Kinderen
alle pijlers
Drama; kleding kopen met dochter, ze vindt niets mooi!
donderdag 23 december 2010 om 15:58
Drama in de stad! Ik was met een paar van mijn kinderen even naar de film en daarna shoppen. Hebben ze een hekel aan. Aan shoppen. Zeker nu. En ik kan ze geen ongelijk geven. Ik had even het gevoel de enige zwetende ouder in de stad te zijn, met veel te veel zware tassen om de armen. Zeurende en ontevreden kinderen in mijn kielzog. Ik was er even he-le-maal klaar mee. Ruzie in de stad. Op straat. Om kleding. Dochter lief vind mijn gekozen kleren voor haar lelijk. Ze vliegt altijd meteen op de fluor met glitter kleding af. Of de mini uitvoeringen van volwassen outfits. Alles wat zij in haar handen neemt, vind ik schreeuwend lelijk. Ze heeft een uitgesproken, nonsmaak, als je het mij vraagt. Ze valt voor echte aso-kleding, ordi-kleding. En ik wil best schipperen en haar een beetje meer haar gang laten gaan. Maar als ik haar zelf een outfit uit laat kiezen, dan is het echt zonder uitzondering altijd afschuwelijk. En daar wil ik mijn geld niet aan uitgeven. En zo wil ik mijn kinderen ook niet af leveren. Ze valt voor over de schouder truitjes met schreeuwerige opdrukken. Ze valt voor franjes, voor dingen als het huis anubis op een jurk, en kanten hemdjes. De C en A en de Bristol zijn favoriet, want iedereen uit haar school loopt daar in. Ik vind die 2 by far de meest afzichtelijke winkels die er maar zijn. Ik heb een hekel aan stripfiguren op een trui. Ik walg van kleding van de markt gemaakt van Lycra. Ik vind een meisje van 8 in een zwart nep leren legging met een zwart kanten opengewerkt jurkje en een hes van Anubis, met cowboy laarsjes en lakschoentjes met een hakje niet schattig. Die vind ik aso. Ik probeer haar uit te leggen dat kleding meer met je doet dan je alleen maar warm houden. Dat je jezelf er op een bepaalde manier mee profileert. Ik zeg niet dat het duur moet of van een of ander bekend merk. Ik hou niet van opdrukken, van vale kleurtjes, of pastels, ik hou niet van de kwaliteit van de C en A en de Skooter. Ik vind die kleding aso. Dat vind ík. Ik zeg niet dat de mensen die deze kleding dragen aso zíjn, maar ik hou er gewoon echt op geen enkele manier van. Als ik dan voor mezelf een zwart kanten jurkje voor de kerst pas is het van: jij mag wel en ik mag niet. Ik wil ook zulke kleding als jou. Ik draag altijd of iig vaak jurken en rokjes. Met hoge laarzen met hakken. Maar ik ben 35 en zij is 8. Ik ben die strijd zo zat. Nu heb ik accuut de helft van de gekochte kleding ter plekke geruild. Als madam het toch niet zou dragen, dan zou ik het wel eens eventjes terug brengen. Verwende snotneus. Drama natuurlijk. Bij de Didi uiteindelijk een compromis gesloten. Maar ik ben het ondertussen zo zat. De helft van de kleding die ik gekocht heb, kunnen linea recta marktplaats op. Of in de zak van Max. Ze is zo eigenzinnig. Ergens vind ik dat natuurlijk wel leuk, ik was en ben precies zo. Maar kom op: wij zijn echt geen types voor het soort kleding wat mijn dochter het liefste in haar kast zou zien. Ik ga voor kwaliteit en voor bepaalde kleuren. Ik koop vrijwel alles in de uitverkoop, dus heel veel geld ben ik er niet aan kwijt. Maar als ik kan kiezen tussen een Takko, Wibra of de Shooby bijvoorbeeld. Dan kies ik per direct voor die laatste. Misschien wel ietsjes duurder, maar dat kan ik missen en dat heb ik er graag voor over.
Wat overblijft is online shoppen. Maar ja, lang niet zo leuk. En bovendien evenzogoed drama's. Madam wil alleen online shoppen bij de H en M. Niets mis mee, op zich, je kan er zeker leuke dingen vinden. Denk aan de jongensspijkerbroeken. Maar zij kiest weer dat ene shirtje met die schreeuwerige opdruk. Met hello kitty bijvoorbeeld. En als ik ergens een hekel aan heb....juist!
