Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
donderdag 28 december 2017 11:48
Bedankt Barbabella voor je reactie, zo sta ik er ook in. Doetme goed. Het laatste wat ik namelijk wil is mijn zin doordrammen of ontevreden zijn ofzo, ik leg het blijkbaar niet goed uit aan de reacties te zien. Natuurlijk is 2 prachtig, wie weet blijft het daar ook gewoon bij. Maar een derde lijkt me ook gewoon geweldig. Nou goed, de tijd zal het leren
donderdag 28 december 2017 12:42
Het is altijd goed om gevoelens en behoeftes in een relatie bespreekbaar te maken. Toch vind ik het aangaande een kinderwens wel iets anders. Als je het daar goed over hebt gehad en één van de twee wil (voorlopig) niet, wat heeft het dan voor zin om het onderwerp steeds weer aan te snijden? Nee is nee.
En als er nog twijfel bestaat kun je beter een deadline afspreken. Bijvoorbeeld dat je er weer over praat als de jongste 1 jaar is, of iets dergelijks.
Steeds maar weer beginnen over iets wat de ander (nog) niet wil is onzinnig en vind ik niet van respect getuigen naar je partner. Juist een kinderwens (voor een 2e, 3e, 4e, etc) kun je niet afdwingen, dat is heel persoonlijk.
En als er nog twijfel bestaat kun je beter een deadline afspreken. Bijvoorbeeld dat je er weer over praat als de jongste 1 jaar is, of iets dergelijks.
Steeds maar weer beginnen over iets wat de ander (nog) niet wil is onzinnig en vind ik niet van respect getuigen naar je partner. Juist een kinderwens (voor een 2e, 3e, 4e, etc) kun je niet afdwingen, dat is heel persoonlijk.
donderdag 28 december 2017 12:44
En dat is nu precies wat ik zeg, dat doe ik helemaal niet. Ik opende het topic in de hoop op herkenbaarheid dus waarom er nou steeds begonnen wordt over doordrammen begrijp ik niet.N00R85 schreef: ↑28-12-2017 12:42Het is altijd goed om gevoelens en behoeftes in een relatie bespreekbaar te maken. Toch vind ik het aangaande een kinderwens wel iets anders. Als je het daar goed over hebt gehad en één van de twee wil (voorlopig) niet, wat heeft het dan voor zin om het onderwerp steeds weer aan te snijden? Nee is nee.
En als er nog twijfel bestaat kun je beter een deadline afspreken. Bijvoorbeeld dat je er weer over praat als de jongste 1 jaar is, of iets dergelijks.
Steeds maar weer beginnen over iets wat de ander (nog) niet wil is onzinnig en vind ik niet van respect getuigen naar je partner. Juist een kinderwens (voor een 2e, 3e, 4e, etc) kun je niet afdwingen, dat is heel persoonlijk.
donderdag 28 december 2017 14:54
Je man geeft een stuk of zeven goede redenen waarom hij niet weer een baby wil. Toch blijf jij denken dat hij misschien nog wel van gedachte zal veranderen. Ik denk dat de mensen die spreken over doordrammen dat bedoelen.
Stel, je man wil emigreren naar Syrië. Jij zegt dat je het niet wil en geeft zeven redenen:
- Emigreren is te duur
- Je wil je baan niet opgeven
- Je zou je familie en vrienden te veel missen
- Je hebt geen zin om een andere taal te leren en de Syrische cultuur spreekt je niet aan
- Je zou minder vrijheid hebben om de dingen te doen die je graag doet en dit geef je niet graag op
- Het gebied waar je man heen wil vind je te gevaarlijk
- Je bent bang om je zoons te kort te doen, omdat ze een andere taal moeten leren, naar een andere school moeten, een kamer moeten delen en hun vrienden vaarwel moeten zeggen
Zou je het niet heel gek vinden als je man dan vervolgens tóch denkt dat jij misschien wel naar Syrië wilt?
Stel, je man wil emigreren naar Syrië. Jij zegt dat je het niet wil en geeft zeven redenen:
- Emigreren is te duur
- Je wil je baan niet opgeven
- Je zou je familie en vrienden te veel missen
- Je hebt geen zin om een andere taal te leren en de Syrische cultuur spreekt je niet aan
- Je zou minder vrijheid hebben om de dingen te doen die je graag doet en dit geef je niet graag op
- Het gebied waar je man heen wil vind je te gevaarlijk
- Je bent bang om je zoons te kort te doen, omdat ze een andere taal moeten leren, naar een andere school moeten, een kamer moeten delen en hun vrienden vaarwel moeten zeggen
Zou je het niet heel gek vinden als je man dan vervolgens tóch denkt dat jij misschien wel naar Syrië wilt?
donderdag 28 december 2017 16:04
Het is niet hetzelfde, maar je man heeft wel zeven valide redenen genoemd waarom hij het NIET WIL. Dat is nogal wat.
