Kinderen
alle pijlers
Brutalen hebben de halve wereld
woensdag 16 mei 2018 13:51
Lang getwijfeld over dit topic, want het onderwerp is potentieel fittiemateriaal. Maar goed, ik vraag het me toch af.
Mijn man en ik zijn vrij ouderwets opgevoed. Hij ouderwetser dan ik, maar we moesten beide altijd stil zijn als grote mensen aan het praten waren, we mochten ons niet met gesprekken bemoeien die ons niet aangingen, we mochten niet klagen en moesten netjes op onze beurt wachten. Nu kwam die beurt ook altijd, dus echt heel dramatisch was het niet.
Onze kinderen worden op bepaalde gebieden wat makkelijker opgevoed, maar de strekking is niet veel veranderd. Daardoor nemen mijn kinderen in gezelschap een wat afwachtende houding aan. De laatste tijd zie ik, tijdens interactie met andere kinderen (vooral als ze niet uit onze provincie komen), dat ze daardoor soms weleens ondersneeuwen. Ik vraag me soms af of ik mijn kinderen niet tekort doe door fatsoensnormen op te leggen die wellicht wat archaïsch zijn.
Zelf voel ik nog weleens de echo's van deze opvoeding, zo kan ik bijvoorbeeld heel moeilijk direct commentaar leveren op oudere collega's, omdat je oude mensen meestal gelijk moet geven ("Tenzij ze echt iets heel raars zeggen" zei mijn moeder dan).
Concrete vraag: moet je je kinderen een vorm van brutaliteit meegeven? Is wat ik brutaal vind, wel brutaal gedrag?
Mijn man en ik zijn vrij ouderwets opgevoed. Hij ouderwetser dan ik, maar we moesten beide altijd stil zijn als grote mensen aan het praten waren, we mochten ons niet met gesprekken bemoeien die ons niet aangingen, we mochten niet klagen en moesten netjes op onze beurt wachten. Nu kwam die beurt ook altijd, dus echt heel dramatisch was het niet.
Onze kinderen worden op bepaalde gebieden wat makkelijker opgevoed, maar de strekking is niet veel veranderd. Daardoor nemen mijn kinderen in gezelschap een wat afwachtende houding aan. De laatste tijd zie ik, tijdens interactie met andere kinderen (vooral als ze niet uit onze provincie komen), dat ze daardoor soms weleens ondersneeuwen. Ik vraag me soms af of ik mijn kinderen niet tekort doe door fatsoensnormen op te leggen die wellicht wat archaïsch zijn.
Zelf voel ik nog weleens de echo's van deze opvoeding, zo kan ik bijvoorbeeld heel moeilijk direct commentaar leveren op oudere collega's, omdat je oude mensen meestal gelijk moet geven ("Tenzij ze echt iets heel raars zeggen" zei mijn moeder dan).
Concrete vraag: moet je je kinderen een vorm van brutaliteit meegeven? Is wat ik brutaal vind, wel brutaal gedrag?
anoniem_328039 wijzigde dit bericht op 16-05-2018 13:56
0.58% gewijzigd
donderdag 17 mei 2018 21:13
Ja, dat is inderdaad een beetje wat ik bedoel (en wat ik ook een beetje proef in de OP waarbij TO schrijft dat haar kinderen in andere situaties soms ondergesneeuwd raken). Dat je kinderen minder "streetwise" zijn en dat zich dat al begint af te tekenen nog voor ze zelfstandig hun levens gaan leiden, maar al verschillen zichtbaar in situaties in speeltuinen en op vakantieparken e.d.blijfgewoonbianca schreef: ↑17-05-2018 20:59Ik denk dat wat jij bedoelt valt onder streetwise, wereldlijk of zoiets. Omdat je met veel meer mensen ( van allerlei pluimage ) in aanraking komt dan in een dorp zie je meer, hoor je meer, oefen je misschien ook meer . Het lijkt mij nogal een verschil of je iedereen kent in het dorp of dat je om te spelen speciaal naar een speeltuin of trapveld moet en dat je dan aansluiting moet zoeken bij onbekende kinderen.
