keuze bewust geen kinderen te willen. Ik wil niet onaardig of vervelend zijn, dit is ook niet persoonlijk naar één forummer toe, maar ik zie zelf in z'n algemeenheid niet echt meerwaarde in bijdragen in dit draadje van forummers die uitdrukkelijk wél voor kinderen hebben gekozen. Het staat in mijn beleving haaks op elkaar.
Trouwens, iets wat ik laatst tegenkwam. De opa van mijn man is overleden. Niks ergs aan, de beste man was al in de 90 en er ook aan toe. Nu laat hij een klein bedrag achter, maar had niet aangegeven wat hij ermee wilde. Het gaat, na alles kosten, om een paar duizend euro. Dus de zussen van mijn man zeiden: "Ach, zullen we dat gewoon onder de kleinkinderen verdelen, dat is zo leuk voor hen." Waarop mijn man een beetje beteuterd aangaf dat hij dat niet zo fair vond, en eigenlijk ook een deel wilde. Nou, dat vond men zo'n onzin! Want het ging toch om weinig, en wij hebben genoeg, en het is leuk voor de kleinkinderen. Ik ben het met man eens. Ja, het is leuk voor de kleinkinderen, maar het is ook leuk voor ons. We komen overigens niks te kort, hoor, dus we hebben het niet nodig. Maar de rest van de familie heeft het ook niet nodig: die neefjes en nichtjes hebben echt geen geldzorgen. Wat zouden jullie doen? Laten gaan, of toch nog eens op terugkomen?
Ja, dat is een ingewikkelde kwestie vooral omdat het nog niet eens om de centen gaat maar om erkenning voor een bepaalde rol die iemand in het leven van de overledene had. De achter-achter kleinkinderen zouden het in dit geval volgens de zussen van je man moeten krijgen. Ik vind dat persoonlijk een beetje vreemd omdat de achter-achter kleinkinderen de overledene eigenlijk niet echt hebben gekend (of hadden ze wel een band met de overledene?). Dit komt meer vanuit de zussen van je man denk ik. Die delen blijkbaar hetzelfde gevoel en slaan misschien niet eens express over hoe jouw man hierin staat. Je kunt misschien ook overeen komen dat het geld onder je man en zussen wordt verdeeld en dat als zussen dat willen zij het aan hun kleinkinderen kunnen geven. Ik weet ook niet hoe het contact met de zussen van je man is? Wat is het je waard?
zaterdag 21 november 2020 om 19:53
Zo! Dat is asociaal zeg! Dat ze hún deel volledig aan hun kinderen geven moeten ze zelf weten, maar het bedrag hoort gewoon netjes verdeeld te worden onder de eerste lijns nabestaanden waar jouw man ook deel van uitmaakt. (Ze zouden bij mij geschrapt worden uit mijn testament in elk geval: principekwestie!Trouwens, iets wat ik laatst tegenkwam. De opa van mijn man is overleden. Niks ergs aan, de beste man was al in de 90 en er ook aan toe. Nu laat hij een klein bedrag achter, maar had niet aangegeven wat hij ermee wilde. Het gaat, na alles kosten, om een paar duizend euro. Dus de zussen van mijn man zeiden: "Ach, zullen we dat gewoon onder de kleinkinderen verdelen, dat is zo leuk voor hen." Waarop mijn man een beetje beteuterd aangaf dat hij dat niet zo fair vond, en eigenlijk ook een deel wilde. Nou, dat vond men zo'n onzin! Want het ging toch om weinig, en wij hebben genoeg, en het is leuk voor de kleinkinderen. Ik ben het met man eens. Ja, het is leuk voor de kleinkinderen, maar het is ook leuk voor ons. We komen overigens niks te kort, hoor, dus we hebben het niet nodig. Maar de rest van de familie heeft het ook niet nodig: die neefjes en nichtjes hebben echt geen geldzorgen. Wat zouden jullie doen? Laten gaan, of toch nog eens op terugkomen?
)
zaterdag 21 november 2020 om 19:59
@Aardbei: ja, zo bekeken, met de carnavalsmetafoor, begrijp ik jou inderdaad ook wel. Beetje alsof wij in een 'hoera, wat fijn om kinderen te hebben hè'-topic zouden meeschrijven. Goed punt.
Wat betreft het geld: we laten het maar denk ik. Voor ons gevoel zou het eerlijker zijn om het gewoon onder de kleinkinderen te verdelen en als die dan de behoefte hebben om het aan de (achter)kleinkinderen te geven, is dat natuurlijk helemaal hun eigen keuze. Maar dan worden wij daar niet toe 'gedwongen'. Maar het gaat maar om weinig, en gezellige familiebijeenkomsten is dan meer waard. Misschien dat man het nog even met zijn jongste zus bespreekt, met haar is hij wel goed.
