Drukke mama's, hou blijven jullie ~~~in balans~~~?

Ai! Kan me voorstellen dat je daar niet iedere avond zin in hebt! (Ik zou er ook zeker niet iedere avond voor inplannen, trouwens.) Maar het gevoel dat er altijd nog iets móest, daar werd ik helemaal gek van. Arme jij. Maar rond de tentamenperiodes was mijn huis wél helemaal spic en span, trouwens! Alles beter dan leren, haha.



Vind het ook wel goed dat ik het heb gedaan! Was eerst secretaresse en ben nu docent Nederlands en dat is precies wat ik wil zijn. Dus het was het achteraf wel allemaal waard! (En ik ben nog niet uitgestudeerd, ga vast nog wel iets doen als leerlingbegeleiding of eerste graads ofzo. Maar wel pas als m'n kinderen op de basisschool zitten, heb ik bedacht.)



Vind je je studie wel erg leuk en interessant? Ga je daarna heel ander werk doen? (Dat hoop ik dan wel voor je - aangezien je je werk nu niet echt uitdagend vindt.) Dat had ik trouwens ook - zat ik me kapot te vervelen op m'n werk terwijl ik wist dat er thuis nog zúlke stapels op me lagen te wachten.



Haha, maar aan mij heb je geloof ik niet zoveel - ik zit alleen maar te zeuren over hoe zielig ik het vind dat je een studie hebt. Hoezo projectie

quote:EL1978 schreef op 02 januari 2009 @ 19:58:

Jee, wat een reacties. Fijn hoor!



Vind het fijn dat jullie gereageerd hebben en dat jullie het in meer of mindere mate herkennen. Ik ben wel erg benieuwd wat jullie bv. schrappen van je lijstje of lager prioriteren. Mijn plan is om dit jaar niet op elk feestje te verschijnen. Heb veel vrienden die ver weg wonen zonder kids en ik was er altijd. Nu dus niet meer. Denk dat dat al veel lucht geeft. Daarnaast wilde ik perse een nieuwe baan omdat ik was uitgekeken, geen uitdaging meer. Maar ik blijf zitten want ik kan er echt uitrusten (hoi baas!).







Hoi El,



ik wil ook wel reageren want herken het wel een beetje. Ik heb echt geleerd om relaxter te leven door proberen dingen die ik minder belangrijk vindt gewoon los te laten.

Ik vind mijn kinderen, m'n partner (onze relatie), uiteraard ook mezelf en m'n vrienden (bepaalde vrienden) belangrijk dus daar investeer ik ook in. De ene keer investeer ik wat meer in vriendschap, de andere keer wat meer in onze relatie, dan weer wat meer in mezelf (tijd voor mezelf). Maar ik heb inmiddels geaccepteerd dat je gewoon niet alles tegelijk kan. Je kan niet en je relatie en je vrienden en jezelf en je kinderen tegelijk aandacht geven. Dus de ene keer de een wat meer aandacht daarna is de ander weer aan de beurt .



Verder probeer ik echt bewust van kleine dingen te genieten, juist die kleine momenten (bijv. met je kinderen of even tijd voor elkaar oid) zijn heel waardevol.



Wat ik van mijn lijstje heb geschrapt is het huishouden (staat op een laag pitje, ik doe het belangrijkste en deel zorg/huishoudelijke taken met m'n man).



De goeie baan die ik altijd wilde hebben heb ik niet, maar daarentegen heb ik het heel erg naar m'n zin op m'n werk (werk er 2 dagen) waar ik begrip krijg van collega's (allemaal moeders) als er iets met een van m'n kinderen is, lekker dichtbij huis enz.



En een verzorgd uiterlijk (dwz make-up, nagels vijlen of lakken) heb ik allang afgezworen, haha. Dat betekend niet dat ik er niet verzorgd uitzie , maar met 2 jonge kinderen gun ik mezelf geen tijd om me op te maken of m'n nagels te lakken. Dat doe ik wel als ik uitga ofzo.



Ook ik studeer trouwens maar zelfs dat staat nu even op een laag pitje maar dat komt straks wel weer wat meer bovenaan mijn lijstje te staan.



Oh ja, en lijstjes maken (behalve van dingen die ik anders geneigd ben te vergeten) doe ik niet meer.



Hopenlijk heb je er wat aan. Succes, en ik vind het goed dat je zo naar jezelf kijkt, je hebt iig inzicht in hoe je bent en wat er niet zo goed gaat. Met dat inzicht kan je een hoop veranderen.

Ik heb vooral geschrapt in mijn sociale leven. Nu was dat ook wel (in de woorden van Smolman) overspannen. Ik had altijd wat te doen. Lunch hier, etentje daar, borreltje zus, feestje zo. Gezellig hoor! Echt enorm gezellig! Maar ja, als er dan een keer Smolman - Smollie tijd was dan lag ik als een chagrijnige dweil op de bank omdat ik doodmoe was. Ik was na een lange relatie echt even de wijde wereld in getrokken, had ik écht nodig! Maar ik had het daarna ook écht nodig om weer even een stapje terug te doen.