donderdag 17 mei 2018 21:13
En je hebt nog ruimte in een dorp: grotere tuinen, meer natuur. Minder als ratten boven op elkaar hoeven zitten met prikkels langs alle kanten. Denk dat de samenleving al overprikkelend genoeg is voor de huidige generatie door alle social media.lemoos2 schreef: ↑17-05-2018 21:10Een dorp heeft ook voordelen. Je moet wel met allerlei verschillende mensen kunnen omgaan omdat er nu eenmaal weinig valt te kiezen qua leeftijdsgenootjes. Boos opstappen bij de hockeyclub om enkele meters verderop streetdanceles te nemen is geen optie. Je leert ruzies bij te leggen, te onderhandelen. De stijfkop uithangen is sociale zelfmoord. En wat er niet is aan entertainment moet je dus zelf verzinnen.
donderdag 17 mei 2018 21:14
Dan heb jij de loting in amsterdam bij de basisscholen en middelbarescholen nog niet meegemaakt.popita schreef: ↑17-05-2018 20:20Ik denk dat de keuzemogelijkheden in de stad groter zijn. Als er vier of vijf scholen in de directe omgeving liggen dan kun je beter een school vinden die aansluit bij de mogelijkheden van je kind. Mijn dochter zat bijvoorbeeld op een middelbare school met veel aandacht voor sport, ze was al goed in sport maar ontwikkelde zich daarin nog beter, simpelweg omdat die kans er was. Dat was natuurlijk ook weer goed voor haar zelfvertrouwen. Zo ook met keuze voor clubjes e.d., er zijn gewoon veel mogelijkheden. Daardoor wordt ook niet zo snel iets raar gevonden misschien?
Er is van alles, maar of je er gebruik van mag maken is nog maar de vraag. Net als de wachtlijsten voor de voetbalclubs en hockeyverenigingen.
Ik heb meer het idee dat het aan 'cultuur' ligt, dan aan de mogelijkheden. Hart op de tong is in de randstad denk ik meer een deugd dan daar buiten. Net als diversiteit. Hoewel er in amsterdam gewoon mensen wonen: en mensen houden over het algemeen meer van mensen die op ze lijken.
donderdag 17 mei 2018 21:16
In grote delen van Belgie spreken ze ook Nederlands...
Zullen we proberen het een beetje gezellig te houden?!
donderdag 17 mei 2018 21:16
Je hebt behalve het centrum, dure wijken en achterstandswijken, nog genoeg andere wijken waar je kunt wonen. Wij hebben geen hoog inkomen en onze kinderen hebben in Rotterdam op veilige, goede, gemengde scholen gezeten.redbulletje schreef: ↑17-05-2018 21:01Maar dan is het verschil in welvaart wel groot als je in 'n goede buurt wil wonen. In 'n stad moet je al een veel hoger inkomen hebben dan in 'n dorp om 'n beetje fatsoenlijk te kunnen wonen en dus je kids in 'n westerse goede wijk naar school te mogen doen.
Kanttekening is wel dat het op dit moment wel erg moeilijk is om een betaalbaar huis te vinden, maar dat is in grote delen van het land zo volgens mij.
donderdag 17 mei 2018 21:17
Maar zie jij dat als een voordeel dat je die dingen moet leren in die voorbeelden die je noemt? Dat je niet de stijfkop kunt uithangen, boos weglopen geen optie is? Ik herken wat jij bedoelt maar zie daarin als nadeel dat een kind voortdurend op zijn hoede zal zijn, zich vooral leert te conformeren om niet (al teveel) uit de toon te vallen en uiteindelijk helemaal geen eigen keuze meer durft te maken (vanwege die sociale zelfmoord dus ja).lemoos2 schreef: ↑17-05-2018 21:10Een dorp heeft ook voordelen. Je moet wel met allerlei verschillende mensen kunnen omgaan omdat er nu eenmaal weinig valt te kiezen qua leeftijdsgenootjes. Boos opstappen bij de hockeyclub om enkele meters verderop streetdanceles te nemen is geen optie. Je leert ruzies bij te leggen, te onderhandelen. De stijfkop uithangen is sociale zelfmoord. En wat er niet is aan entertainment moet je dus zelf verzinnen.