Hoe serieus neem je je partner als je aan al die redenen voorbij gaat en toch doorgaat over wat jij wil. Een kind is niet zoiets als nieuwe gordijnen waar je je misschien nog overheen kunt zetten omwille van je partner. Het is in die zin wel te vergelijken met emigreren; je moet het echt allebei graag willen, anders wordt het geen succes.
Hoe serieus neem je je partner als je aan al die redenen voorbij gaat en toch doorgaat over wat jij wil. Een kind is niet zoiets als nieuwe gordijnen waar je je misschien nog overheen kunt zetten omwille van je partner. Het is in die zin wel te vergelijken met emigreren; je moet het echt allebei graag willen, anders wordt het geen succes.
donderdag 28 december 2017 16:11
Tjonge zeg, dat mag wel wat minder, je hoeft TO toch niet zo aan te vallenN00R85 schreef: ↑28-12-2017 16:04Het is niet hetzelfde, maar je man heeft wel zeven valide redenen genoemd waarom hij het NIET WIL. Dat is nogal wat.
Hoe serieus neem je je partner als je aan al die redenen voorbij gaat en toch doorgaat over wat jij wil. Een kind is niet zoiets als nieuwe gordijnen waar je je misschien nog overheen kunt zetten omwille van je partner. Het is in die zin wel te vergelijken met emigreren; je moet het echt allebei graag willen, anders wordt het geen succes.
donderdag 28 december 2017 16:14
ik snao de logica niet van een derde.
Het eerste kind krijg je omdat je graag een kind wil.
De tweede zodat de eerste niet alleen is en misschien omdat je nieuwsgierig bent naar hoe die dan is.
Maar een derde?
Denk eens aan het milieu, de werkloosheid, de overbevolking in Nederland, een grotere auto moeten kopen, met 3 kleine kinderen onderweg moeten .Fietsen is bijna onmogelijk.
Afgezien nog heovel geld 3 kinderen kostten, vooral als je ze wilt laten studeren alledrie!Zwemlessen, rijbewijs etc alles keer 3.
En dan is het ook nog alitjd maar de vraag of de derde ook gezond is..
Het eerste kind krijg je omdat je graag een kind wil.
De tweede zodat de eerste niet alleen is en misschien omdat je nieuwsgierig bent naar hoe die dan is.
Maar een derde?
Denk eens aan het milieu, de werkloosheid, de overbevolking in Nederland, een grotere auto moeten kopen, met 3 kleine kinderen onderweg moeten .Fietsen is bijna onmogelijk.
Afgezien nog heovel geld 3 kinderen kostten, vooral als je ze wilt laten studeren alledrie!Zwemlessen, rijbewijs etc alles keer 3.
En dan is het ook nog alitjd maar de vraag of de derde ook gezond is..
donderdag 28 december 2017 16:16
Niet alles is met verstand te beredenerenmiedo schreef: ↑28-12-2017 16:14ik snao de logica niet van een derde.
Het eerste kind krijg je omdat je graag een kind wil.
De tweede zodat de eerste niet alleen is en misschien omdat je nieuwsgierig bent naar hoe die dan is.
Maar een derde?
Denk eens aan het milieu, de werkloosheid, de overbevolking in Nederland, een grotere auto moeten kopen, met 3 kleine kinderen onderweg moeten .Fietsen is bijna onmogelijk.
Afgezien nog heovel geld 3 kinderen kostten, vooral als je ze wilt laten studeren alledrie!Zwemlessen, rijbewijs etc alles keer 3.
En dan is het ook nog alitjd maar de vraag of de derde ook gezond is..
donderdag 28 december 2017 16:20
Een derde is ook alleen maar voor de hebberige ontevreden doordrammers.miedo schreef: ↑28-12-2017 16:14ik snao de logica niet van een derde.
Het eerste kind krijg je omdat je graag een kind wil.
De tweede zodat de eerste niet alleen is en misschien omdat je nieuwsgierig bent naar hoe die dan is.
Maar een derde?
Denk eens aan het milieu, de werkloosheid, de overbevolking in Nederland, een grotere auto moeten kopen, met 3 kleine kinderen onderweg moeten .Fietsen is bijna onmogelijk.