PS: hoe krijg jij die tekst rood? Superhandig!
Wat betreft het geld: we laten het maar denk ik. Voor ons gevoel zou het eerlijker zijn om het gewoon onder de kleinkinderen te verdelen en als die dan de behoefte hebben om het aan de (achter)kleinkinderen te geven, is dat natuurlijk helemaal hun eigen keuze. Maar dan worden wij daar niet toe 'gedwongen'. Maar het gaat maar om weinig, en gezellige familiebijeenkomsten is dan meer waard. Misschien dat man het nog even met zijn jongste zus bespreekt, met haar is hij wel goed.
PS: hoe krijg jij die tekst rood? Superhandig!
zaterdag 21 november 2020 om 20:01
redbulletje schreef: ↑21-11-2020 19:53Zo! Dat is asociaal zeg! Dat ze hún deel volledig aan hun kinderen geven moeten ze zelf weten, maar het bedrag hoort gewoon netjes verdeeld te worden onder de eerste lijns nabestaanden waar jouw man ook deel van uitmaakt. (Ze zouden bij mij geschrapt worden uit mijn testament in elk geval: principekwestie!
Hahaha, op zich ook een goede actie. Maar ach, die achterkleinkinderen kunnen er ook niks aan doen dat ze de ouders hebben die ze hebben. Ze zijn best leuk en om ze daar nu voor te straffen.......Bovendien: hopelijk komt ons testamentsgeld pas bij hen terecht als hun ouders ook al lang door (of in elk geval ruim bejaard) zijn, dus dat maak niet zo uit.
zaterdag 21 november 2020 om 20:31
Door op de druppel onderaan het reageerveld te klikken. Kun je uit alle kleuren van de regenboog kiezenkatkaatje schreef: ↑21-11-2020 19:59@Aardbei: ja, zo bekeken, met de carnavalsmetafoor, begrijp ik jou inderdaad ook wel. Beetje alsof wij in een 'hoera, wat fijn om kinderen te hebben hè'-topic zouden meeschrijven. Goed punt.
Wat betreft het geld: we laten het maar denk ik. Voor ons gevoel zou het eerlijker zijn om het gewoon onder de kleinkinderen te verdelen en als die dan de behoefte hebben om het aan de (achter)kleinkinderen te geven, is dat natuurlijk helemaal hun eigen keuze. Maar dan worden wij daar niet toe 'gedwongen'. Maar het gaat maar om weinig, en gezellige familiebijeenkomsten is dan meer waard. Misschien dat man het nog even met zijn jongste zus bespreekt, met haar is hij wel goed.
PS: hoe krijg jij die tekst rood? Superhandig!
zondag 22 november 2020 om 10:30
Mijn ouders zitten/zaten totaal niet te wachten op kleinkinderen, dus ik heb hier gelukkig niet mee te maken. Maar je verjaardagsvoorbeeld klopt niet: daar willen beide partijen graag dat je aanwezig bent. Dan is het heel aardig om te zeggen dat ze het jammer vinden dat je er niet bent.katkaatje schreef: ↑21-11-2020 19:45De meeste ouders gunnen hun kinderen het beste, wat dat ook mag zijn. Dus zullen het hun kinderen niet verwijten als ze nooit opa en oma zullen worden. Maar die beslissing heeft meer impact op ze dan welk beroep je kiest.
Daarom had ik mijn verjaardagsvoorbeeld; als iets anders wat het leven van de anders beïnvloedt. In dit geval maar een avondje, namelijk de verjaardag. Maar in het geval van wel of geen kinderen is dat groter (en dus inderdaad van een ander kaliber). Het betekent óók wat voor je ouders.
Als je per se niet wil komen en de ander zegt: ik had graag dat je er wel was, dan zou je ook druk voelen om wel een bezoekje te plegen. Jouw keuze wordt blijkbaar niet geaccepteerd en de ander zegt daarmee eigenlijk dat zijn wensen belangrijker zijn dan die van jou. En zoals je zegt: het maakt nogal wat impact op je ouders als jij geen kinderen krijgt, dus is de druk nog groter van zo'n uitspraak.
Als de ander zijn gevoelens bij hem laat zou hij moeten zeggen: ik vind het jammer, maar ik accepteer jouw keuze en ik steun jou daarin. En dat laatste stukje wordt vaak niet gezegd. Dus ik snap wel dat mensen het dan voelen als een verwijt en het op zichzelf betrekken. Dan nog zou je het bij die ander moeten laten, maar ik snap wel dat dat lastig is.
zondag 22 november 2020 om 11:22
Wil dit toch even kwijt:
Als het gevoel zo sterk is bij sommige mensen hier dat mensen met kinderen niet in dit draadje thuis horen waarom schrijven mensen die bewust geen kinderen willen wel mee in topics over kinderen waar ze af en toe de meest afschuwelijke uitspraken doen?
