Kinderen
alle pijlers
Ex verandert afgesproken plannen voor kerst
maandag 29 november 2021 20:09
Tja met het risico dat ik hier herkend wordt, open ik toch een topic. Want het zit me hoog. En het is helaas de zoveelste keer dat ex iets doet en daarmee ons kind in een gewetensconflict brengt.
De kwestie. Wij hebben ergens in september de planning samen in overleg met ons kind voor de rest van het jaar gemaakt. Daar zat ik, mijn ex, ons kind en vriendin van ex bij. Eerste kerstdag zou kind bij hen vieren en dan zou hij op tweede kerstdag in de loop van de ochtend naar mij komen, tot de dag voor oudjaar want kind wil graag daar oudjaar vieren. Dat laatste doet hij alweer een aantal jaren omdat er daar meestal meer leeftijdsgenoten zijn. Prima.
Mijn familie heeft dus heel lief rekening gehouden met het feit dat ik ons kind op tweede kerstdag bij me heb en iedereen heeft daar zijn planning op aangepast zodat we bij elkaar kunnen zijn (graag geen discussie over Corona, we doen voorzichtig). Gisteren werd ik gebeld door ex die mij vertelde dat hij niet wilde dat ik me overvallen voelde maar kind zou bij me komen om te overleggen over kerst. Wat blijkt: ze gaan op eerste kerstdag naar een buurland in een huis om daar kerst te vieren en komen de 29e weer terug. Ze moesten nog wel boeken. Ik was zo overvallen dat ik niet meteen heb gezegd wat ik daar van vind. Heb iets gezegd van nou ik hoor het wel van kind. Vervolgens ben ik gaan nadenken en heb hem geappt. Dat ik de plannen zoals we die hadden aan wil houden, dat ik het niet vind kunnen dat omdat zij ineens andere plannen hebben, ik, kind en mijn familie niet gezamenlijk kerst kunnen vieren en dat nota bene iedereen in hun planning er rekening mee heeft gehouden. Ik heb gezegd dat ik verwacht dat kind op tweede kerstdag bij mij is en dat als ze hun nieuwe plannen aanhouden, kind de hele kerst welkom is. Vervolgens belde hij terug. Ik ben in dat gesprek bij mijn standpunt gebleven. Vervolgens hoor ik vandaag van kind (die is weer hier) dat ze hem zondag het huis hebben laten zien, dat ze hem hadden gezegd dat hij meteen even naar mama kon fietsen om het te bespreken en dat ze zondag moesten boeken. Kind wordt dus weer onder druk gezet en gemanipuleerd. Gelukkig heeft kind niet toegegeven en heeft gezegd dat hij er over na wilde denken en dat hij het pas met mij ging bespreken als hij weer hier was. Ik heb kind meteen verteld dat het niet gaat gebeuren. En heb daardoor ook die bijna onmogelijke keuze bij hem weg gehaald. Er valt voor hem niks te kiezen. Het gaat niet gebeuren.
Maar mijn hart huilt…voor ons kind… de positie waarin ex hem weer brengt….dat conflict alleen al voor een 13-jarige…hij zit er weer tussen…ik vind het zo naar voor hem.
En ik ben bang dat dit nog niet klaar is. Waarschijnlijk gaat er de komende weken nog heel wat op ons kind ingepraat worden, gaan ze hem proberen over te halen, te beïnvloeden en te manipuleren. En ik zal ook nog wel het een en ander over me heen krijgen. Dit is namelijk niet de eerste keer dat zoiets gebeurt. Niet met kerst maar met andere dingen. En vaak geef ik ook toe. Omdat ik zie in wat voor innerlijke conflict ons kind dan zit, de druk die ze op hem uitoefenen…
Als ik dan zeg, toe maar is hij er dan vanaf en kiest hij voor wat zij willen…
Ik weet eigenlijk niet wat ik wil met dit topic, vooral even mijn hart luchten en mijn ei kwijt denk ik.
De kwestie. Wij hebben ergens in september de planning samen in overleg met ons kind voor de rest van het jaar gemaakt. Daar zat ik, mijn ex, ons kind en vriendin van ex bij. Eerste kerstdag zou kind bij hen vieren en dan zou hij op tweede kerstdag in de loop van de ochtend naar mij komen, tot de dag voor oudjaar want kind wil graag daar oudjaar vieren. Dat laatste doet hij alweer een aantal jaren omdat er daar meestal meer leeftijdsgenoten zijn. Prima.