Help wat moet ik doen??
Wat overblijft is online shoppen. Maar ja, lang niet zo leuk. En bovendien evenzogoed drama's. Madam wil alleen online shoppen bij de H en M. Niets mis mee, op zich, je kan er zeker leuke dingen vinden. Denk aan de jongensspijkerbroeken. Maar zij kiest weer dat ene shirtje met die schreeuwerige opdruk. Met hello kitty bijvoorbeeld. En als ik ergens een hekel aan heb....juist!
Help wat moet ik doen??
zaterdag 25 december 2010 om 18:06
[quote]iris1969 schreef op 25 december 2010 @ 18:05:
Merry Christmas TO en wederom ben ik het weer volledig met je eens en je hebt het in mijn ogen dan ook bijzonder goed verwoord: iedereen wil iets uitstralen en zij die zeggen dat ze dat niet doen moeten nog maar eens heel hard achter hun oren gaan krabben en kijken of ze wel helemaal eerlijk naar zichzelf toe zijn
Merry Christmas TO en wederom ben ik het weer volledig met je eens en je hebt het in mijn ogen dan ook bijzonder goed verwoord: iedereen wil iets uitstralen en zij die zeggen dat ze dat niet doen moeten nog maar eens heel hard achter hun oren gaan krabben en kijken of ze wel helemaal eerlijk naar zichzelf toe zijn
zaterdag 25 december 2010 om 18:10
zaterdag 25 december 2010 om 18:19
zaterdag 25 december 2010 om 23:25
TO, natuurlijk is er niks mis mee als jij je met je kledingstijl wilt onderscheiden van het plebs de rest. Er is wat mij betreft wel wat mis het het feit dat jouw 8 jarige schijnbaar (zoals je het hier doet voorkomen) helemaal geen ruimte krijgt voor haar eigen smaak.
Dat vind ik, met mijn visie op opvoeden, zeer vreemd.
Dat vind ik, met mijn visie op opvoeden, zeer vreemd.
zondag 26 december 2010 om 00:02
quote:iris1969 schreef op 25 december 2010 @ 18:05:
Merry Christmas TO en wederom ben ik het weer volledig met je eens en je hebt het in mijn ogen dan ook bijzonder goed verwoord: iedereen wil iets uitstralen en zij die zeggen dat ze dat niet doen moeten nog maar eens heel hard achter hun oren gaan krabben en kijken of ze wel helemaal eerlijk naar zichzelf toe zijn.
Iedereen? Lijkt me een generalisatie. Niet iedereen is zo druk bezig iets uit te stralen, behalve misschien er verzorgd uitzien. Buiten dat ben ik in elk geval niet bezig met een bepaalde uitstraling neerzetten. Ik koop kleding omdat ik nu eenmaal wat aan mijn kont moet hebben. En dan kies ik puur dingen die ik mooi vind, niet omdat ik daarmee een bepaalde religie wil uitstralen of een ´dame effect´ of whatever. Ik heb dan ook geen bepaalde stijl behalve misschien een volledig gefabriceerde eigen stijl die de ene keer netjes is en de andere keer een simpele trui met dito eenvoudige broek.
Zo is het en ik ga me dan ook niet achter de oren krabben of ik misschien wel zo eerlijk ben naar mezelf. Dat zit namelijk best in orde.
Merry Christmas TO en wederom ben ik het weer volledig met je eens en je hebt het in mijn ogen dan ook bijzonder goed verwoord: iedereen wil iets uitstralen en zij die zeggen dat ze dat niet doen moeten nog maar eens heel hard achter hun oren gaan krabben en kijken of ze wel helemaal eerlijk naar zichzelf toe zijn.
Iedereen? Lijkt me een generalisatie. Niet iedereen is zo druk bezig iets uit te stralen, behalve misschien er verzorgd uitzien. Buiten dat ben ik in elk geval niet bezig met een bepaalde uitstraling neerzetten. Ik koop kleding omdat ik nu eenmaal wat aan mijn kont moet hebben. En dan kies ik puur dingen die ik mooi vind, niet omdat ik daarmee een bepaalde religie wil uitstralen of een ´dame effect´ of whatever. Ik heb dan ook geen bepaalde stijl behalve misschien een volledig gefabriceerde eigen stijl die de ene keer netjes is en de andere keer een simpele trui met dito eenvoudige broek.