Wat ik ook even uit de wereld wil helpen is dat ik hier niet over mijn bewuste keuze voor een kind schrijf. Ik heb al eens uitgelegd dat ik nooit een kinderwens had maar toen ik ongewild zwanger bleek te zijn er toch voor ben gegaan. Maar heb mij nooit zo thuis gevoeld tussen andere moeders.
Ik vind deze topic zo bijzonder omdat er bijzondere mensen in mee schrijven. Aan de ene kant hard maar aan de andere kan zo zacht en lief.
Heb echt heel mooie dingen hier gelezen. ik voel mij hier meer thuis dan in topics over kinderen. En jullie fascineren mij.
Ik heb respect voor jullie keuze en begrijp het zoooo goed.
Vind het ook fijn om te lezen hier dat niet ieder kinderloze automatisch een kinderhater is of neerkijkt op mensen die wel die keuze hebben gemaakt om een kind op de wereld te zeten.
Als het gevoel zo sterk is bij sommige mensen hier dat mensen met kinderen niet in dit draadje thuis horen waarom schrijven mensen die bewust geen kinderen willen wel mee in topics over kinderen waar ze af en toe de meest afschuwelijke uitspraken doen?
Wat ik ook even uit de wereld wil helpen is dat ik hier niet over mijn bewuste keuze voor een kind schrijf. Ik heb al eens uitgelegd dat ik nooit een kinderwens had maar toen ik ongewild zwanger bleek te zijn er toch voor ben gegaan. Maar heb mij nooit zo thuis gevoeld tussen andere moeders.
Ik vind deze topic zo bijzonder omdat er bijzondere mensen in mee schrijven. Aan de ene kant hard maar aan de andere kan zo zacht en lief.
Heb echt heel mooie dingen hier gelezen. ik voel mij hier meer thuis dan in topics over kinderen. En jullie fascineren mij.
Ik heb respect voor jullie keuze en begrijp het zoooo goed.
Vind het ook fijn om te lezen hier dat niet ieder kinderloze automatisch een kinderhater is of neerkijkt op mensen die wel die keuze hebben gemaakt om een kind op de wereld te zeten.
zondag 22 november 2020 om 11:46
Gelukkig!
)
katkaatje schreef: ↑21-11-2020 17:58Trouwens, iets wat ik laatst tegenkwam. De opa van mijn man is overleden. Niks ergs aan, de beste man was al in de 90 en er ook aan toe. Nu laat hij een klein bedrag achter, maar had niet aangegeven wat hij ermee wilde. Het gaat, na alles kosten, om een paar duizend euro. Dus de zussen van mijn man zeiden: "Ach, zullen we dat gewoon onder de kleinkinderen verdelen, dat is zo leuk voor hen." Waarop mijn man een beetje beteuterd aangaf dat hij dat niet zo fair vond, en eigenlijk ook een deel wilde. Nou, dat vond men zo'n onzin! Want het ging toch om weinig, en wij hebben genoeg, en het is leuk voor de kleinkinderen. Ik ben het met man eens. Ja, het is leuk voor de kleinkinderen, maar het is ook leuk voor ons. We komen overigens niks te kort, hoor, dus we hebben het niet nodig. Maar de rest van de familie heeft het ook niet nodig: die neefjes en nichtjes hebben echt geen geldzorgen. Wat zouden jullie doen? Laten gaan, of toch nog eens op terugkomen?
Ja, ik zou er op terugkomen. Toen mijn opa overleed hebben mijn tante en vader zelf (ieder voor zich) besloten om hun deel door te sluizen naar de kinderen. Met het idee dat opa en oma dat graag hadden gewild. Maar echt niet dat je een voor de ander had besloten wat er mee te doen! Misschien willen jullie het wel aan een goed doel geven?!
Edit: ik lees nu dat je het zo laat. Het belangrijkste is dat jullie doen wat het beste voelt.
In mijn omgeving heb ik iemand die alles of helemaal tof vindt of verschrikkelijk. Totaal geen nuances. Heel vermoeiend.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zondag 22 november 2020 om 16:42
Misschien omdat zij kinderen ook gewoon afschuwelijk vindenSjaantje37 schreef: ↑22-11-2020 11:22Wil dit toch even kwijt:
Als het gevoel zo sterk is bij sommige mensen hier dat mensen met kinderen niet in dit draadje thuis horen waarom schrijven mensen die bewust geen kinderen willen wel mee in topics over kinderen waar ze af en toe de meest afschuwelijke uitspraken doen?
