Kinderen
alle pijlers
Dochter onzeker, te dun?
zaterdag 14 december 2019 om 17:21
Mijn dochter is 13 en dat is een leeftijd waarop veel pubers onzeker zijn. Maar er wordt tijdens gym regelmatig door klasgenootjes gezegd dat ze zo dun is en ze zegt dat ook tegen mij. Mijn dochter is 166 cm lang en weegt 46 kilo, ziet er gezond uit, is zelden ziek, sportief en is mooi slank met al de nodige vormen. Draagt maat 34 of 36. In mijn ogen is dat helemaal prima. Ik merk dat ik het lastig vind om haar onzekerheid weg te nemen. Iemand tips? Ik kan me niet voorstellen dat zij nou zo'n uitzondering is.
maandag 16 december 2019 om 16:50
Eigenlijk vind ik het ook not done om een uiterlijk gerelateerde mening te vragen. Dat komt over alsof de vraagsteller onzeker is en alleen positieve bevestiging wil. Als iets positief opvalt kan ik er subtiel iets van zeggen. Maar het is inderdaad het belangrijkst als iemand zelf goed in zijn/haar vel zit.moizer schreef: ↑16-12-2019 15:07Nee, dat vind ik niet. Opmerkingen als ‘wat zie je er goed uit’ en ‘wat zit je haar leuk’ vind ik prima kunnen. En als je weet dat een stevig iemand aan het afvallen is mag je ter stimulans ook best laten merken dat je ziet dat er wat kilo’s afzijn. Maar daar dan weer niet te diep over doorzagen.
Als iemand echt om een mening vraagt denk ik dat je het nooit ‘goed’ kunt doen. Zou dan liever een reactie geven als ‘Als je maar goed in je vel zit, dat is voor mij het belangrijkst’.
Eerlijkheid is in deze niet altijd persé nodig (vind ik)
Ik ben zelf aan de bleke kant. Hoe vaak ik niet hoor ‘gaat het wel goed met je? Je ziet zo bleek!’. Je zou je er slecht om gaan voelen! Blijkbaar zie ik er vermoeid en ziek uit. Niet leuk om dat regelmatig te horen! Hou dat soort opmerkingen (tenzij je echt grote verschillen met normaal ziet) dan maar liever voor je.
dinsdag 17 december 2019 om 20:24
Ik lees het topic nu pas.. Maar zelf ben ik 30 jaar oud 1.65 en weeg 50 kilo. Vroeger zag ik er ook aardig dun uit, alleen kon er zelf echt niets aan doen. Ik at alles wat los en vast zat, maar bleef dun. Nu nog steeds hetzelfde zelfs na me bevalling. Ik begrijp haar onzekerheid heel erg goed. Alleen als ze wat ouder is zal haar zelfbeeld denk ik wel veranderen en misschien juist trots zijn op haar bouw. Wat mij vroeger toen heeft geholpen als mensen tegen mij zeiden:”heb je anorexia ofso””. Dat mijn moeder mij altijd juist complimenten gaf over hoe mijn bouw was. Ze probeerde het positief te zien en dat op mij over te brengen. En te zeggen dat ik juist trots moest zijn met hoe ik eruit zag.
dinsdag 17 december 2019 om 21:18
En wat als je nou dik geworden was? En je moeder had je hele jeugd lang verteld hoe trots je moest zijn op je dunne bouw. En ineens was die bouw weg. Had je dan ook blij kunnen zijn met je lijf?
To haar dochter is 13, er zal hoe dan ook nog van alles veranderen aan haar lijf.
Ik heb ook wel gezien dat een sprietje, onwijs aankwam in de puberteit. Nooit meer een sprietje geworden. Dat jij dun bleef, betekent niet dat iedereen dun blijft.
De woorden van een moeder wegen zwaar. Kies ze zorgvuldig.