Wat dat betreft wonen wij niet handig in ons Vinex-wijkje. Gelukkig is het ‘ouderlijke dorp’ om de hoek, daar gaat hij ook naar school en scharrelen zijn neefjes rond.
donderdag 17 mei 2018 21:19
Dat ken ik inderdaad niet, lijkt me niet fijn.Toverspiegel schreef: ↑17-05-2018 21:14Dan heb jij de loting in amsterdam bij de basisscholen en middelbarescholen nog niet meegemaakt.
Er is van alles, maar of je er gebruik van mag maken is nog maar de vraag. Net als de wachtlijsten voor de voetbalclubs en hockeyverenigingen.
Ik heb meer het idee dat het aan 'cultuur' ligt, dan aan de mogelijkheden. Hart op de tong is in de randstad denk ik meer een deugd dan daar buiten. Net als diversiteit. Hoewel er in amsterdam gewoon mensen wonen: en mensen houden over het algemeen meer van mensen die op ze lijken.
donderdag 17 mei 2018 21:25
Mijn kinderen moesten ruzies ook gewoon uitpraten hoor. Met een kwaaie kop weglopen was er niet bij. Dat is een kwestie van opvoeding.lemoos2 schreef: ↑17-05-2018 21:10Een dorp heeft ook voordelen. Je moet wel met allerlei verschillende mensen kunnen omgaan omdat er nu eenmaal weinig valt te kiezen qua leeftijdsgenootjes. Boos opstappen bij de hockeyclub om enkele meters verderop streetdanceles te nemen is geen optie. Je leert ruzies bij te leggen, te onderhandelen. De stijfkop uithangen is sociale zelfmoord. En wat er niet is aan entertainment moet je dus zelf verzinnen.
Wat dat betreft wonen wij niet handig in ons Vinex-wijkje. Gelukkig is het ‘ouderlijke dorp’ om de hoek, daar gaat hij ook naar school en scharrelen zijn neefjes rond.
Met keuzemogelijkheden bedoelde ik meer dat je beter iets kunt vinden wat bij je past. Dus niet op hockey omdat dat de enige mogelijkheid is, maar ook voor streetdance kunnen kiezen omdat dat beter bij je past.
Het voordeel dat ik wel zie van in een dorp wonen is de vrijheid die kinderen hebben om te gaan en staan waar ze willen. In zekere mate hadden mijn kinderen dat ook in de buurt waar wij wonen, maar in het centrum van de stad is dat veel minder. Ik denk dat die vrijheid op een andere manier weer heel goed is voor de ontwikkeling.
donderdag 17 mei 2018 21:30
Of juist leren géén kuddedier te worden door gewoon je eigen koers te varen. Zelf ben ik nooit sociaal geweest. Ik had gewoon mijn hobby (en vrienden) op de manege en liet al dat uitgaan en andere gezamenlijke dingen van klasgenoten aan me voorbij gaan. Als je niet needy overkomt, wordt je heus niet zomaar 'n pispaal. Je bent pas kwetsbaar als je laat blijken ergens wél bij te willen horen.NYC schreef: ↑17-05-2018 21:17Maar zie jij dat als een voordeel dat je die dingen moet leren in die voorbeelden die je noemt? Dat je niet de stijfkop kunt uithangen, boos weglopen geen optie is? Ik herken wat jij bedoelt maar zie daarin als nadeel dat een kind voortdurend op zijn hoede zal zijn, zich vooral leert te conformeren om niet (al teveel) uit de toon te vallen en uiteindelijk helemaal geen eigen keuze meer durft te maken (vanwege die sociale zelfmoord dus ja).