Zo is het en ik ga me dan ook niet achter de oren krabben of ik misschien wel zo eerlijk ben naar mezelf. Dat zit namelijk best in orde.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zondag 26 december 2010 om 00:06
zondag 26 december 2010 om 00:28
Ik had laatst een leuk gesprek met oudste dochter, nu 19. Toen ze 12 was had ze behoefte aan het dicht smeren van haar frisse snuitje met foundation, gruwelijk gewoon. Ze heeft nooit doorgehad hoezeer ik dat verfoeide en was daar achteraf erg blij om, ze was al onzeker zat. Verder zoeken kinderen vanaf 2 jaar (de dames) en 15 jaar (de heer) kinderen hier hun eigen kleding uit, met als resultaat dat ze nu compleet hun eigen stijl hebben. De diverse roze fases, glitter, tekst, sloerie-look, gangster-look hebben ertoe geleid dat ze echt hun eigen stijl hebben. Qua merken heb ik geprobeerd ze "No Logo" te laten lezen zonder resultaat helaas.
zondag 26 december 2010 om 00:47
zondag 26 december 2010 om 10:44
quote:shahla schreef op 26 december 2010 @ 00:02:
[...]
Iedereen? Lijkt me een generalisatie. Niet iedereen is zo druk bezig iets uit te stralen, behalve misschien er verzorgd uitzien. Buiten dat ben ik in elk geval niet bezig met een bepaalde uitstraling neerzetten. Ik koop kleding omdat ik nu eenmaal wat aan mijn kont moet hebben. En dan kies ik puur dingen die ik mooi vind, niet omdat ik daarmee een bepaalde religie wil uitstralen of een ´dame effect´ of whatever. Ik heb dan ook geen bepaalde stijl behalve misschien een volledig gefabriceerde eigen stijl die de ene keer netjes is en de andere keer een simpele trui met dito eenvoudige broek.
Zo is het en ik ga me dan ook niet achter de oren krabben of ik misschien wel zo eerlijk ben naar mezelf. Dat zit namelijk best in orde.Dat hoeft ook niet met je uiterlijk, het kan ook met je auto, je huis, de plekken waar je op vakantie gaat of uitgaat, de mensen met wie je om gaat enz. enz. We willen allemaal graag laten zien wie we zijn, daar ben ik van overtuigd.
[...]
Iedereen? Lijkt me een generalisatie. Niet iedereen is zo druk bezig iets uit te stralen, behalve misschien er verzorgd uitzien. Buiten dat ben ik in elk geval niet bezig met een bepaalde uitstraling neerzetten. Ik koop kleding omdat ik nu eenmaal wat aan mijn kont moet hebben. En dan kies ik puur dingen die ik mooi vind, niet omdat ik daarmee een bepaalde religie wil uitstralen of een ´dame effect´ of whatever. Ik heb dan ook geen bepaalde stijl behalve misschien een volledig gefabriceerde eigen stijl die de ene keer netjes is en de andere keer een simpele trui met dito eenvoudige broek.
Zo is het en ik ga me dan ook niet achter de oren krabben of ik misschien wel zo eerlijk ben naar mezelf. Dat zit namelijk best in orde.Dat hoeft ook niet met je uiterlijk, het kan ook met je auto, je huis, de plekken waar je op vakantie gaat of uitgaat, de mensen met wie je om gaat enz. enz. We willen allemaal graag laten zien wie we zijn, daar ben ik van overtuigd.
zondag 26 december 2010 om 10:45
quote:shahla schreef op 26 december 2010 @ 00:06:
Net als Floks vind ik dat jouw dochter erg weinig ruimte krijgt eigen smaak te ontwikkelen, F (TO). Moet je uiteraard zelf weten, jouw kind, jouw idee, jouw opvoeding. Ik vind het echter niet zo gek dat ze dan zo steigert.Ik denk dat TO nu zo strak doet, omdat ze eigenlijk al te laat is door het toestaan van discussie en dramaqueengedrag. In deze fase had ze juist kunnen beginnen met toegeven in plaats van afremmen.