En dat betekende dus vooral bedenken wie ik wel belangrijk genoeg vond en vind om mijn tijd mee door te brengen, en vooral, om ook eens een avondje gewoon thuis te blijven, even tijd voor mezelf, even bijtanken. Ik heb destijds echt een lijst gemaakt met de dingen en de mensen die ik belangrijk vind.

Maar misschien is het inmiddels wel weer eens tijd voor een update van die lijst, en daar ga ik binnenkort eens over nadenken.



Verder heb ik met Smolman echt een lot uit de loterij. Hij is namelijk superzorgzaam en huishoudelijk. Dus nu, in deze fase, waarin ik zeker nog 1 maar meestal 3 keer in de nacht aan het voeden ben, is mijn aandeel in het huishouden minimaal. In zijn woorden: Ik de nachtdienst, hij de dagdienst. Mijn huishouden loopt dus op rolletjes. Of eigenlijk, zijn huishouden.



Wat betreft uiterlijke verzorging, daar deed ik al niet zo veel aan, haha! Ik heb een geweldige kapper die mijn haar zo knipt en verft dat het met minimale inspanning super zit. Nagels vijlen daar doe ik bij vlagen aan, als ik eens zin heb. Make-up is zo'n routine kwestie geworden dat het me misschien vijf minuten kost.

Pff moeilijke vraag.. ik kan moeilijk loslaten. Mijn man roept vaak dat het huis heus wel wat minder schoon kan zijn. Ikzelf vind dat diep in mijn hart ook maar het is een soort dwangmatigheid. Ik heb moeite met ontspannen tussen de chaos. In mijn hoofd is het al een chaos, dus moet het om me heen netjes zijn, zoiets.



Maar goed, mocht ik daar een weg in kunnen vinden, dan zou het huishouden niet zo heftig hoeven.



Werk & uiterlijke verzorging zijn beiden belangrijk omdat ik me er goed bij voel/het geeft me energie. Daar kan dus niets in geschrapt worden.



Kinderen spreekt voor zich.



Feestjes ed vind ik leuk, dus dat laat ik ook staan. verplichte schoonouderbezoekjes aan de andere kant van het land laat ik vaak schieten (kostte me veel moeite maar nu is iedereen daar aan gewend). Mijn man gaat dan alleen met de meiden en dan heb ik lekker een dag voor mezelf. Top!



Dus El, bijna alles wat ik doe is belangrijk voor me. Geldt dat voor jou ook? Soms denk ik ook wel eens; het is maar een paar jaar, dan wordt het heus wel rustiger.. Aan de andere kant is het natuurlijk belachelijk hoe druk het soms kan zijn..



PS. dat je wilt blijven bij de huidige werkgever lijkt me in ieder geval alvast een hele goede stap! Dat gaat in ieder geval tegen dat je het nóg drukker krijgt.

quote:Jaellaa schreef op 02 januari 2009 @ 21:09:

Pff moeilijke vraag.. ik kan moeilijk loslaten. Mijn man roept vaak dat het huis heus wel wat minder schoon kan zijn. Ikzelf vind dat diep in mijn hart ook maar het is een soort dwangmatigheid. Ik heb moeite met ontspannen tussen de chaos. In mijn hoofd is het al een chaos, dus moet het om me heen netjes zijn, zoiets.





Dat heb ik eigenlijk ook wel. Mijn vriend zegt ook vaak, schei toch eens uit met dat schoonmaken. Maar dat is echt een erge drang van mij. Ik wil het graag netjes hebben, dat is het enige wat ik dus ook niet kan schrappen.



Make-up draag ik alleen als ik wegga, voor mijn kinderen thuis hoef ik geen make-up te dragen vind ik. En ik heb s'morgens met mijn drie kinderen en 2 oppaskinderen ook geen tijd voor om lang voor de spiegel te staan. Maar dat wil niet zeggen dat je er niet verzorg uitziet.

El, het eerste wat ik geschrapt heb, is het huishouden. Ik heb geaccepteerd dat ik gewoon geen mooi, keurig en opgeruimd huis heb. Het is schoon (maar niet superschoon) en daar is alles mee gezegd. Er wonen hier 6 mensen, dus netjes is het niet. Zoals ik al eerder schreef, ben ik prima in staat om te midden van een ontplofte bom op de bank een boek te gaan zitten lezen.



Daar staat tegenover dat mijn kinderen altijd een vriendje mee naar huis mogen nemen, en mee-eten kan ook vrijwel altijd. Ik gok er dus op dat ze hun jeugd zullen herinneren als heel gezellig, met veel aandacht voor hun behoeftes, liefdevol. Ik denk niet dat ze zich later zullen herinneren dat het hier best vaak een troep was. En indien wel, is dat heel jammer voor hen, ieder kind heeft recht op zijn eigen jeugdtrauma.



Verder heb ik héél kritisch gekeken naar mijn sociale leven en daar ook héél serieus in geschrapt. Ik breng geen tijd meer door met mensen die mij meer energie kosten dan ze me geven. En ik breng ook geen tijd meer door met mensen die ik "wel aardig" vind. Ik doe lang niet aan alle sociale toestanden (borrels, recepties, kroegentochten, feestjes) van mijn werk mee. Ik laat mijn gezicht op gepaste tijden zien, maar sla ook rustig een uitnodiging af.