donderdag 17 mei 2018 21:30
Het is allebei denk ik. Even uitgaande van het hebben van toegang tot sport/muziek etc en wachtlijsten daargelaten. Een "stadskind" neemt - denk ik - minder risico door af te haken bij hockey of voetbal omdat niet morgen de hele klas het erover heeft, omdat heel de klas verspreid over diverse sport- en hobbyclubs in de stad zit.Toverspiegel schreef: ↑17-05-2018 21:14Ik heb meer het idee dat het aan 'cultuur' ligt, dan aan de mogelijkheden. Hart op de tong is in de randstad denk ik meer een deugd dan daar buiten. Net als diversiteit. Hoewel er in amsterdam gewoon mensen wonen: en mensen houden over het algemeen meer van mensen die op ze lijken.
(Middelbare) schoolkeuze idem. De ene school zal geliefder zijn dan de ander (en het is misschien maar afwachten of er plek voor je is) maar de uitstroom van 1 basisschoolklas kan misschien wel naar negen scholen verdeeld over de stad gaan. Als je dan als enige (of enige 2) naar school X of Y gaat is dat niet "heel dapper/bijzonder/moedig". Voor dorpskinderen zou het best nogal eens een ding kunnen zijn als ze - in tegenstelling tot de hele klas - niet kiezen voor school X maar voor school Y. En misschien juist doordat volwassenen het zelfs "moedig" gaan noemen kan een puber het gevoel krijgen: oke... ik doe dus iets heel engs... Terwijl dat in de stad niet speelt.
donderdag 17 mei 2018 21:31
Vlaams is geen officiele taal, ze spreken daar gewoon Nederlands, het klinkt alleen anders.redbulletje schreef: ↑17-05-2018 21:18Vlaams! Je ziet volgens mij nooit Vlaamse reclames/series/films met mensen die ABN spreken of het moet bedoeld zijn als Nederlands karakter.
En trouwens: in de provincies die aan Belgie grenzen spreken de meeste mensen ook geen Kinderen-voor-kinderen Nederlands...
Zullen we proberen het een beetje gezellig te houden?!
donderdag 17 mei 2018 21:33
Ja. Als ik kijk naar mijn zoon, die toch af en toe een beetje exotisch gedrag kan vertonen, is dat wel een voordeel. Sowieso veel tolerantie naar elkaar, ook voor kinderen met voor kinderen waarneembaar afwijkend gedrag (bv. zeer veel klassieke autistische trekken). Ik zie het als een wisselwerking. Ik was vroeger een stuk extraverter dan de meeste leeftijdgenootjes, had ook ‘import’ ouders ‘van buiten’. Dus iedereen kon tot bepaalde hoogte lekker zich uitleven. Want die anderen zijn ook afhankelijk van jou en accepteren ook veel. En je leert ook heel goed te pleiten als je een groep moet overhalen om ook jouw plan op te nemen in een dagplanning in de grote vakantie.NYC schreef: ↑17-05-2018 21:17Maar zie jij dat als een voordeel dat je die dingen moet leren in die voorbeelden die je noemt? Dat je niet de stijfkop kunt uithangen, boos weglopen geen optie is? Ik herken wat jij bedoelt maar zie daarin als nadeel dat een kind voortdurend op zijn hoede zal zijn, zich vooral leert te conformeren om niet (al teveel) uit de toon te vallen en uiteindelijk helemaal geen eigen keuze meer durft te maken (vanwege die sociale zelfmoord dus ja).
Ik denk dat een kind dat jij beschrijft, dat ‘geen eigen keuze meer durft te maken’ dusdanig ‘zwak/weerloos’ is dat het in een grote stad ook verzuipt (drugsrunnertje op zijn 9e of, opgegroeid in een soort middenklassereservaat, met 14 jaar verschijnt op een Amberalert).