Net als Floks vind ik dat jouw dochter erg weinig ruimte krijgt eigen smaak te ontwikkelen, F (TO). Moet je uiteraard zelf weten, jouw kind, jouw idee, jouw opvoeding. Ik vind het echter niet zo gek dat ze dan zo steigert.Ik denk dat TO nu zo strak doet, omdat ze eigenlijk al te laat is door het toestaan van discussie en dramaqueengedrag. In deze fase had ze juist kunnen beginnen met toegeven in plaats van afremmen.
zondag 26 december 2010 om 10:46
Dat heb ik dan verkeerd doen overkomen. Ik ben inderdaad vrij streng ( doch rechtvaardig). Ik heb een bepaalde opvoed stijl waarin de etiquette centraal staan. Er wordt hier meegeholpen in huis, het is hier geen hotel, en er wordt een groot deel van de tijd besteed aan de algemene ontwikkeling van mijn gezin. Ik vind sport, muzikale vorming, presentatie, en ontspanning erg belangrijk. Maar mijn zoon zit op drummen, en niet op piano les. Omdat hij dat écht niet zag zitten...prima toch..... Ze zitten niet op hockey omdat mama dat zo graag wil, maar ze gaan naar acrobatiek en yoga.
Ik laat ze vrij, binnen onze kaders. Je mag kiezen uit A en B.
Ze mogen hun stem als kritische individuen laten horen, mits onderbouwd en ze mogen het best met ons oneens zijn of onze manier van opvoeden ter discussie stellen. Dat houdt ons scherp. Het leuke van regels is namelijk ook dat je er van af kunt wijken. Andersom is wat lastig.
En ik ben me er van bewust dat het mijn fout is ik het heb doen overkomen alsof ik mijn dochter veel te kort houd. Ik hou idd niet van asociale tokkie kleding, met blingbling en de off-schoulder look. Ik hou niet van glim leggings, van laarsjes met een hak, en ik hou niet van nep suède jassen met franjes. Prima als je je erin wilt verkleden binnen 4 muren, maar je gaat zo niet naar school.
Ik vind het alweer een stuk minder erg, dat mijn oudste ooit in een pas gekregen balletpak met lieveheersbeestjes kaplaarzen, mee naar de albert heijn wilde.
Als je jong zijn, heb ik nog enigszins invloed op de ontwikkeling van hun smaak en voorkeuren op velerlei gebied. Zo stimuleer ik ook de omgang met bepaalde kinderen niet.
Ze trekken zich toch aan een groep op, waar een bepaalde hiërarchie leidt, zolang ik nog vinger aan de pols kan houden, doe ik dat. Net zoals ik bij mijn onder de 12 jarige kroost bepaald wat er in de kasten komt te hangen. Dat wil niet zeggen dat ze daar helemaal geen inspraak in hebben, maar ik heb geen zin in dwingelanden omdat ze perse dat glitter broekpak willen hebben ipv die nette jurk. Ik laat ze in bepaalde winkels uit bepaalde merken tot een bepaalde prijsklasse kiezen. Of we winkelen online. Maar ik vind de drama's die we thuis hebben echt niet grappig meer. Ik kom tegemoet in pyjama's en sokken van een bepaald figuur of bekend persoon. Maar daarmee is het dan ook wel echt klaar.
Dan kan je vinden dat ik de mening van mijn kinderen er niet toe vindt doen, maar dan heb je het toch echt mis, of we verschillen daarover van perceptie. Dat kan ook. En dat mag. Daarom ben ik ik, en jij mij niet
Ik laat ze vrij, binnen onze kaders. Je mag kiezen uit A en B.
Ze mogen hun stem als kritische individuen laten horen, mits onderbouwd en ze mogen het best met ons oneens zijn of onze manier van opvoeden ter discussie stellen. Dat houdt ons scherp. Het leuke van regels is namelijk ook dat je er van af kunt wijken. Andersom is wat lastig.
En ik ben me er van bewust dat het mijn fout is ik het heb doen overkomen alsof ik mijn dochter veel te kort houd. Ik hou idd niet van asociale tokkie kleding, met blingbling en de off-schoulder look. Ik hou niet van glim leggings, van laarsjes met een hak, en ik hou niet van nep suède jassen met franjes. Prima als je je erin wilt verkleden binnen 4 muren, maar je gaat zo niet naar school.
Ik vind het alweer een stuk minder erg, dat mijn oudste ooit in een pas gekregen balletpak met lieveheersbeestjes kaplaarzen, mee naar de albert heijn wilde.
Als je jong zijn, heb ik nog enigszins invloed op de ontwikkeling van hun smaak en voorkeuren op velerlei gebied. Zo stimuleer ik ook de omgang met bepaalde kinderen niet.