Ik weet het niet. Ik probeer er soms wel een nuchtere kijk in te gooien in plaats van een hormonale roze wolk die sommige TOs hebben.En over die erfenis; als je kleinkind van overleden opa / oma bent en zij hebben geen testament waarin specifiek staat dat achterkleinkinderen iets krijgen, dan krijg jij als kleinkind toch gewoon jouw deel overgemaakt toch? Dan hebben anderen daar toch niets over te zeggen?
Ik heb een soortgelijk geval via overleden tante. Mijn moeder is overleden dus ik neem blijkbaar "haar plaats" als erfgenaam in. Sommige siblings van mijn moeder en die overleden tante hebben het wat minder ruim, ik heb het wat dat betreft wel goed voor elkaar (kindvrij hè
)Omdat tante een bepaalde hobby / interesse had, wil ik het geld deels doneren of gebruiken als steun voor die hobby. Ik hou het even vaag .... De andere erfgenamen vinden dat ik het dan beter aan die siblings moet geven die het kunnen gebruiken voor hun schulden etc.. Maja.. dat bepaal ik lekker zelf, al is mijn "voordeel" dat ik die siblings verder nooit spreek dus heb daar geen schuldgevoel bij. De band met mijn tante was wel sterk dus ik weet dat zij mijn besteding van het geld fantastisch gevonden had.
zondag 22 november 2020 om 17:14
Luistervink schreef: ↑22-11-2020 10:30Mijn ouders zitten/zaten totaal niet te wachten op kleinkinderen, dus ik heb hier gelukkig niet mee te maken. Maar je verjaardagsvoorbeeld klopt niet: daar willen beide partijen graag dat je aanwezig bent. Dan is het heel aardig om te zeggen dat ze het jammer vinden dat je er niet bent.
Als je per se niet wil komen en de ander zegt: ik had graag dat je er wel was, dan zou je ook druk voelen om wel een bezoekje te plegen. Jouw keuze wordt blijkbaar niet geaccepteerd en de ander zegt daarmee eigenlijk dat zijn wensen belangrijker zijn dan die van jou. Dat ervaar ik dus niet zo, dat zijn/haar wensen belangrijker zijn. Alleen dat diegene het echt heel jammer vindt en dat zou ik in dit geval nog kunnen meenemen in mijn beslissing om wel of niet te gaan. In mijn beslissing om geen kinderen te krijgen, ligt dat natuurlijk anders. En zoals je zegt: het maakt nogal wat impact op je ouders als jij geen kinderen krijgt, dus is de druk nog groter van zo'n uitspraak.
Als de ander zijn gevoelens bij hem laat zou hij moeten zeggen: ik vind het jammer, maar ik accepteer jouw keuze en ik steun jou daarin. En dat laatste stukje wordt vaak niet gezegd. Dus ik snap wel dat mensen het dan voelen als een verwijt en het op zichzelf betrekken. Dan nog zou je het bij die ander moeten laten, maar ik snap wel dat dat lastig is.
Ja, nu je dat zo zegt kan ik me voorstellen dat anderen dat als druk ervaren. Zeker als het 'ik accepteer jouw keuze en ik steun jou daarin' er niet bij wordt gezegd. Ik ga daar overigens wel altijd van uit, dat mensen mijn keuze accepteren. Ze hebben ook niet zo veel keuze, ik maak hem toch zelf
. Mijn punt was vooral dat er naast aandacht voor ons, óók aandacht mag zijn voor de effecten die onze keuze op onze ouders hebben. Niet om een andere keuze te maken, maar wel om ruimte te bieden voor hun gevoel. Mijn inziens kan dat prima zonder druk te voelen of jezelf te verloochenen, maar gezien de reacties is dat dus niet voor iedereen zo. Wij zijn vorig jaar verhuisd, verder weg van familie. Vonden ze ontzettend jammer en wij ook wel: we zien elkaar toch minder vaak. Mijn moeder heeft ook best vaak gezegd: "jullie wonen zo ver, we kunnen niet meer zomaar op bezoek." Dat snap ik vanuit haar gezien ook wel. Toch heb ik dat nooit geïnterpreteerd als een 'jullie mogen niet verhuizen' of ook maar enigszins over de verhuizing getwijfeld. Mijn keuze. Maar aan mijn keuzes zitten wel consequenties voor anderen en ik vind het gek om het daar niet over te mogen hebben. Dat voelt voor mij best egoïstisch. Als in: "Alleen mijn gevoel mag er zijn en wat de rest daarvan vindt, die kan stikken."