Nee heb je, ja kun je krijgen
donderdag 17 mei 2018 21:33
Inderdaad! Kinderen van tegenwoordig lijken wel gevangen te zitten met altijd volwassen begeleiding/oppas, terwijl wij vanaf ons 4e al gewoon in de buurt en in het nabij gelegen bos konden spelen zonder ouderlijk gezag. Die vrijheid vind ik meer waard dan uit 25 soorten sport/hobby clubjes kunnen kiezen.popita schreef: ↑17-05-2018 21:25Het voordeel dat ik wel zie van in een dorp wonen is de vrijheid die kinderen hebben om te gaan en staan waar ze willen. In zekere mate hadden mijn kinderen dat ook in de buurt waar wij wonen, maar in het centrum van de stad is dat veel minder. Ik denk dat die vrijheid op een andere manier weer heel goed is voor de ontwikkeling.
donderdag 17 mei 2018 21:33
Mijn kind is vanuit haar karakter wat rustiger en meer afwachtend en zal wat sneller toegeven ter behoud van de goede sfeer.
In sommige samenstellingen van kinderen sneeuwt ze soms dan wat onder maar ik zie ook dat ze vriendjes en vriendinnetjes om zich heen verzamelt die die eigenschappen ook wat meer hebben en daardoor maak ik me er geen zorgen over.
Verwacht dat dat later dan ook zo gaat.
In sommige samenstellingen van kinderen sneeuwt ze soms dan wat onder maar ik zie ook dat ze vriendjes en vriendinnetjes om zich heen verzamelt die die eigenschappen ook wat meer hebben en daardoor maak ik me er geen zorgen over.
Verwacht dat dat later dan ook zo gaat.
anoniem_369577 wijzigde dit bericht op 17-05-2018 21:34
0.38% gewijzigd
donderdag 17 mei 2018 21:34
Maar denk jij dat als iemand het niet in zich heeft een kuddedier te worden, dat ie het dan ook niet zal doen om maar voor de veilige weg te kiezen (of te denken dat het de veiligste weg is?)redbulletje schreef: ↑17-05-2018 21:30Of juist leren géén kuddedier te worden door gewoon je eigen koers te varen. Zelf ben ik nooit sociaal geweest. Ik had gewoon mijn hobby (en vrienden) op de manege en liet al dat uitgaan en andere gezamenlijke dingen van klasgenoten aan me voorbij gaan. Als je niet needy overkomt, wordt je heus niet zomaar 'n pispaal. Je bent pas kwetsbaar als je laat blijken ergens wél bij te willen horen.
donderdag 17 mei 2018 21:35
Klinkt wel een beetje benauwend zoals je dat beschrijft. Al denk ik dat het ook veilig kan voelen zolang je niet buiten het kader valt.NYC schreef: ↑17-05-2018 21:30Het is allebei denk ik. Even uitgaande van het hebben van toegang tot sport/muziek etc en wachtlijsten daargelaten. Een "stadskind" neemt - denk ik - minder risico door af te haken bij hockey of voetbal omdat niet morgen de hele klas het erover heeft, omdat heel de klas verspreid over diverse sport- en hobbyclubs in de stad zit.
(Middelbare) schoolkeuze idem. De ene school zal geliefder zijn dan de ander (en het is misschien maar afwachten of er plek voor je is) maar de uitstroom van 1 basisschoolklas kan misschien wel naar negen scholen verdeeld over de stad gaan. Als je dan als enige (of enige 2) naar school X of Y gaat is dat niet "heel dapper/bijzonder/moedig". Voor dorpskinderen zou het best nogal eens een ding kunnen zijn als ze - in tegenstelling tot de hele klas - niet kiezen voor school X maar voor school Y. En misschien juist doordat volwassenen het zelfs "moedig" gaan noemen kan een puber het gevoel krijgen: oke... ik doe dus iets heel engs... Terwijl dat in de stad niet speelt.
donderdag 17 mei 2018 21:36
Ik had meer de leeftijd in gedachte waarop er geen ouders meer aanwezig zijn. In het ouderlijke dorp scharrelt mijn 7-jarige zelfstandig rond. En dan kan hij zomaar herrie gaan maken met iemand over een schommel of weet ik wat. Dat kom ik of mijn moeder niet te weten. Tenzij hij dat vertelt.popita schreef: ↑17-05-2018 21:25Mijn kinderen moesten ruzies ook gewoon uitpraten hoor. Met een kwaaie kop weglopen was er niet bij. Dat is een kwestie van opvoeding.
