Kinderen
alle pijlers
Dochter helemaal overstuur op de pzs.
dinsdag 13 oktober 2009 om 14:37
Sinds een maand gaat dochter (2jr en 3mnd) naar de peuterspeelzaal. De eerste 4 keer ging helemaal goed, ze had het super naar haar zin. Ik kon niet snel genoeg weggaan naar haar zin
We zijn na 2 weken een weekje weg geweest. Ben nu 4 maanden in verwachting van een tweeling, dit was dus het moment dat het nog kon. Allemaal helemaal goed gegaan, dochter sliep bij ons op de kamer, heeft nooit om ons moeten huilen gelukkig.
Vorige week dinsdag is ze weer na de psz gegaan, dat ging al niet helemaal lekker. Een half uur voor het einde werd ik gebeld met de vraag of ik alvast wilde komen ivm een overstuur meisje.
Tuurlijk, geen probleem. Het bleek dat een andere moeder er al was vanwege haar kind dat erg aan het huilen was. En op dat moment beseft mijn meisje dat haar moeder er dus ook niet was....
2 dagen later gaan we weer, dit keer was het helemaal krijsen. Ben dus (op advies van de leidsters) ook een hele tijd gebleven. Uiteindelijk toch een kwartiertje weg geweest maar in die tijd is ze helemaal overstuur geraakt.
Vandaag weer gegaan, nu hebben ze me na 20 minuten al gebeld omdat het echt niet meer kon. Andere kindjes begonnen spontaan mee te huilen, dat is natuurlijk ook niet de bedoeling.
Heb haar dus mee naar huis genomen. (advies van de leidster)
Donderdag gaan we dus weer. Man zal haar brengen om te kijken of dat dan iets uitmaakt. Ze is nl nogal zwaan-kleef-aan bij mij.
In de tussentijd zit ik hier met een steen in mijn maag. Het moet nl wel leuk blijven, de psz.
Bij mijn vriendinnen met kinderen gaat het ook gewoon goed, daar wilt ze ook gewoon blijven.
Kan haar moeilijk weghalen en over een paar maanden weer erop doen...dan hebben we nl 2 pasgeboren kindjes. Lijkt me persoonlijk een hele slechte timing dan...
Wat zouden jullie doen? Gewoon nog even aankijken?
We zijn na 2 weken een weekje weg geweest. Ben nu 4 maanden in verwachting van een tweeling, dit was dus het moment dat het nog kon. Allemaal helemaal goed gegaan, dochter sliep bij ons op de kamer, heeft nooit om ons moeten huilen gelukkig.
Vorige week dinsdag is ze weer na de psz gegaan, dat ging al niet helemaal lekker. Een half uur voor het einde werd ik gebeld met de vraag of ik alvast wilde komen ivm een overstuur meisje.
Tuurlijk, geen probleem. Het bleek dat een andere moeder er al was vanwege haar kind dat erg aan het huilen was. En op dat moment beseft mijn meisje dat haar moeder er dus ook niet was....
2 dagen later gaan we weer, dit keer was het helemaal krijsen. Ben dus (op advies van de leidsters) ook een hele tijd gebleven. Uiteindelijk toch een kwartiertje weg geweest maar in die tijd is ze helemaal overstuur geraakt.
Vandaag weer gegaan, nu hebben ze me na 20 minuten al gebeld omdat het echt niet meer kon. Andere kindjes begonnen spontaan mee te huilen, dat is natuurlijk ook niet de bedoeling.
Heb haar dus mee naar huis genomen. (advies van de leidster)
Donderdag gaan we dus weer. Man zal haar brengen om te kijken of dat dan iets uitmaakt. Ze is nl nogal zwaan-kleef-aan bij mij.
In de tussentijd zit ik hier met een steen in mijn maag. Het moet nl wel leuk blijven, de psz.
Bij mijn vriendinnen met kinderen gaat het ook gewoon goed, daar wilt ze ook gewoon blijven.
