Kinderen
alle pijlers
dochter is bang omdat oma ziek is
maandag 7 juli 2008 om 13:04
Nou de titel zegt al een heleboel denk ik.
Mijn dochter, 10 jaar, heeft een oma (mijn schoonmoeder) met kanker.
2 weken geleden viel de diagnose van de artsen dat ze niets meer voor haar kunnen doen. Hoelang het nog duurt weten we niet. Kan een paar weken zijn, maar kan ook een paar maanden zijn, maar dat ze gaat sterven is een feit.
Mijn man en ik hebben altijd afgesproken om eerlijk tegen haar te zijn, en dat ze het recht heeft om te weten wat er gaat gebeuren. Wij hebben allebei ervaring als kind dat ons niets verteld werd ivm ziekte en dit willen we dus niet bij haar doen.
We hebben haar dus duidelijk verteld dat oma ziek is, de dokter oma niet meer beter kan maken, en dat oma dus doodgaat.
En dat we dus niet weten hoe de ziekte zich gaat uiten, en hoelang het gaat duren.
De eerste week kwam ze met veel vragen, en had uiteraard ook best verdriet. We hebben overal antwoord op gegeven voor zover wij dat konden.
Maar nu sinds een week is het iedere avond prijs. Ze kan niet slapen, komt tig keer haar bed uit. Is verdrietig. Wat kan ik nu nog doen? Ze houd zichzelf wakker tot ver na 10 uur , en is dus harstikke moe overdag. Wat is nu wijsheid, moeten we boos worden of moeten we mee gaan met haar en alle begrip blijven tonen?
Wie heeft hier ervaring mee, en heeft tips voor me.
Mijn dochter, 10 jaar, heeft een oma (mijn schoonmoeder) met kanker.
2 weken geleden viel de diagnose van de artsen dat ze niets meer voor haar kunnen doen. Hoelang het nog duurt weten we niet. Kan een paar weken zijn, maar kan ook een paar maanden zijn, maar dat ze gaat sterven is een feit.
Mijn man en ik hebben altijd afgesproken om eerlijk tegen haar te zijn, en dat ze het recht heeft om te weten wat er gaat gebeuren. Wij hebben allebei ervaring als kind dat ons niets verteld werd ivm ziekte en dit willen we dus niet bij haar doen.
We hebben haar dus duidelijk verteld dat oma ziek is, de dokter oma niet meer beter kan maken, en dat oma dus doodgaat.
En dat we dus niet weten hoe de ziekte zich gaat uiten, en hoelang het gaat duren.
De eerste week kwam ze met veel vragen, en had uiteraard ook best verdriet. We hebben overal antwoord op gegeven voor zover wij dat konden.
Maar nu sinds een week is het iedere avond prijs. Ze kan niet slapen, komt tig keer haar bed uit. Is verdrietig. Wat kan ik nu nog doen? Ze houd zichzelf wakker tot ver na 10 uur , en is dus harstikke moe overdag. Wat is nu wijsheid, moeten we boos worden of moeten we mee gaan met haar en alle begrip blijven tonen?
Wie heeft hier ervaring mee, en heeft tips voor me.
maandag 7 juli 2008 om 13:10
Heb je haar al gevraagd waarom ze niet kan slapen?
Ik denk dat je duidelijk moet maken dat ze verdrietig mag zijn (misschien houdt ze het in tot 's avonds?) en dat als ze vragen heeft (ook in de avond) dat ze die altijd mag stellen.
Geef ook eerlijk aan hoe jullie je voelen als ze dit wil weten.
Ze moet hier toch doorheen en boos worden zal niet gaan helpen.
Ik denk dat je duidelijk moet maken dat ze verdrietig mag zijn (misschien houdt ze het in tot 's avonds?) en dat als ze vragen heeft (ook in de avond) dat ze die altijd mag stellen.
Geef ook eerlijk aan hoe jullie je voelen als ze dit wil weten.
Ze moet hier toch doorheen en boos worden zal niet gaan helpen.
maandag 7 juli 2008 om 13:13
Ik vond dit, misschien dat je er iets aan kunt hebben en dat je de informatie over vader/moeder met kanker kunt veranderen in oma met kanker:
Het KWF heeft voor kinderen tussen 6 en 12 jaar een rugzakje
beschikbaar: een voor kinderen van 6-9 jaar en een voor kinderen van 10-12 jaar. In zo’n rugzakje zit een woordenboek en een videoband om kinderen te informeren en te ondersteunen. Voor jongeren van 13 - 19 jaar is een DVD uitgebracht getiteld “Halte Kanker”.