Met keuzemogelijkheden bedoelde ik meer dat je beter iets kunt vinden wat bij je past. Dus niet op hockey omdat dat de enige mogelijkheid is, maar ook voor streetdance kunnen kiezen omdat dat beter bij je past.
Het voordeel dat ik wel zie van in een dorp wonen is de vrijheid die kinderen hebben om te gaan en staan waar ze willen. In zekere mate hadden mijn kinderen dat ook in de buurt waar wij wonen, maar in het centrum van de stad is dat veel minder. Ik denk dat die vrijheid op een andere manier weer heel goed is voor de ontwikkeling.
Nee heb je, ja kun je krijgen
donderdag 17 mei 2018 21:38
Ik denk dat je daar wel eens gelijk in zou kunnen hebben.redbulletje schreef: ↑17-05-2018 21:33Inderdaad! Kinderen van tegenwoordig lijken wel gevangen te zitten met altijd volwassen begeleiding/oppas, terwijl wij vanaf ons 4e al gewoon in de buurt en in het nabij gelegen bos konden spelen zonder ouderlijk gezag. Die vrijheid vind ik meer waard dan uit 25 soorten sport/hobby clubjes kunnen kiezen.
donderdag 17 mei 2018 21:38
Dat weet ik niet. Ik was gewoon niet zo en kon het ook niet opbrengen. Waarschijnlijk heeft mijn desinteresse in 'erbij horen' er toe geleid dat ik geen interessant pestobject was.
donderdag 17 mei 2018 21:40
O maar je had het over kwaad weglopen van een sportclub. Mijn kinderen speelden op die leeftijd ook zelfstandig buiten (dat kan hier gelukkig), dus dat soort akkefietjes moesten ze inderdaad ook zelf oplossen.lemoos2 schreef: ↑17-05-2018 21:36Ik had meer de leeftijd in gedachte waarop er geen ouders meer aanwezig zijn. In het ouderlijke dorp scharrelt mijn 7-jarige zelfstandig rond. En dan kan hij zomaar herrie gaan maken met iemand over een schommel of weet ik wat. Dat kom ik of mijn moeder niet te weten. Tenzij hij dat vertelt.
donderdag 17 mei 2018 21:41
Ja maar naar die sportclub werd je ook niet gebracht door ouders. En je ging natuurlijk geen herrie schoppen onder toeziend oog van de trainer
Nee heb je, ja kun je krijgen
donderdag 17 mei 2018 21:43
Ik denk dus vooral dat er een grote groep kinderen opgroeit die best veel opties/kansen hebben maar die misschien jaren later zeggen: Ja goh, aan die mogelijkheid heb ik nooit gedacht. Hoor ik mensen van mijn leeftijd bijvoorbeeld wel ooit zeggen. Terwijl ik ook leeftijdsgenoten (of ouder) ken die al die mogelijkheden al ver voor ik geboren was uitprobeerden.
Nu gaat het mij echt niet om het "uitproberen van zoveel mogelijk mogelijkheden" maar meer een soort weten dat het wel zou kunnen als je zou willen.
donderdag 17 mei 2018 21:46
Maar dat werkt toch andersom net zo? Je zou maar in 'n stad opgroeien terwijl je liever in de natuur had kunnen rondscharrelen.NYC schreef: ↑17-05-2018 21:43Ik denk dus vooral dat er een grote groep kinderen opgroeit die best veel opties/kansen hebben maar die misschien jaren later zeggen: Ja goh, aan die mogelijkheid heb ik nooit gedacht. Hoor ik mensen van mijn leeftijd bijvoorbeeld wel ooit zeggen. Terwijl ik ook leeftijdsgenoten (of ouder) ken die al die mogelijkheden al ver voor ik geboren was uitprobeerden.
Nu gaat het mij echt niet om het "uitproberen van zoveel mogelijk mogelijkheden" maar meer een soort weten dat het wel zou kunnen als je zou willen.
