Derde kindje

Anoniem_361269 dinsdag 26 december 2017 20:21

Hallo allemaal,

Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.

Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????

Anoniem_358010 dinsdag 26 december 2017 22:17

EngeLiene schreef: ↑
26-12-2017 22:14
De gyn zei dat het prima kon (toen riep ik nog nee nooit meer zwanger ) maar dan wel met een keizersnee want vaginaal bevallen is de kans te groot dat ik weer uitscheur en er in littekenweefsel gehecht moet worden.

Oke, nou dan hoeft dat jullie niet tegen te houden.

Ik zou het even parkeren en over een x aantal maanden nog is benoemen dat je nog een kindje zou willen. En in de tussentijd genieten van het geen je rond hebt lopen nu in huis

Anoniem_361269 dinsdag 26 december 2017 22:17

MwTheelepel schreef: ↑
26-12-2017 22:10
Ik denk dat wensen over vakantie's enz niet alleen wensen voor de kinderen zijn maar ook voor hem persoonlijk. Natuurlijk kun je het in Nederland op de camping heel gezellig hebben maar Bakkum is natuurlijk niet hetzelfde als de Cote d'azur. Als ik het hele jaar hard gewerkt heb zit ik ook graag in een fijn hotel op een warme plek waar ik lekker uit eten kan en niet in een tentje in regenachtig Nederland waar ik met mijn miezerige camping gasstel sta te rommelen om dezelfde hap als thuis te maken maar dan moeilijker. Veel mensen vinden het denk ik toch wat egoïstisch klinken dat erbij te vermelden en houden het bij de kinderen.

Verder snap ik ook wel dat je man echt geen zin heeft weer bijna een jaar voor alles en jou op te draaien maar nu met twee kinderen die dan misschien naar school en het kdv moeten gevolgd door slaapgebrek door de nieuwe baby en zorg voor de baby erbij. Om bij te komen mag hij dan achter drie koters aan op de camping.. Ik vind het ook weinig aantrekkelijk klinken eigenlijk.

Haha nee dat klinkt idd niet aantrekkelijk. Man heeft het dan over bijvoorbeeld dat het hem leuk lijkt ze mee te nemen naar Disneyland in florida. Disneyland Parijs is net zo leuk denk ik dan en goedkoper

Of dat hij ze bijv allemaal eens wat geld toe wil stoppen, 5000 euro ofzo. Tja 3000 is ook leuk, houd je zelf nog 1000 over

Maargoed het leven met 5 is natuurlijk duurder dan 4. En dat hij tegen Mn zwangerschap opziet snap ik (hoewel
Ik dan ook hoop dat het dan minder erg is. Eerste zwangerschap voelde ik
me prima namelijk)

Skawa dinsdag 26 december 2017 22:20

EngeLiene schreef: ↑
26-12-2017 22:09
Ik denk zelf ook vaak misschien is het goed zo. En als ik alles op een rijtje zet is het ook goed. Het is dus puur een gevoel. En dat is soms zo overweldigend dat ik alle praktische bezwaren ermee aan de kant schuif. Man wil zich niet laten steriliseren overigens. Dat vindt hij dan weer te definitief. Zijn nee lijkt soms best twijfelachtig en dat geeft (valse?) hoop

Misschien ook goed om de risico’s voor jezelf in kaart te brengen? Je bekken gaat weer verweken is er ook een kans dat je niet meer 100% hersteld?

Ik denk echt idd dat je er goed aan doet het even te laten rusten voor jou en je man en t gesprek later te hervatten.
Het is denk ik ook niet dat je een derde er even bij doet met al twee lopende jonge kinderen zul je je handen vol hebben. Ik kom ook uit een gezin van drie en ik ben niets tekort gekomen inderdaad dus het kan zeker praktisch maar het heeft wel impact.

Je weet nooit welke kant het op gaat het kan super goed gaan met drie makkelijke kinderen of je kunt toch pech hebben met jaren lang doorwaakte nachten. Dat ‘risico’ loop je met elk kind de eerste tweede en derde enz. Daarom is t zo belangrijk dat je beiden voor 100% wilt zodat je dat ook kunt dragen als het soms tegen valt.