Deze materialen zijn via de gratis hulp- en informatielijn of via de website van het KWF te bestellen.
De site www.kankerspoken.nl is voor kinderen, ouders, leerkrachten, zorgverleners en andere belangstellenden en geeft informatie voor en over kinderen die een vader of moeder met kanker hebben.
Het KWF heeft voor kinderen tussen 6 en 12 jaar een rugzakje
beschikbaar: een voor kinderen van 6-9 jaar en een voor kinderen van 10-12 jaar. In zo’n rugzakje zit een woordenboek en een videoband om kinderen te informeren en te ondersteunen. Voor jongeren van 13 - 19 jaar is een DVD uitgebracht getiteld “Halte Kanker”.
Deze materialen zijn via de gratis hulp- en informatielijn of via de website van het KWF te bestellen.
De site www.kankerspoken.nl is voor kinderen, ouders, leerkrachten, zorgverleners en andere belangstellenden en geeft informatie voor en over kinderen die een vader of moeder met kanker hebben.
maandag 7 juli 2008 om 13:15
Het is nogal wat, wat jullie aan je dochter hebben verteld. Ik begrijp dat het voor jullie moeilijk is geweest om niets te weten, maar een tienjarig heeft heel veel moeite om dit een plek te geven.
Word dus absoluut niet boos, zij is terecht bang. Haar oma gaat dood. Dat is waarschijnlijk de meest ingrijpende gebeurtenis in haar leven tot nu toe geweest. En het erge is ook dat ze niet weet wanneer. Jullie hebben haar immers verteld dat de doctoren en jullie (in haar ogen mensen die iedereen beter kunnen maken) dat ook niet weten. In haar belevenis kan oma dus elk moment doodgaan. Ik kan me best voorstellen dat ze niet wil slapen.
Vergeet niet dat tijd voor kinderen anders is dan volwassenen. Een week, een maand, da's allemaal moeilijk in te schatten.
Een boek met rouwverwerking is idd heel belangrijk, en ik denk dat het ook heel belangrijk is dat ze met oma gaat praten. Ze moet leren begrijpen dat doodgaan onderdeel van het leven is, maar dat is best zwaar als je dat moet leren met je oma als onderwerp.
Blijf haar dus echt steunen, maar word niet boos. Ze heeft het echt nodig.
Zijn jullie gelovig? Dat kan helpen.
Word dus absoluut niet boos, zij is terecht bang. Haar oma gaat dood. Dat is waarschijnlijk de meest ingrijpende gebeurtenis in haar leven tot nu toe geweest. En het erge is ook dat ze niet weet wanneer. Jullie hebben haar immers verteld dat de doctoren en jullie (in haar ogen mensen die iedereen beter kunnen maken) dat ook niet weten. In haar belevenis kan oma dus elk moment doodgaan. Ik kan me best voorstellen dat ze niet wil slapen.
Vergeet niet dat tijd voor kinderen anders is dan volwassenen. Een week, een maand, da's allemaal moeilijk in te schatten.
Een boek met rouwverwerking is idd heel belangrijk, en ik denk dat het ook heel belangrijk is dat ze met oma gaat praten. Ze moet leren begrijpen dat doodgaan onderdeel van het leven is, maar dat is best zwaar als je dat moet leren met je oma als onderwerp.
Blijf haar dus echt steunen, maar word niet boos. Ze heeft het echt nodig.
Zijn jullie gelovig? Dat kan helpen.
maandag 7 juli 2008 om 13:22
Nee wij zijn niet gelovig.
Ze praat veel met oma. Mijn schoonmoeder is er heel nuchter onder, en gisteren hebben ze een heel gesprek gehad met zijn 2tjes. Gepraat over dat ze gecremeerd wil worden enzo, mijn dochter wilde van alles weten.
Ik wil in principe ook niet boos worden hoor! Maar soms vraag je je af of het misschien even goed is. Hebben we dus nog niet gedaan.