Kan haar moeilijk weghalen en over een paar maanden weer erop doen...dan hebben we nl 2 pasgeboren kindjes. Lijkt me persoonlijk een hele slechte timing dan...
Wat zouden jullie doen? Gewoon nog even aankijken?
Ja, dat vind ik echt.
dinsdag 13 oktober 2009 om 16:24
quote:suus30 schreef op 13 oktober 2009 @ 15:23:
En natuurlijk volhouden! Hoe moeilijk ook...Al zijn er kinderen die absoluut geen kinderdagverblijf/peuterspeelzaal-kindjes zijn.
Die niet met de drukte om kunnen gaan..En zelfs die kindjes kunnen er uiteindelijk wel aan wennen, in elk geval op een psz denk ik. Mijn jongste (net 2) is ook zo'n figuurtje dat echt niet tegen drukte kan. Die het vreselijk vind met veel kinderen. Zelfs zo erg dat ik toen hij 9 maanden was gestopt ben met werken omdat ie bij de opvang (gastouder dus zelfs maar 5 kindjes) huilde vanaf dat ie gebracht werd totdat ie gehaald werd. Iedere dag opnieuw. Als er maar 1 of 2 andere kindjes waren dan ging het, maar als ze er allemaal waren sloegen zijn stoppen door. Ik ben thuisblijfmoeder geworden en dat heeft hem ontzettend veel goed gedaan, maar omdat hij uiteindelijk toch in een hele drukke wereld zal moeten functioneren ben ik met hem op samenspel gegaan (kindjes van 1,5-2,5 jaar) als voorbereiding voor de psz. Je gaat dan een uurtje met de kinderen samen spelen (vandaar de naam) en daarna een klein uurtje naar een andere ruimte. De moeders drinken dan een kop koffie ofzo en als het echt nodig is zijn ze dus wel in de buurt. In het begin was het een drama en ging hij volledig door het lint. In overleg met de leidster (echt een geweldig mens!) doorgezet en nu een half jaar later speelt hij. Niet met de andere kindjes, dat vind ie nog steeds niet leuk, maar hij speelt wel en het krijsen is voorbij. Hij zal waarschijnlijk nooit van groepen gaan houden, mijn man vind dat ook heel moeilijk, en de psz en basisschool zullen weer erg wennen worden (steeds een grotere groep), maar het begin is er.
En natuurlijk volhouden! Hoe moeilijk ook...Al zijn er kinderen die absoluut geen kinderdagverblijf/peuterspeelzaal-kindjes zijn.
Die niet met de drukte om kunnen gaan..En zelfs die kindjes kunnen er uiteindelijk wel aan wennen, in elk geval op een psz denk ik. Mijn jongste (net 2) is ook zo'n figuurtje dat echt niet tegen drukte kan. Die het vreselijk vind met veel kinderen. Zelfs zo erg dat ik toen hij 9 maanden was gestopt ben met werken omdat ie bij de opvang (gastouder dus zelfs maar 5 kindjes) huilde vanaf dat ie gebracht werd totdat ie gehaald werd. Iedere dag opnieuw. Als er maar 1 of 2 andere kindjes waren dan ging het, maar als ze er allemaal waren sloegen zijn stoppen door. Ik ben thuisblijfmoeder geworden en dat heeft hem ontzettend veel goed gedaan, maar omdat hij uiteindelijk toch in een hele drukke wereld zal moeten functioneren ben ik met hem op samenspel gegaan (kindjes van 1,5-2,5 jaar) als voorbereiding voor de psz. Je gaat dan een uurtje met de kinderen samen spelen (vandaar de naam) en daarna een klein uurtje naar een andere ruimte. De moeders drinken dan een kop koffie ofzo en als het echt nodig is zijn ze dus wel in de buurt. In het begin was het een drama en ging hij volledig door het lint. In overleg met de leidster (echt een geweldig mens!) doorgezet en nu een half jaar later speelt hij. Niet met de andere kindjes, dat vind ie nog steeds niet leuk, maar hij speelt wel en het krijsen is voorbij. Hij zal waarschijnlijk nooit van groepen gaan houden, mijn man vind dat ook heel moeilijk, en de psz en basisschool zullen weer erg wennen worden (steeds een grotere groep), maar het begin is er.
dinsdag 13 oktober 2009 om 19:02
quote:eleonora schreef op 13 oktober 2009 @ 16:16:
[...]