Succes to! Geniet van je jongens!

where ever you go, go with your heart

cookie84 dinsdag 26 december 2017 22:23

Soms moet je naar je verstand luisteren. Alles kan veranderen, financiël, woonsituatie, werk, huwelijk, gezondheid etc..

Pas was er trouwens een bijna identiek topic als deze.. Ik ben niet goed in terugzoeken, miss jij of een ander wel. Miss heb je wat aan de reacties daar.

Anoniem_361269 dinsdag 26 december 2017 22:24

Skawa schreef: ↑
26-12-2017 22:20
Misschien ook goed om de risico’s voor jezelf in kaart te brengen? Je bekken gaat weer verweken is er ook een kans dat je niet meer 100% hersteld?

Ik denk echt idd dat je er goed aan doet het even te laten rusten voor jou en je man en t gesprek later te hervatten.
Het is denk ik ook niet dat je een derde er even bij doet met al twee lopende jonge kinderen zul je je handen vol hebben. Ik kom ook uit een gezin van drie en ik ben niets tekort gekomen inderdaad dus het kan zeker praktisch maar het heeft wel impact.

Je weet nooit welke kant het op gaat het kan super goed gaan met drie makkelijke kinderen of je kunt toch pech hebben met jaren lang doorwaakte nachten. Dat ‘risico’ loop je met elk kind de eerste tweede en derde enz. Daarom is t zo belangrijk dat je beiden voor 100% wilt zodat je dat ook kunt dragen als het soms tegen valt.

Succes to! Geniet van je jongens!

Mooi gezegd! Mijn bekken heb ik nu geen last meer van maar vanwege de verzakking mag ik een jaar niet (zwaar) sporten. Ik wil sws eerst mijn lijf weer sterk maken, ik geloof echt dat dat scheelt als je zwanger wordt. Beide kindjes slapen nu wel door trouwens gelukkig. Ik vind het wel lastig in te schatten hoeveel drukker een derde is. Ligt ook aan je kind natuurlijk. Zoon 2 is zo’n makkelijke baby dat dat misleidend kan zijn

Anoniem_361269 dinsdag 26 december 2017 22:26

cookie84 schreef: ↑
26-12-2017 22:23
Soms moet je naar je verstand luisteren. Alles kan veranderen, financiël, woonsituatie, werk, huwelijk, gezondheid etc..

Pas was er trouwens een bijna identiek topic als deze.. Ik ben niet goed in terugzoeken, miss jij of een ander wel. Miss heb je wat aan de reacties daar.

Dat klopt. Maar dan had ik niet aan kinderen begonnen, überhaupt. Ik kan ook doodgaan ofzo. Soms is gevoel volgen ook goed.
Maar ik snap je punt wel.
Zal eens naar dat topic op zoek gaan!

Anoniem_361269 dinsdag 26 december 2017 22:29

Duik zo Mn bed in. Bedankt voor jullie reacties. Kan ik het wat beter van me afzetten dan wanneer ik allemaal topics lees over hoe leuk een derde kind is

Java dinsdag 26 december 2017 22:36

Als jij echt heel graag een derde kindje wil, en je man ziet er juist naar uit dat de kinderen groter zijn zodat hij met ze kan reizen enzo, dan zou ik die derde er juist zo snel mogelijk achteraan nemen.
Je man zal nu dan even extra moeten doorbijten, maar dan heeft hij wel des te sneller een gezin waarmee hij op stap kan.

Ik zou dus in de gezamelijke agenda zetten, dat jullie direct na de 1e verjaardag van jullie tweede (over een half jaar dus) de knoop gaan doorhakken.