Mijn familie heeft dus heel lief rekening gehouden met het feit dat ik ons kind op tweede kerstdag bij me heb en iedereen heeft daar zijn planning op aangepast zodat we bij elkaar kunnen zijn (graag geen discussie over Corona, we doen voorzichtig). Gisteren werd ik gebeld door ex die mij vertelde dat hij niet wilde dat ik me overvallen voelde maar kind zou bij me komen om te overleggen over kerst. Wat blijkt: ze gaan op eerste kerstdag naar een buurland in een huis om daar kerst te vieren en komen de 29e weer terug. Ze moesten nog wel boeken. Ik was zo overvallen dat ik niet meteen heb gezegd wat ik daar van vind. Heb iets gezegd van nou ik hoor het wel van kind. Vervolgens ben ik gaan nadenken en heb hem geappt. Dat ik de plannen zoals we die hadden aan wil houden, dat ik het niet vind kunnen dat omdat zij ineens andere plannen hebben, ik, kind en mijn familie niet gezamenlijk kerst kunnen vieren en dat nota bene iedereen in hun planning er rekening mee heeft gehouden. Ik heb gezegd dat ik verwacht dat kind op tweede kerstdag bij mij is en dat als ze hun nieuwe plannen aanhouden, kind de hele kerst welkom is. Vervolgens belde hij terug. Ik ben in dat gesprek bij mijn standpunt gebleven. Vervolgens hoor ik vandaag van kind (die is weer hier) dat ze hem zondag het huis hebben laten zien, dat ze hem hadden gezegd dat hij meteen even naar mama kon fietsen om het te bespreken en dat ze zondag moesten boeken. Kind wordt dus weer onder druk gezet en gemanipuleerd. Gelukkig heeft kind niet toegegeven en heeft gezegd dat hij er over na wilde denken en dat hij het pas met mij ging bespreken als hij weer hier was. Ik heb kind meteen verteld dat het niet gaat gebeuren. En heb daardoor ook die bijna onmogelijke keuze bij hem weg gehaald. Er valt voor hem niks te kiezen. Het gaat niet gebeuren.
Maar mijn hart huilt…voor ons kind… de positie waarin ex hem weer brengt….dat conflict alleen al voor een 13-jarige…hij zit er weer tussen…ik vind het zo naar voor hem.
En ik ben bang dat dit nog niet klaar is. Waarschijnlijk gaat er de komende weken nog heel wat op ons kind ingepraat worden, gaan ze hem proberen over te halen, te beïnvloeden en te manipuleren. En ik zal ook nog wel het een en ander over me heen krijgen. Dit is namelijk niet de eerste keer dat zoiets gebeurt. Niet met kerst maar met andere dingen. En vaak geef ik ook toe. Omdat ik zie in wat voor innerlijke conflict ons kind dan zit, de druk die ze op hem uitoefenen…
Als ik dan zeg, toe maar is hij er dan vanaf en kiest hij voor wat zij willen…
Ik weet eigenlijk niet wat ik wil met dit topic, vooral even mijn hart luchten en mijn ei kwijt denk ik.
woensdag 1 december 2021 14:05
Ik zie hier een vader die zijn leven leeft zoals het hem uitkomt, die afspraken ziet als intentieverklaringen en geen boodschap heeft aan het welbevinden van anderen, en een moeder die probeert hier zichzelf en hun kind zo goed mogelijk omheen te plooien. Ik vind dat soort vaders werkelijk walgelijk, die diskwalificeren zichzelf als ouder.
woensdag 1 december 2021 16:51
Niet eens met de mensen die zeggen dat je de 13 jarige moet laten kiezen. Dat zou wel zo zijn als je nog in de plan-fase was. Bijvoorbeeld met oud&nieuw, dat het kind er dan voor kiest dit bij vader te vieren vanwege leeftijdsgenoten. Dan is dat gewoon een prima keuze.
Maar hier heeft moeder iets gepland met de hele familie en gaat vader opeens daar iets overheen plannen. Dan is het voor de 13 jarige kiezen tussen weekje vakantie en moeder teleurstellen of bij moeder blijven en weekje vakantie missen. Dat is toch lullig? Vooral voor het kind? Dan plan je dat als vader toch zo dat hij/zij niet hoeft te kiezen, het is niet een once in a lifetime opportunity ofzo.