Lief, lief, lief Mamaatje, huil jij maar even lekker hoor, zo'n steen in je maag als je je kind achter moet laten, dat is volkomen ruk, dat snapt iedereen.
Mooi dat je je rijk voelt, ik vind dat je het dubbel en dwars verdient! *ontroering* Dankjewel liefie!
[...]
Lief, lief, lief Mamaatje, huil jij maar even lekker hoor, zo'n steen in je maag als je je kind achter moet laten, dat is volkomen ruk, dat snapt iedereen.
Mooi dat je je rijk voelt, ik vind dat je het dubbel en dwars verdient! *ontroering* Dankjewel liefie!
Ja, dat vind ik echt.
dinsdag 13 oktober 2009 om 19:32
Bij mijn dochter is het nooit zo erg geweest. Maar wel tranen bij het afscheid. Ik vertelde haar dat ik thuis ging schoonmaken, en niets leuks ging doen. Ze zou met bijv. boodschappen doen veel liever mee zijn gegaan.
En we hebben van het afscheid nemen iets leuks gemaakt. Gekke bekken trekken bij het raam waar gezwaaid wordt. Dat werkte erg goed, dochter moest er hard om lachen en kon vrolijk de dag beginnen. Ik stond wel bij dat raam vaak 5 kinderen te entertainen maar het werkte.
Verschil was wel dat het alleen mijn dochter alleen bij het afscheidnemen problemen had en verder niet.
Veel sterkte, want alleen die tranen van mijn dochter vond ik al hartverscheurend laat staan als je gebeld wordt dat ze al zolang huilt.
En we hebben van het afscheid nemen iets leuks gemaakt. Gekke bekken trekken bij het raam waar gezwaaid wordt. Dat werkte erg goed, dochter moest er hard om lachen en kon vrolijk de dag beginnen. Ik stond wel bij dat raam vaak 5 kinderen te entertainen maar het werkte.
Verschil was wel dat het alleen mijn dochter alleen bij het afscheidnemen problemen had en verder niet.
Veel sterkte, want alleen die tranen van mijn dochter vond ik al hartverscheurend laat staan als je gebeld wordt dat ze al zolang huilt.
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:12
Bedenk in ieder geval: kinderen voelen jouw stemming haarfijn aan. Dus je kind weet nu duvels goed dat jij haar zielig vindt. Grote kans, dat als papa haar brengt, het hele gebeuren heel anders verloopt.
Als dat zo is, dan zou ik doorzetten. Niet teveel woorden aan vuilmaken. Jij gaat fijn naar school en dan heeft mama tijd voor... vul maar in. Boodschappen (zorg dan wel dat er ook boodschappen in de auto liggen), naar de kapper, even met de auto naar de garage....
Ook niet stiekem weglopen als ze even niet kijkt. Want daarmee geef je de boodschap af; als jij je omdraait gaat mama weg. Dan wordt het veel erger. Duidelijk afscheid nemen. Doe dat ook als je naar de keuken loopt. Naar de wc gaat. In de douche gaat. Benoem wat je gaat doen, en doe dat dan ook. Geef haar (thuis) de kans om mee te gaan, zodat ze ziet dat je ook echt doet wat je zegt. Dat geeft je kind het vertrouwen dat je doet wat je zegt. Je kunt ook oefenen bij oma bijvoorbeeld. Jij blijft even bij oma, mama gaat eventjes naar ... de winkel, de dokter. Ook hier, niet stiekem weggaan, maar even duidelijk zeggen dát je weggaat en waarom.