Als jullie snel die derde krijgen, dan kunnen jullie straks met jullie kinderen van 8, 6 en 4 jaar op wintersport. Het zou jammer zijn als je dan (door al het getwijfel) nog 1 of 2 jaar langer moet wachten voordat de jongste 4 jaar is en in een skiklasje kan.

java wijzigde dit bericht op 26-12-2017 22:37

1.79% gewijzigd

Anoniem_64b54962132e8 dinsdag 26 december 2017 22:37

EngeLiene schreef: ↑
26-12-2017 22:17
Disneyland Parijs is net zo leuk denk ik dan en goedkoper

Ja. Met 2 kinderen kun je dan kiezen uit de 6 hotels op het park Met 3 kinderen kun je alleen terecht in de Davy Crockettranch buiten het park.
Ik maak geen grapje. Vrijwel iedereen die ik ken met 3 kinderen loopt er tegenaan dat je allerlei extra dingen moet regelen omdat de wereld ingericht lijkt te zijn op gezinnen met 2 kinderen. Disneyland is daar een perfect voorbeeld van. Natuurlijk is dit geen argument om je kindertal aan te passen aan Disney, maar het is wel een rationeel feit dat je met 3 kinderen op talloze manieren meer moet regelen.

Maar nogmaals: het geld is niet het echte verhaal. Mijn redenering was trouwens simpeler: ik heb maar 2 armen, dus aan elke hand 1 kind. Meer kinderen betekent dat ik er 1 los moet laten. Die zin bedoel ik zowel letterlijk als figuurlijk. Het gaf mij juist een angstig gevoel dat ik met 3 kinderen niet genoeg tijd en aandacht en zorg kon geven aan alledrie de kinderen.
Mijn kinderen zijn overigens inmiddels (bijna) volwassen en ik ben heel vaak heel blij geweest dat het er maar twee zijn.

XBarbabella dinsdag 26 december 2017 22:41

Jouw gevoel is heel herkenbaar.
Verschil hier is dat ik voor kinderen altijd dacht dat ik er 3 wilde en tegen de tijd dat we eraan begonnen 2 beter leek te vinden.

Na de geboorte van de tweede was vriend de eerste die een opmerking maakte dat hij wel zag hoe graag ik een derde wilde.
Dit gevoel werd bij mij steeds sterker. Alleen vriend zag het niet zitten, veelste druk en onpraktisch.
Zo af en toe over gehad en verder laten rusten. Ik had ook mijn twijfels, is dit echt wat ik graag wil of is dit een gevoel dat blijft. Vanuit die twijfel ook besproken, voor en nadelen.
Merkte dat zijn gevoel er ook in veranderde. Tot dat de praktische nadelen ineens niet meer zo belangrijk waren. Vriend is nooit zo enthousiast geweest over een derde als ik. Tot (eindelijk) de positieve test, omgedraaide wereld, hij enorm blij en ik beetje paniek. Dacht echt even waar beginnen we aan haha.

Ik kan niet wachten op onze derde zoon in april. Maar ben ook benieuwd of ik ooit het gevoel zal hebben dat ons gezin compleet is.

Anoniem_361269 dinsdag 26 december 2017 22:42

Dat lees ik idd ook dat dat onhandig is qua vakantiehuisjes etc. Maar eerlijk gezegd kan ik daar niet zo wakker van liggen. Mijn enige twijfelpunten zijn: kan mijn lichaam dit enigszins aan (zwanger zijn en bevallen), kan mijn man dit fatsoenlijk aan en natuurlijk een gezond kindje. Dat laatste heb ik wel meer dan bij de eerste twee, het beïnvloedt nu natuurlijk ook hun levens.
Eigenlijk is de wens voor een derde vooral heel egoïstisch van mij, dat besef ik me wel hoor.

anoniem_361269 wijzigde dit bericht op 26-12-2017 22:46

0.11% gewijzigd

Anoniem_361269 dinsdag 26 december 2017 22:45

XBarbabella schreef: ↑
26-12-2017 22:41
Jouw gevoel is heel herkenbaar.
Verschil hier is dat ik voor kinderen altijd dacht dat ik er 3 wilde en tegen de tijd dat we eraan begonnen 2 beter leek te vinden.