Ze trekken zich toch aan een groep op, waar een bepaalde hiërarchie leidt, zolang ik nog vinger aan de pols kan houden, doe ik dat. Net zoals ik bij mijn onder de 12 jarige kroost bepaald wat er in de kasten komt te hangen. Dat wil niet zeggen dat ze daar helemaal geen inspraak in hebben, maar ik heb geen zin in dwingelanden omdat ze perse dat glitter broekpak willen hebben ipv die nette jurk. Ik laat ze in bepaalde winkels uit bepaalde merken tot een bepaalde prijsklasse kiezen. Of we winkelen online. Maar ik vind de drama's die we thuis hebben echt niet grappig meer. Ik kom tegemoet in pyjama's en sokken van een bepaald figuur of bekend persoon. Maar daarmee is het dan ook wel echt klaar.
Dan kan je vinden dat ik de mening van mijn kinderen er niet toe vindt doen, maar dan heb je het toch echt mis, of we verschillen daarover van perceptie. Dat kan ook. En dat mag. Daarom ben ik ik, en jij mij niet
zondag 26 december 2010 om 10:49
O ja even voor de gein: ik heb gisteren dit onderwerp besproken met mijn zus en zwager tijdens het kersteten, terwijl mijn nichtje uiteraard ook aan tafel zat en ze waren het roerend met me eens, zelfs mijn nichtje die vond dat ze niets te kort was gekomen (en dat zei ze niet om iemand naar de mond te praten).
zondag 26 december 2010 om 10:52
quote:Fibonacci schreef op 26 december 2010 @ 10:46:
Dat heb ik dan verkeerd doen overkomen. Ik ben inderdaad vrij streng ( doch rechtvaardig). Ik heb een bepaalde opvoedstijl waarin de etiquette centraal staan. Er wordt hier meegeholpen in huis, het is hier geen hotel, en er wordt een groot deel van de tijd besteed aan de algemene ontwikkeling van mijn gezin. Ik vind sport, muzikale vorming, presentatie, en ontspanning erg belangrijk. Maar mijn zoon zit op drummen, en niet op piano les. Omdat hij dat écht niet zag zitten...prima toch..... Ze zitten niet op hockey omdat mama dat zo graag wil, maar ze gaan naar acrobatiek en yoga.
Ik laat ze vrij, binnen onze kaders. Je mag kiezen uit A en B.
Ze mogen hun stem als kritische individuen laten horen, mits onderbouwd en ze mogen het best met ons oneens zijn of onze manier van opvoeden ter discussie stellen. Dat houdt ons scherp. Het leuke van regels is namelijk ook dat je er van af kunt wijken. Andersom is wat lastig.
En ik ben me er van bewust dat het mijn fout is ik het heb doen overkomen alsof ik mijn dochter veel te kort houd. Ik hou idd niet van asociale tokkie kleding, met blingbling en de off-schoulder look. Ik hou niet van glim leggings, van laarsjes met een hak, en ik hou niet van nep suede jassen met franjes. Prima als je je erin wilt verkleden binnen 4 muren, maar je gaat zo niet naar school.
Ik vind het alweer een stuk minder erg, dat mijn oudste ooit in een pas gekregen balletpak met lieveheersbeestjes kaplaarzen, mee naar de albertheijn wilde.
Klinkt allemaal heel logisch.
Als je jong zijn, heb ik nog enigszins invloed op de ontwikkeling van hun smaak en voorkeuren op velerlei gebied. Zo stimuleer ik ook de omgang met bepaalde kinderen niet.
Ze trekken zich toch aan een groep op, waar een bepaalde hiërarchie leidt, zolang ik nog vinger aan de pols kan houden, doe ik dat. Net zoals ik bij mijn onder de 12 jarige kroost bepaald wat er in de kasten komt te hangen. Dat wil niet zeggen dat ze daar helemaal geen inspraak in hebben, maar ik heb geen zin in dwingelanden omdat ze persé dat glitter broekpak willen hebben ipv die nette jurk. Ik laat ze in bepaalde winkels uit bepaalde merken tot een bepaalde prijsklasse kiezen. Of we winkelen online. Maar ik vind de drama's die we thuis hebben echt niet grappig meer. Ik kom tegemoet in pyama's en sokken van een bepaald figuur of bekend persoon. Maar daarmee is het dan ook wel echt klaar.