Maar hier heeft moeder iets gepland met de hele familie en gaat vader opeens daar iets overheen plannen. Dan is het voor de 13 jarige kiezen tussen weekje vakantie en moeder teleurstellen of bij moeder blijven en weekje vakantie missen. Dat is toch lullig? Vooral voor het kind? Dan plan je dat als vader toch zo dat hij/zij niet hoeft te kiezen, het is niet een once in a lifetime opportunity ofzo.
woensdag 1 december 2021 17:31
Wat verdrietig…hier zegt kind ook regelmatig dat hij weet dat hij bij mij terecht kan en mij alles durft te vertellen. Bij vader kan dat dus niet. Die wordt boos of maakt er misbruik van. Hij vertelde me gisteren nog dat hij daar soms wat dingen verdraait omdat hij anders wel weet wat we dan gebeurt. Hoe triest is dat. En dan vraagt ex zich af waarom ons kind niet praat daar. En bij mij wel.Fridaynight2020 schreef: ↑01-12-2021 13:26
De laatste keer dat het gebeurde (deze week nog) zei mijn kind "ik ben zo blij dat ik zeker weet dat jij er voor me bent"Ik vond dat vreselijk om te horen, dat dat veiligheidsgevoel er bij vader niet in zit..
woensdag 1 december 2021 17:37
Dat is een goede. Ik zou kind adviseren denk ik. Er niet meteen tussen in gaan zitten. Als ik dan zou merken dat het kind niet lukt en hij aan zou geven er last van te hebben, zou ik ervoor gaan liggen, om het zo maar te zeggen. Dan zou ik het kind dat claimt vertellen dat mijn kind een andere afspraak heeft en dat hij zich daar aan wil houden. En dat hun tijd ook weer komt en er een afspraak staat voor de volgende keer.
woensdag 1 december 2021 17:39
Ja zo hebben we het in eerste instantie ook gedaan. Kind zat er bij de plan fase bij en mocht mee beslissen.ZoeyMaar schreef: ↑01-12-2021 16:51Niet eens met de mensen die zeggen dat je de 13 jarige moet laten kiezen. Dat zou wel zo zijn als je nog in de plan-fase was. Bijvoorbeeld met oud&nieuw, dat het kind er dan voor kiest dit bij vader te vieren vanwege leeftijdsgenoten. Dan is dat gewoon een prima keuze.
Maar hier heeft moeder iets gepland met de hele familie en gaat vader opeens daar iets overheen plannen. Dan is het voor de 13 jarige kiezen tussen weekje vakantie en moeder teleurstellen of bij moeder blijven en weekje vakantie missen. Dat is toch lullig? Vooral voor het kind? Dan plan je dat als vader toch zo dat hij/zij niet hoeft te kiezen, het is niet een once in a lifetime opportunity ofzo.
woensdag 1 december 2021 17:57
Het lijkt nu alsof ik ex afschilder als alleen maar incapabel of slecht…maar dat is niet zo. Soms doet hij onverwacht ineens iets liefs voor kind. Hij is de motor achter zijn school prestaties, maakt de planningen met kind (hoewel ik weer van mening ben dat kind dat zelf moet doen). En ik weet dat kind van hem houdt en ex -op zijn manier- van hem houdt. Kind is een deel van hem, ex is de vader en ik respecteer die band.
tascha wijzigde dit bericht op 01-12-2021 20:24
9.85% gewijzigd
woensdag 1 december 2021 18:41
tascha schreef: ↑01-12-2021 17:37Dat is een goede. Ik zou kind adviseren denk ik. Er niet meteen tussen in gaan zitten. Als ik dan zou merken dat het kind niet lukt en hij aan zou geven er last van te hebben, zou ik ervoor gaan liggen, om het zo maar te zeggen. Dan zou ik het kind dat claimt vertellen dat mijn kind een andere afspraak heeft en dat hij zich daar aan wil houden. En dat hun tijd ook weer komt en er een afspraak staat voor de volgende keer.
En nu staat claim kind voor vader.
Je weet dus wel wat te doen. Nu nog even je ballen zien te vinden en het uitvoeren. Succes!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 6 december 2021 18:48
Dat kun je loslaten. En pas bij voor het blok zetten kun je er iets mee. Eerder niet. Er nu over in zitten gaat je niet helpen en je kind ook niet. Ga er gewoon vanuit dat kind op de afgesproken tijd bij je is. En zo niet, dan kijk je weer hoe dat gaat. Zoon kan je ook appen als hij daar is en wat de stand van zaken is. Maar dat dan vanuit hemzelf en niet op jouw initiatief.
Hopelijk gaat het gewoon zoals is afgesproken.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 6 december 2021 20:02
Je hoeft niet te wachten op wat hij besluit. Er was een afspraak en saar hou jij je aan. Hij hoeft geen besluit te nemen, hij moet zich gewoon aan de afspraak houden net als jij.