Na de geboorte van de tweede was vriend de eerste die een opmerking maakte dat hij wel zag hoe graag ik een derde wilde.
Dit gevoel werd bij mij steeds sterker. Alleen vriend zag het niet zitten, veelste druk en onpraktisch.
Zo af en toe over gehad en verder laten rusten. Ik had ook mijn twijfels, is dit echt wat ik graag wil of is dit een gevoel dat blijft. Vanuit die twijfel ook besproken, voor en nadelen.
Merkte dat zijn gevoel er ook in veranderde. Tot dat de praktische nadelen ineens niet meer zo belangrijk waren. Vriend is nooit zo enthousiast geweest over een derde als ik. Tot (eindelijk) de positieve test, omgedraaide wereld, hij enorm blij en ik beetje paniek. Dacht echt even waar beginnen we aan haha.

Ik kan niet wachten op onze derde zoon in april. Maar ben ook benieuwd of ik ooit het gevoel zal hebben dat ons gezin compleet is.

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat beschrijf je dat mooi. Hoe oud zijn jullie andere kinderen?
En idd praktische dingen zijn wel op te lossen. Ik denk daar makkelijker over dan man.
Zon gevoel blijft misschien wel, van dit is de laatste. Gezien mijn leeftijd zou meer dan 3 iig niet wenselijk zijn. Ik zou denk ik zelf sterilisatie overwegen tijdens de keizersnee

Anoniem_226199 woensdag 27 december 2017 07:02

Roodhaarr schreef: ↑
26-12-2017 22:12
Misschien moet ik het iets anders zeggen: als alles prima loopt, dan kun je best 3 of 4 of meer kinderen hebben. Maar zodra je kind iets mankeert, dan merk je pas hoeveel extra tijd je nodig hebt om echt de goede zorg te kunnen bieden. Of je in die situatie zult komen, weet je nooit. Maar als het gebeurt, dan kun je niet meer terug.

Ik geef je man gelijk. Tel je zegeningen en ga genieten van hoe goed het nu gaat.

Mee eens. En geniet ook van je beide kinderen. Vergeet dat niet te doen. En zorg dat het geen welles-nietes spel wordt.

Anoniem_313271 woensdag 27 december 2017 07:34

Ik herken je gevoel. Ook ik ben 6 maanden geleden moeder geworden van de tweede. Twee zwangerschappen 9 maanden misselijk geweest. Goede bevalling gehad, maar daarna flauwgevallen, naar terecht gekomen en nu nog steeds aan het revalideren. De zorg van de kinderen is in het afgelopen jaar veel op mijn man terecht gekomen. Hier voel ik me vaak onprettig bij. Daarnaast heeft mijn lijf veel te verduren gehad, nog een zwangerschap zal dit niet ten goede komen.

Mijn verstand zegt, hier geen zwangerschap en kindje meer. Geniet van mijn twee prachtige gezonde meiden. Maar mijn gevoel zou nog zo graag een derde willen.
Mijn man wil alle babyspullen weg doen, ik kan dat (nog) niet.
Wij hebben nu afgesproken nu nog niet te beslissen. We bekijken het nog een keer zodra ik vollledig herstelt ben. Dit geeft mij voor nu rust, het nog niet definitief te hoeven beslissen.

anoniem_313271 wijzigde dit bericht op 27-12-2017 07:35
Reden: Spelfout

0.11% gewijzigd

Anoniem_361269 woensdag 27 december 2017 08:14

Hoezitdit schreef: ↑
27-12-2017 07:02
[/b]

Mee eens. En geniet ook van je beide kinderen. Vergeet dat niet te doen. En zorg dat het geen welles-nietes spel wordt.

En dat vind ik ook. Vandaar dit topic, ik wil er niet steeds over beginnen thuis. Maar ik moet het toch een beetje kwijt. De babyspullen kan ik echt nog geen afstand van doen. Misschien verandert mijn gevoel wel. Een ruzie/discussie of whatever wil ik er niet van maken. Juist omdat ik de argumenten van man wel snap. Als die wens bij hem nooit zal komen dan is dat natuurlijk prima, je moet met zn tweeën zijn. En mijn zegeningen tel ik elke dag. Nu weer, nu mijn kleine gupje naast me ligt te slapen zo na de ochtendvoeding. Zegeningen tellen/genieten en een wens hebben kunnen denk ik naast elkaar bestaan.