Ook overdag praten we er over wanneer zij wil, dus het is niet zo dat het onderwerp verzwegen wordt. En ik kan me ook goed voorstellen dat ze niet durft te slapen, maar wat moeten we er aan doen?
Ze praat veel met oma. Mijn schoonmoeder is er heel nuchter onder, en gisteren hebben ze een heel gesprek gehad met zijn 2tjes. Gepraat over dat ze gecremeerd wil worden enzo, mijn dochter wilde van alles weten.
Ik wil in principe ook niet boos worden hoor! Maar soms vraag je je af of het misschien even goed is. Hebben we dus nog niet gedaan.
Ook overdag praten we er over wanneer zij wil, dus het is niet zo dat het onderwerp verzwegen wordt. En ik kan me ook goed voorstellen dat ze niet durft te slapen, maar wat moeten we er aan doen?
maandag 7 juli 2008 om 13:25
En als je bijvoorbeeld een bepaalde tijd per dag aan oma gaat besteden. Bijvoorbeeld smiddags een half uurtje samen iets lezen en over oma praten. Met de afspraak dat ze het dan de rest van de dag een beetje probeert te vergeten en vooral als ze in bed ligt.
Misschien helpt het om een radio naast haar bed te zetten ofzo. Iets waardoor ze een beetje afgeleid wordt.
Misschien helpt het om een radio naast haar bed te zetten ofzo. Iets waardoor ze een beetje afgeleid wordt.
maandag 7 juli 2008 om 13:26
wat ik gemerkt heb hier bij mijn dochter van 10 was dat ze als zoiets in de omgeving gebeurd dat ze het ook heel erg op haar eigen en het directe gezin betrekt.
ze gaf het neit gelijk aan maar later bleek dat ze bang was zelf dood te gaan. daar staan kinderen vaak niet bij stil tot het dichterbij komt.
ze heeft dus een hele periode daar mee gezeten tot wij precies doorkregen dat dat het probleem was en niet zozeer de dood van degene zelf (ook wel natuurlijk)
misschien is dit ook voor een deel bij je dochter zo?
ze gaf het neit gelijk aan maar later bleek dat ze bang was zelf dood te gaan. daar staan kinderen vaak niet bij stil tot het dichterbij komt.
ze heeft dus een hele periode daar mee gezeten tot wij precies doorkregen dat dat het probleem was en niet zozeer de dood van degene zelf (ook wel natuurlijk)
misschien is dit ook voor een deel bij je dochter zo?
maandag 7 juli 2008 om 13:31
quote:gutje_ schreef op 07 juli 2008 @ 13:26:
wat ik gemerkt heb hier bij mijn dochter van 10 was dat ze als zoiets in de omgeving gebeurd dat ze het ook heel erg op haar eigen en het directe gezin betrekt.
ze gaf het neit gelijk aan maar later bleek dat ze bang was zelf dood te gaan. daar staan kinderen vaak niet bij stil tot het dichterbij komt.
ze heeft dus een hele periode daar mee gezeten tot wij precies doorkregen dat dat het probleem was en niet zozeer de dood van degene zelf (ook wel natuurlijk)
misschien is dit ook voor een deel bij je dochter zo?
Dat is idd ook belangrijk. Denkt jouw dochter dat oma doodgaat door ouderdom, of door kanker?
Kanker zou zij of jij of je man ook kunnen krijgen. Ouderdom is al begrijpelijker.
wat ik gemerkt heb hier bij mijn dochter van 10 was dat ze als zoiets in de omgeving gebeurd dat ze het ook heel erg op haar eigen en het directe gezin betrekt.
ze gaf het neit gelijk aan maar later bleek dat ze bang was zelf dood te gaan. daar staan kinderen vaak niet bij stil tot het dichterbij komt.
ze heeft dus een hele periode daar mee gezeten tot wij precies doorkregen dat dat het probleem was en niet zozeer de dood van degene zelf (ook wel natuurlijk)
misschien is dit ook voor een deel bij je dochter zo?
Dat is idd ook belangrijk. Denkt jouw dochter dat oma doodgaat door ouderdom, of door kanker?
Kanker zou zij of jij of je man ook kunnen krijgen. Ouderdom is al begrijpelijker.
maandag 7 juli 2008 om 13:35
Inderdaad, is "ooit" moeilijk te bevatten. Laten we eerlijk zijn, we snappen het zelf nog nieteens. Laat staan zo`n wijffie.