Gewoon voet bij stuk houden en genieten met de kerst.
maandag 6 december 2021 20:19
Ik snáp wat je bedoeld hoor. Dat ten eerste.
Maar met dit soort zinnetjes geef je je ex véél meer macht dan hij zou moeten krijgen. Je laat het allemaal afhangen van hem. En tot op zekere hoogte is dat ook zo. Maar toen je zoon een peuter was, dacht je ook niet voor school: nou, ik hoop maar dat hij zijn schoentjes aantrekt. Ik hoop maar dat hij op de fiets stapt bij mij, ik wacht het allemaal wel af.
Nee, het was gewoon: zo gaan we het doen. De manier waarop bepaal jij, leuk of minder leuk, maar gáán dat gaan we.
Dat is hier net zo. Je gaat vanaf nu verwáchten dat hij meewerkt en zo niet, dan krijgt hij 'straf'. Maar gáán gaat hij.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 6 december 2021 20:30
Eens. Jij hoeft helemaal niets af te wachten, hij zoekt het maar uit. Het lijkt iets kleins, maar doordat je zo'n zin gebruikt geef je aan dat je nog altijd rekening met zijn grillen houdt. Het enige waar je rekening mee hoeft te houden zijn de afspraken die je met hem maakt, niet met hemzelf. Maar je doet het goed hoor!Doreia* schreef: ↑06-12-2021 20:19Ik snáp wat je bedoeld hoor. Dat ten eerste.
Maar met dit soort zinnetjes geef je je ex véél meer macht dan hij zou moeten krijgen. Je laat het allemaal afhangen van hem. En tot op zekere hoogte is dat ook zo. Maar toen je zoon een peuter was, dacht je ook niet voor school: nou, ik hoop maar dat hij zijn schoentjes aantrekt. Ik hoop maar dat hij op de fiets stapt bij mij, ik wacht het allemaal wel af.
Nee, het was gewoon: zo gaan we het doen. De manier waarop bepaal jij, leuk of minder leuk, maar gáán dat gaan we.
Dat is hier net zo. Je gaat vanaf nu verwáchten dat hij meewerkt en zo niet, dan krijgt hij 'straf'. Maar gáán gaat hij.
maandag 6 december 2021 21:37
Jullie hebben zo gelijk. Ik weet niet eens meer hoe het is om geen rekening met hem te houden. Om niet min of meer afhankelijk te zijn van zijn grillen. Na tien jaar. Je zou toch denken dat iemand dan wel verder is dan dit…ik laat nog zoveel van hem afhangen….ik hou inderdaad nog steeds rekening met hem. En ik geef ons kind daardoor het verkeerde voorbeeld 
maandag 6 december 2021 21:47
Vanaf vandaag ga je dat wél doen. Afspraak is afspraak. Je kind gaat naar jou als vader zich er niet aan houdt. En dan kom jij voor hem op, tot hij dat zelf kan.tascha schreef: ↑06-12-2021 21:37Jullie hebben zo gelijk. Ik weet niet eens meer hoe het is om geen rekening met hem te houden. Om niet min of meer afhankelijk te zijn van zijn grillen. Na tien jaar. Je zou toch denken dat iemand dan wel verder is dan dit…ik laat nog zoveel van hem afhangen….ik hou inderdaad nog steeds rekening met hem. En ik geef ons kind daardoor het verkeerde voorbeeld
Dus de afspraken zijn nu gemaakt voor de Kerstvakantie. Daar houdt iedereen zich aan. En zo niet, dan zie je dan weer hoe je het oplost met vader, maar kind zal ontdekken dat je niet zomaar over moeder heen kan stappen meer. Dat je iemand aan de afspraken mag houden en dat dit NIET egoistisch is, je kind iets leuks ontzeggen of wat dies meer zei. Nee, zodra je weet dat het iemand is te doen om zijn eigen zin door te drijven, kun je je grens trekken en zeggen: zo is het niet afgesproken. Dus ik ga er niet in mee. Volgend jaar weer een nieuwe kans om iets te regelen met weg. Voor nu breng je kind netjes op uur en tijd weer bij mij, van waar je ook bent.
En bij nieuwe afspraken voor de krokusvakantie, Pasen, meivakantie en zomervakantie, gewoon netjes afspreken, de afspraken bevestigen en beide tekenen voor akkoord. En niet eenzijdig wijzigen, zonder overleg vooraf en zonder al te hebben geboekt en zonder alles eraan te hebben gedaan om het tijdje weg in je eigen week te hebben gepland.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