Dan kan je vinden dat ik de mening van mijn kinderen er niet toe vindt doen, maar dan heb je het toch echt mis, of we verschillen daarover vann perceptie. Dat kan ook. En dat mag. Daarom ben ik ik, en jij mij niet
Klinkt ook heel logisch.Gek dan dat je nu een dramaqueen met wansmaak hebt. Wat is jouw verklaring hiervoor?
Dat heb ik dan verkeerd doen overkomen. Ik ben inderdaad vrij streng ( doch rechtvaardig). Ik heb een bepaalde opvoedstijl waarin de etiquette centraal staan. Er wordt hier meegeholpen in huis, het is hier geen hotel, en er wordt een groot deel van de tijd besteed aan de algemene ontwikkeling van mijn gezin. Ik vind sport, muzikale vorming, presentatie, en ontspanning erg belangrijk. Maar mijn zoon zit op drummen, en niet op piano les. Omdat hij dat écht niet zag zitten...prima toch..... Ze zitten niet op hockey omdat mama dat zo graag wil, maar ze gaan naar acrobatiek en yoga.
Ik laat ze vrij, binnen onze kaders. Je mag kiezen uit A en B.
Ze mogen hun stem als kritische individuen laten horen, mits onderbouwd en ze mogen het best met ons oneens zijn of onze manier van opvoeden ter discussie stellen. Dat houdt ons scherp. Het leuke van regels is namelijk ook dat je er van af kunt wijken. Andersom is wat lastig.
En ik ben me er van bewust dat het mijn fout is ik het heb doen overkomen alsof ik mijn dochter veel te kort houd. Ik hou idd niet van asociale tokkie kleding, met blingbling en de off-schoulder look. Ik hou niet van glim leggings, van laarsjes met een hak, en ik hou niet van nep suede jassen met franjes. Prima als je je erin wilt verkleden binnen 4 muren, maar je gaat zo niet naar school.
Ik vind het alweer een stuk minder erg, dat mijn oudste ooit in een pas gekregen balletpak met lieveheersbeestjes kaplaarzen, mee naar de albertheijn wilde.
Klinkt allemaal heel logisch.
Als je jong zijn, heb ik nog enigszins invloed op de ontwikkeling van hun smaak en voorkeuren op velerlei gebied. Zo stimuleer ik ook de omgang met bepaalde kinderen niet.
Ze trekken zich toch aan een groep op, waar een bepaalde hiërarchie leidt, zolang ik nog vinger aan de pols kan houden, doe ik dat. Net zoals ik bij mijn onder de 12 jarige kroost bepaald wat er in de kasten komt te hangen. Dat wil niet zeggen dat ze daar helemaal geen inspraak in hebben, maar ik heb geen zin in dwingelanden omdat ze persé dat glitter broekpak willen hebben ipv die nette jurk. Ik laat ze in bepaalde winkels uit bepaalde merken tot een bepaalde prijsklasse kiezen. Of we winkelen online. Maar ik vind de drama's die we thuis hebben echt niet grappig meer. Ik kom tegemoet in pyama's en sokken van een bepaald figuur of bekend persoon. Maar daarmee is het dan ook wel echt klaar.
Dan kan je vinden dat ik de mening van mijn kinderen er niet toe vindt doen, maar dan heb je het toch echt mis, of we verschillen daarover vann perceptie. Dat kan ook. En dat mag. Daarom ben ik ik, en jij mij niet
Klinkt ook heel logisch.Gek dan dat je nu een dramaqueen met wansmaak hebt. Wat is jouw verklaring hiervoor?
zondag 26 december 2010 om 11:32
ja, daar heb je een punt. Ik denk dat ze a; een kind van haar moeder is. En b; ik ergens toch teveel ruimte heb gecreeerd, door dit te tolereren? Ik ben dan ook weer zo dat ik best kan reflecteren, en mijn eigen aandeel kan erkennen.
En ik denk dat ik de kracht van vriendinnen niet moet onderschatten. Mijn 8 jarige is best een onzeker grietje die ik in staat acht haar onzekerheid te ontlenen aan een groep waar zij tegen op kijkt. Willen we niet allemaal ergens bij horen? En zelfs als je dat niet wilt, pas je wel in een hokje. Such is life.