Maar toch is het de realiteit, en het hoort bij het leven.
Maar hoe deal je met zoiets? Heftig hoor.
Oma is ondertussen 74, en is al jaren aan het kwakkelen met hartklachten ed. Dus we hadden het al wel eens aangekaart bij haar. Maar nu weet ze dat de kanker heeft gewonnen, en dat dat hoogstwaarschijnlijk de doodsoorzaak gaat zijn.
Maar toch is het de realiteit, en het hoort bij het leven.
Maar hoe deal je met zoiets? Heftig hoor.
Oma is ondertussen 74, en is al jaren aan het kwakkelen met hartklachten ed. Dus we hadden het al wel eens aangekaart bij haar. Maar nu weet ze dat de kanker heeft gewonnen, en dat dat hoogstwaarschijnlijk de doodsoorzaak gaat zijn.
maandag 7 juli 2008 om 13:37
Misschien kan ze haar gedachtes opschrijven in een boekje als ze niet kan slapen? Nog "mooier" is het als oma dan ook af en toe een stukje schrijft, zodat het een intiem en heel waardevol boekje wordt, ook voor later.
En misschien haar ook geruststellen, als ze nu bang is dat jullie ook dood zullen gaan.
En misschien haar ook geruststellen, als ze nu bang is dat jullie ook dood zullen gaan.
maandag 7 juli 2008 om 13:38
Misschien is het juist goed om te vertellen dat de kanker een kans krijgt omdat oma oud is. Als het lichaam oud is gaat het namelijk ergens aan kapot. Bij deze oma is het kanker. Bij andere oma's is het iets anders.
Ik denk dat het wel belangrijk is om te benadrukken dat het door ouderdom komt. En dat oude mensen (en dieren) nou eenmaal doodgaan omdat het lichaam op is.
Ik denk dat het wel belangrijk is om te benadrukken dat het door ouderdom komt. En dat oude mensen (en dieren) nou eenmaal doodgaan omdat het lichaam op is.
maandag 7 juli 2008 om 14:08
maandag 7 juli 2008 om 17:46
Lola, bij ons een zelfde soort situatie met het verschil dat mijn kind jonger is (oma ook) dan die van jou.
Ik heb mijn zoon (ruim 5) een week of wat geleden verteld dat zijn oma niet meer beter gaat worden ook kanker en uitzaaiingen. We hebben een heel openhartig gesprek gehad. Hij was heel blij dat die het wist. Ik heb hem verteld dat hij nog een helehoop leuke dingen kan doen zolang het goed gaat met haar. Gelukkig heb ik een kind wat zich goed uit en te pas en te onpas vragen stelt aan iedereen en de dood ook in zijn spel betrekt. Ik heb geen idee hoe het verder gaat lopen en hoe het met zijn verdriet gaat.
Omdat ik geen ervaring heb als moeder met een kind en rouwverwerking, ben ik opzoek gegaan naar een boek waarin ik aanknopingspunten kan vinden hoe om te gaan met de kinderen en daarin mijn eigen verdriet. De titel is: Kinderen helpen bij verlies (Manu Keirse)
Sterkte en doe wat je hart je ingeeft!
Ik heb mijn zoon (ruim 5) een week of wat geleden verteld dat zijn oma niet meer beter gaat worden ook kanker en uitzaaiingen. We hebben een heel openhartig gesprek gehad. Hij was heel blij dat die het wist. Ik heb hem verteld dat hij nog een helehoop leuke dingen kan doen zolang het goed gaat met haar. Gelukkig heb ik een kind wat zich goed uit en te pas en te onpas vragen stelt aan iedereen en de dood ook in zijn spel betrekt. Ik heb geen idee hoe het verder gaat lopen en hoe het met zijn verdriet gaat.
Omdat ik geen ervaring heb als moeder met een kind en rouwverwerking, ben ik opzoek gegaan naar een boek waarin ik aanknopingspunten kan vinden hoe om te gaan met de kinderen en daarin mijn eigen verdriet. De titel is: Kinderen helpen bij verlies (Manu Keirse)
Sterkte en doe wat je hart je ingeeft!
maandag 7 juli 2008 om 20:47
Hoi Ukse.