Anoniem_361269 woensdag 27 december 2017 08:18

Mijmama schreef: ↑
27-12-2017 07:34
Ik herken je gevoel. Ook ik ben 6 maanden geleden moeder geworden van de tweede. Twee zwangerschappen 9 maanden misselijk geweest. Goede bevalling gehad, maar daarna flauwgevallen, naar terecht gekomen en nu nog steeds aan het revalideren. De zorg van de kinderen is in het afgelopen jaar veel op mijn man terecht gekomen. Hier voel ik me vaak onprettig bij. Daarnaast heeft mijn lijf veel te verduren gehad, nog een zwangerschap zal dit niet ten goede komen.

Mijn verstand zegt, hier geen zwangerschap en kindje meer. Geniet van mijn twee prachtige gezonde meiden. Maar mijn gevoel zou nog zo graag een derde willen.
Mijn man wil alle babyspullen weg doen, ik kan dat (nog) niet.
Wij hebben nu afgesproken nu nog niet te beslissen. We bekijken het nog een keer zodra ik vollledig herstelt ben. Dit geeft mij voor nu rust, het nog niet definitief te hoeven beslissen.

Precies zo! Verstand vs gevoel! Wij hebben ook besloten alles nog even te bewaren (nou ja man vond het prima, hij zou zelf het liefst alles morgen nog wegdoen). Pittig ook voor jullie gezin trouwens, gaat je herstel goed?
Ik merk dat ik, nu ik lichamelijk weer sterker word, er een beetje makkelijk over ga denken. Ik vergeet een beetje hoe ik in de eerste weken dacht, komt dit nog goed. Ik vergeet hoe vreselijk ik de zwangerschap vond. Ik denk dan: och is maar tijdelijk. Maargoed een jaar is best lang, we hebben best wat hulp nodig gehad hier thuis van opa’s en oma’s. Die worden ook ouder, kunnen die straks op 3 passen? En zo ga ik van links naar rechts :-

newspaper woensdag 27 december 2017 09:38

Oh wat herkenbaar. Onze jongste is net 1 geworden en dat hele 1e jaar heb ik het gevoel gehad dat ik een 3e wil. Laatste zwangerschap ook pittig, BI en net als bij de 1e veel misselijk. Daarbij kreeg ik galstenen, wat een hel. Toch zou dat me niet weerhouden, omdat ik weet dat het overgaat en mn galblaas is er inmiddels uit.
Hier ook gevoel versus verstand, met mn verstand zeg ik 'waarschijnlijk is het niet slim'. Ik word nu soms gek van het lawaai, de drukte in huis, en weer die gebroken nachten, flesjes, dat je alleen maar moet zorgen....enerzijds wil ik dat niet nog een keer. Anderzijds heb ik zo genoten van hem in mn draagzak, dat lijfje op mijn lijf,hij is ook zo makkelijk en zoveel makkelijker dan mn oudste dat ik enorm genoten heb.
Nu is hij net 1, enorm gefrustreerd omdat hij nog niet zelf kan lopen en veel meer wil dan hij kan. Tijdens deze fase met bijbehorend gedram en gejank denk ik 'nee dit wil ik niet nog een keer' Maar jee het is allemaal zo tijdelijk en het 1e jaar is zo snel gegaan.

Kortom, je gevoel is zo herkenbaar. Ik heb dus geen antwoord, alleen dat ik me die twijfel zo goed kan voorstellen. Ik ben vooral bang om over 5 jaar spijt te krijgen, ik ben nu ook 35.

Ik wens je veel wijsheid toe!

Anoniem_216793 woensdag 27 december 2017 09:56

Ik herken je twijfel, die heb ik heel lang gehad over een tweede. Mijn man was er wel over uit dat hij een tweede wilde maar niet te snel achter onze dochter aan. Ik vond (en vind het nog steeds) allemaal zo spannend omdat onze dochter erg lang slecht sliep (extreem slecht, we sliepen lange tijd maximaal 2 uur per nacht). Inmiddels zijn we er toch voor gegaan en probeer ik nu zwanger te worden van de tweede. Dochter is ruim 2 nu.