Als ze nou met papa net zo krijst als bij jou, dan zou ik overwegen om een jaartje te wachten. Want het is wel zo, dat je straks 's ochtends een peuter en twee baby's moet aankleden, alles de auto in (of de wandelwagen natuurlijk), op tijd bij de psz, de kleintjes willen gevoed vooraf, je peuter moet ook eten.... Met een tweeling is het druk zat om het hele ochtendritueel af te krijgen zonder de stress van de klok. Dus het hoeft niet perse een voordeel te zijn dat je oudste weg 'moet'.
Als dat zo is, dan zou ik doorzetten. Niet teveel woorden aan vuilmaken. Jij gaat fijn naar school en dan heeft mama tijd voor... vul maar in. Boodschappen (zorg dan wel dat er ook boodschappen in de auto liggen), naar de kapper, even met de auto naar de garage....
Ook niet stiekem weglopen als ze even niet kijkt. Want daarmee geef je de boodschap af; als jij je omdraait gaat mama weg. Dan wordt het veel erger. Duidelijk afscheid nemen. Doe dat ook als je naar de keuken loopt. Naar de wc gaat. In de douche gaat. Benoem wat je gaat doen, en doe dat dan ook. Geef haar (thuis) de kans om mee te gaan, zodat ze ziet dat je ook echt doet wat je zegt. Dat geeft je kind het vertrouwen dat je doet wat je zegt. Je kunt ook oefenen bij oma bijvoorbeeld. Jij blijft even bij oma, mama gaat eventjes naar ... de winkel, de dokter. Ook hier, niet stiekem weggaan, maar even duidelijk zeggen dát je weggaat en waarom.
Als ze nou met papa net zo krijst als bij jou, dan zou ik overwegen om een jaartje te wachten. Want het is wel zo, dat je straks 's ochtends een peuter en twee baby's moet aankleden, alles de auto in (of de wandelwagen natuurlijk), op tijd bij de psz, de kleintjes willen gevoed vooraf, je peuter moet ook eten.... Met een tweeling is het druk zat om het hele ochtendritueel af te krijgen zonder de stress van de klok. Dus het hoeft niet perse een voordeel te zijn dat je oudste weg 'moet'.
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:23
quote:mamalelie schreef op 13 oktober 2009 @ 21:12:
Bedenk in ieder geval: kinderen voelen jouw stemming haarfijn aan. Dus je kind weet nu duvels goed dat jij haar zielig vindt. Grote kans, dat als papa haar brengt, het hele gebeuren heel anders verloopt. Daar hopen we nu ook op!
Als dat zo is, dan zou ik doorzetten. Niet teveel woorden aan vuilmaken. Jij gaat fijn naar school en dan heeft mama tijd voor... vul maar in. Boodschappen (zorg dan wel dat er ook boodschappen in de auto liggen), naar de kapper, even met de auto naar de garage....
Ook niet stiekem weglopen als ze even niet kijkt. Want daarmee geef je de boodschap af; als jij je omdraait gaat mama weg. Dan wordt het veel erger. Duidelijk afscheid nemen. Doe dat ook als je naar de keuken loopt. Naar de wc gaat. In de douche gaat. Benoem wat je gaat doen, en doe dat dan ook. Geef haar (thuis) de kans om mee te gaan, zodat ze ziet dat je ook echt doet wat je zegt. Dat geeft je kind het vertrouwen dat je doet wat je zegt. Je kunt ook oefenen bij oma bijvoorbeeld. Jij blijft even bij oma, mama gaat eventjes naar ... de winkel, de dokter. Ook hier, niet stiekem weggaan, maar even duidelijk zeggen dát je weggaat en waarom.
We zijn sowieso altijd heel erg duidelijk naar haar toe, het gaat ook overal goed, behalve de psz nu. Helaas.
Als ze nou met papa net zo krijst als bij jou, dan zou ik overwegen om een jaartje te wachten. Want het is wel zo, dat je straks 's ochtends een peuter en twee baby's moet aankleden, alles de auto in (of de wandelwagen natuurlijk), op tijd bij de psz, de kleintjes willen gevoed vooraf, je peuter moet ook eten.... Met een tweeling is het druk zat om het hele ochtendritueel af te krijgen zonder de stress van de klok. Dus het hoeft niet perse een voordeel te zijn dat je oudste weg 'moet'.