Inderdaad doen wat je hart je ingeeft, maar toch ben je zo bang om het fout te doen. Ik heb ook geen ervaring in rouwverwerking als moeder, en ik zal eens kijken naar het boek dat jij aangeeft.
Mijn dochter is ook heel open, vraagt dus of oma begraven of gecremeerd wilde worden, en als het dan een crematie is of ze dan wel op de begraafplaatst hier in de buurt verstooid gaat worden. Want dan kan ze op bezoek komen.
En ze denk zo na dat ze zei dat het zielig was voor haar nichtje. Die woont aan de andere kant van het land, als oma hier verstrooid wordt kan haar nichtje niet zomaar bij oma op bezoek komen. Ach gaf ze zelf als antwoord, dan doen we oma toch doormidden, en kan er 1 helft mee met nichtje....(en dan moet je oppassen dat je niet in de lag schiet)
Jij ook heel veel sterkte met alles wat er nu allemaal op je pad gaat komen
Inderdaad doen wat je hart je ingeeft, maar toch ben je zo bang om het fout te doen. Ik heb ook geen ervaring in rouwverwerking als moeder, en ik zal eens kijken naar het boek dat jij aangeeft.
Mijn dochter is ook heel open, vraagt dus of oma begraven of gecremeerd wilde worden, en als het dan een crematie is of ze dan wel op de begraafplaatst hier in de buurt verstooid gaat worden. Want dan kan ze op bezoek komen.
En ze denk zo na dat ze zei dat het zielig was voor haar nichtje. Die woont aan de andere kant van het land, als oma hier verstrooid wordt kan haar nichtje niet zomaar bij oma op bezoek komen. Ach gaf ze zelf als antwoord, dan doen we oma toch doormidden, en kan er 1 helft mee met nichtje....(en dan moet je oppassen dat je niet in de lag schiet)
Jij ook heel veel sterkte met alles wat er nu allemaal op je pad gaat komen
maandag 7 juli 2008 om 20:52
Mijn schoonvader is net overleden en 4nichtjes en 2 neefjes hadden honderden vragen voor tante Twomp.
Wat voor mij duidelijk is geworden is dat je geen lulverhaaltjes op moet hangen. Oma "slaapt" niet voor altijd als ze is overleden maar ze is dood. Want als je slaapt sta je weer een keer op en als je dood bent niet.
Ik bedoel natuurlijk niet dat je het ontbindingsproces onder de grond moet uitleggen maar al te sprookjes achtig laat te veel ruimte voor fantasie van het kind en die kan daar hele nare invulling aan geven.
Boekjes aanschaffen lijkt me ook het beste.
Sterkte voor jullie, het zal een verdrietige tijd worden.
Wat voor mij duidelijk is geworden is dat je geen lulverhaaltjes op moet hangen. Oma "slaapt" niet voor altijd als ze is overleden maar ze is dood. Want als je slaapt sta je weer een keer op en als je dood bent niet.
Ik bedoel natuurlijk niet dat je het ontbindingsproces onder de grond moet uitleggen maar al te sprookjes achtig laat te veel ruimte voor fantasie van het kind en die kan daar hele nare invulling aan geven.
Boekjes aanschaffen lijkt me ook het beste.
Sterkte voor jullie, het zal een verdrietige tijd worden.
maandag 7 juli 2008 om 20:55
Dank je Twompie. Dat had ik me inderdaad ook voorgenomen, maar toch maakt ze zich vreselijk zorgen overal om.
Er gaan dingen in haar koppie om die niet moeten. Bv hoe opa zich straks gaat redden. Ik vind dat dat onze zorg is, en niet die van haar.
Maar inderdaad, geen sprookjes. En ik heb me voorgenomen dat als ze oma nog wil zien na het overlijden, dat dat moet kunnen. Tenzij oma echt helemaal zichzelf niet meer zou zijn uiteraard.
Er gaan dingen in haar koppie om die niet moeten. Bv hoe opa zich straks gaat redden. Ik vind dat dat onze zorg is, en niet die van haar.
Maar inderdaad, geen sprookjes. En ik heb me voorgenomen dat als ze oma nog wil zien na het overlijden, dat dat moet kunnen. Tenzij oma echt helemaal zichzelf niet meer zou zijn uiteraard.