Ik heb wel gemerkt dat ik ineens een heel sterk gevoel had dat ik zwanger wilde worden toen dochter ongeveer 7/8 maanden was. Die zomer had ik ineens ontzettende heimwee naar mijn zwangerschap het jaar ervoor en ineens zo'n sterk gevoel dat ik een tweede wilde! Maar achteraf waren dat meer de hormonen volgens mij want dat gevoel verdween ook weer. En ik wilde ook eigenlijk vooral weer zwanger zijn denk ik, niet zozeer een tweede kind op dat moment. Heb zo'n fijne zwangerschap gehad en prima bevalling ook. Dus ik denk dat het parkeren voor jullie echt de beste optie is en dan het weer bespreken op een later moment. 6 maanden is nog zo jong!

Ik denk dat wanneer je zou kiezen om het hierbij te laten de spijt wel mee zal vallen. Het is een bewuste keuze die je maakt en natuurlijk denk je er later misschien over na hoe het zou zijn geweest maar goed dat zul je toch nooit weten. Ik weet nu vrij zeker dat het na de tweede stopt bij ons, ik zie het niet voor me om meer kinderen te krijgen. Maar goed zeg nooit nooit.

Anoniem_305381 woensdag 27 december 2017 10:08

Eerlijk gezegd vind ik dat je wel erg makkelijk over je zware tweede zwangerschap en de gevolgen van de bevalling heenstapt. Je gevoel lijkt te schreeuwen terwijl je verstand fluistert. Ik raad je aan om echt nog even te wachten met het nemen van een beslissing.

Anoniem_361269 woensdag 27 december 2017 10:16

Lavendel_Madelief schreef: ↑
27-12-2017 10:08
Eerlijk gezegd vind ik dat je wel erg makkelijk over je zware tweede zwangerschap en de gevolgen van de bevalling heenstapt. Je gevoel lijkt te schreeuwen terwijl je verstand fluistert. Ik raad je aan om echt nog even te wachten met het nemen van een beslissing.

Ja dat vind ik zelf ook en begrijp ik niet want met name de zwangerschap was echt vervelend (de bevalling ging wel hoor, kost alleen ff wat tijd om echt te herstellen maar heb ik alle vertrouwen in). Ik zou ook zeker niet nu al zwanger willen worden dus het nemen van een beslissing is ook niet nu.
Was eigenlijk vooral benieuwd naar herkenning, ik vind het gevoel zelf namelijk ook lastig en het is zeker iets wat ik van tevoren nooit aan heb zien komen. Ik heb ook momenten dat ik denk het is goed zo en ik zie ook echt wel de praktische dingen van 2. Dat gevoel sluimert wel steeds en ineens is het volop aanwezig. Maar idd misschien zijn het nog gewoon hormonen en gaat het vanzelf weer voorbij. Het komende jaar wil ik in ieder geval niet zwanger worden.

Anoniem_210122 woensdag 27 december 2017 10:58

EngeLiene schreef: ↑
26-12-2017 22:42
Dat lees ik idd ook dat dat onhandig is qua vakantiehuisjes etc. Maar eerlijk gezegd kan ik daar niet zo wakker van liggen. Mijn enige twijfelpunten zijn: kan mijn lichaam dit enigszins aan (zwanger zijn en bevallen), kan mijn man dit fatsoenlijk aan en natuurlijk een gezond kindje. Dat laatste heb ik wel meer dan bij de eerste twee, het beïnvloedt nu natuurlijk ook hun levens.
Eigenlijk is de wens voor een derde vooral heel egoïstisch van mij, dat besef ik me wel hoor.

Maar je man dus wel. Die ligt daar wél van wakker. En dat verander je niet zomaar.

Hier 1 zoon van 8 maanden en voorlopig nog geen plannen voor nr. 2, al zal die uiteindelijk heus wel komen, maar een nr. 3 kan ik me echt niet voorstellen. Maar ik ben net 28 geworden dus ik heb geen haast. We zien wel.