Afgezien nog heovel geld 3 kinderen kostten, vooral als je ze wilt laten studeren alledrie!Zwemlessen, rijbewijs etc alles keer 3.
En dan is het ook nog alitjd maar de vraag of de derde ook gezond is..
donderdag 28 december 2017 16:33
Ik begrijp je gevoel heel goed. Maar vraag jezelf wel af of je gevoel af zal nemen bij 3. Sommige vrouwen weten heel zeker dat ze klaar zijn bij 1, 2 of bij 5. Heb jij dat ook bij 3? Of weet je dat niet zeker?
Daarbij spelen er natuurlijk nog hormonen mee. Je jongste is nog maar 6 maanden.
Wat betreft je man daar kan ik wel inkomen. Hij ziet een hoop praktische bezwaren. En dat zijn er best wel wat. Ik zou dat niet onderschatten. Het is zeker niet minder belangrijk dan jou gevoel!
Bedenk ook dat hij blijkbaar jouw gevoel niet heeft. Anders zouden die praktische bezwaren namelijk niet zo moeilijk zijn. Als je echt wilt dan zie je de bezwaren niet meer. Dat hij dat wel heeft en duidelijk nee zegt. Zegt dus ook iets over zijn gevoel. En in het geval van een 3e is dat dus niet doen. Veel werk zal op hem neerkomen. En ik zie behoorlijk wat gezondheidsredenen bij jou om dit niet te doen. Hou ook rekening met de kinderen die er al zijn. Die hebben jou zorg en aandacht meer nodig.
Daarbij spelen er natuurlijk nog hormonen mee. Je jongste is nog maar 6 maanden.
Wat betreft je man daar kan ik wel inkomen. Hij ziet een hoop praktische bezwaren. En dat zijn er best wel wat. Ik zou dat niet onderschatten. Het is zeker niet minder belangrijk dan jou gevoel!
Bedenk ook dat hij blijkbaar jouw gevoel niet heeft. Anders zouden die praktische bezwaren namelijk niet zo moeilijk zijn. Als je echt wilt dan zie je de bezwaren niet meer. Dat hij dat wel heeft en duidelijk nee zegt. Zegt dus ook iets over zijn gevoel. En in het geval van een 3e is dat dus niet doen. Veel werk zal op hem neerkomen. En ik zie behoorlijk wat gezondheidsredenen bij jou om dit niet te doen. Hou ook rekening met de kinderen die er al zijn. Die hebben jou zorg en aandacht meer nodig.
donderdag 28 december 2017 17:50
Als ik TO goed begrijp gaat het hier niet om het perse willen van een derde kindje maar om de twijfel tussen gevoel en verstand in deze keuze en is haar vraag of mensen dit herkennen.
Ik herken dit zeker, ik wil niks doordrammen en ook niet zielig zijn omdat ik perse een derde wil maar stiekem zou mijn gevoel het geweldig vinden. Al zegt mijn verstand, twee is beter in mijn situatie. Het ene moment heeft mijn verstand de overhand en het andere mijn gevoel. Vast ook onder invloed van hormonen.
Dus TO ik herken je gevoel en vind dit niet raar of verwend maar menselijk.
Ik herken dit zeker, ik wil niks doordrammen en ook niet zielig zijn omdat ik perse een derde wil maar stiekem zou mijn gevoel het geweldig vinden. Al zegt mijn verstand, twee is beter in mijn situatie. Het ene moment heeft mijn verstand de overhand en het andere mijn gevoel. Vast ook onder invloed van hormonen.
Dus TO ik herken je gevoel en vind dit niet raar of verwend maar menselijk.
donderdag 28 december 2017 17:52
Zó ontzettend waar.blijfgewoonbianca schreef: ↑26-12-2017 20:25Bij het idee dat dit het laatste kind is, word je weemoedig. De eerste zit je groot te kijken, de tweede wil je klein houden.
donderdag 28 december 2017 17:57
Ik wilde altijd al veel kinderen. Nadat ik er 3 had, wilde ik nog een vierde. Voor mijn gevoel was ik nooit " klaar". Nu heb ik er 4 en nu pas voelt het als écht compleet. Nu voel ik het ook wat andere vrouwen misschien al na hun 2e kindje voelen " nu ben ik klaar". Ik moet er wel bij zeggen dat ik altijd degene was die nog een kind ter sprake bracht. Mijn man vond het altijd goed, maar zou er nooit zelf over zijn begonnen. Bij mij kwam het altijd uit mijn tenen. Herkenbaar gevoel dus.
donderdag 28 december 2017 18:16
Helemaal dit!Mijmama schreef: ↑28-12-2017 17:50Als ik TO goed begrijp gaat het hier niet om het perse willen van een derde kindje maar om de twijfel tussen gevoel en verstand in deze keuze en is haar vraag of mensen dit herkennen.