Het voordeel zien we vooral voor haar (niet voor mezelf, heb het graag rustig 's morgens, doe het graag op mijn gemak ) zodat er tenminste 1 constante factor blijft in haar leven "na de baby's". Maar dat moet wel een fijne factor blijven natuurlijk.
En idd, een psz is in mijn ogen echt een belangrijk iets, vooral voor de doorstroming naar de basisschool. Maar ook besef ik me heel erg goed dat ze nog erg klein is (alhoewel toch echt mijn grote meid )en dat het ook gewoon mogelijk is dat het beter is om nog even te wachten tot ze iets ouder is.
*zucht* sowieso donderdag afwachten. Daarna is nog 1 week gewoon "les" en daarna is alweer vakantie. Wacht sowieso af tot daarna.
Bedenk in ieder geval: kinderen voelen jouw stemming haarfijn aan. Dus je kind weet nu duvels goed dat jij haar zielig vindt. Grote kans, dat als papa haar brengt, het hele gebeuren heel anders verloopt. Daar hopen we nu ook op!
Als dat zo is, dan zou ik doorzetten. Niet teveel woorden aan vuilmaken. Jij gaat fijn naar school en dan heeft mama tijd voor... vul maar in. Boodschappen (zorg dan wel dat er ook boodschappen in de auto liggen), naar de kapper, even met de auto naar de garage....
Ook niet stiekem weglopen als ze even niet kijkt. Want daarmee geef je de boodschap af; als jij je omdraait gaat mama weg. Dan wordt het veel erger. Duidelijk afscheid nemen. Doe dat ook als je naar de keuken loopt. Naar de wc gaat. In de douche gaat. Benoem wat je gaat doen, en doe dat dan ook. Geef haar (thuis) de kans om mee te gaan, zodat ze ziet dat je ook echt doet wat je zegt. Dat geeft je kind het vertrouwen dat je doet wat je zegt. Je kunt ook oefenen bij oma bijvoorbeeld. Jij blijft even bij oma, mama gaat eventjes naar ... de winkel, de dokter. Ook hier, niet stiekem weggaan, maar even duidelijk zeggen dát je weggaat en waarom.
We zijn sowieso altijd heel erg duidelijk naar haar toe, het gaat ook overal goed, behalve de psz nu. Helaas.
Als ze nou met papa net zo krijst als bij jou, dan zou ik overwegen om een jaartje te wachten. Want het is wel zo, dat je straks 's ochtends een peuter en twee baby's moet aankleden, alles de auto in (of de wandelwagen natuurlijk), op tijd bij de psz, de kleintjes willen gevoed vooraf, je peuter moet ook eten.... Met een tweeling is het druk zat om het hele ochtendritueel af te krijgen zonder de stress van de klok. Dus het hoeft niet perse een voordeel te zijn dat je oudste weg 'moet'.
Het voordeel zien we vooral voor haar (niet voor mezelf, heb het graag rustig 's morgens, doe het graag op mijn gemak ) zodat er tenminste 1 constante factor blijft in haar leven "na de baby's". Maar dat moet wel een fijne factor blijven natuurlijk.
En idd, een psz is in mijn ogen echt een belangrijk iets, vooral voor de doorstroming naar de basisschool. Maar ook besef ik me heel erg goed dat ze nog erg klein is (alhoewel toch echt mijn grote meid )en dat het ook gewoon mogelijk is dat het beter is om nog even te wachten tot ze iets ouder is.
*zucht* sowieso donderdag afwachten. Daarna is nog 1 week gewoon "les" en daarna is alweer vakantie. Wacht sowieso af tot daarna.
Ja, dat vind ik echt.
vrijdag 16 oktober 2009 om 20:33
quote:Mamasaar schreef op 13 oktober 2009 @ 14:56:
[...]
He, wat naar Wel heel fijn dat er zo'n ommezwaai is geweest.
Heb jij trouwens ook een kindje dat precies weet wat hij wilt?