Het allerbelangrijkste voor mij in de vraag ‘gaan we voor nog een kindje’ is: is dat kindje gewenst door ons allebei? Want dan is het antwoord op de vraag ‘nog 1 ja of nee?’ heel simpel. Het gaat om dat kindje (en onze zoon of eventuele meerdere kinderen, mocht een van ons de wens voor een derde krijgen), niet om de wens van mij of mijn man. 2, 3, 4 kinderen, het heeft allemaal voor- en nadelen, het kan allemaal beter of slechter uitpakken.

Maar als ik mijn kind(eren) íéts mee wil geven in hun leven, dan is het wel dat hun ouders 100% voor ze gingen en niet dat de ene zegt ‘nou vooruit dan maar’ om de ander een plezier te doen.

Voor ons zoontje gingen we allebei voor 100% en dat wil ik voor elk volgende kindje ook.

Anoniem_361269 woensdag 27 december 2017 11:03

En daar ben ik het helemaal mee eens Lux. Maar ik kan die wens niet sturen, die is er. En bij man niet. Dus gebeurt het niet. Maar stiekem hoop ik dat bij hem de wens wel komt als zoon ietsje groter is óf dat bij mij de wens weggaat. Ben ook zeker niet van plan Mn zin door te drammen ofzo maar dat heb ik al eerder getypt.

funnymiss woensdag 27 december 2017 11:05

Ik heb hier een week of 6 geleden ook zon topic geopend!
En het voelt voor mij nog steeds zo......al hebben wij wel besloten om op zn vroegst in augustus voor een derde te gaan. Twijfelt er dan nog 1 van ons 2en, dan leggen we de startdatum nog een halfjaar vooruit. Is het dan nog geen definitieve Ja, dan wordt het een eeuwige nee. Klinkt mooi zo op papier, hoe dat ik de praktijk uit pakt moet nog blijken.
Mij geeft het rust dat ik er nu in ieder geval even niet over na hoef te denken.....

Anoniem_361269 woensdag 27 december 2017 11:16

funnymiss schreef: ↑
27-12-2017 11:05
Ik heb hier een week of 6 geleden ook zon topic geopend!
En het voelt voor mij nog steeds zo......al hebben wij wel besloten om op zn vroegst in augustus voor een derde te gaan. Twijfelt er dan nog 1 van ons 2en, dan leggen we de startdatum nog een halfjaar vooruit. Is het dan nog geen definitieve Ja, dan wordt het een eeuwige nee. Klinkt mooi zo op papier, hoe dat ik de praktijk uit pakt moet nog blijken.
Mij geeft het rust dat ik er nu in ieder geval even niet over na hoef te denken.....

Ja dat is een goed idee. Perfect zou ik vinden als jongste bijna 3 is als er een baby komt, oudste zit dan al op school. Ik ben iig blij dat ik de babyspullen nog even kan bewaren, dat geeft me ook wat rust (terwijl dat nergens op slaat want als je echt wilt zijn dingen ook zo weer gekocht). Soms ben ik bang dat het alleen maar het niet goed afscheid kunnen nemen van de babytijd is. Dat zoon over 1,5 naar school gaat gaat me ook vee te snel. Maarja zon derde wordt ook groot natuurlijk. En 3 kinderen en een hond lijkt me ook wel weer erg druk.
Mijn leeftijd vind ik ook we een dingetje. Ik wilde altijd voor de 35 “klaar” zijn, maar merk dat ik die grens dus voor mezelf makkelijk op ga rekken. Buurvrouw van 38 is ook zwanger en dan denk ik gelijk oh zie kan makkelijk. Maargoed, ik ga idd proberen het even te laten rusten, niet meer over lezen op internet. Van de zomer nog maar eens kijken hoe we er dan voor staan.

Anoniem_361269 woensdag 27 december 2017 11:23

Even je topic zittenlezen funnymiss en wat herkenbaar zeg.
Ben benieuwd hoe het er voor ons in de toekomst uit gaat zien

Actieve topics