Mijn laatste project is dat ik ook eens kritisch kijk naar alle besturen/ouderraden/commissies waarin ik zit. Ik lijd aan een chronische zelfoverschatting en denk dus vaak, als er mensen voor een ouderraad/ouderpanel/medezegenschapsraad oid worden gevraagd, dat IK dat dan moet doen, anders komt er weer niks van terecht. Met als resultaat dat ik verplichtingen heb waar ik eigenlijk geen zin in heb, dat ik op avonden vergaderingen heb terwijl ik dat op mijn werk ook al heb, en dat allemaal in mijn eigen tijd, tijd die ik met mijn gezin kan doorbrengen. In het nieuwe jaar stoot ik dus mijn voorzitterschap van een schoolbestuur af, een ander mag het nu eens fijn gaan doen en ik durf te wedden dat ieder ander het net zo goed kan als ik



Last but not least, om in balans te blijven, zorg ik héél goed voor mezelf. Ik besteed veel aandacht aan mijn uiterlijk, omdat ik me daar goed door voel. Ik ga graag en regelmatig naar de sauna om een dag te lummelen, ga graag op tijd naar bed met een glas wijn en een goed boek, en besteed veel aandacht aan mijn relatie met mijn man (en aan mijn sexleven...). Daardoor hebben wij een heel hecht huwelijk met een stevige basis, en daar krijg ik ook weer energie van.



Kortom: ik probeer heel bewuste keuzes te maken, probeer alleen de dingen te doen die ik graag wil of belangrijk vind. En nou wil ik niet beweren dat ik altijd maar in balans ben, soms wordt het mij ook allemaal wel eens te veel en heeft een dag gewoon te weinig uren en lig ik als aangeschoten wild in mijn bed te bedenken hoe gejaagd ik me voel, maar als ik me daarvan bewust ben, ga ik gelijk weer kritisch kijken naar wat er anders kan, en hoe ik dat ga bereiken. En daarom ben ik een gelukkig mens en vind ik eigenlijk dat ik niet eens zo'n druk leven heb, terwijl ik dat eigenlijk wél heb maar het niet zo ervaar omdat ik volop tijd en ruimte inbouw om gewoon te genieten van het hier en nu.

Ik vind mijn balans door te gaan hardlopen. Ik heb ook wel gedacht aan yoga en meditatie, maar dan voel ik mijn ongeduld onmiddellijk opborrelen.



Hardlopen helpt me mijn ongeduld en ergernissen weg te rennen, en werkt vervolgens meditatief door de repeterende beweging.



Hoe vervelend ik me ook voel, na een stukje hardlopen voel ik me altijd beter.



Zonder hardlopen was ik al lang gillend gek geworden.



Nicole

@ Mariannanas, ik moet zegen dat ik een beetje jaloers op je ben. Werk dus ook fulltime, vier kids, ben zelfs net als jij lid van een schoolbestuur (waar ik nu ook maar eens mee op wil gaan houden) maar ik kom dus niet toe aan die tijd voor mezelf. Wannneer ga je bijvoorbeeld naar de sauna? Hier hebben de kids altijd volop sportwedstrijden enzo in het weekend (waarbij wij dus moeten rijden of aanmoedigen) en oppas is ook niet makkelijk geregeld. De kapper lukt nog wel, maar heb bijvoorbeeld al een jaar het voornemen om ook eens naar de schoonheidsspecialiste te gaan. Dat komt er dus niet van. Het weekend is vaak bezet of oppasloos en op de werkdagen moet ik werken. Daarnaast moet ik al zo vaak vrij nemen voor kinderen (orthodontist, kinderarts etc) en mijn vader waar ik ook nog een stuk zorg voor heb, dat ik er echt niet aan toe kom.

@nicole, volgens mij werkt het inderdaad goed, een passie hebben en daarmee jezelf opladen. Bij mij werkte hardlopen ook perfect maar ben ook daarmee gestopt i.v.m. tijdsgebrek (ja ik ben zo'n muts die alleen in verenigingsverband lekker loopt).

Shisensa: naar de sauna ga ik op een doordeweekse avond, en soms ook op een zaterdag of een doordeweekse dag (dan neem ik er vrij voor).



Niet toekomen aan tijd voor jezelf, is denk ik een valkuil waar je makkelijk in loopt. Tijd voor mezelf zet ik vrij hoog bovenaan mijn prioriteitenlijstje. Heel gezond om dat te doen, denk ik.

quote:EL1978 schreef op 04 januari 2009 @ 17:40:

Ik vind tijd voor mezelf iets wat ik heb verdiend als de rest allemaal is geregeld.



Wauw! Je had het niet mooier kunnen zeggen. Zo zie ik het ook.



Ik leer ook een hoop hier



(Kun je die studie niet zien als soort van 'tijd voor jezelf'? Andere perceptie kan hierin misschien ook helpen.)