Denk inderdaad dat ze heel veel op elkaar lijken qua karakter .
Hoe is het gegaan gisteren?
En trouwens van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!
[...]
He, wat naar Wel heel fijn dat er zo'n ommezwaai is geweest.
Heb jij trouwens ook een kindje dat precies weet wat hij wilt?
Denk inderdaad dat ze heel veel op elkaar lijken qua karakter .
Hoe is het gegaan gisteren?
En trouwens van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!
zaterdag 17 oktober 2009 om 19:22
He sorry, zo druk geweest!
Het is beter gegaan, laat ik het zo zeggen.
Man heeft haar gebracht, ook dikke tranen bij aankomst (bij dochter, niet bij man ) maar het viel mee. Ze hadden afgesproken dat ze me na een half uur zouden bellen wanneer het niet lekker zou gaan.
Na drie kwartier zelf maar even gebeld en het was te doen Af en toe meespelen en af en toe snikken. Ik helemaal blij dat het al zo'n stuk beter ging.
Maar een half uur voor het einde werd ik toch gebeld met de vraag of ik langs wilde komen en wilde blijven tot het eind. Tuurlijk doen we dat!
Kwam daar aan en trof dochter liggend en snikkend in het halletje aan, was daar net pas gaan liggen gelukkig
Ging direct ook beter en ze heeft zelfs nog lief meegedaan met zingen en klappen. Weliswaar op mama's schoot vastgeplakt maar een begin is er!
Oh en jippies, nog dankjewel voor de felicitaties!
Het is beter gegaan, laat ik het zo zeggen.
Man heeft haar gebracht, ook dikke tranen bij aankomst (bij dochter, niet bij man ) maar het viel mee. Ze hadden afgesproken dat ze me na een half uur zouden bellen wanneer het niet lekker zou gaan.
Na drie kwartier zelf maar even gebeld en het was te doen Af en toe meespelen en af en toe snikken. Ik helemaal blij dat het al zo'n stuk beter ging.
Maar een half uur voor het einde werd ik toch gebeld met de vraag of ik langs wilde komen en wilde blijven tot het eind. Tuurlijk doen we dat!
Kwam daar aan en trof dochter liggend en snikkend in het halletje aan, was daar net pas gaan liggen gelukkig
Ging direct ook beter en ze heeft zelfs nog lief meegedaan met zingen en klappen. Weliswaar op mama's schoot vastgeplakt maar een begin is er!
Oh en jippies, nog dankjewel voor de felicitaties!
Ja, dat vind ik echt.
donderdag 29 oktober 2009 om 12:47
Vandaag zag ik een lief gedichtje, moest direct aan jou denken.
Overal een beetje kijken
Overal een beetje staan
Zonder echt te hoeven meedoen
En gauw weer verder te gaan
Zo loopt een peuter door de speelzaal
Want hij/zij is er nog maar pas
Elke keer wat beter kijken
Elke keer wat langer staan
En zo af en toe wat meedoen
Niet te snel hoor.. langzaam aan
Peuter moet nog wennen
Eerst de groep wat beter kennen
Even spelen met de poppen
Even rijden met de trein
Even praten met een kindje
Even niet verlegen zijn
Elke keer een beetje blijer
Niet verlangen meer naar huis
En vandaag is het gelukt hoor
De peuter voelt zich thuis.
Overal een beetje kijken
Overal een beetje staan
Zonder echt te hoeven meedoen
En gauw weer verder te gaan
Zo loopt een peuter door de speelzaal
Want hij/zij is er nog maar pas
Elke keer wat beter kijken
Elke keer wat langer staan
En zo af en toe wat meedoen
Niet te snel hoor.. langzaam aan
Peuter moet nog wennen
Eerst de groep wat beter kennen
Even spelen met de poppen
Even rijden met de trein
Even praten met een kindje
Even niet verlegen zijn
Elke keer een beetje blijer
Niet verlangen meer naar huis
En vandaag is het gelukt hoor
De peuter voelt zich thuis.