Ik herken dit zeker, ik wil niks doordrammen en ook niet zielig zijn omdat ik perse een derde wil maar stiekem zou mijn gevoel het geweldig vinden. Al zegt mijn verstand, twee is beter in mijn situatie. Het ene moment heeft mijn verstand de overhand en het andere mijn gevoel. Vast ook onder invloed van hormonen.
Dus TO ik herken je gevoel en vind dit niet raar of verwend maar menselijk.
maandag 8 januari 2018 16:08
Het is al even geleden dat hier gereageerd is maar ik wil er graag op aanhaken. Momenteel ben ik zwanger van de tweede (35 jaar) Ik moet er nu al niet aan denken dat het de laatste is. Mijn man zegt, we zien wel. Maar ik kan er soms echt al over piekeren. Ga ik na deze baby alle babyspullen wegdoen of houd ik ze? Precies wat ik hier ook lees, verschil tussen verstand en gevoel. O zo lastig! Herkenbaar dus, TO!
maandag 8 januari 2018 18:35
Euh ja
Het is natuurlijk niet echt een vergelijking, maar ik wil ook wel graag nog een kitten erbij.
Ook al heb ik al 2 volwassen katten.
Zodra ik alleen al op internet kittens zie, kan ik nergens anders meer aan denken.
En hoe gelukkig ik me zou voelen, als er hier nog een klein katje zou rondlopen (daarbij uiteraard even niet bij stilstaan hoe het voor de oude heren kat zou zijn, die zijn ontzettend jaloers)
Dus ja, ik wil nog graag een derde kat, maar ik doe het niet.
Puur kwestie van je verstand gebruiken.
Het is natuurlijk niet echt een vergelijking, maar ik wil ook wel graag nog een kitten erbij.
Ook al heb ik al 2 volwassen katten.
Zodra ik alleen al op internet kittens zie, kan ik nergens anders meer aan denken.
En hoe gelukkig ik me zou voelen, als er hier nog een klein katje zou rondlopen (daarbij uiteraard even niet bij stilstaan hoe het voor de oude heren kat zou zijn, die zijn ontzettend jaloers)
Dus ja, ik wil nog graag een derde kat, maar ik doe het niet.
Puur kwestie van je verstand gebruiken.
maandag 8 januari 2018 20:09
Ja echt he! En wij zijn nu op een punt beland dat jongste overal uitgroeit. Maar ik kan het ook nog niet wegdoen. Het ene moment denk ik: nee het is goed zo. Straks wordt het allemaal weer wat makkelijker als ze allebei groter zijn en het andere moment kan ik intens verlangen naar een derde. Loslaten lukt een beetje maar nog lang niet helemaal. Maargoed wie weer hoe ik er over een jaar over denk. Ik geloof wel dat man het echt bij twee wil houden dus dan heb ik sowieso geen keus.Muppet2017 schreef: ↑08-01-2018 16:08Het is al even geleden dat hier gereageerd is maar ik wil er graag op aanhaken. Momenteel ben ik zwanger van de tweede (35 jaar) Ik moet er nu al niet aan denken dat het de laatste is. Mijn man zegt, we zien wel. Maar ik kan er soms echt al over piekeren. Ga ik na deze baby alle babyspullen wegdoen of houd ik ze? Precies wat ik hier ook lees, verschil tussen verstand en gevoel. O zo lastig! Herkenbaar dus, TO!
maandag 8 januari 2018 20:19
Waarom zou die derde kat dan zo verschrikkelijk onverstandig zijn?miedo schreef: ↑08-01-2018 18:35Euh ja
Het is natuurlijk niet echt een vergelijking, maar ik wil ook wel graag nog een kitten erbij.
Ook al heb ik al 2 volwassen katten.
Zodra ik alleen al op internet kittens zie, kan ik nergens anders meer aan denken.
En hoe gelukkig ik me zou voelen, als er hier nog een klein katje zou rondlopen (daarbij uiteraard even niet bij stilstaan hoe het voor de oude heren kat zou zijn, die zijn ontzettend jaloers)
Dus ja, ik wil nog graag een derde kat, maar ik doe het niet.
Puur kwestie van je verstand vgebruiken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