En ik denk dat ik de kracht van vriendinnen niet moet onderschatten. Mijn 8 jarige is best een onzeker grietje die ik in staat acht haar onzekerheid te ontlenen aan een groep waar zij tegen op kijkt. Willen we niet allemaal ergens bij horen? En zelfs als je dat niet wilt, pas je wel in een hokje. Such is life.
zondag 26 december 2010 om 11:37
quote:Esmoreit schreef op 26 december 2010 @ 00:28:
Ik had laatst een leuk gesprek met oudste dochter, nu 19. Toen ze 12 was had ze behoefte aan het dicht smeren van haar frisse snuitje met foundation, gruwelijk gewoon. Ze heeft nooit doorgehad hoezeer ik dat verfoeide en was daar achteraf erg blij om, ze was al onzeker zat. Verder zoeken kinderen vanaf 2 jaar (de dames) en 15 jaar (de heer) kinderen hier hun eigen kleding uit, met als resultaat dat ze nu compleet hun eigen stijl hebben. De diverse roze fases, glitter, tekst, sloerie-look, gangster-look hebben ertoe geleid dat ze echt hun eigen stijl hebben. Qua merken heb ik geprobeerd ze "No Logo" te laten lezen zonder resultaat helaas.
Geweldig om dit te lezen!
Zo wil ik het namelijk ook doen met zoon.
Hem helemaal vrij laten in hoe en wat hij aan wil.
Kweek je volgens mij eigen persoonlijkheden mee.
Ik wilde mij vanaf 11-12 jaar graag opmaken.
Moeder vond dat prima en heeft mij lekker laten 'experimenteren'.
Ik had laatst een leuk gesprek met oudste dochter, nu 19. Toen ze 12 was had ze behoefte aan het dicht smeren van haar frisse snuitje met foundation, gruwelijk gewoon. Ze heeft nooit doorgehad hoezeer ik dat verfoeide en was daar achteraf erg blij om, ze was al onzeker zat. Verder zoeken kinderen vanaf 2 jaar (de dames) en 15 jaar (de heer) kinderen hier hun eigen kleding uit, met als resultaat dat ze nu compleet hun eigen stijl hebben. De diverse roze fases, glitter, tekst, sloerie-look, gangster-look hebben ertoe geleid dat ze echt hun eigen stijl hebben. Qua merken heb ik geprobeerd ze "No Logo" te laten lezen zonder resultaat helaas.
Geweldig om dit te lezen!
Zo wil ik het namelijk ook doen met zoon.
Hem helemaal vrij laten in hoe en wat hij aan wil.
Kweek je volgens mij eigen persoonlijkheden mee.
Ik wilde mij vanaf 11-12 jaar graag opmaken.
Moeder vond dat prima en heeft mij lekker laten 'experimenteren'.
Frankly my dear, I don"t give a damn
zondag 26 december 2010 om 12:02
quote:Fibonacci schreef op 26 december 2010 @ 11:32:
ja, daar heb je een punt. Ik denk dat ze a; een kind van haar moeder is. En b; ik ergens toch teveel ruimte heb gecreeerd, door dit te tolereren? Ik ben dan ook weer zo dat ik best kan reflecteren, en mijn eigen aandeel kan erkennen.
En ik denk dat ik de kracht van vriendinnen niet moet onderschatten. Mijn 8 jarige is best een onzeker grietje die ik in staat acht haar onzekerheid te ontlenen aan een groep waar zij tegen op kijkt. Willen we niet allemaal ergens bij horen? En zelfs als je dat niet wilt, pas je wel in een hokje. Such is life.
Ja dit klinkt me heel waarschijnlijk in de oren.
Doe haar gewoon in het kolenhok, daar knapt ze van op .
Even serieus: je hebt een lastig probleem, want hoe ga je hier nu mee om zonder een Boeman te zijn?
ja, daar heb je een punt. Ik denk dat ze a; een kind van haar moeder is. En b; ik ergens toch teveel ruimte heb gecreeerd, door dit te tolereren? Ik ben dan ook weer zo dat ik best kan reflecteren, en mijn eigen aandeel kan erkennen.
En ik denk dat ik de kracht van vriendinnen niet moet onderschatten. Mijn 8 jarige is best een onzeker grietje die ik in staat acht haar onzekerheid te ontlenen aan een groep waar zij tegen op kijkt. Willen we niet allemaal ergens bij horen? En zelfs als je dat niet wilt, pas je wel in een hokje. Such is life.
Ja dit klinkt me heel waarschijnlijk in de oren.
Doe haar gewoon in het kolenhok, daar knapt ze van op .
Even serieus: je hebt een lastig probleem, want hoe ga je hier nu mee om zonder een Boeman te zijn?
